Niet officieel scheiden, wel uit elkaar, wie heeft ervaring?

2018anoniem schreef: ↑

14-06-2019 22:12

Dat denk ik ook alleen mijn man zegt toch echt dat de liefde over is en dat hij een vrouw van 27 aantrekkelijker vind... Tja moet je hem dan verplichten dit voort te zetten? Als dat al mogelijk is?

Een vriendin van mij heeft zoiets wel gezegd, ja. Haar man verplicht in therapie gedaan en ik moet zeggen dat haar man (die ik nogal een sukkel vond) daarna behoorlijk is opgeknapt.

Ze heeft echt stampij staan maken.

gealach schreef: ↑

13-06-2019 09:34

Bedankt voor alle reacties, ervaringsverhalen en nuttige tips!

Wij doen dit in eerste plaats voor de kinderen, het financiële gedeelte speelt voor ons beide een belangrijke rol, maar is bijzaak.
Dat er aan mijn zijde iemand anders is, is in overeenstemming geweest ook van mijn man.. We willen beide verder en het beste voor elkaar, maar onze prioriteit blijven onze kinderen. We willen hen zo min mogelijk belasten met de situatie en zo veel mogelijk stabiliteit geven.
We kunnen redelijk door een deur en afspraken maken.. mocht het niet lukken kunnen we altijd nog scheiden, maar dit is denken wij voorlopig de beste oplossing.

.
Maar wat doe je dus als de één iets wil en de ander niet?
Jij wil met je minnaar gaan samenwonen, maar je man wil het birdnesten handhaven en kan het anders niet betalen.
Jij wil met je minnaar gaan samenwonen, maar bent nog getrouwd en hebt een huis én een appartement met je huidige man. Je man wil het birdnesten voortzetten.
Jij hebt opeens wel de financiële middelen om op eigen benen te staan, maar je man nog niet. En jij wil uit dat gedeelde appartement. Wat doe je dan?
Je man heeft de financiële middelen om voor zichzelf te gaan zorgen en wil van jou en het huis en het appartement af, wat doe je dan?

Ik vind birdnesten een heel goed idee, maar ik denk dat het echt alleen werkt als het belang van de kinderen verreweg voorop staat. En getrouwd blijven en blijven samenwonen lijkt me echt een storende factor. Jullie willen toch uit elkaar? Hoe kan je verder als je zowel financieel als wat betreft wonen niet of amper uit elkaar gaat? Er komt een moment dat één van jullie dit wil veranderen, ga je de ander dan klemzetten? En wat als jij degene bent die klemgezet wordt? Of wat als jullie de ander niet klem willen zetten? Blijf je dan in een situatie zitten waarin je dus zowel juridisch als financieel aan degene vastgeketend bent bij wie je eigenlijk weg wil? Tuurlijk kan je dit doen op deze manier, maar besef dat je dan niet uit elkaar zit en nog kiest voor een leven samen. De rest van je leven moet je daarop aanpassen, het zal niet andersom zijn als je nog getrouwd blijft.

Marana schreef: ↑

14-06-2019 23:00

En wat als de ander zich hier niet aan houdt? Wat voor consequenties hangen er dan aan?

Dan werkt deze constructie niet en zal ik toch naar een ander huis uit moeten kijken (welke tot nu toe onvindbaar lijkt)

Wat een afschuwelijke term trouwens, birdnesten. Mensen zijn geen vogels, voor zover ik weet, en heel veel vogels zijn overigens levenslang trouw aan elkaar, dus des te vreemder om die term te gebruiken in geval van scheiding. In plaats van interessante termen te bedenken die anders klinken dan "scheiding" voor de kinderen, kun je beter ervoor zorgen dat je gezin niét uit elkaar valt. Gras elders kán groener lijken, van een afstand, maar zodra je daadwerkelijk dat grasveld betreedt, merk je pas het mos en het onkruid op dat ook in dát gazon groeit.

