Wat mag ik verwachten van mijn ex?

Eind november vorig jaar betrapte ik mijn vriend waar ik 15 jaar een relatie mee heb en een kind dat hij stiekem berichtjes uitwisselde met een vrouw. Ik was helemaal van streek en vroeg hem wat de bedoeling was en toen biechtte hij op dat hij verliefd was geworden op een andere vrouw. Dat was niet zijn bedoeling geweest, want hij wilde eigenlijk niet verliefd worden.
Ik moet toegeven dat we beiden al een hele tijd gefocust waren op onze carrières en dat ik hem heel veel vrijheid had gegeven. Te veel om goed te zijn, ondervond ik achteraf.
Uiteindelijk bleef hij de vrouw zien en wilde hij een ander leven met haar. Hij beloofde wel nog een tijdje bij ons te blijven tijdens corona tot hij naar zijn tweede verblijf kon verkassen.
Tussendoor bleef hij weekendjes bij haar logeren, maar na een paar keer stond hij alweer thuis omdat hij ons miste. Dat ging een paar keer zo tot hij in mei toch besloot om het huis uit te trekken.
De liefde was over, zei hij, maar hij zou steeds van me blijven houden als de moeder van zijn kind.
Bij die vrouw kon hij voor het eerst zijn emoties en gevoelens delen, wat bij mij niet het geval was omdat ik te rationeel was, volgens hem.
Hij beloofde dat ik het huis mocht betrekken zolang ik wou, hij zou wel snel iets anders vinden voor zichzelf, wilde ook nog niet samenwonen.
Nadat hij voor de derde keer weer thuis stond met pak en zak omdat hij ons gezin miste en het verleden niet zomaar kon vergeten eiste ik dat we in therapie zouden gaan. Tijdens de rit naar de therapeut biechtte hij ook nog op dat hij voor haar kende ook nog een affaire van vijf jaar er had opzitten. Ik was razend en compleet in shock. Maar hij zei dat dat niets te betekenen had, dat het voor hem aanvoelde alsof hij naar de hoeren ging.
Daar aangekomen werd ons duidelijk gemaakt dat we al jaren uit elkaar waren gegroeid en dat hij me niet langer meer zag als een liefdespartner. Voor hem moet dat een soort bevestiging geweest zijn want toen ik hem polste of hij zijn vriendinnetje nog zag, gaf hij dat toe, zei dat het verlangen sterk was maar dat het niet altijd even makkelijk was. Terwijl ik mijn leven probeerde op de juiste rails te krijgen vernam ik dat hij op zoek was naar een nieuw huis, wat hij eerst alleen wilde bewonen want samenwonen zou hem nog niet lukken. Uiteraard hield hij wel rekening met haar wensen qua ligging ed. omdat hij op termijn dat toch uiteindelijk wel wilde.
Een paar weken terug kwam hij onze dochter brengen na een weekend bij hem en vroeg hij wat ik ervan zou vinden als hij het huis van me zou overnemen, terwijl hij eerst had gezegd dat ik er kon blijven zolang ik wilde want financieel zou ik het erg moeilijk hebben om het op mijn eentje rond te krijgen en hij had dan liever dat het niet aan derden zou verkocht worden. En hij vond het ook niet gezond om financieel van elkaar af te hangen. Alweer een enorme shock voor mij. Wilde hij me nu echt dit ook nog van me afpakken? Ik was in alle staten en voor hij vertrok heb ik hem de huid volgescholden. De volgende dag heb ik hem opgebeld, ik wist dat hij waarschijnlijk bij haar was, maar dat kon me niet deren. Ik ben gecrasht, heb hem gevraagd waar ik het aan verdiend heb om zo behandeld te worden, vroeg hem of ik dan niks betekend heb en hoe het zover is kunnen komen. Dat moet hem enorm aangegrepen hebben, eerder had hij vooral medelijden met mij, maar hij zei dat mijn pijn hem meer raakte dan dat hij al die tijd had gedacht. Dat hij misschien toch nog gevoelens voor me had. Omdat hij zo in de war daarover was heeft hij het uitgemaakt met haar en wil nu samen opnieuw ontdekken waar het fout is gegaan. Waarom hij in het verleden zijn gevoelens en emoties nooit met mij heeft kunnen delen. Die telefoon was precies als een eyeopener voor hem, dat hij nog niet rond was met onze relatie, dat hij ook altijd al moeite gehad heeft om het verleden te laten rusten en dat dat toch misschien een teken aan de wand is. Ik weet niet wat ik hiervan moet denken. Zijn er nog mensen die na zo'n rollercoaster alsnog bij hun ex zijn beland?