Relaties
alle pijlers
Voor iedereen die de stap nog niet durven te maken.
vrijdag 19 oktober 2018 11:43
Ik lees al een tijd mee en nooit een reactie geplaatst of zelfs een topic. Het is een lang verhaal maar alvast bedankt voor het lezen.
Vandaag echter wil ik mijn verhaal delen!
1 jaar geleden heb ik besloten om mijn relatie met mijn ex te beëindigen. Ik heb al vaker op het punt gestaan om weg bij hem te gaan. Maar nooit echt de stap durven te zetten. Koophuis, kindjes een hoop papierwerk dacht ik en angst voor het onbekende. Waar Moet ik naar toe? Wat gaat er met de kinderen gebeuren.
De liefde was na 12 jaar op, weg, foetsie. En ik ben geheel verantwoordelijk voor mijn aandeel hierin. Voor alles wat ik heb veroorzaakt en voor het gevoel wat ik hierdoor ervaarde.
Ergens verleden jaar vroeg mijn beste vriendin mij of mijn kinderen wel genegenheid kende. Ze gaven geen handje, of een knuffel of noem t maar op. En toen viel het kwartje. Wij waren zo bezig met onze ellende, boosheid, frustratie naar elkaar toe dat wij de belangen van onze kinderen vergaten. Wij gaven het verkeerde voorbeeld. Wij leerde ze dat het oké was om ruzie te maken, dat het oké was om elkaar geen kus te geven bij binnenkomst, dat het oké was om elkaar te negeren. Het is oké om elkaar niet lief te hebben maar wel bij elkaar te blijven omdat dat uit praktische zaken beter is.
Mijn ogen werden geopend. Dit is niet wat ik mijn kinderen mee wil geven. Ik wil ze laten zien dat het waard is om van gehouden te worden, dat het waard is om liefde te geven en dat mama en papa het waard zijn om gelukkig te zijn.
Nu 1 jaar later hebben we vandaag officieel onze scheiding getekend. Maar bovenal ben ik de liefde Tegen gekomen van mijn leven. Die mij laat inzien dat ik het waard ben, dat liefde bestaat, dat er echt wel een knuffel of een kus kan zijn als je thuis komt.
Mijn kinderen beginnen dit te leren en knuffelen mij of mijn vriend als hij langskomt. En omdat ik gelukkig ben op het moment waar ik nu sta en geef ik dat inherent door aan de kinderen.
Wij hebben de keus als we ergens ontevreden, niet gelukkig en noem de hele mikmak maar op, om daar verandering in te brengen. En kijk wat voor pad ik aan het bewandelen ben! Ik had mij geen betere uitkomst kunnen bedenken.
Voor ieder die de beslissing niet durven te nemen zoals ik een aantal jaar geleden. Besef wat je uitstraalt naar je omgeving maar bovenal voor jezelf.
Jij bent het waard om geliefd te worden!!
Vandaag echter wil ik mijn verhaal delen!
1 jaar geleden heb ik besloten om mijn relatie met mijn ex te beëindigen. Ik heb al vaker op het punt gestaan om weg bij hem te gaan. Maar nooit echt de stap durven te zetten. Koophuis, kindjes een hoop papierwerk dacht ik en angst voor het onbekende. Waar Moet ik naar toe? Wat gaat er met de kinderen gebeuren.
De liefde was na 12 jaar op, weg, foetsie. En ik ben geheel verantwoordelijk voor mijn aandeel hierin. Voor alles wat ik heb veroorzaakt en voor het gevoel wat ik hierdoor ervaarde.
Ergens verleden jaar vroeg mijn beste vriendin mij of mijn kinderen wel genegenheid kende. Ze gaven geen handje, of een knuffel of noem t maar op. En toen viel het kwartje. Wij waren zo bezig met onze ellende, boosheid, frustratie naar elkaar toe dat wij de belangen van onze kinderen vergaten. Wij gaven het verkeerde voorbeeld. Wij leerde ze dat het oké was om ruzie te maken, dat het oké was om elkaar geen kus te geven bij binnenkomst, dat het oké was om elkaar te negeren. Het is oké om elkaar niet lief te hebben maar wel bij elkaar te blijven omdat dat uit praktische zaken beter is.
