Relaties
alle pijlers
Uit elkaar om kinderwens wegens leeftijdsverschil?
vrijdag 14 januari 2022 20:13
Hoi allemaal,
Voor dit topic heb ik een nieuwe nick aangemaakt. Onder mijn gebruikelijke nick ben ik herkenbaar voor een paar personen en ik ben er nog even niet aan toe om dit onderwerp irl bekend te maken.
Sinds 4 jaar ben ik samen met mijn vriend. Toen wij elkaar leerden kennen was dat niet met de intentie om een relatie te starten, maar we werden verliefd en bleven dat en zodoende zijn we hier beland. We wonen nu 2,5 jaar samen en hebben het fijn.
Waarom dan dit topic? Er is een probleem dat al een hele tijd boven blijft komen en we komen er niet uit. Er is een leeftijdsverschil tussen ons. Ik ben 35 en hij is 27. In principe geen probleem, maar op één vlak is dit een probleem: het vlak kinderen.
Ik heb geen allesoverheersende kinderwens, maar ben er na lang wikken en wegen inmiddels al een tijd over uit dat ik graag een kind of kinderen zou willen krijgen. In principe denk ik dat ik ook zonder kinderen te krijgen gelukkig zal blijven, maar ik zou het op z’n minst graag proberen.
Mijn vriend wil ook wel kinderen. Maar eigenlijk niet nu al. En hier komen we niet uit.
Ik begrijp heel goed dat hij er eigenlijk nog niet aan moet denken. Net lekker bezig met zijn carrière en nog middenin het opbouwen van zijn leven.
Ik wil hierin mijn zin ook echt niet doordrijven. Ik durf nog best een half jaar of jaartje te wachten, maar langer eigenlijk niet. Wat nou als ik te lang wacht en het helemaal niet meer lukt?
Mijn vriend zou gevoelsmatig nog wel een jaar of 5 à 10 willen wachten. En die tijd heb ik gewoon niet meer.
Onlangs hadden we een lang gesprek waarin de conclusie naar boven kwam dat we er maar gewoon voor moeten gaan (voor kinderen) en dat we er wel uitkomen met z’n tweeën en een kind, dat hij er ook echt wel positieve dingen in ziet en er voor zou gaan als het eenmaal zo ver is. Ben daarna begonnen met slikken van foliumzuur, maar als ik eerlijk ben zie en merk ik gewoon aan hem dat hij voornamelijk zoveel water bij de wijn zou gooien om mij niet kwijt te raken, maar dat hij diep van binnen eigenlijk echt nog niet wil. Dat voelt natuurlijk niet als de goede basis voor zo’n grote beslissing (dus blijven de condooms op het nachtkastje staan en is het foliumzuur weer in de kast verdwenen).
Hij snapt mij. Ik snap hem. Maar wat dan nu?
Ik word zo verdrietig van het idee dat we dan nu uit elkaar zouden moeten hierom. Hem moeten missen. En het idee me (weer) door een portie liefdesverdriet te moeten worstelen, me daarna weer in het datingleven te moeten storten, en (als ik geluk heb iemand tegen te komen) weer opnieuw het hele riedeltje door moeten gaan van iemand leren kennen, diens vrienden en familie te moeten leren kennen, weer een nieuwe schoonfamilie… Ik wil dat helemaal niet. (Je leest, dit zou niet mijn eerste relatiebreuk zijn en die breuken zijn me ook niet in de koude kleren gaan zitten.)
Mijn vriend wil kinderen, dus ook als ik voor hem kies en mijn eigen kinderloosheid op de koop toe neem zal onze relatie uiteindelijk waarschijnlijk stranden op het moment dat hij aan kinderen toe is en ik dat niet meer kan. Rationeel gezien lijkt het dus het best om de stekker er maar zo snel mogelijk uit te trekken. Maar wat dan.. Dan ben ik 35 en sta ik weer de stukken van mijn gebroken hart aan elkaar te lijmen.
Omdat ik wel besef dat het zo niet door kan gaan open ik dit topic. Er zijn vast vrouwen die in een soortgelijke situatie hebben gezeten; wat hebben jullie gedaan?
Heb ik nog kans op nog een gelukkig relatie, op tijd om kinderen te krijgen? Of ben ik te laat?
Wie helpt me relativeren? Wie stelt me gerust dat je ook op of na je 35ste nog een leuke en geschikte partner kan tegenkomen waarmee je een gezin kan stichten?
Dank alvast.
Voor dit topic heb ik een nieuwe nick aangemaakt. Onder mijn gebruikelijke nick ben ik herkenbaar voor een paar personen en ik ben er nog even niet aan toe om dit onderwerp irl bekend te maken.
Sinds 4 jaar ben ik samen met mijn vriend. Toen wij elkaar leerden kennen was dat niet met de intentie om een relatie te starten, maar we werden verliefd en bleven dat en zodoende zijn we hier beland. We wonen nu 2,5 jaar samen en hebben het fijn.
Waarom dan dit topic? Er is een probleem dat al een hele tijd boven blijft komen en we komen er niet uit. Er is een leeftijdsverschil tussen ons. Ik ben 35 en hij is 27. In principe geen probleem, maar op één vlak is dit een probleem: het vlak kinderen.
Ik heb geen allesoverheersende kinderwens, maar ben er na lang wikken en wegen inmiddels al een tijd over uit dat ik graag een kind of kinderen zou willen krijgen. In principe denk ik dat ik ook zonder kinderen te krijgen gelukkig zal blijven, maar ik zou het op z’n minst graag proberen.
Mijn vriend wil ook wel kinderen. Maar eigenlijk niet nu al. En hier komen we niet uit.
Ik begrijp heel goed dat hij er eigenlijk nog niet aan moet denken. Net lekker bezig met zijn carrière en nog middenin het opbouwen van zijn leven.
Ik wil hierin mijn zin ook echt niet doordrijven. Ik durf nog best een half jaar of jaartje te wachten, maar langer eigenlijk niet. Wat nou als ik te lang wacht en het helemaal niet meer lukt?
Mijn vriend zou gevoelsmatig nog wel een jaar of 5 à 10 willen wachten. En die tijd heb ik gewoon niet meer.
Onlangs hadden we een lang gesprek waarin de conclusie naar boven kwam dat we er maar gewoon voor moeten gaan (voor kinderen) en dat we er wel uitkomen met z’n tweeën en een kind, dat hij er ook echt wel positieve dingen in ziet en er voor zou gaan als het eenmaal zo ver is. Ben daarna begonnen met slikken van foliumzuur, maar als ik eerlijk ben zie en merk ik gewoon aan hem dat hij voornamelijk zoveel water bij de wijn zou gooien om mij niet kwijt te raken, maar dat hij diep van binnen eigenlijk echt nog niet wil. Dat voelt natuurlijk niet als de goede basis voor zo’n grote beslissing (dus blijven de condooms op het nachtkastje staan en is het foliumzuur weer in de kast verdwenen).
Hij snapt mij. Ik snap hem. Maar wat dan nu?
Ik word zo verdrietig van het idee dat we dan nu uit elkaar zouden moeten hierom. Hem moeten missen. En het idee me (weer) door een portie liefdesverdriet te moeten worstelen, me daarna weer in het datingleven te moeten storten, en (als ik geluk heb iemand tegen te komen) weer opnieuw het hele riedeltje door moeten gaan van iemand leren kennen, diens vrienden en familie te moeten leren kennen, weer een nieuwe schoonfamilie… Ik wil dat helemaal niet. (Je leest, dit zou niet mijn eerste relatiebreuk zijn en die breuken zijn me ook niet in de koude kleren gaan zitten.)
Mijn vriend wil kinderen, dus ook als ik voor hem kies en mijn eigen kinderloosheid op de koop toe neem zal onze relatie uiteindelijk waarschijnlijk stranden op het moment dat hij aan kinderen toe is en ik dat niet meer kan. Rationeel gezien lijkt het dus het best om de stekker er maar zo snel mogelijk uit te trekken. Maar wat dan.. Dan ben ik 35 en sta ik weer de stukken van mijn gebroken hart aan elkaar te lijmen.
Omdat ik wel besef dat het zo niet door kan gaan open ik dit topic. Er zijn vast vrouwen die in een soortgelijke situatie hebben gezeten; wat hebben jullie gedaan?
Heb ik nog kans op nog een gelukkig relatie, op tijd om kinderen te krijgen? Of ben ik te laat?
Wie helpt me relativeren? Wie stelt me gerust dat je ook op of na je 35ste nog een leuke en geschikte partner kan tegenkomen waarmee je een gezin kan stichten?
Dank alvast.
vrijdag 14 januari 2022 21:46
WhatDreamsAreMadeOf schreef: ↑14-01-2022 20:49@Fashionvictim, maar hoe weet je dat? Dat ik nog zeker 10 jaar vruchtbaar ben? Dat is toch geen gegeven? Het risico op afwijkingen en miskramen wordt met de jaren ook steeds groter, dat baart me gewoon zorgen.
Ik ben na mijn 40e moeder geworden. De kans op een miskraam was percentueel nauwelijks hoger dan iemand van eind 30. Je zou een verloskundige kunnen bellen voor de precieze cijfers, want die weet ik niet meer, ik vond het niet zo boeiend.
De kans op afwijkingen was in vergelijking met jongere vrouwen nog kleiner.
Eens met FV, dat je ook na je 35e nog prima zwanger kunt worden, vroeger gingen ze ook door tot ze niet meer vruchtbaar waren en waren er genoeg vrouwen 40+ bij de laatste. En ook tegenwoordig, met betere controles en onderzoeken dan toen (en meer onderzoeken en echo's als je ouder bent) zijn er steeds meer vrouwen die boven de 40 nog een kind krijgen.