@pejeka, grappig dat je het eerst hebt over de onzin van bepaalde termen gebruiken en dan kom je zelf met zo'n dooddoener 'gras lijkt altijd groener bij de buren'. Zo werkt het leven gewoon niet. Ja, het komt vaak voor, dat het allemaal beter lijkt tot je er zelf bent, want er is overal mos en onkruid (maar niet elke mos en onkruid is hetzelfde en niet in dezelfde mate aanwezig). Maar het komt ook vaak genoeg voor dat mensen echt een relatie achterlaten en beter af zijn uit die relatie, dat het echt niet allemaal mos en onkruid blijkt te zijn bij dat nieuwe gras. Maar in zulke termen moet je in deze situaties ook niet denken, dan kijk je namelijk niet naar je eigen specifieke situatie, dan ga je weer generaliseren. En dat belemmert in het kijken naar oplossingen en wat er nodig is.

Als je toch in zulke termen wil praten; het gras is groener waar je het water geeft. Maar besef dat niet iedereen in staat is om hun gazon echt goed water te geven. Want emotie fietst er doorheen, boosheid, angst verdriet, maar ook oude patronen, dingen waarbij mensen zich gaan uiten met grensoverschrijdend en kwetsend gedrag. Soms loop je na verloop van tijd in een nieuwe situatie of relatie weer tegen dingen aan, en soms ook niet, is het echt een tweede kans, een partner die je hebt gekozen met meer kennis en ervaring dan de vorige keer. Waardoor mensen geneigd zijn om te denken dat hun vorige relatie dus écht niet goed was en nooit meer goed had kunnen komen. Ik weet als geen ander hoe dat is, na in het verleden een behoorlijke relatiecrisis te hebben gehad die ook nog eens lang duurde. Wij zijn daar wel doorheen gekomen, al weet ik zeker dat er genoeg andere mensen er middenin de handdoek in de ring hadden gegooid. Nu weten we dat het toch lukt om elkaar weer terug te vinden. Als we er middenin toch uit elkaar waren gegaan hadden we met een andere blik naar onze relatie gekeken, hadden we gedacht dat we alles erin hadden gestoken, maar dat het gewoon te slecht was, niet haalbaar. En latere relaties hadden we als beter bestempeld.

Ik denk dat het allebei waar is. Door te blijven én het harde werk te doen zijn wij er doorheen gekomen, wat echt, écht heel onwaarschijnlijk leek op bepaalde momenten. Als we uit elkaar waren gegaan hadden we nu denk ik ook oprecht geloofd dat uit elkaar gaan het beste was, dat de relatie niet meer te redden was. En ook dat was waar geweest. Het is gewoon allebei waar en niet per se dat als je uit elkaar gaat je van een koude kermis thuis komt. Maar wanneer je weggaat en dat 'beter' blijkt te zijn betekent dat ook niet dat het niet beter had kunnen worden samen. Je moet alleen bereid zijn wel véél investeren, véél te reflecteren en de visie van de ander oprecht te zien en serieus te nemen, bereid zijn om te incasseren en niet alleen je eigen behoeftes en gevoelens voorop zetten. En niet alleen jij moet het kunnen, maar de ander moet het ook doen. En je moet de momenten uitzitten waarop de ander het niet doet of het niet lukt. Want in zo'n situatie op elk moment allebei doen wat in theorie 'het beste' is, dat lukt gewoon niet. Soms ben je gewoon boos, bang of verdrietig en daardoor onredelijk.

Het gaat niet om die termen en of de clichés opgaan of niet, het gaat om de specifieke situatie waar je in zit.

tu1nhek schreef: ↑

16-06-2019 11:45

@pejeka, grappig dat je het eerst hebt over de onzin van bepaalde termen gebruiken en dan kom je zelf met zo'n dooddoener 'gras lijkt altijd groener bij de buren'. Zo werkt het leven gewoon niet. Ja, het komt vaak voor, dat het allemaal beter lijkt tot je er zelf bent, want er is overal mos en onkruid (maar niet elke mos en onkruid is hetzelfde en niet in dezelfde mate aanwezig). Maar het komt ook vaak genoeg voor dat mensen echt een relatie achterlaten en beter af zijn uit die relatie, dat het echt niet allemaal mos en onkruid blijkt te zijn bij dat nieuwe gras. Maar in zulke termen moet je in deze situaties ook niet denken, dan kijk je namelijk niet naar je eigen specifieke situatie, dan ga je weer generaliseren. En dat belemmert in het kijken naar oplossingen en wat er nodig is.

