Relaties
alle pijlers
Vriend biecht biseksuele gevoelens op, en nu?
donderdag 19 september 2019 14:44
Mijn vriend en ik zijn zes jaar samen, en hebben een goede relatie, met alles erop en eraan. We houden van elkaar, doen veel samen (reizen, feestjes, hangen, op pad, met vrienden maar ook alleen). Af en toe een ruzie kan voorkomen, maar over kleine domme dingen (huishouden) en daar zijn we na een paar minuten wel weer overheen en dan kunnen we weer lachen.
Nu is het zo dat we twee jaar geleden op het punt stonden samen een huis te kopen, en dit voor hem niet goed voelde. Hij ervaarde twijfels, en wist niet waar dit vandaan kwam. We hebben daar veel over gepraat, en uiteindelijk, na een half jaar ofzo, heb ik hem naar een coach/psycholoog gestuurd omdat hij (en wij) er zelf niet mee verder kwamen. Na dat gesprek daar kwam het hoge woord eruit. De reden dat hij twijfelde was dat hij het idee had biseksueel te zijn, en dat eigenlijk nooit aan zichzelf, of wie dan ook, had uitgesproken. Maar hij kon opgewonden raken van mannen en dat bracht hem in de war. Vanzelfsprekend de huizenjacht stil gelegd, en er veel over gepraat.
Heb geluisterd naar wat er in hem om ging en hem eerlijk gevraagd wat hij er dan mee wilde. Dat wist hij allemaal niet, dat moest even zakken. Prima, zelf ben ik in de maanden daarna er nog een paar keer over begonnen en hebben we er vaak gesprekken over gevoerd. Puntje bij paaltje, hij voelde zich enorm opgelucht omdat hij het idee had al tijden met een geheim rondgelopen te hebben, en dat dit tussen ons in was gaan staan. En het delen van de gevoelens met mij, en met een aantal van zijn vrienden was genoeg. Hij had geen drang er iets mee te doen en het was voldoende dat dit nu out in the open was. Dit was mei vorig jaar.
Sinds begin van dit jaar zijn we weer begonnen met het zoeken naar een ander huis (we wonen in een 1 kamer appartement). En alles voelde goed, we leken door dit alles juist meer open te zijn naar elkaar en dichterbij elkaar dan ooit. Afgelopen voorjaar waren we samen een maand op reis en daar hebben we besloten vol voor een huis te gaan, en ook voor een baby. Allebei zijn we daar steeds twijfelkonten over geweest, maar nu toch besloten het aan het lot over te laten. (Ik ben 38 hij is 35).
En nu, een paar weken terug zaten we onderweg in de auto naar huis van een familie bezoek, en we hadden het over een woning die we bekeken hadden. Ik zei laten we een bod doen, hij aarzelde. Toen kwam het hoge woord eruit, hij vond het toch spannend om die stap te zetten. Want in de afgelopen maanden had hij wel eens gefantaseerd over hoe het zou zijn om alleen te zijn, op zich zelf te wonen, en tja dat hij dat voelde was toch een teken dat een huis kopen niet de juist stap is. Ik was in shock, kwaad, verdrietig, alles tegelijk, hoe kan dit nou? Een paar maanden geleden besloten we nog ervoor te gaan, voor the whole package, en nu dit?
Bij doorvragen kwam hij ermee dat het biseksuele verhaal ook meespeelde. Want hij wilde niet op zijn 75e wakker worden en spijt hebben van dat hij die kant van zichzelf nooit ontdekt had. En dat zit hem nu in de weg bij ons. Hij zei dat de twijfels die hij noemde voortkwamen uit het feit dat het wat hem betreft onverenigbaar is met zijn relatie met mij. We zijn samen met iemand gaan praten, waar hij zelf noemde dat hij dit, maar dan andersom met zijn ex heeft meegemaakt. Hij heeft haar toen alle ruimte geboden om dat te gaan ontdekken, waar zij geen gebruik van heeft gemaakt toen, en achteraf spijt van heeft gehad. Dit wist ik al, hij heeft dit ook tegen mij genoemd, vrij in het begin van onze relatie, en gezegd dat als ik zelf ooit iets met een vrouw zou willen doen, hij me daar alle ruimte toe gaf. Ik zou het mogen vertellen of niet, hij voelt zich daardoor niet bedreigd. Toen dacht ik daar verder niks over, en heb daar zelf ook niks mee gedaan verder.
In het gesprek kwam eruit dat hij me niet voor het blok wilde zetten en aan me vragen hem die ruimte te geven, maar eigenlijk is dat wel wat hij wil. Hij wil mij niet kwijt, houdt van me, ziet echt wel een toekomst ook samen. Maar wil deze gevoelens niet weg blijven drukken. Dus hij wil dat ik hem die ruimte geef om dat deel van zichzelf te ontdekken. Naar eigen zeggen is het alleen iets seksueels, en wil hij geen relatie met een man, dat ik hem daarop kan vertrouwen. Maar toen dit vorig jaar speelde, heb ik hem gezegd dat als hij iets wilde hiermee, dat hij daar eerlijk over moest zijn, en dat heeft hij nu niet gedaan, dus mijn vertrouwen is op dit moment beschaamd.
Ik weet niet hoe ik hier mee om moet gaan. Ik wil hem niet kwijt, maar ik moet er niet aan denken hem te delen met iemand anders. Man of vrouw, seksueel of emotioneel. Ik blijf maar cirkeltjes draaien en probeer me in hem te verplaatsen en het van alle kanten te zien, maar vind het onwijs moeilijk.
Zijn er hier mensen die in dezelfde situatie hebben gezeten of zitten? Ik kan het gelukkig goed met vrienden bespreken, maar ken niemand die dit zelf heeft meegemaakt. Het lijkt me fijn het hier eens met een ervaringsdeskundige over te hebben. Zowel degene in mijn positie, als die van mijn vriend.
Nu is het zo dat we twee jaar geleden op het punt stonden samen een huis te kopen, en dit voor hem niet goed voelde. Hij ervaarde twijfels, en wist niet waar dit vandaan kwam. We hebben daar veel over gepraat, en uiteindelijk, na een half jaar ofzo, heb ik hem naar een coach/psycholoog gestuurd omdat hij (en wij) er zelf niet mee verder kwamen. Na dat gesprek daar kwam het hoge woord eruit. De reden dat hij twijfelde was dat hij het idee had biseksueel te zijn, en dat eigenlijk nooit aan zichzelf, of wie dan ook, had uitgesproken. Maar hij kon opgewonden raken van mannen en dat bracht hem in de war. Vanzelfsprekend de huizenjacht stil gelegd, en er veel over gepraat.
Heb geluisterd naar wat er in hem om ging en hem eerlijk gevraagd wat hij er dan mee wilde. Dat wist hij allemaal niet, dat moest even zakken. Prima, zelf ben ik in de maanden daarna er nog een paar keer over begonnen en hebben we er vaak gesprekken over gevoerd. Puntje bij paaltje, hij voelde zich enorm opgelucht omdat hij het idee had al tijden met een geheim rondgelopen te hebben, en dat dit tussen ons in was gaan staan. En het delen van de gevoelens met mij, en met een aantal van zijn vrienden was genoeg. Hij had geen drang er iets mee te doen en het was voldoende dat dit nu out in the open was. Dit was mei vorig jaar.
Sinds begin van dit jaar zijn we weer begonnen met het zoeken naar een ander huis (we wonen in een 1 kamer appartement). En alles voelde goed, we leken door dit alles juist meer open te zijn naar elkaar en dichterbij elkaar dan ooit. Afgelopen voorjaar waren we samen een maand op reis en daar hebben we besloten vol voor een huis te gaan, en ook voor een baby. Allebei zijn we daar steeds twijfelkonten over geweest, maar nu toch besloten het aan het lot over te laten. (Ik ben 38 hij is 35).
En nu, een paar weken terug zaten we onderweg in de auto naar huis van een familie bezoek, en we hadden het over een woning die we bekeken hadden. Ik zei laten we een bod doen, hij aarzelde. Toen kwam het hoge woord eruit, hij vond het toch spannend om die stap te zetten. Want in de afgelopen maanden had hij wel eens gefantaseerd over hoe het zou zijn om alleen te zijn, op zich zelf te wonen, en tja dat hij dat voelde was toch een teken dat een huis kopen niet de juist stap is. Ik was in shock, kwaad, verdrietig, alles tegelijk, hoe kan dit nou? Een paar maanden geleden besloten we nog ervoor te gaan, voor the whole package, en nu dit?
Bij doorvragen kwam hij ermee dat het biseksuele verhaal ook meespeelde. Want hij wilde niet op zijn 75e wakker worden en spijt hebben van dat hij die kant van zichzelf nooit ontdekt had. En dat zit hem nu in de weg bij ons. Hij zei dat de twijfels die hij noemde voortkwamen uit het feit dat het wat hem betreft onverenigbaar is met zijn relatie met mij. We zijn samen met iemand gaan praten, waar hij zelf noemde dat hij dit, maar dan andersom met zijn ex heeft meegemaakt. Hij heeft haar toen alle ruimte geboden om dat te gaan ontdekken, waar zij geen gebruik van heeft gemaakt toen, en achteraf spijt van heeft gehad. Dit wist ik al, hij heeft dit ook tegen mij genoemd, vrij in het begin van onze relatie, en gezegd dat als ik zelf ooit iets met een vrouw zou willen doen, hij me daar alle ruimte toe gaf. Ik zou het mogen vertellen of niet, hij voelt zich daardoor niet bedreigd. Toen dacht ik daar verder niks over, en heb daar zelf ook niks mee gedaan verder.
In het gesprek kwam eruit dat hij me niet voor het blok wilde zetten en aan me vragen hem die ruimte te geven, maar eigenlijk is dat wel wat hij wil. Hij wil mij niet kwijt, houdt van me, ziet echt wel een toekomst ook samen. Maar wil deze gevoelens niet weg blijven drukken. Dus hij wil dat ik hem die ruimte geef om dat deel van zichzelf te ontdekken. Naar eigen zeggen is het alleen iets seksueels, en wil hij geen relatie met een man, dat ik hem daarop kan vertrouwen. Maar toen dit vorig jaar speelde, heb ik hem gezegd dat als hij iets wilde hiermee, dat hij daar eerlijk over moest zijn, en dat heeft hij nu niet gedaan, dus mijn vertrouwen is op dit moment beschaamd.
Ik weet niet hoe ik hier mee om moet gaan. Ik wil hem niet kwijt, maar ik moet er niet aan denken hem te delen met iemand anders. Man of vrouw, seksueel of emotioneel. Ik blijf maar cirkeltjes draaien en probeer me in hem te verplaatsen en het van alle kanten te zien, maar vind het onwijs moeilijk.
Zijn er hier mensen die in dezelfde situatie hebben gezeten of zitten? Ik kan het gelukkig goed met vrienden bespreken, maar ken niemand die dit zelf heeft meegemaakt. Het lijkt me fijn het hier eens met een ervaringsdeskundige over te hebben. Zowel degene in mijn positie, als die van mijn vriend.
donderdag 19 september 2019 16:48
Dat huis niet durven te kopen klinkt eerder als koudwatervrees. En dat hij zich heeft voorgesteld hoe het is om alleen te wonen... tja, sorry, maar hij durft het gewoon niet aan.
En dat hij bi is en wil experimenteren, dat is een tweede (als bi kun je ook fantaseren en kan een monogame relatie prima werken). Ik krijg als ik dit zo lees gewoon niet het gevoel dat jullie voor elkaar bestemd zijn.
En dat hij bi is en wil experimenteren, dat is een tweede (als bi kun je ook fantaseren en kan een monogame relatie prima werken). Ik krijg als ik dit zo lees gewoon niet het gevoel dat jullie voor elkaar bestemd zijn.
donderdag 19 september 2019 17:13
@kraaienpootje dankjewel, dat is lief. Ik wil ook de tijd nemen, maar wil voorkomen dat ik te lang blijf hangen hierin. Deze staat van zijn en leven.
@baggal fantaseren heb ik ook nul moeite mee, doe ik zelf ook en wij samen ook. Maar je hoeft idd niet met elke fantasie iets te doen. En ik weet niet of hij zich daar bewust van is, lijkt me wel.
@baggal fantaseren heb ik ook nul moeite mee, doe ik zelf ook en wij samen ook. Maar je hoeft idd niet met elke fantasie iets te doen. En ik weet niet of hij zich daar bewust van is, lijkt me wel.
donderdag 19 september 2019 17:15
Tja, dat was misschien toen zijn oprechte overtuiging. je kunt altijd opeens toch iets anders willen dan je hebt. Dat blijft zo in welke relatie dan ook. Ook al denk je dat het je nooit zal overkomen.Brecht1980 schreef: ↑19-09-2019 15:58Dit heb ik hem gevraagd, maar dat heeft hij niet gedaan, op onderzoek uit. Mijn vertrouwen is beschaamd omdat toen dit ruim een jaar terug speelde, en hij zei dat hij er niks mee wilde verder, dat nu dus achteraf niet zo blijkt te zijn.
Dat hij niet met je wil settelen ook al is er niet concreet iemand of iets anders, zegt me dat hij vooral niet wil settelen (met jou), of stiekem al wel een ander heeft. Je laat dit niet allemaal ploffen op een theoretische situatie.
Vroeger toen de zee nog schoon was en seks vies....
donderdag 19 september 2019 17:19
Ik vind dit best wel pittig. Ik ben ook bisexueel. Mijn vriend heeft er geen problemen mee als ik met een vrouw sex zou hebben, maar ik kies hier bewust niet voor. Dat ik ook opgewonden kan raken van vrouwen zegt niks. Hij kan ook opgewonden raken van andere vrouwen dan ik, maar daar doet hij ook niks mee. Je hoeft niet alles waar je opgewonden van raakt uit te proberen of elke fantasie waarheid te maken. Mocht hij dit perse willen, dan zit er niks anders op.
Is een trio met een andere man erbij misschien een optie voor je?
Is een trio met een andere man erbij misschien een optie voor je?
donderdag 19 september 2019 17:22
Eens. Vandaar ook mijn vraag of hij wel beseft zijn gedragingen voor jou genoeg reden (kunnen) geven tot het beeindigen van de relatie. Ik vind het nl. zo vreemd dat hij bewust die kans aanvaardt voor iets wat nog niet heeft plaatsgevonden en dat hij jou als het ware voor het blok zet (en daarbij niet aangeeft of hij wel een huis + baby wil als jij hem de vrijheid geeft om, zoals hij het zelf omschrijft, 'zichzelf te ontdekken'. Wat een enorme K** situatie.lolapaloeza schreef: ↑19-09-2019 17:15Tja, dat was misschien toen zijn oprechte overtuiging. je kunt altijd opeens toch iets anders willen dan je hebt. Dat blijft zo in welke relatie dan ook. Ook al denk je dat het je nooit zal overkomen.
Dat hij niet met je wil settelen ook al is er niet concreet iemand of iets anders, zegt me dat hij vooral niet wil settelen (met jou), of stiekem al wel een ander heeft. Je laat dit niet allemaal ploffen op een theoretische situatie.
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
donderdag 19 september 2019 17:35
En draai het verhaal nu eens om. Precies dezelfde situatie, alleen wil hij ruimte om te ontdekken met een andere vrouw ipv met een andere man. Wil je dan nog steeds zo begripvol zijn?
Ik krijg er een beetje genoeg van, de hoeveelheid partners die biseksualiteit als smoes gebruiken om een vrijbrief te krijgen voor vreemdgaan.
Heel cru maar kort gezegd: hij wil zich niet binden aan je. Voor mij zou dat genoeg zijn.
Ik krijg er een beetje genoeg van, de hoeveelheid partners die biseksualiteit als smoes gebruiken om een vrijbrief te krijgen voor vreemdgaan.
Heel cru maar kort gezegd: hij wil zich niet binden aan je. Voor mij zou dat genoeg zijn.
-
donderdag 19 september 2019 17:35
Als jij heel hard bent voor jezelf en zonder voorbehoud naar zijn motieven kijkt..
Was hij dan oprecht toen hij zei dat hij niet wilde experimenteren en overvalt deze uitbreiding van zijn wensen hem nu ook?
Of is hij ook aan het manipuleren met jouw wensen, jouw hoop en jouw leeftijd?
Was hij dan oprecht toen hij zei dat hij niet wilde experimenteren en overvalt deze uitbreiding van zijn wensen hem nu ook?
Of is hij ook aan het manipuleren met jouw wensen, jouw hoop en jouw leeftijd?
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
donderdag 19 september 2019 18:13
Het zal hier vast niet populair zijn, maar ik zou het niet gek vinden als je dat wel als reden zou hebben.Brecht1980 schreef: ↑19-09-2019 15:56Maar ja pauze of niet, ik word over een paar maanden al 39 dus voelt wel alsof met hem de laatste kans is. En hoewel ik dat niet als reden wil gebruiken om te blijven, weegt het toch wel mee.
donderdag 19 september 2019 18:19
Ik gooi het eens even over een andere boeg;
Jullie willen graag kinderen, maar de relatie heeft daar op dit moment niet de goede basis voor en kinderen krijgen in een instabiele relatie is vragen om problemen.
Kunnen jullie er dan niet voor zorgen dat de relatie stabiliseert, maar dan op een andere manier?
Out of the box:
Jullie houden van elkaar en respecteren elkaar. Is er een mogelijkheid om vriendschappelijk uit elkaar te gaan en te kijken of co-ouderschap bij jullie past? Een sterke vriendschappelijke basis en de gezamenlijke liefde voor een kind kan een hele mooie basis bieden voor een opgroeiend kind.
Beter dan ouders die moeizaam bij elkaar blijven en uiteindelijk in vechtscheiding eindigen.
Jullie willen graag kinderen, maar de relatie heeft daar op dit moment niet de goede basis voor en kinderen krijgen in een instabiele relatie is vragen om problemen.
Kunnen jullie er dan niet voor zorgen dat de relatie stabiliseert, maar dan op een andere manier?
Out of the box:
Jullie houden van elkaar en respecteren elkaar. Is er een mogelijkheid om vriendschappelijk uit elkaar te gaan en te kijken of co-ouderschap bij jullie past? Een sterke vriendschappelijke basis en de gezamenlijke liefde voor een kind kan een hele mooie basis bieden voor een opgroeiend kind.
Beter dan ouders die moeizaam bij elkaar blijven en uiteindelijk in vechtscheiding eindigen.
donderdag 19 september 2019 18:34
Voor kinderen is een stabiele basis wel zo aangenaam. En om nou terstond een kind te maken met een man die twijfelt (omdat je anders mogelijk achter het net vist) vind ik persoonlijk niet zo verstandig. Ik zou het dan nog liever alleen willen doen dan onder de huidige omstandigheden (geloof ik).
TijdvoorTaart: interessante suggestie
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
donderdag 19 september 2019 20:07
Of het nou bindingsangst is of de drang om zijn geaardheid te onderzoeken heeft het als resultaat dat je geen toekomst kan bouwen met deze man. Hij fantaseert over een huisje voor zichzelf en wil ontdekken hoe is het om seks te hebben met een man. Dat staat ver weg van jou wensen om een gezin te stichten.
Laat hem gaan. Hij is je tijd aan het verspillen.
Laat hem gaan. Hij is je tijd aan het verspillen.
donderdag 19 september 2019 21:22
Dat wil hij toch niet. Hij rent nu al keihard weg bij t kopen van een huis. Hij wil zich niet binden. Dus ook niet aan een kind met to.TijdvoorTaart schreef: ↑19-09-2019 18:19Ik gooi het eens even over een andere boeg;
Jullie willen graag kinderen, maar de relatie heeft daar op dit moment niet de goede basis voor en kinderen krijgen in een instabiele relatie is vragen om problemen.
Kunnen jullie er dan niet voor zorgen dat de relatie stabiliseert, maar dan op een andere manier?
Out of the box:
Jullie houden van elkaar en respecteren elkaar. Is er een mogelijkheid om vriendschappelijk uit elkaar te gaan en te kijken of co-ouderschap bij jullie past? Een sterke vriendschappelijke basis en de gezamenlijke liefde voor een kind kan een hele mooie basis bieden voor een opgroeiend kind.
Beter dan ouders die moeizaam bij elkaar blijven en uiteindelijk in vechtscheiding eindigen.
donderdag 19 september 2019 23:39
Ja maar we weten niet of hij zich niet wil binden, of dat hij zich niet wil binden met TOabracadabra schreef: ↑19-09-2019 21:22Dat wil hij toch niet. Hij rent nu al keihard weg bij t kopen van een huis. Hij wil zich niet binden. Dus ook niet aan een kind met to.
Als beiden elkaar respecteren en liefhebben én ze willen een kind kan dat ook zonder monogaam huwelijk tegenwoordig
donderdag 19 september 2019 23:52
Ik vind wel oprecht dat je hem bizar veel ruimte hebt gegeven en hem echt tegemoet bent gekomen. Ik vind echter ook dat hij je een beetje beroofd van je toekomst door alles telkens uit te stellen.
Hoe denkt hij bijvoorbeeld over kinderen? Jij bent ook de jongste niet meer.. Ik vind seksualiteit vs kinderen, een huis kopen en samen een toekomst opbouwen ook vrij verwaarloosbaar.
Hoe denkt hij bijvoorbeeld over kinderen? Jij bent ook de jongste niet meer.. Ik vind seksualiteit vs kinderen, een huis kopen en samen een toekomst opbouwen ook vrij verwaarloosbaar.
vrijdag 20 september 2019 07:49
Ik begrijp dat je vertrouwen in hem een deuk heeft opgelopen TO. Hij hoefde eerst niet op ontdekkingstocht en nu puntje bij paaltje komt mbt jullie toekomst krabbelt hij terug. Nou kan hij zich 'bedacht' hebben of nu wel de behoefte voelen waar dat eerst niet aanwezig was, maar toch: het is nu de 2e keer dat hij de boel on hold zet op een tactloos moment, als jullie al bezig zijn met huizen kijken. Ik geloof wel dat hij oprecht van je houdt en je niet kwijt wil, maar ik denk ook dat hij eigenlijk niet toe is aan het settelen wat jij graag wil doen nu. De vraag is ook of dit nog komt bij hem en of jij er genoegen mee kan nemen dat jullie relatie niet verder komt dan dit, misschien zelfs weer latten ivm zijn wens -in feite gewoon- vreemd te gaan met mannen (voor een tijdje? Of altijd? Wie zal het zeggen met hem... hij lijkt het zelf ook niet goed te weten allemaal). Wat dit laatste betreft ben ik het geheel eens met wat hier al gezegd is. Het bi zijn en dit willen ontdekken is gewoon een veredelde vrijbrief vragen voor vreemdgaan. Dat jij je niet bedreigd hoeft te voelen omdat het mannen zijn en hij alleen seksuele aantrekkingskracht daarbij voelt doet er niks aan af. Ten eerste: weet hij dat wel zo zeker, hij is immers nog nooit intiem geweest met een man. Wie weet komen er dan toch meer gevoelens bij kijken. En ten tweede, jij mag dan met vrouwen (mocht al als je dit wilde) maar daar heb jij niks aan want geen bi en jij voelt de behoefte niet. Ik vraag me dan ook af of jij een open relatie in deze zin gaat trekken. Je klinkt heel monogaam en dát was de afspraak.
Wat een ontzettend nare situatie, zeker gezien je leeftijd icm kinderwens zou ik heel goed nadenken of je hem nog wel alle ruimte wil gaan bieden voor zijn wensen. Ik snap dat het heel pijnlijk is, je houdt duidelijk heel erg van hem. Maar soms is houden van niet genoeg... je moet ook hetzelfde willen in het leven.
Wat een ontzettend nare situatie, zeker gezien je leeftijd icm kinderwens zou ik heel goed nadenken of je hem nog wel alle ruimte wil gaan bieden voor zijn wensen. Ik snap dat het heel pijnlijk is, je houdt duidelijk heel erg van hem. Maar soms is houden van niet genoeg... je moet ook hetzelfde willen in het leven.
vrijdag 20 september 2019 07:54
vrijdag 20 september 2019 08:04
Brunette84 schreef: ↑20-09-2019 07:54Koop een huis voor jezelf als je genoeg verdient. Voor je kinderwens kan je je eicellen laten invriezen om jezelf meer tijd te geven. Of neem een kind in je eentje ( mbv een donor).
Laat je toekomstbeelden niet laten afhangen van deze man. Hij is niet rijp genoeg voor huisje boompje beestje.
Klinkt idd als de eeuwige twijfelaar.
Doe een stap terug. Neem een eigen huisje. E.u. latrelatie. A) hij komt je snel achterna, of b) het werkt niet en dan kun je het beter meteen weten.
Dadelijk hoeft een kinderwens niet meer.
En er op je 75ste achter komen en spijt hebben? Heel erg.... of niet?
Misschien kun je dan beter terug denken aan de dingen die je wel hebt gedaan. Genieten van je gezin en familie en hopen dat je nog goed bij bent.
de wereld wacht om ontdekt te worden
vrijdag 20 september 2019 08:14
Je vriend brengt het leuk dat biseksueel zijn. Hij zet het in als excuus.
Ik zie het meer als slecht teken. Hij kan en wil jou niet trouw blijven, heeft aan jou blijkbaar niet genoeg en een toekomst met jou opbouwen ziet hij ook niet zitten. Dat eeuwige getwijfel geeft aan dat je met hem geen stap verder komt. Dit is niet de waarmee je een gezin gaat stichten.
Ik denk dat jullie relatie niet zo goed is als je denkt.
Waarom zou je hem nog meer kansen geven? Hij heeft nu al genoeg bewezen dat hij je geen zekerheid kan bieden.
Waarom zou je nog bij hem blijven?
En wat ik mij afvraag? Is hij niet homo en valt hij eigenlijk niet op vrouwen?
Ik zie het meer als slecht teken. Hij kan en wil jou niet trouw blijven, heeft aan jou blijkbaar niet genoeg en een toekomst met jou opbouwen ziet hij ook niet zitten. Dat eeuwige getwijfel geeft aan dat je met hem geen stap verder komt. Dit is niet de waarmee je een gezin gaat stichten.
Ik denk dat jullie relatie niet zo goed is als je denkt.
Waarom zou je hem nog meer kansen geven? Hij heeft nu al genoeg bewezen dat hij je geen zekerheid kan bieden.
Waarom zou je nog bij hem blijven?
En wat ik mij afvraag? Is hij niet homo en valt hij eigenlijk niet op vrouwen?
vrijdag 20 september 2019 09:00
Ik heb een relatie met een man die na 4 jaar relatie zijn interesse in mannen opbiechte. Ik kan je niet vertellen wat voor jou het beste is. Ik kan je wel vertellen wat ik heb ervaren.
Toen mijn vriend en ik elkaar leerden kennen had hij tig jaar onder een steen gelegen met vrouw en kinderen (en was een jaar gescheiden) en had ik al 10+ jaar van alle kanten van het leven geproeft als single. Het was voor mij al vanzelfsprekend om met een open mind naar mijn eigen verlangens en de verlangens van anderen te kijken. Ik had al ervaren dat je seksuele verlangens niet kan onderdrukken en dat je door deze te ervaren rust in je kont te krijgt en de druk eraf gaat. Dat het je helpt om te groeien, je te ontwikkelen.
Toen mijn vriend mij vertelde dat hij eigenlijk wel eens iets met een man zou willen schrok ik daar niet echt van. Ik voelde me eigelijk wel vereerd dat hij dit aan mij durfde op te biechten. We hebben uitgebreid gesproken over hoe dat dan zou moeten. Voor mij waren 2 dingen belangrijk: 1 ik wil overal bij betrokken zijn. 2 ik wil stap voor stap en altijd een veto mogen uitspreken. Dus niet nu op de tekentafel regels bedenken maar ze straks niet meer kunnen aanpassen als blijkt dat het niet lekker voelt.
Wij zijn inmiddels een paar jaar verder en wat ik heb gemerkt is dat mijn vriend na zijn eerste ervaringen heel erg worstelde met zijn identiteit en of hij wel of niet uit de kast moest komen naar vrienden. Daarna was hij er even klaar mee. En na een tijdje begon het weer te borrelen. Nu zoekt hij af en toe de prikkel van een man. Het komt met vlagen.
Om dit alles in de praktijk te kunnen brengen hebben we anderen in onze relatie moeten toelaten. Voor mij was het een voorwaarde om dat op die manier te doen: Ik wil niet dat hij zonder mij buiten de deur gaat, ik wil dat die extra persoon bij ons komt (figuurlijk). Wat ik heb gemerkt is dat het niet om die andere persoon gaat. Het gaat voor mijn vriend om het ervaren van die andere kant in zichzelf. Die andere man is slechts een facilitator. Hij levert iets wat ik niet kan leveren, meer niet. Zo ervaar ik het. Voor mijn gevoel hebben wij nog steeds een monogame relatie. Mijn vriend heeft alleen een relatie met mij, gaat 100% voor mij en draagt mij op handen. De mannen waar mijn vriend (en ik ook) mee rommelt zijn geen concurrenten. Ik voel geen enkele vorm van jaloezie. Enkel respect en waardering omdat zij onze relatie respecteren.
Ik kan me goed voorstellen dat dit niet bij iedereen past. Ik heb me niet echt hoeven aanpassen, het is al de aard van het beestje om anderen ruimte te geven. Maar als dat niet in je zit, krijg het heel moeilijk denk ik. Je hoofd en hart moeten in sync blijven om happy te zijn.
Toen mijn vriend en ik elkaar leerden kennen had hij tig jaar onder een steen gelegen met vrouw en kinderen (en was een jaar gescheiden) en had ik al 10+ jaar van alle kanten van het leven geproeft als single. Het was voor mij al vanzelfsprekend om met een open mind naar mijn eigen verlangens en de verlangens van anderen te kijken. Ik had al ervaren dat je seksuele verlangens niet kan onderdrukken en dat je door deze te ervaren rust in je kont te krijgt en de druk eraf gaat. Dat het je helpt om te groeien, je te ontwikkelen.
Toen mijn vriend mij vertelde dat hij eigenlijk wel eens iets met een man zou willen schrok ik daar niet echt van. Ik voelde me eigelijk wel vereerd dat hij dit aan mij durfde op te biechten. We hebben uitgebreid gesproken over hoe dat dan zou moeten. Voor mij waren 2 dingen belangrijk: 1 ik wil overal bij betrokken zijn. 2 ik wil stap voor stap en altijd een veto mogen uitspreken. Dus niet nu op de tekentafel regels bedenken maar ze straks niet meer kunnen aanpassen als blijkt dat het niet lekker voelt.
Wij zijn inmiddels een paar jaar verder en wat ik heb gemerkt is dat mijn vriend na zijn eerste ervaringen heel erg worstelde met zijn identiteit en of hij wel of niet uit de kast moest komen naar vrienden. Daarna was hij er even klaar mee. En na een tijdje begon het weer te borrelen. Nu zoekt hij af en toe de prikkel van een man. Het komt met vlagen.
Om dit alles in de praktijk te kunnen brengen hebben we anderen in onze relatie moeten toelaten. Voor mij was het een voorwaarde om dat op die manier te doen: Ik wil niet dat hij zonder mij buiten de deur gaat, ik wil dat die extra persoon bij ons komt (figuurlijk). Wat ik heb gemerkt is dat het niet om die andere persoon gaat. Het gaat voor mijn vriend om het ervaren van die andere kant in zichzelf. Die andere man is slechts een facilitator. Hij levert iets wat ik niet kan leveren, meer niet. Zo ervaar ik het. Voor mijn gevoel hebben wij nog steeds een monogame relatie. Mijn vriend heeft alleen een relatie met mij, gaat 100% voor mij en draagt mij op handen. De mannen waar mijn vriend (en ik ook) mee rommelt zijn geen concurrenten. Ik voel geen enkele vorm van jaloezie. Enkel respect en waardering omdat zij onze relatie respecteren.
Ik kan me goed voorstellen dat dit niet bij iedereen past. Ik heb me niet echt hoeven aanpassen, het is al de aard van het beestje om anderen ruimte te geven. Maar als dat niet in je zit, krijg het heel moeilijk denk ik. Je hoofd en hart moeten in sync blijven om happy te zijn.
anoniem_65537e7f5e90c wijzigde dit bericht op 20-09-2019 09:10
Reden: aanvulling
Reden: aanvulling
6.76% gewijzigd
vrijdag 20 september 2019 09:23
Zaken als "waarom heeft hij niet eerder geëxperimenteerd" en "waarom was hij een jaar geleden niet eerlijk over zijn verlangens" doen er toch helemaal niet toe?
In onze maatschappij is verlangen naar mannenseks nog steeds een enorm taboe en het kost tijd voor een man om voor zichzelf toe te geven deze verlangens te hebben en -na vertellen aan je partner- dit compleet te doorvoelen en te beseffen wat je hierin nodig denkt te hebben.
Mijn lief is de 50 gepasseerd en durft nu pas aan zijn partner toe te geven dat die verlangens er zijn. Omdat ik volledig open en oordeelloos reageer durft hij tot in detail te vertellen waar zijn verlangens liggen. Hij wil dit het liefst aangaan in mijn bijzijn maar kent ook wel cravings om het zonder mij te experimenteren. Met beiden heb ik geen moeite, al vind ik het zelf veel fijner om erbij te zijn. Gewoon, omdat onze seksualiteit van ons samen is en ik elke beleving graag samen deel maar hij heeft van mij wel "toestemming" om het zonder mij op te zoeken.
Nu verwacht ik echt niet van alles en iedereen dat ze er zo mee om (kunnen) gaan als dat wij dat doen maar wat ik hier wel heel veel lees is de conclusie dat ie dus gewoon niet genoeg van zijn vriendin houdt en dat het maar over moet zijn. En dat snap ik niet zo goed. Monogamie is een afspraak en die afspraak kun je bediscussiëren als de verlangens verschuiven. Wij vrouwen zijn nogal eens geneigd vrouwenemoties op mannenacties te plakken, omdat wij ons iets niet kunnen voorstellen mag een man bepaalde verlangens niet hebben en al helemáál niet tot uitvoer brengen maar daarmee doen we onszelf en onze partner tekort. Mannen zitten wel degelijk anders in hun seksualiteit dan wij.
In onze maatschappij is verlangen naar mannenseks nog steeds een enorm taboe en het kost tijd voor een man om voor zichzelf toe te geven deze verlangens te hebben en -na vertellen aan je partner- dit compleet te doorvoelen en te beseffen wat je hierin nodig denkt te hebben.
Mijn lief is de 50 gepasseerd en durft nu pas aan zijn partner toe te geven dat die verlangens er zijn. Omdat ik volledig open en oordeelloos reageer durft hij tot in detail te vertellen waar zijn verlangens liggen. Hij wil dit het liefst aangaan in mijn bijzijn maar kent ook wel cravings om het zonder mij te experimenteren. Met beiden heb ik geen moeite, al vind ik het zelf veel fijner om erbij te zijn. Gewoon, omdat onze seksualiteit van ons samen is en ik elke beleving graag samen deel maar hij heeft van mij wel "toestemming" om het zonder mij op te zoeken.
Nu verwacht ik echt niet van alles en iedereen dat ze er zo mee om (kunnen) gaan als dat wij dat doen maar wat ik hier wel heel veel lees is de conclusie dat ie dus gewoon niet genoeg van zijn vriendin houdt en dat het maar over moet zijn. En dat snap ik niet zo goed. Monogamie is een afspraak en die afspraak kun je bediscussiëren als de verlangens verschuiven. Wij vrouwen zijn nogal eens geneigd vrouwenemoties op mannenacties te plakken, omdat wij ons iets niet kunnen voorstellen mag een man bepaalde verlangens niet hebben en al helemáál niet tot uitvoer brengen maar daarmee doen we onszelf en onze partner tekort. Mannen zitten wel degelijk anders in hun seksualiteit dan wij.
...
