Relaties
alle pijlers
Waarop zijn jullie relaties gestrand?
zaterdag 27 oktober 2018 16:51
Wat maakt nou dat er zo ontzettend veel huwelijken maar ook relaties stranden? Wie houdt het nog vol met elkaar.
Ik merk aan mezelf dat ik het best wel spannend vind om me over te geven aan iemand die ik echt heel leuk vind, omdat ik bang ben dat we toch op enig moment uit elkaar gaan. En ik weet wel dat je dat nooit kan zeggen, maar toch.
Wat is het dan? Gaan mensen te snel een relatie aan, waardoor ze er later achter komen dat het niks wordt? Veranderen mensen zelf, waardoor ze uit elkaar groeien?
Ik zou het niet weten. Dus, daarom de vraag: Waarom zijn jij en je ex uit elkaar gegaan?
Ik merk aan mezelf dat ik het best wel spannend vind om me over te geven aan iemand die ik echt heel leuk vind, omdat ik bang ben dat we toch op enig moment uit elkaar gaan. En ik weet wel dat je dat nooit kan zeggen, maar toch.
Wat is het dan? Gaan mensen te snel een relatie aan, waardoor ze er later achter komen dat het niks wordt? Veranderen mensen zelf, waardoor ze uit elkaar groeien?
Ik zou het niet weten. Dus, daarom de vraag: Waarom zijn jij en je ex uit elkaar gegaan?
zaterdag 27 oktober 2018 19:53
Ik lees niks waar ik niet achter kan staan. We wilden alles goed geregeld hebben, voor elkaar, voor onszelf en voor onze (toekomstige) kinderen. En daar bovenop onze liefde vieren en bezegelen.Roodhaarr schreef: ↑27-10-2018 19:42Die wettelijke plichten gaan veel verder dan de meesten doorhebben. De effecten van trouwen zie je meestal pas als het goed fout gaat. Als je partner automatisch gezag heeft over je kinderen (terwijl je zonder huwelijk daarvoor eerst het gezag had moeten regelen). Dat je na een huwelijke verplicht alimentatie mag gaan betalen. Als het huwelijk langer dan 5 jaar geduurd heeft, zelfs 12 jaar. Pensioenrechten.
Ik beschouw een huwelijk als een zakelijk contract. Je regelt bezittingen, erfrecht en kinderzaken met 1 contract. Zaken die ook meteen internationaal geregeld zijn.
Die liefde is bijzaak. De denkfout is dat veel mensen de liefde als hoofdzaak van trouwen zien.
Ik kijk nog steeds met veel plezier terug op die dag en voor ons heeft het zeker meerwaarde.
zaterdag 27 oktober 2018 19:53
Hier ook zo. Nou Ja, ik lieg een beetje. 34 jaar.Madeliefjees schreef: ↑27-10-2018 16:53Niet. Al 35 jaar bij elkaar, wij doen niet aan scheiden. In voor en tegenspoed tot de dood ons scheidt.
Als ik niet kan wat ik wil, dan wil ik wat ik kan!
zaterdag 27 oktober 2018 19:55
Wow!janena schreef: ↑27-10-2018 17:49De laatste bleek er een soort dubbelleven op na te houden (andere relatie in het buitenland). We gaan nog goed met elkaar om vanwege de kinderen.
Voorlopig geen relatie voor mij: eigen boontjes doppen, leven zonder rekening te moeten houden met iemand waarmee ik geen bloedband deel, geen relatiedrama's...
Respect dat je nog goed met hem omgaat vanwege de kinderen.
Mijn ex had ook een dubbelleven in het buitenland. Is daar ogenblikkelijk ook naartoe verhuisd toen ik de relatie heb beëindigd. Kijkt sindsdien amper nog naar zijn kinderen om, die nu inmiddels volwassen zijn, en kwam afspraken keer op keer niet na.
Wij hebben geen contact meer. De kinderen nog wel. Hij vindt dat hij een prima contact heeft met zijn kinderen, komt al een paar jaar 1 week per jaar zijn kinderen bezoeken in NL en vindt dat hij een prima contact heeft per -slechts- Whatsapp (bellen, Skypen etc is waarschijnlijk zo 2010....)
martinaa wijzigde dit bericht op 27-10-2018 19:57
Reden: Typo
Reden: Typo
0.10% gewijzigd
zaterdag 27 oktober 2018 19:55
1x = genoegjanena schreef: ↑27-10-2018 17:49De laatste bleek er een soort dubbelleven op na te houden (andere relatie in het buitenland). We gaan nog goed met elkaar om vanwege de kinderen.
Voorlopig geen relatie voor mij: eigen boontjes doppen, leven zonder rekening te moeten houden met iemand waarmee ik geen bloedband deel, geen relatiedrama's...
martinaa wijzigde dit bericht op 27-10-2018 22:31
Reden: Dubbel
Reden: Dubbel
43.66% gewijzigd
zaterdag 27 oktober 2018 19:55
1x = genoegjanena schreef: ↑27-10-2018 17:49De laatste bleek er een soort dubbelleven op na te houden (andere relatie in het buitenland). We gaan nog goed met elkaar om vanwege de kinderen.
Voorlopig geen relatie voor mij: eigen boontjes doppen, leven zonder rekening te moeten houden met iemand waarmee ik geen bloedband deel, geen relatiedrama's...
martinaa wijzigde dit bericht op 27-10-2018 22:32
Reden: Dubbel
Reden: Dubbel
43.66% gewijzigd
zaterdag 27 oktober 2018 19:59
Nee, snap wel goed dat mensen niet bij hun eerste jeugdliefde blijven hoor. Want dan verander je idd nog heel erg. Maar, zelf ben ik 25 en nu aant daten met iemand van 32. Allebei volwassen, weten wat we willen in 't leven (zo'n beetje), en zijn stabiel. Dan kies je dus (hopelijk) zeer bewust voor een persoon omdat je beide vindt dat je matcht, op alle belangrijke vlakken.Koffiekop1 schreef: ↑27-10-2018 19:51Misschien verander je zelf?
Iemand die op je 17e leuk is en waar je verkering mee hebt hoeft niet passend te zijn bij een werkend leven met kinderen, omdat hij bijvoorbeeld een vrijbuiter is die geen burgerlijk leven wil en elke week wil stappen. Dat vond je leuk toen je zelf ook nog zo was maar als jij dan andere dingen wil uit het leven dan past het niet meer.
Dan kan die man nog steeds leuk zijn maar alleen voor die fase.
Ik begrijp niet zo goed dat jij je er niks bij voor kan stellen. Hoeveel mensen blijven nou bij hun eerste jeugdliefde? Je verandert toch allebei, gaat dingen doen in het leven waardoor je niet meer bij elkaar past.
Dan vraag ik me af hoe het kan dat het dan toch zo vaak mis gaat.
zaterdag 27 oktober 2018 20:00
Nou dit Idd.Caitriona* schreef: ↑27-10-2018 18:15Dan is jouw man blijkbaar niet alcoholverslaafd/ een kind aan het verwekken bij de buurvrouw / met jouw creditcard aan het gokken / met een peutertje op schoot aan het blowen met vrienden. Op die manier kan ik ook makkelijk 'ouderwets', volhardend en tolerant zijn in een huwelijk.
Een religieuze vrouw zei tegen me: "Wat denk jij wel, Cait, dat je hem kan wegdoen als een oude krant? Je moet leren om te verdragen en door te zetten in een relatie."
Dat ik een deurwaarder op de stoep had staan, die beslag kwam leggen op mijn auto en mijn bedrijfscomputer (terwijl ik niets van de schulden wist), dat moest ik dan maar tolereren, vanuit een diepe liefde voor de Heer .
Ik heb best veel gepikt. Fikse schulden bv.
Maar agressie, nieuwe schulden en al ruim een jaar een relatie met een andere vrouw en alcoholist.. Tja. Er zijn grenzen..
Of de Heer dat nou oké vind of niet
zaterdag 27 oktober 2018 20:04
Wat ik wel vaak zie is dat alles de eerste jaren leuk en aardig is. Veel op vakantie, samen leuke uitjes maken, gezellige gesprekken voeren en dan ga je een stap verder en klapt het leven ineens in je gezicht. Ernstige ziektes, dood van de ouders, kinderen waar iets mee is...Stephje123 schreef: ↑27-10-2018 19:59Nee, snap wel goed dat mensen niet bij hun eerste jeugdliefde blijven hoor. Want dan verander je idd nog heel erg. Maar, zelf ben ik 25 en nu aant daten met iemand van 32. Allebei volwassen, weten wat we willen in 't leven (zo'n beetje), en zijn stabiel. Dan kies je dus (hopelijk) zeer bewust voor een persoon omdat je beide vindt dat je matcht, op alle belangrijke vlakken.
