Relaties
alle pijlers
Niet kunnen praten over trauma met partner
woensdag 23 juni 2021 00:05
Ik ben vooral een meelezer geweest hier op het forum, maar loop zelf tegen een probleem aan. Ik kan hierbij wel wat tips en advies gebruiken.
Ik heb met mijn partner nu een kleine 3 jaar een relatie (wonen niet samen), maar zijn wel veel bij elkaar. (I.v.m. kinderen uit vorige relaties.) Ik moet ook zeggen dat ik vrij zelfstandig ben. Mensen vinden me vaak stoer en sterk.
Ik heb vorig voorjaar (dus 2020) iets naars meegemaakt. Ik ben aangerand (door een onbekende), gelukkig is het daarbij gebleven. Politie noemt het poging tot verkrachting. (Omdat ik me onder andere heb verzet, maar wil hier niet te veel details neerzetten i.v.m. herkenbaarheid). Dader is nog niet gepakt, maar de kans dat de dader gepakt gaat worden is nog wel aanwezig.
Ik ben bezig met een verwerkingstraject (o.a. met EMDR) sinds anderhalve maand, omdat ik merkte dat ik er meer last van had dan ik dacht. Het invloed had op mijn kinderen. En ik (maar ook mijn partner) schrok van emoties die naar boven kwamen (toen ik weer in de omgeving was van waar het is gebeurd. Daar kom ik nu dus weer regelmatiger). Hierdoor komt ook veel weer naar boven.
Ook merk ik dat nu alles weer opengaat (i.v.m. het versoepelen van de corona maatregelen), ik meer last lijkt te hebben van angsten en me niet veilig voel. Maar dat valt me nu waarschijnlijk meer op. Ook omdat je zelf nu meer sociale dingen kunt opzoeken. Ik probeer me er niet door te laten belemmeren en gewoon door te gaan met mijn leven... maar soms is dat best wel lastig.
Extra vervelend is dat ik het er niet (of heel lastig) over kan praten met mijn partner.
Er zijn wel wat meer onderwerpen waar we lastig over kunnen praten. Hij ziet wel dat ik het soms moeilijk heb.
Volgens mij weet hij ook niet zo goed wat hij er mee moet.
In het begin heb ik een paar keer wel geprobeerd om erover te praten, maar daar werd altijd overheen gepraat.
Daarna heb ik alleen nieuws van de politie met hem gedeeld.
Hoe kan ik hier nu goed mee omgaan?
Ik ga weer proberen te praten hierover met mijn partner, natuurlijk. Maar hoe kan ik dit goed met hem bespreken? Hoe vind ik een opening om het gesprek aan te gaan (zonder dat er overheen gepraat gaat worden)?
Ik wil mijn partner liever niet kwijt. Hij is super lief voor me en doet alles voor me.
Maar dat we over bepaalde dingen niet kunnen praten (en zeker ook over de aanranding), is wel echt een ding voor mij.
Ik heb met mijn partner nu een kleine 3 jaar een relatie (wonen niet samen), maar zijn wel veel bij elkaar. (I.v.m. kinderen uit vorige relaties.) Ik moet ook zeggen dat ik vrij zelfstandig ben. Mensen vinden me vaak stoer en sterk.
Ik heb vorig voorjaar (dus 2020) iets naars meegemaakt. Ik ben aangerand (door een onbekende), gelukkig is het daarbij gebleven. Politie noemt het poging tot verkrachting. (Omdat ik me onder andere heb verzet, maar wil hier niet te veel details neerzetten i.v.m. herkenbaarheid). Dader is nog niet gepakt, maar de kans dat de dader gepakt gaat worden is nog wel aanwezig.
Ik ben bezig met een verwerkingstraject (o.a. met EMDR) sinds anderhalve maand, omdat ik merkte dat ik er meer last van had dan ik dacht. Het invloed had op mijn kinderen. En ik (maar ook mijn partner) schrok van emoties die naar boven kwamen (toen ik weer in de omgeving was van waar het is gebeurd. Daar kom ik nu dus weer regelmatiger). Hierdoor komt ook veel weer naar boven.
Ook merk ik dat nu alles weer opengaat (i.v.m. het versoepelen van de corona maatregelen), ik meer last lijkt te hebben van angsten en me niet veilig voel. Maar dat valt me nu waarschijnlijk meer op. Ook omdat je zelf nu meer sociale dingen kunt opzoeken. Ik probeer me er niet door te laten belemmeren en gewoon door te gaan met mijn leven... maar soms is dat best wel lastig.
Extra vervelend is dat ik het er niet (of heel lastig) over kan praten met mijn partner.
Er zijn wel wat meer onderwerpen waar we lastig over kunnen praten. Hij ziet wel dat ik het soms moeilijk heb.
Volgens mij weet hij ook niet zo goed wat hij er mee moet.
In het begin heb ik een paar keer wel geprobeerd om erover te praten, maar daar werd altijd overheen gepraat.
Daarna heb ik alleen nieuws van de politie met hem gedeeld.
Hoe kan ik hier nu goed mee omgaan?
Ik ga weer proberen te praten hierover met mijn partner, natuurlijk. Maar hoe kan ik dit goed met hem bespreken? Hoe vind ik een opening om het gesprek aan te gaan (zonder dat er overheen gepraat gaat worden)?
Ik wil mijn partner liever niet kwijt. Hij is super lief voor me en doet alles voor me.
Maar dat we over bepaalde dingen niet kunnen praten (en zeker ook over de aanranding), is wel echt een ding voor mij.
woensdag 23 juni 2021 00:17
Wat rot dat dit je overkomen is.
Zou best heel goed kunnen zijn dat jouw partner het oprecht heel moeilijk vindt om over te praten of zelfs al over na te denken. Er is iets heel naars met je gebeurd en hij heeft dat niet kunnen voorkomen, heeft je niet kunnen beschermen.
Wie weet met wat voor gevoelens hij allemaal kampt.
Ik zou voorzichtig bij hem aankaarten dat je deze weerstand, om het er over te hebben, bij hem voelt. En langzaam verder vragen. Het zou erg fijn zijn als jullie je gevoelens mbt die situatie kunnen delen en troost bij elkaar kunnen vinden. Maar ik zou niks forceren...
Zou best heel goed kunnen zijn dat jouw partner het oprecht heel moeilijk vindt om over te praten of zelfs al over na te denken. Er is iets heel naars met je gebeurd en hij heeft dat niet kunnen voorkomen, heeft je niet kunnen beschermen.
Wie weet met wat voor gevoelens hij allemaal kampt.
Ik zou voorzichtig bij hem aankaarten dat je deze weerstand, om het er over te hebben, bij hem voelt. En langzaam verder vragen. Het zou erg fijn zijn als jullie je gevoelens mbt die situatie kunnen delen en troost bij elkaar kunnen vinden. Maar ik zou niks forceren...
woensdag 23 juni 2021 00:20
In een relatie is het moeilijk (zo niet killing) als jij hard moet werken om dingen bespreekbaar te maken die voor jou moeilijk zijn.
Wat wil je zelf? Je partner gaat niet uit zichzelf ineens iemand zijn die wel makkelijk praat of gevoelige dingen bij jou opmerkt. Dat hoeft geen dealbreaker te zijn, maar het heeft wel impact op hoe intens je relatie is.
Wat wil je zelf? Je partner gaat niet uit zichzelf ineens iemand zijn die wel makkelijk praat of gevoelige dingen bij jou opmerkt. Dat hoeft geen dealbreaker te zijn, maar het heeft wel impact op hoe intens je relatie is.
woensdag 23 juni 2021 00:26
Dit bedoel ik dus met hard werken om iets wat voor jou moeilijk is, bij hem bespreekbaar te maken.Saivash schreef: ↑23-06-2021 00:17Wat rot dat dit je overkomen is.
Zou best heel goed kunnen zijn dat jouw partner het oprecht heel moeilijk vindt om over te praten of zelfs al over na te denken. Er is iets heel naars met je gebeurd en hij heeft dat niet kunnen voorkomen, heeft je niet kunnen beschermen.
Wie weet met wat voor gevoelens hij allemaal kampt.
Ik zou voorzichtig bij hem aankaarten dat je deze weerstand, om het er over te hebben, bij hem voelt. En langzaam verder vragen. Het zou erg fijn zijn als jullie je gevoelens mbt die situatie kunnen delen en troost bij elkaar kunnen vinden. Maar ik zou niks forceren...
woensdag 23 juni 2021 04:23
Ik heb er even over na moeten denken maar ik denk niet dat dit een probleem in communiceren is maar wel verschillende behoeften.
Zelf heb ik een traumatische bevalling meegemaakt, teminste ik heb het niet echt meegemaakt want ik werd snel onder gehele narcose gebracht en werd pas uren na de geboorte wakker. Mijn man heeft het veel traumatischer ervaren omdat hij de paniek zag en hoe onze zoon aan de beademing moest enz...
Toch kan ik hier niet met hem over praten, ik wil dit niet.
Beetje kop in het zand steken en doen of er niets gebeurd is werk voor mij hierin het beste.
Verschillende mensen gaan op verschillende manieren om met een trauma en daar zal wederzijds respect voor nodig zijn.
Gelukkig dat u nu wel hulp heeft gezocht en therapie volgt, het is heel heftig wat u is aangedaan en ik hoop dat u een manier kunt vinden om dit goed te verwerken.
Zelf heb ik een traumatische bevalling meegemaakt, teminste ik heb het niet echt meegemaakt want ik werd snel onder gehele narcose gebracht en werd pas uren na de geboorte wakker. Mijn man heeft het veel traumatischer ervaren omdat hij de paniek zag en hoe onze zoon aan de beademing moest enz...
Toch kan ik hier niet met hem over praten, ik wil dit niet.
Beetje kop in het zand steken en doen of er niets gebeurd is werk voor mij hierin het beste.
Verschillende mensen gaan op verschillende manieren om met een trauma en daar zal wederzijds respect voor nodig zijn.
Gelukkig dat u nu wel hulp heeft gezocht en therapie volgt, het is heel heftig wat u is aangedaan en ik hoop dat u een manier kunt vinden om dit goed te verwerken.
woensdag 23 juni 2021 05:59
Sunny-in-Perth schreef: ↑23-06-2021 04:23Ik heb er even over na moeten denken maar ik denk niet dat dit een probleem in communiceren is maar wel verschillende behoeften.
Je bevalling is heel erg en verdrietig, laat ik dat voorop stellen. En ik denk dat het voor jullie samen heel goed zou zijn om hulp te vragen, want zoiets kan tussen jullie in komen te staan. Sterkte
Maar er is een verschil met de situatie van TO. Hier speelt geen verschil in beleving van dezelfde traumatische gebeurtenis. Hier speelt het feit dat de een een traumatische gebeurtenis heeft meegemaakt en de ander er niet over wil horen. Ik lees een partner die liefdevol en zorgzaam is zolang het niet te ingewikkeld wordt. Dan zijn er twee opties: of je werkt heel hard om je gehoord te krijgen, of je accepteert dat deze relatie niet alles in jouw leven kan omvatten. Beide lijken me ingewikkeld
woensdag 23 juni 2021 06:52
Is het mogelijk om een soort tweedeling te maken? Dat je wel aan je partner vraagt om je vast te houden en te troosten? Maar dat je de ‘inhoudelijke’ gesprekken die jij nodig hebt voor verwerking van dit trauma voert met je therapeut? In alle eerlijkheid bespreek ik sommige ( heftige ) dingen ook alleen met een hele goede vriendin.. voor mij werkt dat zolang mijn man maar genoeg troost en liefde geeft..
woensdag 23 juni 2021 07:17
Heftige dingen heb je meegemaakt, zeg. '
Jammer dat je er niet over kunt praten met hem. Eigenlijk hoeft hij alleen maar te luisteren. Kan je hem dat vertellen, dat hij niet 'wijze' dingen hoeft te zeggen, maar dat je graag een arm om je heen wilt en een luisterend oor, en zijn volle aandacht?
Mensen menen altijd dat ze iets moeten zeggen, maar als een verhaal vaak terugkomt, is het moeilijk om altijd te weten wat je precies kan zeggen, en je verzand al gauw in dezelfde opmerkingen. Zo vergaat het mij. Dat vind ik dan weer vervelend maar ik kan geen wijze opmerkingen bedenken. Dan voelt dat wat vervelend. Kan het zoiets zijn?
'Jammer dat je er niet over kunt praten met hem. Eigenlijk hoeft hij alleen maar te luisteren. Kan je hem dat vertellen, dat hij niet 'wijze' dingen hoeft te zeggen, maar dat je graag een arm om je heen wilt en een luisterend oor, en zijn volle aandacht?
Mensen menen altijd dat ze iets moeten zeggen, maar als een verhaal vaak terugkomt, is het moeilijk om altijd te weten wat je precies kan zeggen, en je verzand al gauw in dezelfde opmerkingen. Zo vergaat het mij. Dat vind ik dan weer vervelend maar ik kan geen wijze opmerkingen bedenken. Dan voelt dat wat vervelend. Kan het zoiets zijn?
woensdag 23 juni 2021 08:21
Heeft hij zich verdiept in wat een EMDR-traject met je doet?
Moe na de sessies, overgevoelig voor prikkels, emotioneel, onrustig slapen, etc. Ik volg zelf EMDR en plan heel veel rust er omheen, maar ik zit nu in een situatie dat dat ook kan (woon alleen). Het is goed om te weten dat dit allemaal bij de EMDR kan horen en dus ook weer over kan gaan als het traject klaar is.
Sterkte, het is niet makkelijk. Wel goed dat je relatief snel na de gebeurtenis in therapie bent.
Moe na de sessies, overgevoelig voor prikkels, emotioneel, onrustig slapen, etc. Ik volg zelf EMDR en plan heel veel rust er omheen, maar ik zit nu in een situatie dat dat ook kan (woon alleen). Het is goed om te weten dat dit allemaal bij de EMDR kan horen en dus ook weer over kan gaan als het traject klaar is.
Sterkte, het is niet makkelijk. Wel goed dat je relatief snel na de gebeurtenis in therapie bent.
Je kunt méér.
woensdag 23 juni 2021 09:07
Heel heftig wat je hebt meegemaakt!
Maar ik kan me inbeelden dat het moeilijk is voor je partner om over te praten, het zal voor hem ook niet makkelijk zijn om te weten dat een andere man geprobeerd heeft om zijn vriendin te verkrachten.
Als hij verder een fijne en leuke partner is zou ik proberen dat te aanvaarden.
Sterkte!
Maar ik kan me inbeelden dat het moeilijk is voor je partner om over te praten, het zal voor hem ook niet makkelijk zijn om te weten dat een andere man geprobeerd heeft om zijn vriendin te verkrachten.
Als hij verder een fijne en leuke partner is zou ik proberen dat te aanvaarden.
Sterkte!
woensdag 23 juni 2021 14:06
Dank voor alle reacties. Heel verschillende adviezen en tips.
Ik wil enerzijds mijn partner ook niet veranderen. Hij is wie hij is. En ik hou van hem, zoals hij is.
Dat niet iedereen makkelijk praat over lastige/moeilijke zaken, dat klopt. Ik ben daar zelf ook geen ster in.
Ik denk dat ik het voorzichtig ga insteken zoals Saivash zegt.
Wat Isabella en Creatieveling zeggen zou namelijk al helpen. Een arm om me heen.
En wat een aantal van jullie ook benoemen is dat het sexuele aspect voor mijn partner waarschijnlijk niet makkelijk is. En ik denk ook dat dat zeker zo is. Hij heeft mij niet kunnen beschermen op dat moment. Ook al kon hij niet weten dat dit zou gebeuren.
Ook is het denk ik wel handig voor mijn partner om meer inzicht te krijgen in mijn verwerkingstraject/ EDMR, zoals Moon-Alisa zegt.
En misschien meer betrokken is bij het behandeltraject, wat ook een aantal van jullie benoemen.
Ik ga dit op een rustig moment met hem bespreken (proberen in ieder geval).
Ik wil enerzijds mijn partner ook niet veranderen. Hij is wie hij is. En ik hou van hem, zoals hij is.
Dat niet iedereen makkelijk praat over lastige/moeilijke zaken, dat klopt. Ik ben daar zelf ook geen ster in.
Ik denk dat ik het voorzichtig ga insteken zoals Saivash zegt.
Wat Isabella en Creatieveling zeggen zou namelijk al helpen. Een arm om me heen.
En wat een aantal van jullie ook benoemen is dat het sexuele aspect voor mijn partner waarschijnlijk niet makkelijk is. En ik denk ook dat dat zeker zo is. Hij heeft mij niet kunnen beschermen op dat moment. Ook al kon hij niet weten dat dit zou gebeuren.
Ook is het denk ik wel handig voor mijn partner om meer inzicht te krijgen in mijn verwerkingstraject/ EDMR, zoals Moon-Alisa zegt.
En misschien meer betrokken is bij het behandeltraject, wat ook een aantal van jullie benoemen.
Ik ga dit op een rustig moment met hem bespreken (proberen in ieder geval).
donderdag 24 juni 2021 11:39
Zo geforceerdabracadabra schreef: ↑23-06-2021 15:41He pietje... zullen we het vanavond even over de aanranding hebben? Om een uur of 8? Ik merk dat ik toch nog wel graag mijn verhaal kwijt wil bij je...
O en sterkte natuurlijk to. Heel naar dit.
Frankly my dear, I don"t give a damn
donderdag 24 juni 2021 11:59
En wat is daar mis mee? lijkt mij in deze situatie toch de beste optie, anders loop je het risico dat partner nog drie pogingen tot een gesprek afkapt met een ander onderwerp/geen tijd/te moe. Op deze manier weet partner dat TO echt graag dat gesprek wil hebben en kan hij zich ook mentaal voorbereiden.
Heb je een betere oplossing? (en dan niet 'accepteer dat je er niet over kunt praten', want volgens mij is dat een oplossing die voor TO niet werkt)
donderdag 24 juni 2021 12:09
Je kunt best zeggend dat je het moeilijk vindt erover te praten en dat je het gevoel hebt dat hij misschien ook niet precies weet wat hij ermee aan moet. Dan geef je hem ruimte om zich kwetsbaar op te stellen.
Je kunt daarna ook zeggen dat het zou helpen als hij even alleen maar luistert, omdat je anders bang bent dat je weer dichtklapt (als dat zo is natuurlijk).
Het zijn eigenlijk twee aparte gesprekken: een gesprek over zijn gevoel en reactie erop en een gesprek over jou en alles wat jij meemaakt.
Je kunt daarna ook zeggen dat het zou helpen als hij even alleen maar luistert, omdat je anders bang bent dat je weer dichtklapt (als dat zo is natuurlijk).
Het zijn eigenlijk twee aparte gesprekken: een gesprek over zijn gevoel en reactie erop en een gesprek over jou en alles wat jij meemaakt.
donderdag 24 juni 2021 12:12
Ik denk, en dat is het ik denk, als ik lees wat je schrijft dat ik het wel herken.
Want ik heb ook last van trauma. En, meestal, een schat van een vent. Maar als ik er over wil praten weet hij niet wat hij moet. Want er is geen oplossing en dat is wat hij me wil geven. Maar die oplossing is er niet. Dan hadden hulpverleners die al geboden.
Maar ik weet wel wat ik van hem wil. Dat hij naar me luistert. Een beetje knuffelt en als ik vraag of mijn beleving klopt dat bevestigt of juist niet.
En dat vindt hij best lastig. Maar doordat ik weet wat ik van hem verwacht kan hij me dat best geven.
En als dat even niet wil dan zeg ik gewoon laat me dan maar even huilen en doe thee en een knuffel.
