Relaties
alle pijlers
Vriendin met autisme
dinsdag 11 augustus 2020 21:34
Ik ben al bijna 8 jaar bevriend met mijn vriendin L. 3 jaar terug kreeg ze de diagnose autisme waarbij ze suïcidaal werd, crisisdiensten zijn ingeschakeld, opgenomen is geweest en tot op de dag van vandaag intensief contact heeft met psychologen en therapeuten. Dit alles heeft haar haar sociale leven gekost, waardoor ze alleen mij als vriendin over hield. Door haar autisme heeft ze snel last van overprikkeling en zeker op het begin was het voor haar moeilijk haar grenzen hierin aan te geven. Na een paar jaar lukt dit al beter en probeer ik haar ook altijd te zeggen dat ze haar grenzen aan moet geven en gelukkig voelt ze zich inmiddels vertrouwd genoeg om dit ook altijd bij mij te doen waar ik supertrots op ben.
Nu is het zo dat, door de overprikkeling, het vaak voorkomt dat ze afspraken moet afzeggen met mij.
ik probeer haar assertief te maken in het stellen van grenzen, maar haar ook vooral haar inschattingsvermogen meer in te zien om aan te kunnen voelen of het haar die week zal lukken af te spreken.
En hier zit mijn dilemma, jullie voelen hem waarschijnlijk al;
op dit moment is het zo dat het de afgelopen jaren zo is dat wanneer we afspreken, ongeveer 20-30 procent van de afspraken door kan gaan, omdat ze toch te overprikkeld is. een afspraak wordt dan soms een uur van tevoren afgezegd, maar soms ook een paar minuten van tevoren. ik probeer me echt zoveel mogelijk in te leven in haar wereld, maar blijf er af en toe echt flink van balen dat er zo kort van tevoren wordt afgezegd. Ik merk dat hoe vaker het gebeurd hoe minder geduld en begrip ik er af en toe voor op kan brengen, wat ik absoluut niet wil. daarom heb ik geprobeerd het met haar te bespreken om te kijken wat we konden doen om dit te voorkomen. hierbij heb ik aangegeven dat het misschien slim is om bijv. een planning te maken en daarnaast ook het vertrouwen in mij te hebben dat ik het niet erg vind dat een afspraak niet door kan gaan, zolang het maar niet consequent vlak van te voren wordt afgezegd. voorzichtig heb ik dit aangekaart, maar aangezien ze mij (als enige vriendin) hoog heeft zitten (haar woorden) voelde dit voor haar alsof ik de vriendschap niet meer zag zitten en dat ze me alleen maar teleurstelde, waarbij ze erg emotioneel was. dit was totaal niet mijn bedoeling en insteek en dat hebben we gelukkig ook uit kunnen praten, maar helaas ontbreekt mij de moed nu om dit nog een keer aan te kaarten; bang voor dezelfde reactie.
ze heeft mij bestempeld als beste vriendin en alhoewel ik haar ook als een hele goede vriendin zie, vind ik het lastig en voel ik me ook schuldig over het feit dat ik haar de laatste tijd niet (meer) zo zie. spontaan afspreken of überhaupt bellen kan niet en berichtjes via whatsapp leest ze 1 a 2 dagen later (ook ivm overprikkeling). hierdoor heb ik niet langer het gevoel dat ik ook met mijn problemen naar haar toe kan, omdat het haar gewoonweg teveel wordt. als ik er voor haal wil zijn kan dit dus ook niet door haar op te bellen of haar bemoedigende berichtjes te sturen. Deze week is bijvoorbeeld een heftige week geweest voor haar, maar ik voel me machteloos met het weinige contact wat ik met haar kan leggen. daarnaast ben ik sinds twee weken verhuisd naar een andere provincie en is de optie om langs te gaan er ook niet meer zo 1,2,3 (ook al lukte dit sws al niet vanwege prikkels).
ik ben al eens eerder (ver weg) verhuisd in de tijd dat ze geen andere sociale contacten had buiten mij, wat er naar mijn idee toen ook mede voor heeft gezorgd dat ze opgenomen moest worden. hierover voel ik me ook deels verantwoordelijk en ben bang dat, omdat ik nu opnieuw verhuis ben, dit weer een risico vormt.
ik hoop dat jullie eventueel ervaring of adviezen hebben hoe ik hier het beste mee om kan gaan.
Bedankt voor je tijd!
Nu is het zo dat, door de overprikkeling, het vaak voorkomt dat ze afspraken moet afzeggen met mij.
ik probeer haar assertief te maken in het stellen van grenzen, maar haar ook vooral haar inschattingsvermogen meer in te zien om aan te kunnen voelen of het haar die week zal lukken af te spreken.
En hier zit mijn dilemma, jullie voelen hem waarschijnlijk al;
op dit moment is het zo dat het de afgelopen jaren zo is dat wanneer we afspreken, ongeveer 20-30 procent van de afspraken door kan gaan, omdat ze toch te overprikkeld is. een afspraak wordt dan soms een uur van tevoren afgezegd, maar soms ook een paar minuten van tevoren. ik probeer me echt zoveel mogelijk in te leven in haar wereld, maar blijf er af en toe echt flink van balen dat er zo kort van tevoren wordt afgezegd. Ik merk dat hoe vaker het gebeurd hoe minder geduld en begrip ik er af en toe voor op kan brengen, wat ik absoluut niet wil. daarom heb ik geprobeerd het met haar te bespreken om te kijken wat we konden doen om dit te voorkomen. hierbij heb ik aangegeven dat het misschien slim is om bijv. een planning te maken en daarnaast ook het vertrouwen in mij te hebben dat ik het niet erg vind dat een afspraak niet door kan gaan, zolang het maar niet consequent vlak van te voren wordt afgezegd. voorzichtig heb ik dit aangekaart, maar aangezien ze mij (als enige vriendin) hoog heeft zitten (haar woorden) voelde dit voor haar alsof ik de vriendschap niet meer zag zitten en dat ze me alleen maar teleurstelde, waarbij ze erg emotioneel was. dit was totaal niet mijn bedoeling en insteek en dat hebben we gelukkig ook uit kunnen praten, maar helaas ontbreekt mij de moed nu om dit nog een keer aan te kaarten; bang voor dezelfde reactie.
ze heeft mij bestempeld als beste vriendin en alhoewel ik haar ook als een hele goede vriendin zie, vind ik het lastig en voel ik me ook schuldig over het feit dat ik haar de laatste tijd niet (meer) zo zie. spontaan afspreken of überhaupt bellen kan niet en berichtjes via whatsapp leest ze 1 a 2 dagen later (ook ivm overprikkeling). hierdoor heb ik niet langer het gevoel dat ik ook met mijn problemen naar haar toe kan, omdat het haar gewoonweg teveel wordt. als ik er voor haal wil zijn kan dit dus ook niet door haar op te bellen of haar bemoedigende berichtjes te sturen. Deze week is bijvoorbeeld een heftige week geweest voor haar, maar ik voel me machteloos met het weinige contact wat ik met haar kan leggen. daarnaast ben ik sinds twee weken verhuisd naar een andere provincie en is de optie om langs te gaan er ook niet meer zo 1,2,3 (ook al lukte dit sws al niet vanwege prikkels).
ik ben al eens eerder (ver weg) verhuisd in de tijd dat ze geen andere sociale contacten had buiten mij, wat er naar mijn idee toen ook mede voor heeft gezorgd dat ze opgenomen moest worden. hierover voel ik me ook deels verantwoordelijk en ben bang dat, omdat ik nu opnieuw verhuis ben, dit weer een risico vormt.
ik hoop dat jullie eventueel ervaring of adviezen hebben hoe ik hier het beste mee om kan gaan.
Bedankt voor je tijd!
excuseme wijzigde dit bericht op 11-08-2020 22:12
0.16% gewijzigd
dinsdag 11 augustus 2020 21:41
Waarom stel jij je op als haar hulpverlener? Zeg je het ook dat je het gewoon stom vind dat ze jou, haar beste vriendin, gewoon maar laat zitten? Dat je het niet oké vind in een vriendschap?
Ze vertoont dit gedrag, gewoon omdat het kan. Je maakt van haar probleem jouw probleem. En dat kost tonnen energie. Waarom? Medelijden? Dan is de vriendschap niet gelijkwaardig.
Ze vertoont dit gedrag, gewoon omdat het kan. Je maakt van haar probleem jouw probleem. En dat kost tonnen energie. Waarom? Medelijden? Dan is de vriendschap niet gelijkwaardig.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
dinsdag 11 augustus 2020 21:46
Eens. En ze zou ook kunnen proberen om prioriteiten te stellen. Dus als ze in de namiddag een afspraak met jou heeft, de rest van de dag rustig houden zodat ze niet overprikkeld raakt. Dat doet ze kennelijk niet.Doreia* schreef: ↑11-08-2020 21:41Waarom stel jij je op als haar hulpverlener? Zeg je het ook dat je het gewoon stom vind dat ze jou, haar beste vriendin, gewoon maar laat zitten? Dat je het niet oké vind in een vriendschap?
Ze vertoont dit gedrag, gewoon omdat het kan. Je maakt van haar probleem jouw probleem. En dat kost tonnen energie. Waarom? Medelijden? Dan is de vriendschap niet gelijkwaardig.
dinsdag 11 augustus 2020 21:48
Als eerste super lief dat jij haar wilt helpen, maar je bent niet haar therapeut. Wat ik begrijp heeft ze hulp, zij zijn daarvoor. Kaart hooguit aan dat ze het met hen moet bespreken, maar het is niet jouw verantwoordelijkheid om haar problemen op te lossen.
Je voelt je verantwoordelijk voor haar, maar dat is geen gezonde basis van een vriendschap. Jij staat voor haar klaar en past je continu aan haar aan, maar ook jij hebt je grenzen en daar mag je voor op komen, hoe moeilijk het is voor haar om dat te horen.
Een vriendschap moet in balans zijn. Het is niet erg dat een periode iemand meer geeft, maar dat moet niet stelselmatig zijn. Op het moment dat het je enkel nog energie kost, dan zit het scheef.
Zij zal moeten leren met haar prikkelgevoeligheid rekening te houden als ze iets plant. Natuurlijk kan het eens mis gaan (ik heb laatst ook iets vrij laat af moeten zeggen), maar dat moet niet de norm worden.
Als dat niet mogelijk is en je wilt wel blijven afspreken kun jij er misschien anders mee om gaan, door de afspraak als optie in je agenda te zetten. Aangeven dat je het pas als een harde afspraak ziet als zij op de dag zelf aan geeft dat ze komt en dat tot dat moment jij dus ook andere plannen mag maken. Dat is voor haar misschien niet leuk, maar juist met ass zou ze ook moeten begrijpen hoe kut het is als mensen steeds last minute afzeggen. Althans voor mij is dat de reden dat ik het echt probeer te voorkomen.
Je voelt je verantwoordelijk voor haar, maar dat is geen gezonde basis van een vriendschap. Jij staat voor haar klaar en past je continu aan haar aan, maar ook jij hebt je grenzen en daar mag je voor op komen, hoe moeilijk het is voor haar om dat te horen.
Een vriendschap moet in balans zijn. Het is niet erg dat een periode iemand meer geeft, maar dat moet niet stelselmatig zijn. Op het moment dat het je enkel nog energie kost, dan zit het scheef.
Zij zal moeten leren met haar prikkelgevoeligheid rekening te houden als ze iets plant. Natuurlijk kan het eens mis gaan (ik heb laatst ook iets vrij laat af moeten zeggen), maar dat moet niet de norm worden.
Als dat niet mogelijk is en je wilt wel blijven afspreken kun jij er misschien anders mee om gaan, door de afspraak als optie in je agenda te zetten. Aangeven dat je het pas als een harde afspraak ziet als zij op de dag zelf aan geeft dat ze komt en dat tot dat moment jij dus ook andere plannen mag maken. Dat is voor haar misschien niet leuk, maar juist met ass zou ze ook moeten begrijpen hoe kut het is als mensen steeds last minute afzeggen. Althans voor mij is dat de reden dat ik het echt probeer te voorkomen.
I do cross stitch; so you know that I have the patience to stab something a thousand times
dinsdag 11 augustus 2020 21:53
Om te beginnen zou ik misschien even de naam van de ggz instelling weghalen. Het verhaal is niet heel herkenbaar, maar zij werken natuurlijk in een betrekkelijk kleine regio, waardoor ze misschien wel te herleiden is.
Los daarvan zou ik je willen adviseren om heel duidelijk je grenzen aan te geven. Ik lees verschillende mensen die aangeven dat je op deze manier zo'n goede vriendin bent, maar ik denk dat dit anders werkt. Voor jezelf ben je niet goed bezig, jij voelt je er tot onder en kunt niet (meer) de vriendin zijn die je voor haar zou willen zijn, omdat ze jouw grenzen over gaat, maar doordat je haar dit niet zegt zal ze dit blijven doen (wellicht door haar autisme dit niet kunnen aanvoelen), terwijl ze het niet eens weet! Wees eerlijk naar jezelf en vooral ook naar haar wat je van haar verwacht en wat je haar kunt bieden, zodat een evenwichtige vriendschap kan ontstaan (Of opnieuw in balans kan komen) waar je beide voordeel uit haalt.
Het lijkt me vanuit haar ook heel naar om achteraf te horen wat het met jou deed en dat je het nooit hebt gezegd.
Los daarvan zou ik je willen adviseren om heel duidelijk je grenzen aan te geven. Ik lees verschillende mensen die aangeven dat je op deze manier zo'n goede vriendin bent, maar ik denk dat dit anders werkt. Voor jezelf ben je niet goed bezig, jij voelt je er tot onder en kunt niet (meer) de vriendin zijn die je voor haar zou willen zijn, omdat ze jouw grenzen over gaat, maar doordat je haar dit niet zegt zal ze dit blijven doen (wellicht door haar autisme dit niet kunnen aanvoelen), terwijl ze het niet eens weet! Wees eerlijk naar jezelf en vooral ook naar haar wat je van haar verwacht en wat je haar kunt bieden, zodat een evenwichtige vriendschap kan ontstaan (Of opnieuw in balans kan komen) waar je beide voordeel uit haalt.
Het lijkt me vanuit haar ook heel naar om achteraf te horen wat het met jou deed en dat je het nooit hebt gezegd.
dinsdag 11 augustus 2020 21:55
Ik heb in de nabije omgeving veel ervaring met iemand met diverse psychische stoornissen en een heel complexe problematiek. Ik heb mijn uiterste best gedaan om zo behulpzaam mogelijk te zijn, maar uiteindelijk is het anders gelopen. Ze wilde geen hulp, want zolang zij door haar omgeving in staat werd gesteld om gewoon de hele dag in bed door te brengen, was er niets aan de hand. Ik denk oprecht niet dat daaraan meewerken bijdraagt tot een oplossing. Toen ik dat dus niet meer deed, was het snel over bij haar. Nu sta ik op haar zwarte lijst.
Ik zeg niet dat dat hetzelfde is als wat hier gebeurt, maar het is wel een valkuil om voor op te letten.
Ik zeg niet dat dat hetzelfde is als wat hier gebeurt, maar het is wel een valkuil om voor op te letten.
dinsdag 11 augustus 2020 21:56
To heeft het al eens aangegeven.Suykerspin schreef: ↑11-08-2020 21:53Om te beginnen zou ik misschien even de naam van de ggz instelling weghalen. Het verhaal is niet heel herkenbaar, maar zij werken natuurlijk in een betrekkelijk kleine regio, waardoor ze misschien wel te herleiden is.
Los daarvan zou ik je willen adviseren om heel duidelijk je grenzen aan te geven. Ik lees verschillende mensen die aangeven dat je op deze manier zo'n goede vriendin bent, maar ik denk dat dit anders werkt. Voor jezelf ben je niet goed bezig, jij voelt je er tot onder en kunt niet (meer) de vriendin zijn die je voor haar zou willen zijn, omdat ze jouw grenzen over gaat, maar doordat je haar dit niet zegt zal ze dit blijven doen (wellicht door haar autisme dit niet kunnen aanvoelen), terwijl ze het niet eens weet! Wees eerlijk naar jezelf en vooral ook naar haar wat je van haar verwacht en wat je haar kunt bieden, zodat een evenwichtige vriendschap kan ontstaan (Of opnieuw in balans kan komen) waar je beide voordeel uit haalt.
Het lijkt me vanuit haar ook heel naar om achteraf te horen wat het met jou deed en dat je het nooit hebt gezegd.
dinsdag 11 augustus 2020 22:20
Allereerst bedankt voor jullie reacties (en de tip om de naam van de instelling te verwijderen)!
ik merk inderdaad dat ik mezelf hierin vergeet en dit in een vriendschap niet logisch is, het is er denk ik langzaam zo ingeslopen.
Ik heb haar net een bericht gestuurd dat ik deze week met haar wil bellen en wanneer dit haar lukt. hierop reageerde ze (snel!) aangezien het voor haar serieus klonk en vraagt of ik boos of teleurgesteld ben, waardoor ik me helaas gelijk weer schuldig voel (leuk besef moment dat ik in deze situatie dus totaal niet assertief ben
). maar ik begrijp jullie reacties en ga dit aankaarten. de manier waarop vind ik alleen lastig. ik wil zoveel mogelijk rekeningen houden met haar gevoelens en het feit dat ze natuurlijk wel gewoon autisme heeft en ik mij hierbij niets voor kan stellen. hoe zouden jullie dit aanpakken?
nogmaals bedankt voor jullie hulp!
ik merk inderdaad dat ik mezelf hierin vergeet en dit in een vriendschap niet logisch is, het is er denk ik langzaam zo ingeslopen.
Ik heb haar net een bericht gestuurd dat ik deze week met haar wil bellen en wanneer dit haar lukt. hierop reageerde ze (snel!) aangezien het voor haar serieus klonk en vraagt of ik boos of teleurgesteld ben, waardoor ik me helaas gelijk weer schuldig voel (leuk besef moment dat ik in deze situatie dus totaal niet assertief ben
). maar ik begrijp jullie reacties en ga dit aankaarten. de manier waarop vind ik alleen lastig. ik wil zoveel mogelijk rekeningen houden met haar gevoelens en het feit dat ze natuurlijk wel gewoon autisme heeft en ik mij hierbij niets voor kan stellen. hoe zouden jullie dit aanpakken?nogmaals bedankt voor jullie hulp!
dinsdag 11 augustus 2020 22:27
Er niet teveel omheen draaien. Duidelijk zijn in wat je wil en niet wil. Dan moet je dat natuurlijk wel eerst voor jezelf duidelijk hebben. Laat zo min mogelijk over aan haar om zelf in te vullen. En buig niet voor emoties. Haar vraag of jij boos of teleurgesteld bent, mag ze best stellen als ze zich dat afvraagt. Maar het moet geen chantage middel gaan worden. Waarom voel jij je schuldig als ze dat vraagt?
dinsdag 11 augustus 2020 22:29
oke ik wil dit toch ook even met jullie delen, aangezien ik niet weet hoe ik hierop het beste kan reageren.
ik stuurde haar:
hee l.., ik wil deze week met je bellen, lijkt me goed om even een dag in te plannen maar wil het een en ander graag bespreken. laat je me weten wanneer het lukt?
waarop zij antwoordde:
''-hahaha, wahoo klinkt series, ben je boos of teleurgesteld?
-even serieus want je laat mij schrikken met dit soort berichtjes. kan de emotie er niet achter zien.
-oke beetje gek om zoiets te zeggen en dan geen uitleg te geven, ik wil ook graag met jou bellen maar er wordt van heel veel kanten aan mij getrokken en ik moet mijn leven haalbaar maken dus daaromgrenzen aangeven dus sorry als dat soms vervelend aankomt maar het is ook lastig om mijn grenzen constant aan te moeten geven. ik kan gewoon niet zoveel aan op een dag. ik snap je reactie maar als je dat stuurt zonder uitleg geeft dat heel veel stress.''
ik stuurde haar:
hee l.., ik wil deze week met je bellen, lijkt me goed om even een dag in te plannen maar wil het een en ander graag bespreken. laat je me weten wanneer het lukt?
waarop zij antwoordde:
''-hahaha, wahoo klinkt series, ben je boos of teleurgesteld?
-even serieus want je laat mij schrikken met dit soort berichtjes. kan de emotie er niet achter zien.
-oke beetje gek om zoiets te zeggen en dan geen uitleg te geven, ik wil ook graag met jou bellen maar er wordt van heel veel kanten aan mij getrokken en ik moet mijn leven haalbaar maken dus daaromgrenzen aangeven dus sorry als dat soms vervelend aankomt maar het is ook lastig om mijn grenzen constant aan te moeten geven. ik kan gewoon niet zoveel aan op een dag. ik snap je reactie maar als je dat stuurt zonder uitleg geeft dat heel veel stress.''
dinsdag 11 augustus 2020 22:30
Mijn advies, als autist, wees meevoelend, maar ook eerlijk en duidelijk. Laat weten dat je nog steeds vrienden met haar wil zijn, maar wees ook duidelijk wat jij daarvoor nodig hebt. Niet verwijtend, hou het bij jezelf, en ga ook niet alles voor haar oplossen. Dus als zij haar prikkelgevoeligheid als probleem op werpt om je tegemoet te kunnen komen, vraag haar dan dit te bespreken met haar therapeut. Dat is namelijk de juiste persoon er voor.
Hoe je het ook brengt, het zal sowieso hard binnen komen. Daarom is het belangrijk duidelijk te maken dat je haar als vriendin wilt behouden. Wees echter uit angst om te kwetsen ook niet te subtiel. Het risico om verkeerd begrepen te worden, waarbij het in haar hoofd waarschijnlijk de meest negatieve interpretatie is, is dan namelijk vrij groot.
Hoe je het ook brengt, het zal sowieso hard binnen komen. Daarom is het belangrijk duidelijk te maken dat je haar als vriendin wilt behouden. Wees echter uit angst om te kwetsen ook niet te subtiel. Het risico om verkeerd begrepen te worden, waarbij het in haar hoofd waarschijnlijk de meest negatieve interpretatie is, is dan namelijk vrij groot.
I do cross stitch; so you know that I have the patience to stab something a thousand times
dinsdag 11 augustus 2020 22:32
Ze ziet de bui al hangen.
Maar het is hoog tijd dat jij je ruimte weer pakt in de vriendschap.
Niet verontschuldigen. Gewoon aangeven dat je haar graag als vriendin hebt, maar moeite hebt met het afzeggen. Dat JIJ daar boos en teleurgesteld over bent op dat moment en je nu belt hoe jullie dit samen op kunnen lossen. En als zij het niet weet, dan zeg jij hoe jij het voortaan wil hebben.
Maar het is hoog tijd dat jij je ruimte weer pakt in de vriendschap.
Niet verontschuldigen. Gewoon aangeven dat je haar graag als vriendin hebt, maar moeite hebt met het afzeggen. Dat JIJ daar boos en teleurgesteld over bent op dat moment en je nu belt hoe jullie dit samen op kunnen lossen. En als zij het niet weet, dan zeg jij hoe jij het voortaan wil hebben.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
dinsdag 11 augustus 2020 22:33
Autisme is heel erg lastig en naar, maar geen excuus om geen verantwoordelijkheid te nemen voor je eigen gedrag. Ze is en blijft een volwassen vrouw, dezelfde waarmee je ooit de vriendschap bent aan gegaan. Ik denk dat het goed is om dat voor ogen te houden, je komt in ieder geval in je posts over alsof je haar wilt behoeden voor narigheid en voor haar gaat denken/invullen hoe lastig het moet zijn en alsof je bij voorbaat al vanalles invult en goedpraat, want ja, ze heeft toch autisme.
dinsdag 11 augustus 2020 22:35
Ik snap dat jouw berichtje haar stress oplevert, het is namelijk onduidelijk. En als ik een appje krijg met "kunnen we bellen" is mijn eerste reactie "wat heb ik gedaan?". Gevolgd door een acute aanval van stress die extreem veel energie kost.
Ik wil hiermee niet zeggen dat je je compleet aan haar moet aanpassen, maar voor iemand met ass en weinig energie zijn dit soort appjes wel een verschrikking.
Al moet ik bekennen dat ik ool niet weet hoe je het beter had kunnen verwoorden zonder alles meteen op de app te gooien, wat ook niet verstandig is in deze situatie.
Ik wil hiermee niet zeggen dat je je compleet aan haar moet aanpassen, maar voor iemand met ass en weinig energie zijn dit soort appjes wel een verschrikking.
Al moet ik bekennen dat ik ool niet weet hoe je het beter had kunnen verwoorden zonder alles meteen op de app te gooien, wat ook niet verstandig is in deze situatie.
I do cross stitch; so you know that I have the patience to stab something a thousand times
dinsdag 11 augustus 2020 22:38
Dat is toch niet typisch voor ass. Dat zou ik ook hebben.lollypopje schreef: ↑11-08-2020 22:35Ik snap dat jouw berichtje haar stress oplevert, het is namelijk onduidelijk. En als ik een appje krijg met "kunnen we bellen" is mijn eerste reactie "wat heb ik gedaan?". Gevolgd door een acute aanval van stress die extreem veel energie kost.
Ik wil hiermee niet zeggen dat je je compleet aan haar moet aanpassen, maar voor iemand met ass en weinig energie zijn dit soort appjes wel een verschrikking.
Al moet ik bekennen dat ik ool niet weet hoe je het beter had kunnen verwoorden zonder alles meteen op de app te gooien, wat ook niet verstandig is in deze situatie.
dinsdag 11 augustus 2020 22:40
dinsdag 11 augustus 2020 22:42
Het hoeft ook niet uniek te zijn, maar ik kan (afhankelijk van mijn energiebalans) door zoiets echt uitgeput raken, met in ergste geval zelfs een complete meltdown.
Overigens wilde ik, ongeacht of dat voortkomt uit ass of niet, uitleggen waarom zij waarschijnlijk op die manier op dat appje reageert.
I do cross stitch; so you know that I have the patience to stab something a thousand times
