Relaties
alle pijlers
Ontrouw, hoe verder
dinsdag 22 oktober 2019 09:49
Graag vertel ik mijn verhaal op dit forum.
Zo een jaar geleden ben ik vreemdgegaan, ik heb gekust met drie in een zatte bui en met een andere jongen de liefde bedreven.
Zo een 5 weken geleden is mijn vriend dit te weten gekomen via zijn neef, wat ik snap dat heel pijnlijk is. Ik heb meteen alles opgebiecht en heb enorm veel spijt dat ik de kracht niet had om het zelf te vertellen. Het laatste jaar was onze relatie dan ook niet zo goed, ik zat ermee en kon niet meer oprecht zijn tegenover hem. Ik was een jaar ongelukkig, door mijn eigen fout. Hadden amper seks, was vaak vervelend en gefrustreerd. Hoe kon ik de persoon die ik het allerliefste heb, dit aandoen...
Nu zijn we vijf weken verder sinds hij het weet en en heb ik het enorm moeilijk. Hij zei onmiddelijk dat het gedaan was, maar kwam er later op terug dat dit impulsief was en vanuit emoties en hij nu tijd nodig heeft om te kunnen beslissen. We wonen nog samen want zijn verhuisd naar zee omdat hij daar kon werken en ben toen meegegaan. Ik ben meegegaan omdat ik hem onvoorwaardelijk steun. Alles waarvoor ik ben meegegaan is er niet meer. Ik had het moeilijk met hem met rust te laten omdat ik zo'n grote onzekerheid zit en angst heb om hem kwijt te geraken. Die onzekerheid maakt mij letterlijk kapot. Hij weet hoeveel spijt ik heb. Hij heeft het vooral moeilijk met het feit dat ik een jaar gezwegen heb. Ik snap hem volledig en geef hem alle rechten. Ik zou niets liever willen dan verder te gaan met hem (zijn 5 jaar samen geweest). Ik weet dat dit tijd zal vragen en geduld, maar op dit moment breekt het me echt.
Momenteel wil hij dan ook 'vrienden' zijn en hij zegt we zien wel wat er uit komt geen verplichtingen en geen verwachtingen. Er zijn bepaalde zaken waaruit blijkt dat hij toch ook meer wilt en dan soms weer niet. Hij zegt dat hij mij nog heel graag ziet en gehoopt had dat dit nooit was gebeurd. We slapen nog samen en hebben zowat elke dag seks (na een jaar dat zo goed als afwezig zijnde geweest). Ook knuffelt hij mij nog heel veel. Maar zodra ik iets zeg dat diepgaander gaat wordt hij gefrustreerd en zitten we weer in het negatieve. Zo werkt hij in het ziekenhuis en is er een nieuwe assistente die hem redelijk veel stuurt.. Ik zag ze eens samen buiten komen op ons appartement omdat zij naar het toilet moest.. Terwijl het ziekenhuis 5min er van daan is en ze daar van kwamen.. Ze doen namelijk veel utistappen met de collega's en hij reed mee met haar. Ik heb het moeilijk dat hij naar mijn gevoel meer aandacht geeft aan haar dan aan mij... Hij zegt dat het niets is en ik er niets achter moet zoeken. Verder zegt hij dan ook dat het niet zijn probleem is hoe ik mij voel. Als het diepgaande gesprekken zijn zegt hij wel eens vaker, dat is niet langer mijn probleem.
In de laatste 5 weken waarbij ik een weekend jarig was, mijn eerste job ben begonnen, is hij er nooit geweest. Elk weekend keert hij terug naar Antwerpen en gaat hij feesten tot in de vroege uurtjes. Dit doet me ook pijn, maar uiteraard snap ik hem. Hij weet dat ik niets liever zou hebben dan dat ik erbij zou zijn.. Het afgelopen weekend was hij met zijn gezin aan zee en met hun hond, er was een event dat ik toen eens had voorgesteld. Het doet dan ook pijn dat ik op het appartement zit en er niet kan bij zijn. Ik zit hier dan elk weekend helemaal alleen. De laatste 5 weken heb ik hem te hard gepushed door zeer veel te vragen wat wil je nu, hoe gaan we verder, geef mij nog een kans.. Hij weet het op dit moment echt niet en hij heeft nog nooit zoveel twijfels gevoeld in zijn leven. Nu verder, gaan we nog samen uit eten en doen we nog leuke dingen. Als hij gedaan heeft met werken ben ik de eerste wie hij belt, ook als hij leuk nieuws heeft. Ik heb hem altijd onvoorwaardelijk gesteund in alles en ben enorm fier op wat hij al bereikt heeft. Ik weet dat hij mijn steun nodig heeft. Hij zegt ook vaak dat hij niet weet of hij wel zonder mij verder kan. We liggen ook elke avond samen in de zetel tv te kijken en dan komt hij dicht tegen bij mij liggen. We lachen dan ook en het is dan ook echt gezellig en leuk. Hij vraagt soms zelf om te gaan eten ofzo. En als ik zeg dat ik het moeilijk heb omdat ik in die onzekerheid zit en geen bevestiging heb dan zegt hij ja ik kies er toch voor om samen tv te kijken, samen te gaan eten en van die dingen. Hij vindt ook dat ik een tijdje mag afzien, wat ik begrijp. Maar ik weet niet goed of het afzien is omdat hij het wil en erna samen verder of omdat het is om hierna volledig te stoppen. Hij zegt ook dat dit enorme impact zal zijn, samen verder gaan of niet, 5 jaar geef je niet zomaar op.
Ik heb het ook moeilijk dat hij vaak op zijn gsm zit als we praten of dat hij niet echt luistert. Als ik begin over hoe verder of de assistente dan vindt hij dat gezever en negeert hij dat.
Ik weet op dit moment echt niet wat ik moet doen.. Moet ik lief zijn? Moet ik praten met hem? Moet ik juist helemaal niets doen en koel en afstandelijk doen?
Zou iemand mij advies kunnen geven? Ik weet dat ik hem enorm heb gekwetst enorm veel pijn heb gedaan. En ik me niet in de slachtofferrol wil steken, ik wil graag verder met hem maar hoe pak ik dit het beste aan? Als ik eens droog en afstandelijk doe dan zegt hij meteen amai gaan we zo doen. Hij ziet mij nog enorm graag en houdt veel van mij. Het doet mij enorm veel pijn wat ik hem heb aangedaan.
Alvast bedankt!
Zo een jaar geleden ben ik vreemdgegaan, ik heb gekust met drie in een zatte bui en met een andere jongen de liefde bedreven.
Zo een 5 weken geleden is mijn vriend dit te weten gekomen via zijn neef, wat ik snap dat heel pijnlijk is. Ik heb meteen alles opgebiecht en heb enorm veel spijt dat ik de kracht niet had om het zelf te vertellen. Het laatste jaar was onze relatie dan ook niet zo goed, ik zat ermee en kon niet meer oprecht zijn tegenover hem. Ik was een jaar ongelukkig, door mijn eigen fout. Hadden amper seks, was vaak vervelend en gefrustreerd. Hoe kon ik de persoon die ik het allerliefste heb, dit aandoen...
Nu zijn we vijf weken verder sinds hij het weet en en heb ik het enorm moeilijk. Hij zei onmiddelijk dat het gedaan was, maar kwam er later op terug dat dit impulsief was en vanuit emoties en hij nu tijd nodig heeft om te kunnen beslissen. We wonen nog samen want zijn verhuisd naar zee omdat hij daar kon werken en ben toen meegegaan. Ik ben meegegaan omdat ik hem onvoorwaardelijk steun. Alles waarvoor ik ben meegegaan is er niet meer. Ik had het moeilijk met hem met rust te laten omdat ik zo'n grote onzekerheid zit en angst heb om hem kwijt te geraken. Die onzekerheid maakt mij letterlijk kapot. Hij weet hoeveel spijt ik heb. Hij heeft het vooral moeilijk met het feit dat ik een jaar gezwegen heb. Ik snap hem volledig en geef hem alle rechten. Ik zou niets liever willen dan verder te gaan met hem (zijn 5 jaar samen geweest). Ik weet dat dit tijd zal vragen en geduld, maar op dit moment breekt het me echt.
Momenteel wil hij dan ook 'vrienden' zijn en hij zegt we zien wel wat er uit komt geen verplichtingen en geen verwachtingen. Er zijn bepaalde zaken waaruit blijkt dat hij toch ook meer wilt en dan soms weer niet. Hij zegt dat hij mij nog heel graag ziet en gehoopt had dat dit nooit was gebeurd. We slapen nog samen en hebben zowat elke dag seks (na een jaar dat zo goed als afwezig zijnde geweest). Ook knuffelt hij mij nog heel veel. Maar zodra ik iets zeg dat diepgaander gaat wordt hij gefrustreerd en zitten we weer in het negatieve. Zo werkt hij in het ziekenhuis en is er een nieuwe assistente die hem redelijk veel stuurt.. Ik zag ze eens samen buiten komen op ons appartement omdat zij naar het toilet moest.. Terwijl het ziekenhuis 5min er van daan is en ze daar van kwamen.. Ze doen namelijk veel utistappen met de collega's en hij reed mee met haar. Ik heb het moeilijk dat hij naar mijn gevoel meer aandacht geeft aan haar dan aan mij... Hij zegt dat het niets is en ik er niets achter moet zoeken. Verder zegt hij dan ook dat het niet zijn probleem is hoe ik mij voel. Als het diepgaande gesprekken zijn zegt hij wel eens vaker, dat is niet langer mijn probleem.
In de laatste 5 weken waarbij ik een weekend jarig was, mijn eerste job ben begonnen, is hij er nooit geweest. Elk weekend keert hij terug naar Antwerpen en gaat hij feesten tot in de vroege uurtjes. Dit doet me ook pijn, maar uiteraard snap ik hem. Hij weet dat ik niets liever zou hebben dan dat ik erbij zou zijn.. Het afgelopen weekend was hij met zijn gezin aan zee en met hun hond, er was een event dat ik toen eens had voorgesteld. Het doet dan ook pijn dat ik op het appartement zit en er niet kan bij zijn. Ik zit hier dan elk weekend helemaal alleen. De laatste 5 weken heb ik hem te hard gepushed door zeer veel te vragen wat wil je nu, hoe gaan we verder, geef mij nog een kans.. Hij weet het op dit moment echt niet en hij heeft nog nooit zoveel twijfels gevoeld in zijn leven. Nu verder, gaan we nog samen uit eten en doen we nog leuke dingen. Als hij gedaan heeft met werken ben ik de eerste wie hij belt, ook als hij leuk nieuws heeft. Ik heb hem altijd onvoorwaardelijk gesteund in alles en ben enorm fier op wat hij al bereikt heeft. Ik weet dat hij mijn steun nodig heeft. Hij zegt ook vaak dat hij niet weet of hij wel zonder mij verder kan. We liggen ook elke avond samen in de zetel tv te kijken en dan komt hij dicht tegen bij mij liggen. We lachen dan ook en het is dan ook echt gezellig en leuk. Hij vraagt soms zelf om te gaan eten ofzo. En als ik zeg dat ik het moeilijk heb omdat ik in die onzekerheid zit en geen bevestiging heb dan zegt hij ja ik kies er toch voor om samen tv te kijken, samen te gaan eten en van die dingen. Hij vindt ook dat ik een tijdje mag afzien, wat ik begrijp. Maar ik weet niet goed of het afzien is omdat hij het wil en erna samen verder of omdat het is om hierna volledig te stoppen. Hij zegt ook dat dit enorme impact zal zijn, samen verder gaan of niet, 5 jaar geef je niet zomaar op.
Ik heb het ook moeilijk dat hij vaak op zijn gsm zit als we praten of dat hij niet echt luistert. Als ik begin over hoe verder of de assistente dan vindt hij dat gezever en negeert hij dat.
Ik weet op dit moment echt niet wat ik moet doen.. Moet ik lief zijn? Moet ik praten met hem? Moet ik juist helemaal niets doen en koel en afstandelijk doen?
Zou iemand mij advies kunnen geven? Ik weet dat ik hem enorm heb gekwetst enorm veel pijn heb gedaan. En ik me niet in de slachtofferrol wil steken, ik wil graag verder met hem maar hoe pak ik dit het beste aan? Als ik eens droog en afstandelijk doe dan zegt hij meteen amai gaan we zo doen. Hij ziet mij nog enorm graag en houdt veel van mij. Het doet mij enorm veel pijn wat ik hem heb aangedaan.
Alvast bedankt!
dinsdag 22 oktober 2019 14:08
Hij is ooit degene geweest waar ik op ben gevallen en ik hoop dat die persoon terug naar boven komt. Door samen te werken kan dit goedkomen, maar alleen ervoor willen gaan kan niet goed komen. Ik trek conclusies hieruit en ga verderHatchi schreef: ↑22-10-2019 14:05In je openingspost schrijf je dat je graag met hem verder wilt. Maar vervolgens schrijf je alleen maar berichten waarin je vertelt hoe ongelukkig hij jou maakt met zijn gedrag. Je bespringt zelfs andere mannen, omdat je zo o gelukkig bent.
Waarom stop je zoveel moeite in het goedmaken van een relatie die nooit gaat werken?
Jullie passen niet bij elkaar, dus wat valt er nog te bespreken met je bijna ex?
Stop er gewoon mee. Jij en hij weten toch ook wel dat deze relatie voorbij is?
dinsdag 22 oktober 2019 14:09
nou nee, als je op iemand valt heb je een roze bril op. Wat je nu ziet is wie hij is. Maar je hoeft het er niet mee te doen aangezien hij toch niet verder wil met jou
dinsdag 22 oktober 2019 14:10
dinsdag 22 oktober 2019 14:13
Hij viel ooit op een leuke dame die vervolgens met anderen het bed in duikt. Leuk dat je met hem wilt samenwerken, maar jij werkt liever met anderen samen. Tussen de lakens. Je hebt wel laten zien hoe je bent en daarmee heb je zelf de al slechte relatie voorgoed verpest.
dinsdag 22 oktober 2019 14:17
bedankt, ga ik zeker bekijken en eens laten zien aan hem.Mouthgard schreef: ↑22-10-2019 14:10Misschien samen eens dit filmpje bekijken?:
https://www.ted.com/talks/esther_perel_ ... ever_loved
dinsdag 22 oktober 2019 14:31
Maar dat is wel precies wat er nu gebeurt: jij die er nog wat van wil maken en hij die steeds omtrekkende bewegingen maakt.
Ik vraag me dan ook af welke conclusies je dan trekt.
Life is a bitch (and I'm helping her).
dinsdag 22 oktober 2019 14:35
Je zegt, ''Hoe kon ik de persoon die ik het allerliefste heb, dit aandoen...'', maar je hebt het hem wel vier keer aangedaan. Ergens zeg je dat je hem zo goed snapt, maar eigenlijk wil je allemaal dingen nu waar je gewoon geen recht meer op hebt vind ik.
Niet alleen ben je vreemdgegaan, maar de relatie heb je ook best laten verloederen door je leugens voor je te houden. Dus je hebt hem wel meer ontnomen dan dat basis vertrouwen. Ergens moet hij dan niet 'zomaar' 5 jaar weggooien.. terwijl jij dat eigenlijk hebt gedaan.
Niet alleen ben je vreemdgegaan, maar de relatie heb je ook best laten verloederen door je leugens voor je te houden. Dus je hebt hem wel meer ontnomen dan dat basis vertrouwen. Ergens moet hij dan niet 'zomaar' 5 jaar weggooien.. terwijl jij dat eigenlijk hebt gedaan.
dinsdag 22 oktober 2019 16:21
Perkele schreef: ↑22-10-2019 14:35Je zegt, ''Hoe kon ik de persoon die ik het allerliefste heb, dit aandoen...'', maar je hebt het hem wel vier keer aangedaan. Ergens zeg je dat je hem zo goed snapt, maar eigenlijk wil je allemaal dingen nu waar je gewoon geen recht meer op hebt vind ik.
Niet alleen ben je vreemdgegaan, maar de relatie heb je ook best laten verloederen door je leugens voor je te houden. Dus je hebt hem wel meer ontnomen dan dat basis vertrouwen. Ergens moet hij dan niet 'zomaar' 5 jaar weggooien.. terwijl jij dat eigenlijk hebt gedaan.
Dit.
Antoine de Saint-Exupéry: "Toutes les grandes personnes ont d'abord été des enfants (mais peu d'entre elles s'en souviennent)."
dinsdag 22 oktober 2019 16:29
Perkele schreef: ↑22-10-2019 14:35Je zegt, ''Hoe kon ik de persoon die ik het allerliefste heb, dit aandoen...'', maar je hebt het hem wel vier keer aangedaan. Ergens zeg je dat je hem zo goed snapt, maar eigenlijk wil je allemaal dingen nu waar je gewoon geen recht meer op hebt vind ik.
Niet alleen ben je vreemdgegaan, maar de relatie heb je ook best laten verloederen door je leugens voor je te houden. Dus je hebt hem wel meer ontnomen dan dat basis vertrouwen. Ergens moet hij dan niet 'zomaar' 5 jaar weggooien.. terwijl jij dat eigenlijk hebt gedaan.
Je hebt gelijk, maar dat praat nog niet goed hoe hij nu met TO omgaat. Laten we eerlijk wezen, zeggen dat je nu alleen vrienden bent, geen verplichtingen en iedere dag seks én zeggen dat je voor iedereen verder openstaat nu, is ook respectloos gedrag. Wees dan zo’n stoere vent en hak de knoop door.
dinsdag 22 oktober 2019 17:22
En dit!!!!Judy_Hopps schreef: ↑22-10-2019 12:56En ze heeft seks met haar vriend. Volgens mij snapt ze het zelf allemaal niet zo goed.
TO ik zou eens kappen met seks met hem hebben. Ik denk dat hij dan veel sneller de knoop weet door te hakken.
dinsdag 22 oktober 2019 17:23
Nee!
Je laat je toch niet zo gebruiken.
Dát doet hij.
dinsdag 22 oktober 2019 17:25
Ja, Waarom doe je dit nu opeens wel TO?Judy_Hopps schreef: ↑22-10-2019 13:39De vraag is waarom jij nu wel iedere dag seks met hem heb terwijl je het jaar ervoor het amper wilde.
Gebruik je het om hem te paaien ofzo?
dinsdag 22 oktober 2019 22:05
Ja, maar anderzijds laat zij zich ook zo behandelen? De seks is vrijwillig. Ze blijft vrijwillig. Als hij overigens zegt dat ze alleen vrienden zijn, dan heb je ergens de knoop al doorgehakt, toch?loisnvt schreef: ↑22-10-2019 16:29Je hebt gelijk, maar dat praat nog niet goed hoe hij nu met TO omgaat. Laten we eerlijk wezen, zeggen dat je nu alleen vrienden bent, geen verplichtingen en iedere dag seks én zeggen dat je voor iedereen verder openstaat nu, is ook respectloos gedrag. Wees dan zo’n stoere vent en hak de knoop door.
woensdag 23 oktober 2019 06:40
Hoe hij met haar omgaat? Zij laat zo met zich omgaan. Iemand die sterk is laat zich niet zo behandelen en kiest er zelf voor om weg te gaan. TO is zo laf om vreemd te gaan en nu te laf om te vertrekken. Ze heeft alle vrijheid en keus om een andere richting op te gaan in haar leven, maar ze kiest voor drama. Ze doet het zichzelf aan, dus klagen over respectloos gedrag is wat overdreven. Deze relatie had allang moeten eindigen, al voor dat vreemdgaan. Dat vreemdgaan gebeurde, omdat TO niet blij is in de relatie. Waarom ze nu blijft hangen in deze kansloze relatie snap ik niet. Het was niets meer en wordt nooit meer wat. Waar wacht ze dan op? Op een wonder?loisnvt schreef: ↑22-10-2019 16:29Je hebt gelijk, maar dat praat nog niet goed hoe hij nu met TO omgaat. Laten we eerlijk wezen, zeggen dat je nu alleen vrienden bent, geen verplichtingen en iedere dag seks én zeggen dat je voor iedereen verder openstaat nu, is ook respectloos gedrag. Wees dan zo’n stoere vent en hak de knoop door.
