Spijt van relatie. Herkenbaar?

21-01-2022 12:50 52 berichten
Alle reacties Link kopieren
Ik heb het gevoel dat ik jaren van mijn leven heb weggegooid. Jaren waarin ik voornamelijk bezig was om voor de ander te zorgen en mezelf volledig heb weggecijferd. Ik was 25 toen ik mijn ex ontmoette. Type zware jongen, inclusief traumatische jeugd en detentieverleden. Ik heb altijd gezegd: het verleden is het verleden. Er zijn natuurlijk grenzen, maar over het algemeen veroordeel ik iemand niet snel. Ik voelde me geroepen om hem verder te helpen in zijn leven. En dat is gelukt, maar pas nu zie ik in hoe ik daarbij over mijn eigen grenzen ben gegaan en me dus volledig heb weggecijferd om hem te kunnen helpen. In mijn omgeving sta ik bekend als een (te) lief en empathisch persoon, en daar is het denk ik ook misgegaan. Ik ben té empathisch. Daarnaast zie ik er ook best goed uit. Om me heen zie ik hoe mensen gelukkig zijn in de liefde en dat zou ik ook zo graag willen. Ik heb daarin eigenlijk nooit echt geluk gevonden, ben nu 34.

Ik open dit topic niet zo zeer om mijn verleden weer helemaal op te rakelen maar omdat ik merk dat ik het mezelf aanreken hoe ik jaren heb verspeeld. Ik had een veel betere kant op moeten en kunnen gaan in mijn leven. Zijn er hier mensen die dat herkennen? Die om welke reden dan ook spijt hebben dat ze veel te veel energie hebben besteed aan iemand die dat niet waard is?
Alle reacties Link kopieren
Niet herkenbaar.
Alle reacties Link kopieren
de meeste exen, zijn niet voor niets ex geworden he?
en daar leer je van, en dat neem je mee in je leven

spijt hebben is zo zinloos
Alle reacties Link kopieren
Ja, ik begrijp je.
Hier liep het wel wat anders. Ben nog steeds samen met mijn eerste liefde, en we hebben het ook nog steeds wel leuk.
Maar toch is er een tijd geweest (toen ik zo oud was als jou) waarin ik heel erg gemist heb om mijzelf te kunnen ontdekken. Om mijn eigen wensen te kunnen doen.
Nou, dat is dus niet zo. Kan er lang over zeuren, maar dat veranderd niets.

Accepteer.
de wereld wacht om ontdekt te worden
Alle reacties Link kopieren
Nja ken wel mensen die dit doen. Zichzelf helemaal “weggeven” aan de ander. Wel of niet bewust maakt niet uit. Ze zeggen dat het volgens hun gevoel zo hoort maar je verstand weet het wel.. dat is het lastige in het vinden van balans in de liefde. Je kan alleen liefde behouden als je ook voor jezelf zorgt.

Alhoewel je altijd wel voor elkaar zorgt en in bepaalde patronen zit; is er altijd wel belangrijk dat je ook ruimte voor jezelf hebt. Trouw blijven aan jezelf en grenzen durven aangeven. Samen zoeken naar de juiste balans door met elkaar te blijven communiceren.

Maar goed dit alles is wel een leerproces. Gelukkig zijn in een relatie is hard werken: communicatie en respect hebben voor elkaar. Geven en ontvangen moet vanuit beide kanten komen. Dus niet geven en nemen (nemen is dan slikken wat de ander geeft. Je hoeft niets te accepteren van de ander).

Mensen die het “zielig” vinden voor de ander en denkt dat diegene hulp nodig heeft is geen liefde. Dat is medelijden hebben. Je lijdt met diegene mee. De ander steunen omdat diegene erom vraagt en nodig heeft is liefde geven en dan pas groeit de echte liefde.

Edit: en om antwoord te geven op je vraag: heb aub geen spijt over je verleden want dan kan alles alleen maar beter worden! Je neemt je ervaringen mee in de toekomst om alleen maar betere relaties te kunnen vormen, liefde en geluk te voelen.
Alle reacties Link kopieren
Ik herken het ook niet bij mezelf, maar ik zie het wel bij anderen. Heel lief van je dat je zo veel in het teken zet om iemand op de rit te krijgen. Maar daar is een relatie niet voor (wordt dan hulpvelener). Vooral de eerste periode moet m.i. voornamelijk leuk zijn, zonder drama. Neem het mee naar een volgende relatie. Je hebt nog heel veel tijd om het echt voor langere tijd leuk met iemand te hebben.

Ik was heel jong toen ik wat met mijn man kreeg. De eerste jaren had ik ook echt een instelling van: "als het niet meer leuk is ben ik weg". Ik denk dat dat wel een goede basis is geweest om er achter te komen dat we echt bij elkaar passen.
Alle reacties Link kopieren
Ja herkenbaar ik heb dit met de jaren toen ik in mijn 40 was. Had toen best een heftige relatie, een man die niet echt voor mij ging maar mij ook niet losliet. Ik verwijt mijzelf dat ik hem veeeeel eerder had moeten verlaten, dat ik de mooie laatste vruchtbare jaren van mijn leven heb verspilt aan een loser.
Alle reacties Link kopieren
Decentdeer schreef:
21-01-2022 13:00

Maar goed dit alles is wel een leerproces. Gelukkig zijn in een relatie is hard werken: communicatie en respect hebben voor elkaar. Geven en ontvangen moet vanuit beide kanten komen. Dus niet geven en nemen (nemen is dan slikken wat de ander geeft. Je hoeft niets te accepteren van de ander).

Mensen die het “zielig” vinden voor de ander en denkt dat diegene hulp nodig heeft is geen liefde. Dat is medelijden hebben. Je lijdt met diegene mee. De ander steunen omdat diegene erom vraagt en nodig heeft is liefde geven en dan pas groeit de echte liefde.

Edit: en om antwoord te geven op je vraag: heb aub geen spijt over je verleden want dan kan alles alleen maar beter worden! Je neemt je ervaringen mee in de toekomst om alleen maar betere relaties te kunnen vormen, liefde en geluk te voelen.
Hier ben ik het niet mee eens. Iemand zei hier op het VF eens heel treffend: "Als je hard moet werken voor een relatie gaat er iets niet goed. Maar je moet natuurlijk wel je huiswerk blijven doen".

Dat is ook hoe ik er in sta, er moet echt wel af en toe gepraat en geruzied worden, maar over de gehele linie is de relatie een aanvulling op mijn leven waar ik meer energie van krijg dan dat het me kost.
Je hele leven is een leerproces, waarin je steeds (met vallen en opstaan) een stukje wijzer wordt en jezelf steeds beter leert kennen. Daardoor kun je steeds betere keuzes maken.
Hoe jammer ook, de periode met je ex heeft je ook weer belangrijke dingen geleerd! In een volgende relatie maak je dezelfde fouten niet meer. Mooi toch.
Alle reacties Link kopieren
Nee, niet herkenbaar, maar ik ben dan ook kneiter egoïstisch met mijn tijd en beschouw het als mijn meest waardevolle valuta. :-D

Ik herken het verhaal wel van vrouwen om mij heen hoor. Met name jonge vrouwen in de 20 zie ik vaak veel te veel tijd verspillen aan doodgewicht van een man/vriend/ex. Neem het jezelf niet kwalijk, het leven is om te leren. Nu je weet waar je valkuilen liggen, kun je veel bewuster aan de slag met de belangrijkste persoon in jouw leven en wat die wil. JIJ.
Alle reacties Link kopieren
oh, ik heb wel 10 jaar in een moeilijke relatie gezeten, dat leek eeuwen te duren,
ik was steeds niet rijp om te veranderen, om dingen in mezelf te zien, maar toen dat eindelijk kwam dat moment, en BAM, vrijheid,

ik heb daarna een fantastische tijd met een andere man gehad, echt GEWELDIG
en nu kan ik ook zeggen dat het me niks meer uitmaakt dat ik zo aangerommeld heb, echt TO< het beste moet nog komen! Geloof dat maar, the story is not finished en ja je mag balen van waar je nu bevindt, natuurlijk maar er komt nog iets, echt, de kans dat je alleen blijf is bijna nihil op jouw leeftijd. dus vertrouw er op
Dromertje87 schreef:
21-01-2022 12:50
Zijn er hier mensen die dat herkennen? Die om welke reden dan ook spijt hebben dat ze veel te veel energie hebben besteed aan iemand die dat niet waard is?

Oh ja. Heel herkenbaar. 4 jaar van mijn leven verkloot. Alles ging moeizaam en met gezeik en gezeur (van beide kanten) Maar ik ben meer boos op mezelf dat ik niet eerder ben weggegaan, ik wist al ruim 2 jaar eerder dat ik geen (goed) gevoel meer voor hem had.


Maar het heeft geen enkel nut om daar in te blijven hangen.
EsterInside schreef:
21-01-2022 12:50
Niet herkenbaar.

Waardevol :biggrin:
Alle reacties Link kopieren
Pluma schreef:
21-01-2022 13:11
Hier ben ik het niet mee eens. Iemand zei hier op het VF eens heel treffend: "Als je hard moet werken voor een relatie gaat er iets niet goed. Maar je moet natuurlijk wel je huiswerk blijven doen".

Dat is ook hoe ik er in sta, er moet echt wel af en toe gepraat en geruzied worden, maar over de gehele linie is de relatie een aanvulling op mijn leven waar ik meer energie van krijg dan dat het me kost.
Mooi gezegd idd! Die formulering neem ik mee! Thanks voor je aanvulling :heart:
Alle reacties Link kopieren
thanx schreef:
21-01-2022 12:56
Ja, ik begrijp je.
Hier liep het wel wat anders. Ben nog steeds samen met mijn eerste liefde, en we hebben het ook nog steeds wel leuk.
Maar toch is er een tijd geweest (toen ik zo oud was als jou) waarin ik heel erg gemist heb om mijzelf te kunnen ontdekken. Om mijn eigen wensen te kunnen doen.
Nou, dat is dus niet zo. Kan er lang over zeuren, maar dat veranderd niets.

Accepteer.
Dit heb ik ook. Ik heb mijn man op mijn 16e ontmoet en ben nu 40. Je bent pas 34 jaar TO; dus nog genoeg kansen!
Alle reacties Link kopieren
Zelf herken ik het niet, maar ik zie het veel bij anderen. De beperkingen die mensen elkaar opleggen binnen een relatie nemen soms absurde vormen aan. Je hoort vaak dat vrouwen zich pas gaan ontwikkelen na een relatie, want binnen de relatie was daar geen ruimte voor. Of ze gaan dan pas voor het eerst op reis, of echt doen wat ze zelf leuk vinden.

Ik krijg er altijd een triest gevoel van.
Alle reacties Link kopieren
Je kunt niet terug in de tijd. Dus de vraag is nu of je óók nog jaren wil verspelen door jezelf verwijten te maken over de jaren die al voorbij zijn. Probeer het jezelf te vergeven dat je dit zo hebt gedaan. En koester de lessen die je er uit kunt trekken.

Met 34 ligt de wereld echt nog aan je voeten, ook al voelt dat nu misschien niet zo.
Alle reacties Link kopieren
Spijt is zinloos. Leer ervan.
Alle reacties Link kopieren
Avelie schreef:
21-01-2022 14:09
Zelf herken ik het niet, maar ik zie het veel bij anderen. De beperkingen die mensen elkaar opleggen binnen een relatie nemen soms absurde vormen aan. Je hoort vaak dat vrouwen zich pas gaan ontwikkelen na een relatie, want binnen de relatie was daar geen ruimte voor. Of ze gaan dan pas voor het eerst op reis, of echt doen wat ze zelf leuk vinden.

Ik krijg er altijd een triest gevoel van.
ach nee, je leert van je exen, je leert van je fouten. Om daar nou triest van te worden.

zou wat zijn, als mensen allemaal foutloos waren altijd.
Alle reacties Link kopieren
Herken het wel een beetje. vooral de laatste jaren. Ben nog altijd bij mijn jeugdliefde, vanaf dat we 18 waren. Wel anderen gehad daarvoor, maar dat was vooral kort en veel :) .

Er zijn best wel momenten waarop ik mijn man niet zo heel leuk vind. Hij is best overheersend, weinig communicatief en ook redelijk kritisch. Tuurlijk wist ik dit wel, maar helemaal in het begin had ik er geen last van want totaal verliefd. Later zat het me wel eens dwars maar overheersten de absoluut vele leuke momenten dat. Nog weer later kregen we de kids erbij en was het vooral druk en een beetje overleven soms. En nu.... zijn de kids groot, bijna het huis uit en vraag ik me wel eens af hoe leuk IK het eigenlijk nog heb.
Mijn schuld; ik ben een pleaser en heb veel "gezorgd" mijn hele leven lang. Ondanks dat ik fulltime werk. Daardoor mijzelf eigenlijk voorbij gelopen. Veel uitjes/bezoekjes/welke vrienden enz werden voornamelijk door man bepaald; het maakte mij ook niet zo heel veel uit. Was wel een gemakkelijk iemand om mee samen te leven, denk ik.
Maar nu opeens denk ik "Vínd ik actieve vakanties eigenlijk wel leuk?", Wíl ik eigenlijk wel wonen zoals we wonen, vínd ik die en die wel leuk om ee om te gaan? Wíl ik eigenlijk wel zo behandeld worden (af en toe) zoals man kan doen? Vínd ik zorgen eigenlijk wel leuk?? Waarom mag ik geen kat als ik dat wil? Enz enz. En vooral: wáárom ben ik vroeger niet veeleisender voor mezelf geweest op gebied van een partner.... Ik had veel te bieden; waarom was ik niet kritischer?? Heb het allemaal maar wat laten gebeuren ofzo....

Mss is het de menopauze. Mss is de koek een beetje aan het opraken qua liefde en overheerst daardoor ontevredenheid bij mij. Geen idee.

In ieder geval niet heel eerlijk naar man toe om het er niet over te hebben en dus zal ik binnenkort het gesprek eens aangaan. Maar eens kijken of en waar het schip strandt.

Ik herken het dus wel.
Alle reacties Link kopieren
Herkenbaar. Ik heb spijt van mijn vorige relatie, 12 jaar lang aan het lijntje gehouden, voorgelogen, mijn spaargeld opgebruikt en mezelf compleet kwijt geraakt.

Goede nieuws: nu 5 jaar later ben ik 40+ en ga ik trouwen met de liefde van mijn leven :flirting:
En wat al gezegd is, het is niet hard werken maar wel huiswerk doen.
Alle reacties Link kopieren
Nee, niet herkenbaar! Ik heb er vooral van geleerd, dus niks ‘weggegooide jaren/tijd’. Bij de 1 kost dit weken, bij een ander jaren, maar dan wel met het idee ervan geleerd te hebben.
Alle reacties Link kopieren
lilalinda schreef:
21-01-2022 15:03
ach nee, je leert van je exen, je leert van je fouten. Om daar nou triest van te worden.

zou wat zijn, als mensen allemaal foutloos waren altijd.
Ik vind het zonde om te zien als mensen jarenlang, soms wel tien of twintig jaar in zo'n relatie blijven hangen en zichtbaar ongelukkig zijn. Vaak geven ze hun beste jaren weg aan het please van een of andere dominante eikel. Die jaren krijg je niet meer terug.
Alle reacties Link kopieren
Avelie schreef:
21-01-2022 16:22
Ik vind het zonde om te zien als mensen jarenlang, soms wel tien of twintig jaar in zo'n relatie blijven hangen en zichtbaar ongelukkig zijn. Vaak geven ze hun beste jaren weg aan het please van een of andere dominante eikel. Die jaren krijg je niet meer terug.
waar het TO omgaat, is dat ze nog steeds baalt van de relatie die allang uit is
ze zit niet meer in die relatie
Alle reacties Link kopieren
Was je maar wat meer empathisch naar jezelf en gunde je je zelf maar een leuke gezonde partner die het op de rit heeft.
He begint met houden van jezelf.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven