Unhappy single? Samen zijn we hier unhappy singles :)

16-08-2018 21:08 3045 berichten
Ik kan wel weer schrijven in mijn dagboek, maar die zegt niks terug :) En heb behoefte aan relativering, gesprekspartners en ook ben ik benieuwd of ik nu nou de enige ben....Of in ieder geval de enige die er open over is :)

Ik ben unhappy single. Er lijkt wel hier een taboe op te rusten, want iedereen is happy single. Natuurlijk is samen leuker, maar alleen moet je het ook fijn kunnen hebben. Nou, ik vind er maar weinig aan. Ik kan mijzelf prima vermaken, maar regelmatig ook niet (soms wanneer ik iets leuks doe) en dan vliegen de muren, mijn gevoelens en gedachtes mij aan.

Ik vind het jammer dat ik tegen een muur van onbegrip stuit, zowel van mensen in een relatie als andere singles. Het is zoals het is, dus je kan het maar beter accepteren en het beste ervan maken. Maar wanneer dat niet altijd lukt, dan lijkt het alsof mensen niet zo goed weten te reageren. Ik hoef heus niet gelijk bij je op de sofa te liggen en mijn diepste problemen erover te delen. Maar iets meer in de trant van: (ongewild) single zijn suckt!

Voordat iedereen erover heen valt. Ik heb een prima leven met wat vrienden en ben bezig om contacten op te doen en mijn kennissenkring uit te breiden. Dat gaat schelen. Ik ben wisselend actief aan het daten. Soms geen zin en te druk met (leuk) werk. Soms is het even weer leuk en dan heb ik weer een paar dates gehad. Ik laat het een beetje op zijn beloop :)

Mijn relatiecv, voor wie het interesseert :-P)
Kalverliefde van een paar maanden. En 2 liefdes gehad. 4 en 5 jaar. Daarna nog een intense relatie gehad van een paar maanden, waar ik wisselend nog liefdesverdriet van heb. Allemaal stuk voor stuk fijne mannen. Met hun tekortkomingen, die heb ik ook en daardoor was de relatie niet perfect maar grotendeels van de tijd wel goed. We pasten niet bij elkaar of de tekortkomingen braken ons op. Ik spreek bijna al mijn exen nog. Ik herken mij zelden in sommige horrorverhalen op het forum. Ik realiseer mij dat ik daarmee geluk heb gehad dat ik hele fijne mannen en fijne relaties heb gehad. Ik weet hoe het is om geliefd te worden door je lief en samen door het leven te gaan. Ik heb ze nog niet gehoord, maar het is wachten wanneer iemand zegt: onbegrijpelijk dat jij single bent. Jij bent zo leuk! :roll:

We weten niet hoe het leven loopt en wie weet blijf ik wel even single en blijft die behoefte om erover te praten en schrijven. Kan ik ook eens mijn dagboek met rust laten ;-D Dus klets away :) Wat is jouw relatiecv? Hoe beleef jij je singleleven? Wat zijn de momenten dat je haat om single te zijn en wanneer juist niet (elk nadeel hep zijn voordeel :hihi: ) Wat zeggen mensen over jou als single? Kijk je ook weleens jaloers naar stelletjes? Hoe doe je sommige dingen als single (die spin loopt echt niet vanzelf de deur uit :O )
Alle reacties Link kopieren
redbulletje schreef:
18-08-2018 12:43
Kun je je op je kind richten ipv die elke keer mannen (en mogelijk bijbehorende kroost) aan te doen.
Je kunt altijd nog terug aan een partner komen als je kind het huis uit is.
Dan kan je in sommige gevallen veel en lang geduld hebben. Mensen hebben ook behoeftes.
Goed dat je doet wat je zelf wil Mandarijntje. Hoe aardig mensen ook zijn, als je afwijkt komt er soms een klein duiveltje in ze naar boven!
Heerlijk dat je je niet laat tegenhouden door wat hoort.
Oifa schreef:
18-08-2018 10:40
Misschien is het inherent aan elkaar?
Dat het niks met ekaar te maken heeft bedoel je?
Dat is inderdaad mogelijk, dat had ik nog niet bedacht.

Mandarijntje: alleen wonen is fantastisch!
Ik heb 10 jaar samengewoond, nooit meer als aan mij ligt.
Het wordt snel saai en ik heb ruimte nodig.

Ok ik heb vanmiddag een vrij schokkende ontdekking gedaan, ik was met BFF (das toevallig een man...) heerlijk in de stad aan het keutelen. Zaterdag dus druk en veel stelletjes.
Niemand mega aan het kleffen of zo, maar ik werd er ineens bijna misselijk van en kreeg het ineens benauwd van het idee.
Ik geloof dus dat de ik-hoef-even-niet mood er weer aan komt.
Ik zou eigenlijk ook niet weten met wie, ik zou heus wel weer een keer echt verliefd willen worden, maar volgens mij kan ik dat niet meer op een of andere manier na al dat gezeik.
(Tijdens mijn wanhopige jaren maakte ik mezelf soms makkelijk wijs dat ik verliefd was, das wat anders dan het echt zijn)
Anyway, die bui mag wat mij betreft lang duren, lekker rustig.. ;-D
(En zolang ik blijf beseffen dat het geen zak uit maakt wat een ander daarvan vindt komt dat wel goed)
Alle reacties Link kopieren
Ik heb steeds dat het de goeie kant lijkt op te gaan, maar het dan ineens 360 graden draait en gewoon ineens anders loopt dan hoe ik het had verwacht. Met 2 van de 3 keren dan heb ik het wel deels aan zien komen. Maar alsnog heb me ook wel vaak belazerd gevoelt en daardoor hou ik mezelf ook gewoon echt altijd in, wat ze denk ik ook afschrikt.
Westerpaviljoen schreef:
18-08-2018 10:42
En wat relatie betreft, ik zie wel erg veel oppervlakkigheid om me heen. Gisteren een gesprek met mijn beste vriend. Die zit tegen een depressie aan. Dus ik heb tegen m gezegd als jij jouw huisarts niet belt dan doe ik voor je. Had ik ook aan zijn vrouw verteld en die had niet eens door dat het zo slecht ging met haar man. Voor mijn vriend een signaal om eens goed met zijn vrouw om de tafel te gaan zitten.
Oifa schreef:
18-08-2018 10:46
Dat is wel heel slecht dat zijn vrouw dat niet in de gaten heeft gehad. Zegt wel heel veel over hun relatie. Goed dat je hem daarop gewezen hebt
Dat zegt naar mijn mening heel weinig over de relatie. Ik heb zelf 2 depressies gehad. Nee, ik heb geen ervaring met het zelf hebben van een depressie in een relatie (de ander bleek er een te hebben), maar ik kan je wel vertellen dat je er alles aan doet om het te verbergen. Waarom denk je immers dat je altijd zo vaak, na een zelfmoord, leest dat de omgeving van de betreffende persoon van niets wist en het als een grote schok komt dat iemand blijkbaar zo ongelukkig was dat de dood de enige oplossing was?

Je voelt je tot last van de ander, houdt hoop dat het ooit wel weer goed komt en speelt mooi weer richting iedereen. Mensen die zelf in een depressie hebben gezeten zullen de signalen vaak herkennen. Het is me daaraan te danken dat ik het m'n moeder uiteindelijk vertelde toen ik 16 jaar was, omdat ze zelf ook met dat bijltje gehakt heeft.


On-topic: als ik voor alle keren dat ik te horen heb gekregen van 'Hoe kan het nou dat jij geen vriendin hebt' een euro had gekregen, was ik nu aardig wat rijker.
Ook de feestjes waar vooral de oudere familie bij het groeten meteen vroeg 'wanneer ik nou eens aan de vrouw ga' kon ik uiteindelijk wel schieten. Ik vond het toen ik wat jonger was echt een kut-opmerking waar ik vaak geen antwoord op wist.
Ik vind het nog steeds een klotevraag, maar pareer 'm nu met iets als 'als ze uit de lucht komt vallen'.

Nog leuker vind ik de simpele zielen die weten dat ik op dansles zit en daar als enige man tussen een stuk of 10 vrouwen zit.
Die denken dan echt meteen dat dat een garantie is voor veel dates en op z'n minst 1 liefdesrelatie danwel (grof gezegd) neukbeurt.

Ik val rond deze tijd van het jaar altijd even in een gat. Iedereen om me heen gaat op vakantie en natuurlijk met partner of vrienden.
Ik ga altijd later op vakantie, dus krijg ik vaak de vraag met wie. Ik krijg nooit echt super-rare reacties, maar om eerlijk te zijn heb ik er tot nu toe altijd tegenop gezien. Sinds ik in 2004 voor de laatste keer met m'n ouders op vakantie ben geweest, ben ik altijd alleen op vakantie geweest (overigens pas sinds 2014 als ik het me goed herinner, die 10 jaar vond ik het al een groot goed dat m'n ouders weg waren en je enkele weken het huis bijna alleen had (broer woont ook nog thuis).

Als ik eenmaal op vakantie ben gaat het vaak wel en vorig jaar kwam de jankbui tenminste vlak na aankomst dus heb ik vorig jaar eigenlijk best een hele leuke vakantie gehad, ook al regende het bijna elke dag.
Andere jaren had ik altijd nog hoop dat ik allemaal leuke mensen zou ontmoeten en misschien wel een vakantieliefde zou bij kunnen schrijven of zo, waardoor het na een aantal dagen ontdekken dat ik mezelf voor de gek had gehouden, harder aankwam.

Maar dit jaar... Nee. Dan ben ik echt de ongelukkige vrijgezel.
Alle reacties Link kopieren
Bandicoot schreef:
18-08-2018 18:00
Ik heb steeds dat het de goeie kant lijkt op te gaan, maar het dan ineens 360 graden draait en gewoon ineens anders loopt dan hoe ik het had verwacht. Met 2 van de 3 keren dan heb ik het wel deels aan zien komen. Maar alsnog heb me ook wel vaak belazerd gevoelt en daardoor hou ik mezelf ook gewoon echt altijd in, wat ze denk ik ook afschrikt.
360 graden is precies dezelfde richting. Je bedoelt waarschijnlijk 180 graden.
Soumis schreef:
17-08-2018 21:19
Ik ben dus ook een verse (zo goed als single). Waarbij Lovestar aangeeft dat dat anders is. Dat geloof ik graag. Alleen ben ik voor mijn gevoel in mijn lange relatie ook zeker 5 jaar single geweest. Ik weet het dat had ik zelf kunnen eindigen eerder, dus ben daar zelf medeoorzaak van.

Misschien is het wel dat ik heel bang ben om ook jaren single te zijn. Jullie geven namelijk aan dat jullie zoveel mogelijk ondernemen, alleen is het bij mij zo dat ik 2 kleine kinderen hebt en geen co-ouderschap (had niet mijn voorkeur), die ik zeker de komende 8 jaar niet zomaar een avond of dag alleen kan laten om mijn eigen ding te doen. Het beperkt je mogelijkheden.
En heel stom misschien, maar dat benauwd me verschrikkelijk. De angst om me weer alleen moeder te voelen is behoorlijk groot en een er deprimerende gedachte. Want hoe gek ik ook op mijn kinderen ben, ik wil me ook zo graag vrouw voelen naast moeder.

Zijn hier meer single-ouders zonder co-ouderschap? Zo ja hoe doen jullie dat?
Heb je helemaal geen vangnet voor de kindjes ( (schoon)ouders, zussen, vriendinnen) waar ze wel eens weekend kunnen logeren? Dat zou ik wel gaan regelen.
phoebe24 schreef:
18-08-2018 17:57
Dat het niks met ekaar te maken heeft bedoel je?
Dat is inderdaad mogelijk, dat had ik nog niet bedacht.

Mandarijntje: alleen wonen is fantastisch!
Ik heb 10 jaar samengewoond, nooit meer als aan mij ligt.
Het wordt snel saai en ik heb ruimte nodig.

Ok ik heb vanmiddag een vrij schokkende ontdekking gedaan, ik was met BFF (das toevallig een man...) heerlijk in de stad aan het keutelen. Zaterdag dus druk en veel stelletjes.
Niemand mega aan het kleffen of zo, maar ik werd er ineens bijna misselijk van en kreeg het ineens benauwd van het idee.
Ik geloof dus dat de ik-hoef-even-niet mood er weer aan komt.
Ik zou eigenlijk ook niet weten met wie, ik zou heus wel weer een keer echt verliefd willen worden, maar volgens mij kan ik dat niet meer op een of andere manier na al dat gezeik.
(Tijdens mijn wanhopige jaren maakte ik mezelf soms makkelijk wijs dat ik verliefd was, das wat anders dan het echt zijn)
Anyway, die bui mag wat mij betreft lang duren, lekker rustig.. ;-D
(En zolang ik blijf beseffen dat het geen zak uit maakt wat een ander daarvan vindt komt dat wel goed)
Zo denkt toch het merendeel van de single vrouwen erover na de menopauze?
Alle reacties Link kopieren
roodmiertje schreef:
18-08-2018 20:14
360 graden is precies dezelfde richting. Je bedoelt waarschijnlijk 180 graden.
Jep, Ik haal die dingen altijd door elkaar. Damnit.
:daisy:
anoniem_20949 wijzigde dit bericht op 18-08-2018 22:43
97.28% gewijzigd
[...]

Ik schatte zelf dat jij die leeftijd wel bereikt had op basis van je verkondigde 'inzichten'. Ik merk dat naar mate ik ouder word het moeilijker is om open te staan voor anderen. En of ik daar zo blij mee moet zijn?
moderatorviva wijzigde dit bericht op 18-08-2018 23:55
Reden: quote verwijderd
33.23% gewijzigd
:sun:
anoniem_20949 wijzigde dit bericht op 19-08-2018 09:39
99.14% gewijzigd
phoebe24 schreef:
18-08-2018 22:47
En daarom ga je maar even generaliseren? Komt niet erg leuk over.
Wat dacht je ervan dat bepaalde inzichten misschien meer te maken hebben met ervaringen dan met leeftijd?
Ik denk dat het vaker omgekeerd is en dat als mensen vol trots vertellen dat ze niemand meer nodig hebben in hun leven en helemaal vrijgevochten zijn op dit gebied, dit eerder een gebrek of onvermogen is dat bijvoorbeeld veroorzaakt wordt door opgedroogde hormonen en/of afgestomptheid. Ik vind het een groot goed als je nog in staat bent om nog echt van een nieuw iemand te kunnen houden en/of daar nog behoefte aan voelt.
Antoon69 schreef:
18-08-2018 23:00
Ik denk dat het vaker omgekeerd is en dat als mensen vol trots vertellen dat ze niemand meer nodig hebben in hun leven en helemaal vrijgevochten zijn op dit gebied, dit eerder een gebrek of onvermogen is dat bijvoorbeeld veroorzaakt wordt door opgedroogde hormonen en/of afgestomptheid. Ik vind het een groot goed als je nog in staat bent om nog echt van een nieuw iemand te kunnen houden en/of daar nog behoefte aan voelt.
Wat een hoop onzin komt er toch uit je toetsenbord gerold zeg.
Oifa schreef:
19-08-2018 21:00
Wat een hoop onzin komt er toch uit je toetsenbord gerold zeg.
+1...
Het punt dat ik probeer te maken is dat het fijn is om ondanks leeftijd, eerdere ervaringen of whatever toch nog open te staan om weer van iemand te kunnen gaan houden. Vaak wordt het "niemand meer nodig hebben" of "nooit meer een partner te willen" hier op het forum als een enorme overwinning beschouwd terwijl ik het eigenlijk een verschraling en verarming vind. That 's all.
Antoon69 schreef:
19-08-2018 21:14
Het punt dat ik probeer te maken is dat het fijn is om ondanks leeftijd, eerdere ervaringen of whatever toch nog open te staan om weer van iemand te kunnen gaan houden. Vaak wordt het "niemand meer nodig hebben" of "nooit meer een partner te willen" hier op het forum als een enorme overwinning beschouwd terwijl ik het eigenlijk een verschraling en verarming vind. That 's all.
Jij kan dat zo zien, ik zie het anders.

Het gangbare (relatie) is niet voor iedereen een ultieme droom. En het is dan toch ook niet zo dat die gene dan maar ingedroogde hormonen heeft oid. Want blijkbaar, volgens jou, is het niet mogelijk dat je zonder ingedroogde hormonen liever alleen wil zijn.
Oifa schreef:
19-08-2018 21:20
Jij kan dat zo zien, ik zie het anders.

Het gangbare (relatie) is niet voor iedereen een ultieme droom. En het is dan toch ook niet zo dat die gene dan maar ingedroogde hormonen heeft oid. Want blijkbaar, volgens jou, is het niet mogelijk dat je zonder ingedroogde hormonen liever alleen wil zijn.
Oh ik kan me best nog andere redenen voorstellen waardoor bepaalde mensen liever alleen willen blijven of in hun eentje beter functioneren hoor.
Ik ben het eigenlijk wel eens met wat Antoon zegt. Het is goed om alleen te kunnen zijn. Maar om je opnieuw open te kunnen stellen voor iemand als je meerdere relaties achter de rug hebt, of ouder bent (of zelfs zoals in mijn situatie maar 1lange relatie hebt gehad), dat is niet eenvoudig. Iemand nodig hebben is niet wat je zou moeten willen, omdat je liefde niet kunt plannen of afdwingen en toch is dat verlangen ernaar helemaal niet zo verkeerd.
Alle reacties Link kopieren
Antoon69 schreef:
19-08-2018 21:14
Het punt dat ik probeer te maken is dat het fijn is om ondanks leeftijd, eerdere ervaringen of whatever toch nog open te staan om weer van iemand te kunnen gaan houden. Vaak wordt het "niemand meer nodig hebben" of "nooit meer een partner te willen" hier op het forum als een enorme overwinning beschouwd terwijl ik het eigenlijk een verschraling en verarming vind. That 's all.
Ik ben al verschillende keren op reis geweest met iemand anders. Met partners, familie, vriendin,... Dit jaar voor het eerst alleen geweest en vond dat de beste vakantie ooit! Ik zou niet meer anders willen. Als je een relatie hebt wordt er waarschijnlijk wel van je verwacht dat je samen op reis gaat en dat is nu net één van de dingen die ik niet meer wil.

Net zoals in een ander topic: de familiale verplichtingen. Ik ga al niet naar de feestjes in mijn eigen familie, laat staan naar die van een ander. Welke partner zou het ooit apprecieren dat ik niet meega naar familiefeestjes van hem? Geen enkele denk ik.

Ik heb gewoon geen zin meer in het aanpassen om de andere zijn zin te geven, ookal komt dit van 2 kanten. Het is mijn leven en ik wil dat leven zoals ik dat wil en niet zoals een ander dat wil. Er zijn al genoeg 'moetjes' in een mensenleven, die 'moetjes' die je kan kiezen, kies ik dan liever niet. Zou het ook geen leuk idee vinden dat mijn partner iets tegen zijn zin doet om mij te plezieren.

Ook ben ik een introvert persoon, ik hou het niet vol om contant met iemand bij me in de buurt te zitten, of het gedacht te hebben dat er iemand mij elk moment kan appen of bellen en dat je dan bereikbaar moet zijn. Of dat ik me moet verantwoorden of dergelijke.

Wat mijn leeftijd betreft: ik ben 29 jaar. Over het algemeen vind ik het hebben van een relatie veel te vermoeidend. Liever single met energie die ik op mijn manier kan gebruiken.
anoniem_368614 wijzigde dit bericht op 19-08-2018 21:34
Reden: Toevoeging
2.60% gewijzigd
Bandicoot schreef:
18-08-2018 18:00
Ik heb steeds dat het de goeie kant lijkt op te gaan, maar het dan ineens 360 graden draait en gewoon ineens anders loopt dan hoe ik het had verwacht. Met 2 van de 3 keren dan heb ik het wel deels aan zien komen. Maar alsnog heb me ook wel vaak belazerd gevoelt en daardoor hou ik mezelf ook gewoon echt altijd in, wat ze denk ik ook afschrikt.
Herkenbaar. Net als ik denk dat een relatie de goede kant op gaat, gebeurt er wel iets waardoor het fout gaat.

Ik merk ook dat ik alleen wonen fijner vind dan samenwonen. Ik denk dat ik niet geschikt ben voor een relatie. Zodra iemand "ik hou van je" tegen mij zegt, krijg ik een benauwd gevoel en wil ik hard wegrennen. Ookal geef ik veel om die persoon :facepalm:
FiIee schreef:
19-08-2018 21:36
Herkenbaar. Net als ik denk dat een relatie de goede kant op gaat, gebeurt er wel iets waardoor het fout gaat.

Ik merk ook dat ik alleen wonen fijner vind dan samenwonen. Ik denk dat ik niet geschikt ben voor een relatie. Zodra iemand "ik hou van je" tegen mij zegt, krijg ik een benauwd gevoel en wil ik hard wegrennen. Ookal geef ik veel om die persoon :facepalm:
Oe herkenbaar, ik wil ook heel hard wegrennen als iemand te dichtbij komt
Oifa schreef:
19-08-2018 21:40
Oe herkenbaar, ik wil ook heel hard wegrennen als iemand te dichtbij komt
Vreemd is dat he. Ookal hou ik heel veel van diegene, toch benauwd mij het en verknal ik het meestal na dat punt.
Alle reacties Link kopieren
O wauw!

Ik was laatst nog aan het denken een soort-gelijk topic te openen om mijn hart even te luchten, haha.

Ik ben niet un-happy single, maar heb wel weer zin om happy-together te zijn.
Heb mijn eigen plek, een leuke kat, baan en bezigheden.
Ook diverse vriendinnen, waarvan velen toch wel gesetteld.
Na vijf jaar single zijn en een aantal (vervelende) scharrels te hebben gehad heb ik gewoon ook echt weer zin in een relatie!

Het wordt onderhand een beetje saai, ik wil graag vooruit nu.
Ik wil ook graag iemand om bij thuis te komen, mijn hart eens te luchten, samen lachen, leuke dingen doen etc.
Het lijkt alsof je dit niet helemaal eerlijk aan iedereen kunt verkondigen.
Want: 'ach joh, die man komt wel.'
Het verlangen naar een relatie hebben vind ik niet iedereen even interessant om aan te horen.
Eigenlijk wil men horen dat je die super happy en onafhankelijke single bent met een groot sociaal netwerk, leuke baan en velen hobbies.
Iemand die luidkeels verkondigt: 'I don't need a man!'

Guess wat, hij komt niet altijd zomaar aanwaaien.
Nouja, misschien wel...maar hoelang moet ik daar nog op 'wachten'?
anoniem_355501 wijzigde dit bericht op 19-08-2018 21:54
14.64% gewijzigd
FiIee schreef:
19-08-2018 21:42
Vreemd is dat he. Ookal hou ik heel veel van diegene, toch benauwd mij het en verknal ik het meestal na dat punt.
Ook dat is herkenbaar, we zijn gewoon en beetje vreemd :-D

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven