Verschillende levensvisie, wat te doen?

05-12-2019 21:48 77 berichten
Alle reacties Link kopieren
Dus dit is het verhaal. Ik ben vrouw, 25 jaar met een vaste baan en woon op mezelf. Ik heb al 10 jaar een relatie met mijn vriend. Hij woont in dezelfde stad bij zijn ouders nog, 29 jaar en ook een vaste baan.

Ik ben ruim anderhalf jaar geleden al begonnen over samenwonen, omdat we allebei afstudeerden en werk gingen zoeken leek me dat een mooi moment (ik moest op zoek naar iets anders dan mijn studentenkamer) hij wilde dit niet en zei dat hij eerst een keer op zichzelf wilde wonen (hij heeft altijd bij zijn ouders gewoont en deel bij mij op m'n studentenkamer omdat we beide in Nijmegen studeerden). Ik snapte dit en heb toen voor mezelf iets gezocht en gevonden. Daar woon ik nu bijna een jaar.

Bij mij begint het heel erg te kriebelen om verder te gaan in onze relatie. We houden steeds meer van elkaar en willen elkaar steeds vaker zien, dus samenwonen lijkt me de logische volgende stap. Ik heb hem dat het afgelopen jaar ook wel vaak duidelijk gemaakt, maar hij vind het vreselijk dat ik in de binnenstad woon (hij is half fins en een buitenmens). Hij heeft een passie voor jagen en zou dat het liefst de hele dag door willen doen, nu heeft hij een kantoorbaan en gaat hij steeds meer verlangen naar het buitenleven. Hier in Nederland is dit haast onmogelijk.

Ik heb vaak tegen hem gezegd dat ik verder met hem wil en dat ik wil samenwonen en in de komende 5 jaar een gezin wil stichten. Hij is nu nog totaal niet toe aan kinderen, maar zegt wel graag kinderen te willen. Nu heeft hij mij een aantal weken geleden voor het eerst echt gezegd wat hij voor ogen heeft. Hij zegt niet gelukkig te kunnen zijn in Nederland. Dat hij naar het buitenland wil om daar het buitenleven te lijden. Ook zegt hij dat hij het zijn kinderen, mocht hij die ooit krijgen, niet wil aandoen om op te moeten groeien in Nederland (wat precies de redenen daarvoor zijn weet ik niet). Ik vind het heel erg om te horen dat hij hier niet gelukkig kan worden, maar ik snap het wel, als we in Finland op vakantie zijn dan bloeit hij helemaal op en merk ik dat hij zich volledig op zijn plek voelt.

Nu is het ding dus dat ik me juist hier in Nederland op mijn plek voel, en ik het hier zo slecht nog niet vind het n dat ik hier graag een gezin zou stichten (niet in een appartement, maar dat is niet onhaalbaar). Ik wil natuurlijk dst hij gelukkig word en dat betekent dus dat hij ooit naar het buitenland gaat en ik hier blijf en dat onze relatie dan voorbij is. Ik ben hier enorm verdrietig van en blijf maar piekeren over een mogelijke oplossing, maar die is er niet. Ik voel me heel wanhopig en een beetje depressief er ook van. Elke minuut dat ik niet afgeleid wordt door mijn werk of sport of iets anders denk ik hieraan en rollen de tranen over mijn wangen.

Nu weet ik ook niet goed hoe ik nu verder moet. We hebben nog een relatie, we doen dezelfde sport en we wonen in dezelfde stad. Hij wil bijna iedere dag nog afspreken, maar ik heb gezegd dat ik liever afstand neem omdat we geen toekomst samen hebben. Hij zegt dat ik het dan maar moet uitmaken, maar ik wil dit natuurlijk helemaal niet. Ik wil hem juist niet kwijt, maar als we het nog jaren laten duren zit ik straks met lege handen. Hij zegt dat hij er ook verdrietig van wordt, maar dat de kans bestaat dat hij nooit weg kan. Dan nog heeft hij een andere toekomstvisie. Ik ben daar nu heel erg mee bezig terwijl hij meer in het moment leeft. Hij zegt dat het voor nu goed gaat en dat hij het leuk heeft met mij, dus waarom zouden we daar nu mee moeten stoppen. Ik heb hele tegenstrijdige gevoelens. Ik kan me niet voorstellen dat ik zo iets wat ik met hem heb met iemand anders kan krijgen en ik sta daar nu ook totaal niet voor open. Ik wil mijn vriend bij me houden en ik wil met hem verder, maar aan de andere kant weet ik ook dat ik hem niet kan veranderen en dat ik wil dat hij ook gelukkig is en dat er dus geen toekomst is voor ons.

Hij wil dit weekend afspreken maar vroeg of ik dat wel wil of dat ik afstand wil nemen. Natuurlijk wil ik afspreken met hem, maar ik weet niet of ik mezelf in de vingers snijd als ik dat maar blijf doen. Hoe lang zouden jullie zoiets volhouden? Ik weet gewoon even niet meer wat ik met mezelf en de situatie aan moet. Ik weet wel dat ik nu constant verdrietig ben en elk moment kan gaan huilen en dat is ook niet fijn.

Hopelijk zijn er mensen met dezelfde ervaring en kunnen me tips geven. Alvast bedankt.
Heb je op dit moment een concrete kinderwens? Je schrijft het niet, maar wat bedoel je met “behoorlijk met je toekomst bezig zijn”?
Alle reacties Link kopieren
lisa1140 schreef:
05-12-2019 23:11
Ik heb altijd geroepen dat ik niet naar het buitenland wil, dat als hij gaat emigreren ik niet mee ga, daarom heeft hij geen plannen daarover met mij gemaakt.
Welnee, hij maakt geen plannen voor jullie,omdat hij niet met jou verder wil en te slap is om het definitief uit te maken.
Het emigreren naar Finland is een smoes.
lisa1140 schreef:
05-12-2019 23:11
Ik heb altijd geroepen dat ik niet naar het buitenland wil, dat als hij gaat emigreren ik niet mee ga, daarom heeft hij geen plannen daarover met mij gemaakt.
Waarom wil je dat niet?
Alle reacties Link kopieren
Hobbelster schreef:
05-12-2019 23:21
Je kunt ook een break nemen. Als je dan iemand leuks tegenkom ben je tenminste vrij.
En het is mentaal dan heel anders.
Halfbakken relatie met een onvolwassen man nee dat lijkt me niet iets waar TO nu wel heel happy van gaat worden.
Knopen doorhakken, dat gaat haar wel helpen. Zo lees ik het althans. En die vriend van haar is daar niet zo goed in. Buiten dat ie niet hakt ziet hij niet eens dat er een knoop is.
Hij vind alles wel best zo.
Nou dat ja.

Geen verschil in levenswijze , maar een verschil in mentaliteit.
Hij klinkt als een slappe hap die alles vooral allemaal wel prima vind zo.
Toen hij studeerde was jouw studentenkamer wel goed genoeg.
Hij heeft geen concrete plannen voor zichzelf, geen concrete plannen voor jullie samen . Maw hij vindt het allemaal wel best zo bij pa en moe. Het emigreerverhaal klinkt eerder als een manipulatieve smoes om jou in de tang te houden zodat hij zelf vóóral niet in beweging hoeft te komen.

Met zo een moet je niet willen samenwonen, niet in Nederland en dus helemaal niet buiten Nederland.
Alle reacties Link kopieren
Hobbelster schreef:
05-12-2019 23:21
Je kunt ook een break nemen.
Knopen doorhakken, dat gaat haar wel helpen. Zo lees ik het althans. En die vriend van haar is daar niet zo goed in. Buiten dat ie niet hakt ziet hij niet eens dat er een knoop is.
Hij vind alles wel best zo.
Dat is ook waar.
Los van het hele Finland gebeuren, zie je jezelf echt binnen 5 jaar een gezin stichten met iemand die überhaupt nog nooit een eigen huishouding heeft gevoerd?

29 en nog nooit vertrokken uit hotel mama, tja, mijn vent zou dat niet zijn.
Alle reacties Link kopieren
Peertjes schreef:
05-12-2019 23:31
Nou dat ja.

Geen verschil in levenswijze , maar een verschil in mentaliteit.
Hij klinkt als een slappe hap die alles vooral allemaal wel prima vind zo.
Toen hij studeerde was jouw studentenkamer wel goed genoeg.
Hij heeft geen concrete plannen voor zichzelf, geen concrete plannen voor jullie samen . Maw hij vindt het allemaal wel best zo bij pa en moe. Het emigreerverhaal klinkt eerder als een manipulatieve smoes om jou in de tang te houden zodat hij zelf vóóral niet in beweging hoeft te komen.

Met zo een moet je niet willen samenwonen, niet in Nederland en dus helemaal niet buiten Nederland.
Dit dus.
Brei er een eind aan en zoek t.z.t. een leuker exemplaar die wel wil investeren in een toekomst met jou.
Alle reacties Link kopieren
Bijzonder, hoor, bijna dertig, grootse plannen en idealen, maar woont nog steeds thuis bij papa en mama. Hij had allang houthakker kunnen zijn in Finland, bio slager van rendierenvlees, contact zoeken met gelijkgestemden en een collectief beginnen.
In Nederland blijven en mekkeren, daar kun jij je niet aan aanpassen.
Laat 'm gaan, wieweet vinden je elkaar dan terug over twee jaar en is er alsnog genoeg liefde om samen verder te gaan of alleen vriendschap.
Hij droomt, doet niks. Ga door met je leven.
Alles sal reg kom
Alle reacties Link kopieren
Hij is nogal een dromer en lijkt weinig actie te ondernemen om echt iets van zijn (jullie) leven te maken.
lila01 wijzigde dit bericht op 06-12-2019 00:27
83.47% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
Een passie voor jagen? Lekker ziekelijk.
En 29 en nog steeds bij je ouders wonen, zo flexibel als een stalen buis. Wat een lot uit de loterij.
"Wine in the morning, and some breakfast at night. Oh baby, I'm beginning to see the light!"
Alle reacties Link kopieren
Word je niet gek van zijn passiviteit?
Alle reacties Link kopieren
Het gaat wel allemaal om wat hij wil. Houdt hij weleens rekening met wat jij wilt? Een relatie is geven en nemen. En volwassen zijn betekent ook op eigen benen staan (ipv bij pappie en mammie wonen).
Ben je zelf 100% Nederlands?
anoniem_386933 wijzigde dit bericht op 06-12-2019 01:22
3.57% gewijzigd
SHIFTY schreef:
05-12-2019 22:55
Ik vind het tekenend dat hij na een relatie van 8 jaar nog niet met je wilde gaan samenwonen. Ik vind het tekenend dat hij niet gelukkig kan zijn bij jou maar dat de plek waar hij is bepalend is voor zijn geluk, met of zonder jou, met of zonder kinderen.
Tekenend voor wat? Iemand kan gewoon niet zoveel trek hebben in samenwonen en liever latten, maar toch veel van iemand houden. En een woonplek is behoorlijk bepalend voor de meeste mensen. Als mijn partner het plan opvat om te emigreren dan betekent dat naar alle waarschijnlijkheid einde relatie. De plek waar ik woon en leef is voor mij zeer bepalend voor mijn levensgeluk en als die mij helemaal niet aanstaat dan zal ik echt niet mijn partner volgen naar zo'n plek. Dus als TO verhuizen naar Finland absoluut niet ziet zitten, dan kan ik me heel goed voorstellen dat het wat haar betreft een relatiebreuk betekent als haar vriend wel vertrekt.
Alle reacties Link kopieren
LaFolie schreef:
06-12-2019 00:26
Een passie voor jagen? Lekker ziekelijk.
En 29 en nog steeds bij je ouders wonen, zo flexibel als een stalen buis. Wat een lot uit de loterij.
Nou idd mijn ding is het ook niet.
Alle reacties Link kopieren
Maak het uit. Vanaf je 15e al alles vast leggen gaat dus niet lukken.
Laat me niet lachen !

Vakantie in Finland is niet hetzelfde als er gaan wonen.
Hij woont nog steeds bij zijn ouders?
Dat hij eerst eens de taal leert.
En een paar afleveringen bekijkt van : “ ik vertrek “.
Dan zal hij zien dat dat niet zo invoudig is als in zijn droom.

Maar hij blijft op zijn gat zitten bij mammie en pappie.

Als hij het echt wil , moet hij nu stappen ondernemen.
Inplaats van jou zo ongerust te maken.

En dat hij eerst eens een half jaartje daar alleen gaat wonen.
Eens zien of hij dat uithoudt .

Ik vermoed dat hij gauw terug in Nederland zal zijn.

Zoals anderen het hier al aangegeven zijn er in Nederland genoeg plaatsen waar dat ook kan .

Als hij toch doorzet,wat ik sterk betwijfel , hem eerst een half jaar alleen laten gaan . Maar hij durft het alleen niet aan, en wil jou mee als ruggesteun.
Niet doen . Dat hij eerst maar eens bewijst dat hij het kan.

Een half jaar kan je nog wel op hem wachten .

Wedden dat hij vlug terug zal zijn ?
anoniem_323253 wijzigde dit bericht op 06-12-2019 02:00
Reden: Toevoeging
7.02% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
Ik zou zelf een ‘stand’ maken. Dus duidelijkheid scheppen.
Zo te horen kan hij nog heel lang zo door gaan in de modus waarin hij nu zit en ziet hij de toekomst als iets wat ver voor hem ligt.
Ik denk eerlijk gezegd dat ook als hij zou besluiten in Nederland te blijven je zeker te maken gaat krijgen met een mopperige man. Zo te horen heeft hij veel onrust en zal hij het niet snel vinden.
En omdat jij niet wil emigreren zou ik een eind aan jullie relatie maken.
Gewoon omdat jij iets wil opbouwen voor de toekomst.
Weet dat je ook wel weer een leuke vent zult vinden die samen met jou in Nederland wil wonen en waarmee je een gezin kunt stichten
Alle reacties Link kopieren
BlaZoo schreef:
06-12-2019 00:38
Ben je zelf 100% Nederlands?
Ja, hij niet, hij is half fins en spreekt de taal ook al, heeft er familie wonen, is wel een kleine nuance
Alle reacties Link kopieren
Er wordt hier door sommigen nogal negatief gereageerd op de vriend van to, maar ik begrijp hem wel. Hij heeft een duidelijke droom voor ogen. En ik denk niet dat die onrealistisch is gezien hij de taal spreekt en daar ook familie heeft wonen. Ik vind de visie die hij heeft juist mooi. En geloof me, je gaat hem echt niet tegen houden. Hij woont nu nog bij zijn ouders, maar heeft daardoor waarschijnlijk juist een flinke buffer op kunnen bouwen om zijn droom straks in een klap te verwezenlijken. Iedereen verklaarde een vriend van mij ook voor gek dat hij nog tot zijn dertigste onder het dak van zijn ouders leefde, maar daardoor heeft hij nu wel in één klap een prachtig huis van 3,5 ton kunnen kopen. :) En heeft zijn spaargeld niet verbrast aan het studentenleven en heeft nooit zitten creperen op een verschrikkelijk stadszoldertje voor honderden euros per maand. Ik vind dat mooi dat iemand eigen keuzes durft te maken. Want wie had hij er mee gehad als hij geluisterd had naar iedereen die het maar belachelijk vindt dat hij tot zijn dertigste bij zijn ouders woonde? Juist , zichzelf. Dan had hij nu zijn droomhuis niet kunnen kopen.

To, ik zou er voor tekenen om met je vriend mee te gaan. Maar voor jou ligt dat anders. Wanneer je niet dezelfde levensvisie hebt, gaat het hem helaas echt niet worden. Iemand met een dergelijke droom houd je niet tegen. Een leven hier gaat hem ongelukkig maken. Gun hem het leven dat hij ambieert. Als het jouw droom niet is, scheiden hier voor jullie helaas jullie wegen. De meeste puberliefdes houden sowieso geen stand, al hoopt iedereen natuurlijk van wel.
JuriaanB schreef:
06-12-2019 01:07
Tekenend voor wat? Iemand kan gewoon niet zoveel trek hebben in samenwonen en liever latten, maar toch veel van iemand houden. En een woonplek is behoorlijk bepalend voor de meeste mensen. Als mijn partner het plan opvat om te emigreren dan betekent dat naar alle waarschijnlijkheid einde relatie. De plek waar ik woon en leef is voor mij zeer bepalend voor mijn levensgeluk en als die mij helemaal niet aanstaat dan zal ik echt niet mijn partner volgen naar zo'n plek. Dus als TO verhuizen naar Finland absoluut niet ziet zitten, dan kan ik me heel goed voorstellen dat het wat haar betreft een relatiebreuk betekent als haar vriend wel vertrekt.

Ik denk dat als je al 8 jaar een relatie hebt en de gelegenheid is er om samen te gaan wonen, maar hij toch liever thuis blijft wonen, dat hij heel erg geen-samenwoon-materiaal is.

En dat je met deze persoon dus niet een dergelijk relatievorm zal bereiken.
ClumsyNinja schreef:
05-12-2019 23:35
Los van het hele Finland gebeuren, zie je jezelf echt binnen 5 jaar een gezin stichten met iemand die überhaupt nog nooit een eigen huishouding heeft gevoerd?

29 en nog nooit vertrokken uit hotel mama, tja, mijn vent zou dat niet zijn.

Inderdaad. En erg volwassen klinkt hij ook niet.
Persoonlijk hou ik heel erg van Scandinavië en zou ik graag in oa Finland willen wonen.
Maar goed, daar heb jij niks aan. Maar probeer het eens voor 1-2 jaar om in Finland te gaan wonen en kijk dan eens hoe het gaat en of je er kan wennen.
Dat zou ik zeker doen.
Ik kan me voorstellen dat hij naar Finland wil. Daar heb je hoe dan ook veel meer ruimte en natuur dan in Nederland. Zelfs als je op acceptabele afstand van de bewoonde wereld woont ivm werk. Hij heeft gelijk geen kinderen te nemen voor hij naar zijn zin woont. Het is voor kinderen ook fijner om op te groeien in 'n land met meer natuur en ruimte. In Nederland is het leefklimaat echt enorm achteruit gegaan. Finland heeft volgens mij prima voorzieningen die voldoen aan westerse maatstaven, maar daarnaast ruimte en natuur. Ik zou als ik hem was zeker een jaartje naar Finland gaan om te ervaren of hij ook de winters trekt en als dat een 'go' is dan desnoods zonder jou gaan.
Alle reacties Link kopieren
Ik zou hem laten gaan.

Ik zie geen man, die actie onderneemt. Ik zie een man die klaagt, niet zelfstandig woont en droomt. Mochten jullie bij elkaar blijven, maar hier in Nederland, zal hij je dat altijd verwijten. Ondertussen onderneemt hij zelf geen actie richting Finland.

En wat anderen ook al zeggen: wil je samenwonen met iemand, die nog steeds bij z'n ouders woont op 29 jarige leeftijd? Die nog nooit en eigen huishouding heeft gerund?

Nou ben ik niet zo van het 'hotel mama', aangezien je ook bij je ouders thuis niet direct aan alle kanten verzorgd hoeft te worden. Maar dit gedrag van dromen, geen actie ondernemen en nog thuis wonen, zie ik als een rode vlag voor voortdurende onvrede. Laat hij je dat niet in jouw schoenen kunnen schuiven!

Je bent nog jong, er zijn andere mannen die het wel leuk vinden in Nijmegen. Ik vraag me ook af of het 'we houden steeds meer van elkaar' niet eerder een wens is dan werkelijkheid.
Later is nu

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven