Relaties
alle pijlers
Vriend maakt het telkens uit in ruzies
vrijdag 11 september 2020 23:03
Hoi,
We zijn nu 3 jaar samen. Op zich een fijne relatie, behalve dan als we een conflict hebben. Die lopen hoog op, met meestal het opzeggen van de relatie door mijn vriend. Hij komt er wel weer op terug als hij weer rustig is geworden, maar mij begint het behoorlijk op te breken.
Zijn uitleg is dat hij de "situatie" (de ruzie) niet meer wil en dan alles doet om een eind aan de ruzie te maken, inclusief uitmaken dus.
Ik heb verlatingsangst, dus het hakt er extra in. Raak in paniek als het weer uit is, en trek dan behoorlijk aan hem. De laatste tijd beheers ik mijn reactie wel beter en trek ik me terug.
Ik heb al vaak geprobeerd met hem te praten als de boel weer gekalmeerd is. Zijn oplossing is gewoon geen ruzie meer maken. Ik vind dat geen reëel idee. Ik wil graag op een andere manier ruzie maken. Als er irritatie is, bijvoorbeeld elkaar even met rust laten, later uitpraten als de boel gekalmeerd is. Niet gelijk de handdoek in de ring gooien.
Eergisteren hebben we weer ruzie gehad. Met weer een keiharde afwijzing van zijn kant. Hij is er klaar mee, het is uit. Volgende week kan ik mijn spullen ophalen enz
Ik ben naar mijn eigen huis gegaan. Hoorde vandaag pas eind van de dag iets van hem. Dat hij niet meer wist wat hij met de relatie aanmoet. De ruzies echt niet meer kan verdragen, maar wel stapelgek op mij is en vertrouwd met mij is. Dat hij moet kiezen uit 2 zure appels.
Ik krijg het niet meer uitgelegd dat de ruzies zo hoog oplopen omdat hij het telkens uitmaakt en daarmee mijn paniek triggert. Dus nu zit ik de hele tijd mijn paniek te onderdrukken omdat hij niet meer weet of hij nog verder met mij wil, terwijl ik aan de andere kant ook boos ben op mezelf dat ik me, vanwege die paniek, zo afhankelijk maak. Boos ook op hem omdat hij het weer in een conflict heeft uitgemaakt. Verdrietig ook omdat dit telkens weer gebeurt.
Ik weet gewoon niet meer wat ik ermee moet. Voel me zo heen en weer geslingerd tussen allerlei gedachtes en gevoelens. Hoe erg ik dat uitmaken vanuit mijn verlatingsangst ook vind, blijf ik ook denken dat ik toch geen man moet willen die mij niet lijkt te willen.
Even van me afschrijven, misschien heeft iemand dit meegemaakt en kan mij hierin adviseren?
We zijn nu 3 jaar samen. Op zich een fijne relatie, behalve dan als we een conflict hebben. Die lopen hoog op, met meestal het opzeggen van de relatie door mijn vriend. Hij komt er wel weer op terug als hij weer rustig is geworden, maar mij begint het behoorlijk op te breken.
Zijn uitleg is dat hij de "situatie" (de ruzie) niet meer wil en dan alles doet om een eind aan de ruzie te maken, inclusief uitmaken dus.
Ik heb verlatingsangst, dus het hakt er extra in. Raak in paniek als het weer uit is, en trek dan behoorlijk aan hem. De laatste tijd beheers ik mijn reactie wel beter en trek ik me terug.
Ik heb al vaak geprobeerd met hem te praten als de boel weer gekalmeerd is. Zijn oplossing is gewoon geen ruzie meer maken. Ik vind dat geen reëel idee. Ik wil graag op een andere manier ruzie maken. Als er irritatie is, bijvoorbeeld elkaar even met rust laten, later uitpraten als de boel gekalmeerd is. Niet gelijk de handdoek in de ring gooien.
Eergisteren hebben we weer ruzie gehad. Met weer een keiharde afwijzing van zijn kant. Hij is er klaar mee, het is uit. Volgende week kan ik mijn spullen ophalen enz
Ik ben naar mijn eigen huis gegaan. Hoorde vandaag pas eind van de dag iets van hem. Dat hij niet meer wist wat hij met de relatie aanmoet. De ruzies echt niet meer kan verdragen, maar wel stapelgek op mij is en vertrouwd met mij is. Dat hij moet kiezen uit 2 zure appels.
Ik krijg het niet meer uitgelegd dat de ruzies zo hoog oplopen omdat hij het telkens uitmaakt en daarmee mijn paniek triggert. Dus nu zit ik de hele tijd mijn paniek te onderdrukken omdat hij niet meer weet of hij nog verder met mij wil, terwijl ik aan de andere kant ook boos ben op mezelf dat ik me, vanwege die paniek, zo afhankelijk maak. Boos ook op hem omdat hij het weer in een conflict heeft uitgemaakt. Verdrietig ook omdat dit telkens weer gebeurt.
Ik weet gewoon niet meer wat ik ermee moet. Voel me zo heen en weer geslingerd tussen allerlei gedachtes en gevoelens. Hoe erg ik dat uitmaken vanuit mijn verlatingsangst ook vind, blijf ik ook denken dat ik toch geen man moet willen die mij niet lijkt te willen.
Even van me afschrijven, misschien heeft iemand dit meegemaakt en kan mij hierin adviseren?
zaterdag 12 september 2020 10:49
Dit verklaart wel zijn gedrag, ja. Hij voelt zich snel afgewezen, omdat hij vroeger werkelijk wérd afgewezen (door zijn vader), en zodra jij hem datzelfde 'onveilige' gevoel geeft, slaat de onzekerheid toe en maakt hij het uit. Logisch. Wel heel vermoeiend, ook voor hem.Amber00 schreef: ↑12-09-2020 10:20Dit is voor mij ook een essentiële vraag. Hij zegt dat het uit zelfbescherming is. Dat geloof ik ergens ook wel. Als ik kijk naar hoe hij opgevoed is, is het hem niet geleerd dingen uit te praten. Daarnaast een hele dominante vader die hem heel kort hield en hem het gevoel gaf dat hij niet goed kon doen. Dat benoemd hij ook vaak, dat hij het gevoel heeft niets goed te kunnen doen. Ik loop al bij een psycholoog om beter te leren omgaan met mijn angsten en om meer autonomie (daar zet ze vooral op in) op te bouwen zodat ik uit mijn afhankelijkheidspositie kom.
Maar hij moet ook iets aan zichzelf gaan doen. Kan de kar niet in mijn eentje trekken.
Jij hebt weer de angst om verlaten te worden, wat een soort variatie is op zíjn thema, en zo houden jullie elkaar in een wurggreep. Misschien helpt het al om er zo, van een afstandje, naar te kijken en om te beseffen dat dit op de lange termijn niet gaat werken. Je kunt natuurlijk een simpele oplossing bedenken, bijvoorbeeld: vanaf nu gaan we onze ruzies bij wijze van experiment eens een jaar lang op een constructieve en liefdevolle manier uitpraten, we houden namelijk van elkaar en daarom willen we elkaar geen pijn doen (júist elkaar wil je geen pijn doen, in een goede relatie), maar in de praktijk werkt het meestal niet zo. In de praktijk is degene van wie je het meest houdt degene die je ook het hardst kan raken. Dat weet hij, en dat weet jij ook. Dat is dus destructief.
De vraag is dus: hoeveel is het jullie waard om deze relatie op een goede manier te vertimmeren, zodat je er allebei gelukkig van wordt? Het is een soort doe-het-zelf project. Dat kost veel tijd, energie en toewijding. Je kunt ook allebei op zoek gaan naar iemand met wie het vanzelf leuk en gemakkelijk is.
zaterdag 12 september 2020 10:56
Maar het is toch een veel grotere klus om keer op keer aan de kant gezet te worden bij een ruzie?
Nu moet je één keer door de pijn en de paniek heen. Maar je krijgt daarna alle ruimte om beter voor jezelf te zorgen.
Als hij weer terugkomt, kom je nog talloze keren in dezelfde panieksituatie terecht de komende jaren. Dat wil je toch niet voor jezelf? Het klinkt meer als een verslaving dan als liefde. Dus ik snap ook wel weer dat de stap om nu echt te gaan afkicken te groot kan zijn.
zaterdag 12 september 2020 11:05
Dit, keer 100.samarinde schreef: ↑12-09-2020 10:49
De vraag is dus: hoeveel is het jullie waard om deze relatie op een goede manier te vertimmeren, zodat je er allebei gelukkig van wordt? Het is een soort doe-het-zelf project. Dat kost veel tijd, energie en toewijding. Je kunt ook allebei op zoek gaan naar iemand met wie het vanzelf leuk en gemakkelijk is.
Ik vind dat je al heel goed bezig bent met jezelf. Je herkent je patronen en probeert die te veranderen. Je vriend is daar niet aan toe, anders had hij ook allang hulp voor zichzelf kunnen zoeken he? Ik weet niet hoe oud jullie zijn, maar wil je serieus jaren samen in therapie gaan omdat er dan mogelijk iets moois ontstaat?
Wat er nu tussen jullie is, is niet mooi. Hij loopt op eieren omdat hij bang is dat er ruzie komt, jij loopt op eieren omdat je bang bent dat hij het uitmaakt. Dit is echt schadelijk voor je en al helemaal voor het 'zelfverbeteringsproces' waar je in zit.
zaterdag 12 september 2020 11:22
Inderdaad.
Ik denk dat dit maar op twee manieren vol te houden is: als je zijn herhaaldelijke uitmaken niet meer serieus neemt en zoiets hebt van 'ik zie je wel weer verschijnen als je afgekoeld bent' of als je het uiterst serieus neemt: 'je hebt het uitgemaakt dus dat betekent dat het nu ook gewoon echt uit is'.
Nu laat je wel erg met je sollen.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
zaterdag 12 september 2020 11:23
Wat een onveilige ‘relatie’. Je bent geen wegwerpartikel.
Dit is toch helemaal niet leuk dat je steeds je in deze situatie bevindt. Dat gaat echt niet zomaar veranderen.
Jij kunt het stoppen.
Stop hiermee. Voor jezelf. Je bent beter af alleen dan in zo’n onvoorspelbare explosive onveilige relatie, daar zit geen toekomst in.
Dit is toch helemaal niet leuk dat je steeds je in deze situatie bevindt. Dat gaat echt niet zomaar veranderen.
Jij kunt het stoppen.
Stop hiermee. Voor jezelf. Je bent beter af alleen dan in zo’n onvoorspelbare explosive onveilige relatie, daar zit geen toekomst in.
lorrelies wijzigde dit bericht op 12-09-2020 11:24
0.15% gewijzigd
Ja wat!? Pannekoek! Doei! ©
zaterdag 12 september 2020 11:25
Verdomme, dit doet toch echt wel heel veel pijn. Krijg een beetje het gevoel dat hij mij wel heel erg verantwoordelijk maakt voor de ruzies.
Ja, ik trek aan hem tijdens ruzies terwijl ik hem beter met rust kan laten, maar hij heeft ook wel een heel kort lontje en roept heel snel grote dingen.....
Shit, wat een kutgevoel.
Ja, ik trek aan hem tijdens ruzies terwijl ik hem beter met rust kan laten, maar hij heeft ook wel een heel kort lontje en roept heel snel grote dingen.....
Shit, wat een kutgevoel.
zaterdag 12 september 2020 11:29
Amber00 schreef: ↑12-09-2020 11:25Verdomme, dit doet toch echt wel heel veel pijn. Krijg een beetje het gevoel dat hij mij wel heel erg verantwoordelijk maakt voor de ruzies.
Ja, ik trek aan hem tijdens ruzies terwijl ik hem beter met rust kan laten, maar hij heeft ook wel een heel kort lontje en roept heel snel grote dingen.....
Shit, wat een kutgevoel.
Jullie zijn geen match, blijf in je eigen huis. Ja, je zal liefdesverdriet hebben, maar je zal niet de eerste in de wereld zijn die dat heeft. Dat is geen excuus.
zaterdag 12 september 2020 11:30
Door de zure appel heen.... het gaat over. Of je gaat dit met hem nog heel vaak meemaken deze pijn.Amber00 schreef: ↑12-09-2020 11:25Verdomme, dit doet toch echt wel heel veel pijn. Krijg een beetje het gevoel dat hij mij wel heel erg verantwoordelijk maakt voor de ruzies.
Ja, ik trek aan hem tijdens ruzies terwijl ik hem beter met rust kan laten, maar hij heeft ook wel een heel kort lontje en roept heel snel grote dingen.....
Shit, wat een kutgevoel.
En ondertussen jezelf verloochenen om voor dat korte lontje niet bij hem aan te steken, op eieren lopen, koste wat kost te voorkomen dat het weer gebeurd.
Je weet inmiddels alleen allang dat het weer gaat gebeuren en dat het vooral jezelf gaat kosten
Ja wat!? Pannekoek! Doei! ©
zaterdag 12 september 2020 11:32
Echt, steek je energie in accepteren dat het uit is. Onderga die pijn, richt je op het afleiden daarvan (chocola, Netflix, vriendinnen, shoppen voor mijn part) en realiseer je dat die pijn tijdelijk is. Het gedoe en de pijn en de schade die je in deze relatie hebt, blijven duren zo lang je in deze relatie blijft zitten.
zaterdag 12 september 2020 11:33
Je moet je afvragen waarom jij jezelf niet op 1 zet. Waarom jij je eigen behoeftes aan de kant zet voor zo iemand. Waarom je over je heen laat lopen. Waarom je hier genoegen meeneemt. Waarom je denkt dat je niet beter kan krijgen dan dit. Waarom je jezelf zo laat behandelen. Waarom je jezelf emotioneel afhankelijk maakt van hem.
Kies voor jezelf. Je eigen geluk. Je verdient het om een leuke man te hebben, die je op handen draagt. Jezelf gunnen dat je een leuke relatie kan en mag hebben. Dat is ook autonomie. Regie krijgen over je eigen leven en zelf de controle in handen nemen over jouw leven. Dat moet je niet in handen leggen van anderen.
Kies voor jezelf. Je eigen geluk. Je verdient het om een leuke man te hebben, die je op handen draagt. Jezelf gunnen dat je een leuke relatie kan en mag hebben. Dat is ook autonomie. Regie krijgen over je eigen leven en zelf de controle in handen nemen over jouw leven. Dat moet je niet in handen leggen van anderen.
zaterdag 12 september 2020 11:34
Lees nu pas deze reactie. BEL EEN VRIENDIN!!!!Amber00 schreef: ↑12-09-2020 11:25Verdomme, dit doet toch echt wel heel veel pijn. Krijg een beetje het gevoel dat hij mij wel heel erg verantwoordelijk maakt voor de ruzies.
Ja, ik trek aan hem tijdens ruzies terwijl ik hem beter met rust kan laten, maar hij heeft ook wel een heel kort lontje en roept heel snel grote dingen.....
Shit, wat een kutgevoel.
Als je de knoop nu nog niet door kunt hakken, ga dan in ieder geval vandaag iets doen waardoor je je aandacht hier van af kunt leiden. Begin gewoon met een dag. Eén dag dat je hem in zijn sop gaar laat koken, geen contact opneemt en zelf probeer het zo leuk mogelijk in te vullen .I kweet zeker dat je je dat kunt, echt! De dag is tenslotte al zo wat op de helft.
Echt, een dag. Probeer het, doe het!
zaterdag 12 september 2020 11:34
Ik krijg een deja vu als ik dit lees. Ik heb namelijk in precies zo'n relatie gezeten, dat we elkaars problematiek in stand hielden. Ik kon moeilijk alleen zijn, was afhankelijk en had verlatingsangst vs bindingsangst. Dus elk weekend werd ik wel een keer 'gestraft', ofwel naar huis gestuurd. Of gemanipuleerd, subtiel naar beneden gehaald en buitengesloten. Een emotionele rollercoaster van aantrekken en afstoten waar ik dus kennelijk verslaafd aan was, was slopend, maar dat 'goedmaken' voelde daarna weer zo goed... Bovendien had ik voor mezelf het idee dat we nu al zo lang aan het aanmodderen waren, het móest een keer goed komen, ik wilde niet opgeven.
Maar stabiel en veilig zou het nooit meer kunnen worden. Ik ben eruit gekomen en heb nu (in een andere relatie) ervaren dat het niet hoeft. In die relatie dacht ik echt dat ik het allemaal op mezelf afriep en dit in elke relatie tegen zou komen. Wat me alleen maar meer sterkte om nog meer vol te houden...
Echt, jullie combinatie is gewoon niet te doen in een relatie. Je kunt het blijven proberen maar al die tijd sta je er ook niet voor open om aan een gezonde relatie aan te gaan met een ander.
Maar stabiel en veilig zou het nooit meer kunnen worden. Ik ben eruit gekomen en heb nu (in een andere relatie) ervaren dat het niet hoeft. In die relatie dacht ik echt dat ik het allemaal op mezelf afriep en dit in elke relatie tegen zou komen. Wat me alleen maar meer sterkte om nog meer vol te houden...
Echt, jullie combinatie is gewoon niet te doen in een relatie. Je kunt het blijven proberen maar al die tijd sta je er ook niet voor open om aan een gezonde relatie aan te gaan met een ander.
zaterdag 12 september 2020 11:42
Ga jij verdorie eens heel snel meer van jezelf houden dan van hem! Jeetje, maak het alsjeblieft uit en kies in de toekomst voor een gezonde relatie.
Life is short. Eat dessert first.
zaterdag 12 september 2020 11:59
Ik ga het nu voor deze dag proberen te laten. En een vriendin bellen. Meer lukt me niet op dit moment.Maduixa schreef: ↑12-09-2020 11:34Lees nu pas deze reactie. BEL EEN VRIENDIN!!!!
Als je de knoop nu nog niet door kunt hakken, ga dan in ieder geval vandaag iets doen waardoor je je aandacht hier van af kunt leiden. Begin gewoon met een dag. Eén dag dat je hem in zijn sop gaar laat koken, geen contact opneemt en zelf probeer het zo leuk mogelijk in te vullen .I kweet zeker dat je je dat kunt, echt! De dag is tenslotte al zo wat op de helft.
Echt, een dag. Probeer het, doe het!
zaterdag 12 september 2020 12:03
Jullie zitten in een ongezond relatiepatroon en houden dat samen in stand.
Belangrijk is hierin om je grenzen aan te geven aan hem. Tot hier en niet verder.
Je moet je niet als een voetveeg laten behandelen. Dat verdien je ook niet! Dan zal hij steeds meer de grens over gaan in zijn gedrag.
Laat hem voor nu met rust. En als jullie elkaar in rustig vaarwater spreken kun je aangeven dat je samen echt hulp hiervoor moet zoeken om jullie communicatiepatronen te veranderen.
Zo worden jullie beide niet gelukkig.
Belangrijk is hierin om je grenzen aan te geven aan hem. Tot hier en niet verder.
Je moet je niet als een voetveeg laten behandelen. Dat verdien je ook niet! Dan zal hij steeds meer de grens over gaan in zijn gedrag.
Laat hem voor nu met rust. En als jullie elkaar in rustig vaarwater spreken kun je aangeven dat je samen echt hulp hiervoor moet zoeken om jullie communicatiepatronen te veranderen.
Zo worden jullie beide niet gelukkig.
zaterdag 12 september 2020 12:08
Maar dat is goed! Een dag is goed. Morgen word je wakker en kun je besluiten het nog een dag vol te houden. Of niet, maar als je weet dat je vandaag best goed bent doorgekomen, en je rationeel echt weet dat dit niet goed voor jou (voor jullie) is, dan kun je morgen misschien nog wel een dag. En zul je zien dat het morgen al makkelijker is, en minder pijnlijk dan vandaag.
