Relaties
alle pijlers
relatie uit
woensdag 15 november 2017 23:27
Wegens herkenbaarheid verhaal even weggehaald. Samenvatting: relatie is uit, ik voel me kut en vind het fijn dit te delen.
iedereen die zijn verhaal van zich af wil schrijven is meer dan welkom om mee te doen in dit topic ! Laten we elkaar steunen!
iedereen die zijn verhaal van zich af wil schrijven is meer dan welkom om mee te doen in dit topic ! Laten we elkaar steunen!
moderatorviva wijzigde dit bericht op 25-11-2017 20:22
Reden: TO heeft een waarschuwing gekregen voor het verwijderen van de OP
Reden: TO heeft een waarschuwing gekregen voor het verwijderen van de OP
87.18% gewijzigd
zaterdag 18 november 2017 13:57
Ja precies dat Callie.
Dit is een beetje mijn patroon:
Ik denk: ik ga sporten, afvallen, goed voor mezelf zorgen, en als we elkaar dan zien over een paar maanden wordt ie weer helemaal verliefd.
Een minuut later denk ik: ik ga al deze dingen zeker doen maar niet voor hem maar voor mezelf!! Ik moet alleen zijn, hij was slecht voor me ....
Een minuut later: ik zoek hem op op facebook, kijk naar zijn foto en huilen huilen huilen
Een minuut later: depressief en het gevoel dat ik er nooit meer uitkom
En dan begint het weer van voor af aan
Dit is een beetje mijn patroon:
Ik denk: ik ga sporten, afvallen, goed voor mezelf zorgen, en als we elkaar dan zien over een paar maanden wordt ie weer helemaal verliefd.
Een minuut later denk ik: ik ga al deze dingen zeker doen maar niet voor hem maar voor mezelf!! Ik moet alleen zijn, hij was slecht voor me ....
Een minuut later: ik zoek hem op op facebook, kijk naar zijn foto en huilen huilen huilen
Een minuut later: depressief en het gevoel dat ik er nooit meer uitkom
En dan begint het weer van voor af aan
zaterdag 18 november 2017 19:47
@clair
Afvallen moet ik niet doen, ben de afgelopen weken al 10 kg afgevallen.
Ik heb ook altijd dat idee, ik ga doen alsof ik me heel hard amuseer, zodat hij beseft wat hij mist. Maar dan denk ik, ik moet me amuseren voor mezelf, hij ziet me toch niet meer staan. En dan heb ik een heel fijne avond met misschien iets te veel alcohol.
Tot de dag erna, waarin het gemis dubbel zo hard toeslaat, want ik wil nagenieten van die toffe avond, maar hij is er niet om erover te praten.
Hoe was je dag vandaag? Die van mij is nog meegevallen, mijn mama op sleeptouw genomen op naaimachinejacht. Ik heb mijn zinnen op eentje gezet, maar die komt pas in januari in de winkel. Ik weet weer waarvoor gespaard
Afvallen moet ik niet doen, ben de afgelopen weken al 10 kg afgevallen.
Ik heb ook altijd dat idee, ik ga doen alsof ik me heel hard amuseer, zodat hij beseft wat hij mist. Maar dan denk ik, ik moet me amuseren voor mezelf, hij ziet me toch niet meer staan. En dan heb ik een heel fijne avond met misschien iets te veel alcohol.
Tot de dag erna, waarin het gemis dubbel zo hard toeslaat, want ik wil nagenieten van die toffe avond, maar hij is er niet om erover te praten.
Hoe was je dag vandaag? Die van mij is nog meegevallen, mijn mama op sleeptouw genomen op naaimachinejacht. Ik heb mijn zinnen op eentje gezet, maar die komt pas in januari in de winkel. Ik weet weer waarvoor gespaard
zondag 19 november 2017 00:32
Fijn Callie dat je een redelijk goede dag had. Merk je niet dat je toch wat minder aan hem begint te denken? Ik had een bed dag en ben 's avonds met iemand wat gaan drinken (bleek dat ie mij heel erg leuk vond, kreeg allemaal complimenten. Goed voor mijn zelfvertrouwen maar nog veeeel te vroeg)
Het ding is; ik was bezig met een werkcoach want ben op mijn werk erg ongelukkig, en verder was ik sowieso bezig mijn leven op orde te brengen. Enerzijds heel fijn dat ik nu niet meer die stress van de relatie heb en daarin alleen aan mezelf hoef te denken, anderzijds maakt het me wel onrustiger omdat nu alles stil staat , ik wil wel de ruimte nemen om de relatie te verwerken maar er gebeurt ook zoveel verder in mijn leven dat ik er een beetje leip van word allemaal!
Het ding is; ik was bezig met een werkcoach want ben op mijn werk erg ongelukkig, en verder was ik sowieso bezig mijn leven op orde te brengen. Enerzijds heel fijn dat ik nu niet meer die stress van de relatie heb en daarin alleen aan mezelf hoef te denken, anderzijds maakt het me wel onrustiger omdat nu alles stil staat , ik wil wel de ruimte nemen om de relatie te verwerken maar er gebeurt ook zoveel verder in mijn leven dat ik er een beetje leip van word allemaal!
zondag 19 november 2017 12:54
Ja hoor, het mindert zeker. In het begin kon niks mij afleiden, de kleinste dingen deden mij aan hem herinneren: liedjes, reclame op tv, gewoon tv kijken, zelfs mijn hobbies konden mij niet afleiden ...
Intussen gaat dat wel beter, maar volgens mij komt hij toch minstens elk uur van de dag weer boven in mijn gedachten. Er zit nog zoveel liefde voor hem in mijn lijf.
Zie het als een moment om alles eens uit te zoeken. Wat wil je graag doen als werk, kan dat op je huidig werk.
Wat wil je privé graag nog bereiken, nieuwe hobby of iets anders ...
Het is nu de ideale moment om je leven om te gooien naar iets wat je zelf graag wilt, je moet nu immers met niemand anders rekening houden.
Intussen gaat dat wel beter, maar volgens mij komt hij toch minstens elk uur van de dag weer boven in mijn gedachten. Er zit nog zoveel liefde voor hem in mijn lijf.
Zie het als een moment om alles eens uit te zoeken. Wat wil je graag doen als werk, kan dat op je huidig werk.
Wat wil je privé graag nog bereiken, nieuwe hobby of iets anders ...
Het is nu de ideale moment om je leven om te gooien naar iets wat je zelf graag wilt, je moet nu immers met niemand anders rekening houden.
zondag 19 november 2017 17:46
Wauw.. ik word er stil van. Dit klinkt precies als mijn relatie .. ofja hoe mijn relatie WAS. Ik ben extravert, mijn ex vriend is introvert. Niks mis mee, maar ook hij was licht autistisch. Ik heb het 8.5 jaar volgehouden. Daarna kwamen onze verschillen zo goed naar voren en onze communicatie was zo bagger, dat ik de stap heb genomen om ermee te kappen. Ook voor mij erg lastig. Men zegt ‘ja, maar jij hebt het uitgemaakt, dus dat moet goed voelen...’ Alsof ik niet verdrietig kan en mag zijn?!
Het moeilijke voor mij was, dat we elkaar na 1000 woorden nog steeds niet begrepen. Erg vermoeiend. En qua niveau oftewel intelligentie klikte het niet meer. Ik voelde me vaak gekleineerd in onze relatie, terwijl we allebei HBO niveau hebben (behaald). Ik wel via MBO en hij via UNI, maar dat mag niet iets zijn wat in een relatie zo naar voren komt. Ik vind dat je elkaar moet accepteren, en op moment dat dat niet zo, ben ik mezelf wel het een en ander gaan afvragen.
Zoals jij om omschreef het vele ruzies kan ook erg veel energie van een mens vergen. Het is nu circa 6 maanden uit. Ik heb gezegd dat ik geen contact met hem wil, dit is heel lang goed gegaan tot hij jarig was... Toen heb ik hem geappt. En na 2/3 weken kwam ons oude patroon weer erg naar voren, heb dus besloten om nu echt definitief geen contact te hebben, hoe moeilijk dit soms ook is...
Ik moet wel zeggen dat ik vanaf dag 1 achter mijn beslissing stond. 8.5 jaar is lang, maar ik ga eerst aan mezelf werken en deze relatie een plek geven. Een gek idee, maar deze relatie bracht voor mij zoveel stress met zich mee, dat ik nu geniet van alle rust ...
Pfoe, lucht op om dit eens lekker van me af te typen
Het moeilijke voor mij was, dat we elkaar na 1000 woorden nog steeds niet begrepen. Erg vermoeiend. En qua niveau oftewel intelligentie klikte het niet meer. Ik voelde me vaak gekleineerd in onze relatie, terwijl we allebei HBO niveau hebben (behaald). Ik wel via MBO en hij via UNI, maar dat mag niet iets zijn wat in een relatie zo naar voren komt. Ik vind dat je elkaar moet accepteren, en op moment dat dat niet zo, ben ik mezelf wel het een en ander gaan afvragen.
Zoals jij om omschreef het vele ruzies kan ook erg veel energie van een mens vergen. Het is nu circa 6 maanden uit. Ik heb gezegd dat ik geen contact met hem wil, dit is heel lang goed gegaan tot hij jarig was... Toen heb ik hem geappt. En na 2/3 weken kwam ons oude patroon weer erg naar voren, heb dus besloten om nu echt definitief geen contact te hebben, hoe moeilijk dit soms ook is...
Ik moet wel zeggen dat ik vanaf dag 1 achter mijn beslissing stond. 8.5 jaar is lang, maar ik ga eerst aan mezelf werken en deze relatie een plek geven. Een gek idee, maar deze relatie bracht voor mij zoveel stress met zich mee, dat ik nu geniet van alle rust ...
Pfoe, lucht op om dit eens lekker van me af te typen
zondag 19 november 2017 19:57
@inwonderland
Tuurlijk mag jij ook verdriet hebben, het moet niet gemakkelijk zijn om een relatie van 8,5jaar stop te zetten. Dat de stress nu wegvalt is een teken dat je de juiste beslissing gemaakt hebt.
Het is belangrijk om nu aan jezelf te werken, doen wat je zelf graag wil doen. Jij bent goed bezig!
Dikke knuffel!
Tuurlijk mag jij ook verdriet hebben, het moet niet gemakkelijk zijn om een relatie van 8,5jaar stop te zetten. Dat de stress nu wegvalt is een teken dat je de juiste beslissing gemaakt hebt.
Het is belangrijk om nu aan jezelf te werken, doen wat je zelf graag wil doen. Jij bent goed bezig!
Dikke knuffel!
maandag 20 november 2017 09:36
@Callie @inwonderland hoe gaat het vandaag met jullie?
Gister had ik een redelijk goede dag, ik kon aan een leven denken zonder hem. Vandaag ben ik ineens ontzettend boos op hem (nog niet eerder gehad) en gekrenkt.
Vorig weekend zijn we een weekendje weg geweest. Op zaterdag was alles prima, hij wilde zelfs nog romantisch samen eten ipv voor de tv. Achteraf bezien was dit een laatste poging denk ik voor hem om het gevoel terug te krijgen.
Op zondag was hij al afstandelijk maar hij zei dat hij aan zijn problemen dacht en dat hij het zelf wel zou oplossen, dus hij hoefde er niet over te praten. Hij wilde ook niet meer samen douchen. Die avond vroeg ik hem: hou je nog wel van me? Hij: ja natuurlijk. Toen hij het uitmaakte die woensdag erop en ik naar dat moment vroeg, zei hij: ik loog toen. Elke keer als ik daaraan denk werd ik verdrietig, maar nu word ik boos. Wat een lul! Wat denkt hij godverdomme wel om mij, zo'n leuk wijf, zo te behandelen, zo aan het lijntje te houden. Wat een eikel. En hij heeft nog een kleintje ook.
Maandagochtend gingen we terug. Ik stelde voor om die avond bij vrienden te gaan eten. Hij zei: ik ga liever alleen. En ik heb ook de rest van de week nodig om alleen te zijn. En ik zei: prima (terwijl ik van binnen dacht NEE).
Ik heb de afgelopen tijd zoveel van mezelf verloren. Me zoveel aangepast aan hem, zijn buien, zijn wensen, alles om hem niet kwijt te raken. Zo typisch, als het gevoel weg is had ik daar niks aan kunnen veranderen. Ik heb ook twee keer aan die andere kant gestaan en er is niks wat die gast had kunnen doen om mijn gevoel weer terug te krijgen.
Tot nu toe dacht ik nog: als we elkaar zien over een paar maanden ziet hij weer hoe leuk ik ben en wordt hij weer verliefd. Nou om twee redenen gaat dit niet gebeuren: gevoel weg = gevoel weg. Punt. Daarnaast is hij emotioneel een zeer lastige man, dus mocht dit al gebeuren zie ik het alweer helemaal voor me hoe moeilijk dat wordt en hoe bang ik dan weer ben dat het gevoel weer weg gaat. Helemaal geen zin in, niet goed voor mij.
Ik slaap ook niet goed, 6 / 7 uur per nacht. Zodra ik wakker word ben ik nog moe maar gewoon klaarwakker en vol met emoties en adrenaline. Ook eten gaat nog niet goed, maar steeds iets beter. Dit gaat je toch opbreken op een gegeven moment?
Ik heb zin om naar hem toe te gaan, hem flink in zijn gezicht te spugen, te slaan, en te zeggen: HOE KAN JE MIJ NOU LATEN GAAN, HOE KAN JE MIJ ZÓ BEHANDELEN MAANDENLANG!!! EN JE HEBT EEN KLEINTJE OOK NOG!! (ik doe het niet, daarom schrijf ik het hier op)
Gister had ik een redelijk goede dag, ik kon aan een leven denken zonder hem. Vandaag ben ik ineens ontzettend boos op hem (nog niet eerder gehad) en gekrenkt.
Vorig weekend zijn we een weekendje weg geweest. Op zaterdag was alles prima, hij wilde zelfs nog romantisch samen eten ipv voor de tv. Achteraf bezien was dit een laatste poging denk ik voor hem om het gevoel terug te krijgen.
Op zondag was hij al afstandelijk maar hij zei dat hij aan zijn problemen dacht en dat hij het zelf wel zou oplossen, dus hij hoefde er niet over te praten. Hij wilde ook niet meer samen douchen. Die avond vroeg ik hem: hou je nog wel van me? Hij: ja natuurlijk. Toen hij het uitmaakte die woensdag erop en ik naar dat moment vroeg, zei hij: ik loog toen. Elke keer als ik daaraan denk werd ik verdrietig, maar nu word ik boos. Wat een lul! Wat denkt hij godverdomme wel om mij, zo'n leuk wijf, zo te behandelen, zo aan het lijntje te houden. Wat een eikel. En hij heeft nog een kleintje ook.
Maandagochtend gingen we terug. Ik stelde voor om die avond bij vrienden te gaan eten. Hij zei: ik ga liever alleen. En ik heb ook de rest van de week nodig om alleen te zijn. En ik zei: prima (terwijl ik van binnen dacht NEE).
Ik heb de afgelopen tijd zoveel van mezelf verloren. Me zoveel aangepast aan hem, zijn buien, zijn wensen, alles om hem niet kwijt te raken. Zo typisch, als het gevoel weg is had ik daar niks aan kunnen veranderen. Ik heb ook twee keer aan die andere kant gestaan en er is niks wat die gast had kunnen doen om mijn gevoel weer terug te krijgen.
Tot nu toe dacht ik nog: als we elkaar zien over een paar maanden ziet hij weer hoe leuk ik ben en wordt hij weer verliefd. Nou om twee redenen gaat dit niet gebeuren: gevoel weg = gevoel weg. Punt. Daarnaast is hij emotioneel een zeer lastige man, dus mocht dit al gebeuren zie ik het alweer helemaal voor me hoe moeilijk dat wordt en hoe bang ik dan weer ben dat het gevoel weer weg gaat. Helemaal geen zin in, niet goed voor mij.
Ik slaap ook niet goed, 6 / 7 uur per nacht. Zodra ik wakker word ben ik nog moe maar gewoon klaarwakker en vol met emoties en adrenaline. Ook eten gaat nog niet goed, maar steeds iets beter. Dit gaat je toch opbreken op een gegeven moment?
Ik heb zin om naar hem toe te gaan, hem flink in zijn gezicht te spugen, te slaan, en te zeggen: HOE KAN JE MIJ NOU LATEN GAAN, HOE KAN JE MIJ ZÓ BEHANDELEN MAANDENLANG!!! EN JE HEBT EEN KLEINTJE OOK NOG!! (ik doe het niet, daarom schrijf ik het hier op)
maandag 20 november 2017 10:43
Dit is zo herkenbaar! Al zou ik liever zijn geliefde auto bekrassen, want dat zou hem meer pijn doen als zeggen dat hij een kleintje heeft.. tenminste in het geval van mijn ex.claire1111 schreef: ↑20-11-2017 09:36
Ik heb zin om naar hem toe te gaan, hem flink in zijn gezicht te spugen, te slaan, en te zeggen: HOE KAN JE MIJ NOU LATEN GAAN, HOE KAN JE MIJ ZÓ BEHANDELEN MAANDENLANG!!! EN JE HEBT EEN KLEINTJE OOK NOG!! (ik doe het niet, daarom schrijf ik het hier op)
Ik heb zaterdag (nadat ik er vrijdagavond via facebook achterkwam dat hij inderdaad een nieuwe vriendin heeft) alle spullen die hij nog bij mij had liggen naar hem opgestuurd met een briefje met alleen het woord leugenaar. Ik ben in de fase van boos zijn beland, ik ben boos dat hij mij zo behandeld heeft en boos dat hij niet eerlijk is. Ik hoop dat het na deze fase klaar is want ik wil geen energie meer aan hem verspillen.
Ik heb zaterdag wel een heerlijke dag/nacht gehad op het jubileumfeest van mijn carnavalsvereniging. Heerlijk gedanst, gelachen en de bloemetjes buiten gezet. Die brakke dag gisteren neem ik er met liefde bij.
Dames ik wens jullie allemaal veel sterkte! Fijn om hier van me af te kunnen schrijven.
Eat glitter for breakfast and shine all day
maandag 20 november 2017 11:01
@Glitterbep fijn om te lezen !! Herkenbaar ook, het is gewoon een klap voor je ego dat iemand je zo kan behandelen. Ik denk dan: weet je hoe leuk ik ben en hoeveel mannen ik kan krijgen en ik koos jou, ik gaf je mijn hart, en jij behandelt me op deze manier!!
Dat met die doos met spullen vind ik echt een goed statement. Ik heb diezelfde avond een tas met spullen voor zijn deur gezet met alleen een briefje met zijn naam erop. Gewoon koud en afstandelijk.
Zo'n avond drinken en dansen, zingen doet je dan goed he, had ik ook vrijdag. Ik ben niet alleen boos op hem, maar ook op mezelf. Dat ik al maanden aan de relatie trok en er zoveel energie in stak terwijl ik diep van binnen voelde dat de relatie en mijn ex niet goed voor me waren. En ook boos dat ik niet de eer aan mezelf heb kunnen houden en het zover heb laten komen dat HIJ het uit moest maken en ik alsnog verschrikkelijk heb zitten janken bij hem.
Maar goed, wat is gebeurd, is gebeurd... hier ook maar weer even doorheen
Dat met die doos met spullen vind ik echt een goed statement. Ik heb diezelfde avond een tas met spullen voor zijn deur gezet met alleen een briefje met zijn naam erop. Gewoon koud en afstandelijk.
Zo'n avond drinken en dansen, zingen doet je dan goed he, had ik ook vrijdag. Ik ben niet alleen boos op hem, maar ook op mezelf. Dat ik al maanden aan de relatie trok en er zoveel energie in stak terwijl ik diep van binnen voelde dat de relatie en mijn ex niet goed voor me waren. En ook boos dat ik niet de eer aan mezelf heb kunnen houden en het zover heb laten komen dat HIJ het uit moest maken en ik alsnog verschrikkelijk heb zitten janken bij hem.
Maar goed, wat is gebeurd, is gebeurd... hier ook maar weer even doorheen
maandag 20 november 2017 12:27
Wauw, jullie zijn allebei goed bezig. Ik ben niet boos, ben ook nog amper boos geweest op hem. Ik zou zo graag zo boos op hem zijn maar dat lukt me niet.
Knap van jullie, de spullen terug geven. Ik heb nog spullen van hem staan, er liggen nog spullen van mij bij hem. Hij heeft ervoor gebeld, 2 weken na de breuk. Ik zou ze brengen, dan kon ik nog afscheid nemen van zijn ouders. Hij zou me laten weten wanneer het past, had het druk op het werk. Nu, minstens 2 maanden later staat zijn spullen nog bij mij, en ik ben te koppig om ze terug te brengen zonder dat hij erom vraagt.
Knap van jullie, de spullen terug geven. Ik heb nog spullen van hem staan, er liggen nog spullen van mij bij hem. Hij heeft ervoor gebeld, 2 weken na de breuk. Ik zou ze brengen, dan kon ik nog afscheid nemen van zijn ouders. Hij zou me laten weten wanneer het past, had het druk op het werk. Nu, minstens 2 maanden later staat zijn spullen nog bij mij, en ik ben te koppig om ze terug te brengen zonder dat hij erom vraagt.
maandag 20 november 2017 12:52
@claire
Dat liegen herken ik. Wij deden op donderdag nog een uitstap, hij heeft er nog speciaal zijn werk voor verzet. Ik heb hem toen ook gevraagd, zie je mij nog graag. Zijn antwoord was heel duidelijk en we hebben echt een leuke dag gehad, gezellig samen wandelen, knuffelen, iets eten, iets drinken ... Toen we langs de juwelier passeerden vroeg hij nog welke ring ik graag zag, zodat hij wist welke verlovingsring hij moest kopen. En dan op zaterdag/zondag plots negeermodus. Op maandag zei hij dat hij het nog niet wist maar dat ik niet teveel moest verwachten en op woensdag heb ik mijn duidelijkheid zelf moeten vragen.
Toen ik vroeg naar die uitstap zei hij, dat het toen al raar was, ik snap niet hoe hij zo heeft kunnen liegen toen. Het had voor mij niet gemakkelijker geweest, maar ik had tenminste nog afscheid kunnen nemen ...
Dat liegen herken ik. Wij deden op donderdag nog een uitstap, hij heeft er nog speciaal zijn werk voor verzet. Ik heb hem toen ook gevraagd, zie je mij nog graag. Zijn antwoord was heel duidelijk en we hebben echt een leuke dag gehad, gezellig samen wandelen, knuffelen, iets eten, iets drinken ... Toen we langs de juwelier passeerden vroeg hij nog welke ring ik graag zag, zodat hij wist welke verlovingsring hij moest kopen. En dan op zaterdag/zondag plots negeermodus. Op maandag zei hij dat hij het nog niet wist maar dat ik niet teveel moest verwachten en op woensdag heb ik mijn duidelijkheid zelf moeten vragen.
Toen ik vroeg naar die uitstap zei hij, dat het toen al raar was, ik snap niet hoe hij zo heeft kunnen liegen toen. Het had voor mij niet gemakkelijker geweest, maar ik had tenminste nog afscheid kunnen nemen ...
maandag 20 november 2017 14:19
@claire111 precies die gedachte is zo herkenbaar en wat mij ook zo boos maakt. Ik mag nu nog van mezelf even boos zijn, maar daarna wil ik er geen energie meer in steken. Ik hoop dat zij gelukkig wordt met hem en al zijn problemen. Zij liever dan ik denk ik nu..
@callie_15 dat boos zijn komt vanzelf, ik dacht toen het net uit was ook dat ik niet boos zou kunnen worden en alleen maar verdrietig kon zijn. Nu ik zie hoe oneerlijk hij is en dat ik meer van hem hield als hij van mij (anders ga je niet naar 2 weken met een ander) is er voor mij een grens bereikt. De grens van maar zo laat ik me niet behandelen. En die spullen heb ik teruggestuurd, omdat ik het echt niet langer kon verdragen om ze in mijn appartement te hebben en er iedere dag langs te lopen.
Ohh ja feestjes en gezelligheid (en laten we eerlijk zijn aandacht van andere mannen) helpt enorm. Het geeft me het gevoel dat ik wel leuk ben, dat gevoel had mijn ex even helemaal de grond in getrapt.
@callie_15 dat boos zijn komt vanzelf, ik dacht toen het net uit was ook dat ik niet boos zou kunnen worden en alleen maar verdrietig kon zijn. Nu ik zie hoe oneerlijk hij is en dat ik meer van hem hield als hij van mij (anders ga je niet naar 2 weken met een ander) is er voor mij een grens bereikt. De grens van maar zo laat ik me niet behandelen. En die spullen heb ik teruggestuurd, omdat ik het echt niet langer kon verdragen om ze in mijn appartement te hebben en er iedere dag langs te lopen.
Ohh ja feestjes en gezelligheid (en laten we eerlijk zijn aandacht van andere mannen) helpt enorm. Het geeft me het gevoel dat ik wel leuk ben, dat gevoel had mijn ex even helemaal de grond in getrapt.
Eat glitter for breakfast and shine all day
maandag 20 november 2017 17:49
@callie1111 thanks for asking. Met mij gaat het wel redelijk. Het constant appen vergde ook veel (negatieve) energie van me. Ben ergens wel blij dat ik er vanaf ben... Maar soms mis je dan toch nog even dat 'hoe was je dag' appje .. Achja, heeft tijd nodig.
Herken ook veel van de dingen welke je typt. Ook al zit in in een andere situatie. Deze stukken
"Ik heb de afgelopen tijd zoveel van mezelf verloren. Me zoveel aangepast aan hem, zijn buien, zijn wensen, alles
Ik denk dan: weet je hoe leuk ik ben en hoeveel mannen ik kan krijgen en ik koos jou, ik gaf je mijn hart, en jij behandelt me op deze manier!!
Dat ik al maanden aan de relatie trok en er zoveel energie in stak terwijl ik diep van binnen voelde dat de relatie en mijn ex niet goed voor me waren. "
Klinken zó herkenbaar. Ik was mezelf he-le-maal verloren in de situatie/relatie. Ik begin nu mezelf weer te vinden/worden. Echt te bizar dat één iemand dat voor elkaar kan krijgen ...
En m.b.t. dat behandelen, mijn ex kleineerde, manipuleerde en heeft me echt psychisch mishandeld... Klinkt allemaal dramatisch, maar echt op alles wat ik deed had hij negatief commentaar op, of commentaar. Mijn uiterlijk, de manier hoe ik een verhaal vertelde, mijn gedrag/houding en zo kan ik nog even door gaan.
Dat stuk van energie erin steken herken ik ook, ik leefde eigenlijk alleen maar voor de leuke momenten, daar haarde ik dan veel energie uit. Achteraf super fout natuurlijk, want van alle momenten waren 9 van de 10 momenten natuurlijk ruzie/discussies.
Herken ook veel van de dingen welke je typt. Ook al zit in in een andere situatie. Deze stukken
"Ik heb de afgelopen tijd zoveel van mezelf verloren. Me zoveel aangepast aan hem, zijn buien, zijn wensen, alles
Ik denk dan: weet je hoe leuk ik ben en hoeveel mannen ik kan krijgen en ik koos jou, ik gaf je mijn hart, en jij behandelt me op deze manier!!
Dat ik al maanden aan de relatie trok en er zoveel energie in stak terwijl ik diep van binnen voelde dat de relatie en mijn ex niet goed voor me waren. "
Klinken zó herkenbaar. Ik was mezelf he-le-maal verloren in de situatie/relatie. Ik begin nu mezelf weer te vinden/worden. Echt te bizar dat één iemand dat voor elkaar kan krijgen ...
En m.b.t. dat behandelen, mijn ex kleineerde, manipuleerde en heeft me echt psychisch mishandeld... Klinkt allemaal dramatisch, maar echt op alles wat ik deed had hij negatief commentaar op, of commentaar. Mijn uiterlijk, de manier hoe ik een verhaal vertelde, mijn gedrag/houding en zo kan ik nog even door gaan.
Dat stuk van energie erin steken herken ik ook, ik leefde eigenlijk alleen maar voor de leuke momenten, daar haarde ik dan veel energie uit. Achteraf super fout natuurlijk, want van alle momenten waren 9 van de 10 momenten natuurlijk ruzie/discussies.
maandag 20 november 2017 19:46
Hallo dames,
Tis nu twee weken geleden dat we afscheid van elkaar namen en het gaat elke dag een stukje beter, hij zit nog wel voortdurend in mijn hoofd wat werken en studeren lastig maakt, maar ik zet door.
Gisteren middag kreeg ik een apje van hem dat hij een boek had achtergelaten voor mijn zoon die hij een paar weken geleden had gekocht.
Ik heb pas in de avond gereageerd om hem te bedanken voor het boek en schreef hem ik hoop dat het goed met je gaat, maakte er expres geen vraag van omdat ik hem echt het beste wenst maar eerlijk gezegd niet had willen horen dat het inderdaad goed met hem gaat.
Wat mij wel opviel was dat hij het berichtje onmiddellijk las aan de twee blauwe vonkjes te zien. Maar hij heeft daarna niets meer gestuurd en ik had daar vrede mee.
Ik ben echt nog superverdrietig maar besef dat we niet door konden gaan met de relatie.
Ik heb nu wel rust in mijn hoofd zeker omdat ik hem niet meer controleer op social media en whatsapp.
Elke keer als ik die neiging voel denk ik wat heb je eraan? Maak mij alleen maar gek daarmee. Ik wil gewoon niets meer horen of zien van hem.
Ook al heeft hij al een ander, ik wil het echt niet weten.
Alleen is er wel een kerstborrel in december waar we allebei aanwezig zijn. Ik twijfel of ik zal gaan, weet niet hoe ik mij ga voelen als ik hem weer zie.
Onze relatie was echt heel lichamelijk tot aan verslavend toe, daarom hebben we nog zolang geknipperd omdat we bleven bellen/appen en dan zeiden dat we elkaar mistte en dan lagen we weer samen in bed.
De afstand doet mij daarom echt goed. Ik ben bang dat het weer allerlei emoties oprakelt als ik hem zie maar aan de andere kant ga ik de laatste jaren naar die kerstborrel toe en het is altijd supergezellig er zijn daar ook vrienden van mij.
Ik zie het wel tegen die tijd wat ik beslis...
Maar eerlijk is eerlijk ik mis hem best wel, maar de pijn van het missen wordt wel minder.
Tis nu twee weken geleden dat we afscheid van elkaar namen en het gaat elke dag een stukje beter, hij zit nog wel voortdurend in mijn hoofd wat werken en studeren lastig maakt, maar ik zet door.
Gisteren middag kreeg ik een apje van hem dat hij een boek had achtergelaten voor mijn zoon die hij een paar weken geleden had gekocht.
Ik heb pas in de avond gereageerd om hem te bedanken voor het boek en schreef hem ik hoop dat het goed met je gaat, maakte er expres geen vraag van omdat ik hem echt het beste wenst maar eerlijk gezegd niet had willen horen dat het inderdaad goed met hem gaat.
Wat mij wel opviel was dat hij het berichtje onmiddellijk las aan de twee blauwe vonkjes te zien. Maar hij heeft daarna niets meer gestuurd en ik had daar vrede mee.
Ik ben echt nog superverdrietig maar besef dat we niet door konden gaan met de relatie.
Ik heb nu wel rust in mijn hoofd zeker omdat ik hem niet meer controleer op social media en whatsapp.
Elke keer als ik die neiging voel denk ik wat heb je eraan? Maak mij alleen maar gek daarmee. Ik wil gewoon niets meer horen of zien van hem.
Ook al heeft hij al een ander, ik wil het echt niet weten.
Alleen is er wel een kerstborrel in december waar we allebei aanwezig zijn. Ik twijfel of ik zal gaan, weet niet hoe ik mij ga voelen als ik hem weer zie.
Onze relatie was echt heel lichamelijk tot aan verslavend toe, daarom hebben we nog zolang geknipperd omdat we bleven bellen/appen en dan zeiden dat we elkaar mistte en dan lagen we weer samen in bed.
De afstand doet mij daarom echt goed. Ik ben bang dat het weer allerlei emoties oprakelt als ik hem zie maar aan de andere kant ga ik de laatste jaren naar die kerstborrel toe en het is altijd supergezellig er zijn daar ook vrienden van mij.
Ik zie het wel tegen die tijd wat ik beslis...
Maar eerlijk is eerlijk ik mis hem best wel, maar de pijn van het missen wordt wel minder.
maandag 20 november 2017 19:59
@glitter
Het is al bijna 3 maand, ik had gehoopt dat de woede intussen al had toegeslagen. Hij had na mi der dan 1 week al een ander, dus ik heb echt alle recht om boos en woedend te zijn. Het komt gewoon niet.
@wonderland
Dat klinkt idd niet als een goede relatie. Goed dat je voor jezelf de beslissing hebt gemaakt om ermee te stoppen. Fijn ook dat je zelf het gevoel hebt dat dit een goede beslissing is.
@sjaantje
Het klinkt alsof je er best goed mee omgaat! Dat met social media lukt mij ook goed, niet kijken, dan doet het mij ook geen pijn.
Wel lief dat hij nog aan je zoontje dacht, en sterk hoe je erop gereageerd hebt.
Hoe gaat je zoontje om met de situatie? Voor hem is het ook weer aanpassen he.
Die kerstborrel, je hebt nog tijd he, het is nog meer dan een maand voor kerst.
Het is al bijna 3 maand, ik had gehoopt dat de woede intussen al had toegeslagen. Hij had na mi der dan 1 week al een ander, dus ik heb echt alle recht om boos en woedend te zijn. Het komt gewoon niet.
@wonderland
Dat klinkt idd niet als een goede relatie. Goed dat je voor jezelf de beslissing hebt gemaakt om ermee te stoppen. Fijn ook dat je zelf het gevoel hebt dat dit een goede beslissing is.
@sjaantje
Het klinkt alsof je er best goed mee omgaat! Dat met social media lukt mij ook goed, niet kijken, dan doet het mij ook geen pijn.
Wel lief dat hij nog aan je zoontje dacht, en sterk hoe je erop gereageerd hebt.
Hoe gaat je zoontje om met de situatie? Voor hem is het ook weer aanpassen he.
Die kerstborrel, je hebt nog tijd he, het is nog meer dan een maand voor kerst.
maandag 20 november 2017 21:06
Mijn zoon is er niet rouwig om, omdat hij hem nauwelijks heeft gezien in die drie en half jaar. Dat was dus ook een punt dat onze relatie geen stap verder kwam en ik een soort dubbelleven leidde.
Mijn ex was bij mij of ik bij hem als mijn zoon bij zijn vader was in weekenden en vakantie.
Ik zag mij ex dan ook 1 x in de 2 weken een weekend. We ondernamen ook weinig met elkaar, het was vooral een bankhang relatie. Waarin we meestal teveel dronken en ik na zo’n weekend brak naar huis ging.
Denk dat we in die drie en half jaar 2 x een weekend zijn gaan kamperen, 2x een festival en een sporadisch museum bezoekje, voorstelling etc etc.
IK voelde mij daarom ook zo alleen in die relatie, ik was meestal alleen bij sociale gelegenheden.
Tijdens mijn moeder haar crematie stond hij achter in de zaal omdat mijn familie hem niet eens kende, toen gingen we al twee en een half jaar met elkaar om. En vond dat niet de juiste gelegenheid om kennis te maken.
Daarbij heb ik ook nog eens 3 jaar met een psycho ex van hem van doen gehad, die hij maar bleef verdedigen terwijl ze echt de vreselijkste dingen uithaalde.
Ik ben mentaal uitgeput van alles wat ik heb moeten verduren in die jaren, de ziekte en dood van mijn moeder, zijn psycho ex, altijd die onzekerheid. Zijn niet enthousiasme voor als ik wilde groeien door middel van dingen ondernemen zoals rijlessen, een studie, reizen etc etc.
Dus waar treur ik eigenlijk om? Misschien moet ik maar blij zijn dat het voorbij is zodat ik weer vrij ben om te doen en laten wat ik wil zonder zijn constante kritiek.
En ik denk eerder dat het de leegte in mijzelf is waarom ik een gevoel van gemis ervaar. Daar moet ik aan werken zodat ik mijzelf niet verder laat beschadigen door narcistische personen.
Mijn ex was bij mij of ik bij hem als mijn zoon bij zijn vader was in weekenden en vakantie.
Ik zag mij ex dan ook 1 x in de 2 weken een weekend. We ondernamen ook weinig met elkaar, het was vooral een bankhang relatie. Waarin we meestal teveel dronken en ik na zo’n weekend brak naar huis ging.
Denk dat we in die drie en half jaar 2 x een weekend zijn gaan kamperen, 2x een festival en een sporadisch museum bezoekje, voorstelling etc etc.
IK voelde mij daarom ook zo alleen in die relatie, ik was meestal alleen bij sociale gelegenheden.
Tijdens mijn moeder haar crematie stond hij achter in de zaal omdat mijn familie hem niet eens kende, toen gingen we al twee en een half jaar met elkaar om. En vond dat niet de juiste gelegenheid om kennis te maken.
Daarbij heb ik ook nog eens 3 jaar met een psycho ex van hem van doen gehad, die hij maar bleef verdedigen terwijl ze echt de vreselijkste dingen uithaalde.
Ik ben mentaal uitgeput van alles wat ik heb moeten verduren in die jaren, de ziekte en dood van mijn moeder, zijn psycho ex, altijd die onzekerheid. Zijn niet enthousiasme voor als ik wilde groeien door middel van dingen ondernemen zoals rijlessen, een studie, reizen etc etc.
Dus waar treur ik eigenlijk om? Misschien moet ik maar blij zijn dat het voorbij is zodat ik weer vrij ben om te doen en laten wat ik wil zonder zijn constante kritiek.
En ik denk eerder dat het de leegte in mijzelf is waarom ik een gevoel van gemis ervaar. Daar moet ik aan werken zodat ik mijzelf niet verder laat beschadigen door narcistische personen.
dinsdag 21 november 2017 13:59
@callie ik begrijp dat je dan had verwacht dat de woede al was toegeslagen.. vooral omdat hij na zo'n korte periode al een ander had. Hoop dat het snel komt, voor mij was het echt een eye opener, de woede was hevig en heeft me echt doen beseffen dat ik beter verdien als hij.
@sjaantje37 dat klinkt als een hele eenzame relatie! Ik word er gewoon een beetje verdrietig van als ik lees dat jij tijdens zo'n ingrijpende periode na het verlies van je moeder alleen hebt gestaan. Ik hoop dat je snel weer jezelf terug vind en mentaal weer op krachten komt! Heel veel sterkte ermee en een dikke digitale
@sjaantje37 dat klinkt als een hele eenzame relatie! Ik word er gewoon een beetje verdrietig van als ik lees dat jij tijdens zo'n ingrijpende periode na het verlies van je moeder alleen hebt gestaan. Ik hoop dat je snel weer jezelf terug vind en mentaal weer op krachten komt! Heel veel sterkte ermee en een dikke digitale
Eat glitter for breakfast and shine all day
dinsdag 21 november 2017 17:20
Hallo dames,
Fijn om al jullie verhalen te lezen (nou ja fijn.. Jullie begrijpen wel wat ik bedoel hoop ik).
Hier sinds vanmiddag hart gebroken.. Hij had al zijn militaire tests gehaald voor de marine en dit heeft zijn gedachte omgedraaid.
Hij vertelde me dat ik het niet verdiende om elk jaar een half jaar lang alleen te zitten, hij zei ook dat hij bang was heimwee te krijgen en daardoor te twijfelen of hij wel een vriendin zou willen naast de carrière en het dus beter nu uit kon maken dan na zijn eerste uitzending (Januari).
Ik heb hem gezegt dat hij de keuze heeft tussen mij 6 maanden missen of voor altijd, en hij dus kiest voor het voor altijd missen maar als dit zijn keuze is dit okey is.
Heel vreemd want vanmorgen waren we nog intiem en 5 min voor hij het uitmaakte vertelde hij nog dat hij van me hield.
Ook wilt hij nog dagelijks contact met me, onze snapstreak niet breken, en als ik seks had moest ik hem bellen want anders zou hij mij missen..
Onze relatie was verder ook niet okey, hij probeerde mij vaak jaloers te maken met "wilde" stapverhalen van die week en over meisjes.
Alsnog verdrietig
Fijn om al jullie verhalen te lezen (nou ja fijn.. Jullie begrijpen wel wat ik bedoel hoop ik).
Hier sinds vanmiddag hart gebroken.. Hij had al zijn militaire tests gehaald voor de marine en dit heeft zijn gedachte omgedraaid.
Hij vertelde me dat ik het niet verdiende om elk jaar een half jaar lang alleen te zitten, hij zei ook dat hij bang was heimwee te krijgen en daardoor te twijfelen of hij wel een vriendin zou willen naast de carrière en het dus beter nu uit kon maken dan na zijn eerste uitzending (Januari).
Ik heb hem gezegt dat hij de keuze heeft tussen mij 6 maanden missen of voor altijd, en hij dus kiest voor het voor altijd missen maar als dit zijn keuze is dit okey is.
Heel vreemd want vanmorgen waren we nog intiem en 5 min voor hij het uitmaakte vertelde hij nog dat hij van me hield.
Ook wilt hij nog dagelijks contact met me, onze snapstreak niet breken, en als ik seks had moest ik hem bellen want anders zou hij mij missen..
Onze relatie was verder ook niet okey, hij probeerde mij vaak jaloers te maken met "wilde" stapverhalen van die week en over meisjes.
Alsnog verdrietig
Je leeft maar één keer, neem al je kansen aan
dinsdag 21 november 2017 18:28
@meisje in jouw geval kan ik aanraden het contact helemaal te verbreken voor zeker 30 dagen, dan kan hij inzien wat hij mist. Want hij wil wel contact met jou houden dus dat zegt genoeg.
@Callie en glitterbep dank je wel voor jullie lieve woorden, dit steunt mij heel erg want mijn emotie is omgeslagen in onverschilligheid. Wil gewoon ff niet meer voelen.
@claire hoe is het nu met jou?
@Callie en glitterbep dank je wel voor jullie lieve woorden, dit steunt mij heel erg want mijn emotie is omgeslagen in onverschilligheid. Wil gewoon ff niet meer voelen.
@claire hoe is het nu met jou?
woensdag 22 november 2017 11:53
Dag dames,
ik kan niet op iedereen reageren maar ik heb alles gelezen. Het geeft echt troost dat we ons allemaal hetzelfde voelen, ook al is de situatie, lengte van de relatie, reden van de break-up etc. anders; het gevoel is hetzelfde.
Het is nu een week uit. Vorige week om deze tijd hadden we weer eens ruzie en was ik onzeker en ongelukkig. 's Avonds ging het uit (op zijn initiatief).
Ik ben gisteravond naar de sportschool geweest en voelde me onwijs sterk daarna. Ik dacht, fuck hem, ik kan ook wel zonder. Daarna een nacht vol dromen over hem, met alles wat hij op het einde fout deed en hoe onderdanig ik daarop reageerde (wel enorm extreem in de droom) en ik werd ontzettend kwaad wakker. Toen dat gezakt was werd ik heel erg down en nu gaat het wel weer. Ik ben ook bezig met veranderingen in mijn leven (wil een opleiding volgen volgend jaar, misschien verhuizen). Was ik al voor de break up mee bezig maar het ging allemaal traag omdat mijn beslissingen werden beïnvloed door hem (deed ik zelf, ik wou rekening met hem houden). Daarnaast kostte de relatie me ook zoveel energie dat ik niet genoeg over had om hier mee bezig te zijn en dus maar een beetje bleef aanklooien (realiseer ik me achteraf). Dus beter eigenlijk dat dat nu niet meer hoeft. Het is fijn om daarmee bezig te zijn, maar soms voel ik me ineens zo kut dat ik er allemaal geen zin meer in heb en dan kan ik alleen maar huilen of apathisch op de bank liggen. Ik laat het er gewoon allemaal zijn want ik moet deze emoties voelen om straks weer stabiel te zijn (dit hoor ik van iedereen dus dat zal wel waar zijn
)
Ik heb ook de hele tijd denkbeeldige gesprekken met hem, en naarmate de tijd verstrijkt worden die anders. Eerst zag ik hem met een bos bloemen en vol spijtbetuigingen voor de deur staan en sprong ik hem in de armen (nadat ik wel een beetje koel en afstandelijk had gedaan). In de volgende fantasie kom ik hem tegen in de sportschool en smijt ik een dumbell in zijn gezicht (en alle vrouwen in de sportschool zouden voor me klappen haha). Daarna kom ik hem tegen in de stad, drinken we een drankje, ben ik onwijs cool en realiseert hij zich wat hij mist...
Allemaal fantasieën. En eerlijk: als hij nu voor de deur zou staan zou ik niet eens open doen denk ik, ik ben nog te boos op hem.
Eén lichtpuntje; er is een man en wij vonden elkaar altijd al wel een beetje leuk maar het kon nooit. Nu appte hij mij weer en ik moet er niet aan denken om met een andere man te zijn (ben nog lang niet over deze dramatische relatie heen en daarna moet ik echt een tijd alleen zijn), dus het wordt ook zeker niks, maar het is wel goed voor mijn zelfvertrouwen. Ik kan het jullie aanraden, een beetje aandacht van een andere man en je gaat het allemaal heel anders zien.
Nou na een dramatische, emotionele ochtend wordt het tijd dat ik ga douchen want ik moet zo gaan werken. Ik wens jullie allemaal een fijne dag en heel veel sterkte xxx
PS. Als ik 1 tip mag geven: VERWIJDER ALLES. Facebook, app, verwijder alle foto's, alle app gesprekken, zijn nummer, echt alles alles alles. Ik heb dit dezelfde avond gedaan (precies een week geleden) en het maakte het eerst moeilijker, maar nu makkelijker ! Ik had mezelf echt helemaal gek gemaakt anders met alles teruglezen, naar zijn foto kijken, foto's van ons kijken, e.d. en ik had ook de verleiding niet kunnen weerstaan om hem te bellen als ik zijn nummer nog had gehad.
ik kan niet op iedereen reageren maar ik heb alles gelezen. Het geeft echt troost dat we ons allemaal hetzelfde voelen, ook al is de situatie, lengte van de relatie, reden van de break-up etc. anders; het gevoel is hetzelfde.
Het is nu een week uit. Vorige week om deze tijd hadden we weer eens ruzie en was ik onzeker en ongelukkig. 's Avonds ging het uit (op zijn initiatief).
Ik ben gisteravond naar de sportschool geweest en voelde me onwijs sterk daarna. Ik dacht, fuck hem, ik kan ook wel zonder. Daarna een nacht vol dromen over hem, met alles wat hij op het einde fout deed en hoe onderdanig ik daarop reageerde (wel enorm extreem in de droom) en ik werd ontzettend kwaad wakker. Toen dat gezakt was werd ik heel erg down en nu gaat het wel weer. Ik ben ook bezig met veranderingen in mijn leven (wil een opleiding volgen volgend jaar, misschien verhuizen). Was ik al voor de break up mee bezig maar het ging allemaal traag omdat mijn beslissingen werden beïnvloed door hem (deed ik zelf, ik wou rekening met hem houden). Daarnaast kostte de relatie me ook zoveel energie dat ik niet genoeg over had om hier mee bezig te zijn en dus maar een beetje bleef aanklooien (realiseer ik me achteraf). Dus beter eigenlijk dat dat nu niet meer hoeft. Het is fijn om daarmee bezig te zijn, maar soms voel ik me ineens zo kut dat ik er allemaal geen zin meer in heb en dan kan ik alleen maar huilen of apathisch op de bank liggen. Ik laat het er gewoon allemaal zijn want ik moet deze emoties voelen om straks weer stabiel te zijn (dit hoor ik van iedereen dus dat zal wel waar zijn
)Ik heb ook de hele tijd denkbeeldige gesprekken met hem, en naarmate de tijd verstrijkt worden die anders. Eerst zag ik hem met een bos bloemen en vol spijtbetuigingen voor de deur staan en sprong ik hem in de armen (nadat ik wel een beetje koel en afstandelijk had gedaan). In de volgende fantasie kom ik hem tegen in de sportschool en smijt ik een dumbell in zijn gezicht (en alle vrouwen in de sportschool zouden voor me klappen haha). Daarna kom ik hem tegen in de stad, drinken we een drankje, ben ik onwijs cool en realiseert hij zich wat hij mist...
Allemaal fantasieën. En eerlijk: als hij nu voor de deur zou staan zou ik niet eens open doen denk ik, ik ben nog te boos op hem.
Eén lichtpuntje; er is een man en wij vonden elkaar altijd al wel een beetje leuk maar het kon nooit. Nu appte hij mij weer en ik moet er niet aan denken om met een andere man te zijn (ben nog lang niet over deze dramatische relatie heen en daarna moet ik echt een tijd alleen zijn), dus het wordt ook zeker niks, maar het is wel goed voor mijn zelfvertrouwen. Ik kan het jullie aanraden, een beetje aandacht van een andere man en je gaat het allemaal heel anders zien.
Nou na een dramatische, emotionele ochtend wordt het tijd dat ik ga douchen want ik moet zo gaan werken. Ik wens jullie allemaal een fijne dag en heel veel sterkte xxx
PS. Als ik 1 tip mag geven: VERWIJDER ALLES. Facebook, app, verwijder alle foto's, alle app gesprekken, zijn nummer, echt alles alles alles. Ik heb dit dezelfde avond gedaan (precies een week geleden) en het maakte het eerst moeilijker, maar nu makkelijker ! Ik had mezelf echt helemaal gek gemaakt anders met alles teruglezen, naar zijn foto kijken, foto's van ons kijken, e.d. en ik had ook de verleiding niet kunnen weerstaan om hem te bellen als ik zijn nummer nog had gehad.
woensdag 22 november 2017 12:06
Pff ook weer een moment gehad gisteren.. De hele dag voelde ik me best sterk, kreeg helemaal zin in m'n nieuwe fitnessdoelen en begon me in te beelden hoe ik eruit zou zijn over een paar maanden. Ik kon er zelfs van genieten hem dan 'per ongeluk' een keer tegen te komen terwijl ik er zo goed uit zie. En dan toch.. s'avonds weer een dip, alleen naar huis fietsen na een college terwijl vriendinnen naar hun vriendjes gaan.. Ik vind het zó lastig om te wennen aan deze plotselinge eenzaamheid. Het is een ondraaglijk gevoel, en dan zit je weer op de bank met tranen.. Het is alsof ik die dag te hard van stapel gelopen ben en dan weer even de realiteit in wordt geslingerd.. Heb nog een lange weg te gaan, ookal is het misschien 'al' twee maanden uit.
Verder ben ik 23, Dat klinkt jong, maar aan de andere kant ook weer niet.. Ik heb in het begin van mijn studententijd een relatie met hem gekregen en nu het bijna ten einde is, gaat het uit.. Dat voelt zuur.. Natuurlijk dingen ingeleverd en het gevoel hebben dat ik de dans nu ontsprongen ben![😕]()
. Ik ben namelijk absolúút geen flirt. Word namelijk zelfs een beetje ongemakkelijk rond andere jongens, laat staan aantrekkelijke jongens.... Heeft denk ik ook een beetje te maken met gebrek aan zelfliefde (vind mezelf nu namelijk niet zo aantrekkelijk.. gewicht aangekomen etc..). Dus ik zie het ook totaal niet gebeuren dat ik iemand ga ontmoeten in de kroeg of er heerlijke sjans mee ga krijgen. Maar goed, misschien dat ik dat ook helemaal nog niet moet willen..
Verder ben ik 23, Dat klinkt jong, maar aan de andere kant ook weer niet.. Ik heb in het begin van mijn studententijd een relatie met hem gekregen en nu het bijna ten einde is, gaat het uit.. Dat voelt zuur.. Natuurlijk dingen ingeleverd en het gevoel hebben dat ik de dans nu ontsprongen ben
. Ik ben namelijk absolúút geen flirt. Word namelijk zelfs een beetje ongemakkelijk rond andere jongens, laat staan aantrekkelijke jongens.... Heeft denk ik ook een beetje te maken met gebrek aan zelfliefde (vind mezelf nu namelijk niet zo aantrekkelijk.. gewicht aangekomen etc..). Dus ik zie het ook totaal niet gebeuren dat ik iemand ga ontmoeten in de kroeg of er heerlijke sjans mee ga krijgen. Maar goed, misschien dat ik dat ook helemaal nog niet moet willen..
woensdag 22 november 2017 12:20
@claire
Die gesprekken in je hoofd, dat heb ik ook, constant. Ik merk inderdaad ook dat de toon van die gesprekken veranderd.
Ik weet niet wat ik zou doen mocht hij hier voor de deur staan, volgens mij hoeft hij maar 3 zinnen te zeggen om mij helemaal rond zijn vinger te winden. En daar heeft mijn hart geen problemen mee, mijn verstand wel. Ik moet die 2 dringend op een lijn zien te krijgen.
Gisteren opperde een vriendin om hulp te gaan zoeken bij de huisdokter of een psycholoog. We zijn ondertussen al 3 maanden uit elkaar, maar ik kan nog steeds niet eten en slaap enorm slecht. Krijg hem ook op geen enkele manier uit mijn hoofd. Hoe staan jullie daar tegenover? Zouden jullie die stap overwegen?
Die gesprekken in je hoofd, dat heb ik ook, constant. Ik merk inderdaad ook dat de toon van die gesprekken veranderd.
Ik weet niet wat ik zou doen mocht hij hier voor de deur staan, volgens mij hoeft hij maar 3 zinnen te zeggen om mij helemaal rond zijn vinger te winden. En daar heeft mijn hart geen problemen mee, mijn verstand wel. Ik moet die 2 dringend op een lijn zien te krijgen.
Gisteren opperde een vriendin om hulp te gaan zoeken bij de huisdokter of een psycholoog. We zijn ondertussen al 3 maanden uit elkaar, maar ik kan nog steeds niet eten en slaap enorm slecht. Krijg hem ook op geen enkele manier uit mijn hoofd. Hoe staan jullie daar tegenover? Zouden jullie die stap overwegen?
woensdag 22 november 2017 12:28
@Thisgirl geloof me, ik heb je nog nooit gezien maar ik weet nu al dat jij aantrekkelijk bent. Want iedere vrouw is mooi, je hoeft er niet uit te zien als Doutzen Kroes om aantrekkelijk te zijn. Het gaat inderdaad om zelfliefde. Als jij van jezelf houdt en zelfvertrouwen hebt, straal je dat uit en dat is wat iemand mooi maakt. Maar dat is moeilijk, ik weet het. Sporten helpt wel echt voor je zelfvertrouwen ! En als jij nog niet toe bent aan sjansen doe je dat lekker niet. Als je dat te snel gaat doen is dat namelijk ook weer slecht voor je zelfvertrouwen want je volgt je gevoel niet en gaat je zelfbevestiging uit anderen halen en dat is juist niet de bedoeling (duurde bij mij ook jaren voor ik hier achter was hoor haha, ben nu 29).
Geef jezelf tijd, echt. Ik snap wat je bedoelt hoor, dat je je dan heel sterk voelt en het gevoel hebt dat je te snel gaat en je gevoel zegt: HO je bent er nog niet overheen, ga maar weer janken.
Sterkte vandaag !
Geef jezelf tijd, echt. Ik snap wat je bedoelt hoor, dat je je dan heel sterk voelt en het gevoel hebt dat je te snel gaat en je gevoel zegt: HO je bent er nog niet overheen, ga maar weer janken.
Sterkte vandaag !
