Relaties
alle pijlers
Relatie met herstellende alcoholist
zaterdag 25 juli 2020 20:40
Hoi allemaal,
Voornamelijk hoop ik op herkenning, adviezen of even een virtuele knuffel.
10 maanden geleden heb ik een nieuwe man ontmoet, en het was werkelijk liefde op het eerste gezicht!
Onze karakters lopen naadloos in elkaar over en we hebben nooit ruzies of ergernissen.
We hebben dezelfde hobbies, humor, interesses, spontaniteit, en zo kan ik nog wel even doorgaan.
En dan komt nu het addertje onder het gras vandaan.
Mijn nieuwe partner is een alcoholist in herstel.
Ik kwam er al vrij snel achter in onze relatie vanwege een terugval, en dit ging toen een tijdje wekelijks mis.
Uiteindelijk na 2 maanden gezegd dat dit niet te doen is en dat er meer actie moet komen om de verslaving onder controle te krijgen.
Na dit gesprek ging het ongeveer 1x per maand mis, en na nog weer een pittig gesprek 5 maanden nuchter.
Na deze 5 maanden weer een terugval gehad, en ik was zoooo teleurgesteld.
En sinds deze terugval krijg ik de stress niet meer onder controle.
Elke dag bang of hij thuis zou komen. Elke dag bang of hij niet in de verkeerde omgeving zou zitten.
Hij houdt zich niet aan onze afspraken, waardoor het dus ook weer afgelopen vrijdag fout is gegaan.
Hij doet er werkelijk alles aan, in een kliniek gezeten, 2x per week naar de AA, hij heeft een sponsor die hem helpt en hij werkt in het stappenboek.
Elke keer beloofd hij beterschap, en toch gaat het telkens na een tijd weer mis.
Hij heeft behoorlijke stappen gezet in zijn werk waardoor hij meer thuis kan werken, en dit mij dus ook minder stress zal geven.
De locatie waar het vaak mis ging op zijn werk is daardoor binnenkort niet meer van toepassing.
Maar ik.... ik ben op na de laatste terugval.
Het vertrouwen raakt steeds meer beschadigd en door elke dag stress hiervan te ervaren ben ik gewoon op.
Ik zit momenteel al overspannen thuis, en ben mijn baan hierdoor kwijtgeraakt.
Ook zouden we volgende maand verhuizen, de handtekening zijn al gezet.
Maar wat moet ik doen? Wat als hij wel de waarheid spreek en hij het uiteindelijk onder controle heeft, dan heb ik de liefde van mijn leven aan mijn zijde.
Maar wat als het wederom loze beloftes zijn, dan verhuizen we met een toekomst met meer verdriet.
Ik heb nu al 2 dagen niet gegeten van de stress, en we zijn momenteel even uit elkaar.
Ik ben radeloos....
Voornamelijk hoop ik op herkenning, adviezen of even een virtuele knuffel.
10 maanden geleden heb ik een nieuwe man ontmoet, en het was werkelijk liefde op het eerste gezicht!
Onze karakters lopen naadloos in elkaar over en we hebben nooit ruzies of ergernissen.
We hebben dezelfde hobbies, humor, interesses, spontaniteit, en zo kan ik nog wel even doorgaan.
En dan komt nu het addertje onder het gras vandaan.
Mijn nieuwe partner is een alcoholist in herstel.
Ik kwam er al vrij snel achter in onze relatie vanwege een terugval, en dit ging toen een tijdje wekelijks mis.
Uiteindelijk na 2 maanden gezegd dat dit niet te doen is en dat er meer actie moet komen om de verslaving onder controle te krijgen.
Na dit gesprek ging het ongeveer 1x per maand mis, en na nog weer een pittig gesprek 5 maanden nuchter.
Na deze 5 maanden weer een terugval gehad, en ik was zoooo teleurgesteld.
En sinds deze terugval krijg ik de stress niet meer onder controle.
Elke dag bang of hij thuis zou komen. Elke dag bang of hij niet in de verkeerde omgeving zou zitten.
Hij houdt zich niet aan onze afspraken, waardoor het dus ook weer afgelopen vrijdag fout is gegaan.
Hij doet er werkelijk alles aan, in een kliniek gezeten, 2x per week naar de AA, hij heeft een sponsor die hem helpt en hij werkt in het stappenboek.
Elke keer beloofd hij beterschap, en toch gaat het telkens na een tijd weer mis.
Hij heeft behoorlijke stappen gezet in zijn werk waardoor hij meer thuis kan werken, en dit mij dus ook minder stress zal geven.
De locatie waar het vaak mis ging op zijn werk is daardoor binnenkort niet meer van toepassing.
Maar ik.... ik ben op na de laatste terugval.
Het vertrouwen raakt steeds meer beschadigd en door elke dag stress hiervan te ervaren ben ik gewoon op.
Ik zit momenteel al overspannen thuis, en ben mijn baan hierdoor kwijtgeraakt.
Ook zouden we volgende maand verhuizen, de handtekening zijn al gezet.
Maar wat moet ik doen? Wat als hij wel de waarheid spreek en hij het uiteindelijk onder controle heeft, dan heb ik de liefde van mijn leven aan mijn zijde.
Maar wat als het wederom loze beloftes zijn, dan verhuizen we met een toekomst met meer verdriet.
Ik heb nu al 2 dagen niet gegeten van de stress, en we zijn momenteel even uit elkaar.
Ik ben radeloos....
maandag 27 juli 2020 12:58
Bedankt voor de tip, dit wist ik namelijk niet.Kroonprinses schreef: ↑27-07-2020 12:56Je kan altijd interviews houden of actief op internet kijken wie allemaal een plek zoekt. Het liefst iemand die tijdelijke ruimte zoekt ivm verhuizen naar buitenland bijvoorbeeld.
Er kunnen voor en nadelen aanzitten, maar dan heb je even iets waar je je op kan richten. Stel dat het goed uitpakt en je lasten zijn te dragen en je hebt iemand om je heen wat een zekere veiligheid kan bieden in een toch al moeilijke periode, waarom niet?
Overhaast niets en kijk per stap hoe het aanvoelt. je kan ook de kosten de eerste maand(en) alleen dragen en kijken of dat best te doen is.
En inderdaad, tijdelijk spreekt mij inderdaad meer aan dan dat iemand voor onbepaalde tijd komt.
Samenwonen is toch heel anders dan elkaar af en toe zien.
Daardoor twijfel ik ook om met die goede vriend te gaan wonen, ik wil onze vriendschap niet in gevaar brengen. Hij is als een broer voor me en daar ben ik zuinig op.
maandag 27 juli 2020 13:02
maandag 27 juli 2020 13:09
Het contract is een heel boekwerk, daar zal ik in moeten duiken.Annapicobella schreef: ↑27-07-2020 12:56Heb je al bij de verhuurder geinformeerd of je nog onder het contract uit kan? Dat lees ik niet in je verhaal.
Wel staat er dat als er iemand anders uitgeschreven word de andere huurder nog steeds aan de criteria moet kunnen voldoen.
Dat lukt deze maand nog wel, maar volgende maand ziet mijn financiele plaatje er minder rooskleurig uit.
maandag 27 juli 2020 13:10
Bel ze gewoon. Leg je situatie uit.Sunhine2018 schreef: ↑27-07-2020 13:09Het contract is een heel boekwerk, daar zal ik in moeten duiken.
Wel staat er dat als er iemand anders uitgeschreven word de andere huurder nog steeds aan de criteria moet kunnen voldoen.
Dat lukt deze maand nog wel, maar volgende maand ziet mijn financiele plaatje er minder rooskleurig uit.
Everything you see I owe to spaghetti!
maandag 27 juli 2020 13:10
Ik zal dan ongeveer 65 per week voor boodschappen.
en als ik beetje zuinig ben, houd ik ongeveer 200 per maand over.
maandag 27 juli 2020 13:11
Het vervelende is dat ons contactpersoon momenteel op vakantie is.
Degene die er nu zit heeft geen idee van dit project..
Heel vervelend allemaal...
maandag 27 juli 2020 13:15
Hier zal je weinig aan hebben, maar kijk waar jij het rustigste onder voelt. Eigen plek met zuinig doen of toch meer financiële ruimte met een huisgenoot. Wat de anderen adviseren over de verhuurder bellen is ook een goeie. Project Prettiger Leven. Hoe praktischer je wordt,des te makkelijker om met de rest om te gaan. First things first.Sunhine2018 schreef: ↑27-07-2020 13:10Ik zal dan ongeveer 65 per week voor boodschappen.
en als ik beetje zuinig ben, houd ik ongeveer 200 per maand over.
maandag 27 juli 2020 13:48
Ik ben ondertussen aan het informeren.Annapicobella schreef: ↑27-07-2020 12:56Heb je al bij de verhuurder geinformeerd of je nog onder het contract uit kan? Dat lees ik niet in je verhaal.
De makelaar belt me eind van de middag terug wat de mogelijkheden zijn.
en óf ik het überhaupt in mijn eentje mag huren.
maandag 27 juli 2020 13:51
Je hebt helemaal gelijkKroonprinses schreef: ↑27-07-2020 13:15Hier zal je weinig aan hebben, maar kijk waar jij het rustigste onder voelt. Eigen plek met zuinig doen of toch meer financiële ruimte met een huisgenoot. Wat de anderen adviseren over de verhuurder bellen is ook een goeie. Project Prettiger Leven. Hoe praktischer je wordt,des te makkelijker om met de rest om te gaan. First things first.
Ik ga ben inmiddels aan het informeren geweest.
De makelaar belt me vanmiddag terug of ik de mogelijkheid heb om het huis zelf te huren.
Indien dit niet kan is de keuze al snel gemaakt.
Het meeste rust geeft toch dat huurhuis denk ik.
maandag 27 juli 2020 14:22
Klopt. Maar wat is dit verdomd moeilijk. Overal liggen nog kleren, herinneringen, spulletjes van mijn partner. Het is zo pijnlijk. Was ik maar zat van hem, was ik maar niet meer verliefd op hem. Echt verschrikkelijk dit.
Naast het verdriet ook zoveel moeten regelen, onzekerheid.
Ik ben ook bang dat het nooit meer goed komt.
Het gemis maakt me zo verdrietig.
Ik ben nu bijna midden 30, misschien zijn kinderen ook niet meer voor mij besteed?
pffff
Naast het verdriet ook zoveel moeten regelen, onzekerheid.
Ik ben ook bang dat het nooit meer goed komt.
Het gemis maakt me zo verdrietig.
Ik ben nu bijna midden 30, misschien zijn kinderen ook niet meer voor mij besteed?
pffff
maandag 27 juli 2020 14:28
je gevoel houdt je voor de gek. Hij is niet je grote liefde. Je weet pas wie je grote liefde (of liefdes want ik denk dat er meerdere kunnen zijn) waren als je op je sterfbed ligt.Sunhine2018 schreef: ↑27-07-2020 12:40Hallo allemaal,
Even weer een update vanuit mijn kant.
Allereerst bedankt voor jullie reacties! Inmiddels is het kwartje redelijk gevallen bij partner dat de relatie voorbij is. Hij heeft het er heel erg moeilijk mee. En ik heb het ook heel erg moeilijk. Want gevoelsmatig moet ik mijn grote liefde laten gaan, het houden van is er namelijk nog steeds. Ik merk de frustratie bij hem dat hij de verslaving maar niet onder controle kan krijgen, terwijl de wil er zo erg is. Het is gewoon zo hardnekkig bij hem. Doet me pijn dat te zien. Hij gaat nog steeds 3 maanden naar de kliniek, en ik hoop dat het hem een hele goede zet zal geven in de toekomst.
Natuurlijk denk ik soms, wat als het daarna wel beter gaat? Wat als jij een jaar clean kan blijven, zal er dan misschien wel een toekomst zijn? Maar ik moet realistisch blijven dat er een hele kleine kans is dat dit scenario waarheid kan worden. Zorgen zullen er altijd blijven. Iemand had een link gestuurd met hersenbeschadiging, het kan maarzo zijn dat hij daardoor soms 2 tot 4 uur later aankomt, slecht is in inschatten en plannen. Zeker weten doe je dat nooit, want er zijn ook mensen die dit in het karakter hebben zitten. Volgens zijn ouders was hij altijd al zo.
Nu de praktische problemen. Handtekening is gezet onder huurcontract voor 2 jaar. Omdat ik momenteel in de ziektewet zit krijg ik zoals ik de info nu heb 70% van mijn laatste loon. Mijn werkgever bleek niet verzekerd te zijn tegen werknemers die de ziektewet ingaan. Met alles wat er dan over blijft kan ik met die 70% blijven wonen in de nieuwe huurwoning. Wel zou de helft van mijn loon dan opgaan aan huur (woning is energieneutraal, dus geen gwl) met daarnaast nog enkele vaste lasten, totaal zal dan 2/3e van loon in rook opgaan. Een auto heb ik niet (wel wenselijk, want ouders en vrienden wonen erg ver weg). Er moeten enkele dingen aangeschaft worden zoals een wasmachine e.d, raamkleding, lampen etc.
Mijn spaarpotje zal dan bijna verdampt zijn, en heb geen mogelijkheid om dan nog een auto te kopen.
Mogelijkheid 2 is om bij een goede vriend in te wonen. Dit zal dan tijdelijk zijn, voor max een half jaar. Wat betekend dat huur INCL. 1/4e van mijn loon zal zijn. Ik kan dan enorm veel sparen, een leuke auto kopen. Maar... zonder een baan kan ik geen nieuw huurcontract ergens kunnen tekenen, en ik weet niet wanneer ik me weer beter voel. En mocht ik me wel beter voelen, dan kan ik waarschijnlijk niet meer in de woonplaats gaan wonen waar ik nu woon voor een nieuwe huurwoning aangezien je bruto 4x de huur moet kunnen verdienen. Dus dan moet ik in een nieuwe omgeving, waar ik liever niet woon. Sociale huurwoning kom ik denk ik niet voor in de plaats en kopen al helemaal niet.
Als ik de nieuwe huurwoning wel aanneem, kan ik daar nog jaren zitten, maar wat krapper bij kas.
Lastige keuze, ik heb veel aan mijn hoofd en het lijkt me fijn als jullie hier wat advies o.i.d. over kunnen geven.
maandag 27 juli 2020 14:29
er zijn gezinnen die het met minder moeten doenSunhine2018 schreef: ↑27-07-2020 13:10Ik zal dan ongeveer 65 per week voor boodschappen.
en als ik beetje zuinig ben, houd ik ongeveer 200 per maand over.
maandag 27 juli 2020 14:31
kinderen zijn er niet VOOR jou.Sunhine2018 schreef: ↑27-07-2020 14:22Klopt. Maar wat is dit verdomd moeilijk. Overal liggen nog kleren, herinneringen, spulletjes van mijn partner. Het is zo pijnlijk. Was ik maar zat van hem, was ik maar niet meer verliefd op hem. Echt verschrikkelijk dit.
Naast het verdriet ook zoveel moeten regelen, onzekerheid.
Ik ben ook bang dat het nooit meer goed komt.
Het gemis maakt me zo verdrietig.
Ik ben nu bijna midden 30, misschien zijn kinderen ook niet meer voor mij besteed?
pffff
Je bent veel te instabiel om een kind iets te bieden. Kijk maar naar je eigen jeugd, je wilt je kinderen niet hetzelfde aandoen. En dat ga je doen als je zo blindelings een relatie begint met een alcoholist en zo weinig realistisch kijkt naar je eigen gedrag
maandag 27 juli 2020 14:32
Dat ben ik met je eens.
Echter is mijn gevoel voor nu anders, en daar moet ik nu mee dealen.
En ik heb nu even een gebroken hart, ik vond hem oprecht superleuk.
Vandaar dat ik het risico wilde nemen.
maandag 27 juli 2020 14:35
Volgens mij kijk ik realistisch naar mijn gedrag, en sta ik ten alle tijde open voor andere meningen.S-Meds schreef: ↑27-07-2020 14:31kinderen zijn er niet VOOR jou.
Je bent veel te instabiel om een kind iets te bieden. Kijk maar naar je eigen jeugd, je wilt je kinderen niet hetzelfde aandoen. En dat ga je doen als je zo blindelings een relatie begint met een alcoholist en zo weinig realistisch kijkt naar je eigen gedrag
En perfect is niemand.
En kinderen zou ik prima op kunnen voeden.
Jullie kennen alleen dit verhaal, niet mijn hele leven.
Alleen omdat ik in de liefde geloof, en het een kans wilde geven maken mij geen volledig instabiel persoon.
Dat is op dit vlak.
Nu inderdaad even instabiel, maar straks gewoon weer stabiel hoor.
Zoals ik al eerder zei, ik functioneer prima in deze maatschappij, alleen nu even niet.
En dat kan de beste overkomen, ik heb ook niet om een burn out gevraagd.
maandag 27 juli 2020 14:48
Het is goed dat je nu nieuwe stappen gaat maken en het is logisch dat je verdrietig bent. Ook al voelt het nu nog niet zo. Je zet echt de goede stappen en bouwt je leven weer op. Beetje flauw van je brein om je op dit moment ook nog bang te maken of je ooit nog wel kinderen zult krijgen. Neem die gedachten nu maar even niet serieus. Volgens mij ben je een leuk lief mens die een leuke gelijkwaardige partner verdient. Voor minder ga je niet.Sunhine2018 schreef: ↑27-07-2020 14:22Klopt. Maar wat is dit verdomd moeilijk. Overal liggen nog kleren, herinneringen, spulletjes van mijn partner. Het is zo pijnlijk. Was ik maar zat van hem, was ik maar niet meer verliefd op hem. Echt verschrikkelijk dit.
Naast het verdriet ook zoveel moeten regelen, onzekerheid.
Ik ben ook bang dat het nooit meer goed komt.
Het gemis maakt me zo verdrietig.
Ik ben nu bijna midden 30, misschien zijn kinderen ook niet meer voor mij besteed?
pffff
maandag 27 juli 2020 14:53
Volgens mij is zij daarnaast haar baan kwijt en heeft geen woonruimte meer. Kort samengevat.Pindakaasjes schreef: ↑27-07-2020 14:4810 maanden!
Je kent hem pas 10 maanden hè!!!
Get over yourself!
Meerdere life events die stress veroorzaken.
maandag 27 juli 2020 15:22
Sunhine2018 schreef: ↑27-07-2020 14:35Volgens mij kijk ik realistisch naar mijn gedrag, en sta ik ten alle tijde open voor andere meningen.
En perfect is niemand.
En kinderen zou ik prima op kunnen voeden.
Jullie kennen alleen dit verhaal, niet mijn hele leven.
Alleen omdat ik in de liefde geloof, en het een kans wilde geven maken mij geen volledig instabiel persoon.
Dat is op dit vlak.
Nu inderdaad even instabiel, maar straks gewoon weer stabiel hoor.
Zoals ik al eerder zei, ik functioneer prima in deze maatschappij, alleen nu even niet.
En dat kan de beste overkomen, ik heb ook niet om een burn out gevraagd.
Je bleef in die liefde geloven, ondanks dat in de eerste 2 maanden al foute boel was.
Na die eerste keer elke maand opnieuw: dat is niet in de liefde geloven, dat is het idee, dat je kansloos bent in de liefde en met deze man genoegen moet nemen.
Een vrouw met meer eigenwaarde had de relatie na die eerste fout al lang beeindigd en niet -tig herkansingen gegeven.
maandag 27 juli 2020 15:41
Ik vind deze reactie een beetje hard en onnodig. Ik vind het heel menselijk om tegen beter weten in te hopen op een goede afloop. Het proces van losmaken was al begonnen met het openen van dit topic. Daarnaast heeft ze nu duidelijk stappen gezet om los te komen van deze ongezonde relatie. Ze is zojuist begonnen met het opbouwen van haar eigenwaarde maar dat gaat niet zonder slag of stoot. Ik ben, tegen beter weten in, nog twee jaar bij een man gebleven die me een half jaar heeft bedrogen in de hoop dat de liefde voor ons terug zou komen. Achteraf gezien had ik het veel eerder uit moeten maken want die liefde en het vertrouwen zijn niet teruggekomen. Momenteel ben ik ontzettend blij met de keuze maar dat ging met veel pijn en hartzeer gepaard. Ik vind dat TO ontzettend goed bezig is met de weg naar herstel!hannaa46 schreef: ↑27-07-2020 15:22Je bleef in die liefde geloven, ondanks dat in de eerste 2 maanden al foute boel was.
Na die eerste keer elke maand opnieuw: dat is niet in de liefde geloven, dat is het idee, dat je kansloos bent in de liefde en met deze man genoegen moet nemen.
Een vrouw met meer eigenwaarde had de relatie na die eerste fout al lang beeindigd en niet -tig herkansingen gegeven.
