Relaties
alle pijlers
Relatie doodgebloed, schuldgevoel naar de kinderen
maandag 16 december 2019 10:48
Heb een paar weken terug uitgesproken dat ik echt niet meer happy ben in de lange relatie met mijn vriend.
Gesprek Met psycholoog en relatietherapie waaruit blijkt dat ik echt bezig ben met afscheid nemen.
Mij partner en ik hebben een hele goede band en zijn echt maatjes van elkaar ook als ouders doen we het prima.
Hij begrijpt het gevoel, hij ervaart het ook zo. Maar vind het eigenlijk wel prima.
We zien er als een berg tegenop om de kinderen (8,10 12) in te lichten.... het zal voor hun zo vreselijk onverwachts en niet te begrijpen zijn...
Hoe pak je dat aan?
Gesprek Met psycholoog en relatietherapie waaruit blijkt dat ik echt bezig ben met afscheid nemen.
Mij partner en ik hebben een hele goede band en zijn echt maatjes van elkaar ook als ouders doen we het prima.
Hij begrijpt het gevoel, hij ervaart het ook zo. Maar vind het eigenlijk wel prima.
We zien er als een berg tegenop om de kinderen (8,10 12) in te lichten.... het zal voor hun zo vreselijk onverwachts en niet te begrijpen zijn...
Hoe pak je dat aan?
woensdag 18 december 2019 11:44
woensdag 18 december 2019 12:12
Voor de meeste mensen ongeschikt. Beetje realistisch blijven.
Daarnaast is bij elkaar blijven voor de kinderen, maar daarnaast relaties met anderen niet open of poly.
woensdag 18 december 2019 12:15
Want? Als er verder geen ruzie of spanning is, wat hebben de kinderen er dan voor last van?Grijskleedje31 schreef: ↑16-12-2019 19:27Ik word altijd wel een beetje opstandig van de “blijfvooralbijelkaartips” in dit soort topics. Al snap ik de intentie wel.
Soms is bij elkaar blijven namelijk niet zo’n goed idee. Ook al vind je elkaar als partner nog best oké. Soms werkt het gewoon niet meer. En om dan maar 10 jaar bij elkaar te blijven plakken “voor de kinderen” mwaa.....lijkt mij niet heel slim. Ook niet voor de kinderen.
En dat je traumatische kinderen krijgt van scheidingen; dat denk ik niet. Ligt er maar net aan hoe je uit elkaar gaat en hoe je met een co-ouderschap omgaat. Vroeger konden vrouwen niet weg bij hun man. Ze waren afhankelijk.... Nu gelukkig niet meer. Dat geef ik mijn dochter dan ook graag mee. Je mag je leven inrichten zoals jij dat wilt.
Ik zal wel het halve forum over mij heen krijgen en ik ben wat bevooroordeeld , maar behalve ouder ben je ook nog mens. Ik heb heeeeeel veel voor mijn dochter over, maar ook ik mag nog een fijn leven hebben (ook al ben ik moeder). Je hoeft natuurlijk niet al je belangen/grenzen opzij te zetten voor je kind. Lijkt mij niet gezond. Tenminste ik ga daar niet heel normaal op functioneren.
En waarom zeg je dan later dat je vooral je eigen leven moet leiden en niet teveel hoeft in te leveren voor he kinderen?
Waarom "denk" jij dat kinderen geen trauma oplopen van een scheiding, terwijl verschillende verhalen en onderzoeken iets anders zeggen?
woensdag 18 december 2019 12:22
Bij elkaar blijven als de koek op is zorgt voor ongelukkige ouders. Denk je dat de kinderen dat niet meekrijgen?vivautrecht85 schreef: ↑18-12-2019 12:15Want? Als er verder geen ruzie of spanning is, wat hebben de kinderen er dan voor last van?
En waarom zeg je dan later dat je vooral je eigen leven moet leiden en niet teveel hoeft in te leveren voor he kinderen?
Waarom "denk" jij dat kinderen geen trauma oplopen van een scheiding, terwijl verschillende verhalen en onderzoeken iets anders zeggen?
En dan het voorbeeld van hoe een liefdesrelatie eruit hoort te zien. Zou je dat meekrijgen van een stel dat compleet op elkaar is uitgekeken?
woensdag 18 december 2019 12:37
Ze zijn maatjes en doen het goed als ouders. Ik lees ook nergens dat ze zich zwaar ongelukkig voelt, alleen momenteel in de relatie niet.
Ik vind het altijd zo'n zwaktebod om het op de kinderen te gooien terwijl je gewoon een redelijk egoïstische keus maakt. Die zijn er echt niet mee bezig of de ouders het nog lekker spannend hebben, tenzij er echt voelbare frictie is natuurlijk.
Dat was bij mijn ouders het geval, en dat bleef tijdens en na de scheiding helaas zo. Ik zou ervoor tekenen om ouders te hebben die maatjes zijn.
woensdag 18 december 2019 12:45
Elkaar gevangen houden terwijl het niet meer loopt kan van de beste maatjes ook gezworen vijanden maken.vivautrecht85 schreef: ↑18-12-2019 12:37Ze zijn maatjes en doen het goed als ouders. Ik lees ook nergens dat ze zich zwaar ongelukkig voelt, alleen momenteel in de relatie niet.
Ik vind het altijd zo'n zwaktebod om het op de kinderen te gooien terwijl je gewoon een redelijk egoïstische keus maakt. Die zijn er echt niet mee bezig of de ouders het nog lekker spannend hebben, tenzij er echt voelbare frictie is natuurlijk.
Dat was bij mijn ouders het geval, en dat bleef tijdens en na de scheiding helaas zo. Ik zou ervoor tekenen om ouders te hebben die maatjes zijn.
Beter tijdig op een goede manier uit elkaar.
Ik heb altijd een beetje het idee bij al die adviezen dat daar vooral iets achter zit van denken aan je eigen relatie die niet meer zo leuk is en de angst die daar dan op deze manier aan wordt gekoppeld.
woensdag 18 december 2019 12:51
Elkaar gevangen houden is jouw invulling. Net als je laatste alinea. Er zijn genoeg mensen die hier hun nare ervaringen met scheidingen (van ouders) delen. Ik denk dat de adviezen meer gebaseerd zijn op die ervaringen dan op projectie op de eigen relatie. Dat geldt in ieder geval voor mij.DS1971 schreef: ↑18-12-2019 12:45Elkaar gevangen houden terwijl het niet meer loopt kan van de beste maatjes ook gezworen vijanden maken.
Beter tijdig op een goede manier uit elkaar.
Ik heb altijd een beetje het idee bij al die adviezen dat daar vooral iets achter zit van denken aan je eigen relatie die niet meer zo leuk is en de angst die daar dan op deze manier aan wordt gekoppeld.
woensdag 18 december 2019 12:59
In de OP lees ik dat TO en partner “ een hele goede band hebben, echt maatjes zijn en het als ouders prima doen”. Lijkt mij een goede basis voor een harmonieus gezinsleven.
En dan toch gaan scheiden?
Ik weet natuurlijk niet wat TO precies in haar relatie mist, maar dat zal toch wel bespreekbaar zijn voor haar man?
En dan toch gaan scheiden?
Ik weet natuurlijk niet wat TO precies in haar relatie mist, maar dat zal toch wel bespreekbaar zijn voor haar man?
woensdag 18 december 2019 13:06
Ik bestrijd niet dat kinderen het liefste willen dat hun ouders gelukkig bij elkaar waren gebleven.vivautrecht85 schreef: ↑18-12-2019 12:51Elkaar gevangen houden is jouw invulling. Net als je laatste alinea. Er zijn genoeg mensen die hier hun nare ervaringen met scheidingen (van ouders) delen. Ik denk dat de adviezen meer gebaseerd zijn op die ervaringen dan op projectie op de eigen relatie. Dat geldt in ieder geval voor mij.
Maar je kan gewoon niet van iemand verlangen dat die in een relatie blijft die niet werkt.
woensdag 18 december 2019 13:07
Het intieme stuk lijkt mij zo...Turtlerain schreef: ↑18-12-2019 12:59In de OP lees ik dat TO en partner “ een hele goede band hebben, echt maatjes zijn en het als ouders prima doen”. Lijkt mij een goede basis voor een harmonieus gezinsleven.
En dan toch gaan scheiden?
Ik weet natuurlijk niet wat TO precies in haar relatie mist, maar dat zal toch wel bespreekbaar zijn voor haar man?
woensdag 18 december 2019 13:32
Dat hebben ze al geprobeerd.Turtlerain schreef: ↑18-12-2019 13:09Maar dat valt toch te bespreken, lijkt mij? Er zijn wel andere oplossingen mogelijk.
woensdag 18 december 2019 16:12
Ik ook. Maar dat was een hele andere situatie dan die TO omschrijft.
TO haar andere optie is niet per se gaan mokken en doodongelukkig blijven de komende 10 jaar. Ze is naar eigen zeggen met haar maatje getrouwd. Ze kan ook van die situatie het allerbeste maken de komende tien jaar.
Ze word zover we weten niet geslagen, niet gekleineerd, ze hebben geen dagelijkse ruzies en hebben het zelfs gezellig. Ze wilt scheiden omdat ze spanning mist.
woensdag 18 december 2019 16:30
Wat anderen ook wel een broer-zus relatie noemen.Illinois schreef: ↑18-12-2019 16:12Ik ook. Maar dat was een hele andere situatie dan die TO omschrijft.
TO haar andere optie is niet per se gaan mokken en doodongelukkig blijven de komende 10 jaar. Ze is naar eigen zeggen met haar maatje getrouwd. Ze kan ook van die situatie het allerbeste maken de komende tien jaar.
Ze word zover we weten niet geslagen, niet gekleineerd, ze hebben geen dagelijkse ruzies en hebben het zelfs gezellig. Ze wilt scheiden omdat ze spanning mist.
Ze voelt zich niet meer aangetrokken tot die man. Dat is toch een hele normale reden om uit elkaar te gaan?
woensdag 18 december 2019 16:36
woensdag 18 december 2019 17:07
Omdat ik zelf weet hoe dit is.vivautrecht85 schreef: ↑18-12-2019 12:15Want? Als er verder geen ruzie of spanning is, wat hebben de kinderen er dan voor last van?
En waarom zeg je dan later dat je vooral je eigen leven moet leiden en niet teveel hoeft in te leveren voor he kinderen?
Waarom "denk" jij dat kinderen geen trauma oplopen van een scheiding, terwijl verschillende verhalen en onderzoeken iets anders zeggen?
Ik denk dus niks. Ik spreek uit mijn eigen ervaring en omgeving. Hoe ik het zie. Dat het niet altijd traumatiserend hoeft te zijn.
Er wordt door sommige mensen
,merk ik, vrij fel gereageerd op het scheiden an sich. En dat mag. Iedereen heeft z’n eigen gevoelens en ervaringen. In sommige gevallen is het ook heel naar voor kinderen en ik snap dat dan ook dat het niet altijd de beste oplossing is.
Maar ik mag natuurlijk ook aangeven hoe ik dit zie. En aangeven dat het soms wel oké is. En dat je dit geen mindere ouder maakt.
Bij elkaar blijven in harmonie is naar mijn mening ook het beste, maar soms kan dit gewoon niet. Wij kennen TO natuurlijk niet persoonlijk, ook al geeft ze een bepaald beeld van zichzelf.
Waar is TO zelf eigenlijk?:)
woensdag 18 december 2019 19:13
Spanning en aantrekking horen gewoon bij elkaar.