Unhappy single? Samen zijn we hier unhappy singles :)

Ah op die manier. Nou ik ben zaterdagavond liever uit dat dat ik me in een vinexwijk zit te vervelen.

Maar wordt er daar veel drugs gebruikt? Iedereen zegt Toon je moet ook eens mee gaan, echt heel leuk. Dus ik ga er ook een keer naar toe. We gaan het zien zaterdag.

Campercamping, idealiseer je die tijd nou niet wat? Voelde je je toen echt op elk feestje even geweldig? Of had je daar veel drank voor nodig? Wat je beschrijft zie ik eerder als een fase dan nou echt jezelf zijn. Een vriendin van me was in haar studententijd getrouwd en is pakweg een jaar geleden gescheiden. Zij gaat nu meermalen per week uit met veel drank. Dat kan ik me best even voorstellen, maar inmiddels vind ik het eerlijk gezegd ook wel wat treurig worden. Ja, door haar 'losse' houding heeft ze veel (mannelijke) aanspraak, maar dat zijn nou doorgaans niet de kandidaten voor een serieuze relatie - die ze eigenlijk wel graag wil. Daarnaast voelt ze zich volgens mij ook wel eenzaam omdat haar vrienden een beetje afhaken op dit gedrag (ze vindt ons ineens "saai" dat we niet elk weekend ergens uit ons dak willen gaan en we herkennen haar op dit moment niet goed meer).

En wat betreft die klik, personen/mannen met wie die er is, daar kun je het eigenlijk altijd wel leuk mee hebben, lijkt me. Dan loopt zo'n praatje wel of je staat in gemoedelijke stilte te roken, weet ik het. Is het niet vooral dat je op het moment niet zo goed in je vel zit? Je rekent jezelf nu wel heel veel aan. Ik denk dat de meeste dertigers niet met iedereen een lulpraatje aan (hoeven te) knopen.

Camper ik wou net zoiets zeggen als coolpack.
Waren er dan zo veel mannen op dat feestje gisteren waar je een 'klik' mee zou gewild hebben? Dat kan ik me moeilijk voorstellen.
Als die ene leuke er is en je raakt er mee aan de praat zal het wel los lopen.

Camper, ik denk dat je ook die tijd gewoon een beetje hebt gehad. Er zijn ook andere dingen buiten stappen en saai voor de tv. Bijvoorbeeld naar de film, theater, spelletjes café, uit eten etc.

Ik denk dat het er inderdaad wel mee te maken heeft dat ik niet zo goed in mijn vel zit, maar ik merk sowieso op meerdere vlakken dat ik ''sociaal'' gezien niet meer de persoon ben, die ik ooit was.

Op zich is dat geen ramp, maar ik vrees er wel eens voor of ik nog wel in staat ben om écht te ''binden'' met iemand. Ik was altijd al een beetje een einzelganger, maar nu ik er over na dacht : sinds ik 2 jaar geleden mijn eigen appartement heb gekocht en daar alleen ben gaan wonen, heb ik natuurlijk ook de mogelijkheid gehad om mij écht in mijn eentje terug te trekken, wanneer ik maar wil. En in de afgelopen periode ben ik er denk ik gewoon niet socialer op geworden.

Niet eens alleen op feestjes, maar ook in het algemeen, weet ik gewoon vaak niet wat ik tegen mensen moet zeggen... Alsof er eens soort blokkade in mijn hoofd komt waardoor ik zo ''hard'' ga nadenken, dat er uiteindelijk een soort vaag gemompel uit komt.

Gisteren nog bij het boodschappen doen bijvoorbeeld. Ik reken af en de kassadame begint een beetje tegen me te praten... Normaal wist ik dan wel een passend/gevat/normaal antwoord terug te geven, maar ik wist niet echt hoe te reageren of wat ik nu moest zeggen. En op feestjes ook: ik zie soms mensen écht hele gesprekken hebben met elkaar terwijl de DJ kei-hard aan het draaien is, constant met die hoofden naar elkaar toebuigen en dan praten. Terwijl ik denk: waar hébben die mensen het nu over? De brexit? Hun hond? Ik vind het prima om dan even 2/3 zinnen uit te wisselen, maar vind geen aanknopingspunten voor een heel gesprek. Dat is wel iets waar ik aan wil gaan werken, mijn weekendje Helsinki is daarvoor een goede oefening...

