Onzeker in relatie

12-07-2019 12:55 20 berichten
Alle reacties Link kopieren
Hoi allemaal!

Ik lees al een tijdje mee en heb toch besloten zelf een keer wat te plaatsen. Hopelijk hebben jullie wat tips!

Een maand of 8 geleden leerde ik een leuke jongen kennen, waar ik inmiddels al een paar maanden een relatie mee heb. Dit gaat hartstikke goed en ik ben heel blij, maar toch loop ik elke keer tegen iets aan; ik ben onzeker.

Ik ben als kind altijd een enorm onzeker meisje geweest, maar dit is in de loop der jaren erg verbeterd. Ik twijfel wel nog steeds vaak aan mezelf en kan de gedachte hebben niet leuk of goed genoeg te zijn, maar dit heb ik steeds minder en ik voel me eigenlijk best zelfverzekerd. Toch kan ik me soms in mijn relatie weer super onzeker voelen. Dat ik denk dat hij me niet leuk / lief / knap genoeg vindt, of dat ik het gevoel heb dat hij gek van me wordt.

Hier is vaak wel een aanleiding voor. Bijvoorbeeld als we 's ochtends opstaan, kan hij wel eens van die ochtenden hebben dat zijn hoofd er niet bij is, hij gewoon zo snel mogelijk weg wil en even geen aandacht voor mij heeft en kortaf reageert. Ik betrek dit altijd gelijk op mezelf en ga me afvragen of ik iets fout zou hebben gedaan. Als ik dit aan hem vraag vindt hij dit zo'n onzin vraag, dat hij er soms niet eens op reageert, wat mijn onzekerheid alleen maar erger maakt. Dit soort momenten hebben we wel vaker, soms zit hij even ergens mee en is hij dus met zijn hoofd ergens anders en niet bij mij. Als ik hem vraag wat er is krijg ik meestal geen antwoord, en als ik dan doorzeur reageert hij helemaal niet meer. Ik weet dat hij zo is, dat hij dingen niet zo snel vertelt en liever zelf alles oplost. En vaak komen dingen er later alsnog wel uit als ik er niet meer naar vraag. Maar dat hij dan zo kortaf is en me bijna negeert, daar kan ik op de een of andere manier heel onzeker van worden. Vooral omdat ik op dat moment niet begrijp wat er aan de hand is omdat hij niet met me wil praten. En als ik dan niet weet wat er in zijn hoofd omgaat, ga ik me allemaal dingen in mijn hoofd halen.

Daarnaast zei hij bijna nooit lieve dingen tegen me. Hier heb ik het al een keer met hem over gehad, dat ik daar onzeker van werd. Dit snapte hij eigenlijk heel goed en nu zegt hij veel sneller spontaan iets liefs of komt even een knuffel geven. Dit voelt al heel erg goed, ik heb dat soms gewoon even nodig. En toch hoeft er soms maar iets kleins te gebeuren en dan is mijn onzekerheid weer getriggerd. Dit kan dan de hele dag in mijn hoofd blijven zitten, ik word er gek van.

Hebben jullie tips over hoe ik hiermee om kan gaan?
Als je er echt gek van word, zoek hulp.

Anders gewoon tegen jezelf zeggen bij dat soort gevoelens dat je je aanstelt en hem juist zo wegjaagt.
Alle reacties Link kopieren
Niet iedereen toont op dezelfde manier liefde ik herken wel wat in je verhaal van mijn vriend. Hij is beter geworden in benoemen als hij me lief vindt en ik in loslaten want hij is nou eenmaal geen type voor liefdesverklaringen en romantiek.