Als je toch in zulke termen wil praten; het gras is groener waar je het water geeft. Maar besef dat niet iedereen in staat is om hun gazon echt goed water te geven. Want emotie fietst er doorheen, boosheid, angst verdriet, maar ook oude patronen, dingen waarbij mensen zich gaan uiten met grensoverschrijdend en kwetsend gedrag. Soms loop je na verloop van tijd in een nieuwe situatie of relatie weer tegen dingen aan, en soms ook niet, is het echt een tweede kans, een partner die je hebt gekozen met meer kennis en ervaring dan de vorige keer. Waardoor mensen geneigd zijn om te denken dat hun vorige relatie dus écht niet goed was en nooit meer goed had kunnen komen. Ik weet als geen ander hoe dat is, na in het verleden een behoorlijke relatiecrisis te hebben gehad die ook nog eens lang duurde. Wij zijn daar wel doorheen gekomen, al weet ik zeker dat er genoeg andere mensen er middenin de handdoek in de ring hadden gegooid. Nu weten we dat het toch lukt om elkaar weer terug te vinden. Als we er middenin toch uit elkaar waren gegaan hadden we met een andere blik naar onze relatie gekeken, hadden we gedacht dat we alles erin hadden gestoken, maar dat het gewoon te slecht was, niet haalbaar. En latere relaties hadden we als beter bestempeld.

Ik denk dat het allebei waar is. Door te blijven én het harde werk te doen zijn wij er doorheen gekomen, wat echt, écht heel onwaarschijnlijk leek op bepaalde momenten. Als we uit elkaar waren gegaan hadden we nu denk ik ook oprecht geloofd dat uit elkaar gaan het beste was, dat de relatie niet meer te redden was. En ook dat was waar geweest. Het is gewoon allebei waar en niet per se dat als je uit elkaar gaat je van een koude kermis thuis komt. Maar wanneer je weggaat en dat 'beter' blijkt te zijn betekent dat ook niet dat het niet beter had kunnen worden samen. Je moet alleen bereid zijn wel véél investeren, véél te reflecteren en de visie van de ander oprecht te zien en serieus te nemen, bereid zijn om te incasseren en niet alleen je eigen behoeftes en gevoelens voorop zetten. En niet alleen jij moet het kunnen, maar de ander moet het ook doen. En je moet de momenten uitzitten waarop de ander het niet doet of het niet lukt. Want in zo'n situatie op elk moment allebei doen wat in theorie 'het beste' is, dat lukt gewoon niet. Soms ben je gewoon boos, bang of verdrietig en daardoor onredelijk.

Het gaat niet om die termen en of de clichés opgaan of niet, het gaat om de specifieke situatie waar je in zit.

Ik denk dat je heel veel ware woorden zegt. Maar ik denk dat vaak mensen die extra stap, die jij beschrijft, niet (willen) nemen. Men constateert op een bepaald moment dat men (door welke oorzaak dan ook) elkaar als partner kwijt is geraakt, gevoelsmatig, en zet er dan een punt achter. Want "beter voor iedereen". Zonder te willen onderzoeken waaróm men (het gevoel heeft) elkaar kwijt te zijn geraakt, en wat daaraan te doen is. En inderdaad ook eens in de spiegel te kijken: welke rol heb IK gespeeld in de situatie die nu is ontstaan? Want het is natuurlijk bijzonder makkelijk en aantrekkelijk om de vinger naar de ander uit te steken, maar ben je dan eerlijk?

prada schreef: ↑

14-06-2019 23:11

Slimme mannen die een half jaar willen wachten met scheiden als dat 7 jaar partneralimentatie scheelt. Vooral als je vrouw een ander heeft, dan heeft hij je goed te pakken als je dat niet had ingecalculeerd.

Zover ik weet is die wet nog helemaal niet definitief. Daarnaast zullen er vast ook wel bepaalde voorwaarden aan zitten. Er zullen vast meerdere mannen/vrouwen zijn die dit nu gaan uitzitten tot de wet erdoor is.

gealach schreef: ↑

16-06-2019 23:35

Wat een meer dan prachtig stuk tekst!!
Hier zitten hele rake dingen in!! Een tekst om te bewaren en in te lijsten .. Dank je wel!!!

Lijkt het je niet beter daadwerkelijk iets met de inhoud te gaan doen?

pejeka schreef: ↑

16-06-2019 17:42

Ik denk dat je heel veel ware woorden zegt. Maar ik denk dat vaak mensen die extra stap, die jij beschrijft, niet (willen) nemen. Men constateert op een bepaald moment dat men (door welke oorzaak dan ook) elkaar als partner kwijt is geraakt, gevoelsmatig, en zet er dan een punt achter. Want "beter voor iedereen". Zonder te willen onderzoeken waaróm men (het gevoel heeft) elkaar kwijt te zijn geraakt, en wat daaraan te doen is. En inderdaad ook eens in de spiegel te kijken: welke rol heb IK gespeeld in de situatie die nu is ontstaan? Want het is natuurlijk bijzonder makkelijk en aantrekkelijk om de vinger naar de ander uit te steken, maar ben je dan eerlijk?

lijst deze ook maar in gea. Om te voor komen dat gea straks niet meer lacht

S-Meds schreef: ↑

17-06-2019 00:29

lijst deze ook maar in gea. Om te voor komen dat gea straks niet meer lacht

Volgens mij lacht gea al niet zo hard meer.

blijfgewoonbianca schreef: ↑

14-06-2019 00:02

Zelfs schade voor kleinkinderen
Er kleeft nog een groot nadeel aan het opbreken van huwelijken die niet dramatisch slecht zijn. Want vaak is er een derde partij betrokken: de kinderen. En voor hen is juist dit soort scheidingen moeilijk te verkroppen, blijkt uit onderzoek. Alleen als ouders echt heel heftige ruzies hebben en vijandig staan tegenover elkaar, hebben kinderen er iets aan als ze uit elkaar gaan. Maar bij een ‘middelmatig huwelijk’ schieten ze niets op met een scheiding: ze hadden immers best een prima en stabiel gezinsleven. Een scheiding komt dan als een donderslag bij heldere hemel.

Het is dan ook een mythe dat kinderen beter worden van een scheiding omdat hun ouders zich er prettiger door voelen. In de eerste plaats knappen ouders vaak helemaal niet zo op van een scheiding. Daarnaast hebben kinderen veel minder last van een ongelukkig huwelijk dan de ouders zelf. En van een scheiding hebben ze wél last.



Gaat het alleen om het welzijn van de kinderen, dan is het voor hen bijna altijd beter om bij elkaar te blijven, ook als de ouders ongelukkig zijn in hun huwelijk. Een recente grote overzichtsstudie bevestigde nogmaals dat kinderen van gescheiden ouders het over het algemeen minder goed doen op sociaal, emotioneel en academisch vlak, en meer gezondheids- en gedragsproblemen hebben. Ander onderzoek bewijst dat een scheiding zelfs doorwerkt naar de kleinkinderen: ook zij hebben op hun beurt meer kans op een lagere opleiding, meer huwelijksproblemen en een minder sterke band met hun ouders.

Omdat het in de krant staat, is het ook waar natuurlijk

blijfgewoonbianca schreef: ↑

14-06-2019 00:02

Zelfs schade voor kleinkinderen
Er kleeft nog een groot nadeel aan het opbreken van huwelijken die niet dramatisch slecht zijn. Want vaak is er een derde partij betrokken: de kinderen. En voor hen is juist dit soort scheidingen moeilijk te verkroppen, blijkt uit onderzoek. Alleen als ouders echt heel heftige ruzies hebben en vijandig staan tegenover elkaar, hebben kinderen er iets aan als ze uit elkaar gaan. Maar bij een ‘middelmatig huwelijk’ schieten ze niets op met een scheiding: ze hadden immers best een prima en stabiel gezinsleven. Een scheiding komt dan als een donderslag bij heldere hemel.

Het is dan ook een mythe dat kinderen beter worden van een scheiding omdat hun ouders zich er prettiger door voelen. In de eerste plaats knappen ouders vaak helemaal niet zo op van een scheiding. Daarnaast hebben kinderen veel minder last van een ongelukkig huwelijk dan de ouders zelf. En van een scheiding hebben ze wél last.



Gaat het alleen om het welzijn van de kinderen, dan is het voor hen bijna altijd beter om bij elkaar te blijven, ook als de ouders ongelukkig zijn in hun huwelijk. Een recente grote overzichtsstudie bevestigde nogmaals dat kinderen van gescheiden ouders het over het algemeen minder goed doen op sociaal, emotioneel en academisch vlak, en meer gezondheids- en gedragsproblemen hebben. Ander onderzoek bewijst dat een scheiding zelfs doorwerkt naar de kleinkinderen: ook zij hebben op hun beurt meer kans op een lagere opleiding, meer huwelijksproblemen en een minder sterke band met hun ouders.

Omdat het in de krant staat, is het ook waar natuurlijk

S-Meds schreef: ↑

14-06-2019 00:10

of:
ach joh, rijden met drank op is niet zo’n ramp, ja je kan een dodelijk ongeluk veroorzaken maar er zijn ook piloten die vliegen met drank op, die kunnen wel honderden doden veroorzaken, dat is pas erg. of piloten met zelfmoordneigingen die het vliegtuig laten crashen tegen een berg, da’s erg. Hier neem nog een borrel

Natuurlijk

* dubbel *

swannie12 schreef: ↑

16-06-2019 23:56

Lijkt het je niet beter daadwerkelijk iets met de inhoud te gaan doen?

100% - Dit!

Zoveel contradictie in je posten TO.

(En daarmee doel ik ook op je berichten uit een ander topic)

Het beste wat TO kan doen is relatietherapie als haar man dat tenminste nog wil en daartoe bereid is.
Stoppen met minnaar en helemaal geen minnaars meer in de toekomst.
Als ze bereid is deze stappen te nemen, dan pas zou ze echt prioriteit aan haar kinderen geven.

Dreamglasses schreef: ↑

17-06-2019 19:36

Omdat het in de krant staat, is het ook waar natuurlijk

Lang niet alles wat in de krant staat, is niet waar

pejeka schreef: ↑

16-06-2019 17:42

Ik denk dat je heel veel ware woorden zegt. Maar ik denk dat vaak mensen die extra stap, die jij beschrijft, niet (willen) nemen. Men constateert op een bepaald moment dat men (door welke oorzaak dan ook) elkaar als partner kwijt is geraakt, gevoelsmatig, en zet er dan een punt achter. Want "beter voor iedereen". Zonder te willen onderzoeken waaróm men (het gevoel heeft) elkaar kwijt te zijn geraakt, en wat daaraan te doen is. En inderdaad ook eens in de spiegel te kijken: welke rol heb IK gespeeld in de situatie die nu is ontstaan? Want het is natuurlijk bijzonder makkelijk en aantrekkelijk om de vinger naar de ander uit te steken, maar ben je dan eerlijk?

Ja dat dus.. dat probeer ik hier al 3 jaar duidelijk te maken. Trekken aan een dood paard werkelijk. Is heel lastig als je partner zich dingen niet meer weet te herinneren die hij gezegd heeft en ineens hele andere meningen heeft over dingen... Ik blijf hier maar alles aan elkaar plakken maar mijn lijm is niet sterk genoeg. En als het gras bij de buren groener is, dan is het kunstgras!