Raak ik mijn beste vriendin kwijt door werk?

Ik post ff onder een andere nick vanwege herkenbaarheid.

Het wordt een lang verhaal, sorry.

Ik werk in de kinderopvang, freelance. In de zomervakantie gingen alle kinderen waar ik voor zorg op vakantie met hun ouders. Werk weg. Ik kreeg te maken met een flinke inkomensdaling en wilde op zoek naar vakantie werk. Ik besprak dit met mijn bff. Zij stelde voor om bij haar in het bedrijf te komen werken tijdens de vakantie. Ze zochten nog een marketingkracht. Ik heb ervaring met bedrijfsvoering en marketing.

Ik twijfelde. Het is een uur rijden heen en terug en ik zou mijn benzinekosten niet vergoed krijgen dus uiteindelijk zou ik weinig verdienen, maar alle extra inkomsten waren mooi meegenomen. Ik heb het aangepakt.

Mijn vriendin kan nogal dominant zijn en een controlfreak. Ik zeg dit niet om haar af te kraken maar het is wel iets waar ik rekening mee hou. De eerste week botste dat toen ik drie minuten te laat was en zei mij daarop aansprak terwijl ze zelf ook net aan kwam rijden. Ik werd niet ingewerkt en moest zelf maar zien te achterhalen waar alles lag en wat mijn taken waren, dus de eerste dag ging daaraan op. De tweede dag kwam ik er wat meer in. toen zei ze: 'de eerste dag was je wat sloom. Vandaag ging het wat beter. Ik hoop dat het zo blijft' ik dacht 'eh.. is het niet normaal dat je tijd nodig hebt om je draai te vinden en ingewerkt te worden en dus niet gelijk op topsnelheid presteert?' We hadden ook een discussie over pauze waarbij ze zei 'niemand neemt hier pauze. Uiteindelijk klets je toch ook met elkaar zo af en toe tussendoor? ' Uiteindelijk heb ik uitgesproken dat ik me niet op mijn gemak voelde bij zo'n autoritaire toenadering en een echte pauze nodig had in een volledige werkdag en gaf ze toe dat ze wat doorsloeg in haar zakelijk zijn. Sindsdien hadden we een fijne samenwerking. Dat zei zij ook.

Het bedrijf waar ze werkt is een klein familiebedrijf. Het is ongeorganiseerd. Foto's en bestanden staan overal verdeeld over een overvolle computer. Wat de prijs is van producten moet aan de baas gevraagd worden, dus het kan dagen duren voor er een offerte uitgaat. Soms worden er producten verkocht onder de inkoopprijs en klanten krijgen vaak niet eens antwoord op vragen of heel laat. Werknemers worden laat uitbetaald. Zij heeft zichzelf in de positie van manager gewerkt en klaagt vaak over de gang van zaken.

Het einde van de zomervakantie naderde en de kinderen kwamen terug van vakantie.

Maar mijn vriendin begon dingen te zeggen als:
ik heb met de baas gesproken en we zijn heel tevreden over je werk.
Ik wil het bedrijf organiseren en efficienter maken en kan jouw hulp daar wel bij gebruiken.
Ik wil dat we samen een uitgebreide excelsheet maken waarin voor iedereen de prijs van een product berekend kan worden. (de prijs is afhankelijk van nogal wat variabelen en daar zou best wat werk in gaan zitten)
Ik zou het fijn vinden als jij mijn assistent zou worden en mij af en toe zou kunnen ontlasten, want ik kom niet aan alles toe wat ik moet doen.
Ik ga met de baas praten over betere arbeidsvoorwaarden, een hoger uurloon en een reiskostenvergoeding voor jou.
Ik kreeg er extra uren bij vanuit huis.

Allemaal zaken waaruit bleek dat ze wilde dat ik zou blijven.

Ondertussen kwamen de kinderen terug van zomervakantie.
Het kinderopvang werk is variabel. De ene week heb ik een woensdag vrij. De andere week een vrijdag. Ik vroeg haar of ik op variabele dagen kon gaan werken. Dat kon niet. Ze eiste een vaste dag. Ik moest dus werk op gaan geven om daar te kunnen blijven werken. Ik kreeg daarnaast extra aanbiedingen voor kinderopvang werk. Die heb ik afgeslagen.

Ik keek ernaar uit om naast het marketingwerk dat bedrijf samen met haar op te ruimen en efficiënter te maken om haar te helpen en ook omdat ik dat zelf een leuke uitdaging vond en daarbij ook meer tijd met haar door te brengen, aangezien het gezellig was en we elkaar weinig zien sinds ze daar werkt.

maar toen werd er iemand aangenomen voor twee dagen in de week voor mijn functie. Ik wachtte af of ik te horen zou krijgen dat ik moest vertrekken. Dat bleek niet het geval. Er was werk genoeg.

Mijn vriendin belde mij en zei: Ik ben het eigenlijk niet eens met dat ze haar hebben aangenomen. 'Ik zou haar bellen en zorgen dat jullie geen dubbele taken doen en ook dat jij meteen de taken naar je toetrekt die jij wil doen'

Ook droeg ze me op te zorgen dat dat meisje maar bij een deel van de pc kon en kreeg ik toegang tot dezelfde account als zij en de baas. Ze zei 'ik vertrouw haar niet, maar jou vertrouw ik blindelings. Ik wil dat jij de taken doet waarbij gevoelige bedrijfsinformatie komt kijken'

Ook weer opmerkingen waaruit ik concludeerde dat het de bedoeling was dat ik bleef.

Onze samenwerking verliep nog steeds goed. Wel zag ik dat ze erg dominant was naar andere medewerkers en de bazen. Die lopen soms echt op hun tenen voor haar (de bazin vraagt aan haar of de deur dichtmag als ze het koud heeft) Ze verweet de postbezorger dat hij niet wist wat er in het pakje zat. Zij weigerde daarom haar handtekening te zetten (zo'n jongen kan onmogelijk weten wat er in al de pakjes zit die hij bezorgd) maar ik besloot me daar niet mee te bemoeien en haar te steunen. Tenslotte wist ik al dat ze die kant had en maakte het me vooral verdrietig omdat het me iets lijkt waar je zelf niet gelukkig van word.

En toen gebeurde er iets. De baas appte mij een opdracht voor de volgende dag en op de een of andere manier kwam het gesprek erop dat hij op dat moment in mijn stad was voor een opdracht. Ik zei 'oh. dan kun je bijna een kop koffie komen drinken' met een hard lachende smiley erachter om aan te geven dat het een grapje was. Ik wilde wel gewoon beleefd zijn. Als je baas die een uur rijden van je vandaan woont in de buurt is, leek het me netjes om dat op zijn minst aan te bieden. Ik had nooit gedacht dat hij zou zeggen 'ok ik kom straks een kop koffie drinken'. Toen moest ik mijn adres wel appen, maar dat deed ik expres heel laat en dacht dat hij allang thuis was of onderweg naar huis. Om half 11 stond hij opeens voor de deur. We hebben een kop koffie gedronken en over werk gepraat en hij ging weer.

Maar toen mijn vriendin dat hoorde ging ze compleet over de scheef. Ze zei erg boos te zijn geworden op haar baas en hem verteld te hebben dat ze dat niet wilde en dat hij op die manier teveel in haar privéleven kwam.

Ze belde mij op en zei dat ze zich er niet fijn meer bij voelde dat ik daar werkte. Ze bang was dat we ruzie zouden krijgen en dat ik altijd haar uitlaatklep was tegen wie ze kon klagen over de baas en het bedrijf en ze dat nu kwijt was. Ze zei dat ze hard had gewerkt om de positie te krijgen in dat bedrijf die ze nu had en dat niet kwijt wilde raken.

Ik snapte niet waar het opeens vandaan kwam, aangezien het goed ging en ze me juist extra opdrachten gaf en tevreden was over mijn functioneren.. en ik snap het nog steeds niet.

Ik zei: 'maar kort geleden zei je nog dat je tevreden was en je bent me na de vakantie juist meerdere grote taken gaan geven?'

Ze ontkende alles wat ze gezegd had en zei dat het de bedoeling was dat ik daar voor de zomervakantie zou komen werken, maar we zitten inmiddels bijna in november.

Ik voelde me gekwetst maar zette dat opzij omdat ik dacht dat ze misschien gewoon beren op de weg zag en probeerde haar gerust te stellen, maar na dat gesprek was ik best verdrietig. Mijn beste vriendin wilde me weg hebben.

Ik wist niet meer waar ik aan toe was, dus besloot ik aan de baas te vragen wat zijn verwachtingen van mij waren. Ik was eigenlijk tot nu toe bijna automatisch meegegaan in wat zij van me vroeg en wilde duidelijkheid zodat ik na kon denken over wat ik zelf wilde.

Het leek me verstandig om zakelijk en prive te scheiden om dingen helder te houden. Als de manager je geen duidelijkheid en tegengestelde signalen geeft ga je naar de baas om te vragen hoe het zit, dacht ik. Dat advies kreeg ik ook van anderen (aangezien ik freelancer ben is dit onbekend terrein voor mij)

Ik zei dat tegen haar en zij raakte daar compleet van in paniek. Ze vroeg of ik ging blijven en wat mijn bedoeling was van een gesprek met hem. Ik wilde haar geruststellen en zei dat ik alleen ging vragen wat hij wilde en hem verder geen toezeggingen ging doen.

Ik belde hem en hij zei dat hij tevreden was over mij en wilde dat ik zou blijven omdat er werk genoeg was.

Ik hing op en besloot na te denken over wat ik nu zelf wilde, want eigenlijk had ik daar tot dat moment nog niet echt goed over nagedacht.

Toen probeerde ik haar weer te bellen. Het was mijn bedoeling om met haar te overleggen over hoe nu verder, maar zij nam de hele week niet op. Ik voelde dat ze boos was. De vrijdag voordat ik ging werken kreeg ik een appje waarin stond dat ze geen behoefte had om met me te praten. Ik antwoordde daarop dat me dat niet handig leek en ik graag met haar wilde praten over wat haar dwars zat.

Ze antwoordde dat dat misschien na het werk kon, als ik wilde en als zij daar op dat moment behoefte aan had.

De werkdag verliep normaal en ik vroeg om 5 uur of ze nu wel behoefte had om met me te praten. Ze zei 'mwah' en ook dat ze nog een half uur door moest werken. Ik was klaar en had honger en zei 'ik bel je vanavond wel als ik de energie nog heb (ik ben op vrijdag altijd echt gesloopt)

Toen zei ze: 'ik zou maar niet te lang wachten met bellen, anders is het te laat'

Waarop ik weer zei 'jij mag mij ook bellen als het jou uitkomt'

Toen ik terug in de auto zat werd ik opeens zo boos. Voor mijn gevoel had ik niets verkeerds gedaan. Ik bel achter haar aan om het uit te praten en krijg steeds te horen dat ze me eigenlijk niet wil spreken. Ze gedraagt zich alsof ik iets vreselijks heb gedaan en het nog net verdien om nog met haar te praten.

Als ze na de zomervakantie had gezegd bedankt en tot ziens was er niets aan de hand geweest, maar nu heb ik allerlei veranderingen in mijn leven aangebracht en ander werk afgeketst omdat zij wilde dat ik langer zou blijven en dat weet ze ook.

En dan is zij nu boos (denk ik) omdat zij er opeens geen goed gevoel bij heeft en ik niet meteen mijn ontslag indien? Als we nou steeds botsten op de werkvloer of er iets anders aan de hand was geweest ok..maar dat is helemaal niet zo.

Mijn vraag is.. zit ik fout? Moet ik de baas maar opbellen en zeggen dat ik ermee stop? Kan iemand die je binnenhaalt in een bedrijf ook op elk moment zeggen dat je maar weer moet gaan? Als ik dat nu doe is onze band sowieso beschadigd, maar doe ik het niet, dan is zij boos op me.

Wat zouden jullie doen?

swifty schreef: ↑

31-10-2017 10:00

Of wel blijven bij de baan als je dit leuk werk vind en als die 'vriendin'moet vertrekken. Wellicht dat jij de betere persoon bent voor dit werk.

Heb je daar over nagedacht of deed je alles alleen om bij je vriendin in de buurt e zijn? Heeft het werk voor jou geen toegevoegde waarde in je leven, de mensen daar, de mogelijkheid er iets moois en efficients van te maken?

Zeker ben ik wel boos en dat heb ik haar ook laten weten, maar ze reageert zoals ik hierboven heb omschreven.

Mijn hoofdreden was om met haar samen te werken. Ik was inderdaad ook enthousiast over de mogelijkheid om er iets moois en efficiënts van te maken, maar ik vrees helaas dat ze me dat onmogelijk gaat maken, want daarvoor is wel samenwerking met haar nodig.

Ik merk nu al dat het misgaat. Ik stelde voor aan mijn mede-marketing collega dat we de inloggegevens online in onze gezamelijke OneNote zetten, omdat zij mij iedere keer vraagt waar ze die kan vinden en alles in verschillende schriftjes staat. Zij liet mij weten dat ze dat van mijn vriendin niet mocht, omdat die het onveilig vindt.

Ik moet nu gaan bedenken hoe ik het gesprek met de baas inga. Of ik dit ga benoemen of niet. Zij heeft het waarschijnlijk al benoemd. Ze heeft tegen hem gezegd dat ze niet wilde dat hij koffie ging drinken bij mij en nu dat ze op een andere dag wil werken dan ik... dus hij zal vermoeden dat er iets speelt.