Mijn ogen werden geopend. Dit is niet wat ik mijn kinderen mee wil geven. Ik wil ze laten zien dat het waard is om van gehouden te worden, dat het waard is om liefde te geven en dat mama en papa het waard zijn om gelukkig te zijn.
Nu 1 jaar later hebben we vandaag officieel onze scheiding getekend. Maar bovenal ben ik de liefde Tegen gekomen van mijn leven. Die mij laat inzien dat ik het waard ben, dat liefde bestaat, dat er echt wel een knuffel of een kus kan zijn als je thuis komt.
Mijn kinderen beginnen dit te leren en knuffelen mij of mijn vriend als hij langskomt. En omdat ik gelukkig ben op het moment waar ik nu sta en geef ik dat inherent door aan de kinderen.
Wij hebben de keus als we ergens ontevreden, niet gelukkig en noem de hele mikmak maar op, om daar verandering in te brengen. En kijk wat voor pad ik aan het bewandelen ben! Ik had mij geen betere uitkomst kunnen bedenken.
Voor ieder die de beslissing niet durven te nemen zoals ik een aantal jaar geleden. Besef wat je uitstraalt naar je omgeving maar bovenal voor jezelf.
Jij bent het waard om geliefd te worden!!
vrijdag 19 oktober 2018 12:21
Wat enorm heftig dat jullie niet eens liefde aan je kinderen gaven. Ik kan het mij zo niet inbeelden dat mijn kinderen niet lekker op schoot komen kroelen, dat ze buiten niet standaard mijn hand pakken en ze vanuit het niets even een kus en een dikke knuffel geven. Iemand zei het al: structurele verwaarlozing. Dat zorgt er idd voor dat je kinderen geen genegenheid meer zoeken omdat ze toch weten dat ze afgewezen worden. Wat enorm heftig zeg, heb echt medelijden met je kinderen en dat heb ik niet snel.
vrijdag 19 oktober 2018 12:26
Wat verdrietig om te lezen dat jij het zo ervaart.felicia schreef: ↑19-10-2018 12:03Ik ben zo'n kind als die van jou. Liefdeloos huwelijk van mijn ouders is gestrand door een moeder zoals jij. Zij was ook van mening dat ze het waard was om van te houden en dat zij daarom mijn leven op de kop mocht zetten. Dat zij mijn vader mocht kwetsen. Dat zij haar nieuwe liefde in mijn leven mocht dwingen. Allemaal omdat zij ook recht had op liefde. Voor mij was dit hels. Het heeft me gevormd en beschadigd. De relatie met mijn moeder is meer dan 10 jaar kapot geweest en mn broertje heeft een depressie gehad. Tegenwoordig heeft ze spijt van wat ze ons heeft aan gedaan in de meest kwetsbare periodes van ons leven. Ook haar nieuwe liefde heeft spijt dat hij toen zo snel in ons leven binnendrong. Ik heb inmiddels alles achter me gelaten maar ik geloof niet in huwelijk en moet nog steeds mezelf toespreken als het over zelfliefde en vertrouwen in mijn relatie gaat. Dit gaat goed maar dat heeft me vele jaren van mn leven gekost. De scheiding schopte mijn basis weg, mijn thuis, hoe liefdeloos het huwelijk ook was. Het is onzin dat jij dmv je nieuwe liefde je kinderen 'de liefde' leert. Je hebt hun leven overhoop gegooid omdat jij een nieuwe liefde hebt. Hun veilige haven is weg en als kers op de taart mogen ze jou zien met jouw nieuwe liefde die niet hun vader is terwijl zij hun vader zien met zijn verdriet over jullie scheiding. Jaren latet zal jij net zo zijn als mijn moeder: spijt om wat je je kinderen aan deed.
