Relaties
alle pijlers
Vriend wil een kind en ik niet HELP!
dinsdag 2 februari 2010 om 22:56
Ik ben al een tijdje samen met mijn vriend
Nu wil hij kinderen. Ik eigenlijk niet. Ik heb niets met kinderen, ik vind ze eng, vies (snotneuzen bah) en weet ook totaal niet hoe ik me moet gedragen in de buurt van kinderen.
In augustus zijn we twee weken op vakantie geweest en toen stelde hij me voor de keuze. Of kinderen of einde relatie.
Ik heb toen maar gezegd dat ik wel kinderen wilde.
Bij thuiskomst zou ik met de pil stoppen en zouden we er samen voor gaan.
Maar nu komt het: Ik ben niet met de pil gestopt. Ik slik nog braaf elke dag de pil en ben elke keer zogenaamd teleurgesteld dat ik nog niet zwanger
We hebben ooit afgesproken nooit de medische mallemolen in te gaan mocht het niet lukken maar de laatste maand begint hij er toch over.
Hij wil naar de huisarts. En dan komt het natuurlijk uit want de huisarts weet dat ik de pil slik.
Wat moet ik doen? Ik wil hem echt niet kwijt.
Hoe weerhoud ik hem ervan om naar de huisarts te gaan. Hoe maak ik hem duidelijk dat kinderen voor ons gewoon niet is weggelegd?
Please help!!
Nu wil hij kinderen. Ik eigenlijk niet. Ik heb niets met kinderen, ik vind ze eng, vies (snotneuzen bah) en weet ook totaal niet hoe ik me moet gedragen in de buurt van kinderen.
In augustus zijn we twee weken op vakantie geweest en toen stelde hij me voor de keuze. Of kinderen of einde relatie.
Ik heb toen maar gezegd dat ik wel kinderen wilde.
Bij thuiskomst zou ik met de pil stoppen en zouden we er samen voor gaan.
Maar nu komt het: Ik ben niet met de pil gestopt. Ik slik nog braaf elke dag de pil en ben elke keer zogenaamd teleurgesteld dat ik nog niet zwanger
We hebben ooit afgesproken nooit de medische mallemolen in te gaan mocht het niet lukken maar de laatste maand begint hij er toch over.
Hij wil naar de huisarts. En dan komt het natuurlijk uit want de huisarts weet dat ik de pil slik.
Wat moet ik doen? Ik wil hem echt niet kwijt.
Hoe weerhoud ik hem ervan om naar de huisarts te gaan. Hoe maak ik hem duidelijk dat kinderen voor ons gewoon niet is weggelegd?
Please help!!
woensdag 3 februari 2010 om 14:15
quote:ikbenik94 schreef op 03 februari 2010 @ 14:11:
[...]
Waarschijnlijk wel als ik heel eerlijk ben.
Want dan had ik het nooit aan mijn vriendin verteld. En het hier nooit op het forum gezet.
Ik praatte het voor mezelf goed omdat hij ook nooit kinderen wilde en zelfs al een keer een afspraak had gemaakt voor een doorverwijzing voor sterilisatie. Achteraf is het niet goed te praten. Want mijn vriendin en jullie hebben gelijk, ik had niet voor hem mogen beslissen.
Maar voor mijn gevoel kwam hij er ineens mee. Hij wilde kinderen en anders einde relatie. Dit was echt een wanhoopsdaad. En stiekem ben ik blij dat ik hiervoor heb gekozen en niet voor toch maar een kind. Want dat was helemaal erg geweest.
Dat ik hier misschien kil reageerde kwam doordat ik er al enorm van langs had gekregen van mijn vriendin. Ik somde gewoon de zelfde argumenten weer op.
Na jullie reacties +die van haar ben ik toch wel tot de conclusie gekomen dat dit gewoon heel erg fout is.
En verder (ik heb net het hele topic doorgelezen) hebben mijn vriend en ik echt geen problemen. We hebben gewoon een hele fijne relatie. Eigenlijk nooit ruzie, genoeg passie, gelijkwaardigheid en een goed seksleven.
Dit is het enige wat gewoon echt een probleem is.
Ik heb bewondering voor je openheid hoor... mag je best weten.
Ik vind het overigens wel een kort door de bochtactie van je vriend met zijn "Nu of nooit"..... Daar zou ik het in een gesprek ook nog wel even over hebben...
[...]
Waarschijnlijk wel als ik heel eerlijk ben.
Want dan had ik het nooit aan mijn vriendin verteld. En het hier nooit op het forum gezet.
Ik praatte het voor mezelf goed omdat hij ook nooit kinderen wilde en zelfs al een keer een afspraak had gemaakt voor een doorverwijzing voor sterilisatie. Achteraf is het niet goed te praten. Want mijn vriendin en jullie hebben gelijk, ik had niet voor hem mogen beslissen.
Maar voor mijn gevoel kwam hij er ineens mee. Hij wilde kinderen en anders einde relatie. Dit was echt een wanhoopsdaad. En stiekem ben ik blij dat ik hiervoor heb gekozen en niet voor toch maar een kind. Want dat was helemaal erg geweest.
Dat ik hier misschien kil reageerde kwam doordat ik er al enorm van langs had gekregen van mijn vriendin. Ik somde gewoon de zelfde argumenten weer op.
Na jullie reacties +die van haar ben ik toch wel tot de conclusie gekomen dat dit gewoon heel erg fout is.
En verder (ik heb net het hele topic doorgelezen) hebben mijn vriend en ik echt geen problemen. We hebben gewoon een hele fijne relatie. Eigenlijk nooit ruzie, genoeg passie, gelijkwaardigheid en een goed seksleven.
Dit is het enige wat gewoon echt een probleem is.
Ik heb bewondering voor je openheid hoor... mag je best weten.
Ik vind het overigens wel een kort door de bochtactie van je vriend met zijn "Nu of nooit"..... Daar zou ik het in een gesprek ook nog wel even over hebben...
woensdag 3 februari 2010 om 14:16
ikbenik, helaas voor jullie is een kinderwens iets waar je geen water bij de wijn kunt doen, je kunt niet kiezen voor een half kind.
Wat ga je zeggen als je vriend vraagt waarom je dan zo teleurgesteld was als je ongesteld was? Of als hij vraagt hoe je erin had gestaan als je wél zwanger was geworden? Hij weet niet beter dan dat dit tot de mogelijkheden behoorde.
Kennelijk heeft hij je heel erg onder druk gezet. Ikzelf zou alles opbiechten, maar ook zijn aandeel (de druk) hierin goed benoemen. Het vervelende van bedrog en leugens is, dat je op een gegeven moment niet meer met wat en wanneer je de waarheid verdraaid hebt en de waarheid in de meeste gevallen uiteindelijk toch boven tafel komt.
Wat ga je zeggen als je vriend vraagt waarom je dan zo teleurgesteld was als je ongesteld was? Of als hij vraagt hoe je erin had gestaan als je wél zwanger was geworden? Hij weet niet beter dan dat dit tot de mogelijkheden behoorde.
Kennelijk heeft hij je heel erg onder druk gezet. Ikzelf zou alles opbiechten, maar ook zijn aandeel (de druk) hierin goed benoemen. Het vervelende van bedrog en leugens is, dat je op een gegeven moment niet meer met wat en wanneer je de waarheid verdraaid hebt en de waarheid in de meeste gevallen uiteindelijk toch boven tafel komt.
woensdag 3 februari 2010 om 14:18
Als het gegaan is zoals jij schetst TO, dan heeft je vriend ook boter op zijn hoofd. Niet dat het jouw actie rechtvaardigd, maar ik kan me er ergens wel iets bij voorstellen.
Ik hoop dat jullie eruit komen. Dit mag dan het enige issue zijn, het is er direct wel eentje die geen ruimte laat tot compromis.
Ik hoop dat jullie eruit komen. Dit mag dan het enige issue zijn, het is er direct wel eentje die geen ruimte laat tot compromis.
woensdag 3 februari 2010 om 14:18
woensdag 3 februari 2010 om 14:19
quote:ikbenik94 schreef op 03 februari 2010 @ 14:01:
[...]
Ik denk dat ik niet ga vertellen dat ik de pil ben blijven slikken. Misschien heel fout in de ogen van vele van jullie maar dat vergeeft hij me niet. En terecht!
Maar misschien zeg ik hem gewoon dat ik me niet fijn voel bij het idee van kinderen krijgen, dat ik mezelf te jong vind en er niet aan toe ben. Maar dat ik ook niet kan BELOVEN ze ooit wel te willen want ik kan niet in de toekomst kijken.
En zo denk ik ook. Na reacties van jullie denk ik. Meid ga eerst lekker reizen en stappen en kijk over 5 jaar nog eens hoe je je voelt.
Maar ik heb gewoon niet zoveel met kinderen. Misschien omdat ik jong ben, misschien omdat ik ze nooit wil. En hoe kom ik daarachter? En kan ik het mijn vriend vragen bij me te blijven en er dan over 5 jaar achter komen dat ik ze toch niet wil?Ik heb het maar even gequote. Want er werd naar gevraagd
[...]
Ik denk dat ik niet ga vertellen dat ik de pil ben blijven slikken. Misschien heel fout in de ogen van vele van jullie maar dat vergeeft hij me niet. En terecht!
Maar misschien zeg ik hem gewoon dat ik me niet fijn voel bij het idee van kinderen krijgen, dat ik mezelf te jong vind en er niet aan toe ben. Maar dat ik ook niet kan BELOVEN ze ooit wel te willen want ik kan niet in de toekomst kijken.
En zo denk ik ook. Na reacties van jullie denk ik. Meid ga eerst lekker reizen en stappen en kijk over 5 jaar nog eens hoe je je voelt.
Maar ik heb gewoon niet zoveel met kinderen. Misschien omdat ik jong ben, misschien omdat ik ze nooit wil. En hoe kom ik daarachter? En kan ik het mijn vriend vragen bij me te blijven en er dan over 5 jaar achter komen dat ik ze toch niet wil?Ik heb het maar even gequote. Want er werd naar gevraagd
woensdag 3 februari 2010 om 14:30
Hey TO, petje af voor je reactie. Dat klinkt allemaal al een stuk redelijker. Ik begrijp dat je nog erg jong bent en dat je vriend je heeft overvallen met zijn kinderwens. Het lijkt me eigenlijk heel redelijk dat je hem vertelt dat je op dit moment echt nog niet klaar bent voor kinderen, en dat je niet weet of dat ooit zal gebeuren. Dan is het aan hem om te beslissen of hij daar genoegen mee neemt.
Mocht het een troost zijn, ik heb zelf ook heel lang geen kinderen gewild. Ik had zeker geen oerdrang en dacht er eigenlijk gewoon nooit over na. Op een gegeven moment kreeg werkelijk iedereen om me heen kinderen, en begon ik mezelf te realiseren dat kinderen krijgen een optie was. En uiteindelijk hebben we de knoop doorgehakt en zijn nu ontzettend blij met onze kinderen (ik ben dus wel een 'oude' moeder). Het kan dus best dat je langzaam naar de beslissing om kinderen te willen toegroeit, omdat het dan wel in je leven past. Of niet, dat kan natuurlijk ook.
De hamvraag lijkt me of je vriend jou de ruimte gunt om nu nog geen beslissing te nemen, en het risico wil nemen dat je het uiteindelijk toch niet wilt. Ik zou die optie wel nadrukkelijk openhouden, en hem niet voorspiegelen dat je over een paar jaar zeker wel kinderen zult willen.
Ik zou er wel rekening mee houden dat hij je vraagt of je echt wel met de pil was gestopt. Ik zou zelf misschien wel achterdochtig worden, in zijn geval. Wil je dan liegen of de waarheid vertellen? Denk daar vantevoren goed over na.