Dan vraag ik me af hoe het kan dat het dan toch zo vaak mis gaat.
En dan ineens zie je pas écht wat je aan die ander hebt en soms valt dat heel erg tegen. Die eerste jaren waarin je dacht dat je samen iets opbouwde en elkaar leerde kennen blijken dan niks te hebben voorgesteld, want het leven lachte jullie toe.
Wat dat betreft hebben mijn man en ik geluk gehad dat we al in de eerste jaren veel te verduren kregen. Dan weet je echt wat je aan elkaar hebt.
zaterdag 27 oktober 2018 20:06
Het kan best jaren goed gaan.Stephje123 schreef: ↑27-10-2018 19:59Nee, snap wel goed dat mensen niet bij hun eerste jeugdliefde blijven hoor. Want dan verander je idd nog heel erg. Maar, zelf ben ik 25 en nu aant daten met iemand van 32. Allebei volwassen, weten wat we willen in 't leven (zo'n beetje), en zijn stabiel. Dan kies je dus (hopelijk) zeer bewust voor een persoon omdat je beide vindt dat je matcht, op alle belangrijke vlakken.
Dan vraag ik me af hoe het kan dat het dan toch zo vaak mis gaat.
Maar straks is ie 50, krijgt een nieuwe secretaresse van 23 en duikt daar ineens - midlife-crisis - het bed mee in.
Omdat ze zo jong, knap en weet ik wat is.
Of op je 40 of 50ste blijken jullie toch andere doelen in je leven te hebben.
Jij wil bijvoorbeeld nog jaren een actief leven hebben met elke week feestjes, vrienden, ...
Hij wil alleen nog gezellig samen - met zijn 2 en eventueel de kinderen - thuis zitten en lezen.
Je hoeft geen wacko te treffen.
Maar te zwaar uit elkaar groeien of vreemdgaan kan altijd gebeuren.
zaterdag 27 oktober 2018 20:06
En natuurlijk weet je niet wat die altijd wat ander doet of denkt en of hij/zij heel lang toneel kan spelen. Daar gaat het toch helemaal niet om?
Maar het gaat mij vooral om het feit dat als er dingen naar boven komen drijven dat heel vaak met de mantel der liefde bedekt word en mensen er niet aan willen . En dan zo'n verstoorde soms geweldadige relatie nog jaren en jaren door gaat.
Dat is een keuze.
Maar gelukkig hoeft dat niet tot de dood je scheidt te duren. Iets wat heel fijn is tegenwoordig.
Maar het gaat mij vooral om het feit dat als er dingen naar boven komen drijven dat heel vaak met de mantel der liefde bedekt word en mensen er niet aan willen . En dan zo'n verstoorde soms geweldadige relatie nog jaren en jaren door gaat.
Dat is een keuze.
Maar gelukkig hoeft dat niet tot de dood je scheidt te duren. Iets wat heel fijn is tegenwoordig.
zaterdag 27 oktober 2018 20:06
Zolang je relatie goed is, maakt het je geen bal uit wat je ná het huwelijk moet gaan betalen. Maar als je eenmaal gaat scheiden, dan is het heel zuur dat je deze verplichtingen hebt. Tijdens je huwelijk vind je het allemaal heel redelijke afspraken.Ikigai schreef: ↑27-10-2018 19:53Ik lees niks waar ik niet achter kan staan. We wilden alles goed geregeld hebben, voor elkaar, voor onszelf en voor onze (toekomstige) kinderen. En daar bovenop onze liefde vieren en bezegelen.
Ik kijk nog steeds met veel plezier terug op die dag en voor ons heeft het zeker meerwaarde.
Wat mij verbaast, is dat zoveel mensen tijdens de scheiding witheet worden over deze consequenties. "Moet ik deze kl**thommel ook nog alimentatie gaan betalen, terwijl die vent me belazerd heeft?"
Ja, dat moet je. Dat is namelijk de wet waarvoor je getekend hebt toen je ging trouwen.
Het omgekeerde is er ook: vrouwen niets geregeld hebben. Als ze dan uit elkaar gaan, staan ze op straat zonder een cent. Want het huis en de spaarrekening stond op zijn naam.
Zorg nou gewoon dat je op een rij zet hoe de wet eruit ziet als je weer uit elkaar gaat. De helft van de relaties strandt. Het is geen schande om daar even over na te denken en dingen te regelen. Heel even roze bril en romantische modus uit. Als je alles netjes op een rij hebt, kun je gewoon weer verliefd gaan doen.
zaterdag 27 oktober 2018 20:07
Wij doen ook niet aan scheiden maar heb hiervoor wel een hele rits liefjes gehad hoor met wie ik het uitmaakte of die het met mij uitmaakten om diverse redenen.Madeliefjees schreef: ↑27-10-2018 16:53Niet. Al 35 jaar bij elkaar, wij doen niet aan scheiden. In voor en tegenspoed tot de dood ons scheidt.
zaterdag 27 oktober 2018 20:07
Stephje123 schreef: ↑27-10-2018 19:59Nee, snap wel goed dat mensen niet bij hun eerste jeugdliefde blijven hoor. Want dan verander je idd nog heel erg. Maar, zelf ben ik 25 en nu aant daten met iemand van 32. Allebei volwassen, weten wat we willen in 't leven (zo'n beetje), en zijn stabiel. Dan kies je dus (hopelijk) zeer bewust voor een persoon omdat je beide vindt dat je matcht, op alle belangrijke vlakken.
Dan vraag ik me af hoe het kan dat het dan toch zo vaak mis gaat.
Ah je bent pas 25. Ik heb nieuws voor je. Je verandert gedurende je hele leven. Of je blijft patronen herhalen. Beide een recept voor mogelijke relatiebreuken.
Zowel bij de een als de ander. Want jij kan wel denken dat dit het is en blijft maar die ander kan er over 5 jaar anders over denken. Dus je hebt het ook niet altijd zelf in de hand natuurlijk.
zaterdag 27 oktober 2018 20:08
Wij hebben netjes ieder detail besproken bij de notaris, goed over nagedacht.Roodhaarr schreef: ↑27-10-2018 20:06Zolang je relatie goed is, maakt het je geen bal uit wat je ná het huwelijk moet gaan betalen. Maar als je eenmaal gaat scheiden, dan is het heel zuur dat je deze verplichtingen hebt. Tijdens je huwelijk vind je het allemaal heel redelijke afspraken.
Wat mij verbaast, is dat zoveel mensen tijdens de scheiding witheet worden over deze consequenties. "Moet ik deze kl**thommel ook nog alimentatie gaan betalen, terwijl die vent me belazerd heeft?"
Ja, dat moet je. Dat is namelijk de wet waarvoor je getekend hebt toen je ging trouwen.
Het omgekeerde is er ook: vrouwen niets geregeld hebben. Als ze dan uit elkaar gaan, staan ze op straat zonder een cent. Want het huis en de spaarrekening stond op zijn naam.
Zorg nou gewoon dat je op een rij zet hoe de wet eruit ziet als je weer uit elkaar gaat. De helft van de relaties strandt. Het is geen schande om daar even over na te denken en dingen te regelen. Heel even roze bril en romantische modus uit. Als je alles netjes op een rij hebt, kun je gewoon weer verliefd gaan doen.
zaterdag 27 oktober 2018 20:12
Ik zie mijn gestrande relaties niet echt als ‘het ging mis’, mijn leven verliep gewoon zo.Stephje123 schreef: ↑27-10-2018 19:59Nee, snap wel goed dat mensen niet bij hun eerste jeugdliefde blijven hoor. Want dan verander je idd nog heel erg. Maar, zelf ben ik 25 en nu aant daten met iemand van 32. Allebei volwassen, weten wat we willen in 't leven (zo'n beetje), en zijn stabiel. Dan kies je dus (hopelijk) zeer bewust voor een persoon omdat je beide vindt dat je matcht, op alle belangrijke vlakken.
Dan vraag ik me af hoe het kan dat het dan toch zo vaak mis gaat.
zaterdag 27 oktober 2018 20:17
JuistRoodhaarr schreef: ↑27-10-2018 20:06Zolang je relatie goed is, maakt het je geen bal uit wat je ná het huwelijk moet gaan betalen. Maar als je eenmaal gaat scheiden, dan is het heel zuur dat je deze verplichtingen hebt. Tijdens je huwelijk vind je het allemaal heel redelijke afspraken.
Wat mij verbaast, is dat zoveel mensen tijdens de scheiding witheet worden over deze consequenties. "Moet ik deze kl**thommel ook nog alimentatie gaan betalen, terwijl die vent me belazerd heeft?"
Ja, dat moet je. Dat is namelijk de wet waarvoor je getekend hebt toen je ging trouwen.
Het omgekeerde is er ook: vrouwen niets geregeld hebben. Als ze dan uit elkaar gaan, staan ze op straat zonder een cent. Want het huis en de spaarrekening stond op zijn naam.
Zorg nou gewoon dat je op een rij zet hoe de wet eruit ziet als je weer uit elkaar gaat. De helft van de relaties strandt. Het is geen schande om daar even over na te denken en dingen te regelen. Heel even roze bril en romantische modus uit. Als je alles netjes op een rij hebt, kun je gewoon weer verliefd gaan doen.
Een inschattingsfout kan heel snel fataal zijn bij wat wij doen
zaterdag 27 oktober 2018 20:19
Ik ook. Maar verschil is dat veel mensen dat niet doen.
En moet zeggen dat ik wel in scheiden geloof. En niet in god. Dus ik hoop dat ik tot mijn dood bij mijn partner blijf. We gaan het zien.
zaterdag 27 oktober 2018 20:21
Je kan zelf eens leren luisteren naar anderen.Lucifer2018 schreef: ↑27-10-2018 19:46Soms heb je gewoon pech. En vaak is het een keuze voor een bepaald type partner.
Je moet niet zo miepen of beter leren lezen.
Het is blijkbaar erg aantrekkelijk om steeds te herhalen:
"Nou, dat zou mij nooit overkomen."
zaterdag 27 oktober 2018 20:22
Als ik puur naar mezelf kijk, heb je niet altijd het gevoel dat je een keuze hebt.Lucifer2018 schreef: ↑27-10-2018 20:06En natuurlijk weet je niet wat die altijd wat ander doet of denkt en of hij/zij heel lang toneel kan spelen. Daar gaat het toch helemaal niet om?
Maar het gaat mij vooral om het feit dat als er dingen naar boven komen drijven dat heel vaak met de mantel der liefde bedekt word en mensen er niet aan willen . En dan zo'n verstoorde soms geweldadige relatie nog jaren en jaren door gaat.
Dat is een keuze.
Maar gelukkig hoeft dat niet tot de dood je scheidt te duren. Iets wat heel fijn is tegenwoordig.
Als er nooit op een gezonde manier van je gehouden is ben je blij met iedere vorm van liefde.
Ik had gewoon geen enkel beeld van wat ik zelf wenste.
Vooral mijn eerste vriendjes aanbaden de grond waarop ik liep, het was geen gebrek aan liefde of toewijding naar mij waardoor het misging.
En nee zeggen tegen liefde was voor mij extreem moeilijk, ik had echt het idee dat ik er eigenlijk al geen recht op had, laat staan op wat beters.
Had niet eens een beeld van 'beters'.
zaterdag 27 oktober 2018 20:22
Waar tik ik dat?Caitriona* schreef: ↑27-10-2018 20:21Je kan zelf eens leren luisteren naar anderen.
Het is blijkbaar erg aantrekkelijk om steeds te herhalen:
"Nou, dat zou mij nooit overkomen."
Nogmaals. Leer eens lezen. Of doe je het erom?
zaterdag 27 oktober 2018 20:31
Dit is denk ik ook vaak aan de hand ja. Als je geen fijne, liefdevolle ouders hebt, dan lijkt er soms ook iets mis te zijn met de antennes, of mensen voelen zich juist het meest thuis in een destructieve relatie, omdat dat voor hen het meest vertrouwd voelt.Het-groepje schreef: ↑27-10-2018 20:22Als ik puur naar mezelf kijk, heb je niet altijd het gevoel dat je een keuze hebt.
Als er nooit op een gezonde manier van je gehouden is ben je blij met iedere vorm van liefde.
Ik had gewoon geen enkel beeld van wat ik zelf wenste.
Vooral mijn eerste vriendjes aanbaden de grond waarop ik liep, het was geen gebrek aan liefde of toewijding naar mij waardoor het misging.
En nee zeggen tegen liefde was voor mij extreem moeilijk, ik had echt het idee dat ik er eigenlijk al geen recht op had, laat staan op wat beters.
Had niet eens een beeld van 'beters'.
