Relaties
alle pijlers
Vriend woont nog thuis
woensdag 24 maart 2021 om 21:45
Hi! Ik zit met een dilemma.. Ik ben 23, woon al 6 jaar op mezelf en heb nu bijna een jaar een relatie met mijn vriend van 25. Het is erg fijn en serieus en ik zie graag dat we op (relatief korte) termijn samen kunnen wonen..
Hij woont nog thuis, wil graag een huis kopen maar is duur tegenwoordig.. Nu was het plan dat hij het huis van zn ouders koopt & zijn ouders binnen 5 jaar weg zijn.
Ik heb vandaag een gesprek met hem gehad en gezegd dat ik dat niet trek. Zijn moeder bemoeit zich al overal mee waar ik gek van word, maar nog 5 jaar? No way... Dan is hij bijna 31(!)
Na gesprek heeft hij toegezegd dat hij met zn ouders gaat praten en ze binnen 2 jaar weg moeten.. Dat kan financieel gezien niet eerder.
Ik twijfel echt wat ik hiermee moet. Ik wil de relatie niet verbreken want ik ben gek op hem, maar heb ook behoefte aan een zelfstandige vriend zonder zn ouders die er non stop zijn (want pensioen dus thuis).. Ik weet niet of ik ruim 2 jaar wil latten.
Wat denken jullie? Maak ik er een te big deal van? Of..?
Hij woont nog thuis, wil graag een huis kopen maar is duur tegenwoordig.. Nu was het plan dat hij het huis van zn ouders koopt & zijn ouders binnen 5 jaar weg zijn.
Ik heb vandaag een gesprek met hem gehad en gezegd dat ik dat niet trek. Zijn moeder bemoeit zich al overal mee waar ik gek van word, maar nog 5 jaar? No way... Dan is hij bijna 31(!)
Na gesprek heeft hij toegezegd dat hij met zn ouders gaat praten en ze binnen 2 jaar weg moeten.. Dat kan financieel gezien niet eerder.
Ik twijfel echt wat ik hiermee moet. Ik wil de relatie niet verbreken want ik ben gek op hem, maar heb ook behoefte aan een zelfstandige vriend zonder zn ouders die er non stop zijn (want pensioen dus thuis).. Ik weet niet of ik ruim 2 jaar wil latten.
Wat denken jullie? Maak ik er een te big deal van? Of..?
Every step forward begins with the decision to not stand still
donderdag 25 maart 2021 om 08:47
Helemaal mee eens. Vriend zou van mij op korte termijn echt wel wat ruggengraat mogen kweken en die navelstreng door mogen knippen.Merrick schreef: ↑25-03-2021 08:10Wat mij opvalt is dat je steeds de verantwoordelijkheid bij je vriend wegneemt en bij zijn moeder neerlegt. Ja, maar zij doet dit en dit en is heel dwingend.
Daarmee behandel je je kerel ook niet als volwassen, zelfstandig nadenkend mens. Als je dat had gedaan, dan zou je niet steeds blame shiften. Als hij dit namelijk anders zou willen, had hij het allang anders kunnen regelen.
Het enige dat er op lange termijn gaat veranderen is dat jij de rol van moeder inneemt. Je bent al begonnen door hem te vertellen hoe het met het huis anders moet.
Als je een onafhankelijke, initiatiefnemende, zelfstandige partner wil, zou ik me nog eens goed op mijn hoofd krabben. En ook naar jezelf kijken. Want het is niet populair om toe te geven, maar misschien is zo’n pushover ook wel fijn?
Ik denk alleen niet dat vriend er heel bekaaid vanaf komt financieel, zoals in dit topic wordt gesuggereerd. Je geeft al aan dat met deze constructie ook hij een schenking van een ton ontvangt, en waarschijnlijk is er ook iets over de huur voor die 5 jaar afgesproken waardoor het voor je vriend gunstig zal zijn. Anders kon hij mogelijk geen huis kopen. En in die miljoen van de broer zitten waarschijnlijk ook de kosten verwerkt voor die woonunit van de ouders. Ik denk dat dit een fiscaal creatieve constructie is waarbij ouders nu al redelijk wat kunnen wegschenken aan de kinderen. Wel blijven zo de wel hele nauwe familiebanden bestaan maar ook dat is in dat soort dorpen vaak gebruikelijk.
Aan jou de keus of je daarin mee wilt / kunt gaan. Gezien je achtergrond snap ik heel goed dat dat een hele lastige is voor je. Gun jezelf de tijd om hier een beslissing in te nemen, je hoeft het morgen niet al te weten. Waarschijnlijk maakt het voor je vriend niet eens uit of je die beslissing nu of over een paar jaar neemt, ik vermoed dat er toch weinig zal veranderen in zijn leven.
donderdag 25 maart 2021 om 08:54
Dan kunnen zij hem een voorschot op de erfenis geven.
Maar als de ouders dan slim zijn, dan gooien ze het huis op de markt en krijgen ze ongetwijfeld meer geld dan wanneer ze het voor een vriendenprijs aan zoon verkopen. Daar hebben zij meer aan en ze kunnen beiden kinderen makkelijker iets schenken.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
donderdag 25 maart 2021 om 09:07
Ik vermoed dat "een relatie" hebben in die omgeving best belangrijk is. Zeker na je 20e. Anders "schiet je over" (of, nog erger, is er iets mis met je/ben je misschien wel lesbisch). Dus zolang je moeilijk iets nieuws kunt opscharrelen tijdens Corona, is het wel handig als je er nog eentje hebt.
Dat was in ieder geval de mentaliteit van sommige mensen in de streek waar ik vandaan kom. En veel van wat ik hier lees, klinkt precies zo.
Ik vraag me trouwens ook af of TO er wel echt ongelukkig van wordt, van een pushover. Op veel fronten kan het heel handig zijn. En je hebt zelf meestal de touwtjes in handen, dus alles gaat zoals je zelf wil. Dat is ook wel eens irritant (gebrek aan initiatief, "als ik het niet doe, gebeurt er niets"), maar overall voor veel mensen best wel een fijne positie. Dat wordt pas vervelend als iemand anders net wat sterker de touwtjes in handen heeft, in dit geval schoonmoeder.
donderdag 25 maart 2021 om 09:11
Ik dacht eerst: je kunt het toch gewoon aankijken om te zien hoe het loopt? Leg jezelf geen onnodige druk op.
En toen las ik dat hij nog geen bed kan opmaken en zijn moeder elke dag om 7 uur komt stofzuigen
Dit klinkt echt ongezond.
De constructie snap ik en ik kan me voorstellen dat dat voor hun allemaal logisch is. Waar ik echt op afhaak is dat het zo'n moederskindje is en hij niet lijkt te durven zeggen dat hij zijn eigen ruimte nodig heeft en volwassen is.
En toen las ik dat hij nog geen bed kan opmaken en zijn moeder elke dag om 7 uur komt stofzuigen
Dit klinkt echt ongezond.
De constructie snap ik en ik kan me voorstellen dat dat voor hun allemaal logisch is. Waar ik echt op afhaak is dat het zo'n moederskindje is en hij niet lijkt te durven zeggen dat hij zijn eigen ruimte nodig heeft en volwassen is.
donderdag 25 maart 2021 om 09:16
Hier een ervaringsdeskundige....
Hou je vast, het is geen positief verhaal.
Ik deed het, met een ex-vriend intrekken in het huis van zijn ouders. Toen ik hem ontmoette woonde hij nog thuis bij zijn moeder en ik in een huurappartementje. Om een lang verhaal kort te maken: zijn moeder trok bij zijn broer in en toen zij weg was hebben wij het huis verbouwd. We verbleven dus tijdelijk in mijn appartement (ook erg klein) en toen het huis enigszins bewoonbaar was trokken we in het huis. Dat was dus midden in de verbouwing, maar ex had ook nog een klein bedrijfje aan huis dus kon dat niet te lang laten duren.
Zijn moeder woonde dus gewoon nog in dezelfde plaats. Maar wat hier al gezegd is geworden: ons huis bleef dus wel hààr huis. Het was van binnen totaal veranderd, maar dat maakte verder niets uit. Ze kwam langs, bemoeide zich overal mee. Reed en liep tig keer per dag langs het huis om te kijken of ze mensen zag (klanten van ex zijn bedrijf) en ging die mensen dan te woord staan en zo. Belde ons om de haverklap op op ons werk om te zeggen dat er iemand aan de deur stond/de ramen wel erg vies waren/de rozenstruik toch echt moest worden gesnoeid etc. etc. Ik had ook het groentetuintje overgenomen want schoonmoeder kon niets meer doen ivm rug. Kwam ik op een mooie nazomerdag thuis van mijn werk en verheugde ik me op een uurtje (met zorg geteelde) besjes en aardbeitjes plukken, hing er niets meer! Had schoonmoeder tegen bezoek van haar gezegd dat die wel even in de tuin hun gang mochten gaan.
Het was echt vreselijk. Onleefbaar gewoon. En ex zei er niks van want tja, "voor haar gevoel woont ze hier nog". En eigenlijk klopte dat wel. Ze sliep, at en keek tv bij die broer, maar in haar hoofd woonde ze daar niet. Nadat ze overleed zat ze nog maanden in mijn systeem. Altijd alert zijn, alles afsluiten (we hebben toen een nieuwe poort laten installeren alleen zodat ze niet meer op het terrein kon komen), haar constant achter je verwachten. Vre-se-lijk. Ik ben hier ook ziek door geworden, door de spanning.
En dan kon mijn ex nog wel voor zichzelf zorgen! Goede raad is meestal duur maar in dit geval echt niet: Doe het niet!
Hou je vast, het is geen positief verhaal.
Ik deed het, met een ex-vriend intrekken in het huis van zijn ouders. Toen ik hem ontmoette woonde hij nog thuis bij zijn moeder en ik in een huurappartementje. Om een lang verhaal kort te maken: zijn moeder trok bij zijn broer in en toen zij weg was hebben wij het huis verbouwd. We verbleven dus tijdelijk in mijn appartement (ook erg klein) en toen het huis enigszins bewoonbaar was trokken we in het huis. Dat was dus midden in de verbouwing, maar ex had ook nog een klein bedrijfje aan huis dus kon dat niet te lang laten duren.
Zijn moeder woonde dus gewoon nog in dezelfde plaats. Maar wat hier al gezegd is geworden: ons huis bleef dus wel hààr huis. Het was van binnen totaal veranderd, maar dat maakte verder niets uit. Ze kwam langs, bemoeide zich overal mee. Reed en liep tig keer per dag langs het huis om te kijken of ze mensen zag (klanten van ex zijn bedrijf) en ging die mensen dan te woord staan en zo. Belde ons om de haverklap op op ons werk om te zeggen dat er iemand aan de deur stond/de ramen wel erg vies waren/de rozenstruik toch echt moest worden gesnoeid etc. etc. Ik had ook het groentetuintje overgenomen want schoonmoeder kon niets meer doen ivm rug. Kwam ik op een mooie nazomerdag thuis van mijn werk en verheugde ik me op een uurtje (met zorg geteelde) besjes en aardbeitjes plukken, hing er niets meer! Had schoonmoeder tegen bezoek van haar gezegd dat die wel even in de tuin hun gang mochten gaan.
Het was echt vreselijk. Onleefbaar gewoon. En ex zei er niks van want tja, "voor haar gevoel woont ze hier nog". En eigenlijk klopte dat wel. Ze sliep, at en keek tv bij die broer, maar in haar hoofd woonde ze daar niet. Nadat ze overleed zat ze nog maanden in mijn systeem. Altijd alert zijn, alles afsluiten (we hebben toen een nieuwe poort laten installeren alleen zodat ze niet meer op het terrein kon komen), haar constant achter je verwachten. Vre-se-lijk. Ik ben hier ook ziek door geworden, door de spanning.
En dan kon mijn ex nog wel voor zichzelf zorgen! Goede raad is meestal duur maar in dit geval echt niet: Doe het niet!
"Kump ut vandaag neet, dan kump ut murrege"
donderdag 25 maart 2021 om 09:16
Nou, de vraag is natuurlijk of hij dat zelf echt wel wil zeggen. Het kan ook zo zijn dat vooral TO verandering wil. En hij vooral geen gezeur wil en het eigenlijk wel prima vond. Ik neem hem dat niet kwalijk. De vraag is of de verwachtingen van TO en vriend (en vriends familie) wel matchen.Ladida1981 schreef: ↑25-03-2021 09:11Waar ik echt op afhaak is dat het zo'n moederskindje is en hij niet lijkt te durven zeggen dat hij zijn eigen ruimte nodig heeft en volwassen is.
donderdag 25 maart 2021 om 09:19
Ja dat is het ook
Every step forward begins with the decision to not stand still
donderdag 25 maart 2021 om 09:24
Ouders kunnen beter het huis aan iemand anders verkopen, als ze zo nodig de broer en gf (girlfriend?) helpen moeten.
En een schenking om een huis te kopen is belastingvrij, meen ik.
En een schenking om een huis te kopen is belastingvrij, meen ik.
De antwoorden op het forum zijn niet altijd bedoeld als hulp.
Sommige mensen maken soms onaardige opmerkingen.
Reageren is niet altijd nodig, en zeker niet verplicht.
Sommige mensen maken soms onaardige opmerkingen.
Reageren is niet altijd nodig, en zeker niet verplicht.
donderdag 25 maart 2021 om 09:27
Ook trouwen is geen levenslange gevangenis, hoor.
(Maar: niet doen hoor TO, niet trouwen)
donderdag 25 maart 2021 om 09:32
Maar het ís geen externe factor. Jouw vriend is degene die niet zegt: 'Mam, pap, doe niet zo belachelijk. Ik ben een zelfstandige man en nu ga ik op mezelf wonen waar ík wil, doei. Bemoei je er niet mee, dit is mijn leven.'
Ik weet hoe het is om een bemoeizuchtige schoonouder die te hebben die denkt dat de kinderen/schoonkinderen (30+) niet snappen hoe een wasmachine, fornuis of het leven werkt, maar het verschil is dat mijn partner paal en perk stelt aan die ongein. Dat ons gezin altijd voorop staat. Dus in hoeverre zoiets je leven en relatie beïnvloedt, ligt niet puur aan de schoonouders, hoe vervelend ze ook kunnen zijn.
Je klinkt als een leuke, slimme meid die echt wel wat beters verdient dan 'ik trek dit misschien net'. Maar bijvoorbeeld 'Na x tijd relatie gaan we nu de volgende stap zetten omdat we daar klaar voor zijn en we hebben allebei zoveel zin in een plek voor ons samen!' Zit dat er nu in?
(PS: mijn man heeft ook getwijfeld tussen koop/huur. Dan maar kopen, want huren is zonde. Bijna meteen daarna 1. kwam ik in beeld en samenwonen in dat huis was geografisch geen optie en 2. stortte de huizenmarkt in. Heeft jaren geduurd voor hij met groot verlies van dat huis af was en wij konden samenwonen. Dat was pas weggegooid geld + tijd.)
Je moet niet alles geloven wat je denkt
donderdag 25 maart 2021 om 09:45
Wat een nachtmerrie!Vitamini schreef: ↑25-03-2021 09:16Hier een ervaringsdeskundige....
Hou je vast, het is geen positief verhaal.
Ik deed het, met een ex-vriend intrekken in het huis van zijn ouders. Toen ik hem ontmoette woonde hij nog thuis bij zijn moeder en ik in een huurappartementje. Om een lang verhaal kort te maken: zijn moeder trok bij zijn broer in en toen zij weg was hebben wij het huis verbouwd. We verbleven dus tijdelijk in mijn appartement (ook erg klein) en toen het huis enigszins bewoonbaar was trokken we in het huis. Dat was dus midden in de verbouwing, maar ex had ook nog een klein bedrijfje aan huis dus kon dat niet te lang laten duren.
Zijn moeder woonde dus gewoon nog in dezelfde plaats. Maar wat hier al gezegd is geworden: ons huis bleef dus wel hààr huis. Het was van binnen totaal veranderd, maar dat maakte verder niets uit. Ze kwam langs, bemoeide zich overal mee. Reed en liep tig keer per dag langs het huis om te kijken of ze mensen zag (klanten van ex zijn bedrijf) en ging die mensen dan te woord staan en zo. Belde ons om de haverklap op op ons werk om te zeggen dat er iemand aan de deur stond/de ramen wel erg vies waren/de rozenstruik toch echt moest worden gesnoeid etc. etc. Ik had ook het groentetuintje overgenomen want schoonmoeder kon niets meer doen ivm rug. Kwam ik op een mooie nazomerdag thuis van mijn werk en verheugde ik me op een uurtje (met zorg geteelde) besjes en aardbeitjes plukken, hing er niets meer! Had schoonmoeder tegen bezoek van haar gezegd dat die wel even in de tuin hun gang mochten gaan.
Het was echt vreselijk. Onleefbaar gewoon. En ex zei er niks van want tja, "voor haar gevoel woont ze hier nog". En eigenlijk klopte dat wel. Ze sliep, at en keek tv bij die broer, maar in haar hoofd woonde ze daar niet. Nadat ze overleed zat ze nog maanden in mijn systeem. Altijd alert zijn, alles afsluiten (we hebben toen een nieuwe poort laten installeren alleen zodat ze niet meer op het terrein kon komen), haar constant achter je verwachten. Vre-se-lijk. Ik ben hier ook ziek door geworden, door de spanning.
En dan kon mijn ex nog wel voor zichzelf zorgen! Goede raad is meestal duur maar in dit geval echt niet: Doe het niet!
donderdag 25 maart 2021 om 09:46
Waarom moet de broer in een boerderij wonen? Waarom geen rijtjeshuis?
Ik zou als ik jouw vriend was hier sowieso niet in meegaan. Hij wordt dus even verplicht om een huis te kopen voor zijn broer. En niet een gewoon huis, nee een boerderij. Bizar zeg.
Als ik jouw vriend was kocht ik zelf de boerderij en dan ging broer met girlfriend en baby maar bij pappie en mammie wonen.
Als ouders het wel willen verkopen aan jouw vriend gaan ze er ook maar meteen uit. Lekker makkelijk zeg. Als ze het aan een ander verkopen zodat ze het geld aan broer kunnen schenken hadden ze er ook meteen uitgemoeten.
Dat je vriend dit overweegt zou voor mij al reden genoeg zijn om het uit te maken. Of wil je in de toekomst graag al je verdiende centen inleven aan je schoonfamilie?
donderdag 25 maart 2021 om 09:54
Maar dan kunnen zij en zoon niet in dat huis blijven wonen, want daar willen de nieuwe bewoners natuurlijk zelf in wonen. In de door hun bedachte constructie is het de bedoeling om eerst nog een aantal jaren zelf in het huis te wonen totdat broer hun unit bij de boerderij gebouwd heeft. Ik moet er echt niet aan denken.dianaf schreef: ↑25-03-2021 08:54Dan kunnen zij hem een voorschot op de erfenis geven.
Maar als de ouders dan slim zijn, dan gooien ze het huis op de markt en krijgen ze ongetwijfeld meer geld dan wanneer ze het voor een vriendenprijs aan zoon verkopen. Daar hebben zij meer aan en ze kunnen beiden kinderen makkelijker iets schenken.
donderdag 25 maart 2021 om 09:59
TO, dit kan jou ook overkomen! Denk goed na...Vitamini schreef: ↑25-03-2021 09:16Hier een ervaringsdeskundige....
Hou je vast, het is geen positief verhaal.
Ik deed het, met een ex-vriend intrekken in het huis van zijn ouders. Toen ik hem ontmoette woonde hij nog thuis bij zijn moeder en ik in een huurappartementje. Om een lang verhaal kort te maken: zijn moeder trok bij zijn broer in en toen zij weg was hebben wij het huis verbouwd. We verbleven dus tijdelijk in mijn appartement (ook erg klein) en toen het huis enigszins bewoonbaar was trokken we in het huis. Dat was dus midden in de verbouwing, maar ex had ook nog een klein bedrijfje aan huis dus kon dat niet te lang laten duren.
Zijn moeder woonde dus gewoon nog in dezelfde plaats. Maar wat hier al gezegd is geworden: ons huis bleef dus wel hààr huis. Het was van binnen totaal veranderd, maar dat maakte verder niets uit. Ze kwam langs, bemoeide zich overal mee. Reed en liep tig keer per dag langs het huis om te kijken of ze mensen zag (klanten van ex zijn bedrijf) en ging die mensen dan te woord staan en zo. Belde ons om de haverklap op op ons werk om te zeggen dat er iemand aan de deur stond/de ramen wel erg vies waren/de rozenstruik toch echt moest worden gesnoeid etc. etc. Ik had ook het groentetuintje overgenomen want schoonmoeder kon niets meer doen ivm rug. Kwam ik op een mooie nazomerdag thuis van mijn werk en verheugde ik me op een uurtje (met zorg geteelde) besjes en aardbeitjes plukken, hing er niets meer! Had schoonmoeder tegen bezoek van haar gezegd dat die wel even in de tuin hun gang mochten gaan.
Het was echt vreselijk. Onleefbaar gewoon. En ex zei er niks van want tja, "voor haar gevoel woont ze hier nog". En eigenlijk klopte dat wel. Ze sliep, at en keek tv bij die broer, maar in haar hoofd woonde ze daar niet. Nadat ze overleed zat ze nog maanden in mijn systeem. Altijd alert zijn, alles afsluiten (we hebben toen een nieuwe poort laten installeren alleen zodat ze niet meer op het terrein kon komen), haar constant achter je verwachten. Vre-se-lijk. Ik ben hier ook ziek door geworden, door de spanning.
En dan kon mijn ex nog wel voor zichzelf zorgen! Goede raad is meestal duur maar in dit geval echt niet: Doe het niet!
donderdag 25 maart 2021 om 09:59
Oei.. Idd een nachtmerrie. Dit wil ik idd nietVitamini schreef: ↑25-03-2021 09:16Hier een ervaringsdeskundige....
Hou je vast, het is geen positief verhaal.
Ik deed het, met een ex-vriend intrekken in het huis van zijn ouders. Toen ik hem ontmoette woonde hij nog thuis bij zijn moeder en ik in een huurappartementje. Om een lang verhaal kort te maken: zijn moeder trok bij zijn broer in en toen zij weg was hebben wij het huis verbouwd. We verbleven dus tijdelijk in mijn appartement (ook erg klein) en toen het huis enigszins bewoonbaar was trokken we in het huis. Dat was dus midden in de verbouwing, maar ex had ook nog een klein bedrijfje aan huis dus kon dat niet te lang laten duren.
Zijn moeder woonde dus gewoon nog in dezelfde plaats. Maar wat hier al gezegd is geworden: ons huis bleef dus wel hààr huis. Het was van binnen totaal veranderd, maar dat maakte verder niets uit. Ze kwam langs, bemoeide zich overal mee. Reed en liep tig keer per dag langs het huis om te kijken of ze mensen zag (klanten van ex zijn bedrijf) en ging die mensen dan te woord staan en zo. Belde ons om de haverklap op op ons werk om te zeggen dat er iemand aan de deur stond/de ramen wel erg vies waren/de rozenstruik toch echt moest worden gesnoeid etc. etc. Ik had ook het groentetuintje overgenomen want schoonmoeder kon niets meer doen ivm rug. Kwam ik op een mooie nazomerdag thuis van mijn werk en verheugde ik me op een uurtje (met zorg geteelde) besjes en aardbeitjes plukken, hing er niets meer! Had schoonmoeder tegen bezoek van haar gezegd dat die wel even in de tuin hun gang mochten gaan.
Het was echt vreselijk. Onleefbaar gewoon. En ex zei er niks van want tja, "voor haar gevoel woont ze hier nog". En eigenlijk klopte dat wel. Ze sliep, at en keek tv bij die broer, maar in haar hoofd woonde ze daar niet. Nadat ze overleed zat ze nog maanden in mijn systeem. Altijd alert zijn, alles afsluiten (we hebben toen een nieuwe poort laten installeren alleen zodat ze niet meer op het terrein kon komen), haar constant achter je verwachten. Vre-se-lijk. Ik ben hier ook ziek door geworden, door de spanning.
En dan kon mijn ex nog wel voor zichzelf zorgen! Goede raad is meestal duur maar in dit geval echt niet: Doe het niet!
Every step forward begins with the decision to not stand still
donderdag 25 maart 2021 om 10:21
donderdag 25 maart 2021 om 10:26
Oh gelukkig dat nog iemand het zegt. Ik had ook het idee dat TO graag de touwtjes in handen heeft, dus niet leuk vindt dat schoonmoeder nog iets te zeggen heeft.Merrick schreef: ↑25-03-2021 09:07Ik vermoed dat "een relatie" hebben in die omgeving best belangrijk is. Zeker na je 20e. Anders "schiet je over" (of, nog erger, is er iets mis met je/ben je misschien wel lesbisch). Dus zolang je moeilijk iets nieuws kunt opscharrelen tijdens Corona, is het wel handig als je er nog eentje hebt.
Dat was in ieder geval de mentaliteit van sommige mensen in de streek waar ik vandaan kom. En veel van wat ik hier lees, klinkt precies zo.
Ik vraag me trouwens ook af of TO er wel echt ongelukkig van wordt, van een pushover. Op veel fronten kan het heel handig zijn. En je hebt zelf meestal de touwtjes in handen, dus alles gaat zoals je zelf wil. Dat is ook wel eens irritant (gebrek aan initiatief, "als ik het niet doe, gebeurt er niets"), maar overall voor veel mensen best wel een fijne positie. Dat wordt pas vervelend als iemand anders net wat sterker de touwtjes in handen heeft, in dit geval schoonmoeder.
Ik zou denken dat TO en vriend gewoon geen match is. Zij is heel zelfstandig en hij totaal niet. En ja, soms moet je gewoon even je verstand gebruiken.
Blauwbloemetje schreef: ↑25-03-2021 09:54Maar dan kunnen zij en zoon niet in dat huis blijven wonen, want daar willen de nieuwe bewoners natuurlijk zelf in wonen. In de door hun bedachte constructie is het de bedoeling om eerst nog een aantal jaren zelf in het huis te wonen totdat broer hun unit bij de boerderij gebouwd heeft. Ik moet er echt niet aan denken.
Eens hoor, maar misschien is er dan wel geld over om iets anders te kopen en kind te helpen. Maar ik begrijp zelf niet goed waarom die ouders gaan verhuizen. Als het nu zo is dat ze kleiner willen gaan wonen en zo, dan moeten ze dat zeker doen. Maar niet hun eigen woongenot opofferen voor zoon 1 en niet het woongenot van zoon 2 opofferen voor zoon 1.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
