Relaties
alle pijlers
Vriend luie en geen leuke vader vinden
donderdag 4 juni 2020 20:46
Goedenavond,
Ik ben niet nieuw hier maar wil graag anoniem mijn verhaal doen en advies krijgen. Alvast mijn excuses voor het lange verhaal!
De situatie is als volgt: ik ben nu bijna 5 jaar gescheiden en heb 2 kinderen. Mijn ex en ik hebben een co-ouderschap en ieder de helft van de week de kinderen. Dit gaat goed en ik heb ook goed contact met mijn ex. Ik heb sinds 2,5 jaar een relatie met een man die ook gescheiden is en ook 2 kinderen heeft. Hij is nu 3,5 jaar gescheiden. Alle 4 de kinderen zijn (eind) basisschool leeftijd. Onderling, als ze elkaar zien, kunnen ze het goed met elkaar vinden.
Toen hij ging scheiden heeft hij het eerste jaar een studio gehuurd omdat hij niets anders snel kon krijgen. Omdat de ruimte beperkt was had hij ipv om de week de hele week (dat waren de afspraken over het co-ouderschap dat hij heeft met zijn ex) alleen om het weekeind zijn kinderen bij hem. Ik leerde hem kennen toen hij daar nog woonde en kon me voorstellen dat dit niet ideaal was met kinderen de hele week.
Inmiddels heeft hij al bijna 2 jaar een normaal appartement, maar nog steeds zijn kinderen om het weekeind. Ik dacht eerst nog dat het allemaal wel goed zal komen met het co-ouderschap die hij met zijn ex getroffen had en zelf ook graag de helft van de tijd zijn kinderen wilde hebben. Dit vertelde hij mij voorheen regelmatig. Maar niets is minder waar. Hij vind het wel best zo. Eerst gaf hij zijn behuizing de schuld, dat is dus al bijna 2 jaar geen excuus meer. Toen deed zogenaamd zijn werk moeilijk, maar dat bleek ook niet helemaal waar te zijn. Hij heeft uiteindelijk toegeven dat zijn werkgever met hem wilde regelen dat hij de ene week onder schooltijd kon werken en de andere week dan in het weekeind extra, om zo zijn uren in te halen. Prima zou ik denken, maar mijn vriend denkt daar anders over: zo heeft hij geen weekeind voor zichzelf zonder kinderen.
Nu draagt hij aan dat zijn ex niet de kinderbijslag wil delen als ze 50/50 de kinderen hebben. Echter heeft mijn vriend een heel goed salaris, betaald hij geen allemitatie vanwege co-ouderschap (dat alleen op papier bestaat dus) en werkt zijn ex voor minimumloon en krijgt ook toeslagen en dergelijke om haar lage inkomen aan te vullen. Ik vind het dus niet zo heel vreemd dat zij de helft van de kinderbijslag niet wenst af te staan, dit staat ook niet opgenomen in hun plan/convenant. Ik vind dus dat mijn vriend zeurt, om iets dat niet zo relevant is.
Waar het eigenlijk op neer komt is dat hij de regeling wel prima vind zo, dat geeft hij ook wel toe, lekker veel vrije tijd, en wacht tot zijn ex er werk van maakt. Ik ken zijn ex nu een klein beetje en weet dat ze dit niet gaat doen, ze zorgt liever zelf voor de kinderen dan ze bij hem te brengen als hij er toch geen zin in heeft.
Mijn conclusie na dit verhaal is dat ik mijn vriend een luie en dus ook geen leuke vader vind. Ik knap hier enorm op af. Ik vind het schandalig dat hij nooit het co-ouderschap is nagekomen omdat hij er niet zo’n zin in heeft. We wonen nog niet samen maar waren dit in de toekomst wel van plan. Ik twijfel hier nu enorm over de afgelopen maanden. Niet omdat wij het niet goed hebben samen, hij heeft juist wel alles voor mij over, maar omdat ik vind dat kinderen op de eerste plek komen en dat is bij hem duidelijk niet het geval. Ik krijg hier dus een gevoel bij, dat als wij eenmaal samenwonen hij ook verwacht dat hij bij mij op de eerste plek komt, maar dit voor mij nooit zo zal zijn, mijn kinderen zullen altijd voorgaan. Ik ben best wel teleurgesteld geraakt door dit gemakzuchtige gedrag van hem en er valt ook slecht over te praten. Hij vind dat het prima gaat zo. Ik zie het als zijn verantwoordelijkheid niet nemen tov zijn kinderen en ik kan hier merk ik niet goed mee omgaan. Dit speelt vooral het afgelopen half jaar. Als het alleen hemzelf was geweest, is hij de perfecte vriend. Maar dit veranderd toch mijn gevoelens tegenover hem merk ik.
Is het raar dat ik zo denk? Dat ik hierop afknap? Wat moet ik doen?
Ik ben niet nieuw hier maar wil graag anoniem mijn verhaal doen en advies krijgen. Alvast mijn excuses voor het lange verhaal!
De situatie is als volgt: ik ben nu bijna 5 jaar gescheiden en heb 2 kinderen. Mijn ex en ik hebben een co-ouderschap en ieder de helft van de week de kinderen. Dit gaat goed en ik heb ook goed contact met mijn ex. Ik heb sinds 2,5 jaar een relatie met een man die ook gescheiden is en ook 2 kinderen heeft. Hij is nu 3,5 jaar gescheiden. Alle 4 de kinderen zijn (eind) basisschool leeftijd. Onderling, als ze elkaar zien, kunnen ze het goed met elkaar vinden.
Toen hij ging scheiden heeft hij het eerste jaar een studio gehuurd omdat hij niets anders snel kon krijgen. Omdat de ruimte beperkt was had hij ipv om de week de hele week (dat waren de afspraken over het co-ouderschap dat hij heeft met zijn ex) alleen om het weekeind zijn kinderen bij hem. Ik leerde hem kennen toen hij daar nog woonde en kon me voorstellen dat dit niet ideaal was met kinderen de hele week.
Inmiddels heeft hij al bijna 2 jaar een normaal appartement, maar nog steeds zijn kinderen om het weekeind. Ik dacht eerst nog dat het allemaal wel goed zal komen met het co-ouderschap die hij met zijn ex getroffen had en zelf ook graag de helft van de tijd zijn kinderen wilde hebben. Dit vertelde hij mij voorheen regelmatig. Maar niets is minder waar. Hij vind het wel best zo. Eerst gaf hij zijn behuizing de schuld, dat is dus al bijna 2 jaar geen excuus meer. Toen deed zogenaamd zijn werk moeilijk, maar dat bleek ook niet helemaal waar te zijn. Hij heeft uiteindelijk toegeven dat zijn werkgever met hem wilde regelen dat hij de ene week onder schooltijd kon werken en de andere week dan in het weekeind extra, om zo zijn uren in te halen. Prima zou ik denken, maar mijn vriend denkt daar anders over: zo heeft hij geen weekeind voor zichzelf zonder kinderen.
Nu draagt hij aan dat zijn ex niet de kinderbijslag wil delen als ze 50/50 de kinderen hebben. Echter heeft mijn vriend een heel goed salaris, betaald hij geen allemitatie vanwege co-ouderschap (dat alleen op papier bestaat dus) en werkt zijn ex voor minimumloon en krijgt ook toeslagen en dergelijke om haar lage inkomen aan te vullen. Ik vind het dus niet zo heel vreemd dat zij de helft van de kinderbijslag niet wenst af te staan, dit staat ook niet opgenomen in hun plan/convenant. Ik vind dus dat mijn vriend zeurt, om iets dat niet zo relevant is.
Waar het eigenlijk op neer komt is dat hij de regeling wel prima vind zo, dat geeft hij ook wel toe, lekker veel vrije tijd, en wacht tot zijn ex er werk van maakt. Ik ken zijn ex nu een klein beetje en weet dat ze dit niet gaat doen, ze zorgt liever zelf voor de kinderen dan ze bij hem te brengen als hij er toch geen zin in heeft.
Mijn conclusie na dit verhaal is dat ik mijn vriend een luie en dus ook geen leuke vader vind. Ik knap hier enorm op af. Ik vind het schandalig dat hij nooit het co-ouderschap is nagekomen omdat hij er niet zo’n zin in heeft. We wonen nog niet samen maar waren dit in de toekomst wel van plan. Ik twijfel hier nu enorm over de afgelopen maanden. Niet omdat wij het niet goed hebben samen, hij heeft juist wel alles voor mij over, maar omdat ik vind dat kinderen op de eerste plek komen en dat is bij hem duidelijk niet het geval. Ik krijg hier dus een gevoel bij, dat als wij eenmaal samenwonen hij ook verwacht dat hij bij mij op de eerste plek komt, maar dit voor mij nooit zo zal zijn, mijn kinderen zullen altijd voorgaan. Ik ben best wel teleurgesteld geraakt door dit gemakzuchtige gedrag van hem en er valt ook slecht over te praten. Hij vind dat het prima gaat zo. Ik zie het als zijn verantwoordelijkheid niet nemen tov zijn kinderen en ik kan hier merk ik niet goed mee omgaan. Dit speelt vooral het afgelopen half jaar. Als het alleen hemzelf was geweest, is hij de perfecte vriend. Maar dit veranderd toch mijn gevoelens tegenover hem merk ik.
Is het raar dat ik zo denk? Dat ik hierop afknap? Wat moet ik doen?
donderdag 4 juni 2020 22:32
ManOpHetPrikbord schreef: ↑04-06-2020 22:30Ja, want het duurt altijd minstens 2,5 jaar om te zien wat voor vlees je in de kuip hebt.
Maar goed, dit soort relaties zijn per definitie wel een beetje complex.
Hij heeft haar in elk geval voor de gek gehouden en tot een paar maanden geleden met succes.
donderdag 4 juni 2020 22:32
Dat weet ik niet omdat hij het me niet verteld. Dan zou ik er veel meer begrip voor hebben als zo iets van toepassing is. Hij haalt alleen nog maar zijn schouders op en zegt dat alles toch goed geregeld is zo als ik erover begin. Hij zegt bijvoorbeeld: ja maar dan kunnen we dus nooit meer samen een weekeindje weg. Alsof dat belangrijker is dan je kinderen. En als je wel 50/50 de kinderen doet kun je heus wel een keer overleggen dat de andere ouder een extra weekeind doet om een weekeindje weg in te kunnen plannen. Dus rare kul argumenten krijg ik te horen. Toen ik een poosje opperde te blijven latten was hij verbaast. Door zijn regeling hadden we immers meer tijd samen en dat was toch juist fijn? Ik begrijp dat hij mij hierin gewoon niet snapt of wil snappen.
donderdag 4 juni 2020 22:33
Ik schat in dat - daar je aangeeft dat je vriend een heel goed salaris heeft en ex het minimumloon - hij ook bij co-ouderschap kinderalimentatie zou moeten betalen, laat staan in deze om-het-weekend regeling. Hij onderhoudt zijn kinderen gewoonweg niet. Begrijpelijk dat je op hem afknapt. Mijn vriend zou het niet zijn.
donderdag 4 juni 2020 22:34
Zoiets, maar dan misschien meer dat deze man niet voldoet aan haar beeld van een liefhebbende, zorgzame ouder en een beetje een sukkel is?ManOpHetPrikbord schreef: ↑04-06-2020 22:23Wat is hier precies het probleem? Dat dit opgebroken gezin zich niet houdt aan jouw ideale plaatje van co-ouderschap?
donderdag 4 juni 2020 22:35
donderdag 4 juni 2020 22:37
Ja dat bedoel ik, en ik vind het vervelend dat ik het zo voel maar kan er niks aan doen dat hij niet aan mijn verwachtingen voldoet. Zo ervaar ik het nu eenmaal
donderdag 4 juni 2020 22:39
moetditnou schreef: ↑04-06-2020 22:35Dat financiële snap ik op zich nog wel, ik krijg van mijn ex ook geen alimentatie terwijl ik wel minder verdien. Ik wil ook geen geld van hem, houd liever mijn eigen broek op, maar dat terzijde. Het gaat mij echt om de zorg verantwoordelijkheid waar hij nu onderuit komt en niks aan doet.
Ik vind het stuitend dat hij - met een heel goed salaris, en ex met het minimumloon - financieel niets bijdraagt aan zijn kinderen. Wat ben je dan voor een vent.
donderdag 4 juni 2020 22:40
Als je zou gaan samenwonen gaan je kinderen toch ook niet voor?We wonen nog niet samen maar waren dit in de toekomst wel van plan. Ik twijfel hier nu enorm over de afgelopen maanden. Niet omdat wij het niet goed hebben samen, hij heeft juist wel alles voor mij over, maar omdat ik vind dat kinderen op de eerste plek komen en dat is bij hem duidelijk niet het geval. Ik krijg hier dus een gevoel bij, dat als wij eenmaal samenwonen hij ook verwacht dat hij bij mij op de eerste plek komt, maar dit voor mij nooit zo zal zijn, mijn kinderen zullen altijd voorgaan.
Je kunt beter niet gaan samenwonen dus. Hij is je vriend en gelukkig niet de vader van jóuw kinderen. Hou je dates met je vriend gescheiden van het leven met je kinderen of maak het uit.
donderdag 4 juni 2020 22:43
Dat gezegd hebbende gaat hij wel als hij ze heeft met ze winkelen voor nieuwe kleren/schoolspullen/fiets ect. Maar nee, hij gehaald niks aan zijn ex. En het kinderbijslag verhaal slaat in deze context nergens op, dit is gewoon zijn laatste excuus. Ik snap gewoon oprecht niet dat hij zijn kinderen niet de helft van de tijd bij zich wil hebben terwijl dat gewoon kan. We leven niet meer in 1950 waar het normaal was om de kinderen bij de moeder achter te laten en als man een nieuw leven te beginnen, denk ik dan.
donderdag 4 juni 2020 22:45
Ik zou dat niet kunnen loskoppelen, dit maakt je een minder fijn mens. Niet relatiewaardig voor mij.moetditnou schreef: ↑04-06-2020 22:13Mijn lat ligt niet laag, maar hij beweerde heel lang bij hoog en laag dat hij het écht op zou pakken. Pas sinds een paar maanden zijn mijn ogen opengegaan dat dit waarschijnlijk niet gaat gebeuren. En ik ben intussen wel van hem gaan houden en hij is ook echt een goede partner. Alleen geen goede vader.
donderdag 4 juni 2020 22:45
Dankjewel
Ik baal er vreselijk van dat er al gevoelens bij zijn komen kijken voor mijn ogen opengingen wat betreft dit onderwerp. Voel me voorgelogen over iets wat juist heel belangrijk voor me is in een (nieuwe) relatie en hij wist dat
donderdag 4 juni 2020 22:46
moetditnou schreef: ↑04-06-2020 22:43Ik snap gewoon oprecht niet dat hij zijn kinderen niet de helft van de tijd bij zich wil hebben terwijl dat gewoon kan. We leven niet meer in 1950 waar het normaal was om de kinderen bij de moeder achter te laten en als man een nieuw leven te beginnen, denk ik dan.
En dat. Wat ga je nu doen?
donderdag 4 juni 2020 22:48
Je vriend betaalt helemaal geen kinderalimentatie!moetditnou schreef: ↑04-06-2020 22:35Dat financiële snap ik op zich nog wel, ik krijg van mijn ex ook geen alimentatie terwijl ik wel minder verdien. Ik wil ook geen geld van hem, houd liever mijn eigen broek op, maar dat terzijde. Het gaat mij echt om de zorg verantwoordelijkheid waar hij nu onderuit komt en niks aan doet.
En waarom niet?
Omdat hij 50/50 voor de kinderen zou zorgen.
Laat hem dan minstens het fatsoen opbrengen wel financieel bij te dragen, als hij zijn zorgtaken niet nakomt.
donderdag 4 juni 2020 22:48
moetditnou schreef: ↑04-06-2020 22:45Dankjewel
Ik baal er vreselijk van dat er al gevoelens bij zijn komen kijken voor mijn ogen opengingen wat betreft dit onderwerp. Voel me voorgelogen over iets wat juist heel belangrijk voor me is in een (nieuwe) relatie en hij wist dat
Dat ben je ook, heeft hij heel bewust zo gedaan. Los van het onderwerp is dat toch gewoon geen goede basis?
donderdag 4 juni 2020 22:51
Waarom is samenwonen uberhaupt een doel voor je als je zelf kinderen hebt? Vind je niet dat je hen tekort doet door hen op te zadelen met een inwonende man en op regelmatige basis logerende kinderen?moetditnou schreef: ↑04-06-2020 22:49Ik weet het oprecht niet. In elk geval (nog) niet samenwonen tot ik het wel weet. Als ik niet van hem gehouden had, was ik er allang mee gestopt
donderdag 4 juni 2020 22:51
Jouw ex betaalt geen alimentatie, omdat jij co ouderschap hebt, dan begrijp ik dat je financieel niets van hem hoeft.moetditnou schreef: ↑04-06-2020 22:49Ik weet het oprecht niet. In elk geval (nog) niet samenwonen tot ik het wel weet. Als ik niet van hem gehouden had, was ik er allang mee gestopt
Maar je vriend heeft geen co ouderschap en betaalt niks.
Stuitend.
donderdag 4 juni 2020 22:52
Onbegrijpelijk dat iemand zijn eigen kinderen niet gewoon mist en zo vaak mogelijk wil zien. Andere normen, waarden, ook allemaal waar maar te cognitief. Heeft hij geen gevoel in zijn donder?
Ik zou niet alleen twijfelen aan samenwonen ( nou ja, twijfelen... Lijkt mij een uitgemaakte zaak), maar aan de hele relatie. Zou er een naar gevoel bij hebben, meneer die lekker zijn leven leeft met jou en kinderen, wetende dat zijn eigen kinderen hem nauwelijks zien en ex geen cent krijgt. Nog even en jij gaat je ook nog schuldig voelen.
Ik zou niet alleen twijfelen aan samenwonen ( nou ja, twijfelen... Lijkt mij een uitgemaakte zaak), maar aan de hele relatie. Zou er een naar gevoel bij hebben, meneer die lekker zijn leven leeft met jou en kinderen, wetende dat zijn eigen kinderen hem nauwelijks zien en ex geen cent krijgt. Nog even en jij gaat je ook nog schuldig voelen.
donderdag 4 juni 2020 22:52
Dus hij is in de praktijk én weekend-dad én hij betaalt geen cent alimentatie?
En laat dus zijn ex maar in een onderbetaalde rotjob werken om de boel gecombineerd te krijgen en laat haar maar in de armoede zitten ook.
Ik zou spontaan afknappen en opdrogen.
Ofwel gaat hij dus voor zijn kinderen zorgen, ofwel gaat hij een fatsoenlijk hoge alimentatie betalen (voor de gemiste jaren mag het dus echt wel wat hoger dan het minimum).
En samenwonen? In geen 100 jaar wat mij betreft.
Dit is een man die véél te graag single is namelijk en "zijn weekends nodig heeft".
Die heeft hij straks ook niet meer als jullie met zijn allen onder 1 dak zitten - ook nog met jouw kinderen erbij.
En laat dus zijn ex maar in een onderbetaalde rotjob werken om de boel gecombineerd te krijgen en laat haar maar in de armoede zitten ook.
Ik zou spontaan afknappen en opdrogen.
Ofwel gaat hij dus voor zijn kinderen zorgen, ofwel gaat hij een fatsoenlijk hoge alimentatie betalen (voor de gemiste jaren mag het dus echt wel wat hoger dan het minimum).
En samenwonen? In geen 100 jaar wat mij betreft.
Dit is een man die véél te graag single is namelijk en "zijn weekends nodig heeft".
Die heeft hij straks ook niet meer als jullie met zijn allen onder 1 dak zitten - ook nog met jouw kinderen erbij.
wissewis wijzigde dit bericht op 04-06-2020 22:53
22.46% gewijzigd
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
donderdag 4 juni 2020 22:52
Ik zou in ieder geval niet gaan samenwonen. Dat is niet in het belang van jouw kinderen. Hou het bij latten. Ze zien jou al 50% niet en moeten je dan delen met een ander.
Maar dit gedrag zegt veel over hem (karakter, persoonlijkheid). Hij heeft weinig met zijn kinderen. Die ziet hij parttime en verder leeft hij lekker het vrije leven. Waarom wil hij jouw kinderen wel zo vaak zien (als jullie gaan samenwonen). Maar zijn eigen kinderen niet!
Maar dit gedrag zegt veel over hem (karakter, persoonlijkheid). Hij heeft weinig met zijn kinderen. Die ziet hij parttime en verder leeft hij lekker het vrije leven. Waarom wil hij jouw kinderen wel zo vaak zien (als jullie gaan samenwonen). Maar zijn eigen kinderen niet!
donderdag 4 juni 2020 22:53
Gelukkig is er dan altijd nog het VIVA-forum voor relatie-advies. Dat scheelt hopelijk op termijn een hoop ongelukkige mensen.
donderdag 4 juni 2020 22:54
En je hebt sindsdien nog een relatie met deze luie mafklapper, omdat ...?moetditnou schreef: ↑04-06-2020 22:45Dankjewel
Ik baal er vreselijk van dat er al gevoelens bij zijn komen kijken voor mijn ogen opengingen wat betreft dit onderwerp. Voel me voorgelogen over iets wat juist heel belangrijk voor me is in een (nieuwe) relatie en hij wist dat
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
donderdag 4 juni 2020 22:55
Wat vervelend dit! Mijn ex was ook zo, ik had toen zelf geen kinderen, hij had er 2. Allemaal redenen waarom zijn kinderen bij zijn ex moesten wonen, arme hij. Wij gingen samenwonen en opeens wilde hij wel dat de kinderen deels bij hem (ons) woonden. Drie keer raden wie er voor ze kon zorgen... hint: hij was het niet.
Totaal geen verantwoordelijkheid naar ze toe.
Ex en ik kregen samen nog een kind. Toen ik bij hem weg ging ben ik geen seconde bang geweest dat hij ons kind zou willen houden. Ook nu niet. Ex woont in India, maar ik zou onze zoon daar zo alleen heen laten gaan in de wetenschap dat ex hem na de vakantie weer op het vliegtuig terug zet. Hij wil die verantwoordelijkheid gewoon echt niet. Skypen vindt hij leuk, hij stuurt ook echt wel een cadeautje met kerst of verjaardag, maar verder geen alimentatie of spaarrekening voor zoon of zo.
Ik heb er wel van geleerd dat ik het belangrijk vind dat iemand zijn verantwoordelijkheid neemt.
Totaal geen verantwoordelijkheid naar ze toe.
Ex en ik kregen samen nog een kind. Toen ik bij hem weg ging ben ik geen seconde bang geweest dat hij ons kind zou willen houden. Ook nu niet. Ex woont in India, maar ik zou onze zoon daar zo alleen heen laten gaan in de wetenschap dat ex hem na de vakantie weer op het vliegtuig terug zet. Hij wil die verantwoordelijkheid gewoon echt niet. Skypen vindt hij leuk, hij stuurt ook echt wel een cadeautje met kerst of verjaardag, maar verder geen alimentatie of spaarrekening voor zoon of zo.
Ik heb er wel van geleerd dat ik het belangrijk vind dat iemand zijn verantwoordelijkheid neemt.
