Relaties
alle pijlers
Scheiden of doorgaan voor kinderen
vrijdag 11 januari 2019 13:05
Hallo,
Ik zou heel graag advies en een mening van andere gebruikers willen want ik kom er zelf niet meer uit en dit onderwerp zomaar bespreken met een bekende vind ik moeilijk.
Al een paar jaar heb ik weinig gevoelens voor mijn man. Hij is hartstikke lief voor mij en doet enorm best voor zijn gezin. Opgeven zit niet in zijn aard .
Eigenlijk hebben we alles in ons leven wat we willen en konden wensen, maar ik merk dat ik nu al een paar jaren worstel met het feit dat ik eigenlijk nog maar weinig voel voor mijn man. Al een paar jaar hou ik mezelf voor dat het een fase is en wel weer beter wordt, maar helaas wordt het alleen maar minder deze gevoelens. Seksueel contact is er zo goed als nooit meer. Ik voel me totaal niet aangetrokken tot mijn man en heb dan ook helemaal geen behoefte aan seks. Nu zou ik als buitenstaander misschien snel zeggen dat de liefde over is en scheiden de beste optie is. Maar nu we kinderen hebben kan ik niet alleen maar aan mijzelf denken. Maar inmiddels voel ik me niet meer mijzelf en ik voel me ongelukkig als ik er bij nadenken dat ik met deze man oud ga worden . Het enige wat we nog samen hebben is als broer en zus samen onze kinderen in 1 huis opvoeden.
Ik zou heel graag advies en een mening van andere gebruikers willen want ik kom er zelf niet meer uit en dit onderwerp zomaar bespreken met een bekende vind ik moeilijk.
Al een paar jaar heb ik weinig gevoelens voor mijn man. Hij is hartstikke lief voor mij en doet enorm best voor zijn gezin. Opgeven zit niet in zijn aard .
Eigenlijk hebben we alles in ons leven wat we willen en konden wensen, maar ik merk dat ik nu al een paar jaren worstel met het feit dat ik eigenlijk nog maar weinig voel voor mijn man. Al een paar jaar hou ik mezelf voor dat het een fase is en wel weer beter wordt, maar helaas wordt het alleen maar minder deze gevoelens. Seksueel contact is er zo goed als nooit meer. Ik voel me totaal niet aangetrokken tot mijn man en heb dan ook helemaal geen behoefte aan seks. Nu zou ik als buitenstaander misschien snel zeggen dat de liefde over is en scheiden de beste optie is. Maar nu we kinderen hebben kan ik niet alleen maar aan mijzelf denken. Maar inmiddels voel ik me niet meer mijzelf en ik voel me ongelukkig als ik er bij nadenken dat ik met deze man oud ga worden . Het enige wat we nog samen hebben is als broer en zus samen onze kinderen in 1 huis opvoeden.
vrijdag 11 januari 2019 14:38
En je kunt ook weer naar elkaar toe groeien als je daar allebei moeite voor wil doen.Evenhopeloos schreef: ↑11-01-2019 14:33
We zijn uit elkaar gegroeid zo voelt het in de loop der jaren.
Dus hup, relatietherapie.
vrijdag 11 januari 2019 14:40
Heb je je nou nooit echt aangetrokken gevoeld tot je man of zijn jullie uit elkaar gegroeid terwijl er een volwaardige relatie was.? Dat zijn wel verschillende dingen. In het laatste geval kan je eraan werken.Evenhopeloos schreef: ↑11-01-2019 14:33Eerder was de relatie goed tussen ons en fijn. Samen kinderen beginnen met elkaar voelde goed. En ik ben ontzettend blij met onze kinderen. Iets waar ik geen moment spijt van heb met hem te krijgen.
We zijn uit elkaar gegroeid zo voelt het in de loop der jaren.
vrijdag 11 januari 2019 14:46
Doorgaan voor kinderen, mits het harmonieus verloopt thuis en zij er de voordelen van hebben wanneer jullie bij elkaar blijven.
Haal goede herinneringen op met je man, denk aan de leuke tijden, dat stemt positief en hoopvol voor de toekomst.
Je denkt dat het gevoel helemaal weg is maar is dat wel zo? Kan zijn dat het vanzelfsprekend is geworden allemaal en dat je dat daarom denkt.
Geef in ieder geval niet te snel op, scheiden is ook niet zaligmakend. Je hebt dan niet opeens wel wat je nu mist.
Maar...het is aan jou natuurlijk. Alleen jij kan bepalen of je er nog mee door kunt gaan.
Haal goede herinneringen op met je man, denk aan de leuke tijden, dat stemt positief en hoopvol voor de toekomst.
Je denkt dat het gevoel helemaal weg is maar is dat wel zo? Kan zijn dat het vanzelfsprekend is geworden allemaal en dat je dat daarom denkt.
Geef in ieder geval niet te snel op, scheiden is ook niet zaligmakend. Je hebt dan niet opeens wel wat je nu mist.
Maar...het is aan jou natuurlijk. Alleen jij kan bepalen of je er nog mee door kunt gaan.
vrijdag 11 januari 2019 14:48
Precies. Kinderen kunnen beter uit een gebroken gezin kómen, dan erin leven.Solomio schreef: ↑11-01-2019 14:22Ik heb precies de tegenovergestelde ervaring, alleen was het beter geweest als mijn ouders niet zo lang 'voor de kinderen' bij elkaar gebleven waren.
Dat kinderen beschadigd raken door een scheiding wordt tegenwoordig wat genuanceerder beschouwd: de scheiding op zich is niet het probleem, wel de situatie eromheen en eraan voorafgaand.
Juist te lang bij elkaar blijven vergroot m.i. het risico op een vechtscheiding.
vrijdag 11 januari 2019 14:51
Helemaal mee eens!Solomio schreef: ↑11-01-2019 14:22Ik heb precies de tegenovergestelde ervaring, alleen was het beter geweest als mijn ouders niet zo lang 'voor de kinderen' bij elkaar gebleven waren.
Dat kinderen beschadigd raken door een scheiding wordt tegenwoordig wat genuanceerder beschouwd: de scheiding op zich is niet het probleem, wel de situatie eromheen en eraan voorafgaand.
Juist te lang bij elkaar blijven vergroot m.i. het risico op een vechtscheiding.
vrijdag 11 januari 2019 15:04
En dit is het probleem en dit is volgens mij vaak het probleem. Stellen die eigenlijk vanaf het allerbegin al niet echt gek op hun partner zijn, maar erin 'groeien'. Vertrouwd raken, verder kabbelen, kinderen krijgen, huis kopen etc. Dat houdt de schijn nog op de been, maar nu is de kinderwens vervuld en het huis ingericht en nu blijkt dat je hem niet interessant genoeg vindt. En dit wist je eigenlijk al vanaf dag één, maar daar wilde je niet aan. Volgens mij is dat waarom veel stellen weer gaan scheiden na kinderen. Er in eerste instantie eigenlijk nooit echt sprake geweest van echte, onvoorwaardelijke liefde.Evenhopeloos schreef: ↑11-01-2019 13:57O jeetje wat een reacties zo snel. Ik kan ze niet allemaal zo even beantwoorden.
Scheiden is uiteraard een van de laatste opties! Dat er zin in seks veranderd door de kinderen dat is logisch en volstrekt normaal. Alleen heb ik me eigenlijk nooit heel aangetrokken gevoeld tot mijn man. Maar omdat het zon goede lieve man is was ik daardoor al betoverd. Alleen nu heel wat jaren verder en een gezin merk ik dat het opbreekt. Mijn man weet dit en wil er voor blijven vechten. Ik wil dit ook voor onze kinderen! Alleen vraag ik mij af of relatietherapie wel werkt als we al weten allebei waar het 'probleem' ligt.
Ik voel me ongelukkig om het feit dat we alleen nog opvoeders van onze kinderen zijn en gewoon als maatjes leven in een huis .
Relatietherapie kun je proberen, maar omdat je weet wat je diep van binnen
altijd al wist, zal het inderdaad niet heel veel zin hebben. Toch ben je het je man en kinderen misschien wel verplicht.
vrijdag 11 januari 2019 15:07
Mijn schoonzus is er ook zo een. April scheiden, september vader van haar drie jongens eruit en een maand later alweer een nieuwe erin. (Waarin ..)
vrijdag 11 januari 2019 15:12
@Evenhopeloos: Wat verdrietig dat deze situatie ontstaan is binnen jullie relatie. Ik kan je niet vertellen wat je moet doen, wel dat ik heb onlangs precies hetzelfde heb meegemaakt: een relatie van bijna 17 jaar, op jonge leeftijd 4 kinderen met elkaar gekregen, een aantal heel diepe dalen gekend rondom het stichten van ons gezin. We waren beide druk met ons eigen werk, het drukke gezinsleven, ontwikkelden ons persoonlijk beide in een andere richting. En uiteindelijk bleken we op zo’n ander spoor te zitten dat de weg terug naar elkaar niet te vinden was.
De laatste jaren van onze relatie was er nog maar weinig seks, heel erg weinig. Ik herinner me een moment dat er bijna een jaar voorbij was sinds de keer ervoor. Dat schoof ik eerst op vermoeidheid, drukte, tropenjaren met de kinderen. Maar ook de aantrekkingskracht (in ieder geval van mijn kant richting hem) verdween steeds meer. Onze seks is nooit enorm passioneel geweest, echt spannend, uitgebreid of gevarieerd ook niet trouwens. Voor toen prima, nu heb ik andere behoeften.
Waar het (misschien?) voor veel mannen makkelijk is om ‘gewoon’ weer even seks te hebben, heb ik (en waarschijnlijk de meeste vrouwen) voorafgaande aan seks of in een relatie überhaupt ook echt wel oprechte interesse, intimiteit in de vorm van eens een knuffel, een arm om je heen, warmte, nodig. En dat was er ook al lange tijd niet meer. De behoefte dat aan hem te geven ook steeds minder trouwens.
We hebben gedurende een periode van zo’n 2 jaar veel gepraat over het gebrek aan intimiteit, het gemis wat ik steeds meer voelde. Ik heb meerdere malen relatietherapie voorgesteld, aangegeven dat we er samen zo niet uit zouden komen. Mijn ex vond dat niet nodig, het zou wel weer beter worden. Ooit.
Afgelopen voorjaar heb ik opnieuw het gesprek op mijn onvrede gebracht en gezegd dat ik zo niet verder wilde. Daar gingen, met name vanwege de kinderen, maanden overheen voor ik die knoop doorhakte. Er werd door hem nog voorgesteld dat ik binnen ons huwelijk het ‘seks-stuk’ wel bij iemand anders mocht zoeken, maar ik voelde dat hij daar helemaal niet achterstond en dan zou het met een ander alsnog seks om de seks zijn terwijl ik juist die intimiteit, het vertrouwen en waardering zo miste. Uiteindelijk kwamen we na heel veel gesprekken tot de conclusie dat uit elkaar gaan de enige juiste oplossing was om beide weer volledig gelukkig te worden. Daarmee wilden we juist ook onze kinderen een liefdevolle toekomst bieden. Liever twee ouders die apart van elkaar gelukkig zijn en energie hebben en goed met elkaar omgaan dan een schijnhuwelijk zonder intimiteit en aanhankelijkheid, want dat hebben kinderen heus door.
Ik ben nu een half jaar samen met mijn nieuwe vriend. Mijn ex en ik hebben nadat we uit elkaar gingen nog enkele maanden samen gewoond met onze kinderen. Zo hadden we allemaal de tijd aan het idee te wennen en geschikte woonruimte te vinden. In die periode ontstond mijn relatie met mijn huidige partner en kreeg ik van mijn ex alle ruimte om te ontdekken of ik met iemand anders iets kon en wilde opbouwen. De situatie was en is niet makkelijk, zeker voor de kinderen niet. Maar er is zoveel meer mentale rust gekomen. Het voelt bevrijdend niet langer iets in stand te hoeven houden wat gevoelsmatig allang niet meer bestond. Mijn ex gunt het mij (en ik hem!) om weer gelukkig te zijn en lijkt nu te berusten in het (gezamenlijke) besluit te gaan scheiden.
Sorry voor het lange verhaal. Ik hoop dat je met je hoofd en hart een doordachte beslissing kunt nemen en weer gelukkig wordt. Met of zonder je man.
De laatste jaren van onze relatie was er nog maar weinig seks, heel erg weinig. Ik herinner me een moment dat er bijna een jaar voorbij was sinds de keer ervoor. Dat schoof ik eerst op vermoeidheid, drukte, tropenjaren met de kinderen. Maar ook de aantrekkingskracht (in ieder geval van mijn kant richting hem) verdween steeds meer. Onze seks is nooit enorm passioneel geweest, echt spannend, uitgebreid of gevarieerd ook niet trouwens. Voor toen prima, nu heb ik andere behoeften.
Waar het (misschien?) voor veel mannen makkelijk is om ‘gewoon’ weer even seks te hebben, heb ik (en waarschijnlijk de meeste vrouwen) voorafgaande aan seks of in een relatie überhaupt ook echt wel oprechte interesse, intimiteit in de vorm van eens een knuffel, een arm om je heen, warmte, nodig. En dat was er ook al lange tijd niet meer. De behoefte dat aan hem te geven ook steeds minder trouwens.
We hebben gedurende een periode van zo’n 2 jaar veel gepraat over het gebrek aan intimiteit, het gemis wat ik steeds meer voelde. Ik heb meerdere malen relatietherapie voorgesteld, aangegeven dat we er samen zo niet uit zouden komen. Mijn ex vond dat niet nodig, het zou wel weer beter worden. Ooit.
Afgelopen voorjaar heb ik opnieuw het gesprek op mijn onvrede gebracht en gezegd dat ik zo niet verder wilde. Daar gingen, met name vanwege de kinderen, maanden overheen voor ik die knoop doorhakte. Er werd door hem nog voorgesteld dat ik binnen ons huwelijk het ‘seks-stuk’ wel bij iemand anders mocht zoeken, maar ik voelde dat hij daar helemaal niet achterstond en dan zou het met een ander alsnog seks om de seks zijn terwijl ik juist die intimiteit, het vertrouwen en waardering zo miste. Uiteindelijk kwamen we na heel veel gesprekken tot de conclusie dat uit elkaar gaan de enige juiste oplossing was om beide weer volledig gelukkig te worden. Daarmee wilden we juist ook onze kinderen een liefdevolle toekomst bieden. Liever twee ouders die apart van elkaar gelukkig zijn en energie hebben en goed met elkaar omgaan dan een schijnhuwelijk zonder intimiteit en aanhankelijkheid, want dat hebben kinderen heus door.
Ik ben nu een half jaar samen met mijn nieuwe vriend. Mijn ex en ik hebben nadat we uit elkaar gingen nog enkele maanden samen gewoond met onze kinderen. Zo hadden we allemaal de tijd aan het idee te wennen en geschikte woonruimte te vinden. In die periode ontstond mijn relatie met mijn huidige partner en kreeg ik van mijn ex alle ruimte om te ontdekken of ik met iemand anders iets kon en wilde opbouwen. De situatie was en is niet makkelijk, zeker voor de kinderen niet. Maar er is zoveel meer mentale rust gekomen. Het voelt bevrijdend niet langer iets in stand te hoeven houden wat gevoelsmatig allang niet meer bestond. Mijn ex gunt het mij (en ik hem!) om weer gelukkig te zijn en lijkt nu te berusten in het (gezamenlijke) besluit te gaan scheiden.
Sorry voor het lange verhaal. Ik hoop dat je met je hoofd en hart een doordachte beslissing kunt nemen en weer gelukkig wordt. Met of zonder je man.
vrijdag 11 januari 2019 15:31
Deijscoboer: dat denk ik ook dat zo veel stellen bij elkaar komen. Ik denk zelfs dat een heel groot deel van de stellen zo leeft en zich voelt.
Exploretheworld : het is net alsof ik mijn eigen verhaal lees.dat is confronterend! Hier zitten we alleen nog wel veel in de fase praten. Het seks zoeken bij de ander zou mijn man nooit willen, en er samen goed uitkomen zonder ruzie is hier ook al aan de orde dat weet ik zeker. Dat is fijn dat dat voor jullie niet zo is. Al is het alleen al voor je kinderen.
Hoe het met ons komt zal de toekomst uitwijzen en wat wij er zelf mee doen. Relatietherapie hebben we nog niet eerder gedaan en wellicht helpt dit nog voor ons
Exploretheworld : het is net alsof ik mijn eigen verhaal lees.dat is confronterend! Hier zitten we alleen nog wel veel in de fase praten. Het seks zoeken bij de ander zou mijn man nooit willen, en er samen goed uitkomen zonder ruzie is hier ook al aan de orde dat weet ik zeker. Dat is fijn dat dat voor jullie niet zo is. Al is het alleen al voor je kinderen.
Hoe het met ons komt zal de toekomst uitwijzen en wat wij er zelf mee doen. Relatietherapie hebben we nog niet eerder gedaan en wellicht helpt dit nog voor ons
vrijdag 11 januari 2019 15:33
Hou toch es op over hoe erg het voor de kinderen is.
Dat blijkt in de praktijk meestal lang niet zo erg te zijn als men je wil doen geloven, maar de eerste onderzoeken, die nog vol vvoroordelen gedaan werden, blijven maar aangehaald worden.
Inmiddels is het beeld zo veel genuanceerder.
De zachte krachten zullen zeker winnen.
H. Roland Holst
H. Roland Holst
vrijdag 11 januari 2019 15:34
Nee hoor, maar tegen je zin in een relatie blijven verhoogt het geluk van die kinderen ook niet.DuchessMeganMarkle schreef: ↑11-01-2019 13:24Er zwemmen genoeg vissen in de zee. Anno deze tijd verkiezen ouders hun eigen geluk boven de kinderen.
De zachte krachten zullen zeker winnen.
H. Roland Holst
H. Roland Holst
vrijdag 11 januari 2019 15:52
Mee eens.
Maar ik hoor toch ook wel mensen met spijt na de scheiding. Die net zo'n jubelverhaal hadden als vlak hiervoor, die zo blij waren met hun nieuwe partner, na een jaar of 1,5 gingen samenwonen en er dan achter komen dat het tóch niet zo prachtig was.
En dát vind ik wél schadelijk voor de kinderen in kwestie. Een scheiding is niet fijn, niet fijne dingen horen nou eenmaal bij het leven en daar is niets ergs aan. Maar ik zie best wat ouders die daarna hard op zoek gaan naar een huisje boompje beestje herkansing die dan een jaar of 2/3 ook weer stukloopt. Dan ontneem je je kinderen wel echt een basis denk ik, alleen al omdat ze dan vaak al 2 of 3x binnen een paar jaar moeten verhuizen omdat het ouderlijk huis verkocht is, moeder een eigen huis kreeg en dat weer opzegde om te gaan samenwonen, en als dat stuk loopt moet er weer een woning gezocht worden....
En bij die tweede verbroken relatie hoor ik toch ook wel mensen spijt bebben, die zien in dat die eerste relatie weliswaar niet zaligmakend was maar dat geen enkele relatie dat is. En ik denk dat veel mensen de impact op hun omgeving onderschatten. Families, vrienden, daar heeft het ook nogal impact op.
En in mijn omgeving wordt er toch veelal gescheiden wegens een nieuwe liefde of er is vlak na de scheiding een nieuwe liefde.
vrijdag 11 januari 2019 15:52
Allereerst... bepaal of je nog íets voor hem voelt, of niet. Zo ja, kies dan voor relatietherapie. Maar ook dit wilt niet altijd helpen als je je mentaal eigenlijk al voor hem hebt afgesloten.
Een slechte relatie tussen je ouders zien, is heel slecht voor je kinderen. Zij kunnen er bindingsproblemen mee krijgen. Je kinderen leren er veel meer van om hun ouders gelukkig te zien. Mijn ouders zijn ook voor de kinderen samen gebleven, maar ik heb mijn moeder tijdens mijn opgroeien héél vaak gesmeekt om te scheiden van mijn vader. Maar dat wilde ze niet; generatiekloof, huisvrouw, financieel afhankelijk... Ik heb zo ook mijn eigenaardigheden hiervan overgehouden, door te zien dat mijn moeder niet voor haar eigen geluk koos en nog steeds niet kiest.
Sterkte met je proces.
Een slechte relatie tussen je ouders zien, is heel slecht voor je kinderen. Zij kunnen er bindingsproblemen mee krijgen. Je kinderen leren er veel meer van om hun ouders gelukkig te zien. Mijn ouders zijn ook voor de kinderen samen gebleven, maar ik heb mijn moeder tijdens mijn opgroeien héél vaak gesmeekt om te scheiden van mijn vader. Maar dat wilde ze niet; generatiekloof, huisvrouw, financieel afhankelijk... Ik heb zo ook mijn eigenaardigheden hiervan overgehouden, door te zien dat mijn moeder niet voor haar eigen geluk koos en nog steeds niet kiest.
Sterkte met je proces.
vrijdag 11 januari 2019 15:58
Afhankelijk natuurlijk van hoe jullie erin staanEvenhopeloos schreef: ↑11-01-2019 15:31Deijscoboer: dat denk ik ook dat zo veel stellen bij elkaar komen. Ik denk zelfs dat een heel groot deel van de stellen zo leeft en zich voelt.
Exploretheworld : het is net alsof ik mijn eigen verhaal lees.dat is confronterend! Hier zitten we alleen nog wel veel in de fase praten. Het seks zoeken bij de ander zou mijn man nooit willen, en er samen goed uitkomen zonder ruzie is hier ook al aan de orde dat weet ik zeker. Dat is fijn dat dat voor jullie niet zo is. Al is het alleen al voor je kinderen.
Hoe het met ons komt zal de toekomst uitwijzen en wat wij er zelf mee doen. Relatietherapie hebben we nog niet eerder gedaan en wellicht helpt dit nog voor ons
vrijdag 11 januari 2019 16:00
Tuurlijk niet, waarom denk je dat?Evenhopeloos schreef: ↑11-01-2019 15:31Deijscoboer: dat denk ik ook dat zo veel stellen bij elkaar komen. Ik denk zelfs dat een heel groot deel van de stellen zo leeft en zich voelt.
Exploretheworld : het is net alsof ik mijn eigen verhaal lees.dat is confronterend! Hier zitten we alleen nog wel veel in de fase praten. Het seks zoeken bij de ander zou mijn man nooit willen, en er samen goed uitkomen zonder ruzie is hier ook al aan de orde dat weet ik zeker. Dat is fijn dat dat voor jullie niet zo is. Al is het alleen al voor je kinderen.
Hoe het met ons komt zal de toekomst uitwijzen en wat wij er zelf mee doen. Relatietherapie hebben we nog niet eerder gedaan en wellicht helpt dit nog voor ons
vrijdag 11 januari 2019 16:00
Dit!Thordis* schreef: ↑11-01-2019 15:52
Maar ik hoor toch ook wel mensen met spijt na de scheiding. Die net zo'n jubelverhaal hadden als vlak hiervoor, die zo blij waren met hun nieuwe partner, na een jaar of 1,5 gingen samenwonen en er dan achter komen dat het tóch niet zo prachtig was.
En dát vind ik wél schadelijk voor de kinderen in kwestie. Een scheiding is niet fijn, niet fijne dingen horen nou eenmaal bij het leven en daar is niets ergs aan. Maar ik zie best wat ouders die daarna hard op zoek gaan naar een huisje boompje beestje herkansing die dan een jaar of 2/3 ook weer stukloopt. Dan ontneem je je kinderen wel echt een basis denk ik, alleen al omdat ze dan vaak al 2 of 3x binnen een paar jaar moeten verhuizen omdat het ouderlijk huis verkocht is, moeder een eigen huis kreeg en dat weer opzegde om te gaan samenwonen, en als dat stuk loopt moet er weer een woning gezocht worden....
De meeste samengestelde gezinnen lopen binnen een paar jaar vast.
Te moeilijk, ingewikkeld, wat doet het met kinderen om daar een paar keer mee geconfronteerd te worden?
En dan niet alleen met hun moeder, ook vader begint weer opnieuw met een vrouw al dan niet met stiefbroertjes of zusjes.
vrijdag 11 januari 2019 16:06
En nu maar hard hopen en bidden dat deze relatie blijvend is, ook als de passie weer verdwijnt.
Zo snel al weer een relatie
, ik geef het weinig kans op duurzaamheid.
vrijdag 11 januari 2019 16:08
Statistisch daalt de kans op langdurig succes bij nieuwe relaties enorm.
Like a great eternal Klansman
With his two flashing red eyes
Turn around he's always watching
(Dead Kennedys)
With his two flashing red eyes
Turn around he's always watching
(Dead Kennedys)
vrijdag 11 januari 2019 16:09
Ik ben dan weer geen voorstander van snel een nieuwe relatie na een scheiding, o.a. vanwege de kinderen, maar ook voor mensen zelf: leer eerst maar eens alleen je eigen boontjes te doppen.Thordis* schreef: ↑11-01-2019 15:52Mee eens.
Maar ik hoor toch ook wel mensen met spijt na de scheiding. Die net zo'n jubelverhaal hadden als vlak hiervoor, die zo blij waren met hun nieuwe partner, na een jaar of 1,5 gingen samenwonen en er dan achter komen dat het tóch niet zo prachtig was.
En dát vind ik wél schadelijk voor de kinderen in kwestie. Een scheiding is niet fijn, niet fijne dingen horen nou eenmaal bij het leven en daar is niets ergs aan. Maar ik zie best wat ouders die daarna hard op zoek gaan naar een huisje boompje beestje herkansing die dan een jaar of 2/3 ook weer stukloopt. Dan ontneem je je kinderen wel echt een basis denk ik, alleen al omdat ze dan vaak al 2 of 3x binnen een paar jaar moeten verhuizen omdat het ouderlijk huis verkocht is, moeder een eigen huis kreeg en dat weer opzegde om te gaan samenwonen, en als dat stuk loopt moet er weer een woning gezocht worden....
En bij die tweede verbroken relatie hoor ik toch ook wel mensen spijt bebben, die zien in dat die eerste relatie weliswaar niet zaligmakend was maar dat geen enkele relatie dat is. En ik denk dat veel mensen de impact op hun omgeving onderschatten. Families, vrienden, daar heeft het ook nogal impact op.
En in mijn omgeving wordt er toch veelal gescheiden wegens een nieuwe liefde of er is vlak na de scheiding een nieuwe liefde.
Neemt niet weg dat ik scheiden echt wel zou willen promoten, maar ja, ik ben liever zonder relatie dan in een redelijke relatie.
De zachte krachten zullen zeker winnen.
H. Roland Holst
H. Roland Holst
vrijdag 11 januari 2019 16:13
Ik spraak laatst iemand, die latte (niet de koffie) al 17 jaar. Ze gingen nu binnenkort samenwonen. Want het laatste kind ging ook uit huis. Daarvoor hadden ze afgesproken om nooit de kinderen op één hoop te gooien, een eind te verhuizen, bij de andere ouder vandaan, enz.Solomio schreef: ↑11-01-2019 16:09Ik ben dan weer geen voorstander van snel een nieuwe relatie na een scheiding, o.a. vanwege de kinderen, maar ook voor mensen zelf: leer eerst maar eens alleen je eigen boontjes te doppen.
Neemt niet weg dat ik scheiden echt wel zou willen promoten, maar ja, ik ben liever zonder relatie dan in een redelijke relatie.
Ik vond dat bewonderenswaardig.
Een redelijke relatie is volgens mij prima hoor, als je al kinderen hebt vind ik eerder gezegd een redelijke relatie geen reden om te scheiden. Maar ik ben met je eens dat scheiden zélf niet zo vreselijk is voor de kinderen, hóe je gaat scheiden is veel belangrijker denk ik.
vrijdag 11 januari 2019 16:14
Waarom heb je in die paar jaar nooit iets ondernomen TO?
Er zat genoeg personen waarvan de partner niet in therapie willen oid, maar zo n partner is jouw man niet denk ik.
Ik denk dat het tijd voor jou is om stappen te gaan zetten, want met 'klagen' zonder iets te ondernemen lost niets op.
Ik denk dat relatietherapie heel goed voor jullie zou kunnen werken
Er zat genoeg personen waarvan de partner niet in therapie willen oid, maar zo n partner is jouw man niet denk ik.
Ik denk dat het tijd voor jou is om stappen te gaan zetten, want met 'klagen' zonder iets te ondernemen lost niets op.
Ik denk dat relatietherapie heel goed voor jullie zou kunnen werken
vrijdag 11 januari 2019 16:14
Mensen verwachten/eisen te veel van een relatie.Solomio schreef: ↑11-01-2019 16:09Ik ben dan weer geen voorstander van snel een nieuwe relatie na een scheiding, o.a. vanwege de kinderen, maar ook voor mensen zelf: leer eerst maar eens alleen je eigen boontjes te doppen.
Neemt niet weg dat ik scheiden echt wel zou willen promoten, maar ja, ik ben liever zonder relatie dan in een redelijke relatie.
Je bent nog altijd een autonoom persoon en voor heel veel dingen zelf verantwoordelijk.
Ook in een relatie.
Verwachten dat iemand anders je de rest van je leven gelukkig gaat maken, is kinderlijk.
