Relaties
alle pijlers
Vriendin is vreemdgegaan, relatietherapie en hoe verder?
zondag 14 maart 2021 07:40
Ik wil hartstikke graag voor mijn zoon zorgen, maar ik vertrouw haar en haar moeder niet welke zich overal mee bemoeit.justagirly schreef: ↑14-03-2021 03:06Ga je niet meer voor hem zorgen straks dan? Ik hoop toch van wel?!
Dat ouders hun kinderen helpen prima, maar als je helpt moeten zij wel hun eigen mening voorleggen. Weet uit ervaring dat ze haar mening altijd door je strot wilt douwen. (Doet ze heel erg.)
Ze zegt bijvoorbeeld nu dat door de relatietherapie alles uit de hand is gelopen. (Haar familie geven altijd de andere de schuld voor hun eigen falen.)
Zoon zit vaak financieel heel slecht en ouders blijven maar bijspringen, maar dan zegt ze dat hij concentratie problemen heeft etc. (Op z’n ADHD.)
Niet rottig bedoeld maar ik ken mensen met ADHD, vermoedelijk gewoon verkeerde diagnose ooit gesteld. Was volgens mij ook ooit bewezen, dat veel diagnoses toen verkeerd waren.
Hun hebben nooit grenzen gekregen/geleerd, ze hebben het ook altijd over levenservaring. (Nog nooit een familie gekend welke zo vol van hunzelf zijn...)
Dit is niet om mijn fouten goed te praten, maar dit zijn wel mijn zorgen.
(Beetje het dilemma waarmee ik zit.)
zondag 14 maart 2021 07:51
Ik zou eens naar mijzelf kijken en naar wat jij moet doen om de best mogelijke vader te zijn voor jouw zoon.JvD94 schreef: ↑14-03-2021 07:40Ik wil hartstikke graag voor mijn zoon zorgen, maar ik vertrouw haar en haar moeder niet welke zich overal mee bemoeit.
Dat ouders hun kinderen helpen prima, maar als je helpt moeten zij wel hun eigen mening voorleggen. Weet uit ervaring dat ze haar mening altijd door je strot wilt douwen. (Doet ze heel erg.)
Ze zegt bijvoorbeeld nu dat door de relatietherapie alles uit de hand is gelopen. (Haar familie geven altijd de andere de schuld voor hun eigen falen.)
Zoon zit vaak financieel heel slecht en ouders blijven maar bijspringen, maar dan zegt ze dat hij concentratie problemen heeft etc. (Op z’n ADHD.)
Niet rottig bedoeld maar ik ken mensen met ADHD, vermoedelijk gewoon verkeerde diagnose ooit gesteld. Was volgens mij ook ooit bewezen, dat veel diagnoses toen verkeerd waren.
Hun hebben nooit grenzen gekregen/geleerd, ze hebben het ook altijd over levenservaring. (Nog nooit een familie gekend welke zo vol van hunzelf zijn...)
Dit is niet om mijn fouten goed te praten, maar dit zijn wel mijn zorgen.
(Beetje het dilemma waarmee ik zit.)
Dat begint met zorgen voor een goede regeling waarbij jij ook een groot deel van de zorg op je neemt. En dat zo organiseren dat ook bij jou die zorg en regelmaat voor jouw zoon is.
Het komt (wellicht onterecht) op mij over als vluchtgedrag. Maar voor jouw zoon moet je er gewoon staan. Nu. Straks.
maandag 15 maart 2021 10:22
