Relaties
alle pijlers
Voor wie nog nooit een relatie heeft gehad (3)
vrijdag 13 oktober 2017 22:22
Wanneer je om je heen kijkt, op straat en op televisie, lijkt iedereen de romantische liefde te kunnen vinden. Dit gaat echter niet voor iedereen op. Soms blijft zelfs een knuffel een droom.
Het is niet altijd makkelijk om altijd maar met romantiek geconfronteerd te worden, als dit voor jou een onbereikbaar doel lijkt.
Praat hier mee over het verdriet, de eenzaamheid, maar vooral over wat jij doet om deze situatie te doorbreken. Hoe oefen je sociale situaties, wissel tips met elkaar uit. Steun elkaar, maar bevestig elkaar liever niet in hoe oneerlijk het is. Wees constructief, en denk nooit dat het te laat is.
Het is niet altijd makkelijk om altijd maar met romantiek geconfronteerd te worden, als dit voor jou een onbereikbaar doel lijkt.
Praat hier mee over het verdriet, de eenzaamheid, maar vooral over wat jij doet om deze situatie te doorbreken. Hoe oefen je sociale situaties, wissel tips met elkaar uit. Steun elkaar, maar bevestig elkaar liever niet in hoe oneerlijk het is. Wees constructief, en denk nooit dat het te laat is.
anoniem_63a904d38f0f6 wijzigde dit bericht op 13-10-2017 22:38
42.35% gewijzigd
maandag 19 maart 2018 19:41
hi,Dina80 schreef: ↑19-03-2018 19:28Ja, dus. Ik zag je topic.
21 en nu al zoveel blauwtjes gelopen, kan je het niet beter wat rustiger aan doen?
In je topic kwam je over als een gevoelige jongen, met ook nog een bepaalde onbevangenheid in de liefde die ik herken van toen ik zelf zo oud was, maar die ik nu kwijt ben.
Maar jij gaat wel heel hard als je op je 21e al zoveel blauwtjes hebt gelopen, ik ben bang dat je dan dadelijk nog voor je 25e al ook die onbevangenheid kwijt bent. Dat zou zonde zijn toch.
Want je gevoeligheid is echt een groot goed, je moet je helemaal niet schamen dat je stond te trillen toen ze je op je wang kuste, want het is juist mooi dat je dat kan voelen. Dus dat moet je zien te behouden, maar dan wel zonder dat je nu al verbitterd raakt.
het zijn er niet overdreven veel ik denk 4? ongeveer. weet niet of dat veel is voor mijn leeftijd.
EDIT: buiten mijn werk om ontmoet ik dus geen meisjes in de klas heb ik alleen jongens en op de welbekende apps en sites zeggen ze nooit wat terug.
anoniem_365911 wijzigde dit bericht op 19-03-2018 19:48
7.57% gewijzigd
maandag 19 maart 2018 20:10
Dina80 schreef: ↑18-03-2018 19:36Net toen ik op straat fietste toen zat er een vrouw op de stoeprand. Ik fietste bijna over haar voet heen. Toen zei ik: 'Sorry!'
Toen zei ze: 'Geeft niet, mijn fout.'
Ik fietste verder en toen riep ze: 'Hee, je verliest iets!'
Ik ging terug en het was een folder die ik bij me had.
Ze vroeg waar het voor was en ik zei een optreden van een band waar ik nu naartoe ga. Ze vroeg wat voor muziek het was en ik vertelde het.
Ze zei: 'Daar hou ik ook van' en ik vroeg: 'Ga je ook dan?'
Ze zei: 'Misschien.'
Toen vroeg ik: 'Beter dan in de kou op de stoep zitten toch? Waarom zit je hier?'
Dina80 schreef: ↑18-03-2018 20:08Wacht, het verhaal was nog niet klaar.
Toen vroeg ik dus waarom ze op de stoep zat in de kou, en toen zei ze: 'Dat zeg ik liever niet.'
Ik zei: 'Oh okay, ik ga nu naar de muziek, hopelijk zie ik je daar.'
Ze zei: 'Waar is het?' Ik liet haar de folder houden, zodat ze de gegevens had.
Toen ik in de zaal was, lette ik niet op haar, want ik verwachtte niet dat ze ook zou komen.
Maar later zag ik haar opeens staan!
Ik tikte haar aan en stak mijn hand op als groet. De muziek was niet echt hard, maar ik kon me toch niet verstaanbaar maken.
Ze maakte een drink-gebaar en wees naar de bar. Daar liepen we toen heen.
We bestelden ieder een wijn.
We liepen naar de hal, waar de muziek gedempt klonk. Ik zei: 'Waarom zat je nou op de stoep?'
Toen begon ze te huilen en ik pakte haar hand vast. Toen kwam er een soort bewaker en die zei: 'Drankjes mogen niet mee naar de hal.'
Hij ging weer weg en ik had nog haar hand vast.
Toen zei ik, stotterend: 'Euh, drankjes mogen niet mee naar de hal, zullen we weer naar binnen gaan?'
We gingen naar binnen en luisterden naar de muziek. Af en toe keken we opzij naar elkaar, ze huilde niet meer.
Maar toen was ze opeens weg.
-Einde van het verhaal-
maandag 19 maart 2018 20:37
Hangt er vanaf wat voor blauwtjes. Als dat na 4 heftige verliefdheden was vind ik het veel, maar als het gaat over bv aanspreken in de kroeg en dan een 'nee' horen vind ik het niet veel.qwerty123456789 schreef: ↑19-03-2018 19:41het zijn er niet overdreven veel ik denk 4? ongeveer. weet niet of dat veel is voor mijn leeftijd.
maandag 19 maart 2018 21:10
Hi,
Het was 2 van school 2 van werk.
Ik vroeg wil je wat drinken zeiden nee. Dat was het. Ik vond ze leuk en wilde er wel een relatie mee.
dinsdag 20 maart 2018 00:59
Ja, die stoep.
Ik las over het woord net heen?
Of las ik er net overheen?
Wie zich gelukkig voelt met het geluk van anderen, bezit een rijkdom zonder grenzen.
dinsdag 20 maart 2018 09:45
Hah, dan ben ik precies oud genoeg om legaal verbitterd te zijn.biobitch1984 schreef: ↑19-03-2018 22:49Is 1980 je geboortejaar? Moet ik dan nog vier jaar pretenderen niet een verbitterde zure doos te zijn?
En nee jij mag nog niet biobitch. De jeugd van tegenwoordig, tsk tsk.
kennis is knowledge
dinsdag 20 maart 2018 11:49
@ Safrat
Ik vind dat echt heel erg lastig. Het heet niet voor niets ge"voel"ens, dus het lijkt me raar dat je iets dan niet voelt. Ik heb afgelopen zaterdag gepoolt en dan lukt het niet en zit het ook nog eens tegen, nou dan voel ik van alles, voornamelijk ergernis en dat zie je dan echt wel aan me. Dat komt, omdat ik dan emotioneel in het spel zit. Tot ik het beu ben en dan word ik wel rustig, maar ik kan me dan niet meer focussen.
Om meteen de sprong te maken naar investeren. Ik investeer (emotioneel) in het spel, omdat ik het beste uit mezelf wil halen en, omdat ik wil winnen. Dat ken ik bij relaties helemaal niet. Ik denk zo ook helemaal niet. In mij ogen betekent investeren dat je ergens energie of middelen in steekt met de achterliggende gedachte dat het meer oplevert dan je erin gestopt hebt. Ik investeer veel in kennis en in vaardigheden, omdat die zaken mijn leven een stuk makkelijker maken.
Ik heb echter nooit begrepen wat relaties nou meer moeten opleveren dan je erin investeert en wat dat dat opleveren dan is. Investeren in de toekomst snap ik dus ook niet. Misschien dat ik daarom ook nooit teleurgesteld ben in mensen. Ik investeer niets dus ik verwacht ook niets.
Ik heb ook een afwijzend- vermijdende hechtingsstijl. Mijn ouders waren beide eigenlijk niet emotioneel beschikbaar, zoals hun ouders dat ook niet waren. Ik vraag me af of dat de oorzaak is van het feit dat ik relaties zo benader en als dat zo is of het er dus wel ergens zit (soms heb ik dat idee wel eens, maar dat ik iets tegenhoud of zo) of dat ik als persoonstype gewoon zo ben, want vaak heb ik het ook gewoon niet. Ondanks dat jij zaken ook relatief rationeel benadert, heb ik wel het idee dat jij minder ver van je emoties en relaties afstaat dan ik. Ik kan er alleen geen vinger achter krijgen wat daar nu de oorzaak van is.
Ik neem mezelf totaal niet serieus als persoon zijnde. Ik heb niet het idee dat ik belangrijk ben of er toe doe, dus ik maak vaak grappen ten koste van mezelf. Ik neem overigens mijn leven en gezondheid (op verschillende vlakken) wel heel serieus. Daarnaast was ik wel heel gevoelig als mensen mijn kennis niet serieus namen. Dat is echt stukken minder nu, maar soms moet ik daar dus moeite voor doen om het van me af te zetten op het moment zelf. Het is zoals veel mensen niet kunnen omgaan met kritiek op hun persoon, dat heb ik totaal niet. Ik heb dat met kennis.
Daar gaat het ook vaak mis met mensen trouwens, ik maak ook grappen over ze, maar zij zien dat dan als een aanval op hun persoon, dus in die zin zou ik je niet serieus nemen.
Overigens doe ik over het algemeen ook maar wat, maar ik ben me tegenwoordig wel bewust van de lange termijn risico's dus dat is wel binnen bepaalde grenzen.
Heb je zoveel stalkers, omdat je juist dat type man (of vrouw) aantrekt? Dat zijn vaak onzekere types die in den beginne overkomen als de perfecte liefde, maar met de tijd, komt dan de ware aard naar boven daar lijk je me niet zo ontvankelijk voor, maar misschien heb ik het mis.
Ik las een aantal weken geleden ergens in een topic een post van iemand die uitlegde, waar het in sociale interactie vaak fout gaat bij een autist. Aangezien een introvert denker ook die trekjes heeft, was dat echt een eye opener. Het heeft te maken met cognitieve empathie. Dat het lastig voor ze is, om te lezen wat de ander nu eigenlijk wil. Dat heb ik regelmatig (voornamelijk bij extraverten overigens). Dat iemand iets zegt en ik dan denk: "ja, maar wat wil je nu dat ik doe of zeg". Maar, veel vaker is het dat ik dus gewoon ook niet wil. En mijn cognitieve empathie is dat als je er geen zin in hebt je het vooral niet moet doen, dus dan doe ik het niet. En dat begrijpt de ander weer niet.
Maar waar veel mensen mijn gedrag als raar interpreteren, heb ik dat met mijn trainingsmaatje dan helemaal niet. Maar, omgekeerd heb ik dat bij haar ook niet. We zijn ook relatief hetzelfde, dus onze cognitieve empathie is op elkaar afgestemd.
Ik geloof ook niet dat introvertie sec met het afwijkende gedrag te maken heeft, maar meer dat dat het gevolg is van een andere interpretatie hoe je je in sociale situaties gedraagt. Er zijn ook verschillende type introverten die reageren allemaal weer anders. Maar feit is dat introverten ondervertegenwoordigd zijn en dus de afwijking op de norm zijn.
Bedoel je dat de interpretatie van jouw gedrag anders is in de zin dat het als raar ervaren wordt, terwijl jij dat zelf niet vindt? En wat voor vreemde dingen bedoel je dan bijvoorbeeld?
Ja, ik denk dat veel mensen inderdaad raar staan te kijken als je maandagochtend bij de koffie automaat out of the blue zegt: zo, ook zo lekker geneukt dit weekend? En die ander euhhh . En jij, ach, just making small talk.
Het ligt ook tegen wie je praat denk ik. Bij mensen die ik beter ken, ervaar ik vragen hoe het weekend was minder als small talk dan een relatief onbekende.
Tja, wie plant het zaadje: een beetje de kip en het ei verhaal. Ergens word je je bewust, maar wat nou de bron is, dat is lastig. Ik roep die gevoelens ook vaak op, doordat ik aan iemand denk, dat heeft weinig te maken met die persoon zelf. Daarom weet ik dus ook nooit wat mijn gevoel nou betekent. Ik kan me dan ook niet veel voorstellen bij je gevoel vast te stellen door te voelen en uit te sluiten.
Hoe bedoel je dat het ok is om te misleiden?
Ik kan het ook op best wat vrouwen, maar ik heb wel gemerkt dat ONS niet zoveel voor me is. Ik kan daar niet in opgaan en ik ervaar het altijd als raar. Maar degene waar ik het wel mee zou willen, zijn vrouwen die ik al langer ken en waar de baten gewoon niet tegen de kosten opwegen. Wat dat betreft ben ik dan weer niet afwijzend vermijdend. Ik heb niets met seks puur gebaseerd op lust.
Ik weet ook niet of gevoel meteen misleidend is als je er teveel over nadenkt. Het is meer dat ik me nu bewuster ben van hoe het allemaal een beetje werkt, en dat had ik vroeger niet. Ik heb dan sowieso de neiging alles vanuit mijn kennis en verstand te gaan benaderen, omdat ik het niet gewend ben en het wil begrijpen, terwijl gevoel natuurlijk op zich niets met begrijpen te maken heeft.
Voor mijzelf is het niet zo van belang dat het gevoel zuiver is, maar ervan uitgaande dat de ander het gevoel ook heeft, heb ik totaal niet de behoefte om die ander te gebruiken voor mijn eigen gewin en als ik zelf al het idee heb dat ik vrij snel uitgekeken ben dan begin ik er liever niet aan. Zoals Bob Marley ooit zei: "The biggest coward of a man is to awaken the love of a woman without the intention of loving her".
Ze zullen toch niet jou zo maar dat diploma cadeau gegeven hebben? Ze zullen toch echt wel gezien hebben dat je capabel bent? Uiteindelijk zou dat ook het doel van educatie moeten zijn. Bepalen wat je aankunt en wat je talenten zijn, niet hoe goed je bent in stof herhalen, daar wordt de wereld ook niet beter van.
Ik weet niet waarom ze dat deden op de mavo. Het was denk ik vooral een kwestie van de tijd uitzitten. De keuze voor een mavo was sowieso niet handig, omdat je bijvoorbeeld op het gymnasium economie pas in het derde jaar krijgt en op de mavo al in het eerste of tweede jaar. Destijds in ieder geval. Ik denk ook dat ze me liever op school hielden dan zwervend in de stad.
Ik herken het aanwaaien en het niet doen als je geen zin het. Daarom ben ik erg blij dat ik beleggen en krachttraining tegen het lijf ben gelopen. Daar moet ik iets voor doen (en laten) en vechten tegen de drang die je bij sommige dingen hebt.
Waarom ben je volgens de VIVA dan een narcist?
Ach nee, die Thaise, dat was mijn masseuse, ze was wel goed, maar ik heb iemand gevonden die veel beter is en veel meer gericht op krachtsporters. Daar merk je overigens ook dat in een intieme setting met diffuus licht een aanrakingen gevoel ook zo kan komen. Ik ervoer dat stopzetten ook als een soort rouwproces, maar 2 weken later was ik het alweer vergeten, dus hoe betrouwbaar is dat gevoel dan. Nu ben ik blijkbaar aan het flirten met een nieuwe medewerkster op de sportschool. Beetje jong, maar het klikt op zich wel.
Ik vind dat echt heel erg lastig. Het heet niet voor niets ge"voel"ens, dus het lijkt me raar dat je iets dan niet voelt. Ik heb afgelopen zaterdag gepoolt en dan lukt het niet en zit het ook nog eens tegen, nou dan voel ik van alles, voornamelijk ergernis en dat zie je dan echt wel aan me. Dat komt, omdat ik dan emotioneel in het spel zit. Tot ik het beu ben en dan word ik wel rustig, maar ik kan me dan niet meer focussen.
Om meteen de sprong te maken naar investeren. Ik investeer (emotioneel) in het spel, omdat ik het beste uit mezelf wil halen en, omdat ik wil winnen. Dat ken ik bij relaties helemaal niet. Ik denk zo ook helemaal niet. In mij ogen betekent investeren dat je ergens energie of middelen in steekt met de achterliggende gedachte dat het meer oplevert dan je erin gestopt hebt. Ik investeer veel in kennis en in vaardigheden, omdat die zaken mijn leven een stuk makkelijker maken.
Ik heb echter nooit begrepen wat relaties nou meer moeten opleveren dan je erin investeert en wat dat dat opleveren dan is. Investeren in de toekomst snap ik dus ook niet. Misschien dat ik daarom ook nooit teleurgesteld ben in mensen. Ik investeer niets dus ik verwacht ook niets.
Ik heb ook een afwijzend- vermijdende hechtingsstijl. Mijn ouders waren beide eigenlijk niet emotioneel beschikbaar, zoals hun ouders dat ook niet waren. Ik vraag me af of dat de oorzaak is van het feit dat ik relaties zo benader en als dat zo is of het er dus wel ergens zit (soms heb ik dat idee wel eens, maar dat ik iets tegenhoud of zo) of dat ik als persoonstype gewoon zo ben, want vaak heb ik het ook gewoon niet. Ondanks dat jij zaken ook relatief rationeel benadert, heb ik wel het idee dat jij minder ver van je emoties en relaties afstaat dan ik. Ik kan er alleen geen vinger achter krijgen wat daar nu de oorzaak van is.
Ik neem mezelf totaal niet serieus als persoon zijnde. Ik heb niet het idee dat ik belangrijk ben of er toe doe, dus ik maak vaak grappen ten koste van mezelf. Ik neem overigens mijn leven en gezondheid (op verschillende vlakken) wel heel serieus. Daarnaast was ik wel heel gevoelig als mensen mijn kennis niet serieus namen. Dat is echt stukken minder nu, maar soms moet ik daar dus moeite voor doen om het van me af te zetten op het moment zelf. Het is zoals veel mensen niet kunnen omgaan met kritiek op hun persoon, dat heb ik totaal niet. Ik heb dat met kennis.
Daar gaat het ook vaak mis met mensen trouwens, ik maak ook grappen over ze, maar zij zien dat dan als een aanval op hun persoon, dus in die zin zou ik je niet serieus nemen.
Overigens doe ik over het algemeen ook maar wat, maar ik ben me tegenwoordig wel bewust van de lange termijn risico's dus dat is wel binnen bepaalde grenzen.
Heb je zoveel stalkers, omdat je juist dat type man (of vrouw) aantrekt? Dat zijn vaak onzekere types die in den beginne overkomen als de perfecte liefde, maar met de tijd, komt dan de ware aard naar boven daar lijk je me niet zo ontvankelijk voor, maar misschien heb ik het mis.
Ik las een aantal weken geleden ergens in een topic een post van iemand die uitlegde, waar het in sociale interactie vaak fout gaat bij een autist. Aangezien een introvert denker ook die trekjes heeft, was dat echt een eye opener. Het heeft te maken met cognitieve empathie. Dat het lastig voor ze is, om te lezen wat de ander nu eigenlijk wil. Dat heb ik regelmatig (voornamelijk bij extraverten overigens). Dat iemand iets zegt en ik dan denk: "ja, maar wat wil je nu dat ik doe of zeg". Maar, veel vaker is het dat ik dus gewoon ook niet wil. En mijn cognitieve empathie is dat als je er geen zin in hebt je het vooral niet moet doen, dus dan doe ik het niet. En dat begrijpt de ander weer niet.
Maar waar veel mensen mijn gedrag als raar interpreteren, heb ik dat met mijn trainingsmaatje dan helemaal niet. Maar, omgekeerd heb ik dat bij haar ook niet. We zijn ook relatief hetzelfde, dus onze cognitieve empathie is op elkaar afgestemd.
Ik geloof ook niet dat introvertie sec met het afwijkende gedrag te maken heeft, maar meer dat dat het gevolg is van een andere interpretatie hoe je je in sociale situaties gedraagt. Er zijn ook verschillende type introverten die reageren allemaal weer anders. Maar feit is dat introverten ondervertegenwoordigd zijn en dus de afwijking op de norm zijn.
Bedoel je dat de interpretatie van jouw gedrag anders is in de zin dat het als raar ervaren wordt, terwijl jij dat zelf niet vindt? En wat voor vreemde dingen bedoel je dan bijvoorbeeld?
Ja, ik denk dat veel mensen inderdaad raar staan te kijken als je maandagochtend bij de koffie automaat out of the blue zegt: zo, ook zo lekker geneukt dit weekend? En die ander euhhh . En jij, ach, just making small talk.
Het ligt ook tegen wie je praat denk ik. Bij mensen die ik beter ken, ervaar ik vragen hoe het weekend was minder als small talk dan een relatief onbekende.
Tja, wie plant het zaadje: een beetje de kip en het ei verhaal. Ergens word je je bewust, maar wat nou de bron is, dat is lastig. Ik roep die gevoelens ook vaak op, doordat ik aan iemand denk, dat heeft weinig te maken met die persoon zelf. Daarom weet ik dus ook nooit wat mijn gevoel nou betekent. Ik kan me dan ook niet veel voorstellen bij je gevoel vast te stellen door te voelen en uit te sluiten.
Hoe bedoel je dat het ok is om te misleiden?
Ik kan het ook op best wat vrouwen, maar ik heb wel gemerkt dat ONS niet zoveel voor me is. Ik kan daar niet in opgaan en ik ervaar het altijd als raar. Maar degene waar ik het wel mee zou willen, zijn vrouwen die ik al langer ken en waar de baten gewoon niet tegen de kosten opwegen. Wat dat betreft ben ik dan weer niet afwijzend vermijdend. Ik heb niets met seks puur gebaseerd op lust.
Ik weet ook niet of gevoel meteen misleidend is als je er teveel over nadenkt. Het is meer dat ik me nu bewuster ben van hoe het allemaal een beetje werkt, en dat had ik vroeger niet. Ik heb dan sowieso de neiging alles vanuit mijn kennis en verstand te gaan benaderen, omdat ik het niet gewend ben en het wil begrijpen, terwijl gevoel natuurlijk op zich niets met begrijpen te maken heeft.
Voor mijzelf is het niet zo van belang dat het gevoel zuiver is, maar ervan uitgaande dat de ander het gevoel ook heeft, heb ik totaal niet de behoefte om die ander te gebruiken voor mijn eigen gewin en als ik zelf al het idee heb dat ik vrij snel uitgekeken ben dan begin ik er liever niet aan. Zoals Bob Marley ooit zei: "The biggest coward of a man is to awaken the love of a woman without the intention of loving her".
Ze zullen toch niet jou zo maar dat diploma cadeau gegeven hebben? Ze zullen toch echt wel gezien hebben dat je capabel bent? Uiteindelijk zou dat ook het doel van educatie moeten zijn. Bepalen wat je aankunt en wat je talenten zijn, niet hoe goed je bent in stof herhalen, daar wordt de wereld ook niet beter van.
Ik weet niet waarom ze dat deden op de mavo. Het was denk ik vooral een kwestie van de tijd uitzitten. De keuze voor een mavo was sowieso niet handig, omdat je bijvoorbeeld op het gymnasium economie pas in het derde jaar krijgt en op de mavo al in het eerste of tweede jaar. Destijds in ieder geval. Ik denk ook dat ze me liever op school hielden dan zwervend in de stad.
Ik herken het aanwaaien en het niet doen als je geen zin het. Daarom ben ik erg blij dat ik beleggen en krachttraining tegen het lijf ben gelopen. Daar moet ik iets voor doen (en laten) en vechten tegen de drang die je bij sommige dingen hebt.
Waarom ben je volgens de VIVA dan een narcist?
Ach nee, die Thaise, dat was mijn masseuse, ze was wel goed, maar ik heb iemand gevonden die veel beter is en veel meer gericht op krachtsporters. Daar merk je overigens ook dat in een intieme setting met diffuus licht een aanrakingen gevoel ook zo kan komen. Ik ervoer dat stopzetten ook als een soort rouwproces, maar 2 weken later was ik het alweer vergeten, dus hoe betrouwbaar is dat gevoel dan. Nu ben ik blijkbaar aan het flirten met een nieuwe medewerkster op de sportschool. Beetje jong, maar het klikt op zich wel.
dinsdag 20 maart 2018 17:30
De conclusie is zoals wel vaker (
) dat ik meer moet doen.Da's een moeilijke want ik vermoed dat dat aanvoelen niet zo simpel is. Ik denk er steeds vaker aan om het eigenlijk gewoon te vragen. Desnoods met het motief (dat ik wat rust zou kunnen gebruiken, iets in die aard).
Het feit dat het niet 'afgesloten' is zou het me wel lastig maken. Open eindes zijn niet echt m'n ding.Dina80 schreef: ↑19-03-2018 09:38Dank je wel. Ja, dat hoop ik, dat ik haar wellicht in een klein moment gesteund heb.
Ik wel dat juist een klein gebaar veel kan betekenen, maar op dat moment dacht ik niet echt na en handelde ik op gevoel.
Achteraf gezien was het wel eigenaardig, maar ook wel mooi. Het heeft iets mysterieus zo'n passant in het leven.
Maar anderzijds heb ik wel het gevoel dat het effect van het gebeuren enkel positief kan zijn dus da's heel mooi!
- - -
Update inzake die vriend en zijn vriendin: die vriend praat nog tegen mij, die vriendin negeert me. Ik vind het heel jammer dat het zo moet lopen. Gisterennacht heb ik immers maar één uur geslapen en de gelegenheid gehad om (bijna?) een maagzweer te kweken dus het is niet dat het me niets doet. Heel veel commotie en drama (synoniemen?) zonder dat het nodig was.
In dat opzicht vind ik m'n rationele aanpak veeeeeeel gemakkelijker. Waarom drama maken als het niet hoeft (hoeft het überhaupt ooit?)?
Gisteren had ik gehoopt dat ik na de sessie nog eens met hetzelfde meisje had kunnen spreken maar blijkbaar had zij daar geen behoefte aan vermits ze zo vertrok. Volgende week maandag vindt de laatste sessie van die training plaats en ik heb al gevraagd aan de begeleidende psychologe of ik zou mogen voorstellen om een FB-groep op te richten. Diegene die nog contact wensen te houden kunnen dat en diegene die het niet wenst heeft simpelweg geen verplichting ertoe.
Eigenlijk stond er en ladinkje tranen klaar maar die verdwenen naderhand. Tijdens het bestellen van smoutebollen en frieten met stoofvlees vond er een kleine sociale interactie plaats tussen mensen die ook aan het wachten waren. Om de één of andere reden was ik toen wel blij.
Dat zal het zo'n beetje zijn.
dinsdag 20 maart 2018 17:30
dinsdag 20 maart 2018 19:27
Hey Strikje, check je inbox.
Lijkt me wel awkward, deze situatie, zeker als het zo doorgaat. Nu heb ik de helft van het verhaal gemist, maar toch: is het een optie om dit op te lossen in een goed gesprek met haar?
kennis is knowledge
dinsdag 20 maart 2018 22:35
francieneke schreef: ↑20-03-2018 19:41Ooow, die is me een portie hardleers!! Hoe heb je het af weten te wenden?
Ze heeft haar een mep gegeven @metoo. Dat zal haar eindelijk leren.
woensdag 21 maart 2018 16:17
Gewoon mijn armen over elkaar geslagen, afwerende houding en direct zakelijk praten, over het werk. Dus geen ruimte gegeven voor genegenheid of amicaal doen. Gedaan of ik niet doorhad dat ze wilde omhelzen.francieneke schreef: ↑20-03-2018 19:41Ooow, die is me een portie hardleers!! Hoe heb je het af weten te wenden?
woensdag 21 maart 2018 16:18
Geweldig! Laat je weten hoe de date is gegaan?Dymphnatam schreef: ↑20-03-2018 22:33Het is een serieuze aangelegenheid en ik zie haar vrijdag.
En ondertussen bellen we bijna dagelijks
woensdag 21 maart 2018 16:31
Heb ik al geprobeerd een paar maanden geleden. Ze had met nieuwjaar een app naar me gestuurd met veel xxx-jes en lieverd dit, lieverd dat, met de warmste wensen voor het nieuwe jaar etc. Toen heb ik haar gebeld, en verteld dat door zulke apps en door dat omhelzen de hele tijd, mijn gevoelens steeds weer terugkomen, en ik op die manier niet de tijd en rust kreeg om mijn gevoelens voor haar te laten verdwijnen. Het is immers al lastig genoeg dat ik haar nog op het werk moet zien zonder innig gedoe. Ze zei dat ze het begreep, maar later bleek dat ze het toch niet begreep: Toen we weer samen moesten werken zei ze: 'Een omhelzing moet toch gewoon kunnen?'SubterraneanHomesickAlien schreef: ↑20-03-2018 19:27Lijkt me wel awkward, deze situatie, zeker als het zo doorgaat. Nu heb ik de helft van het verhaal gemist, maar toch: is het een optie om dit op te lossen in een goed gesprek met haar?
En ik geef toe: Ik had toen 'nee' moeten zeggen, maar ik was overdonderd en heb geknikt en liet het gebeuren. En toen bleef ze het elke keer doen, tot ik dus sterk genoeg was om het af te weren. En zelfs nu probeert ze het dus nog. Volgens mij is het echt een gebrek aan invoelend vermogen voor hoe het voor mij is, en hardleers.