Of je zo lang wilt wachten, is een tweede natuurlijk.
Ik zou toch nog eens om de tafel voor een compromis. Jij een beetje wachten, hij een beetje eerder, als jullie relatie je genoeg waard is.
Een goede relatie hierom weggooien lijkt me zonde, je weet niet eens of je snel genoeg een andere leuke partner vindt.
vrijdag 14 januari 2022 21:47
Ik heb de rest ook gelezen. Een mooie post, vond ik. Maar jij zegt nu wel Duh, maar het ligt niet voor iedereen voor de hand hoe je iets bedoelt. Ik wilde dus die laatste opmerking iets meer nuance meegeven.
vrijdag 14 januari 2022 21:49
Nogmaals: ik ken in mijn eigen omgeving echt zo ontzettend veel vrouwen die (ver) na hun veertigste zwanger zijn geworden. Ik denk wel zeker 20 a 25 vrouwen die ik persoonlijk ken, en dan ken ik ook nog de van horen zeggen vrouwen als Sharon Dijksma en Karin Swerink die op hun 48e zwanger werden, of Trijntje Oosterhuis, Katja Schuurman, Jelka van Houten, Birgit Schuurman die allemaal rond de 45 waren.stoepkrijt schreef: ↑14-01-2022 21:42Mooi dat je een positief geluid laat horen, maar je brengt het nu wel iets te stellig. Het is zeker niet gezegd dat het niet meer gaat lukken na je 40e, maar ook zeker niet dat eenieder dan hups probleemloos zwanger raakt (überhaupt al niet, los van de leeftijd). Als je de keuze hebt, is het gezien de cijfers verstandiger om niet nog jarenlang te wachten op deze leeftijd.
Toen ik zelf zwanger was waren er bij mijn verloskundige en later bij de gyn ook verschillende vrouwen die ongeveer gelijk liepen met mij die ook boven de 40 waren.
Ik vind het echt vrij normaal, ik vind het eerder bijzonder als ik iemand tegen kom die bijvoorbeeld op haar 25e al kinderen heeft, dat komt in mijn omgeving echt nauwelijks voor.
Am Yisrael Chai!
vrijdag 14 januari 2022 21:50
To ik herken je situatie.
Ik heb ook een relatie gehad waar constant werd gezegd nu nog niet maar het komt wel goed. In de toekomst wil ik kinderen met jou. 2 jaar verstreken wilde nog niet was er nog niet aan toe 4 jaren verstreken en was er nog niet aan toe. Uiteindelijk de relatie verbroken ook omdat mijn vertrouwen in deze man verdwenen was. Kreeg het gevoel aan een lijntje te worden gehouden.
Met 35 jaar kwam ik een man tegen. Ook hier verstreken jaren. En met 39 zwanger geraakt. Helaas van een man die mij zwaar emotioneel en geestelijk mishandeld heeft en financieel uitgebuit.
Ik heb nu een dochtertje van 2,7 jaar oud.
Om heel eerlijk te zijn heb ik echt spijt dat ik geen donor heb gezocht op een iets jongere leeftijd en dat ik als het ware Russische roulette heb gespeeld met mijn kostbare jaren en mij vast bleef houden aan het ideaal beeld dat er een man in mijn leven hoorde te zijn en dat we dan samen een gezinnetje zouden zijn.
Ja ik heb een dochtertje gekregen waar ik zielsveel van hou. En ik zou haar ook niet willen missen.
Maar ik had ook graag meer kinderen gewild en voor mijn gevoel heb ik dat mijzelf ontnomen door maar te blijven wachten.
Nu ben ik alsnog alleenstaande moeder.
Ik wil geen man meer in mijn leven omdat de schade te groot is en vanwege mijn leeftijd weet ik ook dat ik geen kinderen meer zal krijgen.
Ben te "oud" voor de donor banken of de leeftijd grens van 42 moet ondertussen omhoog zijn gegaan en geen wachtlijst zijn.
En ik wil ook niet 2 kinderen van 2 verschillende vaders.
Iedereen kan zeggen ooooh je kan nog vruchtbaar zijn tot eind 40 maar . Ja kan met de nadruk op kan. Het is niet voor iedere vrouw vanzelfsprekend dat ze nog vruchtbaar is tot eind 40. Wil je daar op gokken?
* Een man kan ook nog toegevoegd worden aan je leven als je al kinderen hebt
Ik heb ook een relatie gehad waar constant werd gezegd nu nog niet maar het komt wel goed. In de toekomst wil ik kinderen met jou. 2 jaar verstreken wilde nog niet was er nog niet aan toe 4 jaren verstreken en was er nog niet aan toe. Uiteindelijk de relatie verbroken ook omdat mijn vertrouwen in deze man verdwenen was. Kreeg het gevoel aan een lijntje te worden gehouden.
