Schoonfamilie inschakelen of afwachten?

Lieve Viva-forummers,

Trouwe meelezer hier.

Ik heb nu zelf erg veel behoefte aan jullie advies, want ik weet zelf niet meer zo goed wat ik hiermee moet doen.
Sorry alvast voor het lange verhaal.

Mijn vriend en ik gaan na een relatie van 4 jaar uit elkaar. Zijn beslissing: verstandelijk gezien zeker het beste, gevoelsmatig voor mij erg lastig.
Er is veel gebeurd en ik zit er momenteel behoorlijk doorheen (dat is ook een understatement).
Ik heb veel voor hem gedaan, (te)veel geaccepteerd (ten koste van mezelf soms).
Hij heeft nogal wat bagage vanuit het verleden. Communiceren was daardoor altijd wel een uitdaging. Hij is snel overprikkeld en heeft een behoorlijke gebruiksaanwijzing, waardoor een gesprek vaak niet mogelijk is.
Er is ook weinig begrip voor mijn gevoelens of wensen.
Hij wilde of kon (nog) geen hulp zoeken, het was (letterlijk) teveel gevraagd.

Deze moeizame communicatie blijft ook nu zo doorgaan. Hij heeft mij zelf nog om hulp gevraagd en geappt over wat zaken. Andersom werd ik geblokkeerd toen ik hem om iets vroeg. Dat is zijn manier om om te gaan met emoties of iets lastigs; niet. Door het letterlijk te blokkeren is het er niet.
Hij houdt dit gerust weken vol en komt dan een keer tot inzicht.
We moeten nog contact hebben om dingen te regelen: er staan nog heel veel spullen bij mij en we hebben samen twee huisdieren die hij graag wilde (ik heb twee jaar nee gezegd, had niks met deze dieren, hoewel ik ze nu erg lief vind). Ik vind dat hij zijn verantwoordelijkheid moet nemen. Het is allemaal wel lekker makkelijk hoe hij met alles omgaat.

Hij gaat op een niet respectvolle manier met mij om nu (blokkeren, geen normaal gesprek, alles op zijn manier en zijn moment). En ik ben het inmiddels behoorlijk zat.
Zit er zelf behoorlijk doorheen door alles. Zoals gezegd is er de afgelopen maanden veel gebeurd en veel gezegd.

Ik werk fulltime en heb een vrij pittige baan, moest daarnaast alles zelf doen en dealen met zijn issues.
Ik zit zelf ook niet goed in mijn vel en heb het gevoel dat ik hier echt even weg moet.
Ik heb hartkloppingen, slaap slecht, het lukt me niet om goed voor mezelf te zorgen (huis op orde houden, gezond eten e.d.).

Mijn ex-vriend woonde bij mij en vanaf eind april hadden we een time-out en is hij vertrokken.
Vanaf dat moment ben ik hier alleen met de twee huisdieren.
Vanaf eind mei is het definitief over.

Door de manier waarop hij nu met mij omgaat wil ik zo snel mogelijk echt klaar zijn met hem en het kunnen afsluiten - het doet mij namelijk pijn op deze manier.
Daarnaast staat deze manier van met elkaar omgaan ver van mij af, ik vind niet dat je iemand met wie je een serieuze relatie hebt gehad op die manier kunt behandelen, zou dat zelf nooit doen.

We zouden in juli afspreken, zodat de huisdieren bij hem kunnen komen.
Uiteindelijk heeft hij eind juli een paar dagen vrij, waardoor de huisdieren dan tijd hebben om te wennen. Prima. Later dan ik verwacht had, maar voor mij oké.

Nu wil hij echter pas ergens in augustus afspreken. Want hij heeft tijd nodig om het huis in orde te maken e.d.

Ik vind dit niet redelijk. Eind juli is nog een hele maand. Tijd genoeg. Hij is al weg vanaf eind april en ik heb de hele maand juni al gegeven zodat hij zijn dingen kon doen.
Hij gaat sowieso altijd pas op het laatste moment beginnen.
Ik heb ook aangeboden om hem te helpen in huis, zodat alles op tijd klaar is.

Ik heb tot nu toe veel rekening gehouden met hem en met de beestjes.
Maar doordat er verder geen normale communicatie meer mogelijk is en het met mijzelf ook niet goed gaat wil ik vasthouden aan eind juli.
Ik moet dit afsluiten, hem niet nog zien of spreken en die afspraak pas “ergens in augustus” hebben.
Ik voel dat het met mijzelf steeds slechter gaat en ik wil nu eindelijk eens naar MIJN eigen grenzen kijken en rekening houden met wat nodig is voor mij.

Er valt echter niet met hem te praten.
Hij blokkeert me op whatsapp, reageert onredelijk of helemaal niet.

Ik twijfel nu of ik mijn schoonfamilie in moet schakelen om te bemiddelen. Ik heb een goede band met ze, zij zijn de enige mensen die tot mijn ex-vriend doordringen, van wie hij iets aanneemt.
Ze zullen mij begrijpen en aan mijn kant staan hierin; het zijn hele redelijke mensen die ook vinden dat je niet op deze manier met elkaar omgaat. Zij kennen ook zijn gebruiksaanwijzing.
Aan de ene kant wil ik ze er buiten laten; ik wil ze er niet mee opzadelen. En ik wil rekening houden met mijn ex en met onze beestjes.
Ik vind het ook niet netjes om ze erbij te betrekken; het is zijn familie. Ik krijg bovendien van hem de meest vreselijke verwensingen naar mijn hoofd als ik dit doe.
Ik wil er zelf ook niet met een nòg rotter gevoel op terugkijken in de toekomst.
Aan de andere kant gaat het momenteel zó ten koste van mijn werk, mijn gezondheid en mijn nachtrust dat ik het gewoon ook niet meer volhoud en voor mezelf moet gaan zorgen.
Bovendien ben ik bang dat van uitstel afstel komt en dat hoe langer hij hier weg is, hij het wel prima vindt. En mij alsnog alles in mijn eentje laat uitzoeken.

Eind juli ben ik hier al drie maanden alleen. Ik wil het afsluiten, heb genoeg rekening gehouden met hem.

What to do?

Sorry voor de mega-lange post. Bedankt als je er doorheen gekomen bent.
Op basis van de wet van wuilis weet ik in elk geval zeker dat onze relatie echt over is

Moet nog even bedenken wat ik mijn schoonmoeder schrijf, ik wil het vooral kort houden en niet teveel zeggen, maar ook wel duidelijk zijn.
En kort is niet mijn sterkste kant, zoals jullie hebben kunnen zien

En even over nadenken; denk dat ik hem nog wel de kans moet geven voor de katten te zorgen en dat ik mijn schoonzusje vraag het goed in de gaten te houden.
Als hij het niet wil of doet dan moet hij ook meedenken over een andere oplossing en hier dingen voor regelen. Ik wil de katjes sowieso niet naar een asiel brengen.
Maar mijn schoonfamilie zal hem de waarheid wel zeggen, denk ik / hoop ik.

PotjePindakaas schreef: ↑

01-07-2019 23:51

Hij is geen kattenmens maar een egoïst en een profiteur. Hij weet dat je de katten nooit zou herplaatsen en op deze manier drukt hij nog op een hele nare manier een negatieve invloed op jou leven uit. Je krijgt een zogezegde schop na.

Als hij echt zoveel om de katten zou geven had hij ze allang gehaald. Nog voor zijn spullen.

Je weet zelf heel goed wat voor type man dit is, wil hem serieus de verantwoordelijkheid geven van twee levende wezens? Deze kerel denkt alleen maar aan zichzelf. Je kan beter bedenken of je zelf de katten wil houden en ze anders herplaatsen via bijvoorbeeld ikzoekbaas.

Tja....hard maar waar.
Hij is er inderdaad vanuit gegaan dat ik het wel voor hem op zou lossen, dat hij gewoon lekker makkelijk weg kan lopen en de katten blijven toch wel bij mij.

Marnamai schreef: ↑

01-07-2019 23:56

Aangetekend per post? Zo'n spel-console en kilo's spelletjes?
Je wil nog failliet gaan aan die kerel ook?


Als zijn ouders een beetje in de buurt wonen zou ik het bij hen droppen.
Of bij het dichtst bijzijnde familie-lid.

Lossen zij het maar op hoe het daar weer wegraakt.
(Waarschijnlijk staat het ook daar weer nog een half jaar.)

Ze wonen helaas allemaal niet dichtbij. Het is een uur rijden en inclusief katten en hun spullen is het zéker twee keer rijden.
Ik zou sowieso in de zomervakantie nog een keer langsgaan daar. Eventueel kan ik dan spullen meenemen.

Mijn schoonzus is een lieverd en houdt van katten; ik betrek haar er sowieso wel bij met de katten (ze woont nog thuis helaas ).

Argentovivo schreef: ↑

02-07-2019 00:11

Dat dus. En dan nog de rest. Wat een ongelooflijk verdrietige mannetje. Bah!
Je moet nu keihard voor jezelf opkomen TO. Hard en zakelijk zijn, ook t.a.v. de katten. Ja, je vindt het lieve beestjes, maar het past onvoldoende bij je en zeker nu is de zorg gewoon teveel.
Stuur die droeftoeter een aangetekende brief die je ook per gewone post, e-mail en app stuurt (op het moment het meneer niet ontrieft je te deblokkeren). Zorg dat je een bewijs hebt dat hij het ontvangen heeft.
Stel een heel duidelijke, redelijke termijn waarbinnen hij de spullen incl. katten mag komen halen.
Doet hij dit niet, neem je maatregelen en sla je de spullen op/brengt die naar zijn familie en de katten naar het asiel.
Mag hij ze daar gaan halen als hij zoveel om ze geeft en anders zijn ze binnen mum van tijd geplaatst bij mensen die met liefde voor ze willen zorgen.
Doe het zo om juridisch gezeik te voorkomen.
En gooi elke vorm van schuldgevoel overboord.
Jij bent niet gek, hij is het. En hij heeft al genoeg verkloot.
Laat jezelf niet langer gijzelen door zijn gedrag.
Je hebt nu je energie nodig om jezelf weer beter te gaan voelen.
Elke stap voelt nu als de wereld op je schouders, maar dat wordt echt beter.

Heel veel sterkte en dikke knuffel!

Thanks voor je lieve bericht en advies.

laborantje schreef: ↑

02-07-2019 00:08

Als je ook maar een greintje om die dieren geeft hou je ze mooi zelf. Het is vakantie, asiels zitten stampvol met gedumpte beesten. Aan je ex zou ik ze sowieso niet meer meegeven, iemand die zo laks is met zijn dieren zou ik er nooit mee vertrouwen.
En zielig dat je fulltime werkt vind ik het niet. Een kat slaapt zo een 15 uur per dag en dat vooral overdag. Ik werk meer dan fulltime en heb niet het idee dat zijne koninklijke hoogheid iets te kort komt.
Tja en die haren en dat poetsen, ik zie het niet eens meer. Een huis zonder fluffymans voelt voor mij leeg en kaal, heerlijk die kleine ronkertjes om je heen.

Wat betreft vriend geef hem een ultimatum hij heeft tot zaterdag de tijd om zijn spullen op te halen. Doet hij dat niet dan dump je alles bij schoonouders.

Ik wil eigenlijk niet dat ze bij mij blijven (al voel ik me daar rot over, want
ze zijn echt makkelijk en erg lief).
Maar ze gaan zéker niet naar een asiel, absoluut niet. Dat verdienen ze niet en zou ik echt niet kunnen doen.

Marnamai schreef: ↑

01-07-2019 23:46

De spullen zou ik gewoon zo snel mogelijk dumpen in dozen en bij zijn ouders of zus afzetten.

Als je daar dan toch bent zou ik hen vertellen dat hun zoon / broer nog exact tot 31 juli heeft om de katten te komen halen, anders gaan ze op 1 augustus naar een asiel of alternatieve kattenopvang.

Als ie na 31 juli problemen heeft met geld voor de katten kan ie aankloppen bij zijn moeder. Niet bij jou. Jullie zijn uit elkaar. Tijd voor hem om volwassen te worden.

Lang genoeg gewacht en geduld gehad en ik snap al niet dat hij zijn allerliefste vriendjes al niet van in begin mee heeft genomen als ie dan toch 2 jaar lang aan 't zeuren is geweest om die katten in huis te halen.

Dat geld heb ik al toegezegd.
Althans, als spullen (goed voer, zelfde kattengrit e.d.) voor de katten, hij krijgt niks in geld van mij. Geld is bedoeld voor de katten en niet voor sigaretten of whatever.

Situatie duurt nog anderhalf jaar ongeveer.

Vind ik niet zo erg, ik heb geld zat, zonder hem alleen nog maar meer

Xenosdoos schreef: ↑

02-07-2019 00:33

Daarom moet je nu al op zoek gaan naar een fijn adres voor ze voordat je ze echt spuugzat bent of niet meer voor ze kan zorgen door een vakantie of zo.

Klopt...
Ik had niet gedacht dat ze niet naar hem zouden kunnen, dat jullie daar zo negatief over zouden denken (door zijn gedrag).
Hij lijkt nu wel een grote idioot, maar is wel gek met de katten.
Maar ik snap wel waardoor jullie dit zeggen uiteraard.

nachtvlinder1977 schreef: ↑

02-07-2019 00:34

Dat is niet jouw probleem!

Geef hem een ultimatum en hou je daar ook aan. Als je de katten niet naar een asiel wil brengen zoek je zelf een ander huis voor hun. En blokkeer je ex overal op en laat je niet meer uitschelden.

Inderdaad....
Dat slaat echt nergens op.
Had hem dat vanmiddag ook laten weten, dat ik me niet zo laat behandelen door hem.

En ik weet hoe hij is; hij gaat hier echt over nadenken en zich heel kut over voelen over een tijdje. Over wat hij dan gezegd heeft allemaal.
Lekker voor hem.
Helaas is dat besef altijd maar weer tijdelijk.

Ik had hem er al lang uit moeten zetten.

Xenosdoos schreef: ↑

02-07-2019 00:47

Zowel in zin gedag in jullie relatie als in nu richting de katten laat hij zien dat hij geen verantwoordelijkheid neemt. Zolang hij deze roblemen blijft houden zal hij dat ook niet doen want daar hoort onvolwassen gedrag bij.
Hak de knoop door, dan eb je nu nog tijd om naar een leuk gezin voor ze te zoeken in plaats van dat het op stel en sprong moet en je minder kritisch bent.

Dat klopt, daar heb je gelijk in.
En dat was met meer dingen zo (financieel, problemen niet aanpakken, dingen niet regelen, begrip naar mij toe).

Ik moet het even laten bezinken allemaal en misschien ook even met mijn schoonzus overleggen morgen.

LitaLily schreef: ↑

02-07-2019 00:52

Lieve TO,
Allereerst wil ik je veel sterkte en liefs wensen. Wat een respectloze idioot is jouw ex. Ik zou zeker zn moeder (en zus) inlichten. Dat verlicht de last die jij nu draagt. Je hoeft echt niet meer aan hem te denken, dat heb je al veel te veel en te lang gedaan. Nu is het tijd om aan jezelf te denken.
Ik zou er zelf wel moeite mee hebben om de katten aan hem te geven. Het komt over alsof hij helemaal niet veel om ze geeft(anders was hij ze meteen wel komen halen) en hij zou er volgens mij helemaal niet goed voor zorgen.
De poesjes verdienen niet zo'n leven als ze bij hem zullen krijgen. En hij verdient hun niet. Ik zou ze zelf houden, en nog eerder naar een asiel brengen dan naar hem/iemand zoeken die ze wil.
Maak een plan om z.s.m. van zijn zooi af te zijn en verbreek alle contact met hem. Een schone lei in je hoofd en leven. Dan zul je je vast snel een stuk beter gaan voelen en weer meer energie krijgen.
Hij heeft jou heel lelijk behandeld en verdient geen enkele moeite vanuit jouw kant meer.
Hij zoekt t maar lekker uit zonder jou.
En dan kun jij weer gaan opbouwen, mentaal en lichamelijk.
Ik hoop dat er een last van je schouders zal vallen en je opgelucht en met een vrij fris gevoel verder kunt gaan en je leven weer oppakken.

Wat een lieverds zijn jullie allemaal. Wat een lief bericht, ik moet er bijna van huilen.
Ik ga morgen alles nog eens goed doorlezen (nog een keer rustig, op mijn gemak).

Hele fijne adviezen, kan ik zeker iets mee.

En ik heb inderdaad lang genoeg (veel te lang) aan hem gedacht. Klaar daarmee.