Uiteindelijk vind ik ook m'n steun bij hem omdat hij me ook met trauma leuk vindt. (de held
)
Het was even zoeken. En na vijf jaar hebben we het nog steeds niet helemaal onder de knie. Maar wel steeds beter. Het feit dat hij het niet hoefde op te lossen of het goede zeggen haalde de druk er af.
Want ik heb ook last van trauma. En, meestal, een schat van een vent. Maar als ik er over wil praten weet hij niet wat hij moet. Want er is geen oplossing en dat is wat hij me wil geven. Maar die oplossing is er niet. Dan hadden hulpverleners die al geboden.
Maar ik weet wel wat ik van hem wil. Dat hij naar me luistert. Een beetje knuffelt en als ik vraag of mijn beleving klopt dat bevestigt of juist niet.
En dat vindt hij best lastig. Maar doordat ik weet wat ik van hem verwacht kan hij me dat best geven.
En als dat even niet wil dan zeg ik gewoon laat me dan maar even huilen en doe thee en een knuffel.
Uiteindelijk vind ik ook m'n steun bij hem omdat hij me ook met trauma leuk vindt. (de held
)Het was even zoeken. En na vijf jaar hebben we het nog steeds niet helemaal onder de knie. Maar wel steeds beter. Het feit dat hij het niet hoefde op te lossen of het goede zeggen haalde de druk er af.
donderdag 24 juni 2021 12:17
en wees heel duidelijk, zeg hem dat je geen oplossing voor je probleem van hem verwacht. Maar dat hij een arm om je heenslaat en je laat praten. Hij hoeft niet veel meer te doen dan je vasthouden en luisteren
donderdag 24 juni 2021 14:46
Ik zou er als partner van dichtklappen.Maduixa schreef: ↑24-06-2021 11:59En wat is daar mis mee? lijkt mij in deze situatie toch de beste optie, anders loop je het risico dat partner nog drie pogingen tot een gesprek afkapt met een ander onderwerp/geen tijd/te moe. Op deze manier weet partner dat TO echt graag dat gesprek wil hebben en kan hij zich ook mentaal voorbereiden.
Heb je een betere oplossing? (en dan niet 'accepteer dat je er niet over kunt praten', want volgens mij is dat een oplossing die voor TO niet werkt)
Oplossing heb ik niet, ik zou toch een juist rustig moment uitkiezen
Frankly my dear, I don"t give a damn
donderdag 24 juni 2021 14:59
Als ik denk een rustig moment te hebben, waarop ik eindelijk mijn laatste Netflix aflevering kan kijken of mijn beste vriendin weer eens kan bellen, sta ik niet zo heel erg open voor een moeilijk gesprek. Vandaar dat ik het liever afspreek vantevoren. Hopelijk vindt TO uit wat bij haar partner het beste werkt.
donderdag 24 juni 2021 15:07
Wat sommigen al hebben gezegd: Vertel hem wat je van hem verwacht.
Als jij naar mij toe zou komen, met de vraag of ik hier met jou over zou willen praten, dan is het mij volstrekt onduidelijk wat je daaronder precies verstaat. Wil je vooral een luisterend oor? Oftewel, jij doet je verhaal en ik luister. Of wil je ook dat ik je vragen stel? Of heb je ook de behoefte aan advies?
Wie weet denkt jouw partner inderdaad dat je van hem verwacht dat hij alles beter maakt. Dat hij met een oplossing moet komen. Ik zou mij dan wel kunnen voorstellen dat hij gesprekken over dit onderwerp liever uit de weg gaat.
Als jij naar mij toe zou komen, met de vraag of ik hier met jou over zou willen praten, dan is het mij volstrekt onduidelijk wat je daaronder precies verstaat. Wil je vooral een luisterend oor? Oftewel, jij doet je verhaal en ik luister. Of wil je ook dat ik je vragen stel? Of heb je ook de behoefte aan advies?
Wie weet denkt jouw partner inderdaad dat je van hem verwacht dat hij alles beter maakt. Dat hij met een oplossing moet komen. Ik zou mij dan wel kunnen voorstellen dat hij gesprekken over dit onderwerp liever uit de weg gaat.
