Waarom wil niemand een toekomst met mij?

15-10-2018 15:47 527 berichten
Alle reacties Link kopieren
Vier jaar geleden is mijn serieuze relatie uitgegaan. We woonden samen, maar het ging niet meer goed tussen ons. We hadden alleen maar ruzie en het gevoel was weg bij hem. Van de ene op de andere dag stortte mijn wereld in. Ik had geen eigen plek meer, moest tijdelijk bij anderen in gaan wonen tot ik wat kon huren. Ik werd depressief, functioneerde niet meer goed op studie en werk. Kortom, ik had eerst alles, en toen niets meer.

Nu, 4 jaar later, heb ik dingen deels weer voor elkaar. Studie afgerond, leuke baan in het veld, lieve vrienden, een goede band met mijn moeder en genoeg dingen om mijn vrije tijd mee in te vullen. Maar ik ben nog steeds zwaar ongelukkig.

Ik ben de enige in mijn vriendenkring die alleen is. Iedereen is bezet en heeft daarom ook weinig tijd om spontaan wat te doen. Vaak is het zo dat ik maar in mijn eentje naar de film ga, omdat niemand kan. Om mij heen gaan steeds meer mensen trouwen, krijgen steeds meer mensen kinderen. Ik daarentegen ben alleen en mijn datingleven is een drama.

De afgelopen tijd heb ik een relatie van een jaar en een van vier maanden gehad. Bij elke relatie werd ik gedumpt. De reden: ik was te serieus. Die van een jaar, daar hadden we al samenwoon-plannen mee, maar opeens wilde hij niet meer, want hij wilde liever gaan feesten en reizen. Let wel, we waren allebei 30, dus het is niet alsof ik iets vreemds verwachte. Ook ben ik niet het type dat aangeeft dat hij thuis op de bank moet zitten met mij en Heel Holland Bakt moet kijken. Als hij uit wil gaan, dan doet hij dat maar. Het feit dat hij op maandag met een zware kater zat, daar had ik wel eens opmerkingen over. Dat dat niet verstandig was als hij contractverlenging wilde krijgen. Maar dat ging mij niks aan, blijkbaar. De tweede... ik wil het er niet eens over hebben. Alles wat ik deed was fout. De koelkast deed ik verkeerd dicht. Ik liet de kraan open staan, ik deed de afwas niet goed. Ik was er eigenlijk wel snel klaar mee, maar bleef weer net zo lang tot hij mij dumpte. Want ik wilde niet weer opnieuw beginnen.

Nu zit ik op Tinder en 80% van de gesprekken gaat over seks (terwijl ik duidelijk op zoek ben naar iets serieus en dat ook in mijn profiel staat). 10% zegt 'hoi', om daarna af te haken, 10% is serieus maar daar is geen klik mee. Kan gebeuren. Ik heb sinds mijn laatste relatie maar eén date gehad, en die zag het toch niet zitten. Hij 'voelde' het niet. Uitleg kreeg ik niet. Ik ben verder alle datingsites af gegaan, maar het is steeds hetzelfde verhaal. Of ze blijken opeens dingen achter te houden (kinderen, exen etc.) Ik ontmoet in het echt weinig leuke mensen meer. Ik hou niet van uitgaan, als ik wat met vriendinnen ga drinken probeer ik nog eens oogcontact te maken maar het leidt nooit ergens toe. Mijn enige leuke collega is al bezet. Ik zat te denken aan single reizen, maar ergens wil ik het ook niet te erg forceren. Vakantie moet ontspanning zijn en niet perse iemand aan de haak willen slaan.

Ik weet niet wat het is. Ik heb verder mijn leven redelijk goed op orde. Ja, ik heb even geen gunstige woonsituatie, maar dat is de huidige huizenmarkt nu éénmaal. Verder heb ik een goede baan, een goede opleiding, ben ik open, sociaal, verzorgd, geinteresseerd in de ander, heb ik een gevoel voor humor en maak me niet druk om onzin (dus geen hysterische eisen als dat een man witte sokken aan heeft). Ik begrijp niet waarom ik steeds mannen afstoot. Ben ik te serieus? Te snel? Het is niet alsof ik op date 1 al over kinderen en trouwen praat. Ik ben iets te mollig, maar met maat M/L zeker niet dik te noemen. Dat is eigenlijk het enige wat ik niet leuk vind aan mezelf, en waar ik mee bezig ben.

Ik merk dat ik steeds gefrustreerder en verdrietiger raak over mijn situatie. Ik ben dol op het Britse koningshuis, maar toen ik las dat Meghan zwanger was ging er toch weer een steek door mij heen. Ik wil dat ook, trouwen, eventueel een gezin. Maar het is mij niet gegund lijkt het wel.

Ik probeer mijn frustraties te helen door hard te werken (ik wil graag een vast contract) of te gaan sporten. Maar op het werk merk ik dat collega's mij steeds vragen of het wel goed met mij gaat, omdat ik alles steeds op mij neem. Ik ben ook de enige die in het weekend thuiswerkt, simpelweg omdat ik toch geen echte plannen heb. Volgens mij vinden ze mij gewoon een beetje sneu, maar zeggen ze dat niet. Ik vind het zelf eigenlijk wel als ik dit nu zo teruglees.

Waar gaat het mis?
Alle reacties Link kopieren
Misschien wil je te graag en straal je dat uit, zonder dat je je daar bewust van bent?
Je wil teveel
Alle reacties Link kopieren
Je bent wanhopig en je hebt het niet leuk met jezelf beide onaantrekkelijk.

Je bent alleen ongelukkig en een persoon zal dat niet voor je oplossen.
viva-amber wijzigde dit bericht op 15-10-2018 16:19
32.74% gewijzigd
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
Alle reacties Link kopieren
Hoe oud ben je? Het klinkt alsof je nogal wanhopig bent en dat trekt over het algemeen niet de leukste mannen aan.. Zoek eens een nieuwe hobby of probeer op een andere manier nieuwe (vrijgezelle) mensen te leren kennen (nieuwemensenlerenkennen werkt vrij goed volgens mij). Ga leuke dingen doen en focus op jezelf, niet op het vinden van een man.
Misschien ben je te wanhopig op zoek naar een relatie, dat is niet zo aantrekkelijk.
En ook niet goed voor jouw eigen geluk. Je klinkt alsof je er je hele geluk aan ophangt. Je zou daar wellicht eens naar kunnen kijken.
Misschien is het een idee om deze vraag te stellen aan mensen die je echt kennen: goede vriend(inn)en, familie, ...
Alle reacties Link kopieren
Je komt wanhopig over. Je wil zó graag een relatie, een toekomst samen... Dat voelen mannen echt wel aan, of je het nu bespreekt of niet, en dat stoot af. Als je ongelukkig bent in je eentje en moeilijk zinvolle invulling aan je leven kunt geven (op je werk na) straalt dat iets onprettigs uit. Wordt ook nog eens onderstreept door het feit dat je zegt dat je laatste relatie 'het' niet was, maar je het maar niet uitmaakte omdat je niet opnieuw wilde beginnen... Die hele mindset helpt niet en dat is geen gezonde visie op een relatie. Wat gaat er mis binnenin jou dat je zo wanhopig bent en er zoveel druk op legt?

Genoeg 30ers zijn single. Echt waar. Soms heb je ook simpelweg pech dat het niet klikt. (al lijkt er bij jou meer aan de hand te zijn, gezien hoe je schrijft) Veel mensen zitten daar niet mee, het leven loopt nu eenmaal zoals het loopt en dat kun je maar in beperkte mate sturen. Waarom voelt het voor jou zo anders?
koffiehagedis wijzigde dit bericht op 15-10-2018 16:28
Reden: Aanvulling
11.78% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
Ik heb geen site nodig om nieuwe mensen te leren kennen. Ik ken er genoeg. Ik wil een partner leren kennen, en dat is iets anders.

Ik zou misschien wat kennissen van vroeger weer kunnen gaan zien, die wel single zijn. Maar eigenlijk vind ik het ook wel prima om af en toe dingen alleen te doen. Ik zie mijn vrienden eens per maand ongeveer, maar spreek ze veel via de app. Dus ik heb elk weekend wel iets te doen áls ik dat wil. de reden dat ik mij dan nog focus op het werk, is omdat ik ze nou eenmaal niet de hele dag kan zien. Het is een paar uur en dan weer naar huis. Iedereen heeft op zijn 30e nou eenmaal verplichtingen, single of niet.

Ik probeer echt te kijken naar wat ik wél heb. Ik heb een hoge opleiding en daarmee veel kansen. Ik zit niet 'vast' in een saaie baan. Ik denk dat ik daar nu misschien te erg in doordraai, dat wel. Omdat ik het ook zelf moet rooien op dit moment, niemand anders bijdraagt aan de huur, niemand anders bijdraagt aan de hypotheek. Die baan is nu mijn prioriteit, in plaats van mijn partner. Ik ben getrouwd met mijn werk.

Maar goed, ik vind het moeilijk. Als een man na een jaar wil samenwonen en vervolgens toch niet, waar ligt mijn fout dan? Die is er vast en zeker, maar ik zie het niet. Ja, ik was erg enthousiast, maar wie zou dat niet zijn? Op Tinder/andere sites begin ik nou ook weer niet met 'ik wil samenwonen en 1.5 kind, wil jij met mij de hypotheek delen en mijn spermadonor zijn? 'Ik probeer steeds meer de koele kikker te spelen, merk dat ik afstandelijker ga doen en me niet meer echt enthousiast openstel, omdat de kans dat het faalt te groot is.
Alle reacties Link kopieren
Het kan ook gewoon pech zijn. De gedachte dat het altijd grotendeels aan jezelf moet liggen is vooral erg vermoeiend denk ik. Een fijne partner vinden, iemand die jou net zo leuk vindt als jij hem, is ook een kwestie van geluk hebben. En zo rond eind twinting/begin dertig is de vrijgezellenvijver ook niet echt optimaal; veel mensen gaan settelen.

Gelukkig worden met jezelf gaat je niet opeens een partner opleveren. Het kan het leven dat je nu leidt echter wel veel leuker voor jezelf maken. Sta het jezelf toe om er zo nu en dan verdrietig om te zijn, je bent ook maar een mens. Voor de rest; probeer te genieten van de dingen die je hebt, de kansen die je hebt en de mensen om je heen. Ga desnoods een nieuwe hobby proberen om zo je netwerk uit te breiden.
Alle reacties Link kopieren
Een leuke gemengde hobby zoeken? Een leuke sport of iets met zingen of toneelspelen? Dan maak je je leven leuk voor jezelf en je komt weer nieuwe mensen tegen. Misschien een nieuwe liefde of leuke nieuwe vrienden (die dan een leuke vrijgezelle broer of vriend of kennis hebben).
Wat rot dat je je zo gefrustreerd en verdrietig voelt hierdoor. Ik denk dat het al een hoop verschil maakt als je je 'zoektocht' even laat gaan en je er niet meer mee bezig houdt. Probeer de situatie zoals hij nu is te accepteren, ik denk dat dat veel rust geeft, waardoor je wat meer 'relaxed' overkomt en misschien wat toegankelijker wordt?

Wanneer je zo hard zoekt, zul je het (waarschijnlijk) niet vinden, althans, dat is wat ik grotendeels om mij heen zie gebeuren. Probeer het los te laten en er komt vanzelf wat op je pad als het het juiste moment is. Succes!!
anoniem_349051 wijzigde dit bericht op 15-10-2018 16:30
3.89% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
Waarom neem je dan relatiebureau in de arm?
Of is dat tegenwoordig helemaal uit de tijd?
Alle reacties Link kopieren
Koffiehagedis schreef:
15-10-2018 16:26
Je komt wanhopig over. Je wil zó graag een relatie, een toekomst samen... Dat voelen mannen echt wel aan en dat stoot af. Als je ongelukkig bent in je eentje en moeilijk zinvolle invulling aan je leven kunt geven (op je werk na) straalt dat iets onprettigs uit. Wordt ook nog eens onderstreept door het feit dat je zegt dat je laatste relatie 'het' niet was, maar je het maar niet uitmaakte omdat je niet opnieuw wilde beginnen... Die hele mindset helpt niet. Wat gaat er mis binnenin jou dat je zo wanhopig bent?

Genoeg 30ers zijn single. Echt waar. Soms heb je simpelweg pech. Veel mensen zitten daar niet mee, het leven loopt nu eenmaal zoals het loopt en dat kun je maar in beperkte mate sturen. Waarom voelt het voor jou zo anders?
Omdat ik het idee heb dat ik achterblijf. de enige in mijn familie ben die (weer) single is. Iedereen is inmiddels getrouwd, zelfs mijn jongste nicht van 24. Ik voel me een buitenbeentje, niet goed genoeg. Vroeger ben ik erg gepest en dat is er denk ik in blijven hakken. Ik heb dat ook wel besproken in therapie toentertijd, maar het is niet alsof daarmee iets verandert. Daarom pik ik ook veel van mannen denk ik, als ik er maar 'bijhoor'. Net als vroeger, toen had ik ook nepvriendinnen die mij belachelijk maakten achter mijn rug om, maar hey, ik had wel iemand om mee te zitten in de pauzes.


Ik vraag me af hoe mannen het ruiken als ik er niks over zeg.
Alle reacties Link kopieren
Disastermind schreef:
15-10-2018 16:27
Wat rot dat je je zo gefrustreerd en verdrietig voelt hierdoor. Ik denk dat het al een hoop verschil maakt als je je 'zoektocht' even laat gaan en je er niet meer mee bezig houdt. Probeer de situatie zoals hij nu is te accepteren, ik denk dat dat veel rust geeft, waardoor je wat meer 'relaxed' overkomt en misschien wat toegankelijker wordt?

Wanneer je zo hard zoekt, zul je het (waarschijnlijk) niet vinden, althans, dat is wat ik om mij heen zie gebeuren. Probeer het los te laten en er komt vanzelf wat op je pad als het het juiste moment is. Succes!!
Ik bedoel dit niet lullig, maar voor mensen die langdurig single zijn, en die wellicht de jaren voelen tikken i.v.m. biologische klok helpen zulke opmerkingen niet echt. Er is niet automatisch iemand voor iedereen, ook al hou je nog zoveel van jezelf en stop je nog zo met zoeken. Voor veel mensen komt er nooit vanzelf iemand op hun pad, of misschien pas veel later dan ze eigenlijk graag zouden willen. Goedbedoeld natuurlijk, maar het maakt de liefde tot iets maakbaars, wat het niet is.
Alle reacties Link kopieren
karin6789 schreef:
15-10-2018 16:28
Waarom neem je dan relatiebureau in de arm?
Of is dat tegenwoordig helemaal uit de tijd?
Dat is tegenwoordig echt voor mensen die geen normale partner kunnen vinden via de gewone weg. Mensen met een handicap of andere beperkingen die niet geliked worden op datingsites. Ik krijg tig berichten, maar ze willen alleen seks. Als ik zou willen zou ik elke dag een ander hebben, maar ik vind dat leeg en het maakt mij alleen verdrietig dat mannen niet meer willen dan mijn vagina.
Alle reacties Link kopieren
aikidoka schreef:
15-10-2018 16:27
Een leuke gemengde hobby zoeken? Een leuke sport of iets met zingen of toneelspelen? Dan maak je je leven leuk voor jezelf en je komt weer nieuwe mensen tegen. Misschien een nieuwe liefde of leuke nieuwe vrienden (die dan een leuke vrijgezelle broer of vriend of kennis hebben).
Vroeger deed ik dat via de universiteit. Nu is alles doordeweeks en ik werk, dus geen tijd. Als ik tot 5 uur zit ben ik om 7 thuis en moet ik om half 10 alweer naar bed, want ik werk niet in mijn woonplaats. Dan heb ik net tijd om te koken, eten, even een serie op te zetten en wat huishouden te doen.
Alle reacties Link kopieren
MoschinoPink schreef:
15-10-2018 16:31
Dat is tegenwoordig echt voor mensen die geen normale partner kunnen vinden via de gewone weg.


Met alle respect: mensen zoals jij dus.
Alle reacties Link kopieren
Timetraveler schreef:
15-10-2018 16:27
Het kan ook gewoon pech zijn. De gedachte dat het altijd grotendeels aan jezelf moet liggen is vooral erg vermoeiend denk ik. Een fijne partner vinden, iemand die jou net zo leuk vindt als jij hem, is ook een kwestie van geluk hebben. En zo rond eind twinting/begin dertig is de vrijgezellenvijver ook niet echt optimaal; veel mensen gaan settelen.

Gelukkig worden met jezelf gaat je niet opeens een partner opleveren. Het kan het leven dat je nu leidt echter wel veel leuker voor jezelf maken. Sta het jezelf toe om er zo nu en dan verdrietig om te zijn, je bent ook maar een mens. Voor de rest; probeer te genieten van de dingen die je hebt, de kansen die je hebt en de mensen om je heen. Ga desnoods een nieuwe hobby proberen om zo je netwerk uit te breiden.
Ik zal kijken of er ergens iets in het weekend te doen valt wat ik leuk vind.
Alle reacties Link kopieren
MoschinoPink schreef:
15-10-2018 16:29
Omdat ik het idee heb dat ik achterblijf. de enige in mijn familie ben die (weer) single is. Iedereen is inmiddels getrouwd, zelfs mijn jongste nicht van 24. Ik voel me een buitenbeentje, niet goed genoeg. Vroeger ben ik erg gepest en dat is er denk ik in blijven hakken. Ik heb dat ook wel besproken in therapie toentertijd, maar het is niet alsof daarmee iets verandert. Daarom pik ik ook veel van mannen denk ik, als ik er maar 'bijhoor'. Net als vroeger, toen had ik ook nepvriendinnen die mij belachelijk maakten achter mijn rug om, maar hey, ik had wel iemand om mee te zitten in de pauzes.


Ik vraag me af hoe mannen het ruiken als ik er niks over zeg.

Klinkt alsof je nog niet echt in staat bent voor jezelf om een gezonde relatie op te bouwen als ik dit zo lees, eerlijk gezegd. Je zoekt iemand, gaat snel akkoord met een partner, omdat je niet achter wil blijven. Dat is echt geen goede motivatie voor een relatie en de kans dat hier iets goeds uit voortkomt lijkt me ook nihil.

Hoe mannen het 'ruiken'? Uitstraling doet een hoop. En ook als je het niet bespreekbaar maakt is het verschil in intentie tussen 'misschien is het een leuk persoon, we zien het allemaal wel' en 'zou dit een relatie kunnen worden??' goed merkbaar hoor.
Alle reacties Link kopieren
karin6789 schreef:
15-10-2018 16:33
Met alle respect: mensen zoals jij dus.
Nee, want ik heb wel af en toe relaties, maar het loopt steeds mis. Ik ben nou ook geen Undateable, zoals bij die tv-serie. Ik heb ook het idee dat veel mannen die willen settlen dat nu wel zijn. Ik heb net de boot gemist, in de tijd dat ik kon daten (mijn studie) had ik een partner, nu zijn alle leuke mannen bezet. Degenen die overblijven zijn de 'ik zit elk weekend op een concert/festival/nachtclub te drinken met vrienden en heb doordeweeks een lullig baantje waarmee ik nog net mijn studieschuld kan afbetalen' types. Ik wil een serieuze man met ambitie, geen halve student meer. Op Tinder wil ook de helft opeens een open relatie, dat past totaal niet bij mij.
Je bent niet gelukkig met jezelf, dus hoe kun je dan van een ander verwachten dat hij zich tot jou aangetrokken voelt?

Ga eerst werken aan je issues (je hebt duidelijk een minderwaardigheidscomplex) en dan zul je zien dat je heel andere mensen (en ook mannen) gaat aantrekken, zodra je beter in je vel zit.
Alle reacties Link kopieren
Eens met Koffiehagedis. Je komt op mij ook niet erg stabiel over. Een relatie kan een hele fijne aanvulling op je leven zijn, zeker, maar een ander kan je niet gelukkig maken. Dat begint toch echt bij jou zelf.
kloddertje wijzigde dit bericht op 15-10-2018 16:38
5.41% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
MoschinoPink schreef:
15-10-2018 16:27
Ik heb geen site nodig om nieuwe mensen te leren kennen. Ik ken er genoeg. Ik wil een partner leren kennen, en dat is iets anders.

Ik zou misschien wat kennissen van vroeger weer kunnen gaan zien, die wel single zijn. Maar eigenlijk vind ik het ook wel prima om af en toe dingen alleen te doen. Ik zie mijn vrienden eens per maand ongeveer, maar spreek ze veel via de app. Dus ik heb elk weekend wel iets te doen áls ik dat wil. de reden dat ik mij dan nog focus op het werk, is omdat ik ze nou eenmaal niet de hele dag kan zien. Het is een paar uur en dan weer naar huis. Iedereen heeft op zijn 30e nou eenmaal verplichtingen, single of niet.

Ik probeer echt te kijken naar wat ik wél heb. Ik heb een hoge opleiding en daarmee veel kansen. Ik zit niet 'vast' in een saaie baan. Ik denk dat ik daar nu misschien te erg in doordraai, dat wel. Omdat ik het ook zelf moet rooien op dit moment, niemand anders bijdraagt aan de huur, niemand anders bijdraagt aan de hypotheek. Die baan is nu mijn prioriteit, in plaats van mijn partner. Ik ben getrouwd met mijn werk.

Maar goed, ik vind het moeilijk. Als een man na een jaar wil samenwonen en vervolgens toch niet, waar ligt mijn fout dan? Die is er vast en zeker, maar ik zie het niet. Ja, ik was erg enthousiast, maar wie zou dat niet zijn? Op Tinder/andere sites begin ik nou ook weer niet met 'ik wil samenwonen en 1.5 kind, wil jij met mij de hypotheek delen en mijn spermadonor zijn? 'Ik probeer steeds meer de koele kikker te spelen, merk dat ik afstandelijker ga doen en me niet meer echt enthousiast openstel, omdat de kans dat het faalt te groot is.
Ga goedkoper leven dan heb je ook geen man meer nodig.

Mijn hemel ik word al moe wanneer ik je verhaal lees. Het gaat erom dat je het samen leuk hebt maar jij vindt niets echt leuk en je kijkt alleen naar wat een man je kan geven ipv naar zijn karakter en of je samen een fijne tijd kan hebben.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
Alle reacties Link kopieren
Koffiehagedis schreef:
15-10-2018 16:33
Klinkt alsof je nog niet echt in staat bent voor jezelf om een gezonde relatie op te bouwen als ik dit zo lees, eerlijk gezegd. Je zoekt iemand, gaat snel akkoord met een partner, omdat je niet achter wil blijven. Dat is echt geen goede motivatie voor een relatie en de kans dat hier iets goeds uit voortkomt lijkt me ook nihil.

Hoe mannen het 'ruiken'? Uitstraling doet een hoop. En ook als je het niet bespreekbaar maakt is het verschil in intentie tussen 'misschien is het een leuk persoon, we zien het allemaal wel' en 'zou dit een relatie kunnen worden??' goed merkbaar hoor.
Waarom kan je niet een date ingaan met 'zou dit een relatie kunnen worden?'. Eerlijk, ik heb ook geen tijd om maandenlang te daten. Daten is voor mij ook echt tijd máken, dus ik zet er andere dingen voor opzij. Dan wil ik ook wel dat het toekomst heeft.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven