Relaties
alle pijlers
Vroegere 'beste' vriendin weer ontmoet, nare herinneringen
vrijdag 7 mei 2021 09:35
Goedemorgen
Ik zou graag advies willen met het volgende:
Als tienermeisje was ik erg onzeker over mezelf qua uiterlijk. Na een verhuizing op mijn 14e naar de andere kant van de stad ontmoette ik in de nieuwe buurt een meisje van mijn leeftijd. Ik noem haar D. We begonnen wat op te trekken met elkaar en al snel zagen we elkaar na schooltijd bijna dagelijks (verschillend middelbare scholen). Op een gegeven moment merkte ik dat D. me, door bepaalde opmerkingen die ze gaf, een heel slecht gevoel over mezelf liet krijgen. Opmerkingen als: mijn klasgenootje vroeg me laatst wie die meid met die spillebeentjes was (ik) of: oh, moet je nu iets vertellen: die en die (meiden uit haar straat) noemt jou lelijke trol.
Naarmate we ouder werden, richting 18 jaar, werden haar opmerkingen steeds kwetsender. Als we iets gingen drinken en ze ontmoette een leuke man, gaf ze naderhand opmerkingen als: hij zei dat hij mij de knapste van ons twee vond etc. Hij zei dat hij mij het mooiste lijntje vond hebben.
Ze gaf me ook vaak bewust verkeerd kledingadvies, make-up advies (had ik pas jaren later door) en als ik dan een keer wel versierd werd tijdens het uitgaan was het (volgens haar) omdat zij die avond geen zin had om zich op te maken of omdat ze het mij als haar beste vriendin gunde en zich daarom maar op de achtergrond had gehouden.
Bovendien was ik toch niet in staat om een langdurige relatie te onderhouden. Tips hoe ik dat wel kon houden kreeg ik niet...alleen zij kon dat op haar manier. Je had het of je had het niet...ik heb me echt jarenlang het lelijke eendje door haar gevoeld en veel gehuild omdat ik haar woorden over mezelf begon te geloven.
Een paar jaar later: contact verwatert omdat ik ga studeren, ik ontmoet nieuwe mensen, ik krijg zelfvertrouwen, veel positief feedback van mensen, mannen zijn geïnteresseerd, ik heb langdurige relaties, nieuwe vriendinnen geven me complimenten etc. Ik voel me goed over mezelf.
Ik kom D. nog een paar x tegen en besluit na aandringen een drankje met haar te doen. Ik word ineens aangesproken door een man waar zij al een kwartier mee probeerde te flirten (hoorde ik achteraf van hem). Hij stapt op me af, nummers uitgewisseld etc. D. haar gezicht staat op onweer. Volgens haar sprak hij mij alleen aan om, via mij, contact met haar te kunnen krijgen. Bleek niks van waar, nieuwe man en ik hebben paar maanden lang een relatie en D. denkt al die tijd steeds dat hij via een omweg bij haar wil komen. Ik liet het zo. Haar laatste opmerking daarover was dat ik die dag gewoon te uitdagend gekleed was en zij niet. Nog steeds kon ze het niet laten om mij neer te halen en mij met een rotgevoel achter te laten. Ik was 21 jaar en was niet in staat om daar assertief op te reageren omdat ik me altijd zo klein voelde tov haar.
Ik besloot het contact met haar af te kappen en meer met mijn studiegenootjes/vriendinnen op te trekken.
Jaren later hoorde ik haar stem nog regelmatig in mijn hoofd: je bent dit, je bent dat, ze vinden je zus, ze vinden je zo. Ik besefte dat mijn onzekerheid vroeger kwam door haar gedrag. Ik was te zwak om tegen haar in te gaan. Ze kon het vaak ook 'anders' verpakken: ik zeg zulke dingen alleen maar om je een spiegel voor te houden of ik ben tenminste eerlijk tegen je als je beste vriendin. Op die manier keek het alsof ze het juist goed met mij voor had.
Ik heb uiteindelijk het contact laten doodbloeden omdat ik ook verhuisde naar een andere stad. Ik kreeg wel via mijn moeder iedere x de groeten als ze haar tegenkwam.
Een half jaar geleden kwam ik D. na bijna 18 jaar weer in onze oude woonplaats tegen. Ze was enorm blij om me te zien. Enorm veel zin om af te spreken en leuke herinneringen op te halen (die waren er ook), ze had me zo gemist, ze gaf me haar nummer. Even dacht ik dat ze veranderd was (kan?) totdat er een oud-buurmeisje van haar langsliep waar ze uitbundig naar zwaaide en intussen binnensmonds iets beledigend over haar mompelde. Toen wist ik dat ze ook na 18 jaar geen steek veranderd was en het nodig vindt om andere neer te halen om zichzelf beter te voelen.
Ik heb haar nummer gewist.
Nu komt mijn vraag: Ik ben de laatste tijd steeds vaker in mijn oude woonplaats. De kans dat ik haar tref is groot. Ik wil haar het liefst zeggen dat ze mij mentaal gebroken tijdens mijn puberteit en dat ik later pas inzag dat haar gedrag tov best wel toxisch genoemd kan worden. Dat ik pas mentaal kon groeien nadat ik haar los liet en andere mooie oprechte mensen op mijn pad kreeg (en psychotherapie, maar dat hoeft ze niet te weten).
Aan de andere kant heb ik zoiets van: Laat het gaan, als ze weet dat ze jaren later nog steeds zoveel invloed op je heeft gehad zal ze daar eerder van genieten, dan dat ze naar haar eigen gedrag zal kijken. Ze is nog steeds niet veranderd.
(Ps ik baal er trouwens van dat onze laatste ontmoeting na zoveel jaar nog steeds negatieve herinneringen bij mij kan triggeren)
Ik zou graag advies willen met het volgende:
Als tienermeisje was ik erg onzeker over mezelf qua uiterlijk. Na een verhuizing op mijn 14e naar de andere kant van de stad ontmoette ik in de nieuwe buurt een meisje van mijn leeftijd. Ik noem haar D. We begonnen wat op te trekken met elkaar en al snel zagen we elkaar na schooltijd bijna dagelijks (verschillend middelbare scholen). Op een gegeven moment merkte ik dat D. me, door bepaalde opmerkingen die ze gaf, een heel slecht gevoel over mezelf liet krijgen. Opmerkingen als: mijn klasgenootje vroeg me laatst wie die meid met die spillebeentjes was (ik) of: oh, moet je nu iets vertellen: die en die (meiden uit haar straat) noemt jou lelijke trol.
Naarmate we ouder werden, richting 18 jaar, werden haar opmerkingen steeds kwetsender. Als we iets gingen drinken en ze ontmoette een leuke man, gaf ze naderhand opmerkingen als: hij zei dat hij mij de knapste van ons twee vond etc. Hij zei dat hij mij het mooiste lijntje vond hebben.
Ze gaf me ook vaak bewust verkeerd kledingadvies, make-up advies (had ik pas jaren later door) en als ik dan een keer wel versierd werd tijdens het uitgaan was het (volgens haar) omdat zij die avond geen zin had om zich op te maken of omdat ze het mij als haar beste vriendin gunde en zich daarom maar op de achtergrond had gehouden.
Bovendien was ik toch niet in staat om een langdurige relatie te onderhouden. Tips hoe ik dat wel kon houden kreeg ik niet...alleen zij kon dat op haar manier. Je had het of je had het niet...ik heb me echt jarenlang het lelijke eendje door haar gevoeld en veel gehuild omdat ik haar woorden over mezelf begon te geloven.
Een paar jaar later: contact verwatert omdat ik ga studeren, ik ontmoet nieuwe mensen, ik krijg zelfvertrouwen, veel positief feedback van mensen, mannen zijn geïnteresseerd, ik heb langdurige relaties, nieuwe vriendinnen geven me complimenten etc. Ik voel me goed over mezelf.
Ik kom D. nog een paar x tegen en besluit na aandringen een drankje met haar te doen. Ik word ineens aangesproken door een man waar zij al een kwartier mee probeerde te flirten (hoorde ik achteraf van hem). Hij stapt op me af, nummers uitgewisseld etc. D. haar gezicht staat op onweer. Volgens haar sprak hij mij alleen aan om, via mij, contact met haar te kunnen krijgen. Bleek niks van waar, nieuwe man en ik hebben paar maanden lang een relatie en D. denkt al die tijd steeds dat hij via een omweg bij haar wil komen. Ik liet het zo. Haar laatste opmerking daarover was dat ik die dag gewoon te uitdagend gekleed was en zij niet. Nog steeds kon ze het niet laten om mij neer te halen en mij met een rotgevoel achter te laten. Ik was 21 jaar en was niet in staat om daar assertief op te reageren omdat ik me altijd zo klein voelde tov haar.
Ik besloot het contact met haar af te kappen en meer met mijn studiegenootjes/vriendinnen op te trekken.
Jaren later hoorde ik haar stem nog regelmatig in mijn hoofd: je bent dit, je bent dat, ze vinden je zus, ze vinden je zo. Ik besefte dat mijn onzekerheid vroeger kwam door haar gedrag. Ik was te zwak om tegen haar in te gaan. Ze kon het vaak ook 'anders' verpakken: ik zeg zulke dingen alleen maar om je een spiegel voor te houden of ik ben tenminste eerlijk tegen je als je beste vriendin. Op die manier keek het alsof ze het juist goed met mij voor had.
Ik heb uiteindelijk het contact laten doodbloeden omdat ik ook verhuisde naar een andere stad. Ik kreeg wel via mijn moeder iedere x de groeten als ze haar tegenkwam.
Een half jaar geleden kwam ik D. na bijna 18 jaar weer in onze oude woonplaats tegen. Ze was enorm blij om me te zien. Enorm veel zin om af te spreken en leuke herinneringen op te halen (die waren er ook), ze had me zo gemist, ze gaf me haar nummer. Even dacht ik dat ze veranderd was (kan?) totdat er een oud-buurmeisje van haar langsliep waar ze uitbundig naar zwaaide en intussen binnensmonds iets beledigend over haar mompelde. Toen wist ik dat ze ook na 18 jaar geen steek veranderd was en het nodig vindt om andere neer te halen om zichzelf beter te voelen.
Ik heb haar nummer gewist.
Nu komt mijn vraag: Ik ben de laatste tijd steeds vaker in mijn oude woonplaats. De kans dat ik haar tref is groot. Ik wil haar het liefst zeggen dat ze mij mentaal gebroken tijdens mijn puberteit en dat ik later pas inzag dat haar gedrag tov best wel toxisch genoemd kan worden. Dat ik pas mentaal kon groeien nadat ik haar los liet en andere mooie oprechte mensen op mijn pad kreeg (en psychotherapie, maar dat hoeft ze niet te weten).
Aan de andere kant heb ik zoiets van: Laat het gaan, als ze weet dat ze jaren later nog steeds zoveel invloed op je heeft gehad zal ze daar eerder van genieten, dan dat ze naar haar eigen gedrag zal kijken. Ze is nog steeds niet veranderd.
(Ps ik baal er trouwens van dat onze laatste ontmoeting na zoveel jaar nog steeds negatieve herinneringen bij mij kan triggeren)
kaat123 wijzigde dit bericht op 07-05-2021 09:52
4.83% gewijzigd
vrijdag 7 mei 2021 09:42
Laat het gaan.
Echt.
Zij gaat het niet zien, niet leren, niet van jouw kant bekijken. In haar ogen doet ze niets verkeerd en je hebt al gezien dat 18 jaar er niets is veranderd.
Als ze je weer overdondert, zeg je: het was een mooie en leuke tijd samen, maar daarna zijn we elk een ander pad ingeslagen. Ik laat het liever bij de herinneringen. Fijne dag! En dan ga je weer.
Echt.
Zij gaat het niet zien, niet leren, niet van jouw kant bekijken. In haar ogen doet ze niets verkeerd en je hebt al gezien dat 18 jaar er niets is veranderd.
Als ze je weer overdondert, zeg je: het was een mooie en leuke tijd samen, maar daarna zijn we elk een ander pad ingeslagen. Ik laat het liever bij de herinneringen. Fijne dag! En dan ga je weer.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
vrijdag 7 mei 2021 09:48
Ik zou niet zeggen dat ze je mentaal gebroken heeft. Als je iets zou willen zeggen als je haar tegenkomt en ze vraagt waarom je niet gebeld hebt zou je een zinnetje kunnen bedenken als:
Ik heb bedacht dat ik helemaal geen zin heb om met je af te spreken. Je was altijd er negatief over mij en daar heb ik geen zin meer in.
Ik heb bedacht dat ik helemaal geen zin heb om met je af te spreken. Je was altijd er negatief over mij en daar heb ik geen zin meer in.
vrijdag 7 mei 2021 09:49
Dit. Ik denk dat je haar hier het meeste mee 'raakt'. Jij hebt haar niet meer nodig.
Met een doekkie erover zijn de meeste dingen toch beter
vrijdag 7 mei 2021 09:51
Dit! Je hoeft jezelf nooit te verantwoorden waarom je geen contact wil, wees kort en krachtig en daarna doodnegeren.Ladida1981 schreef: ↑07-05-2021 09:48Ik zou niet zeggen dat ze je mentaal gebroken heeft. Als je iets zou willen zeggen als je haar tegenkomt en ze vraagt waarom je niet gebeld hebt zou je een zinnetje kunnen bedenken als:
Ik heb bedacht dat ik helemaal geen zin heb om met je af te spreken. Je was altijd er negatief over mij en daar heb ik geen zin meer in.
vrijdag 7 mei 2021 09:52
Ik denk dat dit soort mensen alleen kans krijgen als de ander heel makkelijk beinvloedbaar is. Dat kan door alles komen.
Het is niet haar stemmetje die je hoort het is je eigen stem die dat ook vind. Anders was je heel snel genezen van zo'n vriendschap.
Het feit dat je nu niet meteen denkt, dikke doei. En er een topic over moet openen, zegt dat je nog steeds zo denkt en doet.
Is het een idee dat je daar eens naar kijkt? Hoe kom ik daar van af?
Het is niet haar stemmetje die je hoort het is je eigen stem die dat ook vind. Anders was je heel snel genezen van zo'n vriendschap.
Het feit dat je nu niet meteen denkt, dikke doei. En er een topic over moet openen, zegt dat je nog steeds zo denkt en doet.
Is het een idee dat je daar eens naar kijkt? Hoe kom ik daar van af?
vrijdag 7 mei 2021 09:52
Jij bent veel meer met haar bezig (geweest) dan zij met jou. Je kunt haar gewoon aangeven dat je geen behoefte hebt aan contact. Als ze doorvraagt kun je eerlijk zeggen welk gedrag van haar je dwars zit. Dat recht heb je en je hebt goede reden haar niet opnieuw toe te laten. Zij is toxisch (geweest) voor jou.
Jullie zijn inmiddels ruim volwassen. Wat me opvalt is dat je als volwassene terug kijkt op haar gedrag alsof zij toen óók al volwassen was. Jullie waren hartstikke jong toen zij dit gedrag vertoonde waarmee ze "jou brak". Houd je dat in ogenschouw?
Jullie zijn inmiddels ruim volwassen. Wat me opvalt is dat je als volwassene terug kijkt op haar gedrag alsof zij toen óók al volwassen was. Jullie waren hartstikke jong toen zij dit gedrag vertoonde waarmee ze "jou brak". Houd je dat in ogenschouw?
anoniem_400536 wijzigde dit bericht op 07-05-2021 09:56
10.39% gewijzigd
vrijdag 7 mei 2021 09:55
Is dat een doel dan? Ex-vriendin raken? Het lijkt me veel beter dat TO zich richt op zichzelf en vanuit dat perspectief een hernieuwde 'vriendschap' afhoudt. Uit zelfrespect.Gatochpoetsen schreef: ↑07-05-2021 09:49Dit. Ik denk dat je haar hier het meeste mee 'raakt'. Jij hebt haar niet meer nodig.
vrijdag 7 mei 2021 09:58
Nee. Ik zou dat niet zo tegen haar zeggen, want wil je haar die 'macht' geven?
Jij bent niet meer diegene die jij toen was. Als je haar tegenkomt, kun je gewoon gedag zeggen. Als ze gaat vragen waarom je haar niet gebeld hebt, kun je gewoon aangeven dat je achteraf toch net de behoefte hebt om weer contact te hebben.
Jij bent niet meer diegene die jij toen was. Als je haar tegenkomt, kun je gewoon gedag zeggen. Als ze gaat vragen waarom je haar niet gebeld hebt, kun je gewoon aangeven dat je achteraf toch net de behoefte hebt om weer contact te hebben.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
vrijdag 7 mei 2021 09:59
Ik lees dat ze dat eigenlijk wel wil. Dat er iets bij die vriendin gebeurt/iets raakt/gaat inzien. Maar ben het met je eens, dat zou niet het doel moeten zijn.
Met een doekkie erover zijn de meeste dingen toch beter
vrijdag 7 mei 2021 10:00
Ik heb een huisgenootje gehad waar ik in die tijd echt goed bevriend mee was. Om diverse redenen bleek die vriendschap voor mij heel negatief te zijn. We hebben elkaar toen jaren niet gezien. Opeens kreeg ik out of the blue een berichtje van haar. Ook dat ze graag contact wou. Ik ben daar even van van slag geweest. Dat verbaasde me wel, dat ik zo sterk reageerde. Toen heb ik besloten haar niet in mijn leven te willen en heb dat app-contact duidelijk afgekapt en aangegeven dat ik geen interesse heb ik contact met haar (zonder verdere opgaaf van reden). Een maand of 6 geleden stuurde zij een vriendschapsverzoek op facebook. Gedelete. Ik wil dit soort mensen iet in mijn leven. Dat ik die keuze nu bewust heb genomen brengt mij veel rust, daarmee heeft zij ook niet meer die negatieve invloed op mijn leven.
pergamon wijzigde dit bericht op 07-05-2021 10:01
2.13% gewijzigd
vrijdag 7 mei 2021 10:00
Eens. Zo leest het inderdaad.Gatochpoetsen schreef: ↑07-05-2021 09:59Ik lees dat ze dat eigenlijk wel wil. Dat er iets bij die vriendin gebeurt/iets raakt/gaat inzien. Maar ben het met je eens, dat zou niet het doel moeten zijn.
TO, ik denk dat juist dáár nog persoonlijk werk voor je ligt.
vrijdag 7 mei 2021 10:01
Ik wilde haar een verklaring geven waarom ik geen contact met haar wil houden.
Ik weet dat ze ook een 'kind' was, maar ook als twintiger bleef ze zulk gedrag vertonen en nu als begin veertiger was ik er getuige van dat het omlaag halen van anderen nog in haar bloed zit.
Máár de vraag is: heeft zin om haar dar te vertellen? Ik heb dan misschien wel mijn borst verlost maar de kans dat ze me dan vierkant uitlacht is groter dan dat ze inziet wat ze teweeg heeft gebracht.
Ik weet dat ze ook een 'kind' was, maar ook als twintiger bleef ze zulk gedrag vertonen en nu als begin veertiger was ik er getuige van dat het omlaag halen van anderen nog in haar bloed zit.
Máár de vraag is: heeft zin om haar dar te vertellen? Ik heb dan misschien wel mijn borst verlost maar de kans dat ze me dan vierkant uitlacht is groter dan dat ze inziet wat ze teweeg heeft gebracht.
vrijdag 7 mei 2021 10:02
Kaat123 schreef: ↑07-05-2021 10:01Ik wilde haar een verklaring geven waarom ik geen contact met haar wil houden.
Ik weet dat ze ook een 'kind' was, maar ook als twintiger bleef ze zulk gedrag vertonen en nu als begin veertiger was ik er getuige van dat het omlaag halen van anderen nog in haar bloed zit.
Máár de vraag is: heeft zin om haar dar te vertellen? Ik heb dan misschien wel mijn borst verlost maar de kans dat ze me dan vierkant uitlacht is groter dan dat ze inziet wat ze teweeg heeft gebracht.
Niet doen. Je bent nu in een andere fase va je leven. Zij ook. Je hebt er geen behoefte aan. Laat het daarbij. 'Nee' is volledig antwoord.
vrijdag 7 mei 2021 10:03
Nee.Kaat123 schreef: ↑07-05-2021 10:01Ik wilde haar een verklaring geven waarom ik geen contact met haar wil houden.
Ik weet dat ze ook een 'kind' was, maar ook als twintiger bleef ze zulk gedrag vertonen en nu als begin veertiger was ik er getuige van dat het omlaag halen van anderen nog in haar bloed zit.
Máár de vraag is: heeft zin om haar dar te vertellen? Ik heb dan misschien wel mijn borst verlost maar de kans dat ze me dan vierkant uitlacht is groter dan dat ze inziet wat ze teweeg heeft gebracht.
Denk je dat ze niet een spoor van Kaat123-tjes heeft achtergelaten inmiddels? Of dat mensen die steviger in hun schoenen staan haar niet al eens lik op stuk hebben gegeven? Waarom voel jij de behoefte haar tot inkeer te willen brengen? Sommige mensen kunnen of willen niet anders.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
vrijdag 7 mei 2021 10:04
Kaat123 schreef: ↑07-05-2021 10:01Ik wilde haar een verklaring geven waarom ik geen contact met haar wil houden.
Ik weet dat ze ook een 'kind' was, maar ook als twintiger bleef ze zulk gedrag vertonen en nu als begin veertiger was ik er getuige van dat het omlaag halen van anderen nog in haar bloed zit.
Máár de vraag is: heeft zin om haar dar te vertellen? Ik heb dan misschien wel mijn borst verlost maar de kans dat ze me dan vierkant uitlacht is groter dan dat ze inziet wat ze teweeg heeft gebracht.
Je hebt haar dus nog steeds nodig.
vrijdag 7 mei 2021 10:05
Nee, heeft geen zin. Het is ook niet jouw taak om haar een beter mens te maken. En een sorry krijg je al helemaal niet.
Ik vind het wel sprekend dat er nog zoveel specifieke situaties van jaren geleden in jouw hoofd rondspoken over deze vriendin. Ook daar kun je denk ik zelf nog wat mee
. Je legt jouw "verlossing" in haar handen. Nog steeds...
vrijdag 7 mei 2021 10:06
Kaat123 schreef: ↑07-05-2021 10:01Ik wilde haar een verklaring geven waarom ik geen contact met haar wil houden.
Ik weet dat ze ook een 'kind' was, maar ook als twintiger bleef ze zulk gedrag vertonen en nu als begin veertiger was ik er getuige van dat het omlaag halen van anderen nog in haar bloed zit.
Máár de vraag is: heeft zin om haar dar te vertellen? Ik heb dan misschien wel mijn borst verlost maar de kans dat ze me dan vierkant uitlacht is groter dan dat ze inziet wat ze teweeg heeft gebracht.
Nou, ik zou het best kunnen zeggen als ze het je ooit op de man afvraagt. Maar wat win je ermee?
Je zou gewoon als je haar tegen komt niet gaan staan kletsen met haar. Glimlach, zwaai en loop door.
Mocht ze je achterna rennen en ze snap de afpoeierpoging niet en wil afspreken, kan je zeggen dat je daar geen behoefte aan hebt, fijne dag en doei. Gewoon doorlopen dus.
Komt ze dan verhaal halen bij je al weglopend: Ik vind je niet zo'n leuk persoon. Vroeger niet en nu denk ik ook niet. Ik heb echt geen behoefte aan. En klaar.
Maar ik gok zomaar dat de situatie niet nodig is als jij niet gaat stilstaan om met haar te gaan praten.
En ik denk dat je misschien wat hulp nodig hebt met je eigen onzekerheden.
vrijdag 7 mei 2021 10:08
Onze ontmoeting na 18 jaar bracht wel weer herinneringen boven, ja.
Omdat er nu een 'deurtje' open staat voor contact ben ik er weer mee bezig. Ze zal me een volgende x toch weer aanspreken.
Ik vind het jammer dat ik het die dag niet heb afgekapt.
vrijdag 7 mei 2021 10:10
Dat ligt eraan waarom je dat haar wil vertellen. Doe je het voor jezelf of omdat je daarmee hoopt of verwacht dat zij bepaald gedrag laat zien? Als je het doet om “tegen haar opgestaan” te hebben of omdat dat voor jou een betere afsluiting is dan kan je het doen. Maar dan doe je het dus zonder enige verachting van haar reactie.
Als je hoopt dat ze sorry zegt, haar leven betert, zelf vernederd is of dat jullie daarna wel leuke vriendinnen zijn zorg je vooral dat je een kans loopt om weer teleurgesteld en gekwetst te worden. Ik zou het dan dus niet doen.
En als ik je zo lees dan klinkt het als het laatste. Daar valt weinig eer aan te behalen.
Als je hoopt dat ze sorry zegt, haar leven betert, zelf vernederd is of dat jullie daarna wel leuke vriendinnen zijn zorg je vooral dat je een kans loopt om weer teleurgesteld en gekwetst te worden. Ik zou het dan dus niet doen.
En als ik je zo lees dan klinkt het als het laatste. Daar valt weinig eer aan te behalen.
Het leven is niet eerlijk
