Wat kan ik hiermee.....vreemd gedrag ex.

Even van me afschrijven, twijfelend welk topic het precies thuishoort.

Mijn ex-man en ik zijn nu bijna 3 jaar gescheiden, sinds ruim twee jaar ook apart wonend. We hebben twee kinderen, pubers

Al tijdens ons huwelijk vertoonde mijn ex-man apart gedrag. Voordat er kinderen waren, waren dat nog trekken waar ik wel mijn wenkbrauwen over optrok maar die geen alarmbellen deden rinkelen. Denk aan dat ondanks samenwonen en beiden een fulltime baan, mijn toen nog man nog het liefst ieder weekend tot sluitingstijd in de kroeg bleef, of op een verjaardag altijd als laatste weg. Ik zat in de vol- continue diensten, was vaker eerder moe of was een feestje beu, of wilde gewoon eens rustig genieten van een weekend niks doen. Dit leverde discussies en ergernissen op. Aangezien dit eigenlijk alles was, vond ik het geen reden tot zorg. Al weet ik nu uiteraard beter, hij hield gewoon geen rekening met mijn wensen en grenzen...

Onze jongste was al direct na de geboorte een uitdaging, huilbaby, allergieen, veel ziek, veel doktersbezoeken...Dit heb ik grotendeels op mijn schouders gekregen, want ik was hele dagen thuis ( werkte korte avondddiensten) en doordat ik overbelast raakte en hij dit niet begreep, ontstond er onvrede waar we niet uitkwamen.
Op de leeftijd van twee jaar ontwikkelde onze zoon een eetprobleem, machtstrijd aan tafel die meer dan een jaar duurde. Ik zocht hulp via de huisarts, tegen de zin van mijn ex, want zoon moest maar eens leren luisteren. Hij heeft hem toen ook wel geslagen uit drift. Probleem aangekaart, en opgepakt door de hulpverlening. Maar niet met blijvend resultaat...ex liet zelf ook zijn groente staan, lust zogenaamd niks, maar is al zo groot gegroeid dat hij geen groente hoeft te eten.
Ik raakte burn out, mijn ex lostte de problemen op door aandacht te zoeken bij andere vrouwen, eerst een collega, toen een one-night stand tijdens een zakenreis. Dit had ik wel in de gaten, maar hij ontkende altijd alles, ik was achterdochtig, piekerde teveel, zocht overal iets achter....totdat de waarheid via die collega boven water kwam en hij na die zakenreis met een soa terugkwam. We zijn in relatietherapie gegaan, als laatste redmiddel, ik wilde toen eiegenlijk al scheiden maar vanwege de kinderen eerst alles proberen. Hier speelde mijn ex het heel handig door het te laten lijken alsof ik het rpobleem was, door mijn achterdocht werd alles uitvergroot, hij kon er niks aan doen dat die collega zijn vriendschap verkeerd opvatte, en ja, het vreemdgaan dat was dan niet goed maar was hem overkomen.
Hij kan zo leuk de precies wetend hoe het hoort man spelen, dat de relatietherapeut het probleem bagatelliseerde. We moesten gewoon samen meer investeren in onze relatie. Drie keer raden wie daar het initiatief toe nam...hij niet.

Nu heeft de jongste inmiddels de diagnose autisme, en aan de hand van zijn verhaal heb ik mezelf ook laten diagnosticeren, en jawel, ook autisme. Ik heb hulp omdat ik niet duidelijk ben en minn grenzen niet goed aangeef. De jongste heeft hulp omdat hij grenzen niet aanvoelt en over de schreef gaat. Vaders....heeft geen hulp want met hem is niks aan de hand. Zo komt hij over buiten de 4 muren van het huis.
Echter, nu werd ik vanavond gecontact door de overbuurvrouw van mijn ex. Ik ken haar al jaren, onze kinderen zaten 8 jaar in dezelfde klas. Ze wil met me praten want ze wil discreet iets delen over mijn ex, iets wat al speelt sinds ik weg ben. Ik heb gevraagd of ik me zorgen moest maken, antwoord was ja over mijn ex. Want dat gaat niet goed, hij is een enge man. Ze is er klaar mee.Deze persoon is absoluut geen drama queen of roddeltante.

We hebben over een paar dagen afgesproken, ze wil me graag persoonlijk vertellen wat er speelt. Uiteraard weet ik nu niet precies wat er speelt, maar mijn ex gaat in ieder geval weer grenzen over van iemand. Ik maak me zorgen, hetgeen ik mijn vinger niet achter kreeg tijdens ons huwelijk, valt nu dus een buitenstaander ook op. En wel in die mate dat ze contact met mij zoekt, ze is duidelijk bang en we mogen ook niet op dat dorp afspreken.
Nu krijgt onze zoon hulp en moet grenzen leren aanvoelen, maar pa gaat die te buiten. Al zullen de kinderen dit niet precies weten, zo slim is hij waarschijnlijk wel. Maar de jongste hou je echt niet voor de gek, als er iets is, voelt hij het direct.

We hebben systeemtherapeut, zij spreekt zowel mij als mijn ex man. Een poos geleden heb ik mijn twijfels over het gedrag van mijn ex al besproken. Haar antwoord was toen:” als iemand niet zelf aangeeft dat hij een probleem heeft, kan ik niks.” Maar als het gedrag van een kind moet worden bijgesteld, dan komt dat toch niet goed als vader de grenzen net zo hard overschrijdt? Mijn zoon vertoont stalkingsgedrag richting meisjes die hij leuk vindt, zou bij mijn ex misschien ook spelen, maar dat vul ik nu in!! Dat weet ik!! Maar mijn ex kruipt ook rustig met drie bier achter het stuur waar de kinderen meerijden. Wat een voorbeeld dan....voor hem gelden altijd andere regels dan voor de rest, inclusief de kinderen.
Ik maak me zorgen en vraag me af waar ik hier mee terecht kan. Dit blijft problemen opleveren. Zeker als anderen het gaan zien, dan is er toch serieus iets helemaal scheef?

Mijn zorg is niet mijn ex man an sich...in welk wespennest hij zich steekt moet ie uiteraard helemaal zelf weten. Het gaat mij om de begeleiding en opvoeding van ons kind, die probleemgedrag vertoont, waar we mee bij de hulpverlening lopen. Maar hoe kan mijn zoon in de thuissituatie nou het juiste voorbeeld aannemen als hij om de week bij zijn vader is die het ook niet zo nauw neemt met regels en grenzen??
Mijn zoon is bang van zijn vader, vertoont het opstandige gedrag en agressie ook voornamelijk bij mij en bijna niet bij zijn vader. Is bekend bij de hulpverlening. Maar vanwege het sociaal correcte gedrag daar aan tafel, wordt het concrete probleem onderschat. En kon ik het maar bewijzen...
Het berichtje van de overbuurbrouw bevestigt eigenlijk hetgeen ik al weet, er is “ iets echt niet jn orde” met mijn ex. En nee, ik ben geen kwaadsprekende ex vrouw die de vader van mijn kinderen aan ern schandpaal wil nagelen!! Ik maak me oprecht zorgen wat het gedrag van mijn ex voor invloed heeft op mijn zoon met autisme ( kopieergedrag onder andere). En hoe ik dit kan aankaarten en bij wie, cq concreet als oprechte zorg over wat mijn zoon hiervan meekrijgt,

Mijn zoon heeft zijn vader, ondanks angst voor zijn onvoorspelbare reacties, heel hoog zitten. Als hij niet naar zijn vader zou willen, dan was het wellicht makkelijker geweest. Maar ik krijg geen signalen in die richting.

S-Meds schreef: ↑

12-12-2019 00:33

zou je niet eerst eens dat gesprek afwachten? en als het echt ernstig is moet de buurvrouw de politie bellen. jij hebter niks mee te maken

Doe ik ook, tot dan doe ik niks. Eerst maar eens horen wat het enge gedrag dan is. En ik weet heel goed dat zijzelf haar eigen grenzen moet bewaken. En mocht dat leiden tot een aangifte of melding, dan is dat zo. Maar ik wil met de juiste mensen deze ontwikkeling delen zodat echt duidelijk wordt dat het grenzen- probleem niet alleen bij ons kind ligt, maar vaders er ook wat van kan. Ikmben namelijk als moeder net zo goed verantwoordelijk voor wat ons kind doet. En het klinkt in mijn oren heel stom om te moeten zeggen tegen een rechtbank, of welke instantie dan ook:” ikmwist het wel maar ik heb nooit iets gedaan”

Klopt, sowieso niet. Ik ben ook van plan haar zelf de acties te laten ondernemen die zij nodig vindt, ook dit is uiteraard niet mijn pakkie an. Het gaat mij om het belang en voorbeeld voor ons jongste kind waar ik ook verantwoordelijk voor ben, en waar ik niet mijn kop in het zand wil steken alsof ik niets weet van hoe mijn ex zelf met zaken omgaat. Ik laat namelijk wel om de week mijn kinderen daar naar eer en geweten achter. En juist dat eer en geweten.....in combinatie met de problematiek die de jongste toch al heeft.

Allemaal bedankt voor de reakties. Verhelderend om meerdere inzichten te lezen, ik denk er nu een stukje rustiger over. Het maakt me inderdaad nieuwsgierig wat zij te vertellen heeft en waarom het zo discreet moet, ze komt ook naar mij, het is niet de bedoeling dat gezien wordt dat ik bij haar zou komen.

Davo1979....Dit denk ik dus ook...ik wil het nu weten, maandag is nog een paar dagen weg. Maar goed, morgen komen de kinderen naar mij en is het niet aan mij om daar verder over na te denken. Inderdaad heb ik geen invloed op wat mijn ex wel of niet doet.

Zij moet zelf haar acties of plan bedenken voor hetgeen zij last van heeft, daar ga ik me niet in mengen. Maar wel kan ik na een gesprek inschatten of ik er bij onze systeemtherapeut wat mee moet. Het kan namelijk niet zo zijn dat mijn zoon behandeling krijgt, en bij een vader woont die wel grenzen over gaat zonder consequenties. Dat is gewoon niet uit te leggen aan een kind met autisme. Of niemand mag iets, of iedereen maar niet de ene persoon wel en de andere niet.