Relaties
alle pijlers
Radeloos - Feestdagen - Emoties
zondag 27 september 2020 22:09
Het is herfst, het regent buiten en ik ben verdrietig. Ik heb niemand om mijn emoties mee te delen.
Mijn vriend is recent bij mij weg. Zonder echte reden. Hij noemt me fantastisch, maar niet genoeg voor hem.
Ik ben een laatbloeier en hij was mijn eerste vriendje (ik ga richting 30). We zijn niet lang samen geweest - 9 maanden, dus vind k dat ik niet zo verdrietig zou moeten zijn. Het kwam als een verassing en ik vind het vreselijk dat ik het niet heb zien aankomen. Ik voel me waardeloos. Ik kan niet bedenken wat ik fout heb gedaan of wat me mankeert. Hij heeft wel eens gemeld dat ik wat slanker had mogen zijn, maar that's it. Mijn moeder zegt dat het mijn eigen schuld is, omdat ik niet kan inschatten wat een man nodig heeft en het daardoor dus niet kan geven. Ze heeft hem nooit ontmoet (omdat ze heel ouderwets is en hem pas wil ontmoeten als ik denk dat dat haar schoonzoon gaat worden). Ze zei dat ze al lang wist dat hij mij niet leuk vond. Dit doet extra pijn. Het maakt me ook kwaad dat mijn moeder altijd zo moet reageren in plaats van mij steun te bieden.
De feestdagen komen eraan en ik ben bang voor ze geworden. Ik had altijd al een hekel aan ze, omdat ik op deze dagen moest liegen dan wel de periode erna. Ik heb namelijk nog nooit kerst, pasen etc gevierd. Op deze dagen moest ik altijd werken van mijn ouders, nu is dat over en weet ik niet zo goed wat ik moet doen. Ik kan nergens terecht. Niet bij familie en niet bij vrienden. Mijn vrienden hebben hun eigen gezin en ik wil hen niet tot last zijn.
Mijn familie in NL weet niet dat mijn ouders uit elkaar zijn (wij spelen happy family- vanwege de afstand kan dat), scheiden is not done. Zeker in deze situatie niet, mijn vader heeft mijn moeder verlaten omdat ik geboren ben als meisje in plaats van als jongen. Hij wilde graag een zoon en dat is mijn moeder niet gelukt, dus is die vertrokken. Binnen onze cultuur is het raar als als ongehuwde vrouw niet bij je ouders bent tijdens de feestdagen. Ik weet gewoon niet meer wat ik moet doen. Vooral de periode erna is confronterend, op werk heeft iedereen over de kerstvakantie en de mooie dagen met familie. Ik ben dan eigenlijk altijd alleen thuis, omdat alles dicht is en niet zoveel te doen valt. Overigens moet ik ook de schijn op houden voor mijn familie. Ik ben doodmoe van het mooi weer spelen.
Ik voel me zo waardeloos en betekenisloos. Ik ben zelfs niet waardig voor mijn ouders, hoe moet dat dan met andere mensen.
Hoe kom ik uit deze ellende
Update: Tijd is gevlogen. Het is KERST! ik heb mijn eigen waarde voor een groot deel terug gekregen. Therapie Helpt!
eerste kerstdag, de gevreesde dag. Het viel me mee. Ik heb thuis gerommeld en bijgeslapen. Even bij oma geweest, door Corona had zij geen bezoek, en ik mocht langskomen. Heb eten voor haar gemaakt en na het eten naar huis gegaan. Helaas zit ik nu toch weer huilend op bed omdat ik mijn ex-vriend mis. Tweede dag vervelender, ook thuis gerommeld.
Ik denk dat ik afgelopen dagen bij elkaar wel 6 uur heb gehuild. Ik baal zo ontzettend van mijzelf. Alleen zijn vind ik niet zo erg normaal, maar kerst wordt alles geromantiseerd. Ik realiseer me daardoor nog beter dat ik er weer helemaal alleen voor sta en nergens bij hoor.
Tenzij ik vanuit medelijden of wat dan ook word uitgenodigd. Ik wil daar vanaf.. want ik krijg daar weer een schuldgevoel van
Hij gaf me het gevoel ergens bij te horen, gewoon voor wie ik ben. Niet om mijn prestaties, niet om wat ik doe, maar door gewoon mezelf te zijn.
Mijn vriend is recent bij mij weg. Zonder echte reden. Hij noemt me fantastisch, maar niet genoeg voor hem.
Ik ben een laatbloeier en hij was mijn eerste vriendje (ik ga richting 30). We zijn niet lang samen geweest - 9 maanden, dus vind k dat ik niet zo verdrietig zou moeten zijn. Het kwam als een verassing en ik vind het vreselijk dat ik het niet heb zien aankomen. Ik voel me waardeloos. Ik kan niet bedenken wat ik fout heb gedaan of wat me mankeert. Hij heeft wel eens gemeld dat ik wat slanker had mogen zijn, maar that's it. Mijn moeder zegt dat het mijn eigen schuld is, omdat ik niet kan inschatten wat een man nodig heeft en het daardoor dus niet kan geven. Ze heeft hem nooit ontmoet (omdat ze heel ouderwets is en hem pas wil ontmoeten als ik denk dat dat haar schoonzoon gaat worden). Ze zei dat ze al lang wist dat hij mij niet leuk vond. Dit doet extra pijn. Het maakt me ook kwaad dat mijn moeder altijd zo moet reageren in plaats van mij steun te bieden.
De feestdagen komen eraan en ik ben bang voor ze geworden. Ik had altijd al een hekel aan ze, omdat ik op deze dagen moest liegen dan wel de periode erna. Ik heb namelijk nog nooit kerst, pasen etc gevierd. Op deze dagen moest ik altijd werken van mijn ouders, nu is dat over en weet ik niet zo goed wat ik moet doen. Ik kan nergens terecht. Niet bij familie en niet bij vrienden. Mijn vrienden hebben hun eigen gezin en ik wil hen niet tot last zijn.
Mijn familie in NL weet niet dat mijn ouders uit elkaar zijn (wij spelen happy family- vanwege de afstand kan dat), scheiden is not done. Zeker in deze situatie niet, mijn vader heeft mijn moeder verlaten omdat ik geboren ben als meisje in plaats van als jongen. Hij wilde graag een zoon en dat is mijn moeder niet gelukt, dus is die vertrokken. Binnen onze cultuur is het raar als als ongehuwde vrouw niet bij je ouders bent tijdens de feestdagen. Ik weet gewoon niet meer wat ik moet doen. Vooral de periode erna is confronterend, op werk heeft iedereen over de kerstvakantie en de mooie dagen met familie. Ik ben dan eigenlijk altijd alleen thuis, omdat alles dicht is en niet zoveel te doen valt. Overigens moet ik ook de schijn op houden voor mijn familie. Ik ben doodmoe van het mooi weer spelen.
Ik voel me zo waardeloos en betekenisloos. Ik ben zelfs niet waardig voor mijn ouders, hoe moet dat dan met andere mensen.
Hoe kom ik uit deze ellende
Update: Tijd is gevlogen. Het is KERST! ik heb mijn eigen waarde voor een groot deel terug gekregen. Therapie Helpt!
eerste kerstdag, de gevreesde dag. Het viel me mee. Ik heb thuis gerommeld en bijgeslapen. Even bij oma geweest, door Corona had zij geen bezoek, en ik mocht langskomen. Heb eten voor haar gemaakt en na het eten naar huis gegaan. Helaas zit ik nu toch weer huilend op bed omdat ik mijn ex-vriend mis. Tweede dag vervelender, ook thuis gerommeld.
Ik denk dat ik afgelopen dagen bij elkaar wel 6 uur heb gehuild. Ik baal zo ontzettend van mijzelf. Alleen zijn vind ik niet zo erg normaal, maar kerst wordt alles geromantiseerd. Ik realiseer me daardoor nog beter dat ik er weer helemaal alleen voor sta en nergens bij hoor.
Tenzij ik vanuit medelijden of wat dan ook word uitgenodigd. Ik wil daar vanaf.. want ik krijg daar weer een schuldgevoel van
Hij gaf me het gevoel ergens bij te horen, gewoon voor wie ik ben. Niet om mijn prestaties, niet om wat ik doe, maar door gewoon mezelf te zijn.
ladywhy wijzigde dit bericht op 26-12-2020 22:29
17.49% gewijzigd
maandag 28 september 2020 10:04
Oh lieve To, wat een nare situatie zit jij in. Allereerst maar een knuffel 
Een paar dingen vallen me op in je bericht. Je moeder heeft je ex-vriend nog nooit ontmoet, maar kan wel vertellen dat zij al lang wist dat hij je niet meer leuk vond. Het is al ontzettend kwetsend om dat te zeggen en helemaal als ze überhaupt je voormalige vriend niet persoonlijk kent.
In heel je bericht schemert door dat je vroeger niet veel steun kreeg van je moeder. Verplicht werken met Kerst??? Jij moet liegen tegen mensen om haar schone schijn op te houden.
To, je mag gaan kiezen voor jezelf. Waar wil jij de kerstdagen vieren? Als je open tegen vrienden bent, is er dikke kans dat zij je graag erbij hebben.
En sterkte met het liefdesverdriet. Je mag lief en mild voor jezelf zijn.
Een paar dingen vallen me op in je bericht. Je moeder heeft je ex-vriend nog nooit ontmoet, maar kan wel vertellen dat zij al lang wist dat hij je niet meer leuk vond. Het is al ontzettend kwetsend om dat te zeggen en helemaal als ze überhaupt je voormalige vriend niet persoonlijk kent.
In heel je bericht schemert door dat je vroeger niet veel steun kreeg van je moeder. Verplicht werken met Kerst??? Jij moet liegen tegen mensen om haar schone schijn op te houden.
To, je mag gaan kiezen voor jezelf. Waar wil jij de kerstdagen vieren? Als je open tegen vrienden bent, is er dikke kans dat zij je graag erbij hebben.
En sterkte met het liefdesverdriet. Je mag lief en mild voor jezelf zijn.
maandag 28 september 2020 10:21
Ik denk dat in jouw geval de feestdagen een uitgelezen kans zijn om lekker een paar dagen weg te gaan.
Mooi hotel met open haard en een mooi bosgebied.
Lekker stukje wandelen, warme chocomel bij de open haard en een goed boek mee. Heerlijk!
Oh en vooral niet naar je moeder luisteren. Wat een wijsneus...
Mooi hotel met open haard en een mooi bosgebied.
Lekker stukje wandelen, warme chocomel bij de open haard en een goed boek mee. Heerlijk!
Oh en vooral niet naar je moeder luisteren. Wat een wijsneus...
Reik niet naar de hemel - maar haal hem naar je toe, Karin Bloemen.
maandag 28 september 2020 10:26
maandag 28 september 2020 10:32
Wat rot voor je! Weet je zeker dat je je vrienden tot last bent? Ik heb een single vriendin met een hele kleine familie en zij komt al jaren een avond bij mij en mijn familie (inclusief mijn ouders en zussen met hun gezin) op het kerstdiner. Dat ervaart echt niemand als last. Maar na al die jaren moet ik haar nog altijd vragen, ze vindt het heel vervelend om zichzelf 'uit te nodigen', inderdaad omdat ze het vreselijk zou vinden als ze zichzelf op zou dringen. Aan de andere kant komt het denk ik niet zo snel bij mensen op om mensen buiten hun eigen familie te vragen, dus ik denk dat je toch eerlijk moet zijn en je situatie uit moet leggen. En je hoeft er ook niet meteen de hele dag te gaan zitten, een brunch of borrel is ook leuk.
maandag 28 september 2020 10:34
Ja dit bedoelde ik dus. Had er alleen iets meer woorden voor nodig.borboletas schreef: ↑28-09-2020 10:26Als jij mijn vriendin bent, en je vertelt me dit verhaal, dan mag je zo bij mij Kerst en Oud & Nieuw komen vieren. Ook al heb ik mijn eigen gezin....
Overigens klinken je ouders als hele vervelende mensen, in diverse opzichten.
maandag 28 september 2020 10:37
Je moeder klinkt als een loeder. Oordelen over iemand die je nog nooit hebt gezien of gesproken is ![🙄]()
![🙄]()
![🙄]()
Je zou als vriendin bij mij en mijn familie van harte welkom zijn! Wij hebben regelmatig ‘extra’s ‘ om tafel, gezellig hoor![🙂]()
Misschien kun je ook wel overwegen om zelf iemand of meerdere mensen uit te nodigen? En verder lekker met een fles wijn op de bank een domme film kijken![🙂]()
Je zou als vriendin bij mij en mijn familie van harte welkom zijn! Wij hebben regelmatig ‘extra’s ‘ om tafel, gezellig hoor
Misschien kun je ook wel overwegen om zelf iemand of meerdere mensen uit te nodigen? En verder lekker met een fles wijn op de bank een domme film kijken
lalala- wijzigde dit bericht op 28-09-2020 10:38
23.50% gewijzigd
maandag 28 september 2020 10:38
maandag 28 september 2020 10:41
https://denbroam.nivon.nl/activiteiten-kalender/
Dit is een serieuze optie. 'Samen' vieren maar toch ook lekker solo dingen kunnen doen.
Dit is een serieuze optie. 'Samen' vieren maar toch ook lekker solo dingen kunnen doen.
maandag 28 september 2020 10:42
Wat een nare ouders heb jij, dat is geen fijne basis om een stabiel persoon van te worden. Het lijkt me goed om daar eens wat hulp bij te zoeken van een therapeut.
Daarnaast hoef je echt geen schone schijn meer te spelen, voor helemaal niemand. Jij mag er zijn, net als iedereen met al je emoties. Niemands leven is alleen maar altijd leuk. Ik zou vrienden in vertrouwen nemen en inderdaad vragen: wie heeft er zin om iets leuks te doen tijdens de feestdagen? (maar misschien is dat nu nog een beetje vroeg
)
Heel veel sterkte, kies voor jezelf, je hebt maar 1 leven!
Daarnaast hoef je echt geen schone schijn meer te spelen, voor helemaal niemand. Jij mag er zijn, net als iedereen met al je emoties. Niemands leven is alleen maar altijd leuk. Ik zou vrienden in vertrouwen nemen en inderdaad vragen: wie heeft er zin om iets leuks te doen tijdens de feestdagen? (maar misschien is dat nu nog een beetje vroeg
)Heel veel sterkte, kies voor jezelf, je hebt maar 1 leven!
maandag 28 september 2020 10:42
Je moeder wist al dat hij jou niks vond terwijl ze hem nog nooit had ontmoet?? Je vader is weggegaan omdat jij werd geboren als meisje?? Heeft je vader je dit vertelt of je moeder? Indien de laatste; niks van geloven. Met zo'n moeder is er maar één oplossing; al het contact verbreken. Mis je niks aan. Moet jij eens opletten hoe snel jij een leuker leven krijgt.
Creativity is intelligence having fun
maandag 28 september 2020 11:12
TO, je bent (misschien meer dan je zelf beseft) beschadigd door je ouders. Ik weet waarover ik spreek.
Liegen jouw ouders al 30 jaar tegen hun familie dat ze nog samen zijn? Wat een loosers.
Als de liefde van jouw vriend in enkele pondjes zit, dan is het inderdaad beter dat hij vertrokken is, ook al doet het nu pijn. Dat is geen echte liefde. Ik wil daarbij ook nog aanstippen: liefde kan je niet dwingen, soms kunnen mensen niet echt zeggen waarom het niet klikt. Dus helemààl mag je hem dat niet kwalijk nemen.
Heb je collega's? sportclub? buren?
Probeer je netwerk iets uit te breiden en vraag voor de feestdagen eventueel zelf iemand om samen de dag mee door te brengen. Of ga helpen bij een vereniging die bijvb een kerstmaal geven aan armen en eenzamen. Dan voelen de dagen niet zo leeg en nutteloos. Ook daar ga je mensen leren kennen en wie weet groeit en nog een vriendschap uit.
Wat ik nu schrijf kan hard overkomen maar ik bedoel het niet zo: je gaat het toch zelf moeten doen, want anderen doen het niet in jouw plaats.
Niet kraken onder de verwijten/vernederingen van je moeder, als zij al 30 jaar in leugens leeft, is die ook verre van gelukkig, geloof dat maar. Lachen is niet altijd een bewijs van geluk. Rug proberen te rechten en laten zien dat jij WEL iets (en iemand!) waard bent.
Enneuh, de feestdagen staan nog niet echt voor de deur he, intussen kan er nog veel gebeuren.
Vanuit België een héééééééle dikke
Mamme-zel
Liegen jouw ouders al 30 jaar tegen hun familie dat ze nog samen zijn? Wat een loosers.
Als de liefde van jouw vriend in enkele pondjes zit, dan is het inderdaad beter dat hij vertrokken is, ook al doet het nu pijn. Dat is geen echte liefde. Ik wil daarbij ook nog aanstippen: liefde kan je niet dwingen, soms kunnen mensen niet echt zeggen waarom het niet klikt. Dus helemààl mag je hem dat niet kwalijk nemen.
Heb je collega's? sportclub? buren?
Probeer je netwerk iets uit te breiden en vraag voor de feestdagen eventueel zelf iemand om samen de dag mee door te brengen. Of ga helpen bij een vereniging die bijvb een kerstmaal geven aan armen en eenzamen. Dan voelen de dagen niet zo leeg en nutteloos. Ook daar ga je mensen leren kennen en wie weet groeit en nog een vriendschap uit.
Wat ik nu schrijf kan hard overkomen maar ik bedoel het niet zo: je gaat het toch zelf moeten doen, want anderen doen het niet in jouw plaats.
Niet kraken onder de verwijten/vernederingen van je moeder, als zij al 30 jaar in leugens leeft, is die ook verre van gelukkig, geloof dat maar. Lachen is niet altijd een bewijs van geluk. Rug proberen te rechten en laten zien dat jij WEL iets (en iemand!) waard bent.
Enneuh, de feestdagen staan nog niet echt voor de deur he, intussen kan er nog veel gebeuren.
Vanuit België een héééééééle dikke
Mamme-zel
maandag 28 september 2020 11:17
Wat een vervelende situatie
Wat ik lees is dat je vriend gewoon eerlijk naar je is, soms is er niets gebeurd maar zijn de gevoelens voor iemand over. Hij zegt dit eerlijk naar jou toe, er is niks mis met je.
Je moeder...echt, ik wordt gewoon boos, ben zelf moeder en zoiets zeg je toch niet tegen je kind/zus/vriendin? Die steun je juist, in plaats van dingen te roepen zonder enige notie
Het verhaal over je vader en moeder, ik zou als iemand daar iets over vraagt niet gaan liegen en gewoon zeggen dat ze niet bij elkaar zijn. Dat je moeder dat wil verbloemen is haar zorg, jij bent gewoon eerlijk.
Je bent zeker niet teveel bij vrienden met een gezin, en als dat wel zo is, zullen ze dat zeggen. Je kunt bv wat mensen uitnodigen voor een kerstbrunch bij je thuis.
Of neem het aanbod hier aan, superlief dat mensen aanbieden dat je gewoon mag aanschuiven. Dat is echt gemeend, echt lief en wie weet welke leuke contacten je daar aan overhoudt
Wat ik lees is dat je vriend gewoon eerlijk naar je is, soms is er niets gebeurd maar zijn de gevoelens voor iemand over. Hij zegt dit eerlijk naar jou toe, er is niks mis met je.
Je moeder...echt, ik wordt gewoon boos, ben zelf moeder en zoiets zeg je toch niet tegen je kind/zus/vriendin? Die steun je juist, in plaats van dingen te roepen zonder enige notie
Het verhaal over je vader en moeder, ik zou als iemand daar iets over vraagt niet gaan liegen en gewoon zeggen dat ze niet bij elkaar zijn. Dat je moeder dat wil verbloemen is haar zorg, jij bent gewoon eerlijk.
Je bent zeker niet teveel bij vrienden met een gezin, en als dat wel zo is, zullen ze dat zeggen. Je kunt bv wat mensen uitnodigen voor een kerstbrunch bij je thuis.
Of neem het aanbod hier aan, superlief dat mensen aanbieden dat je gewoon mag aanschuiven. Dat is echt gemeend, echt lief en wie weet welke leuke contacten je daar aan overhoudt
maandag 28 september 2020 11:50
Met zo een feeks van een moeder zal je zelfbeeld zwaar te lijden hebben gehad. Daar zou ik wel hulp voor zoeken.
Een vent die van je houdt maakt zulke opmerkingen niet over je uiterlijk en had ik allang een punt erachter gezet..
Tijd om grenzen te stellen meid anders blijf je dit soort figuren aantrekken in je leven.
Een vent die van je houdt maakt zulke opmerkingen niet over je uiterlijk en had ik allang een punt erachter gezet..
Tijd om grenzen te stellen meid anders blijf je dit soort figuren aantrekken in je leven.
maandag 28 september 2020 21:17
Wat liefTheeMetChocolade schreef: ↑28-09-2020 10:28Je moeder is een trut en je mag bij mij en mijn dochters de feestdagen komen vieren. Maken we er een feestje van!
maandag 28 september 2020 21:18
Ik weet niet of ik daadwerkelijk tot last ben. Ik ben alleen bang dat ik mezelf uitnodig en dat mensen uit medelijden het tolereren.Discobar schreef: ↑28-09-2020 10:32
op het kerstdiner. Dat ervaart echt niemand als last. Maar na al die jaren moet ik haar nog altijd vragen, ze vindt het heel vervelend om zichzelf 'uit te nodigen', inderdaad omdat ze het vreselijk zou vinden als ze zichzelf op zou dringen. Aan de andere kant komt het denk ik niet zo snel bij mensen op om mensen buiten hun eigen familie te vragen, dus ik denk dat je toch eerlijk moet zijn en je situatie uit moet leggen. En je hoeft er ook niet meteen de hele dag te gaan zitten, een brunch of borrel is ook leuk.
Dat ik geen leuke kerst of oud en nieuw, betekent niet dat ik iemand anders zijn feesdagen minder leuk zou willen maken. Daar ben ik een beetje bang voor.
maandag 28 september 2020 21:24
Ik ben in behandeling geweest bij een psycholoog, maar ik ben goed geworden in het gewenste antwoord geven.Ladida1981 schreef: ↑28-09-2020 10:42Wat een nare ouders heb jij, dat is geen fijne basis om een stabiel persoon van te worden. Het lijkt me goed om daar eens wat hulp bij te zoeken van een therapeut.
Daarnaast hoef je echt geen schone schijn meer te spelen, voor helemaal niemand. Jij mag er zijn, net als iedereen met al je emoties. Niemands leven is alleen maar altijd leuk. Ik zou vrienden in vertrouwen nemen en inderdaad vragen: wie heeft er zin om iets leuks te doen tijdens de feestdagen? (maar misschien is dat nu nog een beetje vroeg
Heel veel sterkte, kies voor jezelf, je hebt maar 1 leven!
Dus het traject werkte niet. Dus ben ik bij een zwaardere therapeut op intake geweest. Die heeft aangegeven dat ik onvoorwaardelijkeheid mis in mijn jeugd. Verder dat ze het bijzonder knap vindt dat ik geen eetstoornis heb opgebouwd gezien de dikheidswaanzin van mijn moeder.
maandag 28 september 2020 21:26
Mijn moeder heeft dit verteld en mijn vader bevestigd. Nu heeft hij een nieuw gezin mét zijn wens vervuld.Kirby schreef: ↑28-09-2020 10:42Je moeder wist al dat hij jou niks vond terwijl ze hem nog nooit had ontmoet?? Je vader is weggegaan omdat jij werd geboren als meisje?? Heeft je vader je dit vertelt of je moeder? Indien de laatste; niks van geloven. Met zo'n moeder is er maar één oplossing; al het contact verbreken. Mis je niks aan. Moet jij eens opletten hoe snel jij een leuker leven krijgt.
dinsdag 29 september 2020 16:44
Lieverd je gaat in therapie voor jou... niet voor die psycholoog. Je kan het gewenste antwoord geven maar er is geen gewenst antwoord. Het gewenste antwoord is het antwoord dat jouw verder helpt. Je moet je openstellen voor hulp.ladywhy schreef: ↑28-09-2020 21:24Ik ben in behandeling geweest bij een psycholoog, maar ik ben goed geworden in het gewenste antwoord geven.
Dus het traject werkte niet. Dus ben ik bij een zwaardere therapeut op intake geweest. Die heeft aangegeven dat ik onvoorwaardelijkeheid mis in mijn jeugd. Verder dat ze het bijzonder knap vindt dat ik geen eetstoornis heb opgebouwd gezien de dikheidswaanzin van mijn moeder.
dinsdag 29 september 2020 18:03
Lieve Ladywhy,
Wat doet me jouw post pijn!!
Wat een vervelende moeder heb je die geen onvoorwaardelijke liefde naar jou toont.
En dan wat jouw vader heeft gedaan....
Het is makkelijker gezegd dan gedaan, maar zoek naar de waarde van je zelf en liefde die je voor jezelf mag voelen. Nog even en dan ga je zelfs sorry zeggen dat je lucht inademt! Komop, je bent een mooie en waardevolle vrouw, ook al ken ik je niet, dat ben je.
En ook met kerst ben je welkom bij mij,
Xx All-is-one
Wat doet me jouw post pijn!!
Wat een vervelende moeder heb je die geen onvoorwaardelijke liefde naar jou toont.
En dan wat jouw vader heeft gedaan....
Het is makkelijker gezegd dan gedaan, maar zoek naar de waarde van je zelf en liefde die je voor jezelf mag voelen. Nog even en dan ga je zelfs sorry zeggen dat je lucht inademt! Komop, je bent een mooie en waardevolle vrouw, ook al ken ik je niet, dat ben je.
En ook met kerst ben je welkom bij mij,
Xx All-is-one
zaterdag 3 oktober 2020 16:43
Erg lief en bijzonder dat een onbekende dit kan uitspreken en mijn ouders niet.All-is-one schreef: ↑29-09-2020 18:03Lieve Ladywhy,
Wat doet me jouw post pijn!!
Wat een vervelende moeder heb je die geen onvoorwaardelijke liefde naar jou toont.
En dan wat jouw vader heeft gedaan....
Het is makkelijker gezegd dan gedaan, maar zoek naar de waarde van je zelf en liefde die je voor jezelf mag voelen. Nog even en dan ga je zelfs sorry zeggen dat je lucht inademt! Komop, je bent een mooie en waardevolle vrouw, ook al ken ik je niet, dat ben je.
