Relaties
alle pijlers
Trauma/verleden blijft opspelen, relatieproblemen
maandag 3 november 2025 om 13:51
Ik heb hier al 2x eerder een post aangemaakt dit jaar. De 1e (in mei) ging over dat mijn man (13 jaar geleden, vóór mijn tijd) naar de hoeren is geweest (waar ik via via achter ben gekomen en me een soort trauma heeft veroorzaakt die ik toen verdrongen heb en nu tot uiting komt). De 2e, 2 maanden later, ging over dat ik daar nog steeds mee worstelde én dat ik achteraf gezien misschien andere keuzes had willen maken in mijn jeugd. Deze gevoelens zijn ontstaan sinds ik weer ben begonnen met werken na mijn zwangerschapsverlof na de geboorte van mijn laatste kindje (alsof ik mijn doelen heb afgesloten en heb 'is dit het nu?).
Helaas is het alleen maar bergafwaarts gegaan met me. Ik voel me enorm down en vraag me wel eens af of ik niet langzaamaan richting depressie ga. Ik kan het verleden van mijn man op de 1 of andere manier niet loslaten, ik heb extreem veel last van nostalgie en verlang terug naar mijn jeugd. De relatie tussen mijn man en mij gaat echt op en af en dat komt echt door mij. Ik hang in het verleden, stel 1000 vragen erover aan hem, blijf bang voor nieuwe oprakelingen. Soms gaat het weer een paar dagen goed, daarna gaat het weer mis en kan ik zo weer nieuwe dingen verzinnen. Mijn brein maakt overuren, ik huil bijna dagelijks.
Ik heb zowat alles wat mijn hartje begeert en waar ik vroeger van droomde. Maar toch ben ik doodongelukkig... Gezond (#afkloppen), 3 prachtige kinderen (mijn grootste droom), mooi huis, goede baan, financieel goed voor elkaar, een man die engelengeduld heeft (die nu wel langzaamaan op begint te raken wat ik héél goed begrijp), hele goede band met mijn (schoon)ouders.
Fijne vriendinnen, maar ik merk dat door de kinderen deze band anders is geworden dan 10 jaar geleden en we elkaar (helaas) minder zien. Dit mis ik wel echt.
Ik probeer afleiding te zoeken door leuke dingen te doen, sporten, werken maar ik kom er niet uit. Ik heb afgelopen maanden bij een POH'er gelopen maar dit heeft niet voldoende effect gehad en ik sta nu op de wachtlijst van een psycholoog. Daar kan ik hopelijk in december terecht (wachtlijst).
Komt dit goed? Herkennen mensen dit? Tips?
Helaas is het alleen maar bergafwaarts gegaan met me. Ik voel me enorm down en vraag me wel eens af of ik niet langzaamaan richting depressie ga. Ik kan het verleden van mijn man op de 1 of andere manier niet loslaten, ik heb extreem veel last van nostalgie en verlang terug naar mijn jeugd. De relatie tussen mijn man en mij gaat echt op en af en dat komt echt door mij. Ik hang in het verleden, stel 1000 vragen erover aan hem, blijf bang voor nieuwe oprakelingen. Soms gaat het weer een paar dagen goed, daarna gaat het weer mis en kan ik zo weer nieuwe dingen verzinnen. Mijn brein maakt overuren, ik huil bijna dagelijks.
Ik heb zowat alles wat mijn hartje begeert en waar ik vroeger van droomde. Maar toch ben ik doodongelukkig... Gezond (#afkloppen), 3 prachtige kinderen (mijn grootste droom), mooi huis, goede baan, financieel goed voor elkaar, een man die engelengeduld heeft (die nu wel langzaamaan op begint te raken wat ik héél goed begrijp), hele goede band met mijn (schoon)ouders.
Fijne vriendinnen, maar ik merk dat door de kinderen deze band anders is geworden dan 10 jaar geleden en we elkaar (helaas) minder zien. Dit mis ik wel echt.
Ik probeer afleiding te zoeken door leuke dingen te doen, sporten, werken maar ik kom er niet uit. Ik heb afgelopen maanden bij een POH'er gelopen maar dit heeft niet voldoende effect gehad en ik sta nu op de wachtlijst van een psycholoog. Daar kan ik hopelijk in december terecht (wachtlijst).
Komt dit goed? Herkennen mensen dit? Tips?
maandag 3 november 2025 om 14:17
Een soort trauma, een verdrongen trauma. Zijn dit zaken die gediagnosticeerd zijn of is dit het etiket dat je er zelf op hebt geplakt? Als het je eigen conclusie is denk ik dat het jezelf er flink mee in een hoekje hebt geschilderd. Hoe dan ook lijkt het me verstandig voor je om jezelf op een wachtlijst te krijgen voor professionele hulp. Als het een diagnose is voor een traumabehandeling en als het je eigen idee is voor een deskundige diagnose gevolgd door passende hulp.
maandag 3 november 2025 om 14:25
Niet echt meelevend, maar als ik dit (weer) lees denk ik wel: geef jezelf eens een schop onder je kont! Het klinkt wel een beetje als zwelgen in je eigen onvrede wat je doet. Uiteindelijk is er niemand, geen psycholoog of therapeut, die je daar uit kan helpen, dat zul je echt zelf moeten doen.
- Houdt eens een dankbaarheidsdagboek bij. Normaal gezien vind ik dat zweverig gedoe, maar in jouw situatie kan het wel inzicht geven.
- Ga naar buiten, zonder je oortjes in, loop door een bos of over het strand. Dat heeft alleen maar voordelen voor je mentale gezondheid.
- Stop met vragen stellen over 13 jaar geleden. Jij bent de baas over je eigen mond, doe het gewoon niet. Dat is niet eerlijk tegenover hem en maakt je eigen issues alleen maar groter. Het kan alleen naar de achtergrond verdwijnen als je er ook echt over ophoudt.
- Steek je energie in positieve dingen, verzin een nieuwe uitdaging voor jezelf. Ga iets nieuws leren, ga klussen, ga kunst maken, leer een taal, start een opleiding oid. Zo krijg je nieuwe zingeving en is je brein met iets anders bezig.
- Haal de band met je vriendinnen aan, bel ze vandaag nog om een afspraak in te plannen, liefst op korte termijn. Als je ze dan weer ziet, plan dan de volgende afspraak alvast voor je weggaat. Dat kan dan even duren, maar dan staat het iig in je agenda.
- Houdt eens een dankbaarheidsdagboek bij. Normaal gezien vind ik dat zweverig gedoe, maar in jouw situatie kan het wel inzicht geven.
- Ga naar buiten, zonder je oortjes in, loop door een bos of over het strand. Dat heeft alleen maar voordelen voor je mentale gezondheid.
- Stop met vragen stellen over 13 jaar geleden. Jij bent de baas over je eigen mond, doe het gewoon niet. Dat is niet eerlijk tegenover hem en maakt je eigen issues alleen maar groter. Het kan alleen naar de achtergrond verdwijnen als je er ook echt over ophoudt.
- Steek je energie in positieve dingen, verzin een nieuwe uitdaging voor jezelf. Ga iets nieuws leren, ga klussen, ga kunst maken, leer een taal, start een opleiding oid. Zo krijg je nieuwe zingeving en is je brein met iets anders bezig.
- Haal de band met je vriendinnen aan, bel ze vandaag nog om een afspraak in te plannen, liefst op korte termijn. Als je ze dan weer ziet, plan dan de volgende afspraak alvast voor je weggaat. Dat kan dan even duren, maar dan staat het iig in je agenda.
maandag 3 november 2025 om 15:34
Ik denk dat het goed is dat je snel hulp krijgt, waarom wachtlijsten afwachten als je er al zo lang mee loopt en jullie het financieel goed hebben? Zoek en betaal zelf, dat is het beste kado wat je jezelf kan geven. Doe het desnoods alleen ter overbrugging van de wachtlijst.
Het heeft zich voor jullie relatie afgespeeld, waarom raakt het je zo erg dat je hier nu nog steeds mee loopt?
Het heeft zich voor jullie relatie afgespeeld, waarom raakt het je zo erg dat je hier nu nog steeds mee loopt?
maandag 3 november 2025 om 16:06
Helemaal eens met Waiting en Rooss. Wat een gezwelg. Je kunt jezelf ook een probleem aanpraten.
Wat heeft dat voor functie voor jou? Kun je eigenlijk niet geloven dat je het zo goed voor elkaar hebt, en ga je nu zelf alvast de ramp creëren die dit alles moet vernietigen zodat je dat maar vast gehad hebt?
Wat heeft dat voor functie voor jou? Kun je eigenlijk niet geloven dat je het zo goed voor elkaar hebt, en ga je nu zelf alvast de ramp creëren die dit alles moet vernietigen zodat je dat maar vast gehad hebt?
Harba lorifa
maandag 3 november 2025 om 16:08
Eens. Een paar gesprekken met een goede therapeut of coach kosten evenveel als een luxe weekend weg, en je hebt er meer aan. Onzin om op een wachtlijst te gaan staan voor een hulpverlener met wie het misschien niet eens klikt, terwijl je vandaag eentje kunt bellen die je zelf uitzoekt.
Harba lorifa
maandag 3 november 2025 om 17:43
Ik denk niet dat je al bij de kern van het probleem bent geraakt.
Want is dat écht zijn bezoek aan hoeren?
Dat is járen geleden. Het is ook al jaren geleden dat hij dit vertelde. Hij was begin twintig, het is twee keer gebeurd en het was voor jouw tijd. Ben je daar écht zo van getraumatiseerd dat je zoveel jaren na dato nog steeds helemaal in de knoop zit?
Het klinkt misschien ongevoelig, maar dat vind ik moeilijk voor te stellen. Er moet haast wel iets anders zijn.
In je andere topics lijk ik tussen de regels door wat twijfels over de relatie te lezen. Of je niet te jong gesetteld bent. Zit daar misschien de kern?
Nogmaals, moeilijk voor mij om me voor te stellen dat je alleen wat ik in de eerste alinea noem, beschouwt als een jarenlang trauma.
Maar misschien ben ik te hard.
Want is dat écht zijn bezoek aan hoeren?
Dat is járen geleden. Het is ook al jaren geleden dat hij dit vertelde. Hij was begin twintig, het is twee keer gebeurd en het was voor jouw tijd. Ben je daar écht zo van getraumatiseerd dat je zoveel jaren na dato nog steeds helemaal in de knoop zit?
Het klinkt misschien ongevoelig, maar dat vind ik moeilijk voor te stellen. Er moet haast wel iets anders zijn.
In je andere topics lijk ik tussen de regels door wat twijfels over de relatie te lezen. Of je niet te jong gesetteld bent. Zit daar misschien de kern?
Nogmaals, moeilijk voor mij om me voor te stellen dat je alleen wat ik in de eerste alinea noem, beschouwt als een jarenlang trauma.
Maar misschien ben ik te hard.
maandag 3 november 2025 om 18:12
maandag 3 november 2025 om 18:24
Op zich is de definitie van trauma :
Trauma is zowel een lichamelijke als een psychische verwonding die ontstaat na een zeer ingrijpende gebeurtenis, zoals een ongeluk, misbruik of geweld. Het is een diepe indruk die je niet goed kunt verwerken, wat kan leiden tot aanhoudende psychische en/of lichamelijke klachten zoals angst, herbelevingen of woede. Een psychotrauma is specifiek de psychische beschadiging na een schokkende gebeurtenis, waarbij deze gebeurtenis zo extreem is dat het moeilijk is om ermee om te gaan
Een hoerenbezoek van jou man jaren voor jou tijd kan je echt geen trauma noemen.
Wat hoogstens een hele nare gebeurtenis kan zijn ( geen trauma in de officiële dsm) is dat je man van een voetstuk is gevallen in jou ogen.
Heb je wel eens fysiek laten checken of je okay bent? Vitamines schildklier ect alles wat kan bijdragen aan instabiel gedrag.
Was je voor dit bekend werd altijd een normaal functionerend persoon of heb je vaker in je leven tijden gehad waarin je labiel werd?
Trauma is zowel een lichamelijke als een psychische verwonding die ontstaat na een zeer ingrijpende gebeurtenis, zoals een ongeluk, misbruik of geweld. Het is een diepe indruk die je niet goed kunt verwerken, wat kan leiden tot aanhoudende psychische en/of lichamelijke klachten zoals angst, herbelevingen of woede. Een psychotrauma is specifiek de psychische beschadiging na een schokkende gebeurtenis, waarbij deze gebeurtenis zo extreem is dat het moeilijk is om ermee om te gaan
Een hoerenbezoek van jou man jaren voor jou tijd kan je echt geen trauma noemen.
Wat hoogstens een hele nare gebeurtenis kan zijn ( geen trauma in de officiële dsm) is dat je man van een voetstuk is gevallen in jou ogen.
Heb je wel eens fysiek laten checken of je okay bent? Vitamines schildklier ect alles wat kan bijdragen aan instabiel gedrag.
Was je voor dit bekend werd altijd een normaal functionerend persoon of heb je vaker in je leven tijden gehad waarin je labiel werd?
where ever you go, go with your heart
maandag 3 november 2025 om 18:47
Nee, het komt niet goed. Omdat jij er voor kiest om je ‘doodongelukkig’ te voelen.
Je man en je gezin gaan hier aan onderdoor want met zo iemand als jij in huis is de sfeer niet fijn en ben je geen rolmodel voor je kinderen. Er komt een moment dat je man je gedrag zat is en dan?
Normaliter vind ik dat je leed niet op een weegschaal moet leggen maar jouw probleem praat je jezelf aan en houd je zelf in stand.
Verander.
Je man en je gezin gaan hier aan onderdoor want met zo iemand als jij in huis is de sfeer niet fijn en ben je geen rolmodel voor je kinderen. Er komt een moment dat je man je gedrag zat is en dan?
Normaliter vind ik dat je leed niet op een weegschaal moet leggen maar jouw probleem praat je jezelf aan en houd je zelf in stand.
Verander.
Laat in de herfst blaadjes in de tuin gewoon liggen of veeg ze op een hoop: goed voor insecten, vogels, eekhoorns en egels.
maandag 3 november 2025 om 19:14
Ik geloof wel dat je je ongelukkig voelt. Ik geloof alleen niet dat dit komt door een hoerenbezoek vóór jouw tijd. Onbewust vind je het misschien makkelijker om daar de schuld neer te leggen ipv dat je deze gevoelens goed in jezelf moet onderzoeken. Fijn dat je binnenkort hulp hebt want dat heb je wel nodig (en dit bedoel ik niet onaardig).
Voor je man vind ik het wel erg sneu dat hij constant jouw vragen krijgt en jij hem verantwoordelijk maakt voor jouw verdriet. Mannen die naar de hoeren gaan, ben ik ook geen fan van. Maar als hij eerlijk is en het is in het verre verleden maar 1x gebeurd, dan moet je dat echt loslaten want hij kan het niet meer veranderen.
Of je kan het niet loslaten maar ga dan ook bij hem weg. Want dit is oneerlijk.
Voor je man vind ik het wel erg sneu dat hij constant jouw vragen krijgt en jij hem verantwoordelijk maakt voor jouw verdriet. Mannen die naar de hoeren gaan, ben ik ook geen fan van. Maar als hij eerlijk is en het is in het verre verleden maar 1x gebeurd, dan moet je dat echt loslaten want hij kan het niet meer veranderen.
Of je kan het niet loslaten maar ga dan ook bij hem weg. Want dit is oneerlijk.
maandag 3 november 2025 om 19:29
Dit... Je maakt alles kapot. Wat wil je? Uit elkaar? Met 3 kinderen? Voor iets wat vóór je tijd is gebeurd?
Is het omdat je leven nu niet meer 'perfect' is?
maandag 3 november 2025 om 20:03
Ook ik denk dat de oorzaak van jouw verdriet iets anders is dan dat jouw prins van zijn paard gevallen is.
Ik denk dat je man niet wil dat je bij hem weggaat, maar wel dat je ophoudt met zeuren dat je het verleden achter je kunt laten.
Je zult het niet expres doen, maar het is beter om afleiding te zoeken.
Tips zijn hierboven al gegeven: ga naar buiten, zoek vriendinnen op.
Ik denk dat je man niet wil dat je bij hem weggaat, maar wel dat je ophoudt met zeuren dat je het verleden achter je kunt laten.
Je zult het niet expres doen, maar het is beter om afleiding te zoeken.
Tips zijn hierboven al gegeven: ga naar buiten, zoek vriendinnen op.
Wat is de vraag die ik niet weet maar wel moet stellen?
maandag 3 november 2025 om 20:25
Misschien al in je vorige topic gezegd maar dit riekt naar zelfsabotage. Angst en dan gaan beredeneren waarom je angst terecht is en in een neerwaartse spiraal belanden.
Voor tijdens de wachtlijst zou je kunnen denken aan mindfulness of meditatie om inzicht te krijgen in wat voor patroon dit is.
En stop met toegeven aan je dwang naar controle door je partner te bevragen, dat maakt alles kapot.
Voor tijdens de wachtlijst zou je kunnen denken aan mindfulness of meditatie om inzicht te krijgen in wat voor patroon dit is.
En stop met toegeven aan je dwang naar controle door je partner te bevragen, dat maakt alles kapot.
maandag 3 november 2025 om 20:55
Luister je wel eens naar omdenken? Want ik voel hier een omdenken aankomen...
Welke overtuiging heb je over je man dat hij ooit in zijn leven naar de hoeren is geweest? Wat zegt dat voor jouw gevoel over jou? Wat voor iemand ben jij,nu je de vrouw van een ex-hierenloper bent (,even gecharcheerd)?
Misschien moet je Berthold vragen of je in de uitzending mag
.
Of, dat kan ook, wat triggert het bij jou? Zie je een connectie op enig vlak met je eigen verleden?
Wat verwacht je van een psycholoog? Anders dan helpen met loslaten? Of speelt er stiekem meer, en is dit een leuke afleider? Hem de schuld geven zodat jij niet naar jezelf hoeft te kijken?
Welke overtuiging heb je over je man dat hij ooit in zijn leven naar de hoeren is geweest? Wat zegt dat voor jouw gevoel over jou? Wat voor iemand ben jij,nu je de vrouw van een ex-hierenloper bent (,even gecharcheerd)?
Misschien moet je Berthold vragen of je in de uitzending mag
.Of, dat kan ook, wat triggert het bij jou? Zie je een connectie op enig vlak met je eigen verleden?
Wat verwacht je van een psycholoog? Anders dan helpen met loslaten? Of speelt er stiekem meer, en is dit een leuke afleider? Hem de schuld geven zodat jij niet naar jezelf hoeft te kijken?
You'll never feel ready cause ready is not a feeling, it is a decision.
maandag 3 november 2025 om 21:25
maandag 3 november 2025 om 21:31
En daarnaast stukken goedkoper dan scheiden. Want ergens zal partner het ook zat worden. Hij heeft niks verkeerd gedaan maar moet er nu al lange tijd voor boeten.Ginevra schreef: ↑03-11-2025 16:08Eens. Een paar gesprekken met een goede therapeut of coach kosten evenveel als een luxe weekend weg, en je hebt er meer aan. Onzin om op een wachtlijst te gaan staan voor een hulpverlener met wie het misschien niet eens klikt, terwijl je vandaag eentje kunt bellen die je zelf uitzoekt.
maandag 3 november 2025 om 22:01
Ik weet niet waar jij woont maar (nog) 1 maand /december is nauwelijks nog een wachtlijst te noemen. In mijn omgeving zitten de meeste praktijken potdicht met een aanmeldstop, ook de psychologen zonder contract met verzekeraar. Dus dan mag je al blij zijn als je je ergens aan kan melden om op een wachtlijst te komen. Dus dat TO al in december terecht kan is in deze tijd van schaarste echt mazzel.Nanouk schreef: ↑03-11-2025 15:34Ik denk dat het goed is dat je snel hulp krijgt, waarom wachtlijsten afwachten als je er al zo lang mee loopt en jullie het financieel goed hebben? Zoek en betaal zelf, dat is het beste kado wat je jezelf kan geven. Doe het desnoods alleen ter overbrugging van de wachtlijst.
Het heeft zich voor jullie relatie afgespeeld, waarom raakt het je zo erg dat je hier nu nog steeds mee loopt?
renske wijzigde dit bericht op 03-11-2025 22:04
0.12% gewijzigd
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
