Relaties
alle pijlers
Vriend depressieve klachten
woensdag 3 juni 2020 14:16
Hoi allemaal. Dit is een beetje naar aanleiding op mijn vorige post. Dus lees die eerst even voordat je deze leest.. Mijn vriend is trouwens 19 jaar. Zelf ben ik 18
Ik heb gesproken met mijn vriend en ik merkte de laatste tijd ook dat hij echt vaak een beetje depressief over kwam en dat sprong echt van hem af zegmaar.. Ik voel het gewoon van hem af door mij heen. Ik gaf dat aan en hij vertelde me dat dat inderdaad zo is. Hij heeft hier veel last van gehad en het leek beter te gaan en sinds kort voelt hij dit weer.
Ik heb hem gezegd dat hij me alles kan vertellen maar ik geen psycholoog ben.
Ik wil hem helpen! Tuurlijk..
Maar ik merk aan mezelf dat ik het daar ook moeilijk mee heb. Ik heb zelf een angststoornis (gehad) het gaat stukken beter. Maar ik blijf super gevoelig. Ik ben bang dat ik hier zelf ook onder ga leiden.. En ik twijfel ook echt of dit wel goed voor mij is. Ik wil hem absoluut niet verlaten omdat ik weet dat hij dat al helemaal niet gaat trekken. We hebben we het leuk maar ik voel zeker wat er aan de hand is en weet ook dat dit onze relatie beinvloed. Ik heb hem gezegd dat hij er met iemand over moet gaan praten en dat wil hij zelf ook.
Hierdoor lukt de seks denk ik ook niet. Hij zit met teveel in zn hoofd.
Ik had het ook nooit verwacht bij hem omdat ik altijd dact dat hij het perfecte leventje had maar hij voelt zich dus ook zo. En dat is helemaal oke en ik hou van hem.
Heeft iemand tips? Wat kan ik doen? Ik vind het lastig. Ik wil hem ontzettend graag steunen maar ik weet niet of ik daar sterk genoeg voor ben.
Ik heb gesproken met mijn vriend en ik merkte de laatste tijd ook dat hij echt vaak een beetje depressief over kwam en dat sprong echt van hem af zegmaar.. Ik voel het gewoon van hem af door mij heen. Ik gaf dat aan en hij vertelde me dat dat inderdaad zo is. Hij heeft hier veel last van gehad en het leek beter te gaan en sinds kort voelt hij dit weer.
Ik heb hem gezegd dat hij me alles kan vertellen maar ik geen psycholoog ben.
Ik wil hem helpen! Tuurlijk..
Maar ik merk aan mezelf dat ik het daar ook moeilijk mee heb. Ik heb zelf een angststoornis (gehad) het gaat stukken beter. Maar ik blijf super gevoelig. Ik ben bang dat ik hier zelf ook onder ga leiden.. En ik twijfel ook echt of dit wel goed voor mij is. Ik wil hem absoluut niet verlaten omdat ik weet dat hij dat al helemaal niet gaat trekken. We hebben we het leuk maar ik voel zeker wat er aan de hand is en weet ook dat dit onze relatie beinvloed. Ik heb hem gezegd dat hij er met iemand over moet gaan praten en dat wil hij zelf ook.
Hierdoor lukt de seks denk ik ook niet. Hij zit met teveel in zn hoofd.
Ik had het ook nooit verwacht bij hem omdat ik altijd dact dat hij het perfecte leventje had maar hij voelt zich dus ook zo. En dat is helemaal oke en ik hou van hem.
Heeft iemand tips? Wat kan ik doen? Ik vind het lastig. Ik wil hem ontzettend graag steunen maar ik weet niet of ik daar sterk genoeg voor ben.
woensdag 3 juni 2020 15:08
Je hoeft het natuurlijk niet gelijk uit te maken. Je kunt afwachten of het beter gaat als hij gesprekken heeft gehad.
Maar zoals je zegt, je bent geen hulpverlener en daarbij heb je ook een verleden. Zorg er dus voor dat je jouw grenzen bewaakt, laat je dus niet meetrekken. Hij moet wel actie gaan ondernemen om het zelf op te lossen!
Als je er zelf onder gaat lijden, dan is het misschien wel het verstandigst om er wel mee te stoppen of afstand te nemen. Je wilt toch niet terugvallen mbt die angststoornis, daar heb je ook niets aan. En ja dat zou voor jullie allebei rot zijn, maar laat je er niet door weerhouden omdat je bang bent dat hij het niet aan kan. Nogmaals het heeft ook geen zin als jij er problemen mee krijgt.
Voor nu, moedig hem aan om contact op te nemen met de huisarts.
O ja, en niemand heeft een perfect leven. Iedereen heeft wel iets.
Maar zoals je zegt, je bent geen hulpverlener en daarbij heb je ook een verleden. Zorg er dus voor dat je jouw grenzen bewaakt, laat je dus niet meetrekken. Hij moet wel actie gaan ondernemen om het zelf op te lossen!
Als je er zelf onder gaat lijden, dan is het misschien wel het verstandigst om er wel mee te stoppen of afstand te nemen. Je wilt toch niet terugvallen mbt die angststoornis, daar heb je ook niets aan. En ja dat zou voor jullie allebei rot zijn, maar laat je er niet door weerhouden omdat je bang bent dat hij het niet aan kan. Nogmaals het heeft ook geen zin als jij er problemen mee krijgt.
Voor nu, moedig hem aan om contact op te nemen met de huisarts.
O ja, en niemand heeft een perfect leven. Iedereen heeft wel iets.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