Mocht het een troost zijn, ik heb zelf ook heel lang geen kinderen gewild. Ik had zeker geen oerdrang en dacht er eigenlijk gewoon nooit over na. Op een gegeven moment kreeg werkelijk iedereen om me heen kinderen, en begon ik mezelf te realiseren dat kinderen krijgen een optie was. En uiteindelijk hebben we de knoop doorgehakt en zijn nu ontzettend blij met onze kinderen (ik ben dus wel een 'oude' moeder). Het kan dus best dat je langzaam naar de beslissing om kinderen te willen toegroeit, omdat het dan wel in je leven past. Of niet, dat kan natuurlijk ook.
De hamvraag lijkt me of je vriend jou de ruimte gunt om nu nog geen beslissing te nemen, en het risico wil nemen dat je het uiteindelijk toch niet wilt. Ik zou die optie wel nadrukkelijk openhouden, en hem niet voorspiegelen dat je over een paar jaar zeker wel kinderen zult willen.
Ik zou er wel rekening mee houden dat hij je vraagt of je echt wel met de pil was gestopt. Ik zou zelf misschien wel achterdochtig worden, in zijn geval. Wil je dan liegen of de waarheid vertellen? Denk daar vantevoren goed over na.
mahna mahna tuduuuudududu
woensdag 3 februari 2010 om 14:34
Maar toch, je zegt dat alles in je relatie verder goed is. Dat lijkt mij dus niet als je niet eens tegen je partner durft te zeggen dat je nu en op dit moment geen kind wilt. En hem bedriegt door de pil te blijven slikken. Dan denk ik toch dat er in ieder geval inmiddels iets fundamenteels fout zit. Basisvertrouwen in de ander dat geschonden is.
woensdag 3 februari 2010 om 14:46
quote:Marahbloem schreef op 03 februari 2010 @ 14:34:
Maar toch, je zegt dat alles in je relatie verder goed is. Dat lijkt mij dus niet als je niet eens tegen je partner durft te zeggen dat je nu en op dit moment geen kind wilt. En hem bedriegt door de pil te blijven slikken. Dan denk ik toch dat er in ieder geval inmiddels iets fundamenteels fout zit. Basisvertrouwen in de ander dat geschonden is.
Lijkt misschien niet zo maar onze relatie is echt goed. Ik heb misschien niet goed met hem gepraat. En ik had hem uit moeten leggen dat ik NU gewoon niet toe ben aan kinderen.
@ Feesie
Ik hoop dus dat hij dat niet vraagt. Hoewel ik van mening ben dat ik nu eerlijk moet zijn weet ik niet of ik hierover eerlijk kan zijn want dat betekent einde relatie. Dat weet ik zeker.
Maar toch, je zegt dat alles in je relatie verder goed is. Dat lijkt mij dus niet als je niet eens tegen je partner durft te zeggen dat je nu en op dit moment geen kind wilt. En hem bedriegt door de pil te blijven slikken. Dan denk ik toch dat er in ieder geval inmiddels iets fundamenteels fout zit. Basisvertrouwen in de ander dat geschonden is.
Lijkt misschien niet zo maar onze relatie is echt goed. Ik heb misschien niet goed met hem gepraat. En ik had hem uit moeten leggen dat ik NU gewoon niet toe ben aan kinderen.
@ Feesie
Ik hoop dus dat hij dat niet vraagt. Hoewel ik van mening ben dat ik nu eerlijk moet zijn weet ik niet of ik hierover eerlijk kan zijn want dat betekent einde relatie. Dat weet ik zeker.
woensdag 3 februari 2010 om 15:22
En toch: als je je vriend willens en wetens een half jaar (dat is zes maanden!) voorliegt en bedriegt, hem troost omdat je niet zwanger blijkt te zijn en dus gewoon een groot toneelstuk aan het spelen bent. Dan heb je in mijn ogen geen goede relatie. Ik mis basisingredienten van een goede relatie: respect en vertrouwen.
Of hij je zes maanden eerder nu wel of niet onder druk heeft gezet. Er waren andere manier om hiermee om te gaan.
Of hij je zes maanden eerder nu wel of niet onder druk heeft gezet. Er waren andere manier om hiermee om te gaan.
woensdag 3 februari 2010 om 19:57
Dat mag je vinden. Het was een paniekreactie.
Ik heb respect voor hem en ik vertrouw hem 100%. Ik weet alleen wel dat als ik hem dit vertel hij het onmiddellijk uitmaakt.
En het was een domme fout ja. Maar ik ga van de week met hem praten. Al weet ik nog niet precies wat ik moet zeggen maar dat komt hopelijk nog.
Ik heb respect voor hem en ik vertrouw hem 100%. Ik weet alleen wel dat als ik hem dit vertel hij het onmiddellijk uitmaakt.
En het was een domme fout ja. Maar ik ga van de week met hem praten. Al weet ik nog niet precies wat ik moet zeggen maar dat komt hopelijk nog.
woensdag 3 februari 2010 om 20:01
quote:ikbenik94 schreef op 03 februari 2010 @ 19:57:
Ik heb respect voor hem en ik vertrouw hem 100%. Ik weet alleen wel dat als ik hem dit vertel hij het onmiddellijk uitmaakt.
Ik snap dat je daar bang voor bent, maar ik vind het halfslachtig om nu niet helemaal eerlijk te zijn.
Wat als hij er ooit achterkomt dat je hierover gelogen hebt en nóóit de waarheid verteld hebt?
Ik heb respect voor hem en ik vertrouw hem 100%. Ik weet alleen wel dat als ik hem dit vertel hij het onmiddellijk uitmaakt.
Ik snap dat je daar bang voor bent, maar ik vind het halfslachtig om nu niet helemaal eerlijk te zijn.
Wat als hij er ooit achterkomt dat je hierover gelogen hebt en nóóit de waarheid verteld hebt?
Peas on earth!
woensdag 3 februari 2010 om 20:03
Het was een paniekreactie? Die je vervolgens 6 maanden lang uitvoert? Dat is geen paniek meer hoor. Dat is weloverwogen doorgaan met een beslissing die in paniek genomen is.
Dus als je vriend het zou weten dan zou hij het uitmaken. Waarom geef je hem dat recht niet dan? Je hebt het al gedaan, dus hij zou niet bij je willen zijn op dit moment.
Je poetst het niet weg hoor, als hij het niet weet. Het is gewoon gebeurd. Heb toch een beetje lef zeg. Sta voor je daden. Neem verantwoordelijkheid.
Ik begin steeds beter te begrijpen waarom je direct maar toegaf en zei dat je ook een kinderwens had. Je staat niet voor wat je wil en doet.
Dus als je vriend het zou weten dan zou hij het uitmaken. Waarom geef je hem dat recht niet dan? Je hebt het al gedaan, dus hij zou niet bij je willen zijn op dit moment.
Je poetst het niet weg hoor, als hij het niet weet. Het is gewoon gebeurd. Heb toch een beetje lef zeg. Sta voor je daden. Neem verantwoordelijkheid.
Ik begin steeds beter te begrijpen waarom je direct maar toegaf en zei dat je ook een kinderwens had. Je staat niet voor wat je wil en doet.
woensdag 3 februari 2010 om 20:09
Ik vind je vriend trouwens ook wel vreemd en drastisch.
Zich eerst ver voor z'n dertigste willen laten steriliseren, en dan ineens omslaan naar hij wél kinderen wil en wel nu.
Waar komt dat ineens vandaan, dat contrast is wel heel erg groot. Zit daar niet meer achter?
Jullie reageren allebei nogal extreem, zeg maar. Misschien is het alleen daarom al een goed idee om nog eens even heel goed na te denken en wat tijd te nemen voor je aan kinderen begint. Je kunt ze niet meer terugstoppen als ze er eenmaal zijn.
Zich eerst ver voor z'n dertigste willen laten steriliseren, en dan ineens omslaan naar hij wél kinderen wil en wel nu.
Waar komt dat ineens vandaan, dat contrast is wel heel erg groot. Zit daar niet meer achter?
Jullie reageren allebei nogal extreem, zeg maar. Misschien is het alleen daarom al een goed idee om nog eens even heel goed na te denken en wat tijd te nemen voor je aan kinderen begint. Je kunt ze niet meer terugstoppen als ze er eenmaal zijn.
woensdag 3 februari 2010 om 20:16
Ja een paniekreactie.quote:Alba schreef op 03 februari 2010 @ 20:09:
Ik vind je vriend trouwens ook wel vreemd en drastisch.
Zich eerst ver voor z'n dertigste willen laten steriliseren, en dan ineens omslaan naar hij wél kinderen wil en wel nu.
Waar komt dat ineens vandaan, dat contrast is wel heel erg groot. Zit daar niet meer achter?
Hij zei toen dat hij dat gevoel al een tijd had. En omdat hij niet te oud wil zijn als hij vader wordt stelde hij me dit ultimatum.
Jullie reageren allebei nogal extreem, zeg maar. Misschien is het alleen daarom al een goed idee om nog eens even heel goed na te denken en wat tijd te nemen voor je aan kinderen begint. Je kunt ze niet meer terugstoppen als ze er eenmaal zijn.
Nee dat snap ik dat je ze niet terug kunt stoppen. Maar ik ben er echt van overtuigd dat hij dit wil. En ik wil het nu niet. Dus probleem want hij wil het wel nu.
Verder zie ik ons niet als extreem ja ik heb een fout gemaakt maar uit wanhoop.
Ik vind je vriend trouwens ook wel vreemd en drastisch.
Zich eerst ver voor z'n dertigste willen laten steriliseren, en dan ineens omslaan naar hij wél kinderen wil en wel nu.
Waar komt dat ineens vandaan, dat contrast is wel heel erg groot. Zit daar niet meer achter?
Hij zei toen dat hij dat gevoel al een tijd had. En omdat hij niet te oud wil zijn als hij vader wordt stelde hij me dit ultimatum.
Jullie reageren allebei nogal extreem, zeg maar. Misschien is het alleen daarom al een goed idee om nog eens even heel goed na te denken en wat tijd te nemen voor je aan kinderen begint. Je kunt ze niet meer terugstoppen als ze er eenmaal zijn.
Nee dat snap ik dat je ze niet terug kunt stoppen. Maar ik ben er echt van overtuigd dat hij dit wil. En ik wil het nu niet. Dus probleem want hij wil het wel nu.
Verder zie ik ons niet als extreem ja ik heb een fout gemaakt maar uit wanhoop.
woensdag 3 februari 2010 om 20:23
[quote]ikbenik94 schreef op 03 februari 2010 @ 20:16:
Ja een paniekreactie.
Nee, dat is het niet als het 6 maanden duurt. Ik snap dat je dat tegen jezelf blijft zeggen om het te vergoeilijken, maar paniek duurt geen 6 maanden.
Begrijp je wel dat je nu dan weer uit een paniekreactie gaat handelen? Je denkt dat je vriend het uit gaat maken als hij hoort wat je gedaan hebt en in paniek geschoten door deze aanname ga je nu weer het verkeerde pad op.
En het ergste is dat je het ook nog een redelijke en geoorloofde beslissing vindt dat je liegt. Want ja, "als ik eerlijk ben gaat hij weg". Er zou toch ergens een belletje moeten gaan rinkelen.
Succes ermee hoor.
Ja een paniekreactie.
Nee, dat is het niet als het 6 maanden duurt. Ik snap dat je dat tegen jezelf blijft zeggen om het te vergoeilijken, maar paniek duurt geen 6 maanden.
Begrijp je wel dat je nu dan weer uit een paniekreactie gaat handelen? Je denkt dat je vriend het uit gaat maken als hij hoort wat je gedaan hebt en in paniek geschoten door deze aanname ga je nu weer het verkeerde pad op.
En het ergste is dat je het ook nog een redelijke en geoorloofde beslissing vindt dat je liegt. Want ja, "als ik eerlijk ben gaat hij weg". Er zou toch ergens een belletje moeten gaan rinkelen.
Succes ermee hoor.
woensdag 3 februari 2010 om 20:24
- Je voor je dertigste willen laten steriliseren is best ingrijpend
- Honderdtachtig graden omdraaien naar dat je NU een kind wil terwijl je zo jong bent vind ik behoorlijk extreem.
- Niet met je vriend durven praten en uit angst om hem kwijt te raken liegen over de pil is ook extreem.
Ik geef je juist gelijk. Ik vind het heel goed van je dat je dit doorbreekt, en hem gaat zeggen dat je er nog niet klaar voor bent. De manier waarop jullie allebei tot nu toe met dit onderwerp zijn omgegaan is niet echt ontspannen en het lijkt me heel goed om even te wachten.
- Honderdtachtig graden omdraaien naar dat je NU een kind wil terwijl je zo jong bent vind ik behoorlijk extreem.
- Niet met je vriend durven praten en uit angst om hem kwijt te raken liegen over de pil is ook extreem.
Ik geef je juist gelijk. Ik vind het heel goed van je dat je dit doorbreekt, en hem gaat zeggen dat je er nog niet klaar voor bent. De manier waarop jullie allebei tot nu toe met dit onderwerp zijn omgegaan is niet echt ontspannen en het lijkt me heel goed om even te wachten.
woensdag 3 februari 2010 om 20:28
quote:Evidenza schreef op 03 februari 2010 @ 20:23:
[quote]ikbenik94 schreef op 03 februari 2010 @ 20:16:
Ja een paniekreactie.
Nee, dat is het niet als het 6 maanden duurt. Ik snap dat je dat tegen jezelf blijft zeggen om het te vergoeilijken, maar paniek duurt geen 6 maanden.
Begrijp je wel dat je nu dan weer uit een paniekreactie gaat handelen? Je denkt dat je vriend het uit gaat maken als hij hoort wat je gedaan hebt en in paniek geschoten door deze aanname ga je nu weer het verkeerde pad op.
En het ergste is dat je het ook nog een redelijke en geoorloofde beslissing vindt dat je liegt. Want ja, "als ik eerlijk ben gaat hij weg". Er zou toch ergens een belletje moeten gaan rinkelen.
Succes ermee hoor.Hoezo ga ik de verkeerde kant op? Ik zeg toch dat ik hem ga vertellen dat het gevoel er toch niet bij mij is?
[quote]ikbenik94 schreef op 03 februari 2010 @ 20:16:
Ja een paniekreactie.
Nee, dat is het niet als het 6 maanden duurt. Ik snap dat je dat tegen jezelf blijft zeggen om het te vergoeilijken, maar paniek duurt geen 6 maanden.
Begrijp je wel dat je nu dan weer uit een paniekreactie gaat handelen? Je denkt dat je vriend het uit gaat maken als hij hoort wat je gedaan hebt en in paniek geschoten door deze aanname ga je nu weer het verkeerde pad op.
En het ergste is dat je het ook nog een redelijke en geoorloofde beslissing vindt dat je liegt. Want ja, "als ik eerlijk ben gaat hij weg". Er zou toch ergens een belletje moeten gaan rinkelen.
Succes ermee hoor.Hoezo ga ik de verkeerde kant op? Ik zeg toch dat ik hem ga vertellen dat het gevoel er toch niet bij mij is?
woensdag 3 februari 2010 om 21:15
quote:ikbenik94 schreef op 03 februari 2010 @ 20:28:
[...]
Hoezo ga ik de verkeerde kant op? Ik zeg toch dat ik hem ga vertellen dat het gevoel er toch niet bij mij is?
Ja, maar je ging hem niet vertellen dat je hem al 6 maanden beliegt en bedriegt.
Even serieus nu. Had je nou werkelijk niet door dat ik daar op doelde? Het is nl nogal moeilijk over het hoofd te zien omdat dat steeds de terugkerende boodschap in mijn postings is.
[...]
Hoezo ga ik de verkeerde kant op? Ik zeg toch dat ik hem ga vertellen dat het gevoel er toch niet bij mij is?
Ja, maar je ging hem niet vertellen dat je hem al 6 maanden beliegt en bedriegt.
Even serieus nu. Had je nou werkelijk niet door dat ik daar op doelde? Het is nl nogal moeilijk over het hoofd te zien omdat dat steeds de terugkerende boodschap in mijn postings is.
woensdag 3 februari 2010 om 21:36
Maakt dat nog wat uit dan? Ze gaat hem zeggen dat ze GEEN kinderen wil, althans nog niet, maar als ik haar zo lees ga ik er vanuit dat die wens ook niet zal komen. Ze lijkt mij vrij stellig.
Ze kan hem nu wel gaan zeggen dat ze al zes maanden 'liegt' maar wat is daar nu het voordeel van? Wie wordt daar beter van? Zij niet, maar hij ook zeker niet. Hij heeft niets aan die informatie omdat het niets toevoegd aan de oplossing van dit probleem. Stel dat hij het uiteindelijk toch met haar eens wordt en ze (nog) niet aan kinderen beginnen, dan is hij onnodig gekwetst door deze info. Wil hij toch bij haar weg, wat heeft hij er dan aan om te weten dat ze loog?
Ik zou hem wel zeggen dat je er niet aan toe bent/het gewoon niet wilt. Maar om nou al je gal te spuwen, dat kan meer kapot maken dan je lief is.
Maargoed, ik leef me ook weer iets teveel in in het drama van een ander om mijn eigen drama te vergeten.
Drama
Ze kan hem nu wel gaan zeggen dat ze al zes maanden 'liegt' maar wat is daar nu het voordeel van? Wie wordt daar beter van? Zij niet, maar hij ook zeker niet. Hij heeft niets aan die informatie omdat het niets toevoegd aan de oplossing van dit probleem. Stel dat hij het uiteindelijk toch met haar eens wordt en ze (nog) niet aan kinderen beginnen, dan is hij onnodig gekwetst door deze info. Wil hij toch bij haar weg, wat heeft hij er dan aan om te weten dat ze loog?
Ik zou hem wel zeggen dat je er niet aan toe bent/het gewoon niet wilt. Maar om nou al je gal te spuwen, dat kan meer kapot maken dan je lief is.
Maargoed, ik leef me ook weer iets teveel in in het drama van een ander om mijn eigen drama te vergeten.
Drama
woensdag 3 februari 2010 om 22:56
quote:ikbenik94 schreef op 03 februari 2010 @ 19:57:
Dat mag je vinden. Het was een paniekreactie.
Ik heb respect voor hem en ik vertrouw hem 100%. Ik weet alleen wel dat als ik hem dit vertel hij het onmiddellijk uitmaakt.
.
En dus speel je weer voor god over zijn leven. Eerst beslis je voor hem dat hij het heus wel overleeft als er geen kind komt door de pil te slikken. Nu beslis je voor hem dat het helemaal niet erg is om een relatie te hebben die hij helemaal niet zou willen hebben als hij de waarheid wist.
Ik had trouwens vanochtend gezegd dat ik het aan wat mannen zou voorleggen, ik zal je alleen de aardigste reactie laten horen:
Ze kan het beter nu vertellen, want als ik er over 10 jaar achter zou komen dan wordt de scheiding ugly. Very ugly. Nu zou er wellicht nog wat te redden zijn, maar dat weet ik niet zeker.
Aldus mijn broer.
Evidenza heeft een heel goed punt: je ruilt de ene paniekreactie om voor de andere. Maar goed, ik had eerlijk gezegd niet anders verwacht. Ik sluit me dus ook bij Evidenza aan, succes ermee verder. Vooral met jezelf.
Dat mag je vinden. Het was een paniekreactie.
Ik heb respect voor hem en ik vertrouw hem 100%. Ik weet alleen wel dat als ik hem dit vertel hij het onmiddellijk uitmaakt.
.
En dus speel je weer voor god over zijn leven. Eerst beslis je voor hem dat hij het heus wel overleeft als er geen kind komt door de pil te slikken. Nu beslis je voor hem dat het helemaal niet erg is om een relatie te hebben die hij helemaal niet zou willen hebben als hij de waarheid wist.
Ik had trouwens vanochtend gezegd dat ik het aan wat mannen zou voorleggen, ik zal je alleen de aardigste reactie laten horen:
Ze kan het beter nu vertellen, want als ik er over 10 jaar achter zou komen dan wordt de scheiding ugly. Very ugly. Nu zou er wellicht nog wat te redden zijn, maar dat weet ik niet zeker.
Aldus mijn broer.
Evidenza heeft een heel goed punt: je ruilt de ene paniekreactie om voor de andere. Maar goed, ik had eerlijk gezegd niet anders verwacht. Ik sluit me dus ook bij Evidenza aan, succes ermee verder. Vooral met jezelf.
Am Yisrael Chai!
donderdag 4 februari 2010 om 08:55
quote:fashionvictim schreef op 03 februari 2010 @ 22:56:
[...]
En dus speel je weer voor god over zijn leven. Eerst beslis je voor hem dat hij het heus wel overleeft als er geen kind komt door de pil te slikken. Nu beslis je voor hem dat het helemaal niet erg is om een relatie te hebben die hij helemaal niet zou willen hebben als hij de waarheid wist.
Ik had trouwens vanochtend gezegd dat ik het aan wat mannen zou voorleggen, ik zal je alleen de aardigste reactie laten horen:
Ze kan het beter nu vertellen, want als ik er over 10 jaar achter zou komen dan wordt de scheiding ugly. Very ugly. Nu zou er wellicht nog wat te redden zijn, maar dat weet ik niet zeker.
Aldus mijn broer.
Evidenza heeft een heel goed punt: je ruilt de ene paniekreactie om voor de andere. Maar goed, ik had eerlijk gezegd niet anders verwacht. Ik sluit me dus ook bij Evidenza aan, succes ermee verder. Vooral met jezelf.
Ik ben niet van het liegen maar ik zou zelf deze leugen voor de rest van mijn leven bij me dragen als ik zeker wist dat vriend het hierom zou uitmaken en dat hij absoluut niet naar mijn kant van het verhaal zou willen luisteren.
Als het bespreekbaar is dat het vanuit een paniekreactie is voortgekomen dan zou ik het wel melden, maar anders niet.
Stel dat TO en haar vriend een goed gesprek hebben, Vriend begrijpt waarom het TO rauw op het dak viel en staat daar ook voor open... tja... dan kun je het nog wel vertellen.
Als vriend zich dan al allesbehalve begrijpend opstelt dan moet je het niet vertellen. In dat geval vraag ik me overigens wél af of je de relatie wel in stand moet willen houden...
Het voorbeeld wat jij aanhaalt, FV, wat jouw broer aangeeft, is hypothetisch. Je weet gewoon niet wat je doet.
Stel je voor dat TO en haar vriend een heel goed gesprek hebben, ze spreken af dat het niet op stel en sprong gaat gebeuren en dat ze ff afwachten of TO kriebels krijgt. TO heeft met een jaar of wat de babykriebels te pakken en over 10 jaar hebben ze twee schatten van kinderen. Ik denk niet dat er dan een ugly scheiding gaat volgen als Vriend er dan achter komt.
Mocht het nu zo zijn dat vriend 10 jaar aan het lijntje gehouden wordt en dit komt uit, dan is het een ander verhaal.
Maar iets zegt me dat Vriend het niet 10 jaar zou pikken....
[...]
En dus speel je weer voor god over zijn leven. Eerst beslis je voor hem dat hij het heus wel overleeft als er geen kind komt door de pil te slikken. Nu beslis je voor hem dat het helemaal niet erg is om een relatie te hebben die hij helemaal niet zou willen hebben als hij de waarheid wist.
Ik had trouwens vanochtend gezegd dat ik het aan wat mannen zou voorleggen, ik zal je alleen de aardigste reactie laten horen:
Ze kan het beter nu vertellen, want als ik er over 10 jaar achter zou komen dan wordt de scheiding ugly. Very ugly. Nu zou er wellicht nog wat te redden zijn, maar dat weet ik niet zeker.
Aldus mijn broer.
Evidenza heeft een heel goed punt: je ruilt de ene paniekreactie om voor de andere. Maar goed, ik had eerlijk gezegd niet anders verwacht. Ik sluit me dus ook bij Evidenza aan, succes ermee verder. Vooral met jezelf.
Ik ben niet van het liegen maar ik zou zelf deze leugen voor de rest van mijn leven bij me dragen als ik zeker wist dat vriend het hierom zou uitmaken en dat hij absoluut niet naar mijn kant van het verhaal zou willen luisteren.
Als het bespreekbaar is dat het vanuit een paniekreactie is voortgekomen dan zou ik het wel melden, maar anders niet.
Stel dat TO en haar vriend een goed gesprek hebben, Vriend begrijpt waarom het TO rauw op het dak viel en staat daar ook voor open... tja... dan kun je het nog wel vertellen.
Als vriend zich dan al allesbehalve begrijpend opstelt dan moet je het niet vertellen. In dat geval vraag ik me overigens wél af of je de relatie wel in stand moet willen houden...
Het voorbeeld wat jij aanhaalt, FV, wat jouw broer aangeeft, is hypothetisch. Je weet gewoon niet wat je doet.
Stel je voor dat TO en haar vriend een heel goed gesprek hebben, ze spreken af dat het niet op stel en sprong gaat gebeuren en dat ze ff afwachten of TO kriebels krijgt. TO heeft met een jaar of wat de babykriebels te pakken en over 10 jaar hebben ze twee schatten van kinderen. Ik denk niet dat er dan een ugly scheiding gaat volgen als Vriend er dan achter komt.
Mocht het nu zo zijn dat vriend 10 jaar aan het lijntje gehouden wordt en dit komt uit, dan is het een ander verhaal.
Maar iets zegt me dat Vriend het niet 10 jaar zou pikken....
donderdag 4 februari 2010 om 09:20
quote:Yraatje schreef op 04 februari 2010 @ 08:55:
[...]
Het voorbeeld wat jij aanhaalt, FV, wat jouw broer aangeeft, is hypothetisch. Je weet gewoon niet wat je doet.
Stel je voor dat TO en haar vriend een heel goed gesprek hebben, ze spreken af dat het niet op stel en sprong gaat gebeuren en dat ze ff afwachten of TO kriebels krijgt. TO heeft met een jaar of wat de babykriebels te pakken en over 10 jaar hebben ze twee schatten van kinderen. Ik denk niet dat er dan een ugly scheiding gaat volgen als Vriend er dan achter komt.
Zeker gezien het feit hoe de vriend van TO haar behandeld heeft: out of the blue haar 'n ultimatum geven, denk ik dat hij zelf de hand wel in eigen boezem mag steken betreft zijn eigen onbeholpen horkengedrag ipv te flippen over het paniekgedrag van TO.
Ik zou het dus ook niet vertellen en kijken of er nog wat te redden valt. Als de man bij z'n ultimatum blijft en niet wil afwachten of TO binnen 'n paar jaar nog babykriebels krijgt, is ie je sowieso niet waard. Want wat stelt 'n relatie nu voor als je van de ene dag op de andere 'n bevlieging krijgt en je partner niet eens de tijd wil geven daar aan te wennen of naartoe te groeien?
[...]
Het voorbeeld wat jij aanhaalt, FV, wat jouw broer aangeeft, is hypothetisch. Je weet gewoon niet wat je doet.
Stel je voor dat TO en haar vriend een heel goed gesprek hebben, ze spreken af dat het niet op stel en sprong gaat gebeuren en dat ze ff afwachten of TO kriebels krijgt. TO heeft met een jaar of wat de babykriebels te pakken en over 10 jaar hebben ze twee schatten van kinderen. Ik denk niet dat er dan een ugly scheiding gaat volgen als Vriend er dan achter komt.
Zeker gezien het feit hoe de vriend van TO haar behandeld heeft: out of the blue haar 'n ultimatum geven, denk ik dat hij zelf de hand wel in eigen boezem mag steken betreft zijn eigen onbeholpen horkengedrag ipv te flippen over het paniekgedrag van TO.
Ik zou het dus ook niet vertellen en kijken of er nog wat te redden valt. Als de man bij z'n ultimatum blijft en niet wil afwachten of TO binnen 'n paar jaar nog babykriebels krijgt, is ie je sowieso niet waard. Want wat stelt 'n relatie nu voor als je van de ene dag op de andere 'n bevlieging krijgt en je partner niet eens de tijd wil geven daar aan te wennen of naartoe te groeien?
donderdag 4 februari 2010 om 09:26
Dit is toch niet zomaar een leugentje, Yraatje? Het is niet dat ze gewoon even iets eruit flapte dat ze later betreurde. Ze heeft maandenlang toneel gespeeld. Verdrietig gedaan wanneer ze weer ongesteld werd. Net gedaan alsof ze net zo hevig en verlangend voelde als hij. Het gaat hier niet om het bakken van koekjes, maar om het al dan neit krijgen van een kind.
Ik zou niet kunnen leven met zo'n leugen en niet willen leven met iemand die zo zou liegen. Ja, mensen maken fouten. En misschien, als iemand bij mij zou komen en zou zeggen: "Ik ben zo, zo ontzettend stom geweest. Ik was in paniek en daarna wist ik niet meer hoe het te veranderen, kan je me alsjeblieft vergeven? Ik zou nooit meer zoiets doen, ik zie nu hoe fout ik ben geweest", dat er dan best een en ander op te lossen zou zijn. Los van het grote probleem van een andere kijk op de kinderwens natuurlijk. Maar zou ik er achterkomen dat dit had gespeeld, ooit, en dat mijn partner dat vervolgens jarenlang voor me had verzwegen, dan zou er iets stuk gaan in mij. In de relatie.
Jij zegt (net als TO eigenlijk): "Ik vertel het niet, want dan gaat hij bij me weg."
Dat is dus puur egoïstisch. Je ontneemt hem de keus, je liegt hem nog steeds voor. Je doet je anders voor dan je bent. Je laat hem een relatie hebben met een illusie. Bah. Wat oneerlijk.
Ik zou niet kunnen leven met zo'n leugen en niet willen leven met iemand die zo zou liegen. Ja, mensen maken fouten. En misschien, als iemand bij mij zou komen en zou zeggen: "Ik ben zo, zo ontzettend stom geweest. Ik was in paniek en daarna wist ik niet meer hoe het te veranderen, kan je me alsjeblieft vergeven? Ik zou nooit meer zoiets doen, ik zie nu hoe fout ik ben geweest", dat er dan best een en ander op te lossen zou zijn. Los van het grote probleem van een andere kijk op de kinderwens natuurlijk. Maar zou ik er achterkomen dat dit had gespeeld, ooit, en dat mijn partner dat vervolgens jarenlang voor me had verzwegen, dan zou er iets stuk gaan in mij. In de relatie.
Jij zegt (net als TO eigenlijk): "Ik vertel het niet, want dan gaat hij bij me weg."
Dat is dus puur egoïstisch. Je ontneemt hem de keus, je liegt hem nog steeds voor. Je doet je anders voor dan je bent. Je laat hem een relatie hebben met een illusie. Bah. Wat oneerlijk.
donderdag 4 februari 2010 om 09:31
Yraatje,
Als je ergens niet achter staat, moet je het gewoon niet doen. Je liegt alleen omdat je zelf dondersgoed weet dat het verkeerd is wat je doet.
Zelf zou ik het trouwens ook na 10 jaar en voor mijn part 6 kinderen uitmaken hoor, want ik wil gewoon nooit een relatie met iemand die er geen enkel probleem inziet om toneel te spelen en te liegen als dat voor zichzelf beter uitkomt. Want als diegene dat 1 keer doet, doet hij of zij het geheid nog een keer. Dan heb je een relatie met iemand die bijvoorbeeld elke dag net doet alsof ie naar zijn werk gaat omdat "uit een paniekreactie" even vergeten was te vertellen dat ie al een half jaar werkeloos is, of "uit een paniekreactie" even vergeten was te vertellen dat ie al 3 jaar met de buurvrouw neukt, of "uit een paniekreactie" even vergeten was te vertellen dat ...
Ik zou zo iemand nooit meer vertrouwen en zou me juist na 10 jaar afvragen waar diegene dan allemaal nog meer over heeft gelogen.
Ik heb dat trouwens ook meegemaakt, ook iets wat uit een paniekreactie was ontstaan en hoewel ik de paniekreactie en "het leugentje om bestwil" an sich zelfs begrijp, of in ieder geval vreselijk goed kan begrijpen hoe zoiets out of control raakt en je in een soort vicieuze cirkel komt waarbij je elke voorgaande leugen moet bedekken met weer een nieuwe halve waarheid of leugen, betekende dat voor mij wel dat in hindsight geen enkele dag van mijn relatie nog te vertrouwen was. Je weet gewoon niet meer wat waarheid of leugen is en dat maakt alles waardeloos. Persoonlijk vind ik dat het treurigst aan het hele verhaal, ik ben er al lang overheen verder maar denk wel soms nog "goh, wat zonde, zo had het helemaal niet gehoeven als je maar eerlijk was geweest."
Ik vind het ook echt een motie van wantrouwen van de ander. Je zegt eigenlijk dat je iemand zo laag inschat dat je denkt dat die de waarheid niet kan handelen en dat is extreem respectloos.
Als je ergens niet achter staat, moet je het gewoon niet doen. Je liegt alleen omdat je zelf dondersgoed weet dat het verkeerd is wat je doet.
Zelf zou ik het trouwens ook na 10 jaar en voor mijn part 6 kinderen uitmaken hoor, want ik wil gewoon nooit een relatie met iemand die er geen enkel probleem inziet om toneel te spelen en te liegen als dat voor zichzelf beter uitkomt. Want als diegene dat 1 keer doet, doet hij of zij het geheid nog een keer. Dan heb je een relatie met iemand die bijvoorbeeld elke dag net doet alsof ie naar zijn werk gaat omdat "uit een paniekreactie" even vergeten was te vertellen dat ie al een half jaar werkeloos is, of "uit een paniekreactie" even vergeten was te vertellen dat ie al 3 jaar met de buurvrouw neukt, of "uit een paniekreactie" even vergeten was te vertellen dat ...
Ik zou zo iemand nooit meer vertrouwen en zou me juist na 10 jaar afvragen waar diegene dan allemaal nog meer over heeft gelogen.
Ik heb dat trouwens ook meegemaakt, ook iets wat uit een paniekreactie was ontstaan en hoewel ik de paniekreactie en "het leugentje om bestwil" an sich zelfs begrijp, of in ieder geval vreselijk goed kan begrijpen hoe zoiets out of control raakt en je in een soort vicieuze cirkel komt waarbij je elke voorgaande leugen moet bedekken met weer een nieuwe halve waarheid of leugen, betekende dat voor mij wel dat in hindsight geen enkele dag van mijn relatie nog te vertrouwen was. Je weet gewoon niet meer wat waarheid of leugen is en dat maakt alles waardeloos. Persoonlijk vind ik dat het treurigst aan het hele verhaal, ik ben er al lang overheen verder maar denk wel soms nog "goh, wat zonde, zo had het helemaal niet gehoeven als je maar eerlijk was geweest."
Ik vind het ook echt een motie van wantrouwen van de ander. Je zegt eigenlijk dat je iemand zo laag inschat dat je denkt dat die de waarheid niet kan handelen en dat is extreem respectloos.
Am Yisrael Chai!
