Voor wie nog nooit een relatie heeft gehad (4)

safrat schreef: ↑

16-10-2018 15:54

Nee, zo bedoel ik dat helemaal niet.

Het heeft gewoon geen zin om schimmen na te jagen en dat is wat je doet als je een ideaalbeeld voor ogen hebt.

Een eis kan een voorwaarde zijn, maar ook een voorkeur. Een lange eisenlijst is eigenlijk een afwimpelmethode. Je wijst af omdat iemand niet voldoet aan de lijst. Ik vraag me dan af of diegene waar je wel verliefd op wordt voldoet aan alle punten. Buiten het algemene zoals aantrekkingskracht of intelligentie.

Stel je wordt verliefd op een vrouw met kind terwijl je altijd hebt gezegd: ik wil geen kind van een ander. Soms neem je dingen voor lief als je verliefd bent. Ik vind het niet altijd een kwestie van karakter tonen om dan weg te lopen. Het is overigens maar een voorbeeld.

Ik heb kunnen schaken als eis, kunnen koken en de favoriete thee moet lapsang souchong zijn. Eisen met betrekking tot lengte, leeftijd en locatie. Mijn lijst is heel lang.

Maar als ik verliefd ben ga ik niet afvinken. De belangrijke dingen zitten dan wel goed, want anders zou ik niet op die persoon verliefd worden.

Zeggen we dus niet gewoon hetzelfde, ik alleen iets omslachtiger.

Volgens mij jaag je nagenoeg altijd schimmen na. Maakt niet uit of het om een relatie gaat, een huis kopen, een nieuwe baan. Dat is ook de reden, waarom hier zoveel topics zijn met teleurgestelde mensen, mensen met een burn out, mensen met een depressie etc.
De kunst van het leven is om enerzijds niet teveel te verwachten en anderzijds de realiteit te accepteren zoals ie is, niet zoals je wilt dat ie is. En die kunst beheersen maar heel weinig mensen, want een kunst is het. Je brein heeft er een handje van alles net iets te rooskleurig te zien.
Kun je dat dan wordt het leven ineens geen worsteling meer, maar iets waarin ruimte is om het ten volle te benutten (zoals Esla al omschreef).

Het lijkt me niet dat wanneer je verliefd wordt, diegene voldoet aan al je punten. Verliefd worden is immers een emotioneel proces en een eisenlijst is een rationeel proces. Het is niet voor niets dat de bij de meeste mensen die eisenlijst ineens magisch verdwenen is als ze verliefd zijn.

Het punt voor mij is: is iets een voorwaarde of een voorkeur. Ik bedoelde daarmee dat een voorwaarde op jezelf betrekking heeft en een voorkeur op een ander. Als je verliefd wordt is er niets mis mee met het laten vallen van voorkeuren. Zwart haar ipv rood bijvoorbeeld.

Maar als je, rationeel. als voorwaarde hebt dat je niet als tweederangsburger behandeld wordt en je dat wel toelaat, wanneer je emoties in het spel komen dan vind ik dat niet van karakter getuigen, want dan is het menens. En de types die dat wel kunnen die moet ik hebben in mijn leven.

Als je jezelf een beetje ontwikkelt dan is dit een dynamisch proces en kan iemand die nu voldoet over 3 jaar misschien niet meer voldoet. Dan is het tijd om afscheid te nemen, hoe pijnlijk dat soms ook is. Ik ken teveel mensen die naar mijn mening gewoon te lang bij elkaar blijven uit gemakzucht, bang zijn alleen te zijn, bang zijn voor een onzekere toekomst. Uiteindelijk wordt niemand daar beter van. Ook dat is karakter tonen.

Dan verschillen we daar in. Ik zou namelijk wel degelijk gaan afvinken, want ik vertrouw mijn emoties en beoordelingsvermogen niet als ik verliefd ben en me daar volledig in op laat gaan. Misschien is het omdat ik man ben en jij vrouw. Ik heb al eerder aangeven dat mannen echt heel basaal zijn en voornamelijk vallen voor uiterlijk en dat is erg verraderlijk.

Er is een reden, waarom extreem knappe vrouwen met heel heel veel wegkomen. Knap zijn, vertroebelt, mbt het karakter en persoonlijkheid, het beoordelingsvermogen van de man onmiddellijk. Of denk jij dat je tandarts jou goedkoop facings aanbiedt, omdat je zo'n geweldig karakter hebt?

Vrouwen vallen wat meer op persoonlijkheid en karakter, maar ga hier op het Viva forum, maar eens zoeken naar vrouwen in een gewelddadige relatie. Die vertrouwen volledig op hun "het voelt goed, dus dan zal het wel goed zijn en alles wat niet leuk is dat rationaliseer ik wel weg, om mijn gevoel niet ter discussie te hoeven stellen". Iets wat jij dus eigenlijk zegt.

In beide gevallen noem ik het naïvitiet.

Eslarealidad schreef: ↑

16-10-2018 11:39

Haha, dat gebeurt nooit hè.
Als het moment daar wel is dan is zij/ hij op dat moment jouw ideaalplaatje en de leukste. Dan heb je dat op dat moment nodig.
Dan kijk je terug en wat had je dan wel niet allemaal in je hoofd gehad.
Hele gebeurtenissen.
Iets wat niet klopt.
Kost alleen maar tijd.
Bedroeft zijn om wat niet is.
Kom je toch iemand tegen dan is dat een leuk cadeautje.
Die laatste zin van jou zegt dan ook precies hoe het is. Dat je op dat moment er een nodig hebt. Dat is ook zo. En niet eerder want er was geen partner.
Alleen de gedachten in je hoofd van "ik heb een partner nodig."
Stel je komt nooit een partner tegen meer dan zit je altijd in dat verweer van "ik wil zó graag". Dat is dan zo pijnlijk en om het voor jezelf wat makkelijker te maken kun je beter die mindwitch naar boven halen en boven je denken uitstijgen, boven de emoties, en bij het intelligente, realistische gedeelte blijven. Dat kun je jezelf aanleren.
Terwijl je het leven moet benutten omdat je het maar 1 keer zo meemaakt. Haal alles eruit waar mogelijk is. Dan met vooral veel quality time.
Jij bent daar al goed mee bezig.
Heb ik zo in de gaten.

Ja, mee eens, echt een held Bowie!
Dat nummer raakt mij zo. Dat kan hij.

Nou ja, eigenlijk heb ik echt nog nooit gehad dat ik dacht of voelde: "ik wil een partner". Ik heb er nooit een nodig gehad en ik heb er nog nooit een gemist.

Ik heb wel vriendinnetjes gehad, maar dat was meer, omdat ik wilde weten hoe het was of omdat ik verliefd was. Ik zag ze toen ook niet als partner. Ik heb nooit dat "wij" gevoel gehad en het voelde altijd vreemd om tegen iemand te zeggen: "mijn vriendin" en eigenlijk voelde het samenzijn op zich ook niet comfortabel.

En dat klopt helemaal hoor. Je kunt je aanleren om door die emotie je te focussen op de ratio. En de sleutel is door in een conversatie je niet te richten op wat een ander wat een ander van jou denkt, maar door je te richten op wat jij van de ander denkt. Wordt de selector, niet de selectee. Dat vereist overigens dan wel weer een gezonde stukje eigenwaarde.

En idd zoals ik al in de reactie op Safrat zei: niet teveel verwachten, jezelf niet te serieus nemen en accepteren dat niet altijd alles loopt zoals je wenst dan neemt je levenskwaliteit wel toe denk ik.

spell68 schreef: ↑

16-10-2018 21:12

Zeggen we dus niet gewoon hetzelfde, ik alleen iets omslachtiger.

Volgens mij jaag je nagenoeg altijd schimmen na. Maakt niet uit of het om een relatie gaat, een huis kopen, een nieuwe baan. Dat is ook de reden, waarom hier zoveel topics zijn met teleurgestelde mensen, mensen met een burn out, mensen met een depressie etc.
De kunst van het leven is om enerzijds niet teveel te verwachten en anderzijds de realiteit te accepteren zoals ie is, niet zoals je wilt dat ie is. En die kunst beheersen maar heel weinig mensen, want een kunst is het. Je brein heeft er een handje van alles net iets te rooskleurig te zien.
Kun je dat dan wordt het leven ineens geen worsteling meer, maar iets waarin ruimte is om het ten volle te benutten (zoals Esla al omschreef).

Het lijkt me niet dat wanneer je verliefd wordt, diegene voldoet aan al je punten. Verliefd worden is immers een emotioneel proces en een eisenlijst is een rationeel proces. Het is niet voor niets dat de bij de meeste mensen die eisenlijst ineens magisch verdwenen is als ze verliefd zijn.

Het punt voor mij is: is iets een voorwaarde of een voorkeur. Ik bedoelde daarmee dat een voorwaarde op jezelf betrekking heeft en een voorkeur op een ander. Als je verliefd wordt is er niets mis mee met het laten vallen van voorkeuren. Zwart haar ipv rood bijvoorbeeld.

Maar als je, rationeel. als voorwaarde hebt dat je niet als tweederangsburger behandeld wordt en je dat wel toelaat, wanneer je emoties in het spel komen dan vind ik dat niet van karakter getuigen, want dan is het menens. En de types die dat wel kunnen die moet ik hebben in mijn leven.

Als je jezelf een beetje ontwikkelt dan is dit een dynamisch proces en kan iemand die nu voldoet over 3 jaar misschien niet meer voldoet. Dan is het tijd om afscheid te nemen, hoe pijnlijk dat soms ook is. Ik ken teveel mensen die naar mijn mening gewoon te lang bij elkaar blijven uit gemakzucht, bang zijn alleen te zijn, bang zijn voor een onzekere toekomst. Uiteindelijk wordt niemand daar beter van. Ook dat is karakter tonen.

Dan verschillen we daar in. Ik zou namelijk wel degelijk gaan afvinken, want ik vertrouw mijn emoties en beoordelingsvermogen niet als ik verliefd ben en me daar volledig in op laat gaan. Misschien is het omdat ik man ben en jij vrouw. Ik heb al eerder aangeven dat mannen echt heel basaal zijn en voornamelijk vallen voor uiterlijk en dat is erg verraderlijk.

Er is een reden, waarom extreem knappe vrouwen met heel heel veel wegkomen. Knap zijn, vertroebelt, mbt het karakter en persoonlijkheid, het beoordelingsvermogen van de man onmiddellijk. Of denk jij dat je tandarts jou goedkoop facings aanbiedt, omdat je zo'n geweldig karakter hebt?

Vrouwen vallen wat meer op persoonlijkheid en karakter, maar ga hier op het Viva forum, maar eens zoeken naar vrouwen in een gewelddadige relatie. Die vertrouwen volledig op hun "het voelt goed, dus dan zal het wel goed zijn en alles wat niet leuk is dat rationaliseer ik wel weg, om mijn gevoel niet ter discussie te hoeven stellen". Iets wat jij dus eigenlijk zegt.

In beide gevallen noem ik het naïvitiet.

Allereerst: in eerste instantie is het maar een vertaling van wat Esla schreef, Ik las daar namelijk wat anders in dan jij.

Ik zeg alleen: ik wil geen relatie, maar ik ben ook niet verliefd. Als ik verliefd zou worden zou ik waarschijnlijk wel een relatie willen. Over het hoe zeg ik niets. Dat weet ik namelijk nog niet. Ik heb nooit iets anders gezegd of geschreven. Je zou dat ook kunnen opvatten als: ik wil wel een relatie maar met de juiste persoon en tot die tijd hou ik me er niet mee bezig en als die persoon niet komt is het ook goed. Misschien is dat ook waar.

Mijn eisenlijst is geen afvinklijst. Het is meer een manier om af te wimpelen. Vroeger gebruikte ik vaak de parlementaire geschiedenis. Een man vraagt mij uit. Ik vraag of hij iets weet van dat onderwerp. Hij zegt dan nee en vervolgens zeg ik: dan kan ik niet met je uit. Flauw gedoe natuurlijk. Te lang, te ver weg wonend, te oud en tegenwoordig ook te jong. Het is allemaal hetzelfde. Ik jaag op relatiegebied geen schimmen na. Ik ben bezig met afstoten en niet met jagen. Hoewel het idee dat ik in mijn eentje beter af ben ook een schimmenjacht kan zijn.

Als ik verliefd ben ga ik niet op die manier met iemand om. Dan wil ik zelf ook. Ik ga de man op wie ik verliefd ben niet afwijzen omdat hij niet kan schaken. Dat leer ik hem dan wel. Kleine dingetjes zijn dan niet zo belangrijk. De grote dingen wel, maar vaak merk je dat pas na verloop van tijd. Je denkt dat ik me laat leiden door emoties, maar dat is absoluut niet zo. Anders zou ik de relatie met de tweederelatieman ook niet verbroken hebben. Emoties staan los van de regels. Eigenlijk ben ik eerder het tegenovergestelde van wat jij in de laatste alinea schrijft.

Het is wel zo dat je door die roze bril dingen niet ziet. Ik weet eigenlijk niet of ik dat vroeger mee heb gemaakt. Dat zal wel, want het is een algemeen gegeven. Dan is de vraag in welke mate: vast niet zodanig dat ik dingen zou accepteren die ik zonder verliefdheid ook niet zo accepteren.

We hebben overigens allemaal onze eigen voorkeuren. Die voorkeur heeft niet alleen betrekking op relaties, maar ook op vrienden. Dat is geen lijst die je eerst moet afvinken. Je weet wel wanneer je een klik hebt. Ik kan overigens wel nadenken of iemand geschikt is, maar dan ben ik niet verliefd. Het is namelijk niet zo dat wanneer iemand dat hele proces heeft doorstaan dan je dan opeens verliefd bent.. Maar het kan best zo zijn dat je verliefd bent of in wording en vervolgens gaat kijken of iemand geschikt is en dan pas het gevoel accepteert, want die acceptatie is er ook nog. Dan heb je het over twee evenredige processen. Of twee processen die parallel lopen.

Ik kwam vroeger met heel veel dingen weg. Nu niet meer. Mijn tandarts vindt mij gewoon aardig. Dat mag toch?

heb jij weleens meegemaakt dat je verliefd was en dat je toch niet wilde? En dan bedoel ik dat zij niet voldeed aan een voorkeur? Die voorwaarde is toch ook een voorkeur? Het een leidt tot het ander. Als je verliefd bent geworden op bijvoorbeeld een needy persoon heeft haar gedrag gevolgen voor jouw voorwaarden. Anderzijds denk ik: het is niet heel waarschijnlijk dat je überhaupt verliefd wordt op een needy persoon. Daarnaast kijk je natuurlijk ook naar de kans. De kans dat je verliefd wordt op iemand die jou niet ziet zitten is ook kleiner dan wanneer het gevoel wederzijds kan zijn. Niet onmogelijk helaas.

@ Safrat,

Ik heb het ook niet zozeer over jou persoonlijk. Behalve, wat betreft de laatste alinea.

Ik vraag me namelijk zeer sterk af of je verliefd worden in de hand kunt hebben en dat dan dus alleen doet op een persoon die juist is.

Ik weet dat je geen relatie wilt. Jij date toch ook niet? Ik bedoel als een man jou uit vraagt en je voelt je aangetrokken dan is dat voor jou nog een reden om de eisenlijst tevoorschijn te halen en op die manier "nee" te zeggen? Hoe wil je dan verliefd worden of ergens vast stellen dat iemand wel past?

Ik denk dat het makkelijker is om vast te stellen dat het beter is om in je eentje te blijven, want jij bent de enige die perfect kan bepalen of je aan jezelf voldoet. En zo niet dan kun je dat ook veranderen, want alles heeft betrekking op jou.

Ik heb bij jou juist helemaal niet het idee dat je je laat leiden door je emoties. Ik denk dat je ze zoveel mogelijk vermijdt, dus ook verliefd zijn. Maar ik heb moeite om te geloven dat jij verliefdheid kunt controleren als je objectief hebt vastgesteld dat iemand aan de grote dingen voldoet.

Ik denk dat je het nooit zo erg heb gehad, dat je achteraf denkt: "wat is dit voor een vlaag van verstandsverbijstering geweest, want zo bijzonder was die ander eigenlijk helemaal niet", want anders had je je dat echt wel herinnerd.

Een vriend van me heeft het me eens uitgelegd, want ik ben een ramp in natuurkunde, maar eigenlijk is het een vorm van chaostheorie. Net als bij het ontstaan van een orkaan. Niet iedere depressie leidt tot een orkaan en als dat wel zo is, dan is gewoonweg niet te bepalen welke kracht ie gaat hebben, wat de route is, wat de schade wordt. Er zijn zoveel variabelen en iedere variabele, hoe klein ook, kan de uitkomst drastisch veranderen.

Voor mij geldt dat ook voor vrienden en relaties. Ik heb qua relaties niet echt voorkeuren, behalve dat ik mbt het uiterlijk lang haar aantrekkelijker vind en een tietenman ben. Maar verder heb ik toch geen invloed op de aantrekkingskracht.

Ik kan alleen de ander objectief blijven bekijken en als iets niet voldoet qua voorwaarden, weg te lopen. Dat stopt het proces, maar is nog steeds geen garantie dat de ander in je hoofd blijft. Ik ben dus niet zo bezig met eisen qua voorkeuren.

En wat vrienden heb ik niet echt voorkeuren, wel voorwaarden, maar die zijn soepeler dan bij een relatie.

Ik heb nooit meegemaakt dat ik verliefd was en het niet wilde, althans niet om de persoon of voorkeur.

Needy zijn is voor mij een symptoom net als die er zoveel zijn, zoals ziekelijk jaloers, control freak, manipulerend, dominerend etc. Maar bijna altijd is de bron een laag zelfbeeld en daardoor weinig zelfvertrouwen en zelfliefde.
Dat is iets wat ik niet kan oplossen dus, en dan is het dus wegwezen, hoe moeilijk dat ook is. Dat bedoel ik met karakter tonen. Maar mijn voorwaarde verandert dan echt niet.

Ik denk dat het heel makkelijk is om verliefd te worden op een needy person. Zoals ik al zei zijn uiterlijk en gedrag erg verraderlijk. In eerste instantie zal al die aandacht namelijk heel leuk zijn en zie je verder niets, want het is meestal ook gewenst en is verliefd worden zo gebeurd. Het gaat pas fout, wanneer de zaken normaliseren en je wat meer tijd voor jezelf wilt. Dan komt het lage zelfbeeld van de ander pas naar voren en dan vallen de rode vlaggen je pas op (die roze bril).

En daarom vind ik het selecteren zo belangrijk. Inderdaad is dat totaal geen garantie dat je verliefd wordt, maar wel dat je enigszins met een gerust hart het gevoel kunt accepteren mocht het toch komen. Mocht het fout gaan dan is de kans een stuk kleiner dat je een nasleep beleeft waar je niet op zit te wachten. Garantie heb je natuurlijk nooit. Oh en de beoordelaar zijn, is ook iets wat positief is voor de aantrekkingskracht, dat is het mooie eraan.

Natuurlijk mag jouw tandarts je aardig vinden, maar voor mij is dat dus gelijk een rode vlag. Ik weet natuurlijk niet in welke context het gebeurd is, maar ik geloof er niet zo in.

Het blijft interessante materie, juist, omdat het vaak gewoon echt niet te voorspellen is.

spell68 schreef: ↑

16-10-2018 21:34

Nou ja, eigenlijk heb ik echt nog nooit gehad dat ik dacht of voelde: "ik wil een partner". Ik heb er nooit een nodig gehad en ik heb er nog nooit een gemist.

Ik heb wel vriendinnetjes gehad, maar dat was meer, omdat ik wilde weten hoe het was of omdat ik verliefd was. Ik zag ze toen ook niet als partner. Ik heb nooit dat "wij" gevoel gehad en het voelde altijd vreemd om tegen iemand te zeggen: "mijn vriendin" en eigenlijk voelde het samenzijn op zich ook niet comfortabel.

En dat klopt helemaal hoor. Je kunt je aanleren om door die emotie je te focussen op de ratio. En de sleutel is door in een conversatie je niet te richten op wat een ander wat een ander van jou denkt, maar door je te richten op wat jij van de ander denkt. Wordt de selector, niet de selectee. Dat vereist overigens dan wel weer een gezonde stukje eigenwaarde.

En idd zoals ik al in de reactie op Safrat zei: niet teveel verwachten, jezelf niet te serieus nemen en accepteren dat niet altijd alles loopt zoals je wenst dan neemt je levenskwaliteit wel toe denk ik.

Dat is inderdaad wel de sleutel ja, het gaat er niet om wat een ander van je denkt. Het gaat om jou!

In plaats van partner wat ik dan schreef kun je ook vriendin, vriend of relatie schrijven. Dat is eigenlijk hetzelfde idee ook, "iemand nodig hebben".
Als dat niet lukt dan zit je in een soort van stress te smachten.
Ik wil een vriendin, vriend ik wil verliefd worden.
Weet je zeker dat je die nodig hebt?
Nee, die is er nu niet.

Ik las ergens iets van jou over een orkaan.
Nu weet ik dat jij ook zo vreselijk verliefd bent geweest. Dat heb ik dan ook meegemaakt. Ik denk de ergste verliefdheid en dan ook natuurlijk het ergste liefdesverdriet. Als ik in gradaties zou denken, de ergste. Nog nooit zo erg meegemaakt. Ik vraag me af en ik zou dat best ook willen weten hoe ik nu zou reageren als dat me weer zou overkomen. Ik was toen vanuit emotie voorop aanwezig aan het reageren. Verstand bleef behoorlijk achter. Dat heb jij volgens mij ook wel zo ervaren?
Kan ik dat nu doorbreken?
Ja, denk ik wel.
Je hebt die afkick al eens meegemaakt en dat gebeurt niet weer.
Je weet hoe de riem voelt om je maag.
Zelfs een uitdaging om het heel anders te doen. Als ik het over mocht doen, zou het zo anders zijn. Jij ook wel hè?


Het samenzijn voelt ook niet altijd comfortabel. Ook niet met meerdere erbij. Wel in de drukte, anoniem onder de mensen. Niet aan een tafel als groep. Haha, daar is die groep weer.

safrat schreef: ↑

16-10-2018 15:59

Nee, dat klopt. Zo gaat dat niet altijd. Maar bij mij wel en bij jou ook.
In termen als nodig heb ik nog nooit gedacht. Misschien is dat wel de reden voor mijn single status. Ik zie de noodzaak niet en dan is er ook geen behoefte. Die behoefte om bij de ander te zijn is er alleen als je verliefd bent.

Ik heb het juist wel gedacht zo nu en dan. Niet dagelijks.
Geleerd dat het geen zin heeft omdat ik bij anderen zag dat ze zich daar zo druk om maakten. Dat wilde ik echt niet. Zich pas goed voelen als er een relatie was. Dan weer blij. Compleet. Dat heb ik dan niet.
Ik heb niet het gevoel dat ik iets mis.
Dat is het niet.
Soms denk ik. Het zou ook leuk kunnen zijn. Weekendjes verliefd op stap. Gewoon in die bubbel van verliefdheid. En het heeft mij ook zoveel narigheid gebracht. Dus in gedachten gaat het alleen altijd goed.

Eslarealidad schreef: ↑

18-10-2018 12:46

Ik heb het juist wel gedacht zo nu en dan. Niet dagelijks.
Geleerd dat het geen zin heeft omdat ik bij anderen zag dat ze zich daar zo druk om maakten. Dat wilde ik echt niet. Zich pas goed voelen als er een relatie was. Dan weer blij. Compleet. Dat heb ik dan niet.
Ik heb niet het gevoel dat ik iets mis.
Dat is het niet.
Soms denk ik. Het zou ook leuk kunnen zijn. Weekendjes verliefd op stap. Gewoon in die bubbel van verliefdheid. En het heeft mij ook zoveel narigheid gebracht. Dus in gedachten gaat het alleen altijd goed.

Fictie kent geen frictie.

spell68 schreef: ↑

17-10-2018 20:22

@ Safrat,

Ik heb het ook niet zozeer over jou persoonlijk. Behalve, wat betreft de laatste alinea.

Ik vraag me namelijk zeer sterk af of je verliefd worden in de hand kunt hebben en dat dan dus alleen doet op een persoon die juist is.

Ik weet dat je geen relatie wilt. Jij date toch ook niet? Ik bedoel als een man jou uit vraagt en je voelt je aangetrokken dan is dat voor jou nog een reden om de eisenlijst tevoorschijn te halen en op die manier "nee" te zeggen? Hoe wil je dan verliefd worden of ergens vast stellen dat iemand wel past?

Ik denk dat het makkelijker is om vast te stellen dat het beter is om in je eentje te blijven, want jij bent de enige die perfect kan bepalen of je aan jezelf voldoet. En zo niet dan kun je dat ook veranderen, want alles heeft betrekking op jou.

Ik heb bij jou juist helemaal niet het idee dat je je laat leiden door je emoties. Ik denk dat je ze zoveel mogelijk vermijdt, dus ook verliefd zijn. Maar ik heb moeite om te geloven dat jij verliefdheid kunt controleren als je objectief hebt vastgesteld dat iemand aan de grote dingen voldoet.

Ik denk dat je het nooit zo erg heb gehad, dat je achteraf denkt: "wat is dit voor een vlaag van verstandsverbijstering geweest, want zo bijzonder was die ander eigenlijk helemaal niet", want anders had je je dat echt wel herinnerd.

Een vriend van me heeft het me eens uitgelegd, want ik ben een ramp in natuurkunde, maar eigenlijk is het een vorm van chaostheorie. Net als bij het ontstaan van een orkaan. Niet iedere depressie leidt tot een orkaan en als dat wel zo is, dan is gewoonweg niet te bepalen welke kracht ie gaat hebben, wat de route is, wat de schade wordt. Er zijn zoveel variabelen en iedere variabele, hoe klein ook, kan de uitkomst drastisch veranderen.

Voor mij geldt dat ook voor vrienden en relaties. Ik heb qua relaties niet echt voorkeuren, behalve dat ik mbt het uiterlijk lang haar aantrekkelijker vind en een tietenman ben. Maar verder heb ik toch geen invloed op de aantrekkingskracht.

Ik kan alleen de ander objectief blijven bekijken en als iets niet voldoet qua voorwaarden, weg te lopen. Dat stopt het proces, maar is nog steeds geen garantie dat de ander in je hoofd blijft. Ik ben dus niet zo bezig met eisen qua voorkeuren.

En wat vrienden heb ik niet echt voorkeuren, wel voorwaarden, maar die zijn soepeler dan bij een relatie.

Ik heb nooit meegemaakt dat ik verliefd was en het niet wilde, althans niet om de persoon of voorkeur.

Needy zijn is voor mij een symptoom net als die er zoveel zijn, zoals ziekelijk jaloers, control freak, manipulerend, dominerend etc. Maar bijna altijd is de bron een laag zelfbeeld en daardoor weinig zelfvertrouwen en zelfliefde.
Dat is iets wat ik niet kan oplossen dus, en dan is het dus wegwezen, hoe moeilijk dat ook is. Dat bedoel ik met karakter tonen. Maar mijn voorwaarde verandert dan echt niet.

Ik denk dat het heel makkelijk is om verliefd te worden op een needy person. Zoals ik al zei zijn uiterlijk en gedrag erg verraderlijk. In eerste instantie zal al die aandacht namelijk heel leuk zijn en zie je verder niets, want het is meestal ook gewenst en is verliefd worden zo gebeurd. Het gaat pas fout, wanneer de zaken normaliseren en je wat meer tijd voor jezelf wilt. Dan komt het lage zelfbeeld van de ander pas naar voren en dan vallen de rode vlaggen je pas op (die roze bril).

En daarom vind ik het selecteren zo belangrijk. Inderdaad is dat totaal geen garantie dat je verliefd wordt, maar wel dat je enigszins met een gerust hart het gevoel kunt accepteren mocht het toch komen. Mocht het fout gaan dan is de kans een stuk kleiner dat je een nasleep beleeft waar je niet op zit te wachten. Garantie heb je natuurlijk nooit. Oh en de beoordelaar zijn, is ook iets wat positief is voor de aantrekkingskracht, dat is het mooie eraan.

Natuurlijk mag jouw tandarts je aardig vinden, maar voor mij is dat dus gelijk een rode vlag. Ik weet natuurlijk niet in welke context het gebeurd is, maar ik geloof er niet zo in.

Het blijft interessante materie, juist, omdat het vaak gewoon echt niet te voorspellen is.

Ik las de laatste alinea als een conclusie. Die alinea staat sowieso niet op zichzelf en daarbij vergeet je wat je wil vergeten, dus ik dacht ik herhaal mijzelf nog maar één keer.

Het is maar net wat je onder controle houden verstaat. Je kan uit dat proces stappen. Je hoeft niet altijd wat met het gevoel te doen. Je kan desnoods verplaatsen. Genoeg manieren om af te weren.

Jij hebt een hele andere ervaring. Door jouw verliefdheid was je iemand die je niet wilde zijn. Ik heb iets dergelijks nooit meegemaakt. Misschien ben ik nog nooit echt verliefd geweest of liefdesverdriet gehad. Misschien heb je wel gelijk over dat vermijden. Die acceptatie komt pas na een logische verklaring. Ik wil weten waarom. Maar daarnaast zit er ook een gebrek aan overgave. Het is allemaal wat met voorbehoud. Ik zou het wel een keertje willen meemaken hoor. Ik weet alleen niet hoe.

Qua onderwerp vind ik het ook uitermate boeiend. Dat het niet te voorspellen is geloof ik niet. Ergens in deze reeks heb ik wat geschreven over factoren die verliefdheid veroorzaken. Ik geloof daar meer in dan dat het je zomaar overkomt.

Dat vaststellen of iemand past is eigenlijk alleen observatie. Ik denk dat iemand mij genoeg moet fascineren om dat te blijven doen. Aantrekkingskracht op het eerste gezicht is vaak fysiek. Dan sla je een hele andere weg in. Als ik me aantrokken zou voelen tot een man die mij uitvraagt zeg ik ja. Waarom zou ik nee zeggen? Alhoewel, talloze situaties zijn denkbaar.

Jij denkt toch ook dat je beter alleen kunt blijven? Was dat niet vanwege het uiteindelijk opbreken van de relatie door onvoldoende te geven? Geen concessies willen doen? Niet willen delen.

Eslarealidad schreef: ↑

18-10-2018 12:34

Dat is inderdaad wel de sleutel ja, het gaat er niet om wat een ander van je denkt. Het gaat om jou!

In plaats van partner wat ik dan schreef kun je ook vriendin, vriend of relatie schrijven. Dat is eigenlijk hetzelfde idee ook, "iemand nodig hebben".
Als dat niet lukt dan zit je in een soort van stress te smachten.
Ik wil een vriendin, vriend ik wil verliefd worden.
Weet je zeker dat je die nodig hebt?
Nee, die is er nu niet.

Ik las ergens iets van jou over een orkaan.
Nu weet ik dat jij ook zo vreselijk verliefd bent geweest. Dat heb ik dan ook meegemaakt. Ik denk de ergste verliefdheid en dan ook natuurlijk het ergste liefdesverdriet. Als ik in gradaties zou denken, de ergste. Nog nooit zo erg meegemaakt. Ik vraag me af en ik zou dat best ook willen weten hoe ik nu zou reageren als dat me weer zou overkomen. Ik was toen vanuit emotie voorop aanwezig aan het reageren. Verstand bleef behoorlijk achter. Dat heb jij volgens mij ook wel zo ervaren?
Kan ik dat nu doorbreken?
Ja, denk ik wel.
Je hebt die afkick al eens meegemaakt en dat gebeurt niet weer.
Je weet hoe de riem voelt om je maag.
Zelfs een uitdaging om het heel anders te doen. Als ik het over mocht doen, zou het zo anders zijn. Jij ook wel hè?


Het samenzijn voelt ook niet altijd comfortabel. Ook niet met meerdere erbij. Wel in de drukte, anoniem onder de mensen. Niet aan een tafel als groep. Haha, daar is die groep weer.

Eigenlijk is dit natuurlijk van toepassing op alle relaties. Vandaar dat ik ook optie 3 voorstelde. Maar dat is misschien ook, omdat ik me emotioneel eigenlijk niet bindt. Ik heb op zich niemand nodig, maar ik wil wel vrienden/ vriendinnen. Maar het is niet dat ik actief een voerplek ga maken om allerlei mensen aan te trekken zeg maar. Ik heb een net uitstaan en af en toe blijft er wat inhangen en die zie ik wel of die klik er is. Vaak niet, soms wel en dan zien we wel hoe lang dat duurt.

Ik heb hetzelfde als Saf. Ik heb de behoefte niet om bij iemand te zijn, alleen als ik verliefd ben. En dan krijgt het snel de naam relatie, maar eigenlijk betekent het ten teken voor de buitenwereld: "bezet, niet meer aankomen".

Wat ik wel kostbaar vind, is mensen om me heen hebben. waarbij ik ga glimlachen als ik ze zie. Die ik wil helpen als ze het nodig hebben, waar ik naar wil luisteren en waar ik beschermend over ben en vooral, waar ik heel erg mee kan lachen en die me waarderen om wie ik ben. Alles wat ik eigenlijk in een partner zoek, alleen de seks is er niet (en dus het gezeur ook niet). Ik heb eigenlijk al mijn behoeften wel vervuld wat dat betreft. Op seks na, maar als ik dat echt wil dan is dat makkelijk te krijgen of anders te kopen.

Voor mij was dat een categorie 5 (de zwaarste), maar is geen schaal voor verliefdheid, dus misschien had het nog veel erger gekund, als er nog meer variabelen waren samengevallen, geen idee. ik heb misschien uit emotie gereageerd, maar eigenlijk was het pure onzekerheid die eronder lag.

Weet je, de vraag of het je nu weer zou overkomen, is of "ja" of een totaal irrelevante vraag. Want als er niets veranderd was dan was het je weer overkomen, want het is puur een herhaling en die is altijd hetzelfde. Als er wel iets veranderd is dan is de situatie van destijds al niet meer van toepassing, was heel die ellende niet gebeurd dus is de vraag niet relevant.

Elke verandering zou zijn effect hebben. Nou, het is bij jou ook jaren verder en er zijn zoveel zaken veranderd en heel belangrijke dat er geen sprake meer is van een rimpeleffect, maar een tsunami. De belangrijkste verandering is natuurlijk bewustwording. Je weet meer, je kent jezelf beter, je weet hoe het nu werkt.

Denk maar aan Sinterklaas. Toen ik klein was, wat dat heel spannend. Zenuwachtig om een schoen te mogen zetten. Dagen niet slapen als pakjesavond naderde. Je keer met grote ogen naar Sinterklaas als ie er was... tot ze vertelde dat hij niet bestond. Dat is nog steeds een van de grootste teleurstellingen uit mijn leven. Eerst ontkende ik het nog, maar eigenlijk veranderde alles onmiddellijk. Je wist het, weg spanning weg mystiek.

Ik denk dat nu ook is met verliefdheid. Die eerste echte keer is er misschien wel een oorzaak zoals Saf zegt, maar toen je het je jezelf realiseerde, voelde het wel alsof het je overkwam. Dat is er niet meer denk ik.

Ik zag mijn ex vriendinnetje twee weken geleden nog op het werk. Ik heb er een uur mee staan te praten. Ik bekeek haar nu veel objectiever. Zou ik er nog gek op kunnen worden? Misschien, zou het lang duren? ik denk het niet. Ik denk dat als de dingen die ik toen accepteerde nu weer zouden gebeuren, ik meteen wegloop, weg gevoel. Ik denk dat jij toch ook wel hebt?

Het samenzijn voelt niet comfortabel, omdat er geen wij is voor mij. Ik ben gewend alles alleen te doen. Net als morgen, lekker naar Dordrecht, 40 minunte kaihard de radio aan en meeblèèren. Ik heb er nu al zin in. Zit er iemand bij, dan is dat er niet. Met zijn tweeën is het dan jij en ik, niet wij.

safrat schreef: ↑

18-10-2018 15:22

Ik las de laatste alinea als een conclusie. Die alinea staat sowieso niet op zichzelf en daarbij vergeet je wat je wil vergeten, dus ik dacht ik herhaal mijzelf nog maar één keer.

Het is maar net wat je onder controle houden verstaat. Je kan uit dat proces stappen. Je hoeft niet altijd wat met het gevoel te doen. Je kan desnoods verplaatsen. Genoeg manieren om af te weren.

Jij hebt een hele andere ervaring. Door jouw verliefdheid was je iemand die je niet wilde zijn. Ik heb iets dergelijks nooit meegemaakt. Misschien ben ik nog nooit echt verliefd geweest of liefdesverdriet gehad. Misschien heb je wel gelijk over dat vermijden. Die acceptatie komt pas na een logische verklaring. Ik wil weten waarom. Maar daarnaast zit er ook een gebrek aan overgave. Het is allemaal wat met voorbehoud. Ik zou het wel een keertje willen meemaken hoor. Ik weet alleen niet hoe.

Qua onderwerp vind ik het ook uitermate boeiend. Dat het niet te voorspellen is geloof ik niet. Ergens in deze reeks heb ik wat geschreven over factoren die verliefdheid veroorzaken. Ik geloof daar meer in dan dat het je zomaar overkomt.

Dat vaststellen of iemand past is eigenlijk alleen observatie. Ik denk dat iemand mij genoeg moet fascineren om dat te blijven doen. Aantrekkingskracht op het eerste gezicht is vaak fysiek. Dan sla je een hele andere weg in. Als ik me aantrokken zou voelen tot een man die mij uitvraagt zeg ik ja. Waarom zou ik nee zeggen? Alhoewel, talloze situaties zijn denkbaar.

Jij denkt toch ook dat je beter alleen kunt blijven? Was dat niet vanwege het uiteindelijk opbreken van de relatie door onvoldoende te geven? Geen concessies willen doen? Niet willen delen.

Als ik het nu lees kun je het idd als conclusie lezen, dat was niet mijn bedoeling, Het is meer dat ik die gedachte wel naïef vindt, maar dat ik dat juist bij jou totaal niet verwacht en ook helemaal niet voor me zie. Ik vergeet dingen niet opzettelijk, maar er draait dan zoveel in mijn hoofd dat ik wel eens dingen mis.

Ik bedoel met onder controle houden dat jij bijv een lijn van 0 tot 100 hebt en jij bepaalt dat je bij 75 stopt. Ik vraag me sterk af of dat kan.

Ik heb niet gehad die ik iemand werd die ik niet wilde zijn hoor. Ik had geen hekel aan mezelf. Ik wist ook niet beter dus hoe kan ik mezelf dan iets kwalijk nemen.

Kun jij dat? Verliefd zijn, gaan zoeken naar de logische verklaring en het gevoel dan accepteren? Wordt dat dan al niet minder tijdens je denkproces en zorgt de logica er niet voor dat er een effect is op een gevoel? Zijn er dan ook logische verklaring die er voor zorgen dat je het gevoel niet accepteert?

Nu ik het lees, denk ik dat dat misschien de verklaring is. Er zullen heel veel variabelen zijn die het waarom bepalen, maar de belangrijkste is misschien wel dat op dat moment alle redenen voor een gebrek aan overgave niet van toepassing zijn. Er is geen voorbehoud en dan kan het zich ontwikkelen. Maar, aangezien je de redenen niet rationeel kunt uitschakelen, heb je geen invloed op het ontwikkelproces.
Je kunt dus zelf niet beslissen om dat mee te maken, denk ik.

Ja, die factoren weet ik nog. Jij noemde eenzaamheid als een belangrijke. Maar zoals gezegd, er is misschien een oorzaak, maar het voelt alsof het je overkomt door een gebrek aan herkenning.

Bedoel je dat het vaststellen of iemand past een continue proces is, dus zonder conclusie, maar dat het continue stopt op het moment dat iemand je niet meer fascineert? Is het dan niet meer bezigheidstherapie?

Ik stelde die vraag, omdat je zei dat je een eisenlijst gebruikt als afwimpellijst en dat je verder niet date, dus trok ik de conclusie dat je mannen altijd afwimpelt, ook al voel je je wel aangetrokken. Je zou dus "nee" zeggen, zodat je niet hoeft te daten. Maar dat is dus niet zo.

Ik denk wel dat ik beter alleen kan blijven, maar ik heb geen relatie gehad die opgebroken is door onvoldoende geven, dat is het punt niet.
Ik kan wel tientallen reden geven, waarom ik beter alleen kan blijven, maar je kunt ze allemaal counteren met één antwoord: "dat zijn allemaal aannames". Eigenlijk heb ik gewoon een miljoen voorbehouden (of één: angst), waardoor ik me niet wil overgeven of een poging daartoe wil doen.

Ik denk dat namelijk diep van binnen iedereen die ideale partner wil hebben, vandaar de fantasie en vandaar dat het onderwerp ons ook bezighoudt, maar dat we teveel angst hebben, als persoon te rationeel zijn en minder behoefte hebben.

Je zeg dat ik "ook" beter alleen kan blijven, dus ik neem aan dat je dat over jezelf ook vindt. Wat zijn jouw redenen dan?

spell68 schreef: ↑

18-10-2018 22:35

Eigenlijk is dit natuurlijk van toepassing op alle relaties. Vandaar dat ik ook optie 3 voorstelde. Maar dat is misschien ook, omdat ik me emotioneel eigenlijk niet bindt. Ik heb op zich niemand nodig, maar ik wil wel vrienden/ vriendinnen. Maar het is niet dat ik actief een voerplek ga maken om allerlei mensen aan te trekken zeg maar. Ik heb een net uitstaan en af en toe blijft er wat inhangen en die zie ik wel of die klik er is. Vaak niet, soms wel en dan zien we wel hoe lang dat duurt.

Ik heb hetzelfde als Saf. Ik heb de behoefte niet om bij iemand te zijn, alleen als ik verliefd ben. En dan krijgt het snel de naam relatie, maar eigenlijk betekent het ten teken voor de buitenwereld: "bezet, niet meer aankomen".

Wat ik wel kostbaar vind, is mensen om me heen hebben. waarbij ik ga glimlachen als ik ze zie. Die ik wil helpen als ze het nodig hebben, waar ik naar wil luisteren en waar ik beschermend over ben en vooral, waar ik heel erg mee kan lachen en die me waarderen om wie ik ben. Alles wat ik eigenlijk in een partner zoek, alleen de seks is er niet (en dus het gezeur ook niet). Ik heb eigenlijk al mijn behoeften wel vervuld wat dat betreft. Op seks na, maar als ik dat echt wil dan is dat makkelijk te krijgen of anders te kopen.

Voor mij was dat een categorie 5 (de zwaarste), maar is geen schaal voor verliefdheid, dus misschien had het nog veel erger gekund, als er nog meer variabelen waren samengevallen, geen idee. ik heb misschien uit emotie gereageerd, maar eigenlijk was het pure onzekerheid die eronder lag.

Weet je, de vraag of het je nu weer zou overkomen, is of "ja" of een totaal irrelevante vraag. Want als er niets veranderd was dan was het je weer overkomen, want het is puur een herhaling en die is altijd hetzelfde. Als er wel iets veranderd is dan is de situatie van destijds al niet meer van toepassing, was heel die ellende niet gebeurd dus is de vraag niet relevant.

Elke verandering zou zijn effect hebben. Nou, het is bij jou ook jaren verder en er zijn zoveel zaken veranderd en heel belangrijke dat er geen sprake meer is van een rimpeleffect, maar een tsunami. De belangrijkste verandering is natuurlijk bewustwording. Je weet meer, je kent jezelf beter, je weet hoe het nu werkt.

Denk maar aan Sinterklaas. Toen ik klein was, wat dat heel spannend. Zenuwachtig om een schoen te mogen zetten. Dagen niet slapen als pakjesavond naderde. Je keer met grote ogen naar Sinterklaas als ie er was... tot ze vertelde dat hij niet bestond. Dat is nog steeds een van de grootste teleurstellingen uit mijn leven. Eerst ontkende ik het nog, maar eigenlijk veranderde alles onmiddellijk. Je wist het, weg spanning weg mystiek.

Ik denk dat nu ook is met verliefdheid. Die eerste echte keer is er misschien wel een oorzaak zoals Saf zegt, maar toen je het je jezelf realiseerde, voelde het wel alsof het je overkwam. Dat is er niet meer denk ik.

Ik zag mijn ex vriendinnetje twee weken geleden nog op het werk. Ik heb er een uur mee staan te praten. Ik bekeek haar nu veel objectiever. Zou ik er nog gek op kunnen worden? Misschien, zou het lang duren? ik denk het niet. Ik denk dat als de dingen die ik toen accepteerde nu weer zouden gebeuren, ik meteen wegloop, weg gevoel. Ik denk dat jij toch ook wel hebt?

Het samenzijn voelt niet comfortabel, omdat er geen wij is voor mij. Ik ben gewend alles alleen te doen. Net als morgen, lekker naar Dordrecht, 40 minunte kaihard de radio aan en meeblèèren. Ik heb er nu al zin in. Zit er iemand bij, dan is dat er niet. Met zijn tweeën is het dan jij en ik, niet wij.

Ik heb dat toch ook hetzelfde als jullie, alleen als ik verliefd ben dan heb ik de behoefte ook om bij iemand te zijn.
Als ik terug denk aan de dates die ik heb gehad dan vond ik de stapavond gezellig maar daarna had ik geen behoefte meer omdat ik niet verliefd was.
Dan zitten er misschien een paar dates in om te kijken of gevoel komt. Je gaat toch niet met iemand om maar een relatie te hebben?
Er zullen er zat zijn denk ik maar dan kom je jezelf echt wel tegen hoor.
Als je goed in balans bent dan ga je voor een verliefdheid in het begin en niet omdat je zonodig een partner wil hebben.

Jaaaaa lekker naar Dordrecht! Meeblèren!
'Wij' horen het nog wel!
Samen verliefd zingen in de auto heeft ook wel wat.
Steeds een andere cd opzetten.
Wegdromen.
Weekendje weg. België of.........

safrat schreef: ↑

18-10-2018 13:33

Fictie kent geen frictie.

Neem een denkbeeldige man.
Op tv was een keer een vrouw die had een zelfverzonnen man.
Ik moest daar opeens aan denken.

Eslarealidad schreef: ↑

19-10-2018 11:57

Ik heb dat toch ook hetzelfde als jullie, alleen als ik verliefd ben dan heb ik de behoefte ook om bij iemand te zijn.
Als ik terug denk aan de dates die ik heb gehad dan vond ik de stapavond gezellig maar daarna had ik geen behoefte meer omdat ik niet verliefd was.
Dan zitten er misschien een paar dates in om te kijken of gevoel komt. Je gaat toch niet met iemand om maar een relatie te hebben?
Er zullen er zat zijn denk ik maar dan kom je jezelf echt wel tegen hoor.
Als je goed in balans bent dan ga je voor een verliefdheid in het begin en niet omdat je zonodig een partner wil hebben.

Jaaaaa lekker naar Dordrecht! Meeblèren!
'Wij' horen het nog wel!
Samen verliefd zingen in de auto heeft ook wel wat.
Steeds een andere cd opzetten.
Wegdromen.
Weekendje weg. België of.........

Ik denk dat er heel veel mensen zijn die samenzijn om maar een relatie te hebben of om niet alleen te hoeven zijn. Er zullen ook heel veel mensen zijn die niet zo zijn, maar die verliefd zijn niet als voorwaarde hebben om een relatie te beginnen.

Nou ik heb lekker geblèèrd op de heenweg. Mooi, jaren 60, stuur is een prima luchtgitaar en gaan maar! Op de terugweg was het wel minder. De pees ging goed, maar ik heb het weer verergerd. Heeft ie helemaal volgespoten met vocht dus nu is het niet meer dan een beetje hinken.

Samen zingen in de auto? Da's vragen om ongelukken. Een duet, paradise by the dashboard light, dan moet je elkaar natuurlijk wel in de ogen aankijken, is niet zo handig op de snelweg denk ik...

Een weekendje Italië! Vlees eten en pizza bolletjes!

spell68 schreef: ↑

19-10-2018 16:29

Ik denk dat er heel veel mensen zijn die samenzijn om maar een relatie te hebben of om niet alleen te hoeven zijn. Er zullen ook heel veel mensen zijn die niet zo zijn, maar die verliefd zijn niet als voorwaarde hebben om een relatie te beginnen.

Nou ik heb lekker geblèèrd op de heenweg. Mooi, jaren 60, stuur is een prima luchtgitaar en gaan maar! Op de terugweg was het wel minder. De pees ging goed, maar ik heb het weer verergerd. Heeft ie helemaal volgespoten met vocht dus nu is het niet meer dan een beetje hinken.

Samen zingen in de auto? Da's vragen om ongelukken. Een duet, paradise by the dashboard light, dan moet je elkaar natuurlijk wel in de ogen aankijken, is niet zo handig op de snelweg denk ik...

Een weekendje Italië! Vlees eten en pizza bolletjes!

Je bent dus nu officieel een zielepoot.
Ga je nu al je emoties wegeten?

Veel plezier. Ik weet niet wat pizzabolletjes zijn.

safrat schreef: ↑

19-10-2018 17:00

Je bent dus nu officieel een zielepoot.
Ga je nu al je emoties wegeten?

Veel plezier. Ik weet niet wat pizzabolletjes zijn.

Nou zeg dat wel. Het ziet er niet uit. Maar goed, goeie reden om vooral op de bank te blijven liggen. Maar direct ga ik de emoties idd weg eten. Een boulet met Belgische mayonaise. Dat is wel goed voor de tranen denk ik.

Ik ga niet naar Italië, ik reageerde op het of... van Esla. Pizzabolletjes, zijn bolletjes pizzadeeg, gezouten en gefrituurd. Echt lekker.

Eslarealidad schreef: ↑

19-10-2018 12:05

Neem een denkbeeldige man.
Op tv was een keer een vrouw die had een zelfverzonnen man.
Ik moest daar opeens aan denken.

Het heeft wel voordelen. Had die vrouw dat bewust gedaan of was ze ziek in haar hoofd?

spell68 schreef: ↑

19-10-2018 16:29

Ik denk dat er heel veel mensen zijn die samenzijn om maar een relatie te hebben of om niet alleen te hoeven zijn. Er zullen ook heel veel mensen zijn die niet zo zijn, maar die verliefd zijn niet als voorwaarde hebben om een relatie te beginnen.

Nou ik heb lekker geblèèrd op de heenweg. Mooi, jaren 60, stuur is een prima luchtgitaar en gaan maar! Op de terugweg was het wel minder. De pees ging goed, maar ik heb het weer verergerd. Heeft ie helemaal volgespoten met vocht dus nu is het niet meer dan een beetje hinken.

Samen zingen in de auto? Da's vragen om ongelukken. Een duet, paradise by the dashboard light, dan moet je elkaar natuurlijk wel in de ogen aankijken, is niet zo handig op de snelweg denk ik...

Een weekendje Italië! Vlees eten en pizza bolletjes!

Een weekendje is te kort voor Italië!
Met de auto zeker.
Lijkt me geweldig daar.
Heerlijk!

Oeps, dat is niet best, jouw pees.
Wanneer gaat dat nou eens over hè?
Pijnlijk!

Die lange wegen lenen zich wel voor muziek. Vooral voor je kijken, soms een lach opzij en een aai over je haar. Hand op je dij. Soms wat ongemakkelijk. Whahaha.
Dat zijn de leuke herinneringen.
Als je mot in de auto hebt is het een heel ander verhaal.

safrat schreef: ↑

19-10-2018 17:09

Het heeft wel voordelen. Had die vrouw dat bewust gedaan of was ze ziek in haar hoofd?

Nee, niet ziek, ze had wel inzicht.
Hij kwam thuis van werk en ging zitten.
Vond ze gezellig. Dat idee, denk ik.
Dat herinner ik me nog.
Ik kon het filmpje niet meer vinden.

spell68 schreef: ↑

19-10-2018 17:09

Nou zeg dat wel. Het ziet er niet uit. Maar goed, goeie reden om vooral op de bank te blijven liggen. Maar direct ga ik de emoties idd weg eten. Een boulet met Belgische mayonaise. Dat is wel goed voor de tranen denk ik.

Ik ga niet naar Italië, ik reageerde op het of... van Esla. Pizzabolletjes, zijn bolletjes pizzadeeg, gezouten en gefrituurd. Echt lekker.

Mmmm, lekker.
Ik ben aan de lijn.
Nu ik niet meer date let ik minder op.

spell68 schreef: ↑

18-10-2018 23:36

Als ik het nu lees kun je het idd als conclusie lezen, dat was niet mijn bedoeling, Het is meer dat ik die gedachte wel naïef vindt, maar dat ik dat juist bij jou totaal niet verwacht en ook helemaal niet voor me zie. Ik vergeet dingen niet opzettelijk, maar er draait dan zoveel in mijn hoofd dat ik wel eens dingen mis.

Ik bedoel met onder controle houden dat jij bijv een lijn van 0 tot 100 hebt en jij bepaalt dat je bij 75 stopt. Ik vraag me sterk af of dat kan.

Ik heb niet gehad die ik iemand werd die ik niet wilde zijn hoor. Ik had geen hekel aan mezelf. Ik wist ook niet beter dus hoe kan ik mezelf dan iets kwalijk nemen.

Kun jij dat? Verliefd zijn, gaan zoeken naar de logische verklaring en het gevoel dan accepteren? Wordt dat dan al niet minder tijdens je denkproces en zorgt de logica er niet voor dat er een effect is op een gevoel? Zijn er dan ook logische verklaring die er voor zorgen dat je het gevoel niet accepteert?

Nu ik het lees, denk ik dat dat misschien de verklaring is. Er zullen heel veel variabelen zijn die het waarom bepalen, maar de belangrijkste is misschien wel dat op dat moment alle redenen voor een gebrek aan overgave niet van toepassing zijn. Er is geen voorbehoud en dan kan het zich ontwikkelen. Maar, aangezien je de redenen niet rationeel kunt uitschakelen, heb je geen invloed op het ontwikkelproces.
Je kunt dus zelf niet beslissen om dat mee te maken, denk ik.

Ja, die factoren weet ik nog. Jij noemde eenzaamheid als een belangrijke. Maar zoals gezegd, er is misschien een oorzaak, maar het voelt alsof het je overkomt door een gebrek aan herkenning.

Bedoel je dat het vaststellen of iemand past een continue proces is, dus zonder conclusie, maar dat het continue stopt op het moment dat iemand je niet meer fascineert? Is het dan niet meer bezigheidstherapie?

Ik stelde die vraag, omdat je zei dat je een eisenlijst gebruikt als afwimpellijst en dat je verder niet date, dus trok ik de conclusie dat je mannen altijd afwimpelt, ook al voel je je wel aangetrokken. Je zou dus "nee" zeggen, zodat je niet hoeft te daten. Maar dat is dus niet zo.

Ik denk wel dat ik beter alleen kan blijven, maar ik heb geen relatie gehad die opgebroken is door onvoldoende geven, dat is het punt niet.
Ik kan wel tientallen reden geven, waarom ik beter alleen kan blijven, maar je kunt ze allemaal counteren met één antwoord: "dat zijn allemaal aannames". Eigenlijk heb ik gewoon een miljoen voorbehouden (of één: angst), waardoor ik me niet wil overgeven of een poging daartoe wil doen.

Ik denk dat namelijk diep van binnen iedereen die ideale partner wil hebben, vandaar de fantasie en vandaar dat het onderwerp ons ook bezighoudt, maar dat we teveel angst hebben, als persoon te rationeel zijn en minder behoefte hebben.

Je zeg dat ik "ook" beter alleen kan blijven, dus ik neem aan dat je dat over jezelf ook vindt. Wat zijn jouw redenen dan?

Ik denk juist wel dat dat kan. Ik zou niet weten waarom niet. Je zou alleen gedrag en gevoel moeten inschalen om tot die 100 te komen. Het gaat natuurlijk niet zozeer om het gevoel op zich maar wat jij met dat gevoel doet. Die acceptatie is eigenlijk een soort startsein.

Eenzaamheid is nooit een factor geweest. Eenzaamheid is een onzuiver motief. Bij mij is dat vaak zin in seks (al vind ik die zelf best valide) en verveling. Ik weet niet of je dat bezigheidstherapie moet noemen. Ik denk eigenlijk nooit vanuit een eventuele relatiewens. Al zit er wel verschil tussen de een en de ander. Misschien zijn het de vraagtekens die iemand oproept of het verlangen om iemand volledig te doorgronden. Ik weet het niet. Bij de meeste mensen weet ik het al of denk het te weten en dan schuif ik het opzij, omdat wat waar is niet zoveel uitmaakt. Dat is misschien wel het belangrijkste verschil. Iemand belangrijk genoeg vinden om het zeker te willen weten.

Ik ben op zoek naar de man met de Clark Gable snor, maar dan zonder snor. We zijn allemaal op zoek naar die man. Niet te vinden, want een schim. Geen eisenlijst, maar een gevoel.

Jij schrijft over angst wat ik eerder geschreven heb, Ik heb er eigenlijk niet zoveel aan toe te voegen. Je zou kunnen stellen dat vrijwel alle negatieve gevoelens of emoties te herleiden zijn tot angst.

Over het niet willen heb ik ook al eerder geschreven. Seks is op dit moment geen drijfveer. Zonder dat heb ik geen behoefte om iets met iemand te beginnen. Als ik wel zin heb zet ik mezelf wel weer op een site.

Ik zie het trouwens wel bij meer mensen. Het niet willen. Geen moeite doen. Dat sluipt er een beetje in als je al zo lang alleen bent. Het is toch anders als je regelmatig een relatie hebt.

Waar ben je bang voor?

Eslarealidad schreef: ↑

19-10-2018 19:00

Mmmm, lekker.
Ik ben aan de lijn.
Nu ik niet meer date let ik minder op.

Ik schommel wat tussen 2 maten. Dat gaat allemaal vanzelf.
Waarom let je meer op eten als je date? Of wil je alleen daten als je wat slanker bent?

safrat schreef: ↑

20-10-2018 17:05

Ik schommel wat tussen 2 maten. Dat gaat allemaal vanzelf.
Waarom let je meer op eten als je date? Of wil je alleen daten als je wat slanker bent?

Ja, ik schommel daar ook tussenin.
Als ik date zijn die paar kilo's te veel er zeker af. Nu ook alweer wat afgevallen. Kan ik mijn mooie kleding zonder moeite aan. Gezellig uit eten.
Anders moet ik al staande eten.
Zit die lovehandle in de weg.
Grappig woord.

Eslarealidad schreef: ↑

20-10-2018 17:47

Ja, ik schommel daar ook tussenin.
Als ik date zijn die paar kilo's te veel er zeker af. Nu ook alweer wat afgevallen. Kan ik mijn mooie kleding zonder moeite aan. Gezellig uit eten.
Anders moet ik al staande eten.
Zit die lovehandle in de weg.
Grappig woord.

Dat is het nadeel van een strakke jurk.
Ik heb geen lovehandles. Bij mij zit alles verspreid. Hoewel: platte buik maar stevige armen. je moet het maar doen met wat je hebt.

safrat schreef: ↑

20-10-2018 17:02

Ik denk juist wel dat dat kan. Ik zou niet weten waarom niet. Je zou alleen gedrag en gevoel moeten inschalen om tot die 100 te komen. Het gaat natuurlijk niet zozeer om het gevoel op zich maar wat jij met dat gevoel doet. Die acceptatie is eigenlijk een soort startsein.

Eenzaamheid is nooit een factor geweest. Eenzaamheid is een onzuiver motief. Bij mij is dat vaak zin in seks (al vind ik die zelf best valide) en verveling. Ik weet niet of je dat bezigheidstherapie moet noemen. Ik denk eigenlijk nooit vanuit een eventuele relatiewens. Al zit er wel verschil tussen de een en de ander. Misschien zijn het de vraagtekens die iemand oproept of het verlangen om iemand volledig te doorgronden. Ik weet het niet. Bij de meeste mensen weet ik het al of denk het te weten en dan schuif ik het opzij, omdat wat waar is niet zoveel uitmaakt. Dat is misschien wel het belangrijkste verschil. Iemand belangrijk genoeg vinden om het zeker te willen weten.

Ik ben op zoek naar de man met de Clark Gable snor, maar dan zonder snor. We zijn allemaal op zoek naar die man. Niet te vinden, want een schim. Geen eisenlijst, maar een gevoel.

Jij schrijft over angst wat ik eerder geschreven heb, Ik heb er eigenlijk niet zoveel aan toe te voegen. Je zou kunnen stellen dat vrijwel alle negatieve gevoelens of emoties te herleiden zijn tot angst.

Over het niet willen heb ik ook al eerder geschreven. Seks is op dit moment geen drijfveer. Zonder dat heb ik geen behoefte om iets met iemand te beginnen. Als ik wel zin heb zet ik mezelf wel weer op een site.

Ik zie het trouwens wel bij meer mensen. Het niet willen. Geen moeite doen. Dat sluipt er een beetje in als je al zo lang alleen bent. Het is toch anders als je regelmatig een relatie hebt.

Waar ben je bang voor?

Het sluipt erin, ja.
Ook als je regelmatig een relatie hebt sluipt dat erin.
Je ziet het om je heen. Zijn niet lang alleen. Ook op tv. Ik ben wel lang alleen. Misschien als ik een BN'er zou zijn ook niet.
Jij ook misschien dan niet.
Ik kan ook denken, ik ga eens ergens anders kijken. Doe dat niet.
Ik kom vaak dezelfde koppen tegen.
In real life en ook online.
Dan weer swipen met goede moed.
Vooral naar links. Soms naar rechts en dan bingo. Ja, zoals jij zei zullen mannen meer naar rechts swipen.
Dan is het inderdaad erin geslopen vanuit die comfort-zone lijkt wel om weer terug te kruipen. Omdat het nieuwe eraf is. En er toch vanuit mij weer geen klik is.
Tijd om mezelf te resetten!
Doe je mee?

safrat schreef: ↑

20-10-2018 17:56

Dat is het nadeel van een strakke jurk.
Ik heb geen lovehandles. Bij mij zit alles verspreid. Hoewel: platte buik maar stevige armen. je moet het maar doen met wat je hebt.

Ja, tuurlijk dat is ook zo.
Ik heb ook best stevige armen.
Kunnen we elkaar een arm geven.

Toch als die paar kilo eraf is dan komt die slanke taille mooi uit.