Relaties
alle pijlers
Speciaal zijn om een goede relatie te hebben?
donderdag 22 oktober 2020 12:31
Hoi, ik vroeg me af hoe jullie hierin staan. Ik besef me dat het beeld dat ik van mezelf en relaties heb waarschijnlijk afwijkt van normaal.
Ik heb het idee dat om "ware liefde" te vinden, iemand die helemaal head over heels van jou is en smoorverliefd, je tot op zekere hoogte speciaal moet zijn. Dus ver boven gemiddeld moet zijn; bovengemiddeld knap, intelligent, grappig, leuk, sociaal, verleidelijk, etc.
Als mensen (in mijn omgeving) beschrijven wat ze zo smoorverliefd maakt op hun vriend of vriendin, is het vaak dat degene waar ze verliefd op zijn de "Full package" is; het lijkt me niet realistisch dat iedereen over deze full package beschikt. Ook kom ik mensen tegen die wel in een relatie zitten maar niet helemaal gek op hun partner zijn, maar "settelen". Het lijkt mij dat deze relaties uiteindelijk wel stranden, ik zou zelf ook niet gelukkig zijn in een relatie met een partner die niet gek op mij is; daar ben ik te onzeker voor.
Ik heb het idee dat als je niet over deze "full package" beschikt, je partner uiteindelijk niet tevreden meer met jou en de relatie zal zijn, weg zal gaan of vreemd zou gaan.
Realistisch is natuurlijk ook dat de meeste mensen (inclusief ikzelf) dit niet zijn, bovengemiddeld. Tegelijkertijd zijn veel mensen wel biased om zichzelf iets positiever in te schatten dan dat zij in realiteit zijn, maar in realiteit zijn de meeste mensen gewoon "gemiddeld" - de term bestaat niet voor niets lijkt me.
Ik voel dus best veel druk op me om "uit te blinken", omdat ik het gevoel heb dat ik anders niet voldoe, makkelijk vervangbaar ben en verlaten of bedrogen wordt.
Hoe staan jullie hierin? Zijn jullie van mening dat je bovengemiddeld moet zijn om een man helemaal verliefd en committed te krijgen?
Ik heb het idee dat om "ware liefde" te vinden, iemand die helemaal head over heels van jou is en smoorverliefd, je tot op zekere hoogte speciaal moet zijn. Dus ver boven gemiddeld moet zijn; bovengemiddeld knap, intelligent, grappig, leuk, sociaal, verleidelijk, etc.
Als mensen (in mijn omgeving) beschrijven wat ze zo smoorverliefd maakt op hun vriend of vriendin, is het vaak dat degene waar ze verliefd op zijn de "Full package" is; het lijkt me niet realistisch dat iedereen over deze full package beschikt. Ook kom ik mensen tegen die wel in een relatie zitten maar niet helemaal gek op hun partner zijn, maar "settelen". Het lijkt mij dat deze relaties uiteindelijk wel stranden, ik zou zelf ook niet gelukkig zijn in een relatie met een partner die niet gek op mij is; daar ben ik te onzeker voor.
Ik heb het idee dat als je niet over deze "full package" beschikt, je partner uiteindelijk niet tevreden meer met jou en de relatie zal zijn, weg zal gaan of vreemd zou gaan.
Realistisch is natuurlijk ook dat de meeste mensen (inclusief ikzelf) dit niet zijn, bovengemiddeld. Tegelijkertijd zijn veel mensen wel biased om zichzelf iets positiever in te schatten dan dat zij in realiteit zijn, maar in realiteit zijn de meeste mensen gewoon "gemiddeld" - de term bestaat niet voor niets lijkt me.
Ik voel dus best veel druk op me om "uit te blinken", omdat ik het gevoel heb dat ik anders niet voldoe, makkelijk vervangbaar ben en verlaten of bedrogen wordt.
Hoe staan jullie hierin? Zijn jullie van mening dat je bovengemiddeld moet zijn om een man helemaal verliefd en committed te krijgen?
vrijdag 23 oktober 2020 00:31
Ik vind het belangrijkste: veel raakpunten hebben, interesses kunnen delen. Iemand die me begrijpt. Een leuk uiterlijk is mooi meegenomen, maar zegt lang niet alles. Ik noem mezelf niet knap en blink nergens in uit. Ook nog nooit een serieuze relatie gehad. Met de mannen met wie ik kort iets had, lagen onze interesses ver uit elkaar. Dan waren we snel uitgepraat. Ongemakkelijke stiltes. Ze hadden ook een hoge dunk van zichzelf en wreven er regelmatig in dat ik de mindere was van ons. Ik maakte het dan uit. Want ik was al een gevoelig en onzeker meisje. Dat kan ik er niet bij hebben. Liever single dan afgekraakt worden. Of een goede relatie er voor mij ooit in zit betwijfel ik. Maar ik ken ook mensen die heel zelfverzekerd zijn en al heel lang single.
vrijdag 23 oktober 2020 05:25
Dat vind ik ook zo fijn. Ik dacht 20 jaar terug echt: hoe kun je nou zo'n oude man leuk vinden. Zag mezelf al helemaal als sneue kroegtijger wanhopig jongere mannen versieren.BuzzieBee schreef: ↑22-10-2020 13:52Welnee, joh (even op de OP) de man van mijn dromen bleek na 18 jaar echt de man van mijn dromen. Helaas was het een droom in de vorm van een nachtmerrie na jaren relatie.
Nu een leuke vent die voor een ander wellicht niet aan het totaalplaatje voldoet maar ik vind hem zo ontzettend leuk. Oke hij is wel heel intelligent, maar hij is al grijs en licht kalend, heeft een leesbril en een buikje en toch voel ik me woest aangetrokken tot hem.
Maar dat groeit dus mee.
Gelukkig!
vrijdag 23 oktober 2020 07:40
bovengemiddeld knap, intelligent, grappig, leuk, sociaal, verleidelijk, etc.
Open je ogen eens! Ik denk dat 99% afvalt met deze eisen.
Het is " in the eye of the beholder" denk ik dan.
Ik voel mijzelf b.v. niet aangetrokken tot mannen met blonde krullen, introvert enz.
Nu heb ik een enorme crush op iemand die dit wel heeft.
Nee, eigenlijk is hij niet enorm knap, sciaal enz.
Daarentegen maakt hij mij aan het lachen en oh, wat krijg ik weke knieen van zijn blik.
Zo ken ik nog wat mannen, waar je stuk voor stuk zo aan voorbij zou lopen, maar hun hebben een charme. Een blik. Een praatje. En je bent verkocht.
Open je ogen eens! Ik denk dat 99% afvalt met deze eisen.
Het is " in the eye of the beholder" denk ik dan.
Ik voel mijzelf b.v. niet aangetrokken tot mannen met blonde krullen, introvert enz.
Nu heb ik een enorme crush op iemand die dit wel heeft.
Nee, eigenlijk is hij niet enorm knap, sciaal enz.
Daarentegen maakt hij mij aan het lachen en oh, wat krijg ik weke knieen van zijn blik.
Zo ken ik nog wat mannen, waar je stuk voor stuk zo aan voorbij zou lopen, maar hun hebben een charme. Een blik. Een praatje. En je bent verkocht.
de wereld wacht om ontdekt te worden
vrijdag 23 oktober 2020 07:53
Ik dacht hier vroeger ook altijd zo over. En had ook het idee dat ik ‘zo perfect mogelijk’ moest zijn. Vreselijke misvatting waar ik een groot gedeelte van mijn leven mee heb verpest. Want wat blijkt, je waarde zit juist in je uniciteit.
En op ieder potje past een dekseltje, ik vond het altijd een belachelijke uitspraak. Maar ondertussen begrijp ik het op een heel andere manier. Elk mens heeft z’n eigen behoeftes en ‘rare’ eigenschappen, en kijk op het leven. En als je iemand vindt die daarbij aansluit, en die dingen helemaal niet raar vindt, en dus gewoon echt bij je past, dan pas je dus bij elkaar als een dekseltje op een potje. Aanvullend en aansluitend.
Nou, zo iemand heb ik dus gevonden. En ik ben langzamerhand van die angst afgekomen dat ik zo perfect moet zijn, en dat iedereen die slim of knap is inwisselbaar is voor mij. Want mijn unieke persoon is juist hetgeen wat mijn man zo leuk vindt, en zíjn persoonlijkheid is juist wat ik leuk vind. En alles wat met knap uiterlijk of zo te maken heeft kan me niet meer boeien. Wat betreft mezelf niet, en ook wat betreft andere mannen niet. (We zien er allebei gewoon leuk uit, maar heb volledig de rust gevonden dat ik me niet beter voor hoef te doen dan ik ben).
En nu geniet ik pas echt van m’n leven! Maar ik heb mijn man pas gevonden toen ik mijzelf leuk begin te vinden, en mezelf meer begon te accepteren. Dus daar begint het mee.
En op ieder potje past een dekseltje, ik vond het altijd een belachelijke uitspraak. Maar ondertussen begrijp ik het op een heel andere manier. Elk mens heeft z’n eigen behoeftes en ‘rare’ eigenschappen, en kijk op het leven. En als je iemand vindt die daarbij aansluit, en die dingen helemaal niet raar vindt, en dus gewoon echt bij je past, dan pas je dus bij elkaar als een dekseltje op een potje. Aanvullend en aansluitend.
Nou, zo iemand heb ik dus gevonden. En ik ben langzamerhand van die angst afgekomen dat ik zo perfect moet zijn, en dat iedereen die slim of knap is inwisselbaar is voor mij. Want mijn unieke persoon is juist hetgeen wat mijn man zo leuk vindt, en zíjn persoonlijkheid is juist wat ik leuk vind. En alles wat met knap uiterlijk of zo te maken heeft kan me niet meer boeien. Wat betreft mezelf niet, en ook wat betreft andere mannen niet. (We zien er allebei gewoon leuk uit, maar heb volledig de rust gevonden dat ik me niet beter voor hoef te doen dan ik ben).
En nu geniet ik pas echt van m’n leven! Maar ik heb mijn man pas gevonden toen ik mijzelf leuk begin te vinden, en mezelf meer begon te accepteren. Dus daar begint het mee.
vrijdag 23 oktober 2020 09:10
vrijdag 23 oktober 2020 18:40
Mooie post! En helemaal mee eens.kniesoor schreef: ↑23-10-2020 07:53Ik dacht hier vroeger ook altijd zo over. En had ook het idee dat ik ‘zo perfect mogelijk’ moest zijn. Vreselijke misvatting waar ik een groot gedeelte van mijn leven mee heb verpest. Want wat blijkt, je waarde zit juist in je uniciteit.
En op ieder potje past een dekseltje, ik vond het altijd een belachelijke uitspraak. Maar ondertussen begrijp ik het op een heel andere manier. Elk mens heeft z’n eigen behoeftes en ‘rare’ eigenschappen, en kijk op het leven. En als je iemand vindt die daarbij aansluit, en die dingen helemaal niet raar vindt, en dus gewoon echt bij je past, dan pas je dus bij elkaar als een dekseltje op een potje. Aanvullend en aansluitend.
Nou, zo iemand heb ik dus gevonden. En ik ben langzamerhand van die angst afgekomen dat ik zo perfect moet zijn, en dat iedereen die slim of knap is inwisselbaar is voor mij. Want mijn unieke persoon is juist hetgeen wat mijn man zo leuk vindt, en zíjn persoonlijkheid is juist wat ik leuk vind. En alles wat met knap uiterlijk of zo te maken heeft kan me niet meer boeien. Wat betreft mezelf niet, en ook wat betreft andere mannen niet. (We zien er allebei gewoon leuk uit, maar heb volledig de rust gevonden dat ik me niet beter voor hoef te doen dan ik ben).
En nu geniet ik pas echt van m’n leven! Maar ik heb mijn man pas gevonden toen ik mijzelf leuk begin te vinden, en mezelf meer begon te accepteren. Dus daar begint het mee.
zaterdag 24 oktober 2020 12:24
Het is geen vereiste. Ja ik ken mensen met een laag zelfbeeld die veel foute relaties hebben gehad. Maar een vriendin van me heeft ook een laag zelfbeeld en is toch al 40 jaar bij dezelfde man. Mijn oom is zo iemand die het altijd beter weet. Niemand is zo goed als hij. Kon makkelijk vriendinnen krijgen, maar ze bleven nooit lang. Nu is hij chronisch ziek en wil er niet meer aan beginnen.Henk-en-Roelie schreef: ↑22-10-2020 13:30Eerst van jezelf houden lijkt me wel een belangrijke vooral om te voorkomen dat je jezelf niet vergooit voor de eerste de beste klojo die over je grenzen gaat. Daarbij als je van jezelf houdt dan straal je zelfvertrouwen uit en dat trekt aan
zaterdag 24 oktober 2020 12:35
Ik ben altijd vooral mijzelf. Heb me zelden druk gemaakt over hoe anderen mij zagen of vonden. Ik was ook gewoon blij met mezelf (ja, ik heb massa's minpunten, dat is dan maar zo, sommige probeer ik te veranderen, andere zijn hardnekkig) Ik heb een man gevonden, die zich ook niet zo druk maakt over andere meningen. En ja, ook hij heeft minpunten, voor mij dan. Voor anderen zouden dat mogelijk weer pluspunten zijn.
Maar waar ik me dus nooit druk over heb gemaakt is hoe ik zou moeten zijn om een relatie te hebben en te houden. Als je jezelf hiervoor teveel moet veranderen, wordt dat nooit wat. Je kunt niet 24/7 een toneelstukje opvoeren, om je partner maar bij je te kunnen houden. Ik niet tenminste. En ik kan heel goed alleen zijn, dus een relatie was ook niet echt een must.
Het lijkt me dat je vooral daaraan kunt werken, de beste versie van jezelf voor jezelf zijn.
Later is nu
zaterdag 24 oktober 2020 12:37
zaterdag 24 oktober 2020 12:39
Ducki schreef: ↑22-10-2020 13:08Dat zal zeker een rol spelen hoor, in het beeld dat ik van relaties heb. Maar ergens zie ik echt gebeuren dat mensen relaties aangaan met mensen die ze eigenlijk helemaal niet heel leuk vinden of waar ze niet verliefd op zijn. Vaak dan met de reden "dat er even niks beters was", verveling, om maar niet alleen te zijn. Of omdat ze onzeker en eenzaam zijn, en dachten niks "beters" te kunnen krijgen.
Dat zou ook de leeftijd kunnen zijn, besef ik me goed. Gaat vaak om jongvolwassenen.
is dat niet jouw beeld daarvan? Dat jij nooit een relatie met zoiemand zou willen, waardoor je ervan uitgaat dat deze mensen kiezen voor de partner, omdat er niets beters is en ze niet alleen willen zijn? Ik lees dit echt als invulling van jouw kant.
Later is nu
zaterdag 24 oktober 2020 14:02
Dit had ik inderdaad ook bij mijn "vriendjes". Angst om over te blijven, nooit iemand vinden. Kan wel goed alleen zijn verder. Ze versierden mij. Ik vond ze aardiger dan anderen in het begin, maar dat was het dan ook. Ik wilde ook weten hoe het was om "verkering" te hebben en daarom ging ik erop in. Hopen dat het verliefde gevoel nog zou komen. wat niet gebeurde. En denken van: misschien komen er geen kansen meer op leukere relaties. Ik werd er uiteraard niet gelukkiger van. Het moet echt goed voelen en anders maar niet.