Met 35 jaar kwam ik een man tegen. Ook hier verstreken jaren. En met 39 zwanger geraakt. Helaas van een man die mij zwaar emotioneel en geestelijk mishandeld heeft en financieel uitgebuit.
Ik heb nu een dochtertje van 2,7 jaar oud.
Om heel eerlijk te zijn heb ik echt spijt dat ik geen donor heb gezocht op een iets jongere leeftijd en dat ik als het ware Russische roulette heb gespeeld met mijn kostbare jaren en mij vast bleef houden aan het ideaal beeld dat er een man in mijn leven hoorde te zijn en dat we dan samen een gezinnetje zouden zijn.
Ja ik heb een dochtertje gekregen waar ik zielsveel van hou. En ik zou haar ook niet willen missen.
Maar ik had ook graag meer kinderen gewild en voor mijn gevoel heb ik dat mijzelf ontnomen door maar te blijven wachten.
Nu ben ik alsnog alleenstaande moeder.
Ik wil geen man meer in mijn leven omdat de schade te groot is en vanwege mijn leeftijd weet ik ook dat ik geen kinderen meer zal krijgen.
Ben te "oud" voor de donor banken of de leeftijd grens van 42 moet ondertussen omhoog zijn gegaan en geen wachtlijst zijn.
En ik wil ook niet 2 kinderen van 2 verschillende vaders.
Iedereen kan zeggen ooooh je kan nog vruchtbaar zijn tot eind 40 maar . Ja kan met de nadruk op kan. Het is niet voor iedere vrouw vanzelfsprekend dat ze nog vruchtbaar is tot eind 40. Wil je daar op gokken?
* Een man kan ook nog toegevoegd worden aan je leven als je al kinderen hebt
Blijf in jezelf geloven !
vrijdag 14 januari 2022 21:51
vrijdag 14 januari 2022 21:51
Ik lees heel veel liefde en respect, over en weer, in jullie relatie. Sowieso niet beëindigen dus. Ik zou niet te lang wachten, en mss wel gewoon op het aanbod van je vriend ingaan, om er nu wel voor te gaan, ook al zit het hem op dit moment niet helemaal lekker. Hij houdt zielsveel van je, en wellicht wordt het behoorlijk pittig, allemaal. Maar dat betekent niet, dat zijn vaderschap gelijk volledig de soep in zal lopen. Kan ook heel goed zijn, dat het hem toch heel gelukkig maakt.
Wachten tot je 40ste is iets, dat ik nooit zou doen. En zwanger worden tussen 40 en 45 jaar, vind ik persoonlijk vrij onverantwoord. Ik ken zelf juist veel mensen, bij wie het na hun 35ste niet, of maar met heel veel moeite is gelukt.
Ja goed, en dan lukt het mss, na keihard werken en allerlei gedoe. Maar wil je dat doorstaan? Medische onderzoeken, ingrijpende behandelingen, miskramen, evt afbreken van zwangerschappen die afwijken? Ik zou echt geen trek hebben in zo’n zware tijd. Ik zou het er, eerlijk gezegd ook niet voor over hebben. Maar goed, iedereen is verschillend.
In het ergste geval, krijg je idd de beschuldiging, dat je dit hebt doorgedrukt, of gaan jullie zelfs uitelkaar.
Maar dat kan altijd, en gebeurt helaas ook vaker, nadat er kinderen zijn. Ook in relaties, waarbij beide partners zo zeker waren, dat ze het wilden.
Wachten tot je 40ste is iets, dat ik nooit zou doen. En zwanger worden tussen 40 en 45 jaar, vind ik persoonlijk vrij onverantwoord. Ik ken zelf juist veel mensen, bij wie het na hun 35ste niet, of maar met heel veel moeite is gelukt.
Ja goed, en dan lukt het mss, na keihard werken en allerlei gedoe. Maar wil je dat doorstaan? Medische onderzoeken, ingrijpende behandelingen, miskramen, evt afbreken van zwangerschappen die afwijken? Ik zou echt geen trek hebben in zo’n zware tijd. Ik zou het er, eerlijk gezegd ook niet voor over hebben. Maar goed, iedereen is verschillend.
In het ergste geval, krijg je idd de beschuldiging, dat je dit hebt doorgedrukt, of gaan jullie zelfs uitelkaar.
Maar dat kan altijd, en gebeurt helaas ook vaker, nadat er kinderen zijn. Ook in relaties, waarbij beide partners zo zeker waren, dat ze het wilden.
vrijdag 14 januari 2022 21:52
Voor de goede orde; ik zeg geenszins dat iedereen tot na zijn veertigste moet wachten, maar jezelf een deadline opleggen en zelfs je relatie verbreken omdat je denkt dat je te oud bent is weer het andere uiterste.
Als je 35 bent heb je echt nog zeker 5 tot 10 jaar en waarschijnlijk zelfs nog wel wat langer waarin je probleemloos kinderen kunt krijgen.
Als je 35 bent heb je echt nog zeker 5 tot 10 jaar en waarschijnlijk zelfs nog wel wat langer waarin je probleemloos kinderen kunt krijgen.
Am Yisrael Chai!
vrijdag 14 januari 2022 21:54
S0LEIL schreef: ↑14-01-2022 21:46Ik ben na mijn 40e moeder geworden. De kans op een miskraam was percentueel nauwelijks hoger dan iemand van eind 30. Je zou een verloskundige kunnen bellen voor de precieze cijfers, want die weet ik niet meer, ik vond het niet zo boeiend.
De kans op afwijkingen was in vergelijking met jongere vrouwen nog kleiner.
Eens met FV, dat je ook na je 35e nog prima zwanger kunt worden, vroeger gingen ze ook door tot ze niet meer vruchtbaar waren en waren er genoeg vrouwen 40+ bij de laatste. En ook tegenwoordig, met betere controles en onderzoeken dan toen (en meer onderzoeken en echo's als je ouder bent) zijn er steeds meer vrouwen die boven de 40 nog een kind krijgen.
Of je zo lang wilt wachten, is een tweede natuurlijk.
Ik zou toch nog eens om de tafel voor een compromis. Jij een beetje wachten, hij een beetje eerder, als jullie relatie je genoeg waard is.
Een goede relatie hierom weggooien lijkt me zonde, je weet niet eens of je snel genoeg een andere leuke partner vindt.
Ik heb een miskraam gehad op mijn 41e en de vlos vertelde mij dus dat 1/3e van de zwangerschappen boven de 40 een miskraam wordt. Geen ramp, betekende voor mij wel een half jaar langer bezig zijn.
Die vrouwen die vroeger op hun 45e nog een kind kregen die hadden er al 6 rondlopen. Dat is wel een wezenlijk andere beleving dan wanneer je je eerst wil krijgen. Het risico is dan namelijk ongewenste kinderloosheid ipv dat het bij 6 kinderen blijft als het niet lukt. En er zijn natuurlijk heel veel vrouwen die voeger helemaal geen kind kregen na hun 40e, ondanks dat er geen anti conceptie was.
We kunnen lang of kort lullen, het is toch echt een feit dat de vruchtbaarheid kwetsbaarder wordt rond je 40e, voor de 1 later dan voor de ander, maar je weet niet bij welke groep je hoort, en wil je dat risico nemen.
vrijdag 14 januari 2022 21:54
Dat is natuurlijk heel erg mooi. Maar er zullen genoeg vrouwen zijn die vroeg in de overgang komen of die niet makkelijk zwanger kunnen raken.fashionvictim schreef: ↑14-01-2022 21:49Nogmaals: ik ken in mijn eigen omgeving echt zo ontzettend veel vrouwen die (ver) na hun veertigste zwanger zijn geworden. Ik denk wel zeker 20 a 25 vrouwen die ik persoonlijk ken, en dan ken ik ook nog de van horen zeggen vrouwen als Sharon Dijksma en Karin Swerink die op hun 48e zwanger werden, of Trijntje Oosterhuis, Katja Schuurman, Jelka van Houten, Birgit Schuurman die allemaal rond de 45 waren.
Toen ik zelf zwanger was waren er bij mijn verloskundige en later bij de gyn ook verschillende vrouwen die ongeveer gelijk liepen met mij die ook boven de 40 waren.
Ik vind het echt vrij normaal, ik vind het eerder bijzonder als ik iemand tegen kom die bijvoorbeeld op haar 25e al kinderen heeft, dat komt in mijn omgeving echt nauwelijks voor.
Dan kom je in de medische molen en daar zitten aan veel behandelingen ook een max leeftijd. En dan?
Dat risico kan je toch niet lopen.
Veel vrouwen die jij opnoemt hadden al een kind op jongere leeftijd. Als er dan nog een kindje komt op latere leeftijd is dat natuurlijk mooi maar dat had heel anders kunnen zijn.
Blijf in jezelf geloven !
vrijdag 14 januari 2022 21:54
@Yraatje, dank voor je verhaal. Ik vind het verdrietig voor je dat het zo is gegaan bij je. Ik bedoel dit niet lullig, maar dit is voor mij wel een doemscenario waarvan ik toch echt hoop dat het niet zo zal gaan. Ik besef wel dat als we in deze impasse blijven hangen, dat dit scenario steeds realistischer wordt.
@Parella, dit is bijna woordelijk een deel van het gesprek van onlangs waarna we besloten dat ik aan het foliumzuur zou gaan. Ik wilde altijd een 50-50 verdeling en beiden evenveel werken, maar heb mijn wensen daarin al aangepast naar zelf een dag minder gaan werken, dat hij fulltime kan blijven werken en dan maar wat meer opvang. Ik ben ook zeker bereid tot compromissen. Maar het heeft zijn twijfel niet weggenomen. Opnieuw gaan latten heb ik nog niet voorgesteld, maar zal het in een volgende gesprek eens inbrengen als optie.
@Fashionvictim, dank voor wat cijfers. Vraag me wel af bij hoeveel vrouwen het in diezelfde periode níét lukte om na 40 nog een kind te krijgen of waarvan het kind met een afwijking of levenloos geboren werd. (Ik heb geen onderzoek hierover opgezocht.)
Ik begrijp dat het niet onmogelijk is hoor, ik ken zelf ook wel vrouwen die na 40 nog een kind kregen. Maar ik weet niet of ik de gok durf te nemen en durf te wachten.
@Parella, dit is bijna woordelijk een deel van het gesprek van onlangs waarna we besloten dat ik aan het foliumzuur zou gaan. Ik wilde altijd een 50-50 verdeling en beiden evenveel werken, maar heb mijn wensen daarin al aangepast naar zelf een dag minder gaan werken, dat hij fulltime kan blijven werken en dan maar wat meer opvang. Ik ben ook zeker bereid tot compromissen. Maar het heeft zijn twijfel niet weggenomen. Opnieuw gaan latten heb ik nog niet voorgesteld, maar zal het in een volgende gesprek eens inbrengen als optie.
@Fashionvictim, dank voor wat cijfers. Vraag me wel af bij hoeveel vrouwen het in diezelfde periode níét lukte om na 40 nog een kind te krijgen of waarvan het kind met een afwijking of levenloos geboren werd. (Ik heb geen onderzoek hierover opgezocht.)
Ik begrijp dat het niet onmogelijk is hoor, ik ken zelf ook wel vrouwen die na 40 nog een kind kregen. Maar ik weet niet of ik de gok durf te nemen en durf te wachten.
vrijdag 14 januari 2022 21:55
Jouw argument was dat het uitzonderlijk was om na je veertigste nog vruchtbaar te zijn. Dat is het geenszins. Het is juist uitzonderlijk om dan niet meer vruchtbaar te zijn.
Als je geen aangetoonde vruchtbaarheidsissues hebt en gewoon menstrueert is er echt geen enkele reden om te denken dat je niet zwanger zou kunnen worden of dat je na je veertigste verandert in een dorre Sahara.
Am Yisrael Chai!
vrijdag 14 januari 2022 21:56
Voor mij zou ook een belangrijke zijn hoe hij zich nu gedraagt in 't bijzijn van kinderen.
Jullie zullen toch af en toe naar een feestje moeten en kinderen van vriendinnen, zussen, ... tegenkomen?
Loopt hij loeihard weg? Gaat hij zuipen? Gaat hij nooit mee?
Of zegt hij wel goeiedag tegen kinderen?
Jullie zullen toch af en toe naar een feestje moeten en kinderen van vriendinnen, zussen, ... tegenkomen?
Loopt hij loeihard weg? Gaat hij zuipen? Gaat hij nooit mee?
Of zegt hij wel goeiedag tegen kinderen?
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
vrijdag 14 januari 2022 21:57
vrijdag 14 januari 2022 21:57
Het gaat erom dat het vroeger gewoon vaak voorkwam dat vrouwen na hun 40-45ste nog zwanger werden en kinderen kregen en het echt niet zo is dat we tegenwoordig minder vruchtbaar zijn dan toen.
vrijdag 14 januari 2022 21:59
En vergeet niet dat de persoonlijke omgeving van Fadhionvictim niet het gemiddelde is. Voor haar wel, maar dat dit in haar omgeving zo is, maakt het nog niet tot een norm of een gemiddelde. Ik denk dat er ook genoeg forummers zijn die dit niet herkennen. Ik in ieder geval niet. Ik denk dat de gemiddelde moeder in mijn omgeving ongeveer van mijn leeftijd is (ik was nog net 29 toen ik moeder werd).WhatDreamsAreMadeOf schreef: ↑14-01-2022 21:54@Yraatje, dank voor je verhaal. Ik vind het verdrietig voor je dat het zo is gegaan bij je. Ik bedoel dit niet lullig, maar dit is voor mij wel een doemscenario waarvan ik toch echt hoop dat het niet zo zal gaan. Ik besef wel dat als we in deze impasse blijven hangen, dat dit scenario steeds realistischer wordt.
@Parella, dit is bijna woordelijk een deel van het gesprek van onlangs waarna we besloten dat ik aan het foliumzuur zou gaan. Ik wilde altijd een 50-50 verdeling en beiden evenveel werken, maar heb mijn wensen daarin al aangepast naar zelf een dag minder gaan werken, dat hij fulltime kan blijven werken en dan maar wat meer opvang. Ik ben ook zeker bereid tot compromissen. Maar het heeft zijn twijfel niet weggenomen. Opnieuw gaan latten heb ik nog niet voorgesteld, maar zal het in een volgende gesprek eens inbrengen als optie.
@Fashionvictim, dank voor wat cijfers. Vraag me wel af bij hoeveel vrouwen het in diezelfde periode níét lukte om na 40 nog een kind te krijgen of waarvan het kind met een afwijking of levenloos geboren werd. (Ik heb geen onderzoek hierover opgezocht.)
Ik begrijp dat het niet onmogelijk is hoor, ik ken zelf ook wel vrouwen die na 40 nog een kind kregen. Maar ik weet niet of ik de gok durf te nemen en durf te wachten.
Overigens is het landelijke gemiddelde waarop de Nederlandse vrouw haar eerste kind krijgt dertig jaar.
Oh. Edit. Ik lees nu pas dat dat laatste al mosterd is.
jufjoke wijzigde dit bericht op 14-01-2022 22:01
1.51% gewijzigd
vrijdag 14 januari 2022 22:00
vrijdag 14 januari 2022 22:00
WhatDreamsAreMadeOf schreef: ↑14-01-2022 21:26@Stoepkrijt, ja je verwoord precies mijn gedachtegang en mijn zorgen en ideeën. Ik zal in een volgende gesprek eens pijlen of die termijn van 5-10 jaar überhaupt ooit dichterbij zal komen, of altijd op veilige afstand blijft. Wellicht zit het probleem er toch in dat hij die hypothetische kinderen niet met míj wil. Ik denk het niet, maar ik zal het toch eens uit gaan vragen.
5 tot 10 jaar is zo ver in de toekomst dat het eigenlijk klinkt als: ik wil het wel, maar niet op een moment dat ik me kan voorstellen of dat ik er nu iets mee moet.
Tot slot: misschien nog een keer doorvragen of er nog iets onder zit bij hem wat maakt dat het zo vaag blijft. Misschien de angst om het niet goed te doen, de verantwoordelijkheid, misschien iets in zijn eigen jeugd.
Tja, en meer dan dat kun je niet doen denk ik...
stoepkrijt wijzigde dit bericht op 15-01-2022 11:12
25.52% gewijzigd
vrijdag 14 januari 2022 22:00
En dan nog zonder echo's, extra echo's, bloedonderzoeken, suikeronderzoek, bloedverdunners en weet ik veel wat ik allemaal extra gehad heb vanwege mijn leeftijd.fashionvictim schreef: ↑14-01-2022 21:44Hier wat cijfers:
Vrouwen die in 2018 hun eerste kind kregen, waren gemiddeld 29,9 jaar oud. Dat blijkt uit cijfers van het CBS. Zo'n 7500 vrouwen in Nederland waren boven de 40 toen ze een kind kregen. 464 vrouwen waren ouder dan 45.
In de jaren 50 en 60 kwamen geboortes bij vrouwen boven de 40 veel vaker voor. In 1950 ging het om bijna 20.000 vrouwen die in op die leeftijd een levend geboren kind kregen in Nederland, in 1960 om zo'n 14.500. Daarna nam het aantal kinderen van 40-plussers snel af, tot zo'n 1900 in 1980. Sinds het begin van deze eeuw komt het weer vaker voor dat een vrouw na haar 40ste een kind krijgt.
Het aantal zwangerschappen onder 45-plussers laat eenzelfde curve zien.
Zoals je aan de cijfers van vroeger kunt zien is het echt niet zo uitzonderlijk om op latere leeftijd succesvol zwanger te worden en te blijven.
Ik lees hier bijvoorbeeld ook dat 1 op de 3 vrouwen van 40+ een miskraam krijgt. Klopt, maar zet het in perspectief. Bij 35+ is het 1 op de 4. Dus er is verschil, maar dat klinkt al minder dramatisch dan alleen maar 1 op de 3 roepen.
Nogmaals, ik zeg niet dat het ideaal is, of dat je dus makkelijk kan en moet wachten. Maar het is ook niet zo dat je nú zwanger moet worden omdat het anders een verloren zaak is.
Aan jou en je vriend om te onderzoeken wat voor jullie het zwaarwegendst is. De relatie voorzetten of het wel of niet krijgen van een kind.
vrijdag 14 januari 2022 22:00
Ik lees eigenlijk helemaal geen doemscenario's.fashionvictim schreef: ↑14-01-2022 21:57Overigens is het wel zo dat een eerste kind na je veertigste iets minder makkelijk gaat dan een volgend kind na je veertigste, dat is wel zo. Maar dan nog zijn de doemscenario's die in dit topic worden geschetst echt overdreven.
vrijdag 14 januari 2022 22:01
Ik zou hem vragen of hij met een psycholoog wil praten. Zonder jou. Om erachter te komen wat dat gevoel precies is.
Die spanning of angst die hij voelt is namelijk tot op zekere hoogte normaal.
Mijn vriend was 36 en voor zijn gevoel nog niet eraan toe. Tot een vriend hem vertelde dat die spanning normaal is en altijd blijft bij zo'n grote beslissing.
Toen hij hoorde dat de spanning die hij voelde normaal was, kon hij de knop omzetten en zijn we ervoor gegaan.
Een kind krijgen is een sprong in het diepe. Het enige wat je zeker weet is dat je leven nooit meer hetzelfde zal zijn als daarvoor.
Die spanning of angst die hij voelt is namelijk tot op zekere hoogte normaal.
Mijn vriend was 36 en voor zijn gevoel nog niet eraan toe. Tot een vriend hem vertelde dat die spanning normaal is en altijd blijft bij zo'n grote beslissing.
Toen hij hoorde dat de spanning die hij voelde normaal was, kon hij de knop omzetten en zijn we ervoor gegaan.
Een kind krijgen is een sprong in het diepe. Het enige wat je zeker weet is dat je leven nooit meer hetzelfde zal zijn als daarvoor.
vrijdag 14 januari 2022 22:04
Wat gek. Toen ik schoorvoetend belde en zei Maar ik ben wel al 40+ waren ze niet verbaasd en bleek ik zeker geen uitzondering.
Het werd wel beschouwd als een geriatrische zwangerschap ja. Dat is vanaf 38 jaar zo, dus ze waren bij jou een beetje vroeg ermee. Maar dat betekent alleen maar dat ze je beter in de gaten houden en dus de kans op complicaties enorm verkleint.
vrijdag 14 januari 2022 22:06
Jouw partner wil wel kinderen, en jullie waren ook al gestopt met het gebruik van anticonceptie. Dat is een heel groot verschil.WhatDreamsAreMadeOf schreef: ↑14-01-2022 21:54@Yraatje, dank voor je verhaal. Ik vind het verdrietig voor je dat het zo is gegaan bij je. Ik bedoel dit niet lullig, maar dit is voor mij wel een doemscenario waarvan ik toch echt hoop dat het niet zo zal gaan. Ik besef wel dat als we in deze impasse blijven hangen, dat dit scenario steeds realistischer wordt.
@Parella, dit is bijna woordelijk een deel van het gesprek van onlangs waarna we besloten dat ik aan het foliumzuur zou gaan. Ik wilde altijd een 50-50 verdeling en beiden evenveel werken, maar heb mijn wensen daarin al aangepast naar zelf een dag minder gaan werken, dat hij fulltime kan blijven werken en dan maar wat meer opvang. Ik ben ook zeker bereid tot compromissen. Maar het heeft zijn twijfel niet weggenomen. Opnieuw gaan latten heb ik nog niet voorgesteld, maar zal het in een volgende gesprek eens inbrengen als optie.
@Fashionvictim, dank voor wat cijfers. Vraag me wel af bij hoeveel vrouwen het in diezelfde periode níét lukte om na 40 nog een kind te krijgen of waarvan het kind met een afwijking of levenloos geboren werd. (Ik heb geen onderzoek hierover opgezocht.)
Ik begrijp dat het niet onmogelijk is hoor, ik ken zelf ook wel vrouwen die na 40 nog een kind kregen. Maar ik weet niet of ik de gok durf te nemen en durf te wachten.
Mijn ex heeft mij heel lang aan het lijntje gehouden door te zeggen dat ie ze eerst wel wilde, later misschien en pas na heel veel vissen van mijn kant een definitief nee.
Daarom geef ik ook aan dat je in gesprek moet blijven met je partner. Als hij zegt dat het voor hem te vroeg komt is zijn kinderwens met jou niet ineens veranderd in ‘misschien’. Maar ik kan me wel voorstellen dat jij geen jaren en jaren meer kunt en wilt wachten. Want je weet inderdaad niet hoe makkelijk het allemaal gaat.
Inmiddels heb ik, ook dankzij mijn huidige vriend, mijn kinderloosheid wel een plek kunnen geven. Ik geniet van mijn leven en zo af en toe haal ik heel opgelucht adem als ik sommige mensen met hun kinderen zie… Het wil niet zeggen dat het nooit steekt, want dat doet het nog steeds wel eens. Maar het is te doen….
Alleen, als je dat door goede gesprekken te voeren kunt voorkomen en wel kinderen kunt krijgen met de man waarvan je houdt… dan is dat natuurlijk het allermooiste!
vrijdag 14 januari 2022 22:06
Ik heb beslist nergens gezegd dat het uitzonderlijk is om na je veertigste nog vruchtbaar te zijn. Je moet me geen woorden in de mond leggen.fashionvictim schreef: ↑14-01-2022 21:55Jouw argument was dat het uitzonderlijk was om na je veertigste nog vruchtbaar te zijn. Dat is het geenszins. Het is juist uitzonderlijk om dan niet meer vruchtbaar te zijn.
Als je geen aangetoonde vruchtbaarheidsissues hebt en gewoon menstrueert is er echt geen enkele reden om te denken dat je niet zwanger zou kunnen worden of dat je na je veertigste verandert in een dorre Sahara.
