Vicieuze Cirkel

Hoi allen,

Ik wil graag e.e.a. van mij afschrijven, want ik moet zeggen dat ik er niet goed in zit laatste tijd.

Ik ben een 30-jarige man (ja ik weet dat dit met name een vrouwen-forum is), woon in een middelgrote stad in Nederland, vrijgezel en net als veel mensen worstel ik met dit hele corona-gebeuren. Hoewel dit corona-tijdperk natuurlijk onwijs vervelend is, heeft het mij ook 1 ding geleerd: door het leven wat ik al die jaren voor de corona-uitbraak heb geleefd, ben ik op een in mijn ogen dood spoor terecht gekomen. En ik wil hier dolgraag uitkomen.

Zo op het oog is er niets aan de hand. Vast contract, leuke baan en tot de lockdown altijd een aardig sociaal leven gehad. Veel gefeest, weekendjes weg, festivals, you name it. Echter, en dat besef ik me des te meer, heb ik ook altijd in die jaren ook vaak laten leiden door mijn eigen onzekerheid. Dat is met name de reden dat er nooit een leuk vriendinnetje in die periode is blijven plakken (o.a. door overmatig piekeren, kieskeurigheid etc.). Ook heb ik zelf wat introverte karaktertrekken (lang niet altijd overigens), wat ik nooit echt goed heb kunnen accepteren van mezelf. Vroeger op de middelbare vergeleek ik mezelf altijd al met de populaire jongens en besefte ik me dat ik niet zo was, wat soms zeer deed.

De laatste maanden heb ik hier in ieder geval aan deze punten gewerkt, o.a. door een aantal sessies met een psycholoog. Ik heb bovenstaande meer leren accepteren en ben an sich gelukkig met wie ik ben. Nu ben ik ook al wat vooruit aan kijken en wat ik dan zie maakt me eigenlijk nog somberder: gedurende mijn jaren dat ik zoekende maar feestende was (eigenlijk een rare combinatie) is het leven om me heen wel verder gegaan. Dit is dit jaar extra versneld. Volgend jaar komen de eerste baby's en huwelijken, wat natuurlijk heel leuk is. Verder zijn vriendschappen verwaterd met als resultaat dat mijn sociale kring angstvallig klein is geworden... En ik besef me ook dat dit rond de leeftijd van 30 ook best normaal is.

Echter, beangstigt het me ook zeer. Iedereen is al bezig om in 2021 in inhaalslag te maken op allerlei gebieden. Maar ik? Ik merk de laatste weken al dat het erg stil is, dat ik weinig te doen heb. Natuurlijk, ik bel mensen op, ga er waar het kan op uit. Maar ik merk meer en meer dat mensen zich terugtrekken in hun eigen comfortabele wereldje.

Ik ben eigenlijk bang dat voor mij persoonlijk 2021 (en de jaren daarna) nog somberder worden dan dit jaar. Geen vrienden (althans die niet meer lekker op pad gaan), betekent dat de kans ook heel klein is dat ik een leuk iemand tegenkom. En ik moet ook eerlijk bekennen dat ik het alleen zijn ook heel erg beu ben. De gedachte om hele weekenden alleen thuis te zijn....

Na dit lange verhaal (wat eigenlijk nog een beknopte versie is - ik hoop dat jullie niet zijn afgehaakt trouwens), hoop ik op reacties van mensen die eerder in een dergelijke vicieuze cirkel hebben gezeten? Hoe zijn jullie hieruit gekomen? En wat was hiervoor nodig? Ik besef me heel goed dat ik een ander soort leven moet gaan leiden, zover is wel duidelijk.

Bedankt voor jullie reacties!

Henk-en-Roelie schreef: ↑

22-11-2020 00:26

Het kan ook zo zijn dat een vriendschap in een bepaalde fase in het leven meer binding geeft en dat dat op een gegeven moment minder wordt, want het leven gaat voor iedereen door, de een krijgt kinderen, de ander ontmoet weer andere mensen en dan blijkt dat je elkaar niet zoveel meer te vertellen hebt en op die manier verwatert een vriendschap ook.
Ik vind niet dat het perse aan TO hoeft te liggen, misschien waren het wat wispelturige vrienden die van de ene 'harts'vriend naar de andere 'harts'vriend huppelen.

Ja dit idd. Ik heb genoeg vrienden gehad die, zodra ze een vriendin kregen, van de aardbodem verdwenen. En als het dan weer uit was, stonden ze er weer... Vaak kwam het contact dan ook weer tot stand, totdat het volgende vriendinnetje zich aandiende... Dat soort vriendschappen heb ik nu wel definitief laten verwateren.

viva-amber schreef: ↑

22-11-2020 06:12

Ja wel, Het kan namelijk de reden zijn waarom het met een vrouw niet wil lukken. Het komt zogenaamd door haar omdat altijd iets vindt wat niet binnen je eisen lijst past, maar eigenlijk wordt je niet verliefd genoeg. Misschien omdat je het in de verkeerde hoek zoekt.

Dit zou idd een reden kunnen zijn, maar ik ben ervan overtuigd dat dit bij mij niet het geval is. Ik denk dat ik het eerder moet zoeken in de hoel van kieskeurigheid (wat in feite gewoon onzekerheid is) dan wat jij zegt.