Als ouder zijnde kan je het nooit goed doen. Dat is eenmaal een gegeven. Als ik dit niet doe dan krijg ik wellicht te horen " waarom zijn jullie niet uit elkaar gegaan" of als we zijn gescheiden "wellicht jouw verhaal" als verwijt. Waarom niet die school maar deze. Helaas zullen onze beslissingen als ouders niet altijd in goede aarde vallen. Helaas zijn ouders ook maar mensen.
Gelukkig zijn mijn ex en ik eens over hetzelfde en elke beslissing die we genomen hebben is uit het oogpunt van de kinderen. Ik laat ze in iedergeval zien dat zij een mama en papa hebben die een keus durven te maken. En of we er ooit spijt van gaat hebben, dat kan heel goed.. Maar nooit de spijt van Bij elkaar blijven omdat wij beide vast zitten in onze idealen.
vrijdag 19 oktober 2018 12:28
Wat goed dat viva forum toch gaten kan invullen die ik niet eens gezegd heb. Ik vind dat vrij bijzonder. Maar wat vervelend voor je dat ik iets opwek en bij je wat niet snel gebeurt. Dat was niet mijn bedoeling. Mijn excuus.Whatsinaname1988 schreef: ↑19-10-2018 12:21Wat enorm heftig dat jullie niet eens liefde aan je kinderen gaven. Ik kan het mij zo niet inbeelden dat mijn kinderen niet lekker op schoot komen kroelen, dat ze buiten niet standaard mijn hand pakken en ze vanuit het niets even een kus en een dikke knuffel geven. Iemand zei het al: structurele verwaarlozing. Dat zorgt er idd voor dat je kinderen geen genegenheid meer zoeken omdat ze toch weten dat ze afgewezen worden. Wat enorm heftig zeg, heb echt medelijden met je kinderen en dat heb ik niet snel.
vrijdag 19 oktober 2018 12:30
Dat blijkt niet uit je lofzang op de liefde.
Ik ben oprecht blij voor je hoor. Maar je kan niet 'iedereen die de stap nog niet durft (enkelvoud!) te nemen' voor houden dat je na een scheiding een fantastisch leven krijgt. Zo werkt het meestal niet.
Je geeft een eenzijdig, positief beeld. Het is inderdaad fijn dat je weer met je kinderen kan knuffelen, het is echter nogal naïef om te denken dat je nu een gezonde relatie met ze hebt. Dat je tijdenlang geen genegenheid voor ze hebt kunnen tonen, heeft ongetwijfeld zijn sporen achtergelaten. Ik vind je verhaal daarom vooral verdrietig.
vrijdag 19 oktober 2018 12:32
vrijdag 19 oktober 2018 12:33
vrijdag 19 oktober 2018 12:34
Kinderen zijn altijd het meest gebaat als hun ouders samenzijn. Dus m.i. had je beter al die moeite van je scheiding en je nieuwe vlam kunnen steken in jullie relatie. Bijvoorbeeld met intensieve relatietherapie en leren aandacht krijgen voor elkaar. Ik neem aan dat je in het begin met je ex ook dolgelukkig was, anders had je niet samen besloten om kinderen te krijgen. Na verloop van tijd komt de sleur er nu eenmaal in, investeer dan in elkaar ipv in een scheiding en nieuwe liefdes. Dáár worden je kinderen gelukkig van. Jullie hebben alleen maar aan jezelf gedacht en duwen je kinderen nu jullie geluk door hun strot.
vrijdag 19 oktober 2018 12:35
Ja en soms lukt dat gewoon echt niet meerlolly-pop schreef: ↑19-10-2018 12:34Kinderen zijn altijd het meest gebaat als hun ouders samenzijn. Dus m.i. had je beter al die moeite van je scheiding en je nieuwe vlam kunnen steken in jullie relatie. Bijvoorbeeld met intensieve relatietherapie en leren aandacht krijgen voor elkaar. Ik neem aan dat je in het begin met je ex ook dolgelukkig was, anders had je niet samen besloten om kinderen te krijgen. Na verloop van tijd komt de sleur er nu eenmaal in, investeer dan in elkaar ipv in een scheiding en nieuwe liefdes. Dáár worden je kinderen gelukkig van. Jullie hebben alleen maar aan jezelf gedacht en duwen je kinderen nu jullie geluk door hun strot.
Je hebt hierin natuurlijk geen goed of fout maar dat wat jij zegt is het dus niet...
vrijdag 19 oktober 2018 12:41
vrijdag 19 oktober 2018 12:42
Ook voor de kinderen kan het een heel goede beslissing zijn om uit elkaar te gaan. En zijn heel wat kinderen die achteraf zeggen dat hun ouders beter hadden kunnen scheiden toen ze nog jong waren, zodat ze die jaren van spanning, grafstemming, bemiddeling bij ruzies en gedwongen partij kiezen in hun ouderlijk huis niet door hadden hoeven maken.
Dan moet het maar zoals het kan
vrijdag 19 oktober 2018 12:42
Dat kan, maar kom dan niet gelijk met een nieuwe liefde op de proppen. Zorg eerst voor een stabiel leven voor je kind(eren). Maar nee, de scheiding is nog niet goed en wel rond en er staat al een nieuwe vlam voor de deur. En die komt ongevraagd het leven van je kind binnenwandelen en wordt opgedrongen als nieuwe vriend/man/vader in hun leven. En alle cijfers wijzen uit dat dit zeer schadelijk is voor kinderen. En nee, dat zul je niet 1,2,3 aan ze merken, want kinderen zijn geneigd hun ouders te pleasen. Maar doe vooral waar JIJ gelukkig van wordt, want dat is waar de meeste vrouwen (en mannen) alleen maar aan denken. Alles moet LEUK zijn tegenwoordig en iedereen verdient geluk en bladiebla. Maar soms is het gewoon even niet leuk en moet je er gewoon keihard aan werken. Juist omdat je kinderen hebt. En als je alleen maar aan jezelf kunt denken dan wordt het tijd om volwassen te worden of gewoon niet aan kinderen beginnen.
vrijdag 19 oktober 2018 12:43
vrijdag 19 oktober 2018 12:44
Echt je klinkt exact zoals mijn moeder toen. Dezelfde arrogantie en totaal geen benul van wat je eigenlijk zegt. Deze houding en woorden die jij nu laat zien en gebruikt waren de reden dat mijn moeder en ik een ernstig verstoorde relatie kregen. Je laat daarmee niet zien dat je luistert naar je kind. Je luistert alleen naar jezelf. Pas maar op om dit soort praat bij je kinderen te houden. Kinderen zijn niet zoals een volwassene in staat om goed te voelen wat ze nu eigenlijk wel en niet willen als het over de scheiding gaat. Ze zijn daarbij loyaal en dat was voor mijn broertje de reden dat hij een depressie kreeg. Hij wilde mijn moeder niet afvallen en deed aardig tegen haar nieuwe liefde. Hij pleasde alles en iedereen om niet nog meer verdriet te veroorzaken. Hierbij vergat hij zichzelf. Zoals ik al zei, een kind overziet niet wat er gebeurt en kan de eigen gevoelens moeilijk plaatsen. Tip: stuur je kinderen naar een psycholoog om hun hart te luchten. Jij komt er nog wel achter als je zo oud bent als mijn moeder nu. Dream on.Ladybug2018 schreef: ↑19-10-2018 12:26Wat verdrietig om te lezen dat jij het zo ervaart.
Als ouder zijnde kan je het nooit goed doen. Dat is eenmaal een gegeven. Als ik dit niet doe dan krijg ik wellicht te horen " waarom zijn jullie niet uit elkaar gegaan" of als we zijn gescheiden "wellicht jouw verhaal" als verwijt. Waarom niet die school maar deze. Helaas zullen onze beslissingen als ouders niet altijd in goede aarde vallen. Helaas zijn ouders ook maar mensen.
Gelukkig zijn mijn ex en ik eens over hetzelfde en elke beslissing die we genomen hebben is uit het oogpunt van de kinderen. Ik laat ze in iedergeval zien dat zij een mama en papa hebben die een keus durven te maken. En of we er ooit spijt van gaat hebben, dat kan heel goed.. Maar nooit de spijt van Bij elkaar blijven omdat wij beide vast zitten in onze idealen.
vrijdag 19 oktober 2018 12:52
Hmmm ik denk dat ik niet volledig ben geweest, maar ik kus en knuffel.mijn kinderen heus. Verwaarloos ze niet. Het was meer naar de ouders toe dat die dat niet meer naar elkaar toonde. En zeker heb je gelijk.yette schreef: ↑19-10-2018 12:30Dat blijkt niet uit je lofzang op de liefde.
Ik ben oprecht blij voor je hoor. Maar je kan niet 'iedereen die de stap nog niet durft (enkelvoud!) te nemen' voor houden dat je na een scheiding een fantastisch leven krijgt. Zo werkt het meestal niet.
Je geeft een eenzijdig, positief beeld. Het is inderdaad fijn dat je weer met je kinderen kan knuffelen, het is echter nogal naïef om te denken dat je nu een gezonde relatie met ze hebt. Dat je tijdenlang geen genegenheid voor ze hebt kunnen tonen, heeft ongetwijfeld zijn sporen achtergelaten. Ik vind je verhaal daarom vooral verdrietig.
Een fantastisch leven is het zeker (nog) niet. Maar ik leg mijn focus op wat anders dan alleen op het punt nu te kijken wat er niet zo goed gaat. Where focus goes, energie goes.
En zeker. Mijn huidige vriend tegen komen heeft mij veel geholpen. En zeker is dat geen gegeven als je gaat scheiden dat dat gebeurt.
vrijdag 19 oktober 2018 12:56
Wat een bijzondere reactie. Ik weet niet helemaal of dit passief agressief is of dat je er een beetje de spot mee drijft..Ladybug2018 schreef: ↑19-10-2018 12:05Structureel, mooi woord dank je! En ze zijn zeker blij dat mam gelukkig is. Dat heb je ook goed verwoord. Zo zie je maar dat wij een goede beslissing hebben genomen! Thanks!
vrijdag 19 oktober 2018 12:57
Hahaha ik weet het, bijzonder hoor. Maar ik neem alles ten harte en om dingen zeker even uit een ander perspectief te bekijken.
Gelukkig weten mijn ex en ik beter. Ik ben blij voor jou dat jij ook gelukkig bent want inderdaad je straalt het af op je kinderen!
vrijdag 19 oktober 2018 13:01
"en dat mama en papa het waard zijn om gelukkig te zijn"
"En omdat ik gelukkig ben op het moment waar ik nu sta en geef ik dat inherent door aan de kinderen. "
De invloed van het geluk van de ouders op kinderen wordt vaak schromelijk overdreven. Waarschijnlijk voel jij je nu op en top gelukkig en denk je dit door te geven aan je kinderen. Misschien geven die inderdaad geen kik. Maar het is niet niks wat ze de afgelopen jaren hebben meegemaakt. Voor hen is dat niet meteen vergeten omdat mama koos het over een andere boeg te gooien.
"En omdat ik gelukkig ben op het moment waar ik nu sta en geef ik dat inherent door aan de kinderen. "
De invloed van het geluk van de ouders op kinderen wordt vaak schromelijk overdreven. Waarschijnlijk voel jij je nu op en top gelukkig en denk je dit door te geven aan je kinderen. Misschien geven die inderdaad geen kik. Maar het is niet niks wat ze de afgelopen jaren hebben meegemaakt. Voor hen is dat niet meteen vergeten omdat mama koos het over een andere boeg te gooien.
vrijdag 19 oktober 2018 13:09
+100 - zorg goed ovor je kinderen!lolly-pop schreef: ↑19-10-2018 12:42Dat kan, maar kom dan niet gelijk met een nieuwe liefde op de proppen. Zorg eerst voor een stabiel leven voor je kind(eren). Maar nee, de scheiding is nog niet goed en wel rond en er staat al een nieuwe vlam voor de deur. En die komt ongevraagd het leven van je kind binnenwandelen en wordt opgedrongen als nieuwe vriend/man/vader in hun leven. En alle cijfers wijzen uit dat dit zeer schadelijk is voor kinderen. En nee, dat zul je niet 1,2,3 aan ze merken, want kinderen zijn geneigd hun ouders te pleasen. Maar doe vooral waar JIJ gelukkig van wordt, want dat is waar de meeste vrouwen (en mannen) alleen maar aan denken. Alles moet LEUK zijn tegenwoordig en iedereen verdient geluk en bladiebla. Maar soms is het gewoon even niet leuk en moet je er gewoon keihard aan werken. Juist omdat je kinderen hebt. En als je alleen maar aan jezelf kunt denken dan wordt het tijd om volwassen te worden of gewoon niet aan kinderen beginnen.
vrijdag 19 oktober 2018 13:39
Ladybug2018 schreef: ↑19-10-2018 12:52Hmmm ik denk dat ik niet volledig ben geweest, maar ik kus en knuffel.mijn kinderen heus. Verwaarloos ze niet. Het was meer naar de ouders toe dat die dat niet meer naar elkaar toonde. En zeker heb je gelijk.
Een fantastisch leven is het zeker (nog) niet. Maar ik leg mijn focus op wat anders dan alleen op het punt nu te kijken wat er niet zo goed gaat. Where focus goes, energie goes.
En zeker. Mijn huidige vriend tegen komen heeft mij veel geholpen. En zeker is dat geen gegeven als je gaat scheiden dat dat gebeurt.
Wat hebben jij en je ex er aan gedaan om jullie huwelijk, in het belang van de kinderen, te verbeteren?
vrijdag 19 oktober 2018 13:41
Fijn voor jou dat je een nieuwe liefde hebt.
Maar kinderen ervaren geen liefde en genegenheid doordat jij met je nieuwe liefde flikvlooit. Kinderen gaan ook niet knuffelen omdat ze mana zien knuffelen met iemand anders.
Kinderen voelen liefde en geborgenheid als hun ouders die aan hen geven aan hen ja niet aan iemand anders.
Kinderen gaan knuffelen omdat ze zelf geknuffeld worden.
Als jouw vriendin opmerkt dat jouw kinderen geen genegenheid kennen dan heb jij ze te kort gedaan.
Als jij door je nieuwe liefde weer de ruimte ervaart om er meer voor ze te zijn is dat fijn. Maar neemt niet weg dat je ze dan wel te kort hebt gedaan.
Maar kinderen ervaren geen liefde en genegenheid doordat jij met je nieuwe liefde flikvlooit. Kinderen gaan ook niet knuffelen omdat ze mana zien knuffelen met iemand anders.
Kinderen voelen liefde en geborgenheid als hun ouders die aan hen geven aan hen ja niet aan iemand anders.
Kinderen gaan knuffelen omdat ze zelf geknuffeld worden.
Als jouw vriendin opmerkt dat jouw kinderen geen genegenheid kennen dan heb jij ze te kort gedaan.
Als jij door je nieuwe liefde weer de ruimte ervaart om er meer voor ze te zijn is dat fijn. Maar neemt niet weg dat je ze dan wel te kort hebt gedaan.