Gewoon weer wat makkelijker worden in de sociale omgang / small-talk, een wat meer losse en open houding krijgen en de juiste dingen zeggen.... Ik heb nu vaak het idee dat ik maar wat losse flodders uitkraam of dat ik juist gespreksonderwerpen aansnijd die helemaal niet per se thuis zijn in de situatie (veel te serieuze vragen stellen op een feestje ofzo, omdat me even niks luchtigers te binnen schiet en ik toch vind dat ik iets moet vragen).

Herkenbaar Camper Heb de laatst 2/3 jaar ook een beetje last gekregen van sociaal fobisch gedrag... Sterker nog : dat is bij mij dé reden dat ik nog single ben. Ik krijg (denk hoofdzakelijk door mijn lengte maar heb ook wel een prima kop al zeg ik het zelf) meer dan genoeg aandacht van vrouwen, vooral op feestjes. Maar ik weet gewoon niet (meer) wat ik ermee moet doen. Wat zeg je in godsnaam? En als je al wat zegt, hoe geef je het gesprek dan een passend vervolg? Vroeger was altijd de lollige flapuit, maar dat is helaas niet meer... Ik weet zeker dat als ik deze skill weet te verbeteren, dat ik in no-time een relatie kan hebben. Aan de andere kant : als ik hier niets mee doe (zoals de afgelopen jaren) en maar wat laat sudderen, dan kan ik hier blijven klagen / etalleren wat ik wil, maar er zal niets veranderen.

@ Camper.

Voor mij ook erg herkenbaar hoor.

Wat jij wilt is denk ik niet haalbaar. Aangezien je een rijke innerlijke wereld hebt dan ben je waarschijnlijk introvert en de meeste mensen worden met de jaren introverter.

Als introvert wordt dat dus erger. Combineer dat met de komst van het internet en dat effect wordt versterkt.

Ik ervaar het ook dat als small talk te lang duurt ik een onbedwingbare neiging krijg om weg te lopen en dat gaat echt niet meer veranderen.

Ik vraag me ook wel eens af waar die mensen het allemaal over hebben, maar als verjaardagen een indicatie zijn dan is het niet veel meer dan het uiten van onderbuikgevoelens over onderwerpen die op dat moment happening zijn, uiteraard niet behept met enige vorm van kennis.

Of gewoon over hun dagelijkse leven. Vorig jaar stond ik op een verjaardag en een kerel heeft het bijna anderhalf uur gehad over de nieuwe aluminium raamkozijnen die hij had gekocht. Ik heb tegen degene waar ik op de verjaardag was, gezegd: ik trek dit echt niet, ik ga weg. Hij snapte me volledig.

Ik heb verder niet zo'n problemen in de sociale omgang. Dat is namelijk niet zo moeilijk, gewoon wat interesse tonen in de ander en vragen stellen en niet verwachten dat je dat meteen terug krijgt, want dat is meestal niet.

Ik kom zo op de sportschool toch echt nog best wel wat mensen tegen die meer van de inhoud zijn. Maar, het is idd wel zo dat de spoeling dunner is. Ik verkies dit te allen tijde dan inhoudsloos over mezelf en koetjes en kalfjes praten.

Net weer wat nieuwe quizen gemaakt op paiq en nieuwe foto's neergezet. Altijd goed voor weer wat nieuwe contacten

Lijkt me heerlijk om leuke 35+ vrouwen tegen te komen op een dansfeest of in de kroeg, kom maar op .

Ik vraag me soms ook af of wat ik wil wel haalbaar is. Vaak het gevoel dat van het type mens dat ik ben, er heel weinig zijn. Begrepen worden is toch voor mij wel een vereiste om een goede relatie te hebben. Dat gevoel heb ik niet echt bij de mensen in mijn omgeving.

hondenmens schreef: ↑

20-10-2019 17:10

Ik vraag me soms ook af of wat ik wil wel haalbaar is. Vaak het gevoel dat van het type mens dat ik ben, er heel weinig zijn. Begrepen worden is toch voor mij wel een vereiste om een goede relatie te hebben. Dat gevoel heb ik niet echt bij de mensen in mijn omgeving.

Ik ook niet, maar dat verlang ik ook niet van mensen. Ik begrijp andere mensen ook niet. Ik denk dat namelijk een illusie is. Mensen kunnen jou niet begrijpen, want ze zijn jou niet. Ze kunnen hoogstens de situatie begrijpen, omdat ze dat zelf hebben meegemaakt, of ze kunnen haar snappen, omdat ze zichzelf ergens kunnen voorstellen wat de situatie met hen zou doen.

Als mensen zeggen dat ze je begrijpen dan projecteren ze hun eigen gevoel op de situatie, maar dat wil niet zeggen dat jij zo bent. Ik denk dat als je mensen om je heen verzamelt die bereid zijn om naar je te luisteren en je emotioneel te ondersteunen je al behoorlijk in je handjes mag knijpen. Als het puntje bij paaltje komt dan ervaren mensen toch heel vaak dat `vrienden` dan ineens niet meer thuis geven.

@tomcat: ik denk dat het een manier is om mensen te leren kennen. Bovendien zijn er meerdere datingapps die anders werken.
Je ziet niet op een profiel of het je ware is. Je kunt bij een aantal mensen wel een inschatting maken na een gesprekje of je een beetje gesprek hebt op een date.
Overigens zal het overgrote deel van de mensen op een app mogelijk niet je type zijn. Dat was voor mij in elk geval wel zo. Veel aardige mensen, maar een enkele keer een klik.

Campercamping, je bent uitgegaan wat al even geleden was. Als ik je zo lees was je stemming niet zo best. Dan helpt alcohol niet toch? Als je het zou willen zou je misschien in een 'ritme' van uitgaan kunnen komen om je zo hopelijk meer op je gemak te voelen. Voor de gesprekjes, je kan misschien zeggen tegen mensen dat je op reis gaat, naar hun bestemming vragen, misschien tips vragen. En verder bijvoorbeeld met wie ze er zijn, bijvoorbeeld als je aan het roken bent. Het zijn maar ideeën, weet niet of ze goed zijn dan wel bij je passen. Ik zou milder over je zijn dan je misschien zelf bent, volgens mij ben je goed bezig in de zin dat je zoekt wat je fijn vindt en uit je comfortzone stapt.

Heb je een idee wat je wilt hondenmens? Als dat een relatie is zou dat vast haalbaar zijn denk ik, maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Er zijn vast mensen die nu niet in je omgeving die je kunnen begrijpen, of tenminste zo met je zijn dat het voor jullie beiden prettig genoeg voelt. Iemand niet helemaal begrijpen geeft wellicht wat afwisseling. Niet?

@madamzonderm: Al heel mijn leven word ik vaak niet begrepen om wat ik niet goed kan. Vroeger op school, op stages, bij toenmalige "vriendjes" (geen serieuze relaties). Ook bij de Sociale Werkplaats wordt er regelmatig minachtend gereageerd. Terwijl sommigen om de kleinste dingen een compliment krijgen. Als ik een relatie wil is dat met iemand die me niet steeds op mijn minpunten wijst. Iemand die me complimentjes geeft. Maar behalve mijn moeder, doet eigenlijk niemand dat.

Bah, merk dat dit echt niet mijn weekend is. Grauw en saai buiten en eigenlijk bekaf van het niks doen wat dus eigenlijk energie kost. Als klap op de vuurpijl is mijn fiets kapot gegaan en nu is het kwestie van een nieuwe kopen of repareren voor paar tientjes maar dan blijf je bezig ben ik bang. Dit zijn wel momenten dat ik single zijn beu ben. Kan niet even de fiets van mijn partner lenen, advies vragen, zelf klussen etc. Heb geen auto dus voor mij een best belangrijk transportmiddel. Merk dat mijn humeur de laatste weken echt flink is gedaald. Deze week hoor ik ook of ik mag blijven volgend jaar op werk wat nog niet helemaal zeker is. Maar ondertussen probeer ik de boel maar te relativeren met dat ik gezond ben en fijn woon en dat is ook niet voor iedereen vanzelfsprekend.

Ook bang van spinnen

Dikke knuffel voor iedereen die hem nodig heeft..of gewoon fijn vindt..dat mag ook natuurlijk..FREE HUGS !!

Lola, een tip: via Swapfiets heb je per direct een nieuwe, goeie fiets! Je huurt deze ahw en je kunt altijd een nieuwe vragen die ze komen brengen. Kan binnen 1 uur. Hele goede service en fiets. 12.50 per maand kost het.

Ja dan is er een fase gekomen van iets anders vinden. Soms is wat je al jaren deed, iets wat niet bij je meer past.
Dit kost zelfreflectie en moed. Want iers hoort er te veranderen.
Ik ben een fase lang feestneus geweest. En heb ook 2 vriendinnen nu die mij ook saai vinden, omdat niet meer feest.
Ik vind het alleen jammer dat ik mezelf ook soms oplsluit omdat niet "alleen" wil gaan ergens. Soms remt een soort angst me , van he dat ga je toch niet alleen doen meid!
En ik spreek mannen niet aan in het echt op gewone momenten.
Bijv. zag in de AH een leukerd bij de chips, en dacht jah nu kan ik heeeel voorspelbaar vragen wat is je favo?
Maar dan durf ik niet ...

Ik heb date gehad en dus mezelf beloofd wat ik wilde weten van hem en wat ik los zou laten beetje over mezelf.
Het heeft gewerkt. Komische is hij gaf aan mij heel aantrekkelijk te vinden en mysterieus. Hij was zoveeeeel aan het vertellen , ook heftige dingen. Dat ik dacht, zo ben ik dus soms op date 1. En hij wilt een 2e date. Toen ik terug fietstte naar huis moest ik lachen, ik mysterieus. Ik ben een enorme flapuit! . Wel leuk soort van experiment.

Campercamping schreef: ↑

20-10-2019 03:55

Op de een of andere manier, merk ik gewoon dat ik niet meer ben zoals ca. 8 jaar geleden.

Precies dit ..
Heel je verhaal is trouwens weer herkenbaar. Ik ga eigenlijk nooit meer stappen, maar precies dat gevoel wat ik een aantal jaar terug had dat mis ik.
Ik mis echt mijn oude ik, op meerdere vlakken...

Ook op sportgebied bijvoorbeeld, ik sport nog steeds best regelmatig, maar een jaar of 10 terug maakte ik er meerdere keren per week een heel avond programma van.

Deed vaak 2 groepslessen achter elkaar, nog zonnebanken of sauna erachteraan. Had altijd wel leuke contacten. Voelde me dan ook helemaal ontspannen, maar nu.. het lukt me gewoon niet meer.

Nu ga ik snel snel naar de sportschool, volg een groepsles en dan weer zsm naar huis.
Hopen dat ik geen bekenden tegenkom, geen zin in een praatje.
Ik heb ook wel leuke contacten hoor maar het voelt zo anders, ik voel me anders en het moet van ver komen.. het voelt geforceerder, alsof het niet meer vanzelf gaat en dat vind ik eigenlijk heel moeilijk om mee om te gaan.

Ik neem ook nergens meer echt de tijd voor en doe ook veel te weinig voor mezelf, naar een andere stad bijvoorbeeld, winkelen, ergens lunchen, gewoon alleen ergens een kopje koffie drinken.

Hoop mezelf echt een beetje terug te gaan vinden Het moet er toch nog ergens inzitten, mijn leuke vrolijke ondernemende zelf.

Pfff, even een baaldag!

Wat leuk Ilovefairytales! Zo grappig hoe je opeens zo'n indruk op iemand kan achterlaten. Ik ben vaak op dates juist heel terughoudend maar als ik me op mijn gemak voel bij iemand een giga flapuit.

Morgen een nieuwe dag Annnn
Kan je niet naar buiten? Wandeling maken?

Attraverso schreef: ↑

21-10-2019 17:09

Morgen een nieuwe dag Annnn
Kan je niet naar buiten? Wandeling maken?

Yess ga zo nog even eruit!
Gewoon even gevoel van alleen zijn, iemand heel leuk vinden en dacht echt dat er een klik was, maar weet dat nu even niet meer zo zeker. Dis even shit nu!

yesss schreef: ↑

21-10-2019 13:45

Precies dit ..

Lukt het je niet meer om er ''een avondje'' van te maken, of om te ontspannen? Weet even niet hoe die zin te lezen... Als je niet meer kunt ontspannen is er wel even wat extra aandacht nodig daar voor, want dat ga je niet te lang willen ondergaan.

Van dat bekenden tegen komen, weinig zin hebben in een praatje : ben jij mij? Maar ik denk niet dat dit uniek is voor ons / onze situatie. Ik merk sowieso (ook tijdens dat feest waar ik was), dat mensen rond de 30 sowieso anders zijn dan rond de 20. Overall vind ik dertigers toch iets voorzichtiger / afstandelijker / minder benaderbaar dan begin twintigers. Dat is overigens ook best begrijpelijk, er wordt aan alle kanten aan je getrokken en je bent misschien ook wat 'harder' geworden omdat je weet dat je uiteindelijk je eigen boontjes moet doppen en dat nu eenmaal de meeste mensen als ze je benaderen, iets van je moeten of willen.

Wat ik zelf ook heel erg merk, is dat ik afspreken met vriendinnen ook steeds vermoeiender begin te worden, omdat het meer een soort uitwisseling is geworden van ''wat heb jij bereikt de afgelopen periode''. Als begin twintiger praat je over leuke mannen, hobbies, vrije tijd, gedeelde interesses. En nu zijn andere dingen belangrijk, wat op zich begrijpelijk is, maar waardoor men het wel meer over het eigen leven gaat hebben i.p.v. gedeelde interesses (die niet zelden zijn komen te vervallen).

Daarbij geldt ook dat ik zelf van mening ben dat veel mensen er té lang over kunnen doorzeveren. Afgelopen zaterdag nog een vriendin die een nieuwe baan had, met lease-auto. Leuk hoor voor haar, maar na 10 minuten wist ik alles (en meer) dan ik op zich per sé hoef te weten. Dat het een volvo v40 is, dat het een automaat is, dat hij blauw is, dat ze hem over 2 weken kan ophalen, dat ze een keer met mij een ritje wil maken.

Joh weet je, ik ben de moeilijkste echt niet en gun iedereen zijn/haar geluk, maar op een gegeven moment mag je toch verwachten dat mensen zelf een keer beseffen dat de dingen in hun leven niet altijd per se even boeiend zijn voor anderen als voor zichzelf. Maar in de 3 uur dat ik met die vriendin op pad was, ging het een groot deel over de lease-auto....

Dus dat niet mensen tegen willen komen, is denk ik ook een soort zelf-bescherming. Om te voorkomen dat je weer als een brave ja-knikker naar iemand aan het luisteren bent die alleen maar over zichzelf vertelt. Wat dat betreft, is het denk ik ook heel belangrijk om te beseffen dat jouw behoeften/ voorkeuren (bijvoorbeeld niemand tegen willen komen) ook een grondslag hebben die best wel gerechtvaardigd kunnen/mogen zijn.

Ik heb al heel snel de neiging om mezelf te veroordelen. ''Doe toch niet altijd zo contactgestoord, wees eens spontaan''. Maar als ik dan iets dieper ga nadenken waarom ik doe, zoals ik doe, dan denk ik : Ja, jouw behoeftes, gedrag en gedachten daarover zijn gewoon gerechtvaardigd en objectief gezien gewoon heel begrijpelijk.

En minder een ''dagje'' van dingen maken is ook wel logisch, op een gegeven moment heb je het allemaal een paar keer gedaan, en is het niet meer nieuw. Wat ik van mezelf weet, misschien helpt dit voor jou ook, is om toch af en toe een reis te maken (liefst echt naar een buitenland, al is het maar voor 3 dagen). Ik heb dit zelf ook veel te lang laten versloffen, maar het zorgt (bij mij dan) echt voor een nieuwe/frisse blik, een opnieuw in te nemen perspectief. Hoewel je het oppervlakkig gezien wel weet, is het even opnieuw een bevestiging dat de wereld/het leven zoveel meer is dan je eigen dagelijkse patroon en beslommeringen. Het kan echt nieuwe energie geven, en ook vaak weer een hernieuwde waardering voor je (t)huis.

spell68 schreef: ↑

20-10-2019 14:57

@ Camper.

ik trek dit echt niet, ik ga weg. Hij snapte me volledig.

Haha hier moest ik wel even om lachen... Maar groot gelijk. En ook respect dat je dat hebt gedaan.
Zelf sta ik veel te vaak als een lulletje rozenwater braaf ja te knikken en te beamen en becomplimenteren van mensen
die rustig een uur over zichzelf praten. Ik heb mezelf laatst via een vriendin mee laten slepen naar een housewarming van een vriendin van
haar , die ik niet eens zo goed ken.

En voor ik het wist liep ik door het huis van iemand die ik nauwelijks ken, waar ik ook waarschijnlijk nooit meer ga komen, heel geinteresseerd te doen over de inrichting en vragen te stellen als ''waar komt deze vitrage vandaan'' en ''je hebt echt geluk dat de vorige eigenaar dit of dat al heeft aangepakt''. Dan wil ik in het vervolg wat meer jouw voorbeeld gaan volgen..... Doe toch niet altijd zo sociaal gewenst, bijna onderdanig. Altijd maar luisteren naar anderen die toch niks aan jou vragen...