Wat redde jouw relatie of wat was juist de druppel?

21-12-2020 18:31 87 berichten
Ik denk dat de titel redelijk duidelijk is. Onze relatie gaat momenteel niet lekker. We hebben drie kleine kinderen dus ik wil het niet zomaar opgeven. Wat hielp jullie?
Alle reacties Link kopieren
De tip van mijn oma: Neem geen levensbepalende beslissingen in de eerste 1000 dagen na de geboorte van een kind. Wij hebben dat echt met elkaar afgesproken.
Ik heb namelijk in de tijd dat we drie kinderen onder de vier hadden echt wel eens momenten gehad dat ik mijn man en zijn gedrag (veroorzaakt door vermoeidheid!) zat was, en hij mij. Maar nu zijn we een aantal jaar verder, is alles veel rustiger geworden, en slapen we weer normaal en vinden we elkaar echt nog heel erg leuk en zijn we heel blij dat we nog samen zijn.
snowy2 schreef:
22-12-2020 00:28
De tip van mijn oma: Neem geen levensbepalende beslissingen in de eerste 1000 dagen na de geboorte van een kind. Wij hebben dat echt met elkaar afgesproken.
Ik heb namelijk in de tijd dat we drie kinderen onder de vier hadden echt wel eens momenten gehad dat ik mijn man en zijn gedrag (veroorzaakt door vermoeidheid!) zat was, en hij mij. Maar nu zijn we een aantal jaar verder, is alles veel rustiger geworden, en slapen we weer normaal en vinden we elkaar echt nog heel erg leuk en zijn we heel blij dat we nog samen zijn.
dat is een leuke wanneer er geen (geestelijk) geweld plaatsvind. Er zijn zat redenen te verzinnen om wél nog binnen die 1000 dagen ermee te kappen.
Alle reacties Link kopieren
MrsNiceGuy schreef:
21-12-2020 18:59
Wij waren een nieuw-samengesteld gezin. Hij met 3 kinderen, ik 1. Terug apart gaan wonen na 4 jaar samenwonen, heeft onze relatie gered. Ook al beseften we toen ook wel dat het ook het begin van het einde had kunnen zijn.

We zijn nu bijna 7 jaar verder en de relatie is heel goed. Wat weinig tijd voor elkaar, maar gelukkig kunnen we dat allebei aanvaarden.

Apart wonen is wellicht moeilijker als je gezamenlijke kinderen hebt.
Dit lees ik zo vaak. Toch zijn er veel mannen en vrouwen die dit toch eerst moeten proberen, alvorens in te zien dat het vaak niet werkt.
Alle reacties Link kopieren
Paupertrol schreef:
22-12-2020 00:37
dat is een leuke wanneer er geen (geestelijk) geweld plaatsvind. Er zijn zat redenen te verzinnen om wél nog binnen die 1000 dagen ermee te kappen.
Ja natuurlijk, dat soort dingen zijn er altijd. Maar ik zie in mijn omgeving ook best veel stellen bij wie het 'gewoon' even wat minder leuk, gezellig en spannend is. Vaak in de periode met kleine kinderen. En voor sommigen is dat reden om uit elkaar te gaan. Wij hebben besloten om die lastige periode met elkaar uit te zitten.
Een bepaalde ruzie om kerst, waarbij ik zó goed kon merken dat hij helemaal niet voor mij ging in tegenstelling tot wat hij beweerde. Maar die reactie tijdens en na de ruzie zei meer dan de tientallen keren dat hij me woordelijk gerust stelde.
Soms moet je gewoon luisteren naar wat er tussen de regels gezegd wordt.
Daden zeggen vaak meer dan woorden.
Alle reacties Link kopieren
Hier: tijdig relatietherapie. En ook dat niet zomaar opgeven. Met decentste therapeut klikte het niet, de tweede wel.
Alle reacties Link kopieren
Het ging al een tijd heel slecht, maar ik wilde het blijven proberen voor de kinderen, het bekende liedje. Toen gebeurde er iets waaruit bleek dat hij net zo weinig prioriteit voor het welzijn van de kinderen had als dat hij dat voor mij had, want toen er eentje naar de eerste hulp moest voor iets wat heel ernstig had kunnen aflopen, vond hij het belangrijker om ruzie te maken hierover.

Het is goed afgelopen met het kind doordat ik stomtoevallig thuiskwam, maar het drama dat hij trapte had haar kostbare minuten gekost die fataal hadden kunnen aflopen. Voor mij was dit zo'n beetje de hardste wekker die ik had kunnen horen en ik besefte dat ik niet meer kon maken naar mijn kinderen toe om bij hem te blijven want ook voor hen was hij levensgevaarlijk. Hij had het letsel bij het kind op geen enkele manier veroorzaakt trouwens, zo zat het niet, maar zijn reactie was zo bizar en eng dat het in één klap klaar was voor mij.
Alle reacties Link kopieren
snowy2 schreef:
22-12-2020 00:28
De tip van mijn oma: Neem geen levensbepalende beslissingen in de eerste 1000 dagen na de geboorte van een kind. Wij hebben dat echt met elkaar afgesproken.
Hetzelfde hier. Oververmoeid, weinig tijd met je twee, veel zorgen (letterlijk en figuurlijk).
Alle reacties Link kopieren
De druppel was dat hij steeds twijfelde of hij wel met mij wilde zijn en ik keek heel erg naar hem op heb dat heel lang geaccepteerd. Ik dacht hij draait wel bij, we hebben het toch leuk samen. Na jaren wilde ik wel een duidelijk antwoord en toen was het antwoord nee.
Alle reacties Link kopieren
Ik heb ooit ergens gelezen: nooit acute beslissingen nemen in de eerste 1000 dagen na de geboorte van een kind. En dat heeft ons huwelijk al een paar keer gered. Door slaaptekort, krijsende peuters of andere kind-dingetjes word je blik echt vertroebeld. En verder: blijven praten. Heel veel praten. Hoe moeilijk dat ook is.

Oh ik zie dat ik al mosterd ben 😂
Alle reacties Link kopieren
Lalala- schreef:
22-12-2020 08:21
Ik heb ooit ergens gelezen: nooit acute beslissingen nemen in de eerste 1000 dagen na de geboorte van een kind. En dat heeft ons huwelijk al een paar keer gered. Door slaaptekort, krijsende peuters of andere kind-dingetjes word je blik echt vertroebeld. En verder: blijven praten. Heel veel praten. Hoe moeilijk dat ook is.

Oh ik zie dat ik al mosterd ben 😂
Haha, ja ik wou zeggen, dat heb ik ook ooit ergens gelezen, namelijk net hierboven ;) Wel goed advies, dus prima om te herhalen, zeker voor al die ouders in dit topic die nog in die oververmoeide eerste 1000 dagen zitten.
Alle reacties Link kopieren
Toen tijdens onze laatste vakantie er niets meer te genieten viel. Alles was prachtig en we zaten op een plek die zo op een ansichtkaart had gekund. En ik dacht alleen maar " ik wil niet meer met jou zijn".
De liefde was na 30 jaar samenzijn helemaal afgebrokkeld. Dat gevoel was wederzijds.

We zijn goed gescheiden en hoewel het altijd jammer zal blijven was het voor ons absoluut de beste oplossing.

Volgens de relatietherapeute (die we voor de bewuste vakantie al bezochten) was onze liefde zelfs geen waakvlammetje meer. En dat klopte....
Toen ik me realiseerde dat ik een rol in zijn grote show speelde, en mijn behoeftes totaal ondergeschikt waren aan de zijne, die van zijn ex, die van zijn werkgever, die van zijn team...

Geen gezamenlijke kinderen in het spel bij die relatie overigens...
snowy2 schreef:
22-12-2020 00:28
De tip van mijn oma: Neem geen levensbepalende beslissingen in de eerste 1000 dagen na de geboorte van een kind. Wij hebben dat echt met elkaar afgesproken.
Ik heb namelijk in de tijd dat we drie kinderen onder de vier hadden echt wel eens momenten gehad dat ik mijn man en zijn gedrag (veroorzaakt door vermoeidheid!) zat was, en hij mij. Maar nu zijn we een aantal jaar verder, is alles veel rustiger geworden, en slapen we weer normaal en vinden we elkaar echt nog heel erg leuk en zijn we heel blij dat we nog samen zijn.
Ik heb ook wel eens gehoord geen levensbepalende keuzes te maken in de eerste vier levensjaren van een kind. Maar nu ik er midden in zit, vind ik het makkelijker gezegd dan gedaan.
Alle reacties Link kopieren
ZoeyMaar schreef:
22-12-2020 08:26
Haha, ja ik wou zeggen, dat heb ik ook ooit ergens gelezen, namelijk net hierboven ;) Wel goed advies, dus prima om te herhalen, zeker voor al die ouders in dit topic die nog in die oververmoeide eerste 1000 dagen zitten.
Onze jongste is 2,5 en we gaan dus richting die 1000 dagen. En het wordt echt elke maand beter 🙂 we vinden elkaar weer terug ❤️ En dan dus als partners, niet als papa en mama❤️

Die 1000 dagen is echt niet bekend genoeg, ik denk dat er echt veel leed mee zou kunnen worden voorkomen.
Alle reacties Link kopieren
Dan nog even een positief verhaal.

Toen onze jongste een jaar of 1 was, realiseerde ik me dat er dingen structureel mis gingen tussen ons, waar ik soms veel last van had. Dat opgeteld bij de schok van een tweede kind, slapeloze nachten, wat niet al...
Ik heb toen tegen mijn partner gezegd "luister, ik ben heel erg gek op je, nog steeds. Deze dingen ga ik echter niet nog 10 jaar trekken en die gaan een scheur in onze relatie veroorzaken als het niet veranderd". We zijn toen een paar keer naar een relatietherapeut gegaan wat er toe leidde dat mijn man uiteindelijk alleen naar therapie ging. Een paar jaar later heeft dit geleid tot een formele ADD diagnose, medicijnen en gedragstherapie.
Ook zagen we in die jaren een scheiding gebeuren in onze directe omgeving en dat vonden we zo afschuwelijk dat ons er veel aan gelegen was om dat op alle mogelijke manieren te voorkomen.

Inmiddels is mijn jongste 7 en kan ik zeggen dat het tussen ons eigenlijk alleen nog maar beter wordt.
Alle reacties Link kopieren
Ik vind dat er nogal een verschil zit tussen:
Ga niet zomaar scheiden de eerste 1000 dagen na een geboorte van een kind.
of
De eerste 1000 dagen is een relatie toch slecht, zit het maar gewoon uit, niks aan te doen.

Je kan natuurlijk wel een heleboel doen, zoals tijd voor elkaar nemen, iets verzinnen zodat je kan bijslapen, goede gesprekken voeren, in therapie, zorgen voor goede seks... En als het dan nog maar 'zozo' is met een klein kind, dan afwachten tot ze groter zijn. Maar als je het helemaal 'opgeeft' en samen helemaal in overlevingsmodus zit, is het wellicht lastiger (of nooit meer) te repareren.
Alle reacties Link kopieren
Geronimo2 schreef:
21-12-2020 23:06
Wij hebben alle twee vragenlijsten gemaakt. De vragen mochten overal over gaan, van oud verdriet maar ook heel persoonlijke vragen als wat je kwetst, waar je stress van krijgt, wanneer je je opgelucht of gelukkig voelt. Elke vraag moest serieus en eerlijk beantwoord worden. Je krijgt een hoop dingen te horen die je niet wist, verkeerd hebt geïnterpreteerd of die pijnlijk zijn om te horen omdat je zelf ook niet zonder blaam bent. Soms reageerden we meteen op elkaars antwoord en soms niet, gewoon omdat we langer moesten nadenken over elkaars antwoorden. De gouden regel was wel dat je niet mocht vervallen in "ja, maar jij...." .

We zijn er uit gekomen, we luisteren weer naar elkaar en zijn oprecht geïnteresseerd in elkaar i.p.v. half luisteren en nemen er ook de tijd voor. Het is echt niet vreemd dat je elkaar uit het oog verliest in een relatie, het is soms gewoon makkelijker om er minder aandacht aan te besteden. Je kan natuurlijk nog altijd 30 dagen neuken maar of je op de lange termijn er iets mee oplost vraag ik me af. Je weet nog steeds niet waarom je relatie niet lekker loopt.
Ik ben echt super benieuwd naar de vragen. Klinkt als iets waarmee je echt je relatie kan bestendigen
Alle reacties Link kopieren
Ik denk dat Geronimo en haar partner zelf vragen hebben gemaakt, over dingen uit hun eigen relatie, maar man en ik hebben wel eens een begin gemaakt met deze vragenlijst en dat vonden we al heel waardevol:

https://www.happinez.nl/liefde-relaties ... f-opnieuw/
Alle reacties Link kopieren
Ja die 36 vragen heb je ook een app van. Die hebben we al eens gebruikt en heeft ons echt wel weer geholpen om weer eens over wat anders te praten dan kinderen, huishouden en werk.....
Alle reacties Link kopieren
Het liep al een paar maanden niet lekker, Beiden een rugzakje maar zijn manier hoe met opgekropte emoties om te gaan uitte zich in een woedebui.

Stem verheffen of schreeuwen, slaan met deuren, en uiteindelijk in een ruzie (waar we overigens beiden wisten dat er nu serieus dingen moesten veranderen want anders zou het niet werken) zelfs een gat in een deur slaan. Gezegd, dit was de laatste keer dat zoiets ooit gebeurd.

Twee weken later werd hij boos om een onderwerp waar je je kont mee kan afvegen. Kwamen er weer verwijten en in deze woedebui trapte hij de glazen plaat van de salontafel kapot. Overal glas, drie honden rondlopen.. Zo zwart voor je ogen dat jij je niet kunt bedenken wat de gevolgen zijn en het gevaar voor je omgeving.

Dat was de druppel en heb de relatie beëindigd. Boos en verdrietig dat ik hem met niks 'op straat zet'. Dus ook gewoon al vergeten dat ik had gezegd dat het kapotslaan van de deur de laatste keer was.

En het kan me niet schelen in hoeverre hij vond dat ik een aandeel had in het goed lopen van de relatie, en dat ik niet genoeg mijn best heb gedaan.. Nooit maar dan ook nooit meer een vent die zich agressief uitlaat op deze wijze.
Alle reacties Link kopieren
Dat is heftig, redbaron. Moedig van je dat zo'n harde grens hebt getrokken.
Freedom is just another word for nothing left to lose - Janis Joplin
Alle reacties Link kopieren
Buitengesloten met knip op de voordeur waardoor ik zwanger van onze tweede via de kliko over de schutting moest om via de achterdeur naar binnen te kunnen.

Niet mee naar 20 weken echo van ons kind want een onbenullige ruzie over niks (en dan bedoel ik ook echt niks) de avond er voor was voldoende reden om te gaan werken ipv te kijken of ons ongeboren kindje gezond was.

Dagen genegeerd omdat hij bij vrienden zou zijn en ik een filmavondje met mn broer en zussen had afgesproken. Zijn plannen gingen niet door en woest dat ie nu niet thuis kon zijn (lees: meedoen met zn schoonfamilie was blijkbaar geen optie)

Dagen genegeerd omdat ik te laat thuis kwam van de begrafenis van mn oom (ooit een eindtijd op een rouwkaart zien staan?)

Dagen genegeerd omdat ik de vrouw van zijn beste vriend niet wilde appen dat hij niet zou komen (kan ie best zelf toch?).

Dagen genegeerd omdat ik na een compleet gebroken nacht (voor mij, hij ging er nooit uit) niet om 7 uur sochtends zn overhemd wilde strijken.

Dagen genegeerd omdat ik zn pakketje niet bij de supermarkt wilde terugbrengen (zaten naast elkaar in de auto, letterlijk voor de deur van de supermarkt en zijn deur zat ook nog dichterbij, maakt niet per se dat hij het moet doen maar waarom moet ik het doen?)

Dagen genegeerd want ik wilde zíjn moeder niet appen om te vragen om op te passen omdat hij ineens moest werken terwijl hij thuis zou zijn. Ik vond dat ie dat zelf wel kon. Met zn telefoon in zn hand.

Gooide zn vieze sokken zogenaamd grappig naar mn hoofd.

En al die dingen maakten niet dat ik wegging. Wat wel? Het besef dat ik mezelf was kwijtgeraakt, veranderd was in een persoon die ik niet ben en die ik niet leuk vond en dan de echte druppel dat ik mezelf geen leuke moeder vond door al het verdriet, de vermoeidheid en de stress. En het ouderschap niet op die manier uitoefenen als ik dat wilde maar altijd volgens zijn regels (geen (school)vriendjes over de vloer was een heel groot struikelblok voor mij!)

Weggaan was de beste keus, er moest te veel veranderen en met mn groeiende zelfrespect verdween de liefde voor hem. En de kids hebben nu een 10x leukere mama🥰
Alle reacties Link kopieren
ik las ooit dat paren die bij elkaar blijven gelukkiger worden , ook als ze niet echt iets gaan doen aan de problemen wrs relatie met 1000 dagen problematiek,

En zelfs toen hij vreemdging toen wij drie kleine kinderen hadden heb ik over mijn hart gestreken , ik heb hem vergeven en we hebben nooit meer achterom gekeken.

Totaal geen spijt van , we werden ook weer verliefd en hadden genoeg goeds of basis om op terug te vallen. We kregen zelfs nog een vierde kind. Nooit een seconde spijt van gehad.
Alle reacties Link kopieren
Dit topic staat toch al op Facebook, dat scheelt. Toen hij uit boosheid een deur dicht gooide tegen dreumes die er per ongeluk achter stond, en mij daar de schuld van gaf... toen ik daarna eens niet wilde praten en het oplossen, was het voor hem klaar. Godzijdank voor mij.
Voor alle mensen met de negeeracties, bijv paupertrol: laatste zin van je appjes waarop je een reactie nodig hebt: bij het uitblijven van een reactie voor die en die dag, die tijd, ga ik ervan uit dat je akkoord bent.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven