Relaties
alle pijlers
Samenwoonplannen zorgen alleen maar voor ruzie en tranen
dinsdag 27 mei 2008 om 22:19
Zoals de titel al doet vermoeden hebben mijn vriend en ik plannen om samen te wonen. We zijn er nu zo ongeveer een half jaar mee bezig, maar het zorgt alleen maar voor drama.
We wonen niet in dezelfde stad, wel redelijk in de buurt maar het is toch een uur reizen en dat is op gegeven moment gewoon best vermoeiend. Het zou dus fijn zijn om samen te wonen, daar waren we het over eens. Maar: het komt er niet van! Hoe langer hoe meer ga ik geloven dat mijn vriend eigenlijk helemaal niet wil samenwonen, en ik begrijp niet waarom niet. Want hij zegt dat hij het wel wil!
Maar hij zoekt bijvoorbeeld helemaal niet naar huizen en als ik een huis laat zien op funda reageert hij altijd geïrriteerd. Op ieder huis is wel iets aan te merken en hij zoekt een niet bestaand huis volgens mij (én in het centrum, én groot, én met tuin, én voor een bepaalde prijs, goed: gewoon absoluut niet haalbaar) en alles wat ook maar een beetje daar vanaf wijkt daar wil hij niet eens gaan kijken. We zijn nog maar bij één huis wezen kijken. Dat bleek veel kleiner dan op funda vermeld stond, de foto's waren erg suggestief. dat viel dus tegen en nu lijkt het wel alsof hij helemaal nergens meer wil kijken. Als ik dit aan hem vraag zegt hij dat hij gewoon een droomhuis zoekt en erg kritisch is.
We wonen nu allebei in een koophuis en zullen dus die huizen moeten verkopen en een nieuw kopen. Mij lijkt het logisch dan als eerste stap onze huizen te koop te zetten. Ik kan echt geen dubbele lasten betalen en ik kan dus niet eerst een huis kopen en daarna pas mijn huis te koop zetten. Maar hij zegt: ik ga niet mijn huis te koop zetten voor ik iets anders gevonden heb. Hij zegt ook dat hij dan wel alle dubbele lasten zal betalen, dit lijkt mij volstrekt onrealistisch, want dat gaat dan echt over heel veel geld.
Dat ik onze huizen waar we nu wonen te koop wil zetten en bij andere huizen binnen wil gaan kijken, noemt hij haast en onzekerheid. Ik snap het niet. Als je besluit dat je samen wilt wonen dan ga je daar toch werk van maken?
We zijn wel, op mijn aandringen, bij een hypotheekadviseur geweest dus we weten in welke prijsklasse we kunnen zoeken. Nu lijkt mij dus een logische volgende stap: huizen waar we nu wonen te koop zetten en huizen gaan kijken. Dus ben ik regelmatig op funda aan het zoeken. Hij zoekt helemaal niet en als ik hem op huizen wijs zegt hij dat ik te veel probeer de situatie te controleren. Dat ik te bang ben dat hij niet serieus is in onze relatie.
Dat klopt, ik ben daarvoor ook heel bang! Want als je graag wil samenwonen dan zou het zoeken van een huis enzo toch leuk moeten zijn? Maar bij ons zorgt het alleen maar voor ruzies en tranen. Ieder voorstel wat ik doe wijst hij af, ieder huis wijst hij al af met steeds weer een andere reden, zonder het ook nog maar echt gezien te hebben. Hij neemt zelf helemaal geen initiatief. dat klinkt dan toch ook alsof iemand er helemaal niet serieus mee is...?
We wonen niet in dezelfde stad, wel redelijk in de buurt maar het is toch een uur reizen en dat is op gegeven moment gewoon best vermoeiend. Het zou dus fijn zijn om samen te wonen, daar waren we het over eens. Maar: het komt er niet van! Hoe langer hoe meer ga ik geloven dat mijn vriend eigenlijk helemaal niet wil samenwonen, en ik begrijp niet waarom niet. Want hij zegt dat hij het wel wil!
Maar hij zoekt bijvoorbeeld helemaal niet naar huizen en als ik een huis laat zien op funda reageert hij altijd geïrriteerd. Op ieder huis is wel iets aan te merken en hij zoekt een niet bestaand huis volgens mij (én in het centrum, én groot, én met tuin, én voor een bepaalde prijs, goed: gewoon absoluut niet haalbaar) en alles wat ook maar een beetje daar vanaf wijkt daar wil hij niet eens gaan kijken. We zijn nog maar bij één huis wezen kijken. Dat bleek veel kleiner dan op funda vermeld stond, de foto's waren erg suggestief. dat viel dus tegen en nu lijkt het wel alsof hij helemaal nergens meer wil kijken. Als ik dit aan hem vraag zegt hij dat hij gewoon een droomhuis zoekt en erg kritisch is.
We wonen nu allebei in een koophuis en zullen dus die huizen moeten verkopen en een nieuw kopen. Mij lijkt het logisch dan als eerste stap onze huizen te koop te zetten. Ik kan echt geen dubbele lasten betalen en ik kan dus niet eerst een huis kopen en daarna pas mijn huis te koop zetten. Maar hij zegt: ik ga niet mijn huis te koop zetten voor ik iets anders gevonden heb. Hij zegt ook dat hij dan wel alle dubbele lasten zal betalen, dit lijkt mij volstrekt onrealistisch, want dat gaat dan echt over heel veel geld.
Dat ik onze huizen waar we nu wonen te koop wil zetten en bij andere huizen binnen wil gaan kijken, noemt hij haast en onzekerheid. Ik snap het niet. Als je besluit dat je samen wilt wonen dan ga je daar toch werk van maken?
We zijn wel, op mijn aandringen, bij een hypotheekadviseur geweest dus we weten in welke prijsklasse we kunnen zoeken. Nu lijkt mij dus een logische volgende stap: huizen waar we nu wonen te koop zetten en huizen gaan kijken. Dus ben ik regelmatig op funda aan het zoeken. Hij zoekt helemaal niet en als ik hem op huizen wijs zegt hij dat ik te veel probeer de situatie te controleren. Dat ik te bang ben dat hij niet serieus is in onze relatie.
Dat klopt, ik ben daarvoor ook heel bang! Want als je graag wil samenwonen dan zou het zoeken van een huis enzo toch leuk moeten zijn? Maar bij ons zorgt het alleen maar voor ruzies en tranen. Ieder voorstel wat ik doe wijst hij af, ieder huis wijst hij al af met steeds weer een andere reden, zonder het ook nog maar echt gezien te hebben. Hij neemt zelf helemaal geen initiatief. dat klinkt dan toch ook alsof iemand er helemaal niet serieus mee is...?
I only get one shot at life - so I shoot to kill
dinsdag 27 mei 2008 om 22:26
Waarom neem je eens een tijdje geen initiatief meer? Misschien voelt hij zich een beetje overdonderd door jouw enthousiasme, en heeft hij het gevoel dat hij daardoor niet echt kan bijdragen aan het samenwoonproces.
Als je er nu eens een tijdje helemaal niet meer mee bezig bent, heb je best kans dat hij dan de ruimte voelt om er ook mee bezig te zijn. En als hij dat niet doet, weet je ook genoeg.
Als je er nu eens een tijdje helemaal niet meer mee bezig bent, heb je best kans dat hij dan de ruimte voelt om er ook mee bezig te zijn. En als hij dat niet doet, weet je ook genoeg.
dinsdag 27 mei 2008 om 22:36
dinsdag 27 mei 2008 om 22:42
Dat heb ik gedaan, als ik het er een maand niet over heb, dan wordt er dus geheel niet over huizen/verhuizen gepraat.
En wat bedoel je met 'dan weet je genoeg'? Ik wordt er namelijk echt best onzeker van. Ik zie dit als een heel serieuse relatie, dat is in ieder geval wat ik ervan verwacht. En dan vind ik samen gaan wonen een logische stap. Wat zegt het als de ander dat niet lijkt te willen?
Kijk, verhuizen enzo veroorzaakt stress, heus ook bij mij. Dus er zitten ook niet-leuke kanten aan. Maar het lijkt wel alsof hij alleen die niet-leuke kanten ziet en daar mij ook nog eens de schuld van geeft! Zo verwijt hij mij:
- dat hij weg moet verhuizen uit zijn huis terwijl hij daar nu fijn woont
- dat verhuizen een gedoe is
- dat hij in een andere stad moet gaan wonen
- dat ik haast heb
Het stomme is dat hij de dingen echt heel erg inkleurt. Zo maakt het mij dus echt niet uit waar we gaan wonen, ik wil ook best naar zijn stad verhuizen, of samen nog ergens anders naar toe! Hij heeft gekozen om naar mij toe te verhuizen, maar verwijt me vervolgens wel uit zijn oude stad weg te moeten.
Het klopt wel dat ik niet bij hem wil intrekken. Dat wil ik om verschillende redenen niet en ik vind dat best goede redenen. Als ik bij hem zou intrekken zou ik toch veel minder het idee hebben dat het 'ons' huis is. Ook financieel zou dat voor mij veel ongunstiger zijn omdat inkopen heel lastig is, en als we officieel niets regelen is dat voor mij ook ongunstig. Dan zou ik het huis waarin hij nu woont nooit gekozen hebben, door de ligging die mij helemaal niet aanspreekt. Ik voel me er echt niet thuis.
Het lijkt alsof hij wel wil samenwonen, maar dan alleen als ik bij hem intrek. Dus dan hoeft hij niet te verhuizen enzo. Maar dat wil ik niet, dat is toch ook wel begrijpelijk?
En haast.. Tja het lijkt mij dat als je hebt besloten dat je wilt samenwonen, dat je dan stappen gaat zetten om dat ook daadwerkelijk te doen. Is dat niet logisch? Dat is toch geen haast? Je vindt toch geen huis door niets te doen?
Soms ga ik echt heel erg aan mezelf twijfelen door al dit gedoe.
Zou het niet juist leuk moeten zijn, samen een huisje zoeken?! Dat blijf ik me steeds maar afvragen. Wat betekent het dat dit bij ons helemaal niet leuk is, en alleen maar strijd en gedoe?!
En wat bedoel je met 'dan weet je genoeg'? Ik wordt er namelijk echt best onzeker van. Ik zie dit als een heel serieuse relatie, dat is in ieder geval wat ik ervan verwacht. En dan vind ik samen gaan wonen een logische stap. Wat zegt het als de ander dat niet lijkt te willen?
Kijk, verhuizen enzo veroorzaakt stress, heus ook bij mij. Dus er zitten ook niet-leuke kanten aan. Maar het lijkt wel alsof hij alleen die niet-leuke kanten ziet en daar mij ook nog eens de schuld van geeft! Zo verwijt hij mij:
- dat hij weg moet verhuizen uit zijn huis terwijl hij daar nu fijn woont
- dat verhuizen een gedoe is
- dat hij in een andere stad moet gaan wonen
- dat ik haast heb
Het stomme is dat hij de dingen echt heel erg inkleurt. Zo maakt het mij dus echt niet uit waar we gaan wonen, ik wil ook best naar zijn stad verhuizen, of samen nog ergens anders naar toe! Hij heeft gekozen om naar mij toe te verhuizen, maar verwijt me vervolgens wel uit zijn oude stad weg te moeten.
Het klopt wel dat ik niet bij hem wil intrekken. Dat wil ik om verschillende redenen niet en ik vind dat best goede redenen. Als ik bij hem zou intrekken zou ik toch veel minder het idee hebben dat het 'ons' huis is. Ook financieel zou dat voor mij veel ongunstiger zijn omdat inkopen heel lastig is, en als we officieel niets regelen is dat voor mij ook ongunstig. Dan zou ik het huis waarin hij nu woont nooit gekozen hebben, door de ligging die mij helemaal niet aanspreekt. Ik voel me er echt niet thuis.
Het lijkt alsof hij wel wil samenwonen, maar dan alleen als ik bij hem intrek. Dus dan hoeft hij niet te verhuizen enzo. Maar dat wil ik niet, dat is toch ook wel begrijpelijk?
En haast.. Tja het lijkt mij dat als je hebt besloten dat je wilt samenwonen, dat je dan stappen gaat zetten om dat ook daadwerkelijk te doen. Is dat niet logisch? Dat is toch geen haast? Je vindt toch geen huis door niets te doen?
Soms ga ik echt heel erg aan mezelf twijfelen door al dit gedoe.
Zou het niet juist leuk moeten zijn, samen een huisje zoeken?! Dat blijf ik me steeds maar afvragen. Wat betekent het dat dit bij ons helemaal niet leuk is, en alleen maar strijd en gedoe?!
I only get one shot at life - so I shoot to kill
dinsdag 27 mei 2008 om 22:46
quote:Spijker schreef op 27 mei 2008 @ 22:42:
Dat heb ik gedaan, als ik het er een maand niet over heb, dan wordt er dus geheel niet over huizen/verhuizen gepraat.
Goh, wel een hele maand niet?
En wat bedoel je met 'dan weet je genoeg'? Ik wordt er namelijk echt best onzeker van. Ik zie dit als een heel serieuse relatie, dat is in ieder geval wat ik ervan verwacht. En dan vind ik samen gaan wonen een logische stap. Wat zegt het als de ander dat niet lijkt te willen?
Kijk, verhuizen enzo veroorzaakt stress, heus ook bij mij. Dus er zitten ook niet-leuke kanten aan. Maar het lijkt wel alsof hij alleen die niet-leuke kanten ziet en daar mij ook nog eens de schuld van geeft! Zo verwijt hij mij:
- dat hij weg moet verhuizen uit zijn huis terwijl hij daar nu fijn woont
- dat verhuizen een gedoe is
- dat hij in een andere stad moet gaan wonen
- dat ik haast heb
Nou, lijkt mij duidelijk toch? Hij voelt zich gepushed.
Het stomme is dat hij de dingen echt heel erg inkleurt. Zo maakt het mij dus echt niet uit waar we gaan wonen, ik wil ook best naar zijn stad verhuizen, of samen nog ergens anders naar toe! Hij heeft gekozen om naar mij toe te verhuizen, maar verwijt me vervolgens wel uit zijn oude stad weg te moeten.
Jij kleurt ook behoorlijk in als ik je OP lees.
Het klopt wel dat ik niet bij hem wil intrekken. Dat wil ik om verschillende redenen niet en ik vind dat best goede redenen. Als ik bij hem zou intrekken zou ik toch veel minder het idee hebben dat het 'ons' huis is. Ook financieel zou dat voor mij veel ongunstiger zijn omdat inkopen heel lastig is, en als we officieel niets regelen is dat voor mij ook ongunstig. Dan zou ik het huis waarin hij nu woont nooit gekozen hebben, door de ligging die mij helemaal niet aanspreekt. Ik voel me er echt niet thuis.
Het lijkt alsof hij wel wil samenwonen, maar dan alleen als ik bij hem intrek. Dus dan hoeft hij niet te verhuizen enzo. Maar dat wil ik niet, dat is toch ook wel begrijpelijk?
Waarom moet hij alles begrijpen? Waarom zijn zijn argumenten dan niet te begrijpen voor jou?
En haast.. Tja het lijkt mij dat als je hebt besloten dat je wilt samenwonen, dat je dan stappen gaat zetten om dat ook daadwerkelijk te doen. Is dat niet logisch? Dat is toch geen haast? Je vindt toch geen huis door niets te doen?
Wat ik al zei, voor jou is het logisch, voor hem niet,
Soms ga ik echt heel erg aan mezelf twijfelen door al dit gedoe.
Zou het niet juist leuk moeten zijn, samen een huisje zoeken?! Dat blijf ik me steeds maar afvragen. Wat betekent het dat dit bij ons helemaal niet leuk is, en alleen maar strijd en gedoe?!
Dat heb ik gedaan, als ik het er een maand niet over heb, dan wordt er dus geheel niet over huizen/verhuizen gepraat.
Goh, wel een hele maand niet?
En wat bedoel je met 'dan weet je genoeg'? Ik wordt er namelijk echt best onzeker van. Ik zie dit als een heel serieuse relatie, dat is in ieder geval wat ik ervan verwacht. En dan vind ik samen gaan wonen een logische stap. Wat zegt het als de ander dat niet lijkt te willen?
Kijk, verhuizen enzo veroorzaakt stress, heus ook bij mij. Dus er zitten ook niet-leuke kanten aan. Maar het lijkt wel alsof hij alleen die niet-leuke kanten ziet en daar mij ook nog eens de schuld van geeft! Zo verwijt hij mij:
- dat hij weg moet verhuizen uit zijn huis terwijl hij daar nu fijn woont
- dat verhuizen een gedoe is
- dat hij in een andere stad moet gaan wonen
- dat ik haast heb
Nou, lijkt mij duidelijk toch? Hij voelt zich gepushed.
Het stomme is dat hij de dingen echt heel erg inkleurt. Zo maakt het mij dus echt niet uit waar we gaan wonen, ik wil ook best naar zijn stad verhuizen, of samen nog ergens anders naar toe! Hij heeft gekozen om naar mij toe te verhuizen, maar verwijt me vervolgens wel uit zijn oude stad weg te moeten.
Jij kleurt ook behoorlijk in als ik je OP lees.
Het klopt wel dat ik niet bij hem wil intrekken. Dat wil ik om verschillende redenen niet en ik vind dat best goede redenen. Als ik bij hem zou intrekken zou ik toch veel minder het idee hebben dat het 'ons' huis is. Ook financieel zou dat voor mij veel ongunstiger zijn omdat inkopen heel lastig is, en als we officieel niets regelen is dat voor mij ook ongunstig. Dan zou ik het huis waarin hij nu woont nooit gekozen hebben, door de ligging die mij helemaal niet aanspreekt. Ik voel me er echt niet thuis.
Het lijkt alsof hij wel wil samenwonen, maar dan alleen als ik bij hem intrek. Dus dan hoeft hij niet te verhuizen enzo. Maar dat wil ik niet, dat is toch ook wel begrijpelijk?
Waarom moet hij alles begrijpen? Waarom zijn zijn argumenten dan niet te begrijpen voor jou?
En haast.. Tja het lijkt mij dat als je hebt besloten dat je wilt samenwonen, dat je dan stappen gaat zetten om dat ook daadwerkelijk te doen. Is dat niet logisch? Dat is toch geen haast? Je vindt toch geen huis door niets te doen?
Wat ik al zei, voor jou is het logisch, voor hem niet,
Soms ga ik echt heel erg aan mezelf twijfelen door al dit gedoe.
Zou het niet juist leuk moeten zijn, samen een huisje zoeken?! Dat blijf ik me steeds maar afvragen. Wat betekent het dat dit bij ons helemaal niet leuk is, en alleen maar strijd en gedoe?!
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
dinsdag 27 mei 2008 om 22:47
quote:HoiPippiLangkous schreef op 27 mei 2008 @ 22:36:
Wat voor jou allemaal logisch lijkt, hoeft dat voor hem niet te zijn toch? Ik zou het heel benauwd krijgen als iemand zo aan me zou trekken.
En misschien wil je vriend wel helemaal niet uit zijn huis weg?
Wat bedoel je met trekken? Kijk, het is nu net alsof ík perse wil samenwonen en hem daarvan aan het overtuigen ben. Het stomme is dat dat dus echt hlemaal niet zo is. We hebben samen het plan opgevat.
Ik heb helemaal geen andere reden om te willen verhuizen, ik heb een heel prettig huis en woon daar al een aantal jaar volkomen naar mn zin. Maar we hebben besloten om te gaan samenwonen, dus dan lijkt mij toch ook dat je dan huizen gaat kijken enzo.
Waarom zegt iemand dat hij wil samenwonen als hij vervolgens eigenlijk helemaal niet wil verhuizen? Ik ben bang dat hij twijfelt over ons, dat hij het te definitief vindt om zijn huis te verkopen en echt helemaal voor mij te kiezen.
En daar ben ik best verdrietig om.
Wat voor jou allemaal logisch lijkt, hoeft dat voor hem niet te zijn toch? Ik zou het heel benauwd krijgen als iemand zo aan me zou trekken.
En misschien wil je vriend wel helemaal niet uit zijn huis weg?
Wat bedoel je met trekken? Kijk, het is nu net alsof ík perse wil samenwonen en hem daarvan aan het overtuigen ben. Het stomme is dat dat dus echt hlemaal niet zo is. We hebben samen het plan opgevat.
Ik heb helemaal geen andere reden om te willen verhuizen, ik heb een heel prettig huis en woon daar al een aantal jaar volkomen naar mn zin. Maar we hebben besloten om te gaan samenwonen, dus dan lijkt mij toch ook dat je dan huizen gaat kijken enzo.
Waarom zegt iemand dat hij wil samenwonen als hij vervolgens eigenlijk helemaal niet wil verhuizen? Ik ben bang dat hij twijfelt over ons, dat hij het te definitief vindt om zijn huis te verkopen en echt helemaal voor mij te kiezen.
En daar ben ik best verdrietig om.
I only get one shot at life - so I shoot to kill
dinsdag 27 mei 2008 om 22:50
Met trekken bedoel ik dat het overkomt dat alles zo moet gaan als jij wilt. Jij vindt het logisch zus.... en jij vindt het logisch zo.
En als hij dat niet vindt dan wordt je onzeker en verdrietig. Hij gefet heel duidelijke signaken en jij negeert ze.
Dat noem ik trekken.
En als hij dat niet vindt dan wordt je onzeker en verdrietig. Hij gefet heel duidelijke signaken en jij negeert ze.
Dat noem ik trekken.
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
dinsdag 27 mei 2008 om 22:52
dinsdag 27 mei 2008 om 23:00
Misschien denkt je vriend dat als hij maar lang genoeg wacht met daadwerkelijk op zoek gaan naar een ander huis, jij vanzelf zo ongeduldig wordt dat je uiteindelijk toch maar bij hem intrekt??
Als je eenmaal besloten hebt om te gaan samenwonen en samen naar een nieuw huis te gaan kijken dan lijkt het mij logisch dat je ook daadwerkelijk op zoek gaat.
Zou toch nog eens met hem gaan praten of hij wel echt met je samen wil wonen. Zo ja dan zou ik toch een termijn stellen dat hij over een maand met een aantal huizen komt die hij wel met jou wil gaan bekijken. Doet hij verder helemaal geen moeite meer dan zou ik het samenwoon plan maar laten varen.
Als je eenmaal besloten hebt om te gaan samenwonen en samen naar een nieuw huis te gaan kijken dan lijkt het mij logisch dat je ook daadwerkelijk op zoek gaat.
Zou toch nog eens met hem gaan praten of hij wel echt met je samen wil wonen. Zo ja dan zou ik toch een termijn stellen dat hij over een maand met een aantal huizen komt die hij wel met jou wil gaan bekijken. Doet hij verder helemaal geen moeite meer dan zou ik het samenwoon plan maar laten varen.
dinsdag 27 mei 2008 om 23:01
Ik vraag me af hoe dat is gegaan bij andere hier die wel samenwonen en samen met hun vriend een huis hebben gezocht. Was dat leuk om te doen?
Het huis waar ik nu woon heb ik alleen uitgezocht en alleen gekocht. Ik heb wel een tijdje samengewoont met een ex, maar die is toen bij mij ingetrokken.
Ik ben best zelfstandig en gewend om dingen in mijn eentje op te knappen. Dat kan ik ook best, maar het lijkt me ook juist leuk aan samenwonen dat je dat soort dingen dan dus sámen doet. Dus wil ik er juist niet de hele tijd aan lopen trekken. Ik snap ook niet goed daardoor wat je zegt Pippi. Het stomme is juist dat ik helemaal niet wil dat het allemaal van mij vandaan komt. Ik zou juist willen dat hij ook initiatief neemt.
Ik heb het me juist voorgesteld als iets wat leuk is om te doen, samen een huis zoeken. Is dat een foute voorstelling of zit er bij ons iets fout? (of bij mij?)
Het huis waar ik nu woon heb ik alleen uitgezocht en alleen gekocht. Ik heb wel een tijdje samengewoont met een ex, maar die is toen bij mij ingetrokken.
Ik ben best zelfstandig en gewend om dingen in mijn eentje op te knappen. Dat kan ik ook best, maar het lijkt me ook juist leuk aan samenwonen dat je dat soort dingen dan dus sámen doet. Dus wil ik er juist niet de hele tijd aan lopen trekken. Ik snap ook niet goed daardoor wat je zegt Pippi. Het stomme is juist dat ik helemaal niet wil dat het allemaal van mij vandaan komt. Ik zou juist willen dat hij ook initiatief neemt.
Ik heb het me juist voorgesteld als iets wat leuk is om te doen, samen een huis zoeken. Is dat een foute voorstelling of zit er bij ons iets fout? (of bij mij?)
I only get one shot at life - so I shoot to kill
dinsdag 27 mei 2008 om 23:05
quote:sugarmiss schreef op 27 mei 2008 @ 23:00:
Zou toch nog eens met hem gaan praten of hij wel echt met je samen wil wonen. Zo ja dan zou ik toch een termijn stellen dat hij over een maand met een aantal huizen komt die hij wel met jou wil gaan bekijken. Doet hij verder helemaal geen moeite meer dan zou ik het samenwoon plan maar laten varen.
Ja, maar als ik termijnen ga stellen zie ik het er ook niet echt gezelliger op worden... En wat bedoel je dan met het samenwoonplan laten varen, de hele man dan maar laten schieten?
Nogal drastisch om een relatie te verbreken op zoiets? Of niet? Ik ben juist heel serieus met hem maar wil dan wel een volgende stap maken. Ik wil niet blijven latten.
Alles of niets? Dat klinkt hard maar zo voelt het soms wel. Ik zou willen dat hij gewoon echt uit volle overtuiging helemaal voor mij kiest en het positieve inziet van samen gaan wonen, in plaats van alleen maar beren op de weg!
Zou toch nog eens met hem gaan praten of hij wel echt met je samen wil wonen. Zo ja dan zou ik toch een termijn stellen dat hij over een maand met een aantal huizen komt die hij wel met jou wil gaan bekijken. Doet hij verder helemaal geen moeite meer dan zou ik het samenwoon plan maar laten varen.
Ja, maar als ik termijnen ga stellen zie ik het er ook niet echt gezelliger op worden... En wat bedoel je dan met het samenwoonplan laten varen, de hele man dan maar laten schieten?
Nogal drastisch om een relatie te verbreken op zoiets? Of niet? Ik ben juist heel serieus met hem maar wil dan wel een volgende stap maken. Ik wil niet blijven latten.
Alles of niets? Dat klinkt hard maar zo voelt het soms wel. Ik zou willen dat hij gewoon echt uit volle overtuiging helemaal voor mij kiest en het positieve inziet van samen gaan wonen, in plaats van alleen maar beren op de weg!
I only get one shot at life - so I shoot to kill
dinsdag 27 mei 2008 om 23:31
Eerlijk gezegt den ik dat je vriend nog helemaal niet met je wil samenwonen. Ookal zegt hij van wel, als er geen enkel actie uit komt, dan zou ik dat hetzelfde zien als jij.
Wellicht is het handiger om eens een gesprek te voeren over jullie relatie in zn geheel en te vragen wat hij nu echt wil, want dit lijkt hem niet te worden.....
Mijn vriend en ik willen ook heel graag samenwonen en we hebben beide hele andere wensen over wat we graag perse willen hebben in het huis. Dus we zijn al bij veel huizen wezen kijken en het ene is voor hem het net niet en bij het andere huis zie ik het niet zitten. Maar dit doen we wel met zn beiden. We willen graag samenwonen (het liefst morgen nog om mij) maar ik ga niet in een huis zitten waar ik me niet fijn voel. Wij hebben omste beurten een huis uitgezocht, dus ik liet hem op huizensite's kijken en een afspraak maken bij de makelaar en bij het volgende huis was het mijn beurt. Momenteel hebben we nogsteeds niet ons huis gevonden, maar dat duurt vast niet lang meer.
Zou je vriend jou op een andere manier duidelijk kunnen maken hoe serieus hij jullie relatie ziet?
Wellicht is het handiger om eens een gesprek te voeren over jullie relatie in zn geheel en te vragen wat hij nu echt wil, want dit lijkt hem niet te worden.....
Mijn vriend en ik willen ook heel graag samenwonen en we hebben beide hele andere wensen over wat we graag perse willen hebben in het huis. Dus we zijn al bij veel huizen wezen kijken en het ene is voor hem het net niet en bij het andere huis zie ik het niet zitten. Maar dit doen we wel met zn beiden. We willen graag samenwonen (het liefst morgen nog om mij) maar ik ga niet in een huis zitten waar ik me niet fijn voel. Wij hebben omste beurten een huis uitgezocht, dus ik liet hem op huizensite's kijken en een afspraak maken bij de makelaar en bij het volgende huis was het mijn beurt. Momenteel hebben we nogsteeds niet ons huis gevonden, maar dat duurt vast niet lang meer.
Zou je vriend jou op een andere manier duidelijk kunnen maken hoe serieus hij jullie relatie ziet?
dinsdag 27 mei 2008 om 23:41
Spijker, wat jij nu schetst zijn mijn persoonlijke angsten als het gaat om samen wonen met mijn vriend. Ik ben dit jaar begonnen met praten over samenwonen en daarover was hij al vrij koel. Het laat mij niet twijfelen over onze relatie, maar wel over hoe hij een relatie ziet. In ons geval heeft mijn vriend het druk met werken en geen tijd voor verhuizen, mijn vriend is zeeeeer gesteld op privacy en ik verwacht dat hij vindt dat ik daar een inbreuk op zal doen, mijn vriend is zeeeer gesteld op rust (en ik ben erg druk), wij hebben verschillende levenstijlen en smaken. Ik voorzie dus ook veel getrek en gesjor of ik moet het inderdaad laten 'varen' en dus blijven latten. Alleen ik wil (op korte termijn) graag kinderen en dan zie ik latten niet zo zitten. Mijn vrienden opperen allerlei dingen: laat steeds meer kleren en persoonlijke dingen in zijn woning achter, zodat je zo bij hem in kunt trekken. Als je er niet wilt blijven wonen, zorg je er gewoon voor dat het overvol wordt in zijn huis. Een andere vriendin opperde om gewoon niet meer de moeite te nemen om naar hem toe te gaan; als hij dan continue moet reizen gaat het hem opbreken en wil hij wellicht wel samenwonen. Een andere vriendin is gewoon bij haar vriend ingetrokken, zwanger geworden en gaat nu eisen stellen voor een andere woning. Maar ja, dat zijn allemaal taktieken en ik heb daar inderdaad ook geen zin in. Ook ik vind dat zoiets als samenwonen toch leuk moet zijn om samen te doen. Ik vraag me ook af hoe anderen dat samenwonen voor elkaar krijgen. Misschien vind ik hier ook tips.
dinsdag 27 mei 2008 om 23:45
Ik denk niet dat je iemand kan gaan overhalen om te gaan samenwonen. Je moet gewoon graag bij elkaar willen zijn en als je dat niet wilt, dan is samenwonen niet de oplossing. Ook ik ben bang dat hij straks teveel om me heen hangt, dus we hebben afgesproken dat ik mijn eigen kamer krijg waar ik me terug kan trekken en waar alleen mn eigen dingen zijn. Mocht ik dan ff geen zin hebben in hem, dan kan ik lekker op mn eigen plek een soapie kijken of bellen met vriendinnen.
woensdag 28 mei 2008 om 00:39
Ik zou zeggen;
Laat het even rusten. Denk idd niet dat je vriend er al aan toe is om te gaan samenwonen. Maar dat hij dat misschien niet durft te zeggen uit angst jou kwijt te raken.
Gewoon doorgaan zoals het ging, en laat het maar even aan hem...
Als jullie echt bij elkaar horen, komt die dag van samenwonen toch wel...
Veel succes
Laat het even rusten. Denk idd niet dat je vriend er al aan toe is om te gaan samenwonen. Maar dat hij dat misschien niet durft te zeggen uit angst jou kwijt te raken.
Gewoon doorgaan zoals het ging, en laat het maar even aan hem...
Als jullie echt bij elkaar horen, komt die dag van samenwonen toch wel...
Veel succes
woensdag 28 mei 2008 om 01:42
Ik vind helemaal niet dat je loopt te trekken.
Als je samen besluit om samen te gaan wonen zou dat inderdaad iets leuks moeten zijn.
Leuk om huizen te zoeken en samen te bekijken.
En ja daar kan ook op zijn tijd irritatie bij komen(jij ziet een leuk huis,hij vind het niks en vice versa)
Je verwachtingen zijn doodnormaal.
Ik zou mij ook verbazen als mijn vriend dan zo reageert.
Of...hij is erg gehecht aan zijn huis en woonomgeving en kan dat heel moeilijk loslaten.
of....hij heeft cold feet maar durft dat niet te zeggen.
Of....Hij wil wel samenwonen maar heeft,anders dan jij,totaal geen haast.Hij ziet het wel als toekomst maar nog niet concreet op korte termijn.
Tsja,ik vul maar wat in hoor.
Ik denk dat een goed ,eerlijk en duidelijk gesprek de enige weg is om dingen op te helderen.
Als je samen besluit om samen te gaan wonen zou dat inderdaad iets leuks moeten zijn.
Leuk om huizen te zoeken en samen te bekijken.
En ja daar kan ook op zijn tijd irritatie bij komen(jij ziet een leuk huis,hij vind het niks en vice versa)
Je verwachtingen zijn doodnormaal.
Ik zou mij ook verbazen als mijn vriend dan zo reageert.
Of...hij is erg gehecht aan zijn huis en woonomgeving en kan dat heel moeilijk loslaten.
of....hij heeft cold feet maar durft dat niet te zeggen.
Of....Hij wil wel samenwonen maar heeft,anders dan jij,totaal geen haast.Hij ziet het wel als toekomst maar nog niet concreet op korte termijn.
Tsja,ik vul maar wat in hoor.
Ik denk dat een goed ,eerlijk en duidelijk gesprek de enige weg is om dingen op te helderen.
woensdag 28 mei 2008 om 06:05
woensdag 28 mei 2008 om 08:30
Hee spijker
Ik kan me heel goed voorstellen hoe je je voelt! Mijn vriend was gelukkig wel enthousiast maar kraakte ook eerst alle huizen af die ik voorstelde. Achteraf had hij wel gelijk want dat waren eigenlijk niet de huizen die we zochten. Maar ik dacht ook dat het perfecte huis niet bestond....tot die opeens op Funda verscheen! Nu hebben we het huis gekocht, onze huizen zijn ook verkocht (eerst iets nieuws kopen wou ook mijn vriend persé, ik niet) en binnekort kunnen we in ons nieuwe huis! Joehoe!
Bij ons ben ik ook degene die steeds dingen wil plannen, uitzoeken etc. en dat is voor mijn vriend soms iets te veel van het goede, voor hem is dan de lol er van af. Dingen uitzoeken is voor mij een manier om rust te krijgen in mijn hoofd; als we een vloer hebben gekozen hoeven we daar niet meer over na te denken. Bovendien vind ik het ook gewoon heel erg leuk om met ons nieuwe huis bezig te zijn.
Wat jij moet doen is lastig. Het lijkt me dat je vriend zich opgejaagd voelt maar ik vraag me inderdaad af of er wel iets veranderd als jij het onderwerp laat rusten. Maar waarom? Geen idee, dat weet hij alleen zelf. Een goed gesprek over wat hij wil (niet zijn woonwensen maar zijn toekomstbeeld) lijkt me het beste... Hoop wel dat het allemaal goed komt!
Ik kan me heel goed voorstellen hoe je je voelt! Mijn vriend was gelukkig wel enthousiast maar kraakte ook eerst alle huizen af die ik voorstelde. Achteraf had hij wel gelijk want dat waren eigenlijk niet de huizen die we zochten. Maar ik dacht ook dat het perfecte huis niet bestond....tot die opeens op Funda verscheen! Nu hebben we het huis gekocht, onze huizen zijn ook verkocht (eerst iets nieuws kopen wou ook mijn vriend persé, ik niet) en binnekort kunnen we in ons nieuwe huis! Joehoe!
Bij ons ben ik ook degene die steeds dingen wil plannen, uitzoeken etc. en dat is voor mijn vriend soms iets te veel van het goede, voor hem is dan de lol er van af. Dingen uitzoeken is voor mij een manier om rust te krijgen in mijn hoofd; als we een vloer hebben gekozen hoeven we daar niet meer over na te denken. Bovendien vind ik het ook gewoon heel erg leuk om met ons nieuwe huis bezig te zijn.
Wat jij moet doen is lastig. Het lijkt me dat je vriend zich opgejaagd voelt maar ik vraag me inderdaad af of er wel iets veranderd als jij het onderwerp laat rusten. Maar waarom? Geen idee, dat weet hij alleen zelf. Een goed gesprek over wat hij wil (niet zijn woonwensen maar zijn toekomstbeeld) lijkt me het beste... Hoop wel dat het allemaal goed komt!
woensdag 28 mei 2008 om 08:37
quote:Spijker schreef op 27 mei 2008 @ 23:01:
Ik vraag me af hoe dat is gegaan bij andere hier die wel samenwonen en samen met hun vriend een huis hebben gezocht. Was dat leuk om te doen?
Ik heb het me juist voorgesteld als iets wat leuk is om te doen, samen een huis zoeken. Is dat een foute voorstelling of zit er bij ons iets fout? (of bij mij?)
Mijn man en ik vonden dat heel leuk om te doen. Wij hadden eerst 3,5 jaar een latrelatie op 300 km afstand omdat we door omstandigheden nog niet bij elkaar konden wonen. Toen mijn jongste kind zelfstandig woonde, ben ik bij mijn partner ingetrokken en hebben we daarna binnen een jaar een nieuw huis gekocht.
Het was allemaal erg spannend, maar er zijn nooit irritaties geweest en ook hele leuke momenten.
Ik vind het geen goed teken dat je vriend je verwijt dat je zo graag met hem wil samenwonen. Het lijkt niet helemaal van twee kanten te komen. Je relatie lijkt me niet echt harmonieus, er worden zaken verweten in plaats van te proberen door te praten elkaars standpunt en wensen te begrijpen. Probeer eens te achterhalen (op een niet-verwijtende manier) wat de echte reden is waarom je vriend geen initiatief neemt.
Ik vraag me af hoe dat is gegaan bij andere hier die wel samenwonen en samen met hun vriend een huis hebben gezocht. Was dat leuk om te doen?
Ik heb het me juist voorgesteld als iets wat leuk is om te doen, samen een huis zoeken. Is dat een foute voorstelling of zit er bij ons iets fout? (of bij mij?)
Mijn man en ik vonden dat heel leuk om te doen. Wij hadden eerst 3,5 jaar een latrelatie op 300 km afstand omdat we door omstandigheden nog niet bij elkaar konden wonen. Toen mijn jongste kind zelfstandig woonde, ben ik bij mijn partner ingetrokken en hebben we daarna binnen een jaar een nieuw huis gekocht.
Het was allemaal erg spannend, maar er zijn nooit irritaties geweest en ook hele leuke momenten.
Ik vind het geen goed teken dat je vriend je verwijt dat je zo graag met hem wil samenwonen. Het lijkt niet helemaal van twee kanten te komen. Je relatie lijkt me niet echt harmonieus, er worden zaken verweten in plaats van te proberen door te praten elkaars standpunt en wensen te begrijpen. Probeer eens te achterhalen (op een niet-verwijtende manier) wat de echte reden is waarom je vriend geen initiatief neemt.
woensdag 28 mei 2008 om 08:49
Ik vind niet dat je loopt te trekken. Jullie hebben samen plannen gemaakt die jij nu wil uitvoeren en hij zet zijn hakken in het zand, waardoor hij je in de positie duwt van degene die zit te trekken, maar hij heeft daar zelf een groot aandeel in, vind ik. Er kunnen meerdere dingen aan de hand zijn: of hij heeft inderdaad cold feet, of hij wil wel samenwonen, maar hij wil zijn huis niet opgeven, of misschien heeft hij niet zozeer cold feet voor het samenwonen, maar wel voor al het gedoe dat het verkopen van twee huizen en het kopen van een nieuw huis gaat opleveren.
Of, dat is nog een mogelijkheid, wil hij echt voor een dubbeltje op de eerste rij zitten, maar dat lijkt me wel raar aangezien hij al een koophuis heeft en dus wel ervaring heeft en zo'n beetje weet wat er voor welk bedrag te koop is.
Of, dat is nog een mogelijkheid, wil hij echt voor een dubbeltje op de eerste rij zitten, maar dat lijkt me wel raar aangezien hij al een koophuis heeft en dus wel ervaring heeft en zo'n beetje weet wat er voor welk bedrag te koop is.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
woensdag 28 mei 2008 om 08:54
quote:Spijker schreef op 27 mei 2008 @ 22:47:
Ik ben bang dat hij twijfelt over ons, dat hij het te definitief vindt om zijn huis te verkopen en echt helemaal voor mij te kiezen.
En daar ben ik best verdrietig om.
Kun je daar met hem over praten? Uit zijn handelen lijkt het inderdaad wel alsof hij niet wil samenwonen.
Wat zijn de echte redenen dat je wilt gaan samenwonen? Je hebt het vooral over praktisch en reisafstand. Je vriend heeft het over 'droomhuis'. Als je samenwoont moet je elkaars droom zijn en moet het verlangen om zoveel mogelijk bij elkaar te zijn omdat je ontzettend veel van elkaar houdt en niet zonder elkaar wilt en kunt overheersen. Dat ontbreekt volgens mij bij jullie allebei.
Ik ben bang dat hij twijfelt over ons, dat hij het te definitief vindt om zijn huis te verkopen en echt helemaal voor mij te kiezen.
En daar ben ik best verdrietig om.
Kun je daar met hem over praten? Uit zijn handelen lijkt het inderdaad wel alsof hij niet wil samenwonen.
Wat zijn de echte redenen dat je wilt gaan samenwonen? Je hebt het vooral over praktisch en reisafstand. Je vriend heeft het over 'droomhuis'. Als je samenwoont moet je elkaars droom zijn en moet het verlangen om zoveel mogelijk bij elkaar te zijn omdat je ontzettend veel van elkaar houdt en niet zonder elkaar wilt en kunt overheersen. Dat ontbreekt volgens mij bij jullie allebei.
woensdag 28 mei 2008 om 08:58
quote:Susan schreef op 28 mei 2008 @ 08:49:
Ik vind niet dat je loopt te trekken. Jullie hebben samen plannen gemaakt die jij nu wil uitvoeren en hij zet zijn hakken in het zand, waardoor hij je in de positie duwt van degene die zit te trekken, maar hij heeft daar zelf een groot aandeel in, vind ik.Samenwonen doe je met z'n tweeen. Ook de voorbereidingen kunnen niet op 1 partner neerkomen. De vriend van TO laat op allerlei manieren weten dat hij niet wil samenwonen. Waarom dan trekken en pushen en niet eerst uitgebreid praten? Als praten niet mogelijk is is er dan wel een basis voor samenwonen?
Ik vind niet dat je loopt te trekken. Jullie hebben samen plannen gemaakt die jij nu wil uitvoeren en hij zet zijn hakken in het zand, waardoor hij je in de positie duwt van degene die zit te trekken, maar hij heeft daar zelf een groot aandeel in, vind ik.Samenwonen doe je met z'n tweeen. Ook de voorbereidingen kunnen niet op 1 partner neerkomen. De vriend van TO laat op allerlei manieren weten dat hij niet wil samenwonen. Waarom dan trekken en pushen en niet eerst uitgebreid praten? Als praten niet mogelijk is is er dan wel een basis voor samenwonen?
woensdag 28 mei 2008 om 09:01
quote:Bijke schreef op 27 mei 2008 @ 23:41:
Spijker, wat jij nu schetst zijn mijn persoonlijke angsten als het gaat om samen wonen met mijn vriend. Ik ben dit jaar begonnen met praten over samenwonen en daarover was hij al vrij koel. Het laat mij niet twijfelen over onze relatie, maar wel over hoe hij een relatie ziet. In ons geval heeft mijn vriend het druk met werken en geen tijd voor verhuizen, mijn vriend is zeeeeer gesteld op privacy en ik verwacht dat hij vindt dat ik daar een inbreuk op zal doen, mijn vriend is zeeeer gesteld op rust (en ik ben erg druk), wij hebben verschillende levenstijlen en smaken.Misschien is samenwonen dan wel niet de ideale relatievorm voor jullie. Bij jou en bij TO zie ik het samen aspect van samenwonen niet. Jullie willen samenwonen (waarom eigenlijk, met een man die dat niet wil?) en hij niet.
Spijker, wat jij nu schetst zijn mijn persoonlijke angsten als het gaat om samen wonen met mijn vriend. Ik ben dit jaar begonnen met praten over samenwonen en daarover was hij al vrij koel. Het laat mij niet twijfelen over onze relatie, maar wel over hoe hij een relatie ziet. In ons geval heeft mijn vriend het druk met werken en geen tijd voor verhuizen, mijn vriend is zeeeeer gesteld op privacy en ik verwacht dat hij vindt dat ik daar een inbreuk op zal doen, mijn vriend is zeeeer gesteld op rust (en ik ben erg druk), wij hebben verschillende levenstijlen en smaken.Misschien is samenwonen dan wel niet de ideale relatievorm voor jullie. Bij jou en bij TO zie ik het samen aspect van samenwonen niet. Jullie willen samenwonen (waarom eigenlijk, met een man die dat niet wil?) en hij niet.
woensdag 28 mei 2008 om 09:06
Ik vond gaan samenwonen met mijn vriend erg leuk. We woonden een eind van elkaar af, door ons werk, en hebben besloten om in het midden te gaan wonen, in plaats van een van onze woonplaatsen te kiezen. Groot nadeel is dat we hier nu allebei geen vrienden hebben, een groot voordeel is dat we allebei ons sociaal leven voor de ander hebben opgegeven (hoewel, ik een beetje meer, zijn stad is dichterbij ).
Je klinkt heel enthousiast en voortvarend over het samenwonen. Dat is helemaal niet gek, want als je eenmaal hebt besloten de stap te wagen, moet er ook een hele hoop geregeld worden. Je weet echter niet of je vriend wel zover is: van de beslissing 'okee, we gaan in de toekomst samenwonen' tot de handeling 'nu zet ik mijn huis, mijn thuis, te koop' zit heel veel aanpassen, wennen en misschien zelfs wel slikken. Of je vriend al met hart en ziel achter het idee staat weet je niet.
Het kan best zijn dat dat proces van besluit tot handelen wat langer duurt dan bij jou. Maar omdat jij zo enthousiast aan het handelen bent, ziet hij geen ruimte om te wennen aan het idee. Hij moet meteen al handelen.
Dus ga eens met hem praten. Open, en zonder verwijt. En bespreek hoe het bij hem zit: heeft hij nog tijd nodig om te wennen? Vindt hij dat je te snel gaat? Trek niet meteen je conclusies, maar praat eerst eens met hem.
Mocht hij dan vertellen dat hij er voorlopig toch nog niet aan toe is, ook prima. Ik neem aan dat je liefde voor hem groot genoeg is om hem nog even de tijd te gunnen om te wennen.
Je klinkt heel enthousiast en voortvarend over het samenwonen. Dat is helemaal niet gek, want als je eenmaal hebt besloten de stap te wagen, moet er ook een hele hoop geregeld worden. Je weet echter niet of je vriend wel zover is: van de beslissing 'okee, we gaan in de toekomst samenwonen' tot de handeling 'nu zet ik mijn huis, mijn thuis, te koop' zit heel veel aanpassen, wennen en misschien zelfs wel slikken. Of je vriend al met hart en ziel achter het idee staat weet je niet.
Het kan best zijn dat dat proces van besluit tot handelen wat langer duurt dan bij jou. Maar omdat jij zo enthousiast aan het handelen bent, ziet hij geen ruimte om te wennen aan het idee. Hij moet meteen al handelen.
Dus ga eens met hem praten. Open, en zonder verwijt. En bespreek hoe het bij hem zit: heeft hij nog tijd nodig om te wennen? Vindt hij dat je te snel gaat? Trek niet meteen je conclusies, maar praat eerst eens met hem.
Mocht hij dan vertellen dat hij er voorlopig toch nog niet aan toe is, ook prima. Ik neem aan dat je liefde voor hem groot genoeg is om hem nog even de tijd te gunnen om te wennen.
