Waarom wil niemand een toekomst met mij?

Vier jaar geleden is mijn serieuze relatie uitgegaan. We woonden samen, maar het ging niet meer goed tussen ons. We hadden alleen maar ruzie en het gevoel was weg bij hem. Van de ene op de andere dag stortte mijn wereld in. Ik had geen eigen plek meer, moest tijdelijk bij anderen in gaan wonen tot ik wat kon huren. Ik werd depressief, functioneerde niet meer goed op studie en werk. Kortom, ik had eerst alles, en toen niets meer.

Nu, 4 jaar later, heb ik dingen deels weer voor elkaar. Studie afgerond, leuke baan in het veld, lieve vrienden, een goede band met mijn moeder en genoeg dingen om mijn vrije tijd mee in te vullen. Maar ik ben nog steeds zwaar ongelukkig.

Ik ben de enige in mijn vriendenkring die alleen is. Iedereen is bezet en heeft daarom ook weinig tijd om spontaan wat te doen. Vaak is het zo dat ik maar in mijn eentje naar de film ga, omdat niemand kan. Om mij heen gaan steeds meer mensen trouwen, krijgen steeds meer mensen kinderen. Ik daarentegen ben alleen en mijn datingleven is een drama.

De afgelopen tijd heb ik een relatie van een jaar en een van vier maanden gehad. Bij elke relatie werd ik gedumpt. De reden: ik was te serieus. Die van een jaar, daar hadden we al samenwoon-plannen mee, maar opeens wilde hij niet meer, want hij wilde liever gaan feesten en reizen. Let wel, we waren allebei 30, dus het is niet alsof ik iets vreemds verwachte. Ook ben ik niet het type dat aangeeft dat hij thuis op de bank moet zitten met mij en Heel Holland Bakt moet kijken. Als hij uit wil gaan, dan doet hij dat maar. Het feit dat hij op maandag met een zware kater zat, daar had ik wel eens opmerkingen over. Dat dat niet verstandig was als hij contractverlenging wilde krijgen. Maar dat ging mij niks aan, blijkbaar. De tweede... ik wil het er niet eens over hebben. Alles wat ik deed was fout. De koelkast deed ik verkeerd dicht. Ik liet de kraan open staan, ik deed de afwas niet goed. Ik was er eigenlijk wel snel klaar mee, maar bleef weer net zo lang tot hij mij dumpte. Want ik wilde niet weer opnieuw beginnen.

Nu zit ik op Tinder en 80% van de gesprekken gaat over seks (terwijl ik duidelijk op zoek ben naar iets serieus en dat ook in mijn profiel staat). 10% zegt 'hoi', om daarna af te haken, 10% is serieus maar daar is geen klik mee. Kan gebeuren. Ik heb sinds mijn laatste relatie maar eén date gehad, en die zag het toch niet zitten. Hij 'voelde' het niet. Uitleg kreeg ik niet. Ik ben verder alle datingsites af gegaan, maar het is steeds hetzelfde verhaal. Of ze blijken opeens dingen achter te houden (kinderen, exen etc.) Ik ontmoet in het echt weinig leuke mensen meer. Ik hou niet van uitgaan, als ik wat met vriendinnen ga drinken probeer ik nog eens oogcontact te maken maar het leidt nooit ergens toe. Mijn enige leuke collega is al bezet. Ik zat te denken aan single reizen, maar ergens wil ik het ook niet te erg forceren. Vakantie moet ontspanning zijn en niet perse iemand aan de haak willen slaan.

Ik weet niet wat het is. Ik heb verder mijn leven redelijk goed op orde. Ja, ik heb even geen gunstige woonsituatie, maar dat is de huidige huizenmarkt nu éénmaal. Verder heb ik een goede baan, een goede opleiding, ben ik open, sociaal, verzorgd, geinteresseerd in de ander, heb ik een gevoel voor humor en maak me niet druk om onzin (dus geen hysterische eisen als dat een man witte sokken aan heeft). Ik begrijp niet waarom ik steeds mannen afstoot. Ben ik te serieus? Te snel? Het is niet alsof ik op date 1 al over kinderen en trouwen praat. Ik ben iets te mollig, maar met maat M/L zeker niet dik te noemen. Dat is eigenlijk het enige wat ik niet leuk vind aan mezelf, en waar ik mee bezig ben.

Ik merk dat ik steeds gefrustreerder en verdrietiger raak over mijn situatie. Ik ben dol op het Britse koningshuis, maar toen ik las dat Meghan zwanger was ging er toch weer een steek door mij heen. Ik wil dat ook, trouwen, eventueel een gezin. Maar het is mij niet gegund lijkt het wel.

Ik probeer mijn frustraties te helen door hard te werken (ik wil graag een vast contract) of te gaan sporten. Maar op het werk merk ik dat collega's mij steeds vragen of het wel goed met mij gaat, omdat ik alles steeds op mij neem. Ik ben ook de enige die in het weekend thuiswerkt, simpelweg omdat ik toch geen echte plannen heb. Volgens mij vinden ze mij gewoon een beetje sneu, maar zeggen ze dat niet. Ik vind het zelf eigenlijk wel als ik dit nu zo teruglees.

Waar gaat het mis?

Ik leef hartstikke goedkoop. Zoveel verdien ik niet. Ik woon nu met huisgenoten, heb een eigen kamertje en wil wat voor mezelf. Daar ben ik voor aan het sparen, dus ik kan nou eenmaal geen hoge uitgaven doen zoals luxe vakanties en andere dingen. Maar ik kan zeker simpele leuke dingen doen, zoals een wijntje in de stad of naar de film.

Kloddertje schreef: ↑

15-10-2018 16:40

Serieus?

Wat is daar gek aan? Na date 3, 4 wil ik wel weten waar ik sta. Dat is niet meteen trouwen, maar ik denk wel, als jij niks voelt, dan verdoe ik alleen mijn tijd en kwets ik mezelf.


Nu heb ik best hoge eisen hoor, ik date niet zo maar alles en iedereen. Ik ben op zoek naar iemand die zijn leven voor elkaar heeft, serieus is, maar ook plezier kan hebben en lief is. Het lijkt alsof die bijna niet meer bestaan. Of het zijn zware perfectionisten, of flierefluiters die ik ontmoet.

Het-groepje schreef: ↑

15-10-2018 16:39

Je zoekt naast een relatie ook tijdsbesteding. Probeer die dingen niet door elkaar te halen.
Mijn ene vriendin date ook maar heeft eigenlijk geen tijd. Mijn andere vriendin ziet bij iedereen al scenario's met samenwonen (date 1 al gelijk jubelverhalen over enorm huis waar ze zichzelf wel ziet).
Vriendin 1 moet ze van zich af slaan, vriendin 2 zelfde verhaal als jij.
Er kan niks groeien als de verwachtingen zo hoog zijn.
Maak het voor jezelf leuk, geniet van in je eentje naar de film gaan of erop uit gaan.

Ik heb op zich wel tijdbesteding. Ik heb alleen de weekenden echt vrij, en dan heb ik ook niet de hele dag om te niksen. In die paar uur die ik heb kan ik met vrienden afspreken, of ik doe wat voor mezelf. Ik mis het afspreken met vrienden soms wel, maar we zijn allemaal geen 16 meer en we halen het ook weer in.

Een partner moet bij mij dan echt in de buurt wonen, want ik heb geen tijd om 2 uur te reizen na het werk. En hij moet accepteren dat ik geen tijd heb om door de weeks te feesten (mijn ex zat daar mee), en gewoon ook lekker op de bank wil ploffen.

Kloddertje schreef: ↑

15-10-2018 16:42

Probeer eens om in het moment te leven. Een date kan toch een ervaring op zich zijn, van één avond, drie weken of in sommige gevallen vijf minuten? En wie weet zit die ene voor de rest van je leven er een keer tussen.

Maar wanneer iets doen met iemand voor jou alleen de moeite waard is wanneer het je ook echt iets oplevert (zoals een relatie met toekomst) leg je de lat voor jezelf en die ander echt veel te hoog.

Ik probeer dat ook wel hoor, ervan te genieten. Het is alleen zo zuur als je maar weinig tijd hebt, en iemand een uur je tijd heeft zitten verdoen om dan te zeggen dat het hem niet wordt. Wees dan gewoon eerlijk zeg het meteen. Ik ben ook weleens na 5 minuten weg gegaan. Ik voelde totaal geen fysieke klik. Hetzelfde heb ik dus met die ex die mij eerst lekker maakte met samenwonen en daarna dumpte. Waarom verspil je mijn tijd dan? Een jaar lang aan het lijntje houden en dan dumpen, je had ook meteen kunnen zeggen wat je wil denk ik dan. Ik dwong hem niet om samen te wonen hoor, hij was degene die ermee kwam.

Dahlia74 schreef: ↑

15-10-2018 16:46

Je straalt je wanhoop waarschijnlijk uit en dat is niet aantrekkelijk.

Er worden veel activiteiten georganiseerd voor singles. Ook heel diverse activitiet. Niet met als doel om de ware tegen te komen, maar om gewoon een leuke tijd te hebben samen. Wellicht iets voor jou, mits je kunt loslaten dat daar een relatie van moet komen.

Single reizen zijn ook leuk. Ook daarvan is het doel niet om een relatie op te lopen, maar gewoon samen een leuke tijd te hebben en een passie voor het land, het reizen of wat dan ook te delen.

Hoe moeilijk ook, laat het meer los. Heb gewoon leuke contacten met mannen, zonder dat je gelijk denkt voel ik wat, is er een klik enz. enz. Gewoon ontspannen zonder doel. Thinder is wellicht niet geschikt voor je, er zijn genoeg andere (betaalde) datingsites waar ook heel normale mensen komen.

En je mag best wel kritisch zijn naar mannen, een man "nemen"om erbij te horen is een hele slechte reden. En vergeet niet, relaties zijn ook lang niet altijd zalig makend...

ik woon dicht bij de hoofdstad dus ik zal eens kijken of daar wat leuks wordt georganiseerd in het weekend. Maar zoals ik al zei, veel is gek genoeg doordeweeks. Als iemand tips heeft, graag! Ik ben geen uitgaanstype, hou wel van creatieve dingen als kunst en muziek.

Ik merk echter dat als ik wat ga drinken, of naar een concert ga, ik niet word aangesproken door mannen. Ook niet in het Ov of iets dergelijks. Ik heb geen idee waardoor dat komt. Het was ook zo toen ik slanker was. Ik ken vrouwen die echt totaal niet knap zijn maar die met alles flirten wat beweegt. Die krijgen dus wel alle aandacht. Ik schiet mezelf dus in de been. Aan de ene kant wil ik iemand ontmoeten, aan de andere kant straal ik dat niet echt uit.

Ik zal van de zomer eens kijken of ik geld heb voor een single reis dan, ik ben dit jaar thuis gebleven omdat ik wilde besparen en ik was overal even klaar mee.

doornroosje9 schreef: ↑

15-10-2018 16:47

Ligt eraan hoelang ze een relatie had met de eerste. Dat kan best een paar jaar zijn geweest, dus meer dan 4 jaar. Ik vind drie relaties in 4, 5, 6 jaar helemaal niet veel.

5 jaar. Daarvoor nog 2 jaar met een ander, maar toen was ik nog piep.

Koffiehagedis schreef: ↑

15-10-2018 16:49

Waarom heb je dan een uur 'je tijd zitten verdoen'? Dat klinkt wel heel koud. Je kunt het toch ook gewoon dat uur leuk hebben en het dan zeggen? Heb ik ook vaak gedaan met dates. Leuk gesprek gehad, leuke herinnering. Wees niet zo serieus en resultaatgericht... Die 'tijd is geld'-mentaliteit is óók iets dat je echt niet helpt.

Misschien ben ik inderdaad te zakelijk. Afspreken via sites is voor mij denk ik ook veel afstandelijker. Net een sollicitatiegesprek. Voor mij een moment om te kijken of ik wat met je wil of niet. In het echt kan ik verliefd worden op iemand en groeit het, maar iedereen die ik leuk vind is nu gewoon bezet. Ik heb al tijden een crush op een collega, maar die heeft een vriendin.

Kloddertje schreef: ↑

15-10-2018 16:53

Een date die na vijf minuten klaar is, mag je natuurlijk best zonde van je tijd vinden maar je kunt ook daarna een vriendin bellen en om de complete mismatch lachen. Het kan heel nuttig zijn om, voor je de 'ware ' tegenkomt, ook ervaringen te hebben opgedaan die niet zo positief zijn, zodat je ook goed weet wat NIET wil.

Ik denk niet dat je ex je 'lekker wilde maken' maar gewoon langzaam tot het inzicht kwam dat jullie toch niet zo goed bij elkaar pasten. Wees blij dat hij je een schuld/verdelen van de boedel en verdere ellende bespaard heeft.

Je klinkt wanhopig (alsof je leven alleen maar leuk is met een relatie die meebetaalt aan je hypotheek) en als iemand die de lat bij voorbaat veel te hoog heeft liggen. "Hij moet dit en dat maar accepteren", echt, zo flexibel als een loden deur.
Zulke mensen vind ik (ook) geen leuk relatiemateriaal...

Sorry, maar wat vind je dan precies te hoog? Ik moet gewoon werken, ik heb geen rijke ouders die voor mij de helft van het huis betalen. Dus veel tijd gaat uit aan werk, gerelateerde zaken in het weekend, en reistijd. Dat moet hij accepteren, want ik ga geen ontslag nemen zodat ik 24/7 beschikbaar ben voor hem. Verder heb ik geen hoge eisen. Ik ben wie ik ben en ja, dat moet hij accepteren. Ik was zo kwaad op mezelf dat ik bleef bij iemand die zeurde over een verkeerd gedraaid jampotje. In en in triest achteraf. Daarentegen wil ik ook geen feestende student maar een serieuze werkende man. Dat is wel echt een eis, want ik ben die fase gewoon lang en breed voorbij. Ik ga graag op reis, als ik vakantie heb. En ik graag eens in de zoveel tijd naar een feestje. Maar niet elke week meermaals.