Relaties
alle pijlers
Uitgemaakt, twijfel ineens enorm
vrijdag 20 april 2018 01:01
Hallo allemaal,
Graag wil ik ook mijn verhaal kwijt en eventueel reacties/meningen krijgen wat te doen. Wat ik heb een enorme twijfel..
Mijn man en ik zijn een jaar getrouwd. Hij is 25 en ik ben 26.
Sinds dat we getrouwd zijn is er veel veranderd, wij zijn pas samen gaan wonen na het trouwen... we kwamen er al snel achter dat we het over veel dingen eerder niet eens zijn dan wel..
Toen wij net samen woonde was onze eerste heftige ruzie al, hij is ontzettend jaloers en wantrouwend.. hij beschuldigd me van vreemdgaan terwijl daar geen enkele aanleiding toe is. Die dag dat we onze eerste heftige ruzie kregen beschuldigde hij mij van vreemd gaan en wilde mijn telefoon hebben, ik heb hem gezegd mijn telefoon niet te geven omdat hij me maar eens moet vertrouwen want waarom ben je anders getrouwd als je elkaar niet vertrouwd.. dat liep uit in een worsteling tussen mij en hem, hij wilde mijn telefoon en ik wilde dat hij mijn telefoon niet kreeg. Ik ben toen weg gegaan maar een aantal uur later terug gekomen, we hebben er over gepraat en hij beloofde me het nooit meer te doen.
Daarna zijn er nog veel ruzies geweest tussen mij en hem, vooral omdat hij wantrouwend is, waar ik hem geen enkele reden toe geef, dit geeft hij zelf ook aan dat ik hem geen reden geef maar dat er bij hem iets is wat hem dat laat denken.
Nu is het zo dat hij dus soms uit het niets ontzettend boos wordt en ik dus met me mond vol tanden me afvraag wat er nu weer mis is.. vervolgens krijg ik dan te horen dat ik niks doe, niet goed kook, niet goed schoonmaak enz enz. We hebben hier al meerdere malen over gesproken dat ik het niet leuk vind als hij ineens uit het niks boos wordt en dan met een beschuldigende vinger naar mij wijst en me dan 10 verwijten maakt. Ik heb hem gezegd dat als hij iets niet leuk vind dit moet bespreken en niet moet opkroppen totdat de emmer overloopt.
Afgelopen week is de bom gebarsten, weer hadden we woorden om iets onbenulligs.. hij was weer ontzettend boos, waarin hij zijn woede maar moeilijk kan beheersen..
ik ben weg gegaan uit de situatie om het niet te laten escaleren. Hij belde me op met de vraag waar ik was, ik gaf eerlijk antwoord, 15 minuten later stond hij bij mijn beste vriendin aan de deur, stormde door het huis, schreeuwde tegen mij waar andere mensen bij waren, stormde het huis weer uit. Hij belde later op kom maar naar huis want ik ga ik heb me spullen gepakt, kan je zien dat ik niks van jou mee neem. Ik ben toen naar huis gegaan en op dat moment toen ik binnen stapte begon hij weer te schreeuwen waarop ik zei dat ik weer weg zou gaan als we niet normaal kunnen praten, hij ging voor de deur staan, ik heb hem meerdere malen gevraagd of ik er langs mocht. Dit mocht niet ik moest gaan zitten. Ik heb dit niet gedaan en heb hem aan de kant geduwd en liep toen naar de voordeur, op dat moment heeft hij alle accessoires van het dressoir en salontafel af geslagen en geschopt.. ik ben hier zo van geschrokken dat ik me spullen heb gepakt en sindsdien niet meer thuis ben geweest. Gisteren hebben we gepraat met elkaar waarin ik duidelijk heb gezegd niet meer verder te willen met hem.. hij reageerde in eerste stantie wat kil, maar even later was hij compleet overstuur..
En dan nu: de twijfel slaat zo erg toe.... doe ik hier wel goed aan? Ga ik hem niet heel erg missen? Waarom heb ik zoveel verdriet?
want hij heeft ook goede kanten, hij is zorgzaam, verzorgend, ruimt op, helpt in t huishouden.. we hebben ook leuke tijden gehad anders was ik natuurlijk nooit met hem getrouwd...
Nu denk ik, misschien vind ik nooit meer een man met die goede kanten, blijf ik voor altijd alleen over.. ik had zo graag een stabiele leuke relatie gehad en over een aantal jaren hopen kinderen te mogen krijgen.. En soms twijfel ik, ligt het niet aan mij.. heb ik het niet allemaal verkeerd gedaan. Had ik meer me best moeten doen voor hem? Had ik meer met hem samen moeten ondernemen? Sinds dat de ruzies erger en vaker voor kwamen heb ik namelijk weinig zin gehad samen “leuk” te gaan doen..
Groetjes
Graag wil ik ook mijn verhaal kwijt en eventueel reacties/meningen krijgen wat te doen. Wat ik heb een enorme twijfel..
Mijn man en ik zijn een jaar getrouwd. Hij is 25 en ik ben 26.
Sinds dat we getrouwd zijn is er veel veranderd, wij zijn pas samen gaan wonen na het trouwen... we kwamen er al snel achter dat we het over veel dingen eerder niet eens zijn dan wel..
Toen wij net samen woonde was onze eerste heftige ruzie al, hij is ontzettend jaloers en wantrouwend.. hij beschuldigd me van vreemdgaan terwijl daar geen enkele aanleiding toe is. Die dag dat we onze eerste heftige ruzie kregen beschuldigde hij mij van vreemd gaan en wilde mijn telefoon hebben, ik heb hem gezegd mijn telefoon niet te geven omdat hij me maar eens moet vertrouwen want waarom ben je anders getrouwd als je elkaar niet vertrouwd.. dat liep uit in een worsteling tussen mij en hem, hij wilde mijn telefoon en ik wilde dat hij mijn telefoon niet kreeg. Ik ben toen weg gegaan maar een aantal uur later terug gekomen, we hebben er over gepraat en hij beloofde me het nooit meer te doen.
Daarna zijn er nog veel ruzies geweest tussen mij en hem, vooral omdat hij wantrouwend is, waar ik hem geen enkele reden toe geef, dit geeft hij zelf ook aan dat ik hem geen reden geef maar dat er bij hem iets is wat hem dat laat denken.
Nu is het zo dat hij dus soms uit het niets ontzettend boos wordt en ik dus met me mond vol tanden me afvraag wat er nu weer mis is.. vervolgens krijg ik dan te horen dat ik niks doe, niet goed kook, niet goed schoonmaak enz enz. We hebben hier al meerdere malen over gesproken dat ik het niet leuk vind als hij ineens uit het niks boos wordt en dan met een beschuldigende vinger naar mij wijst en me dan 10 verwijten maakt. Ik heb hem gezegd dat als hij iets niet leuk vind dit moet bespreken en niet moet opkroppen totdat de emmer overloopt.
Afgelopen week is de bom gebarsten, weer hadden we woorden om iets onbenulligs.. hij was weer ontzettend boos, waarin hij zijn woede maar moeilijk kan beheersen..
ik ben weg gegaan uit de situatie om het niet te laten escaleren. Hij belde me op met de vraag waar ik was, ik gaf eerlijk antwoord, 15 minuten later stond hij bij mijn beste vriendin aan de deur, stormde door het huis, schreeuwde tegen mij waar andere mensen bij waren, stormde het huis weer uit. Hij belde later op kom maar naar huis want ik ga ik heb me spullen gepakt, kan je zien dat ik niks van jou mee neem. Ik ben toen naar huis gegaan en op dat moment toen ik binnen stapte begon hij weer te schreeuwen waarop ik zei dat ik weer weg zou gaan als we niet normaal kunnen praten, hij ging voor de deur staan, ik heb hem meerdere malen gevraagd of ik er langs mocht. Dit mocht niet ik moest gaan zitten. Ik heb dit niet gedaan en heb hem aan de kant geduwd en liep toen naar de voordeur, op dat moment heeft hij alle accessoires van het dressoir en salontafel af geslagen en geschopt.. ik ben hier zo van geschrokken dat ik me spullen heb gepakt en sindsdien niet meer thuis ben geweest. Gisteren hebben we gepraat met elkaar waarin ik duidelijk heb gezegd niet meer verder te willen met hem.. hij reageerde in eerste stantie wat kil, maar even later was hij compleet overstuur..
En dan nu: de twijfel slaat zo erg toe.... doe ik hier wel goed aan? Ga ik hem niet heel erg missen? Waarom heb ik zoveel verdriet?
want hij heeft ook goede kanten, hij is zorgzaam, verzorgend, ruimt op, helpt in t huishouden.. we hebben ook leuke tijden gehad anders was ik natuurlijk nooit met hem getrouwd...
Nu denk ik, misschien vind ik nooit meer een man met die goede kanten, blijf ik voor altijd alleen over.. ik had zo graag een stabiele leuke relatie gehad en over een aantal jaren hopen kinderen te mogen krijgen.. En soms twijfel ik, ligt het niet aan mij.. heb ik het niet allemaal verkeerd gedaan. Had ik meer me best moeten doen voor hem? Had ik meer met hem samen moeten ondernemen? Sinds dat de ruzies erger en vaker voor kwamen heb ik namelijk weinig zin gehad samen “leuk” te gaan doen..
Groetjes
anoniem_368135 wijzigde dit bericht op 20-04-2018 04:39
4.16% gewijzigd
vrijdag 20 april 2018 01:25
Hij doet de was, afwas én ruimt op? Wauw. Weet je wie dat ook kan?
Jij. Of een schoonmaker.
Klinkt als een lijpe gozer. Beetje manipuleren, en als dat niet werkt agressie tonen.
Hij heeft overduidelijk enorme issues. Ga aub heel snel van hem af. Je bent jong en het leven wacht op je. Geef jezelf de kans om iemand te ontmoeten die wel emotioneel ontwikkeld is en gewoon rationele gesprekken met je kan voeren.
Geloof mij, hier wil je echt niet nog jaren aan vast zitten. Hij probeerd jou ervan te overtuigen dat het aan jou ligt. En hoe langer je bij hem blijft hoe meer jij dat gaat geloven. Je twijfelt nu al! Doe dat niet. Je intuïtie werkt prima, daarom heb je het ook uitgemaakt. Je zelfrespect en eigenwaarde staan op nummer 1 , hou dat zo.
Jij. Of een schoonmaker.
Klinkt als een lijpe gozer. Beetje manipuleren, en als dat niet werkt agressie tonen.
Hij heeft overduidelijk enorme issues. Ga aub heel snel van hem af. Je bent jong en het leven wacht op je. Geef jezelf de kans om iemand te ontmoeten die wel emotioneel ontwikkeld is en gewoon rationele gesprekken met je kan voeren.
Geloof mij, hier wil je echt niet nog jaren aan vast zitten. Hij probeerd jou ervan te overtuigen dat het aan jou ligt. En hoe langer je bij hem blijft hoe meer jij dat gaat geloven. Je twijfelt nu al! Doe dat niet. Je intuïtie werkt prima, daarom heb je het ook uitgemaakt. Je zelfrespect en eigenwaarde staan op nummer 1 , hou dat zo.
vrijdag 20 april 2018 01:39
Het klinkt alsof hij nog helemaal niet toe is aan een relatie. Hij is nog niet volwassen genoeg om zijn leven te delen met een ander. Daar kun jij niets aan veranderen. En hij gaat ook niet volwassener worden als hij in een relatie blijft zitten. Jammer dat je dat niet eerder hebt gezien, maar hier is niets meer aan te redden. Richt je op jezelf. vind nieuwe woonruimte en ga aan je zelf werken. En volgende keer misschien iemand wat beter leren kennen voor je gaat samenwonen.
vrijdag 20 april 2018 01:40
Zo ruim ik ook weleens op: met één armzwaai alle losliggende zooi van de tafels, in een wasmand maaien en in de zijkamer zetten als er onverwachts bezoek komt.
Maar serieus: meen je dit echt? Ik kan het bijna niet geloven..
Ook niet dat die vriendin dat pikte, als iemand bij mij thuis een potje kwam razen lag hij binnen 2 minuten in een stoeptegel te happen of als je daar niet sterk genoeg voor bent bel je de politie.
Wat een koekwaus, weg ermee. Geen twijfel. Mafklapper, klaar.
Volgende keer andersom doen: eerst elkaar leren kennen en samenwonen, dán trouwen.
Sterkte ermee.
Nog een vraag: wat vind je zo moeilijk aan de beslissing?
Maar serieus: meen je dit echt? Ik kan het bijna niet geloven..
Ook niet dat die vriendin dat pikte, als iemand bij mij thuis een potje kwam razen lag hij binnen 2 minuten in een stoeptegel te happen of als je daar niet sterk genoeg voor bent bel je de politie.
Wat een koekwaus, weg ermee. Geen twijfel. Mafklapper, klaar.
Volgende keer andersom doen: eerst elkaar leren kennen en samenwonen, dán trouwen.
Sterkte ermee.
Nog een vraag: wat vind je zo moeilijk aan de beslissing?
vrijdag 20 april 2018 02:33
Ik weet niet of het me op de juiste manier is gelukt er te reageren, heb pas voor het eerst iets geschreven.Lenn12345 schreef: ↑20-04-2018 01:40Zo ruim ik ook weleens op: met één armzwaai alle losliggende zooi van de tafels, in een wasmand maaien en in de zijkamer zetten als er onverwachts bezoek komt.
Maar serieus: meen je dit echt? Ik kan het bijna niet geloven..
Ook niet dat die vriendin dat pikte, als iemand bij mij thuis een potje kwam razen lag hij binnen 2 minuten in een stoeptegel te happen of als je daar niet sterk genoeg voor bent bel je de politie.
Wat een koekwaus, weg ermee. Geen twijfel. Mafklapper, klaar.
Volgende keer andersom doen: eerst elkaar leren kennen en samenwonen, dán trouwen.
Sterkte ermee.
Nog een vraag: wat vind je zo moeilijk aan de beslissing?
Wat het zo moeilijk maakt is dat ik dan zijn verdriet zie, wat me zeer doet.. als ik daaraan denk twijfel ik, maar als ik aan zijn agressie en manipulatieve gedrag denk sta ik 100% achter me keus..
En soms twijfel ik, ligt het niet aan mij.. heb ik het niet allemaal verkeerd gedaan. Had ik meer me best moeten doen voor hem? Had ik meer met hem samen moeten ondernemen? Sinds dat de ruzies erger en vaker voor kwamen heb ik namelijk weinig zin gehad samen “leuk” te gaan doen..
anoniem_368135 wijzigde dit bericht op 20-04-2018 04:38
12.18% gewijzigd
vrijdag 20 april 2018 02:34
vrijdag 20 april 2018 02:36
Bedankt voor je reactie, ik denk dat ik deze bevestigingen juist nodig heb.. inderdaad mijn zelfrespect en eigenwaarde nummer 1. Ik herken wel wat je zegt, manipuleren, mij overtuigen dat t aan mij ligt.Universeinmotion schreef: ↑20-04-2018 01:25Hij doet de was, afwas én ruimt op? Wauw. Weet je wie dat ook kan?
Jij. Of een schoonmaker.
Klinkt als een lijpe gozer. Beetje manipuleren, en als dat niet werkt agressie tonen.
Hij heeft overduidelijk enorme issues. Ga aub heel snel van hem af. Je bent jong en het leven wacht op je. Geef jezelf de kans om iemand te ontmoeten die wel emotioneel ontwikkeld is en gewoon rationele gesprekken met je kan voeren.
Geloof mij, hier wil je echt niet nog jaren aan vast zitten. Hij probeerd jou ervan te overtuigen dat het aan jou ligt. En hoe langer je bij hem blijft hoe meer jij dat gaat geloven. Je twijfelt nu al! Doe dat niet. Je intuïtie werkt prima, daarom heb je het ook uitgemaakt. Je zelfrespect en eigenwaarde staan op nummer 1 , hou dat zo.
vrijdag 20 april 2018 02:38
Bedankt voor je reactie. Indd jammer dat ik t nu pas zie. Ik dacht hem echt te kennen, maar sinds het trouwen is hij 360 graden gedraaid. Echter zit hij in mijn woning en moet hij zsm vertrekken. Ben nu tijdelijk bij mijn beste vriendin logeren.tiramisuusje schreef: ↑20-04-2018 01:39Het klinkt alsof hij nog helemaal niet toe is aan een relatie. Hij is nog niet volwassen genoeg om zijn leven te delen met een ander. Daar kun jij niets aan veranderen. En hij gaat ook niet volwassener worden als hij in een relatie blijft zitten. Jammer dat je dat niet eerder hebt gezien, maar hier is niets meer aan te redden. Richt je op jezelf. vind nieuwe woonruimte en ga aan je zelf werken. En volgende keer misschien iemand wat beter leren kennen voor je gaat samenwonen.
vrijdag 20 april 2018 03:49
Ziet hij jouw verdriet wel..?Ladylay25 schreef: ↑20-04-2018 02:33Ik weet niet of het me op de juiste manier is gelukt er te reageren, heb pas voor het eerst iets geschreven.
Wat het zo moeilijk maakt is dat ik dan zijn verdriet zie, wat me zeer doet.. als ik daaraan denk twijfel ik, maar als ik aan zijn agressie en manipulatieve gedrag denk sta ik 100% achter me keus..
Hij blijft iig doorgaan met dat gedrag.
Typisch trouwens dat sommige mensen enorm veranderen nadat ze getrouwd zijn.
Alsof er opeens andere regels gelden. Heb dat vaker gezien; stellen wonen jaren samen soms langer dan tien jaar, gaan trouwen en zijn dan binnen 2 jaar gescheiden.
Een dame die ik ken die dat meemaakte vertelde een keer toen we met een paar mensen zaten te praten dat haar -nu ex- opeens heel ander gedrag ging vertonen.
Voorbeeldje: ze ging regelmatig met collega's of vriendinnen een avondje uit en ging dan op de fiets naar huis, tien minuutjes fietsen in het centrum van een stad. Nog nooit wat gebeurd maar de eerste de beste keer dat ze dat deed na hun trouwdag werd hij daar boos om (niet agressief maar toch..) want: 'hij was nu verantwoordelijk mocht er iets met haar gebeuren'.
Ik snap nog steeds niet wat er in dat hoofd omging... alsof het in de zeven jaar dat ze samenwoonden, in hetzelfde huis niet zijn probleem zou zijn geweest!?!?
Ook zei hij dat dat soort dingen niet meer kon als je eenmaal getrouwd was. Iedereen die hen kende stond perplex!
Triest dat mensen zo vreemd kunnen doen en dat je dat niet aan ziet komen. Niemand van onze vriendengroep; voel je niet schuldig of twijfel niet aan jezelf, sommige mensen hebben vreemde gedachtenkronkels zo blijkt wel.
vrijdag 20 april 2018 04:25
Herkenbaar, ook hij vind het niet kunnen als je getrouwd bent.. hij vind dat ik met hem dingen moet ondernemen ipv met vriendinnen.. de eerste maanden van ons huwelijk hebben we natuurlijk dingen samen ondernomen, maar sinds de ruzies steeds heftiger en steeds meer werden heb ik daar weinig zin meer in gehad. Kreeg vaak als reactie : je gaat liever met vriendinnen iets doen dan met mij, ik heb niemand hier, ik ben eenzaam. Waarop ik de vraag stelde, ga je weleens bij jezelf na waarom ik niet zoveel meer met jou onderneem? Waarop ik dan natuurlijk geen antwoord kreeg..Lenn12345 schreef: ↑20-04-2018 03:49Ziet hij jouw verdriet wel..?
Hij blijft iig doorgaan met dat gedrag.
Typisch trouwens dat sommige mensen enorm veranderen nadat ze getrouwd zijn.
Alsof er opeens andere regels gelden. Heb dat vaker gezien; stellen wonen jaren samen soms langer dan tien jaar, gaan trouwen en zijn dan binnen 2 jaar gescheiden.
Een dame die ik ken die dat meemaakte vertelde een keer toen we met een paar mensen zaten te praten dat haar -nu ex- opeens heel ander gedrag ging vertonen.
Voorbeeldje: ze ging regelmatig met collega's of vriendinnen een avondje uit en ging dan op de fiets naar huis, tien minuutjes fietsen in het centrum van een stad. Nog nooit wat gebeurd maar de eerste de beste keer dat ze dat deed na hun trouwdag werd hij daar boos om (niet agressief maar toch..) want: 'hij was nu verantwoordelijk mocht er iets met haar gebeuren'.
Ik snap nog steeds niet wat er in dat hoofd omging... alsof het in de zeven jaar dat ze samenwoonden, in hetzelfde huis niet zijn probleem zou zijn geweest!?!?
Ook zei hij dat dat soort dingen niet meer kon als je eenmaal getrouwd was. Iedereen die hen kende stond perplex!
Triest dat mensen zo vreemd kunnen doen en dat je dat niet aan ziet komen. Niemand van onze vriendengroep; voel je niet schuldig of twijfel niet aan jezelf, sommige mensen hebben vreemde gedachtenkronkels zo blijkt wel.
vrijdag 20 april 2018 06:19
Weg met dit exemplaar, dit gaat niet veranderen, ja het zal erger worden.
Is het huis van jullie beiden? Ik zou toch wel even gaan checken of hij niet al je spullen vernield heeft of achterover gedrukt. Mijn ex heeft dat gedaan, ben indertijd heel veel spullen uit mijn jeugd met enorme emotionele waarde kwijtgeraakt.
Dat was ook zo een manipulatieve agressieveling, het heeft mij indertijd heel wat jaren geduurd eer ik daadwerkelijk weg durfde te gaan, en nog merk dat ik daardoor beschadigd ben, argwanend, stap ook zomaar niet weer in een relatie.
Antwoorden althans oprechte eerlijke antwoorden ga je niet krijgen, zijn gelijk is zijn gelijk het is immers zijn waarheid.
Dat is vechten tegen de bierkaai, nu zwiept hij huisraad door de kamer straks ben jij het, zorg voor jezelf en luister naar je verstand, je weet best dat dit niet normaal is.
Zorg ervoor dat hij jou niet zo zal beschadigen.
Is het huis van jullie beiden? Ik zou toch wel even gaan checken of hij niet al je spullen vernield heeft of achterover gedrukt. Mijn ex heeft dat gedaan, ben indertijd heel veel spullen uit mijn jeugd met enorme emotionele waarde kwijtgeraakt.
Dat was ook zo een manipulatieve agressieveling, het heeft mij indertijd heel wat jaren geduurd eer ik daadwerkelijk weg durfde te gaan, en nog merk dat ik daardoor beschadigd ben, argwanend, stap ook zomaar niet weer in een relatie.
Antwoorden althans oprechte eerlijke antwoorden ga je niet krijgen, zijn gelijk is zijn gelijk het is immers zijn waarheid.
Dat is vechten tegen de bierkaai, nu zwiept hij huisraad door de kamer straks ben jij het, zorg voor jezelf en luister naar je verstand, je weet best dat dit niet normaal is.
Zorg ervoor dat hij jou niet zo zal beschadigen.
vrijdag 20 april 2018 07:25
Het probleem met dit soort manipulerende jaloerse agressieve schuimbekkende mannen is dat de vrouwen minder en minder zelfvertrouwen krijgen en op een gegeven moment zelf gaan gelóven dat ze niet beter kunnen krijgen.
Je bent 26. Je hebt nog pakweg tien jaar om een leuke lieve man tegen het lijf te lopen om tzt kinderen mee te krijgen. Gaat je echt lukken.
Je bent 26. Je hebt nog pakweg tien jaar om een leuke lieve man tegen het lijf te lopen om tzt kinderen mee te krijgen. Gaat je echt lukken.
De Wet van Wuiles: hoe langer de OP, hoe kleiner de kans op een duurzame relatie.
vrijdag 20 april 2018 07:28
Oh ja. Als je hem straks aan de kant zet gaat hij nog de volgende dingen doen:
Smeken
Dreigen
Schelden
Beloven dat het beter wordt
Zielig doen
Chanteren
Zeggen dat hij een moeilijke jeugd gehad heeft en dat jij hem moet redden
Trap. Er. Niet. In.
Smeken
Dreigen
Schelden
Beloven dat het beter wordt
Zielig doen
Chanteren
Zeggen dat hij een moeilijke jeugd gehad heeft en dat jij hem moet redden
Trap. Er. Niet. In.
De Wet van Wuiles: hoe langer de OP, hoe kleiner de kans op een duurzame relatie.
vrijdag 20 april 2018 07:29
Heel herkenbaar verhaal, helaas. Mijn ervaring is dat het nooit normaal wordt. In de tijd dat ik in zo'n gestoorde relatie zat had ik altijd een rugzak met spullen klaar staan voor het geval ik halsoverkop het huis wilde verlaten. En ja, die heb ik gebruikt.
Blijf asjeblieft bij deze vent weg. Wie weet waar hij nog meer toe in staat is.
Blijf asjeblieft bij deze vent weg. Wie weet waar hij nog meer toe in staat is.
vrijdag 20 april 2018 07:36
Als hij denkt dat hij een naar gevoel over zichzelf kan voorkómen door zijn partner aan banden te leggen dan is hij geen knip voor de neus waard.
Ik zou hier nooit in meegaan. Zijn eigenliefde is veel groter dan zijn liefde voor jou.
Deze man kan jij niet veranderen; ik zou de relatie beëindigen.
Ik zou hier nooit in meegaan. Zijn eigenliefde is veel groter dan zijn liefde voor jou.
Deze man kan jij niet veranderen; ik zou de relatie beëindigen.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
vrijdag 20 april 2018 07:39
Oeh, dit klinkt als mijn eerste relatie.
Na een aantal jaar gaan samenwonen en vervolgens weer 2 jaar later getrouwd.
Voor het trouwen hadden we geen problemen, lieten elkaar vrij en dat was ook nodig gezien onze verschillen. Hij was een stuk sportiever dan ik en deed graag regelmatig die mudracedingen en ik ging liever met vriendinnen een hapje eten. Samen gingen we welleens naar de bios, deden thuis spelletjes of waren bij vrienden. Er was een evenwicht waarbij we zowel een gezamenlijk als een eigen leven hadden.
Na het trouwen veranderde dat in enkele maanden. Ik was net met een dure opleiding via het werk begonnen en daar kwam een hoop commentaar op. Ik was getrouwd en dat hoefde niet, pure onzin om te studeren voor een betere baan. Daarnaast presteerde hij het om voor de deur van het restaurant/café/vriendin te wachten als ik met een vriendin uit eten was en te controleren. Soms openlijk, soms stiekem vannacht er een auto. Prima als hij er eens bij was maar niet op die (controlerende) manier. Toen ik van mij aaf begon te bijten probeerde hij mij financieel lam te leggen. Bankpasje stuk maken, geld van de spaarrekening op een deposito te zetten en mij "zakgeld" te geven. Ik mocht rondkomen van 200 per maand en daar moest ik ook mijn telefoon en zorg van betalen. Dit onder het mom, ik verdien meer en je hebt een huishouden te runnen. Terwijl we dit altijd gezamenlijk deden. Toppunt was dat hij in de nacht in mijn telefoon had zitten neuzen, niets had kunnen vinden en mij uit bed kwam sleuren, de trap af sloeg en een verklaring te eiste waarom er geen berichten van anderen mannen in stonden.
Die nacht ben ik naar mijn ouders vertrokken, heb daar het verhaal gedaan en ben er nog 1x geweest om te praten. In dit gesprek eiste hij dat ik al mijn sociale contacten verbrak, ik stopte met werken en ik hem kinderen zou geven. Diezelfde week heb ik alles in werking gezet om de scheiding in handen te zetten. Huwelijk duurde nog geen jaar. Achteraf bleek dat hij al een goed jaar vreemd ging
Na een aantal jaar gaan samenwonen en vervolgens weer 2 jaar later getrouwd.
Voor het trouwen hadden we geen problemen, lieten elkaar vrij en dat was ook nodig gezien onze verschillen. Hij was een stuk sportiever dan ik en deed graag regelmatig die mudracedingen en ik ging liever met vriendinnen een hapje eten. Samen gingen we welleens naar de bios, deden thuis spelletjes of waren bij vrienden. Er was een evenwicht waarbij we zowel een gezamenlijk als een eigen leven hadden.
Na het trouwen veranderde dat in enkele maanden. Ik was net met een dure opleiding via het werk begonnen en daar kwam een hoop commentaar op. Ik was getrouwd en dat hoefde niet, pure onzin om te studeren voor een betere baan. Daarnaast presteerde hij het om voor de deur van het restaurant/café/vriendin te wachten als ik met een vriendin uit eten was en te controleren. Soms openlijk, soms stiekem vannacht er een auto. Prima als hij er eens bij was maar niet op die (controlerende) manier. Toen ik van mij aaf begon te bijten probeerde hij mij financieel lam te leggen. Bankpasje stuk maken, geld van de spaarrekening op een deposito te zetten en mij "zakgeld" te geven. Ik mocht rondkomen van 200 per maand en daar moest ik ook mijn telefoon en zorg van betalen. Dit onder het mom, ik verdien meer en je hebt een huishouden te runnen. Terwijl we dit altijd gezamenlijk deden. Toppunt was dat hij in de nacht in mijn telefoon had zitten neuzen, niets had kunnen vinden en mij uit bed kwam sleuren, de trap af sloeg en een verklaring te eiste waarom er geen berichten van anderen mannen in stonden.
Die nacht ben ik naar mijn ouders vertrokken, heb daar het verhaal gedaan en ben er nog 1x geweest om te praten. In dit gesprek eiste hij dat ik al mijn sociale contacten verbrak, ik stopte met werken en ik hem kinderen zou geven. Diezelfde week heb ik alles in werking gezet om de scheiding in handen te zetten. Huwelijk duurde nog geen jaar. Achteraf bleek dat hij al een goed jaar vreemd ging
vrijdag 20 april 2018 07:39
Niet toe zijn aan een relatie betekent niet dat hij agressief gedrag met gaan vertonen. TO, je hebt er goed aan gedaan om weg te gaan. Zie je jezelf nog 40, 50 jaar met deze man? Probeer dat voor je te zien en hou er rekening mee dat hij zo blijft/erger wordt. Gun jezelf alsjeblieft een beter leventiramisuusje schreef: ↑20-04-2018 01:39Het klinkt alsof hij nog helemaal niet toe is aan een relatie. Hij is nog niet volwassen genoeg om zijn leven te delen met een ander. Daar kun jij niets aan veranderen. En hij gaat ook niet volwassener worden als hij in een relatie blijft zitten. Jammer dat je dat niet eerder hebt gezien, maar hier is niets meer aan te redden. Richt je op jezelf. vind nieuwe woonruimte en ga aan je zelf werken. En volgende keer misschien iemand wat beter leren kennen voor je gaat samenwonen.
vrijdag 20 april 2018 07:45
Lieve TO, blijf niet bij iemand die je dit gevoel geeft. Er mogen echt wel dingen zijn in een huwelijk maar het moet allemaal wel een bepaald evenwicht hebben. Met name het vertrouwen in elkaar en elkaar de ruimte geven. Je moet zaken niet te snel opgeven maar als het niet werkt omdat er geen basis is wat is het nut dan. Nu klinkt het alsof jouw basis er wel is en zijn basis niet. Zie het als een vlot op de oceaan waarbij je in de verte, aan de horizon, een eilandje ziet. Normaliter gesproken kabbelt het rustig door maar blijft het eiland altijd in zicht. Zodra je het eiland kwijt raakt, je niet meer weet welke kant je op gaat zal je verder moeten kijken.
vrijdag 20 april 2018 07:52
Hij heeft helemaal toegeleefd naar het moment dat het officieel werd dat je helemaal van hem was kennelijk, waarna hij het idee had dat hij zijn masker kon laten vallen. Dat werd een tegenvaller voor hem..
Maar dit is ongeneeslijk hoor TO. Maak zo gedecideerd mogelijk een einde aan te relatie, zodat hij meteen geen enkele illusie meer heeft dat je ooit nog terugkomt. Dat moet je natuurlijk zelf wel zo voelen. Dit voorkomt dat hij je gaat stalken of anderszins jou het leven moeilijk gaat maken.
Maar dit is ongeneeslijk hoor TO. Maak zo gedecideerd mogelijk een einde aan te relatie, zodat hij meteen geen enkele illusie meer heeft dat je ooit nog terugkomt. Dat moet je natuurlijk zelf wel zo voelen. Dit voorkomt dat hij je gaat stalken of anderszins jou het leven moeilijk gaat maken.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