Neemt niet weg dat hij inmiddels kaarsjes aandoen en het hebben van een dekentje op de bank stiekem ook wel fijn vindt maar hij zal het niet snel zeggen. En eigenlijk zou ik niet meer anders willen want in andere dingen is hij zoveel leuker en beter dan ik eerder heb meegemaakt. Dus als je voelt en weet dat het goed zit en dat het echt grotendeels bij jezelf ligt die behoefte aan bevestiging, probeer die dan aan jezelf te geven. Wees lief en niet te streng voor jezelf en op kleine puntjes kun je hem best wijzen dat je iets fijn vindt of af en toe nodig hebt om te horen.
Alle reacties Link kopieren
eefje1980 schreef:
12-07-2019 13:28
Dus als je voelt en weet dat het goed zit en dat het echt grotendeels bij jezelf ligt die behoefte aan bevestiging, probeer die dan aan jezelf te geven. Wees lief en niet te streng voor jezelf en op kleine puntjes kun je hem best wijzen dat je iets fijn vindt of af en toe nodig hebt om te horen.
Dit is soms wel het probleem. Op zo'n moment, als hij even chagrijnig is bijvoorbeeld, voelt het voor mij helemaal niet meer alsof het goed zit. Dan denk ik "zie je wel, hij wordt gek van me, hij vindt me alleen maar irritant". Dit gebeurde vanochtend ook, hij deed een beetje alsof ik niet bestond, we zeiden alleen het hoognodige tegen elkaar. Toen hij wegging gaf hij me een kus en wenste me succes met sporten. Net kreeg ik een appje van hem met een artikeltje dat hij voor me had opgezocht, omdat ik ergens last van had met sporten. Klinkt alsof er niks aan de hand is dus, en toch blijft dan dat vervelende gevoel van vanochtend aan me knagen, Als ik het zo opschrijf klinkt het als totale onzin, en toch zit het er wel...
Alle reacties Link kopieren
princess678 schreef:
12-07-2019 13:37
Dit is soms wel het probleem. Op zo'n moment, als hij even chagrijnig is bijvoorbeeld, voelt het voor mij helemaal niet meer alsof het goed zit. Dan denk ik "zie je wel, hij wordt gek van me, hij vindt me alleen maar irritant". Dit gebeurde vanochtend ook, hij deed een beetje alsof ik niet bestond, we zeiden alleen het hoognodige tegen elkaar. Toen hij wegging gaf hij me een kus en wenste me succes met sporten. Net kreeg ik een appje van hem met een artikeltje dat hij voor me had opgezocht, omdat ik ergens last van had met sporten. Klinkt alsof er niks aan de hand is dus, en toch blijft dan dat vervelende gevoel van vanochtend aan me knagen, Als ik het zo opschrijf klinkt het als totale onzin, en toch zit het er wel...
Ik snap het wel, heeft hij ook echt een ochtendhumeur? Je kunt het wel bespreekbaar maken en bij jezelf houden of probeer het eens luchtig zo van : zo hee jij was vanmorgen nog ver weg of niet? Misschien is hij zich er totaal niet van bewust ik denk sowieso dat je je geen zorgen moet maken maar het is wel belangrijk of jij op lange termijn hiermee om kunt gaan.

Hij zal niet miraculeus gaan veranderen. Hij kan er hoogstens rekening mee houden en zo te lezen is hij daartoe bereid. Je moet niet bang zijn erover te praten dat moet gewoon kunnen maar bedenk wel of het allemaal reëel is wat je voelt.
Alle reacties Link kopieren
Overigens als hij echt lomp doet of over grenzen gaat moet je hem wel aanpakken hoor, daar is geen excuus voor. Dat moet je gewoon helder hebben. Mijn vriend was lang alleen geweest en vrij egocentrisch in het begin. Die moest ik echt erop wijzen dat je in een relatie compromissen sluit en overlegt. Hij deed het echter nooit om me te kwetsen of omdat ik moeilijk deed ofzo, denk dat je je echt moet bedenken dat hij je heel leuk vindt en niet voor niets bij jou is!
Alle reacties Link kopieren
eefje1980 schreef:
12-07-2019 13:45
Ik snap het wel, heeft hij ook echt een ochtendhumeur? Je kunt het wel bespreekbaar maken en bij jezelf houden of probeer het eens luchtig zo van : zo hee jij was vanmorgen nog ver weg of niet? Misschien is hij zich er totaal niet van bewust ik denk sowieso dat je je geen zorgen moet maken maar het is wel belangrijk of jij op lange termijn hiermee om kunt gaan.

Hij zal niet miraculeus gaan veranderen. Hij kan er hoogstens rekening mee houden en zo te lezen is hij daartoe bereid. Je moet niet bang zijn erover te praten dat moet gewoon kunnen maar bedenk wel of het allemaal reëel is wat je voelt.
Nee ik weet niet wat het is, dit heeft hij af en toe. Andere ochtenden drinken wel gezellig koffie 's ochtends. Maar het kan ook op andere momenten van de dag gebeuren. Ik heb inderdaad wel eens zo'n opmerking gemaakt, maar dan krijg ik terug "huh hoezo, hoe kom je daarbij", ook op een chagrijnige toon.

