Nóg een toxische vriendschap, what to do

Naar aanleiding van het topic toxische vriendschap, twijfelde ik om daar mijn verhaal te doen of toch maar een eigen topic te openen.

Ik heb nl. ook een toxische vriendschap, maar dan binnen mijn familie. Het toxische zit 'm minder in dat er over mijn eigen grenzen gegaan wordt, want dat weet ik aardig op afstand te houden. Maar wel dat de persoon om wie het gaat steeds erger wordt en ik ook zie hoeveel er niet waar is van haar leven. Er komen steeds meer gebieden en onderwerpen bij waarop ik vooral hum en niet op de inhoud inga en dat ik probeer bepaalde richtingen te ontwijken. Daarnaast groeit er bij mij een weerstand tegen hoe ze haar gezin afschildert en groeien mijn zorgen, maar voel ik me machteloos. Ik zal in het stukje hierna wat meer schrijven.

Ik zou graag horen wat jullie zouden doen.

De vriendschap betreft een nicht en onze families zijn vrij close, hoewel er verder niemand uit de familie specifiek bevriend is met haar. Wij komen iig uit dezelfde tak en er is sprake van > 25 neefjes en nichtjes. Ik ben 1 jaartje ouder en we zijn al sinds de middelbare school vriendinnen. Rond mijn 25e ben ik verhuisd, heb ik een gezin gekregen met 2 kinderen, heb een baan, getrouwd en wonen we nu niet meer bij elkaar om de hoek. Zij is op oudere leeftijd getrouwd, heeft op wat oudere leeftijd een dochter gekregen en is fulltime thuisblijfmoeder. Tot zover de details van leven.

Wat ik merk is dat mijn enorm intelligente vriendin ontzettend veranderd is in de loop van haar leven. Waar wij eerder redelijk op 1 lijn lagen qua opvattingen en hoe we in het leven stonden, is zij een hele andere kant uit ontwikkeld. Ze is op een bepaald moment haar werk verloren, heeft wel een goed verdienende man aan de haak geslagen, heeft een kind met hem gekregen en heeft zich bekeerd tot het christendom en haar religie is nu haar nieuwe levensinvulling. Ze heeft wat lichte trad wife opvattingen, is ook erg kritisch op de medische wetenschap, haalt religie, natuurleer, jaren 50 ideeen en anti staat opvattingen op licht niveau ook steeds aan in discussies (bij lange na niet het hele anti vax kamp, maar schuurt er wel een beetje tegenaan). Maar inmiddels wordt mij steeds duidelijker hoe haar opvattingen haar omgang met haar man en dochter beinvloeden en laat ik het veilig houden, maar het gaat naar mijn idee om zeer ongezonde manipulatieve indoctrinatie. Ik heb medelijden met name met haar dochter.

Helaas weet ik ook vrij zeker dat aanspreken niet gaat helpen. Het is een zeer intelligente vrouw die groen rood kan doen lijken en alles wat krom is recht lult, waardoor je in vertwijfeling achterblijft hoe het kan dat ze een gesprek zo kan "recht" lullen. Ik ga dan niet aan mezelf twijfelen, ik weet wat ik hoor en wat ik zie. Maar dat geeft wel aan dat het doordringen niet werkt. Je ziet het immers toch fout. En als mensen teveel kritiek gaan hebben, worden ze gedumpt. Want ze heeft geen enkele vriendschap meer over van vroeger.

Nu zou ik dat voor mezelf nog wel kunnen hebben (hoewel ik tot 1 a 2 jaar geleden ook nog wel plezier haalde uit ons contact, dat wordt steeds minder). Maar ik vind het ergens lastig als ik de band met mijn achternichtje kwijtraak hierdoor en ik weet ook dat het heel vervelende situaties gaat brengen in familie get togethers.

Herkennen mensen dit? Hoe ben je er zelf mee omgegaan. Hou zou je op basis van mijn verhaal je positioneren? Ik ga nu even koken, dus kom vanavond weer kijken.

Ik schilder haar als toxisch af, omdat ze haar kind laat geloven dat die vanalles mankeert. Terwijl mijn achternichtje ontzettend kort en klein wordt gehouden, amper protesteert en ze wat haar kind betreft het amper makkelijker kan hebben. Desalnietemin is het drama wat ik moet aanhoren over haar zware leven, bijna te vergelijken met een marathonloper.

Mijn nichtje ging als peutertje al naar (zelfbetaalde, niet gedekt door zorgverzekering) heel veel verschillende therapeuten. Ze zou een geboortetrauma hebben, heeft een rebirthing experience gehad, is -uiteraard- getraumatiseerd, maar dat is de schuld van haar man, ze mag geen vriendinnen hebben, heeft in al haar 16 jaar nog geen kinderfeestje gehad, komt altijd direct uit school naar huis, moet dan studeren (hoogbegaafd en mijn nicht heeft haar op Spaans en een zwaar instrument zitten waar ze elke dag na school voor moet studeren), ze heeft geen mobiele telefoon, want daar is mijn nicht op tegen (ik begrijp de aversie tegen een mobiel, maar ze is ook een jonge meid), mijn nicht blijft overtuigd van allerlei diagnoses bij haar dochter, die ze haar dochter ook verteld, terwijl ik een meisje zie dat heel gedwee opgroeid en ontzettend haar best doet om haar moeder te pleasen. Haar man heeft een hoog functionerende vorm van autisme en is niet de aangewezen persoon als het aankomt op het sociaal emotionele vlak. Wat ook niet hoeft, want zij verteld haar man en kind wat ze horen te voelen en denken. En omdat ze zo intelligent is en alle bananen recht kan lullen, moet je van ontzettend goede huize komen om daar enige nuance in aan te kunnen brengen. De wereld is zoals zij zegt dattie is. Punt.

Nana_Mouskouri schreef: ↑

08-08-2024 20:11

Een kind van 16 zonder telefoon, joh.
En geen vriendinnen en geen feestjes? En de hele familie vindt dat wel prima zo?
Merkwaardig.

De hele familie ziet haar niet zo vaak. Ik ben de enige vd familie die vanuit vroegere vriendschap nog frequent contact heeft en ook de enige die nog bij haar thuiskomt. Als familie zien we elkaar 2 x per jaar op een familie get together, gaat het iig niet over haar kind op een dusdanige wijze, dat mensen een beeld hebben van hun leven. Hooguit dat ze denken wat een consequente maar wel strenge moeder ze is. Maar ieder het zijne. Je krijgt toch amper beeld van iemand die je half spreekt en waar je alleen maar gevoed wordt in antwoorden waar je op z'n slechts misschien inwendig een wenkbrauw van optrekt. Maar daarna weer verder met je leven.

Jullie hebben gelijk vrees ik. Ik heb zelf ook al zitten denken en draaien. Maar ik kan weinig. Hooguit op een bepaald moment, mocht dat nodig zijn, mijn achternichtje laten weten dat ze bij me terecht kan. Ik heb geen invloed op het gezin van mijn nicht en wat ze in haar dochter giet. Zelfs niet wanneer ze haar dochter probeert te overtuigen van allerlei mankementen en mij en haar vader daarvan ook probeert te overtuigen.