En ook met kerst ben je welkom bij mij,
Xx All-is-one
Ik blijf nu uit hun buurt, dat vinden zij vreemd en vervelend. Ik merk dat dit heel veel rust in mijn hoofd geeft. Ik twijfel minder aan mijzelf en voel me beter
zondag 4 oktober 2020 06:09
Lieve Ladywhy,
Eerst een
Wat heb je al een ellende meegemaakt. Juist je ouders, degenen die zouden moeten waken over jouw (mentale) veiligheid, laten gigantische steken vallen. Overigens kan ik het me van je moeder wel voorstellen dat ze verbitterd is geworden door op zo'n manier in de steek gelaten te worden, maar dat terzijde. Belangrijk nu is dat de schade bij jou verminderd wordt en dat het je niet meer raakt, iets waar je al hard aan werkt.
Wat kerst betreft, zou ik je zo bij ons uitnodigingen, je klinkt als een lieverd en die heb ik er graag bij. Vertel rustig aan je vrienden en collega's dat je geen plannen hebt met kerst, het is echt niet iets waarvoor jij je hoeft te schamen en je bent al welkom bij mensen die je alleen van hier kennen.
En je ex, juist bij de eerste(n) is het moeilijk om signalen te herkennen, omdat je geen/weinig ervaring hebt. Je moeder heeft hem niet willen ontmoeten, wat zij zegt is alleen een manier om jou klein te houden, en heeft niets te maken met wat jij echt had met hem.
En dan de opmerking "Mijn moeder zegt dat het mijn eigen schuld is, omdat ik niet kan inschatten wat een man nodig heeft en het daardoor dus niet kan geven. ". Bij de juiste man is dit absoluut niet nodig. De juiste man wil jou zoals jij bent, zonder bokkesprongen van jou om hem tevreden te houden. En die man ga je ook echt wel vinden, helaas moet je soms vele kikkers kussen voor je je prins hebt gevonden. En verdriet daarover mag, probeer alleen dat gevoel van waardeloosheid van je af te zetten, want je bent niet waardeloos omdat de kikker een kikker bleek te zijn, dat ligt echt alleen aan de kikker.
Eerst een
Wat heb je al een ellende meegemaakt. Juist je ouders, degenen die zouden moeten waken over jouw (mentale) veiligheid, laten gigantische steken vallen. Overigens kan ik het me van je moeder wel voorstellen dat ze verbitterd is geworden door op zo'n manier in de steek gelaten te worden, maar dat terzijde. Belangrijk nu is dat de schade bij jou verminderd wordt en dat het je niet meer raakt, iets waar je al hard aan werkt.
Wat kerst betreft, zou ik je zo bij ons uitnodigingen, je klinkt als een lieverd en die heb ik er graag bij. Vertel rustig aan je vrienden en collega's dat je geen plannen hebt met kerst, het is echt niet iets waarvoor jij je hoeft te schamen en je bent al welkom bij mensen die je alleen van hier kennen.
En je ex, juist bij de eerste(n) is het moeilijk om signalen te herkennen, omdat je geen/weinig ervaring hebt. Je moeder heeft hem niet willen ontmoeten, wat zij zegt is alleen een manier om jou klein te houden, en heeft niets te maken met wat jij echt had met hem.
En dan de opmerking "Mijn moeder zegt dat het mijn eigen schuld is, omdat ik niet kan inschatten wat een man nodig heeft en het daardoor dus niet kan geven. ". Bij de juiste man is dit absoluut niet nodig. De juiste man wil jou zoals jij bent, zonder bokkesprongen van jou om hem tevreden te houden. En die man ga je ook echt wel vinden, helaas moet je soms vele kikkers kussen voor je je prins hebt gevonden. En verdriet daarover mag, probeer alleen dat gevoel van waardeloosheid van je af te zetten, want je bent niet waardeloos omdat de kikker een kikker bleek te zijn, dat ligt echt alleen aan de kikker.
