Relaties
alle pijlers
Relatie uit tussen moeder en vriend
woensdag 26 juni 2019 11:48
Hoi allemaal,
Ik zou graag wat advies willen over mijn thuissituatie op dit moment. Even wat achtergrond informatie: mijn ouders zijn gescheiden toen ik nog klein was, mijn moeder heeft altijd alle zorg op zich gehad van mij en broers en zus. Na 8 jaar alleen te zijn geweest en toen wij wat ouder waren heeft ze een nieuwe man ontmoet waar zij tot nu 6 jaar mee samen is geweest. Echter, deze man heeft het afgelopen jaar ons gezin flink verpest en mijn moeder heeft nu de relatie beëindigd.
Nu wil ik er natuurlijk heel erg graag voor haar zijn, want in principe gaat ze weer scheiden van hem. Ze houdt zich heel sterk, maar ik weet dat ze een enorme muur om zichzelf heen heeft gebouwd en ik, en de rest van mijn familie, willen haar zo goed mogelijk steunen in deze kl*te periode waar zij nu voor de tweede keer in haar leven doorheen moet.
Ik kan heel erg goed met m'n moeder praten, maar met soort dingen heb ik zelf geen ervaring. Heel erg bedankt alvast voor de adviezen!
Ik zou graag wat advies willen over mijn thuissituatie op dit moment. Even wat achtergrond informatie: mijn ouders zijn gescheiden toen ik nog klein was, mijn moeder heeft altijd alle zorg op zich gehad van mij en broers en zus. Na 8 jaar alleen te zijn geweest en toen wij wat ouder waren heeft ze een nieuwe man ontmoet waar zij tot nu 6 jaar mee samen is geweest. Echter, deze man heeft het afgelopen jaar ons gezin flink verpest en mijn moeder heeft nu de relatie beëindigd.
Nu wil ik er natuurlijk heel erg graag voor haar zijn, want in principe gaat ze weer scheiden van hem. Ze houdt zich heel sterk, maar ik weet dat ze een enorme muur om zichzelf heen heeft gebouwd en ik, en de rest van mijn familie, willen haar zo goed mogelijk steunen in deze kl*te periode waar zij nu voor de tweede keer in haar leven doorheen moet.
Ik kan heel erg goed met m'n moeder praten, maar met soort dingen heb ik zelf geen ervaring. Heel erg bedankt alvast voor de adviezen!
woensdag 26 juni 2019 12:03
Gewoon lief voor haar zijn. Zet eens wat vaker een kop thee voor dr, neem haar mee om een ijsje te gaan eten of voor een wijntje op het terras. Wat vaker een spontane knuffel.
En zeg dat je trots op haar bent en haar sterk vindt, dat ze voor zichzelf en het gezin heeft gekozen. Dat je weet dat ze zich een tijd rot gaat voelen en dat je er voor haar wilt zijn, maar niet goed weet hoe. Dan kan ze je zelf vertellen wat ze nodig heeft.
En zeg dat je trots op haar bent en haar sterk vindt, dat ze voor zichzelf en het gezin heeft gekozen. Dat je weet dat ze zich een tijd rot gaat voelen en dat je er voor haar wilt zijn, maar niet goed weet hoe. Dan kan ze je zelf vertellen wat ze nodig heeft.
woensdag 26 juni 2019 12:15
Helaas heeft deze man ervoor gezorgd dat ze bijna volledig geïsoleerd is en geen contact heeft met vriendinnen. Ze is van plan om haar sociale netwerk tezijnertijd weer uit te bouwen en gaat proberen oude contacten nieuw leven in te blazen. Maar voor nu wil ze nog niet gelijk bij hun aankloppen, dat komt met de tijd wel als ze voor zichzelf zaken op een rij heeft gezet. Ze heeft aangegeven dat ze tot die tijd wel heel graag wil praten om het te kunnen verwerken en eigenlijk zijn wij de enige waarbij dat kan. Of ik zou haar kunnen adviseren om naar een therapeut te gaan?
woensdag 26 juni 2019 12:22
hooguit eens naar de huisarts, die kan haar dan ook eventueel doorverwijzen. Maar dan moet ze wel zelf het idee hebben, dat ze een probleem heeft.Stephanie96 schreef: ↑26-06-2019 12:15Helaas heeft deze man ervoor gezorgd dat ze bijna volledig geïsoleerd is en geen contact heeft met vriendinnen. Ze is van plan om haar sociale netwerk tezijnertijd weer uit te bouwen en gaat proberen oude contacten nieuw leven in te blazen. Maar voor nu wil ze nog niet gelijk bij hun aankloppen, dat komt met de tijd wel als ze voor zichzelf zaken op een rij heeft gezet. Ze heeft aangegeven dat ze tot die tijd wel heel graag wil praten om het te kunnen verwerken en eigenlijk zijn wij de enige waarbij dat kan. Of ik zou haar kunnen adviseren om naar een therapeut te gaan?
Je kunt haar helpen, door haar cirkel te vergroten. Misschien samen een hobby/vrijwilligerswerk oppakken?
woensdag 26 juni 2019 12:30
Hoho, daar was ze toch echt zelf bij hè? Vergeet niet dat je moeder een volwassen vrouw die eigen keuzes had kunnen maken en niet per definitie slachtoffer is van deze keuzes.Stephanie96 schreef: ↑26-06-2019 12:15Helaas heeft deze man ervoor gezorgd dat ze bijna volledig geïsoleerd is en geen contact heeft met vriendinnen.
Nu is ze haar vriendinnen kwijt en dat is ongelooflijk rot maar het zorgt er niét voor dat jij haar constante vertrouwenspersoon hoeft te zijn. Je mag daar ook vooral je grenzen in aangeven en beslist de handreiking van een therapeut doen. Al is het maar om jou te beschermen. Jij bent kind, zij moeder!
...
woensdag 26 juni 2019 12:33
DitRooss4.0 schreef: ↑26-06-2019 12:30Hoho, daar was ze toch echt zelf bij hè? Vergeet niet dat je moeder een volwassen vrouw die eigen keuzes had kunnen maken en niet per definitie slachtoffer is van deze keuzes.
Nu is ze haar vriendinnen kwijt en dat is ongelooflijk rot maar het zorgt er niét voor dat jij haar constante vertrouwenspersoon hoeft te zijn. Je mag daar ook vooral je grenzen in aangeven en beslist de handreiking van een therapeut doen. Al is het maar om jou te beschermen. Jij bent kind, zij moeder!
woensdag 26 juni 2019 12:40
Tuurlijk, maar toch hoor je wel van zeer manipulatieve mensen, die hun partner van iedereen loswekenRooss4.0 schreef: ↑26-06-2019 12:30Hoho, daar was ze toch echt zelf bij hè? Vergeet niet dat je moeder een volwassen vrouw die eigen keuzes had kunnen maken en niet per definitie slachtoffer is van deze keuzes.
Nu is ze haar vriendinnen kwijt en dat is ongelooflijk rot maar het zorgt er niét voor dat jij haar constante vertrouwenspersoon hoeft te zijn. Je mag daar ook vooral je grenzen in aangeven en beslist de handreiking van een therapeut doen. Al is het maar om jou te beschermen. Jij bent kind, zij moeder!
Hoe dan ook, heeft TO's moeder nu weinig mensen meer over, en baalt al genoeg. Haar daar schuldgevoel voor aanpraten, gaat niet helpen.
woensdag 26 juni 2019 12:46
Ik geloof ook niét dat ik TO aanraad haar moeder een schuldgevoel aan te praten, wel?
Ik ben van mening dat TO zichzelf in acht mag nemen. Haar moeder klinkt een tikje labiel en dat vraagt ontzettend veel energie, daar mag TO zich -naar mijn bescheiden mening- tegen beschermen.
...
woensdag 26 juni 2019 12:47
Wat ben jij een lieve dochter!
Het kan helaas iedereen (m/v) overkomen, een partner treffen die in het begin ideaal lijkt, maar als de buit eenmaal binnen is, zich ontpopt als een huistiran, je omlaag trapt en isoleert. Ook slimme, intelligente etc. mensen. Daar waren ze zelf bij - maar op dat moment niet in staat om in te grijpen. Gelukkig heeft jouw moeder dat nu alsnog gedaan.
Ik ben het wel met sommigen hier eens dat je wel je eigen grenzen in de gaten moet houden. Je bent dochter, geen hulpverlener. Je moeder moet zélf weer een nieuw leven opbouwen, zélf hulp hierbij zoeken. Een therapeut aanraden vind ik dan ook helemaal geen verkeerd idee. Een moeder mag best wel eens een keer haar hart luchten bij een ouder kind, maar een ouder kind mag nooit de plaats van hulpverlener innemen.
Het kan helaas iedereen (m/v) overkomen, een partner treffen die in het begin ideaal lijkt, maar als de buit eenmaal binnen is, zich ontpopt als een huistiran, je omlaag trapt en isoleert. Ook slimme, intelligente etc. mensen. Daar waren ze zelf bij - maar op dat moment niet in staat om in te grijpen. Gelukkig heeft jouw moeder dat nu alsnog gedaan.
Ik ben het wel met sommigen hier eens dat je wel je eigen grenzen in de gaten moet houden. Je bent dochter, geen hulpverlener. Je moeder moet zélf weer een nieuw leven opbouwen, zélf hulp hierbij zoeken. Een therapeut aanraden vind ik dan ook helemaal geen verkeerd idee. Een moeder mag best wel eens een keer haar hart luchten bij een ouder kind, maar een ouder kind mag nooit de plaats van hulpverlener innemen.
woensdag 26 juni 2019 12:54
Hoe graag je ook op alle vlakken wilt helpen: het is in geen enkel geval verstandig als ouders en kinderen elkaars therapeuten worden. Van je af praten dat je je naar voelt, mág (al zou ik als moeder zijnde daar terughoudend mee zijn naar mijn kinderen toe, van welke leeftijd dan ook. Zo'n ouder-kind band is heel kwetsbaar en gek genoeg blijft die altijd en moet je die ook heelhouden, hoe oud je ook samen wordt).Stephanie96 schreef: ↑26-06-2019 12:15Helaas heeft deze man ervoor gezorgd dat ze bijna volledig geïsoleerd is en geen contact heeft met vriendinnen. Ze is van plan om haar sociale netwerk tezijnertijd weer uit te bouwen en gaat proberen oude contacten nieuw leven in te blazen. Maar voor nu wil ze nog niet gelijk bij hun aankloppen, dat komt met de tijd wel als ze voor zichzelf zaken op een rij heeft gezet. Ze heeft aangegeven dat ze tot die tijd wel heel graag wil praten om het te kunnen verwerken en eigenlijk zijn wij de enige waarbij dat kan. Of ik zou haar kunnen adviseren om naar een therapeut te gaan?
Maar therapeutische gesprekken over haar liefdesleven, die moet ze echt bij een specialist gaan halen. Al was het maar omdat ze dan ook kan leren waarom ze heeft toegestaan in een dergelijke relatie terecht te komen.
woensdag 26 juni 2019 13:21
Hier een heel andere ervaring. Wij (ik en volwassen kinderen) praten absoluut over zo’n dingen, in beide richtingen. Geen therapeuten nodig.
Maar we zijn niet labiel, zijn veerkrachtig. Het is dus niet zo dat het voor het luisterend oor erg zwaar en belastend is.
Maar op zijn tijd eens tegen elkaar ventileren, uithuilen, bij elkaar afleiding zoeken of naar een mening of raad vragen kan absoluut.
En als jij bereid bent er voor je moeder te zijn en zij heeft daar behoefte aan dan kan ik dat enkel aanmoedigen. Het mag enkel niet constant en langdurig zijn.
Vind dat erg mooi van jou!
Maar we zijn niet labiel, zijn veerkrachtig. Het is dus niet zo dat het voor het luisterend oor erg zwaar en belastend is.
Maar op zijn tijd eens tegen elkaar ventileren, uithuilen, bij elkaar afleiding zoeken of naar een mening of raad vragen kan absoluut.
En als jij bereid bent er voor je moeder te zijn en zij heeft daar behoefte aan dan kan ik dat enkel aanmoedigen. Het mag enkel niet constant en langdurig zijn.
Vind dat erg mooi van jou!
woensdag 26 juni 2019 13:22
Ik ben 23 en ik woon ook niet meer thuis, het is dus niet zo dat ik continue met m'n moeder ben. Wat iedereen aangeeft dat ik geen hulpverlener moet worden ben ik het helemaal mee eens. En dat m'n moeder eerder aan de bel had moeten trekken en deze relatie had moeten beëindigen ook. Ze heeft hier dus verschrikkelijk veel spijt van. M'n moeder heeft een flinke deuk in haar zelfvertrouwen opgelopen door de scheiding met mijn vader (langdurig bedrog vanuit zijn kant). De relatie met haar nieuwe vriend begon super leuk, maar hij heeft na 3 jaar een heftig ongeluk gehad waardoor de keuze om weg te gaan ook niet makkelijk was. Ook wilde zij ons de pijn die bij een tweede scheiding komt kijken besparen, omdat het ondanks alle problemen ook met momenten een hele leuke man was die meer voor ons klaarstond dan mijn eigen vader.
De situatie is dus kortweg gezegd heel ruk.
woensdag 26 juni 2019 13:26
Jouw moeder heeft dus vooral vóór anderen gedacht, maar niet vóór zichzelf. (en ja, dat is iets anders dan áán). Met de gevolgen daarvan voor haarzelf én haar omgeving zal ze moeten leren omgaan, en met behulp van een therapeut leren om weer beter voor zichzelf te gaan zorgen.Stephanie96 schreef: ↑26-06-2019 13:22Ik ben 23 en ik woon ook niet meer thuis, het is dus niet zo dat ik continue met m'n moeder ben. Wat iedereen aangeeft dat ik geen hulpverlener moet worden ben ik het helemaal mee eens. En dat m'n moeder eerder aan de bel had moeten trekken en deze relatie had moeten beëindigen ook. Ze heeft hier dus verschrikkelijk veel spijt van. M'n moeder heeft een flinke deuk in haar zelfvertrouwen opgelopen door de scheiding met mijn vader (langdurig bedrog vanuit zijn kant). De relatie met haar nieuwe vriend begon super leuk, maar hij heeft na 3 jaar een heftig ongeluk gehad waardoor de keuze om weg te gaan ook niet makkelijk was. Ook wilde zij ons de pijn die bij een tweede scheiding komt kijken besparen, omdat het ondanks alle problemen ook met momenten een hele leuke man was die meer voor ons klaarstond dan mijn eigen vader.
De situatie is dus kortweg gezegd heel ruk.
Wat hierboven ook weer werd gezegd (en ik herhaal wat dat betreft mezelf): even luchten, advies vragen, praten is zeker niet verkeerd. Maar niet langdurig. Haal je dat niet op de hals, daar krijg je verwrongen afhankelijkheidsrelaties van (ervaring spreekt).
woensdag 26 juni 2019 13:28
Bij ons thuis is dat dus ook zo, alles is bespreekbaar en we helpen elkaar waar kan. Mijn moeder is absoluut geen labiel persoon, maar juist de sterkst mentale vrouw die ik ken. Tot nu toe ervaar ik de gesprekken ook niet als zwaar en is voor mij ook goed voor mijn eigen verwerking.Attraverso schreef: ↑26-06-2019 13:21Hier een heel andere ervaring. Wij (ik en volwassen kinderen) praten absoluut over zo’n dingen, in beide richtingen. Geen therapeuten nodig.
Maar we zijn niet labiel, zijn veerkrachtig. Het is dus niet zo dat het voor het luisterend oor erg zwaar en belastend is.
Maar op zijn tijd eens tegen elkaar ventileren, uithuilen, bij elkaar afleiding zoeken of naar een mening of raad vragen kan absoluut.
En als jij bereid bent er voor je moeder te zijn en zij heeft daar behoefte aan dan kan ik dat enkel aanmoedigen. Het mag enkel niet constant en langdurig zijn.
Vind dat erg mooi van jou!
Maar wat ik dus zo moeilijk vind is hoe ik haar hier doorheen kan helpen. Ik wil natuurlijk dat ze gelukkig is en ik wil haar helpen om oude contacten weer nieuw leven in te blazen.
woensdag 26 juni 2019 13:35
Waarom vind jij dat jij dat moet kunnen doen? Dat zij nu de contacten niet heeft betekent niet dat dús jij verantwoordelijk bent.Stephanie96 schreef: ↑26-06-2019 13:28Bij ons thuis is dat dus ook zo, alles is bespreekbaar en we helpen elkaar waar kan. Mijn moeder is absoluut geen labiel persoon, maar juist de sterkst mentale vrouw die ik ken. Tot nu toe ervaar ik de gesprekken ook niet als zwaar en is voor mij ook goed voor mijn eigen verwerking.
Maar wat ik dus zo moeilijk vind is hoe ik haar hier doorheen kan helpen. Ik wil natuurlijk dat ze gelukkig is en ik wil haar helpen om oude contacten weer nieuw leven in te blazen.
Help haar door lief te zijn, en dat doe je door haar te adviseren adequate hulp te zoeken. Mijn persoonlijke mening: als ze zo mentaal sterk is als jij vindt dat ze is, zou ze daar nu zelf de conclusie al over getrokken hebben. Verbijten en groothouden voor de buitenwereld is niet gelijk aan mentaal sterk hè.
woensdag 26 juni 2019 13:40
Ware mentale kracht zit m in goed zorgen voor jezelf. Ik snap dat je moeder op een podium staat, dat staat de mijne ook maar nu ik zelf bijna volwassen kinderen heb zie ik wel dat ik haar kracht in mijn jonge jaren behoorlijk eeehm overschat heb. Geeft nietStephanie96 schreef: ↑26-06-2019 13:28Mijn moeder is absoluut geen labiel persoon, maar juist de sterkst mentale vrouw die ik ken. Tot nu toe ervaar ik de gesprekken ook niet als zwaar en is voor mij ook goed voor mijn eigen verwerking.
Maar wat ik dus zo moeilijk vind is hoe ik haar hier doorheen kan helpen. Ik wil natuurlijk dat ze gelukkig is en ik wil haar helpen om oude contacten weer nieuw leven in te blazen.
Je kunt je moeder niet gelukkig maken, je kunt haar stimuleren om weer eens contact op te nemen met een oude vriendin, je kunt een "goh mam, film die en die draait nu, zou het leuk zijn om Annie te vragen of ze daar ook heen wil?" balletje opgooien maar daar houdt het echt een beetje mee op.
Je moeder zal de boel zelf weer op mogen pakken en andere keuzes mogen maken.
...
woensdag 26 juni 2019 13:44
woensdag 26 juni 2019 13:47
Ik geloof te lezen dat 'wij' hier therapie bij een onafhankelijke professional vooral een beter alternatief zouden vinden dan dat TO die rol op zich neemt (en die rol-aanname baseer ik op het feit dat TO zegt dat zij haar moeder er door heen wil helpen).
woensdag 26 juni 2019 13:48
Heel hard gezegd: daar is je moeder zelf verantwoordelijk voor.Stephanie96 schreef: ↑26-06-2019 13:28Bij ons thuis is dat dus ook zo, alles is bespreekbaar en we helpen elkaar waar kan. Mijn moeder is absoluut geen labiel persoon, maar juist de sterkst mentale vrouw die ik ken. Tot nu toe ervaar ik de gesprekken ook niet als zwaar en is voor mij ook goed voor mijn eigen verwerking.
Maar wat ik dus zo moeilijk vind is hoe ik haar hier doorheen kan helpen. Ik wil natuurlijk dat ze gelukkig is en ik wil haar helpen om oude contacten weer nieuw leven in te blazen.
woensdag 26 juni 2019 15:13
Fijn dat te lezen!Stephanie96 schreef: ↑26-06-2019 13:28Bij ons thuis is dat dus ook zo
Maar wat ik dus zo moeilijk vind is hoe ik haar hier doorheen kan helpen. Ik wil natuurlijk dat ze gelukkig is en ik wil haar helpen om oude contacten weer nieuw leven in te blazen.
Uiteindelijk gaat ze het vooral zelf moeten doen hoor, doe af en toe iets leuk met haar en zeg dat, als ze behoefte heeft aan een babbel, je daar voor haar zal zijn. Bel af en toe eens of stuur een berichtje, om te vragen hoe het met haar gaat.
Oude contacten weer aanhalen is haar taak, zal ze zelf wel doen wanneer ze er klaar voor is. Heel veel kan/moet je niet doen, gewoon er zijn wanneer nodig.
woensdag 26 juni 2019 15:27
Volgens mij doe je het prima zoals je het nu doet. Er voor haar zijn en haar steunen. Dat doen mensen die van elkaar houden juist voor elkaar. Voor veel mensen is dat vaak al voldoende en heeft het verder alleen tijd nodig.Stephanie96 schreef: ↑26-06-2019 13:28Bij ons thuis is dat dus ook zo, alles is bespreekbaar en we helpen elkaar waar kan. Mijn moeder is absoluut geen labiel persoon, maar juist de sterkst mentale vrouw die ik ken. Tot nu toe ervaar ik de gesprekken ook niet als zwaar en is voor mij ook goed voor mijn eigen verwerking.
Maar wat ik dus zo moeilijk vind is hoe ik haar hier doorheen kan helpen. Ik wil natuurlijk dat ze gelukkig is en ik wil haar helpen om oude contacten weer nieuw leven in te blazen.
Als ze echt hulp nodig heeft om zichzelf terug te vinden zou ik haar adviseren naar de huisarts te gaan voor een doorverwijzing. Dat is geen rol voor een naaste. Niet voor een dochter maar net zo goed ook niet voor een moeder, een zus, een vriendin. Het zet de relatie onder druk.
Een psycholoog of therapeut heeft en de expertise, en de professionele distantie die nodig is om je moeder echt verder te helpen en objectief advies te geven.
