Relaties
alle pijlers
Vriend denkt aan ex minnares.
dinsdag 17 juli 2018 15:13
Vriend heeft jaren geleden een langdurige affaire gehad. Toen ik daar achter kwam zijn we een lange periode uit elkaar geweest. Hij in therapie en uiteindelijk zijn we toch samen verder gegaan. We hebben het nu alweer heel lang goed samen. De gebeurtenis ligt wat mij betreft in het verleden, behalve als er vervolgende gebeurt: soms is mijn vriend afstandelijk en terug getrokken. Ik krijg dan nauwelijks echt contact. Als zo’n periode lang duurt en er geen andere logische verklaringen zijn hiervoor (lastig op het werk, gezin enz. ) ga ik mij toch ongerust maken dat hij weer iemand heeft. Hij zweert dan van niet. Dit zijn slopende gesprekken omdat zijn houding zoveel schuld uitstraalt dat ik bijna zeker weet dat hij liegt, maar meer “bewijs” dan zijn houding heb ik nooit. Pas geleden was er weer zo’n periode van terug getrokken gedrag. In een gesprek waarin ik aangaf dat dat mij onrustig maakt, zei hij dat het enige wat hij weleens doet fantaseren is over de vrouw met wie hij de affaire had tijdens onze seks.
Ik heb gezegt dat ik het fijn vind dat hij dit eerlijk zegt maar het doet me ook erg veel pijn. Hij doet het af als “dat is toch net zoiets als porno” ? Ik ben er overigens niet op tegen om eens aan een ander dan je partner te denken tijdens seks, we fantaseren ook wel eens samen, maar dat hij juist aan deze vrouw denkt maakt dat ik er even niet aan moet denken om door hem aangeraakt te worden. Ikvraag mij af of ik het te groot maak (zoals hij zegt) of dat mijn gevoelens terecht zijn in de ogen van anderen. Wat vinden jullie ?
Ik heb gezegt dat ik het fijn vind dat hij dit eerlijk zegt maar het doet me ook erg veel pijn. Hij doet het af als “dat is toch net zoiets als porno” ? Ik ben er overigens niet op tegen om eens aan een ander dan je partner te denken tijdens seks, we fantaseren ook wel eens samen, maar dat hij juist aan deze vrouw denkt maakt dat ik er even niet aan moet denken om door hem aangeraakt te worden. Ikvraag mij af of ik het te groot maak (zoals hij zegt) of dat mijn gevoelens terecht zijn in de ogen van anderen. Wat vinden jullie ?
zondag 22 juli 2018 20:45
Ik probeer het te rationaliseren, maar ik merk dat het voor mij ook zo voelt. Nu is naar mijn idee de seks, die altijd echt heel goed was, ook nog verpestappelientjex schreef: ↑22-07-2018 13:06Fantaseren over een ander OK (hoef het alleen niet te weten), maar in dit geval lijkt het me echt niet OK. Fantaseren over de vrouw met wie je bent vreemdgegaan. Dat zou voor mij voelen als opnieuw vreemdgaan.
Ik vind het moeilijk er niet aan te denken als er even een minder intens moment is. Denkt hij nu aan haar ?
maandag 23 juli 2018 06:42
Waarom vertelt hij dit in vredesnaam?Ouwedibbes schreef: ↑22-07-2018 20:45Ik probeer het te rationaliseren, maar ik merk dat het voor mij ook zo voelt. Nu is naar mijn idee de seks, die altijd echt heel goed was, ook nog verpest
Ik vind het moeilijk er niet aan te denken als er even een minder intens moment is. Denkt hij nu aan haar ?
Ik zou daar ook veel moeite mee hebben. Waarom moet je het rationaliseren? De zin in seks zou mij wel vergaan.
maandag 23 juli 2018 21:27
Ik vraag mij dat ook af Yaga. Hij zegt omdat ik hem onder druk zette, ik vertaal zijn zwijgzaamheid en kortaf zijn naar dat hij mss weer een ander heeft. Door druk te zetten kwam vorige keer ook de aap uit de mouw. Hij zegt dat hij nu niet vreemd gaat en dat hij niets anders kon verzinnen dan dit om mijn gevoel dat er iets niet in de haak is te verklaren. Ik heb hem gezegt dat ik het onnodig wreed vind en dat hij niet gedwongen is geweest dit te zeggen. Hij vind van wel maar erkent inmiddels dat hij het niet had moeten zeggen. Intussen blijft bij mij de twijfel en ik denk er serieus over om ermee te stoppen. Maar nu nog steeds ver van huis (letterlijk) dus pappen en nathouden. Thuis wil ik zijn therapie en eventuele relatietherapie daaraan gekoppeld wel een kans geven. Dan heb ik er iig voor mijn gevoel alles aan gedaan. Anderzijds vind ik dat ik er al heel veel aan gedaan héb door onze relatie een herstart te geven.
maandag 23 juli 2018 23:01
Ouwedibbes,
Goh wat een herkenbaar verhaal. Mijn man heeft de zelfde issues als de jouwe. Ik weet dit pas 2 maanden en zijn al heel erg lang samen...
Van 1 keer tot affaire. Ik ga volgende week voor het eerst mee naar een sessie bij zijn traject.
Het doet me pijn te lezen dat hij na al die jaren weer " terug valt"...
Ik heb nog een klein beetje hoop. Ook een kind in het spel.
Je bent 1 van de weinige waar ik zn bekent verhaal over lees. Het echte uitchecken kan mijn man ook. ( niet waar het om draait bij jou nu fantaseren over sex met minnares) maar wel ons verzwijgen, niet kunnen binden, functioneren als letterlijke robot. Afsluiten. Moeilijke f*ckt up jeugd. Raar gedrag en uit eindelijk kwam ik er achter dat hij een ander had. Dit heeft hij al die jaren verborgen weten te houden. En nu is de vraag is het om ons te houden of wil hij het echt?
Wil je mij je ervaring met de therapie eens delen? Wat het jullie opleverde?
Volgens mij moet je alleen maar je onderbuik gaan volgen en dan weet je wel weer of hij liegt. Volgen en/ of telefoon en mail checken.
Volgens mijn psycholoog werkt het het zelfde als een verslaving. Verslaafd aan aandacht van vrouwen. Is daar ook sprake van geweest bij hem?
Wat verdriet te lezen dat je zover weg bent. Thuis is dit al onwerkelijk laat staan zo ver weg.
Overigens kunnen maar weinig mensen begrijpen dat je bij zo iemand blijft maar ik wel omdat ik er zelf ook in zit.
Ze oprecht van ons houden maar een soort van " ziek " zijn. Zie je dat ook zo?
Goh wat een herkenbaar verhaal. Mijn man heeft de zelfde issues als de jouwe. Ik weet dit pas 2 maanden en zijn al heel erg lang samen...
Van 1 keer tot affaire. Ik ga volgende week voor het eerst mee naar een sessie bij zijn traject.
Het doet me pijn te lezen dat hij na al die jaren weer " terug valt"...
Ik heb nog een klein beetje hoop. Ook een kind in het spel.
Je bent 1 van de weinige waar ik zn bekent verhaal over lees. Het echte uitchecken kan mijn man ook. ( niet waar het om draait bij jou nu fantaseren over sex met minnares) maar wel ons verzwijgen, niet kunnen binden, functioneren als letterlijke robot. Afsluiten. Moeilijke f*ckt up jeugd. Raar gedrag en uit eindelijk kwam ik er achter dat hij een ander had. Dit heeft hij al die jaren verborgen weten te houden. En nu is de vraag is het om ons te houden of wil hij het echt?
Wil je mij je ervaring met de therapie eens delen? Wat het jullie opleverde?
Volgens mij moet je alleen maar je onderbuik gaan volgen en dan weet je wel weer of hij liegt. Volgen en/ of telefoon en mail checken.
Volgens mijn psycholoog werkt het het zelfde als een verslaving. Verslaafd aan aandacht van vrouwen. Is daar ook sprake van geweest bij hem?
Wat verdriet te lezen dat je zover weg bent. Thuis is dit al onwerkelijk laat staan zo ver weg.
Overigens kunnen maar weinig mensen begrijpen dat je bij zo iemand blijft maar ik wel omdat ik er zelf ook in zit.
Ze oprecht van ons houden maar een soort van " ziek " zijn. Zie je dat ook zo?
dinsdag 24 juli 2018 00:32
Hoi xdiana, dank je wel voor je verhaal. Ik wil de therapie ervaring best delen maar hij begint na de vakantie pas voor zichzelf en op enig moment zal ik er wel bijkomen.
Net weer een (rustig) gesprek gehad. Ik denk dat hij houdt van het idee van mij te houden. Hij zegt ook steeds dat een monogame relatie goed voor hem is en dat hij dat wil. Ik ben er inmiddels vrijwel van overtuigd dat hij dat wel kan willen maar dat hij het niet kan of iets anders nodig heeft. Bijvoorbeeld inderdaad steeds de aandacht van een nieuwe vrouw. Ik vind het eigenlijk wel triest om toe te zien hoe hij worstelt met zichzelf. Hij is bovenal, in mijn ogen, niet eerlijk tegen zichzelf. Dat robotachtige herken ik ook. Ik heb hem zojuist gezegt dat het voor mij voelt alsof hij in een boekje heeft gelezen hoe je met andere mensen (en met je partner) omgaat, Dat uit zijn hoofd heeft geleerd en dat leeft hij letterlijk na. Heel raar is dat. Het heeft een akelig effect op mij.
Ik vind het zo’n trieste gedachte dat dat gezeur nooit op schijnt te houden. Zo’n man van tegen de 50 die nog steeds niet tevreden is met wat hij heeft maar altijd (onbewust) meer of anders wil.
En weet je, ik ben eind 40. Een nare scheiding achter de rug al lang geleden. Ik ben dat gesleutel aan een relatie en dat gevecht zo zat.
Mijn grootste vraag op dit moment is ; hoe komt het dat ik blijkbaar steeds een beschadigde man uit kies. Heb jij of heeft iemand anders daar ideeen over ? Tot mijn verdediging : bij deze was het lange tijd totaal niet duidelijk dat hij beschadigd is en grote psychische problemen heeft. En na zijn therapie, toen wij 2 jaar geen contact hadden, leek hij alles op orde te hebben.
Het klopt wat je zegt. Mijn onderbuik gevoel heeft mijn hele leven steeds gelijk gehad, toch blijf ik twijfelen als hij zegt dat het mijn angst is die spreekt en niets anders. Ik zou toch ondertussen beter moeten weten maar hopen op een goede afloop is zo verleidelijk.
Mail kan ik niet checken, we latten. En telefoon ? Ach, hij kan er wel twee telefoons op na houden of 4. Ik zou het niet weten. En zo wil ik ook niet leven. Als hij mij wil belazeren doet hij dat toch wel. Controleren maakt je leven tot een hel. Dat wil ik niet voor mezelf. Waarmee ik niet wil zeggen dat mensen die het wel doen fout bezig zijn. Ik begrijp het wel en het biedt misschien sneller duidelijkheid.
Net weer een (rustig) gesprek gehad. Ik denk dat hij houdt van het idee van mij te houden. Hij zegt ook steeds dat een monogame relatie goed voor hem is en dat hij dat wil. Ik ben er inmiddels vrijwel van overtuigd dat hij dat wel kan willen maar dat hij het niet kan of iets anders nodig heeft. Bijvoorbeeld inderdaad steeds de aandacht van een nieuwe vrouw. Ik vind het eigenlijk wel triest om toe te zien hoe hij worstelt met zichzelf. Hij is bovenal, in mijn ogen, niet eerlijk tegen zichzelf. Dat robotachtige herken ik ook. Ik heb hem zojuist gezegt dat het voor mij voelt alsof hij in een boekje heeft gelezen hoe je met andere mensen (en met je partner) omgaat, Dat uit zijn hoofd heeft geleerd en dat leeft hij letterlijk na. Heel raar is dat. Het heeft een akelig effect op mij.
Ik vind het zo’n trieste gedachte dat dat gezeur nooit op schijnt te houden. Zo’n man van tegen de 50 die nog steeds niet tevreden is met wat hij heeft maar altijd (onbewust) meer of anders wil.
En weet je, ik ben eind 40. Een nare scheiding achter de rug al lang geleden. Ik ben dat gesleutel aan een relatie en dat gevecht zo zat.
Mijn grootste vraag op dit moment is ; hoe komt het dat ik blijkbaar steeds een beschadigde man uit kies. Heb jij of heeft iemand anders daar ideeen over ? Tot mijn verdediging : bij deze was het lange tijd totaal niet duidelijk dat hij beschadigd is en grote psychische problemen heeft. En na zijn therapie, toen wij 2 jaar geen contact hadden, leek hij alles op orde te hebben.
Het klopt wat je zegt. Mijn onderbuik gevoel heeft mijn hele leven steeds gelijk gehad, toch blijf ik twijfelen als hij zegt dat het mijn angst is die spreekt en niets anders. Ik zou toch ondertussen beter moeten weten maar hopen op een goede afloop is zo verleidelijk.
Mail kan ik niet checken, we latten. En telefoon ? Ach, hij kan er wel twee telefoons op na houden of 4. Ik zou het niet weten. En zo wil ik ook niet leven. Als hij mij wil belazeren doet hij dat toch wel. Controleren maakt je leven tot een hel. Dat wil ik niet voor mezelf. Waarmee ik niet wil zeggen dat mensen die het wel doen fout bezig zijn. Ik begrijp het wel en het biedt misschien sneller duidelijkheid.
dinsdag 24 juli 2018 07:25
Eens met yaga. Hij is nog steeds bezig/ weer begonnen. Dit klopt niet wat hij zegt
Ik herken de teksten van je.
Die van mij wil ook, en het nooooooooit meer doen. Tja ben er net achter dat hij er minimaal vier gehad heeft... tijdens mijn speurtocht. Dus idd controleren hoef je niet. Je onderbuik verteld het je al door zijn reacties.
Bij mijn man moet het ook nog blijken of hij het überhaupt kan.
Mijn geloof is weg. Zeker als ik dit zo lees...............
Ben benieuwd wat de therapie ons brengt... maar wat bracht het hem dan vooral? Kun je dat vertellen? Dat hij meer en bewust er mee om ging?
Toen ik heb laatst zei : je blijft dus de komende 50 jaar bij mij( ik ben begin 30 kun je nagaan nog een heel leven voor me en al een half leven met hem opgebouwd)
Zei hij niet heel veel. Ik kan me er niets bij voorstellen.
Waarom je de " verkeerde " mannen kiest?
Vraag me serieus af of er tegenwoordig nog" normale" bestaan. Ik begin er nooit meer aan. Dat is wat ik weet. Hoe gek ik ook nog op hem ben...
Het heeft iets voorgoed kapot gemaakt.
Ik herken de teksten van je.
Die van mij wil ook, en het nooooooooit meer doen. Tja ben er net achter dat hij er minimaal vier gehad heeft... tijdens mijn speurtocht. Dus idd controleren hoef je niet. Je onderbuik verteld het je al door zijn reacties.
Bij mijn man moet het ook nog blijken of hij het überhaupt kan.
Mijn geloof is weg. Zeker als ik dit zo lees...............
Ben benieuwd wat de therapie ons brengt... maar wat bracht het hem dan vooral? Kun je dat vertellen? Dat hij meer en bewust er mee om ging?
Toen ik heb laatst zei : je blijft dus de komende 50 jaar bij mij( ik ben begin 30 kun je nagaan nog een heel leven voor me en al een half leven met hem opgebouwd)
Zei hij niet heel veel. Ik kan me er niets bij voorstellen.
Waarom je de " verkeerde " mannen kiest?
Vraag me serieus af of er tegenwoordig nog" normale" bestaan. Ik begin er nooit meer aan. Dat is wat ik weet. Hoe gek ik ook nog op hem ben...
Het heeft iets voorgoed kapot gemaakt.
dinsdag 24 juli 2018 11:02
Ouwedibbes schreef: ↑24-07-2018 00:32Hoi xdiana, dank je wel voor je verhaal. Ik wil de therapie ervaring best delen maar hij begint na de vakantie pas voor zichzelf en op enig moment zal ik er wel bijkomen.
Net weer een (rustig) gesprek gehad. Ik denk dat hij houdt van het idee van mij te houden. Hij zegt ook steeds dat een monogame relatie goed voor hem is en dat hij dat wil. Ik ben er inmiddels vrijwel van overtuigd dat hij dat wel kan willen maar dat hij het niet kan of iets anders nodig heeft. Bijvoorbeeld inderdaad steeds de aandacht van een nieuwe vrouw. Ik vind het eigenlijk wel triest om toe te zien hoe hij worstelt met zichzelf. Hij is bovenal, in mijn ogen, niet eerlijk tegen zichzelf. Dat robotachtige herken ik ook. Ik heb hem zojuist gezegt dat het voor mij voelt alsof hij in een boekje heeft gelezen hoe je met andere mensen (en met je partner) omgaat, Dat uit zijn hoofd heeft geleerd en dat leeft hij letterlijk na. Heel raar is dat. Het heeft een akelig effect op mij.
Ik vind het zo’n trieste gedachte dat dat gezeur nooit op schijnt te houden. Zo’n man van tegen de 50 die nog steeds niet tevreden is met wat hij heeft maar altijd (onbewust) meer of anders wil.
En weet je, ik ben eind 40. Een nare scheiding achter de rug al lang geleden. Ik ben dat gesleutel aan een relatie en dat gevecht zo zat.
Mijn grootste vraag op dit moment is ; hoe komt het dat ik blijkbaar steeds een beschadigde man uit kies. Heb jij of heeft iemand anders daar ideeen over ? Tot mijn verdediging : bij deze was het lange tijd totaal niet duidelijk dat hij beschadigd is en grote psychische problemen heeft. En na zijn therapie, toen wij 2 jaar geen contact hadden, leek hij alles op orde te hebben.
Je kiest wat je kent en je kiest waarvan jij gelooft dat je het verdient.
Het klopt wat je zegt. Mijn onderbuik gevoel heeft mijn hele leven steeds gelijk gehad, toch blijf ik twijfelen als hij zegt dat het mijn angst is die spreekt en niets anders. Ik zou toch ondertussen beter moeten weten maar hopen op een goede afloop is zo verleidelijk.
Mail kan ik niet checken, we latten. En telefoon ? Ach, hij kan er wel twee telefoons op na houden of 4. Ik zou het niet weten. En zo wil ik ook niet leven. Als hij mij wil belazeren doet hij dat toch wel. Controleren maakt je leven tot een hel. Dat wil ik niet voor mezelf. Waarmee ik niet wil zeggen dat mensen die het wel doen fout bezig zijn. Ik begrijp het wel en het biedt misschien sneller duidelijkheid.
dinsdag 24 juli 2018 11:27
Net weer een heel gesprek gehad. Dat ik het geen fijn idee vind dat hij het soms nodig heeft om aan haar te denken tijdens de seks. Te meer omdat hij wat betreft het “menu” echt niets, maar dan ook niets te kort komt. Ook de frequentie is dik in orde. Ik heb zo’n gevoel van : je mag in je handen knijpen, we doen alles wat God verboden heeft, bij wijze van spreken, complete porno bij ons, dus wat wil je nu nog méér, als het echt waar is dat hij het liefst monogaam wil zijn, dan heeft hij alles wat hij maar zou kunnen wensen.
Ik zei dat blijkbaar dus de frequentie dan te hoog is als hij zijn erectie niet vast kan houden of dat hij het klaarkomen te vaak tegenhoudt om de vrijpartij te laten voortduren. Voor mij mag het best wat minder en minder langdurig. Hij zei toen dat als hij alleen is dat hij zich dan om de dag of soms twee keer per dag aftrekt. Wéér een alarmbel. Dat is toch niet normaal voor een vent van in de 50 ?
Of is het heel gewoon ?
Ik zei dat blijkbaar dus de frequentie dan te hoog is als hij zijn erectie niet vast kan houden of dat hij het klaarkomen te vaak tegenhoudt om de vrijpartij te laten voortduren. Voor mij mag het best wat minder en minder langdurig. Hij zei toen dat als hij alleen is dat hij zich dan om de dag of soms twee keer per dag aftrekt. Wéér een alarmbel. Dat is toch niet normaal voor een vent van in de 50 ?
Of is het heel gewoon ?
dinsdag 24 juli 2018 11:30
het is niet normaal dat hij zegt dat hij het liefst monogaam is. Dat impliceert dat hij het niet. zou het kunnen zijn dat dat verhaal over die oude minnares is opgedisseld om te verbloemen dat hij zijn apparaat weer ergens anders in steekt? Bij die oude of een nieuwe?Ouwedibbes schreef: ↑24-07-2018 11:27Net weer een heel gesprek gehad. Dat ik het geen fijn idee vind dat hij het soms nodig heeft om aan haar te denken tijdens de seks. Te meer omdat hij wat betreft het “menu” echt niets, maar dan ook niets te kort komt. Ook de frequentie is dik in orde. Ik heb zo’n gevoel van : je mag in je handen knijpen, we doen alles wat God verboden heeft, bij wijze van spreken, complete porno bij ons, dus wat wil je nu nog méér, als het echt waar is dat hij het liefst monogaam wil zijn, dan heeft hij alles wat hij maar zou kunnen wensen.
Ik zei dat blijkbaar dus de frequentie dan te hoog is als hij zijn erectie niet vast kan houden of dat hij het klaarkomen te vaak tegenhoudt om de vrijpartij te laten voortduren. Voor mij mag het best wat minder en minder langdurig. Hij zei toen dat als hij alleen is dat hij zich dan om de dag of soms twee keer per dag aftrekt. Wéér een alarmbel. Dat is toch niet normaal voor een vent van in de 50 ?
Of is het heel gewoon ?
dinsdag 24 juli 2018 11:33
De therapie heeft hem gebracht (zegt hij) dat hij er achter is gekomen dat een leven van vreemdgaan en continu andere vrouwen hebben, moeten liegen en bedriegen, geen band kunnen aangaan met een partner, niet het leven is dat hij wil. Hij heeft geleerd in therapie dat een monogame relatie het fijnst is voor hem en dat hij het liefst een diepe band met iemand wil opbouwen. Hij leek er ook echt klaar mee.
Maar nu ik er op terug kijk : hij wilde mij ook wel erg graag terug. Het is een man die de woorden “het kan niet” ziet als aansporing om het toch voor elkaar te krijgen. Misschien zei hij alleen wat hij dacht dat ik wilde horen of hield hij zichzelf voor de gek en blijkt nu dathij het wel kan willen, maar dat hij het niet kan. Mijn onderbuik zegt nog steeds dat er iets niet klopt. Veel van wat hij zegt klopt, maar niet alles.
Maar nu ik er op terug kijk : hij wilde mij ook wel erg graag terug. Het is een man die de woorden “het kan niet” ziet als aansporing om het toch voor elkaar te krijgen. Misschien zei hij alleen wat hij dacht dat ik wilde horen of hield hij zichzelf voor de gek en blijkt nu dathij het wel kan willen, maar dat hij het niet kan. Mijn onderbuik zegt nog steeds dat er iets niet klopt. Veel van wat hij zegt klopt, maar niet alles.
dinsdag 24 juli 2018 11:40
Dat zou kunnen. Maar het is wel de simpele verklaring. Dan is het ook gewoon klaar als dat het geval is. Fool me once ... enz.S-Meds schreef: ↑24-07-2018 11:30het is niet normaal dat hij zegt dat hij het liefst monogaam is. Dat impliceert dat hij het niet. zou het kunnen zijn dat dat verhaal over die oude minnares is opgedisseld om te verbloemen dat hij zijn apparaat weer ergens anders in steekt? Bij die oude of een nieuwe?
Maar als wat hij zegt waar is dan ligt het ingewikkelder ; dan heeft hij grote psychische problemen en dan vind ik het lastiger om om die reden de stekker eruit te trekken. Want misschien word het na de therapie beter. Je laat je partner in zwaar weer niet in de steek, enz. Dat soort gevoelens gaan dan spelen.
Maar ook dat ik zelf ook een eigen leven heb en zijn gloomy invloed daarop zat ben.
Complex dus.
dinsdag 24 juli 2018 11:48
Ik zeg niet dat je dit hebt, dus het is zeer zeker geen diagnose, maar wellicht herken je jezelf hier een beetje in:
Codependentie is in feite een verslaving, en wordt vaak ook mede-afhankelijkheid of een relatieverslaving genoemd.
Relatieverslaving betekent niet verslaafd zijn aan relaties en steeds weer een andere relatie willen of steeds weer verliefd worden, maar het betekent dat je op mannen valt die emotioneel beschadigd zijn en niet in staat tot het aangaan van oprechte intimiteit en bij wie je de onbedwingbare behoefte voelt om voor hem te zorgen en hem liefde te
geven zodanig dat hij zal veranderen en jou uit dankbaarheid daarvoor al die liefdevolle aandacht en begrip en erkenning zal geven die je in het verleden zo gemist hebt.
En als dat niet gebeurt, maar je in plaats daarvan liefdeloos, respectloos en onverschillig of zelfs gewelddadig behandeld wordt, ben je niet in staat deze relatie los te laten, maar heb je des te meer behoefte aan (het contact met) hem.
Je kunt niet meer stoppen bezig te zijn met hem en met je gedachten hoe je de problemen in de relatie zou kunnen oplossen en hoe je de situatie onder controle zou kunnen krijgen. Je relatie is een obsessie geworden. Je hele leven, je gedrag en je emoties en gevoelswereld worden beheerst door de relatie en ook je gezondheid lijdt eronder.
Je praat zijn fouten goed (‘hij bedoelt het niet zo’) en je neemt een onredelijk groot deel van de verantwoordelijkheid van de problemen op je. Je denkt dat het beter zou gaan als je meer je best had gedaan, of zou doen. Je neemt zijn geïrriteerde, humeurige buien, zijn onverschillige, denigrerende en ontmoedigende opmerkingen voor lief, die schrijf je toe aan zijn ongelukkige jeugd.
En je probeert hem te helpen en hem zover te krijgen dat hij aan zichzelf en zijn problemen gaat werken, in de hoop dat hij zal veranderen en dat het dan allemaal toch nog goed kan komen. Maar ondertussen worden de pijn en de problemen alleen maar erger.
Nogmaals, ik zeg niet dat dit bij jou speelt, maar het kan zijn dat je jezelf hier in (een beetje) herkent en dan zou je daar met bijvoorbeeld therapie mee aan de slag kunnen gaan.
Dan richt je je niet meer op hem en zijn issues, maar op de vraag waarom je het pikt en zelfs schuldgevoelens hebt als je het niet wilt pikken.
Denk maar gewoon dit: je hoeft jezelf niet in brand te steken om een ander warm te houden.
Codependentie is in feite een verslaving, en wordt vaak ook mede-afhankelijkheid of een relatieverslaving genoemd.
Relatieverslaving betekent niet verslaafd zijn aan relaties en steeds weer een andere relatie willen of steeds weer verliefd worden, maar het betekent dat je op mannen valt die emotioneel beschadigd zijn en niet in staat tot het aangaan van oprechte intimiteit en bij wie je de onbedwingbare behoefte voelt om voor hem te zorgen en hem liefde te
geven zodanig dat hij zal veranderen en jou uit dankbaarheid daarvoor al die liefdevolle aandacht en begrip en erkenning zal geven die je in het verleden zo gemist hebt.
En als dat niet gebeurt, maar je in plaats daarvan liefdeloos, respectloos en onverschillig of zelfs gewelddadig behandeld wordt, ben je niet in staat deze relatie los te laten, maar heb je des te meer behoefte aan (het contact met) hem.
Je kunt niet meer stoppen bezig te zijn met hem en met je gedachten hoe je de problemen in de relatie zou kunnen oplossen en hoe je de situatie onder controle zou kunnen krijgen. Je relatie is een obsessie geworden. Je hele leven, je gedrag en je emoties en gevoelswereld worden beheerst door de relatie en ook je gezondheid lijdt eronder.
Je praat zijn fouten goed (‘hij bedoelt het niet zo’) en je neemt een onredelijk groot deel van de verantwoordelijkheid van de problemen op je. Je denkt dat het beter zou gaan als je meer je best had gedaan, of zou doen. Je neemt zijn geïrriteerde, humeurige buien, zijn onverschillige, denigrerende en ontmoedigende opmerkingen voor lief, die schrijf je toe aan zijn ongelukkige jeugd.
En je probeert hem te helpen en hem zover te krijgen dat hij aan zichzelf en zijn problemen gaat werken, in de hoop dat hij zal veranderen en dat het dan allemaal toch nog goed kan komen. Maar ondertussen worden de pijn en de problemen alleen maar erger.
Nogmaals, ik zeg niet dat dit bij jou speelt, maar het kan zijn dat je jezelf hier in (een beetje) herkent en dan zou je daar met bijvoorbeeld therapie mee aan de slag kunnen gaan.
Dan richt je je niet meer op hem en zijn issues, maar op de vraag waarom je het pikt en zelfs schuldgevoelens hebt als je het niet wilt pikken.
Denk maar gewoon dit: je hoeft jezelf niet in brand te steken om een ander warm te houden.
dinsdag 24 juli 2018 11:50
Dit is inderdaad iets waar ik over na moet denken en iets aan moet doen. Dank voor je uitleg, dit speelt inderdaad wel in een bepaalde mate bij mij. Mijn moeder en vader waren ook zo. De patronen zijn mij deels duidelijk om dat ik therapie heb gevolgd na mijn scheiding. Echter tijdens de therapie had ik geen relatie. De praktijk blijkt weerbarstig.
Voor de volledigheid: mijn partner heeft momenteel problemen op nog twee andere gebieden in zijn leven : werk en gezin. De relatie met zijn volwassen kinderen staat onder druk en het werk gaat ook niet lekker. Vandaar mijn twijfel : als hij de waarheid spreekt deze keer kan ik hem toch nu niet in de steek laten. Hij was er toen ik het moeilijk had ook lange tijd voor mij. ( probleem wat niet aan onze relatie was gerelateerd maar aan mijn ex man)
dinsdag 24 juli 2018 11:57
.Ouwedibbes schreef: ↑24-07-2018 11:50Voor de volledigheid: mijn partner heeft momenteel problemen op nog twee andere gebieden in zijn leven : werk en gezin. De relatie met zijn volwassen kinderen staat onder druk en het werk gaat ook niet lekker. dit is een rechtvaardigingsgrond zoeken
Vandaar mijn twijfel : als hij de waarheid spreekt deze keer kan ik hem toch nu niet in de steek laten. Hij was er toen ik het moeilijk had ook lange tijd voor mij. ( probleem wat niet aan onze relatie was gerelateerd maar aan mijn ex man) dit is je loyaliteit- en je schuldgevoel
Je zoekt dus duidelijk naar rechtvaardigingsgronden voor zijn gedrag. Net als ik in mijn stukje hierboven ook aangaf.
Ook heb je dus onnodige loyaliteits- en schuldgevoelens, waardoor je veel meer pikt dan goed voor je is.
dinsdag 24 juli 2018 12:01
al heeft hij psychische problemen en is hij een pathologische vreemdganger dan nog blijft de uitkomst hetzelfde. En verwacht niet teveel van therapie. Mensen zijn amper in staat te veranderenOuwedibbes schreef: ↑24-07-2018 11:40Dat zou kunnen. Maar het is wel de simpele verklaring. Dan is het ook gewoon klaar als dat het geval is. Fool me once ... enz.
Maar als wat hij zegt waar is dan ligt het ingewikkelder ; dan heeft hij grote psychische problemen en dan vind ik het lastiger om om die reden de stekker eruit te trekken. Want misschien word het na de therapie beter. Je laat je partner in zwaar weer niet in de steek, enz. Dat soort gevoelens gaan dan spelen.
Maar ook dat ik zelf ook een eigen leven heb en zijn gloomy invloed daarop zat ben.
Complex dus.
dinsdag 24 juli 2018 12:04
dinsdag 24 juli 2018 12:04
Als je zo gek bent op gokken zou ik dat in het casino gaan doen en niet met deze man. Hij heeft je zijn ware kleuren al eens laten zien, blijven hopen op een andere uitkomst is waanzin.Ouwedibbes schreef: ↑24-07-2018 11:40Dat zou kunnen. Maar het is wel de simpele verklaring. Dan is het ook gewoon klaar als dat het geval is. Fool me once ... enz.
Maar als wat hij zegt waar is dan ligt het ingewikkelder ; dan heeft hij grote psychische problemen en dan vind ik het lastiger om om die reden de stekker eruit te trekken. Want misschien word het na de therapie beter. Je laat je partner in zwaar weer niet in de steek, enz. Dat soort gevoelens gaan dan spelen.
Maar ook dat ik zelf ook een eigen leven heb en zijn gloomy invloed daarop zat ben.
Complex dus.
Herinnert me wel aan twee goede boeken die ik ooit eens gelezen heb, hetzou mijn tip zijn om die te gaan lezen. De auteur is Carolien Roodvoets, titel 1 Het Monsterverbond. Het boek gaat over foute mannen en een relatie bouwen op drijfzand. Ze heeft ook een goed boek over overspel geschreven, De Duivelsdriehoek. Motieven voor deze man om vreemd te gaan en welke excuses de vrouw verzint om te blijven.
Ik denk dat je het beste je nu richt op je relatiepatronen. Het aantrekken van foute mannen en continue redenen verzinnen om maar in de relatie te blijven zitten. Waarom vind jij dat je deze lange wrede rit met deze man moet uitzitten terwijl je de banden kan verbreken (jullie latten alleen) en jezelf de kans kan geven om een fijne partner te vinden? Ben je bang dat hij na therapie een betere versie is en je hem beter hebt gemaakt voor een ander?