Ik moet zeggen dat we ook wel erg veel bij elkaar zijn, dan zie je natuurlijk ook elkaars mindere momenten die je eerst niet zag. Als er iets met hem is wil hij dat graag zelf oplossen, terwijl ik juist graag dingen met hem bespreek. Hij zit dan helemaal in zichzelf, en hoort mij soms niet meer. Op zo'n moment snap ik helemaal niks van zijn gedrag en weet ik niet wat ik moet doen. Ik kan daar zelfs een beetje een paniekerig gevoel van krijgen en sta soms op het punt om te gaan huilen. Terwijl ik ook wel weet dat hij echt niet bij mij is als hij dat niet wil. Mijn vriend kan erg goed aan zichzelf denken en als hij iets niet meer ziet zitten stopt hij er wel mee. Wat mij ook weer onzeker maakt natuurlijk, want hij zou veel gemakkelijker kunnen stoppen met een relatie dan ik.
Die van mij is pas aanspreekbaar na twee koppen koffie, daarvoor komt er niet zo veel uit.
Alle reacties Link kopieren
princess678 schreef:
12-07-2019 13:54
Hij zit dan helemaal in zichzelf, en hoort mij soms niet meer. Op zo'n moment snap ik helemaal niks van zijn gedrag en weet ik niet wat ik moet doen. Ik kan daar zelfs een beetje een paniekerig gevoel van krijgen en sta soms op het punt om te gaan huilen.
Ik denk dat je hem op zo'n moment zelf beter even kan laten, hoe onzeker het je ook maakt.
Je geeft eigenlijk al aan dat hij niet openstaat voor zijn omgeving op zo'n moment, hij keert zich dus niet tegen jou als persoon maar sluit zich even af van alles. Dus het ligt dan niet aan jou lijkt me, kun je het misschien zo voor je zelf redeneren op dat moment? Bevestiging van hem vragen, op een moment dat hij in zichzelf gekeerd is werkt echt averechts en kun je beter niet meer doen.
Ik denk dat dit gewoon af en toe bij hem hoort, en zo lang hij het niet op jou afreageert en het niet te vaak voorkomt, kun je denk ik toch het beste proberen het naast je neer te leggen (hoe moeilijk dat ook is, snap je onzekerheid erg goed).

Als het nou vaak voorkomt, misschien dan toch eens aangeven bij hem wat het met je doet? (achteraf, niet op het moment zelf) Misschien kan hij toch proberen dan wat meer rekening met je te houden.
Alle reacties Link kopieren
Ik lees toch ook wel wat licht zuigerig gedrag bij jou. Misschien door je onzekerheid hoor maar je moet mensen en manmensen niet gaan pushen om over iets te praten omdat jìj dat prettiger vindt hè.. dan draait het alsnog om jou en niet dat je er voor hem bent, ongeacht hoe en wanneer hij het aangeeft. Niet zo op alles gaan zitten letten ik zeg dit echt uit ervaring. Ik kan ook wel zo zijn en dat vindt vriendin x fijn maar vriend of vriendin y vindt het veel te bemoeiierig of wat ook.

Misschien heeft hij zijn buien en misschien moet je inderdaad ook es even naar je eigen huis gaan dat is ook goed voor jou hoor! Hij is niet het middelpunt van je bestaan meid. Neem een hap lucht en ga met een vriendin wat doen en even loslaten dit allemaal.
Je wordt niet onzeker, dat ben je al. Je vraagt dan bevestiging van hem. Die krijg je niet of is onvoldoende en voel je je alleen maar rotter.
Alle reacties Link kopieren
Hij maakt jou niet onzeker, dat doe je zelf.
Alle reacties Link kopieren
Bedankt voor jullie reacties. ik ga het proberen naast me neer te leggen. De meeste momenten is hij namelijk hartstikke lief voor me, alles soms kan het opeens omslaan. Daar schrik ik dan soms van.

Hij heeft ook de ruimte nodig en die moet ik hem natuurlijk gewoon geven. Hij is niet voor niets bij me, als hij dat niet wilde was hij wel weggeweest!

Het is alleen naar dat het gevoel er blijft zitten. Alle negatieve dingen blijven veel meer hangen dan de positieve. Ik vind het zo stom dat ik hier last van heb! Ik verander opeens een een heel afhankelijk meisje, terwijl ik dit helemaal niet was.
Slaat hij echt om of lijkt dat zo door je onzekerheid? Kan ook zijn dat hij gewoon niet zo leuk is en jij door je onzekerheid juist vastklampt.
Alle reacties Link kopieren
zimi schreef:
12-07-2019 15:44
Slaat hij echt om of lijkt dat zo door je onzekerheid? Kan ook zijn dat hij gewoon niet zo leuk is en jij door je onzekerheid juist vastklampt.
Ja goede vraag. Wat er bijvoorbeeld gebeurde is dat we tegen elkaar aan lagen in bed, hij mij iets vroeg en ik hem niet goed begreep, waardoor er een misverstand ontstond. Hij wilde het opeens niet meer verder uitleggen, zei "laat maar zitten" en vroeg toen opeens om wat verder van hem weg te gaan liggen. Op zo'n moment draai ik me maar om en heb ik geen idee wat er opeens aan de hand is, maar ik krijg er een heel naar gevoel van, alsof hij me helemaal zat is.
Ben jij hem met dit gedrag niet zat?
Alle reacties Link kopieren
Mannen zijn nu eenmaal wat lastiger met het uiten van emoties of problemen. Ze willen niet als zwak gezien worden want dat is zogenaamd niet mannelijk. Als je merkt dat er zoiets is zou ik niet aan door blijven zeuren of het meteen op jezelf betrekken. Probeer juist vooral in een bui wanneer jullie het samen leuk hebben even op terug te komen. Misschien dat die dan wel dingen erover wil loslaten.
Maak jezelf vooral niet gek, dat je niet leuk genoeg bent enzo. Dat is echt niet gezond want dan ga je altijd te min voelen voor mensen. Of het nu dit vriendje is of met iemand anders. Probeer ook gewoon voor jezelf rust in je hoofd te krijgen als je merkt dat je rare dingen gaat denken. Bijvoorbeeld muziek luisteren of gewoon iets wat jouw rust geeft. Iedereen heeft strijd met gedachten en je moet een manier vinden om hier goed mee om te gaan en niet gelijk op automatische onzekerheid piloot te gaan.
Alle reacties Link kopieren
princess678 schreef:
12-07-2019 15:54
Ja goede vraag. Wat er bijvoorbeeld gebeurde is dat we tegen elkaar aan lagen in bed, hij mij iets vroeg en ik hem niet goed begreep, waardoor er een misverstand ontstond. Hij wilde het opeens niet meer verder uitleggen, zei "laat maar zitten" en vroeg toen opeens om wat verder van hem weg te gaan liggen. Op zo'n moment draai ik me maar om en heb ik geen idee wat er opeens aan de hand is, maar ik krijg er een heel naar gevoel van, alsof hij me helemaal zat is.
Ik praat hem in deze echt niet goed maarreh.. jij gaat dan echt braaf verderop liggen zonder even te laten weten hoe kinderachtig die opmerking van hem is? Ik zou dat op zijn minst hebben gezegd en dan nog liever op de bank zijn gaan slapen.. maar eigenlijk wil ik dat soort conflicten helemaal niet en als mijn vriend het dan vertikt om uit te leggen waarom hij zo lomp doet moet hij heel gauw weer wat liever doen anders ga ik wel naar huis of naar mensen die wel in mijn gezelschap en zijn. Je schetst langzamerhand toch wel een ander beeld van hem, valt me op. Het is alleen door jouw eigen gedrag en reacties lastig te zeggen of hij nou gewoon af en toe zich als een lul de behanger gedraagt of dat het voortkomt uit een wisselwerking tussen jullie. Feit is dat jullie allebei niet op een constructieve manier jullie gevoelens uiten. Je hoeft niet bij hem te blijven hè? Misschien is het gewoon geen match qua karakters.

Waar ging dat misverstand eigenlijk over. Was het iets dat jou ook boos had kunnen maken?
Alle reacties Link kopieren
Ik heb zelf het gevoel dat ik er ook niet helemaal objectief naar kan kijken. Soms weet ik niet zo goed of hij kinderachtig doet of dat ik me aanstel. Dat van gisteren ging nergens over, het ging even over seks en toen maakte hij een opmerking dat ik niet zo moest twijfelen maar gewoon moest doen. Toen vroeg ik wat hij daar precies mee bedoelde, maar door zijn antwoord snapte ik het nog steeds niet. Toen begon ik iets uit te leggen en dat was blijkbaar totaal niet gerelateerd aan zijn vraag. Dus toen zei hij laat maar en moest ik opeens weg. Dat hij wilde dat ik verder van hem af ging liggen kan ook gewoon zijn omdat hij het warm heeft ofzo, prima, dat gebeurt wel vaker, maar hij zegt het niet dus ik weet het niet. Ik vroeg nog of hij geïrriteerd was maar ik kreeg geen antwoord meer.

Wel is het zo dat, toen ik daarna bijna sliep, hij opeens weer bij me kwam liggen en zei dat hij van me hield. Ik snapte er echt helemaal niks van.
Hij kreeg zijn zin niet qua seks?

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven