Relaties
alle pijlers
Weemoed, raak het niet kwijt!
donderdag 6 augustus 2020 15:04
Lees nu al geruime tijd mee, nu mijn eerste eigen topic..
Ik, vrouw van bijna 40, ben al een geruime aantal jaar gescheiden.
2 kinderen, contact met vader is ontzettend goed.
Zowel ik als hij zijn doorgegaan met leven.
Toch, vanaf het begin af aan heb ik spijt van hoe het is gelopen. Achteraf gezien had ik helemaal niet willen scheiden. Ik mis het getrouwde leven, de samenhorigheid.
We hebben beide een nieuwe (serieuze) relatie, ik inmiddels als zo’n 10 jaar.
De omgang tussen ons 4e gaat soepel en fijn. Al met al zijn we beide best gelukkig denk ik.
Maar dat gevoel van weemoed, spijt van hoe alles is gelopen...
Ik raak het maar niet kwijt, zelfs niet na zoveel jaar en wordt er horendol van.
Herkenbaar voor iemand? Iemand met hetzelfde probleem?
Hoe ga jij er mee om?
Bedankt voor het lezen![💐]()
Ik, vrouw van bijna 40, ben al een geruime aantal jaar gescheiden.
2 kinderen, contact met vader is ontzettend goed.
Zowel ik als hij zijn doorgegaan met leven.
Toch, vanaf het begin af aan heb ik spijt van hoe het is gelopen. Achteraf gezien had ik helemaal niet willen scheiden. Ik mis het getrouwde leven, de samenhorigheid.
We hebben beide een nieuwe (serieuze) relatie, ik inmiddels als zo’n 10 jaar.
De omgang tussen ons 4e gaat soepel en fijn. Al met al zijn we beide best gelukkig denk ik.
Maar dat gevoel van weemoed, spijt van hoe alles is gelopen...
Ik raak het maar niet kwijt, zelfs niet na zoveel jaar en wordt er horendol van.
Herkenbaar voor iemand? Iemand met hetzelfde probleem?
Hoe ga jij er mee om?
Bedankt voor het lezen
anoniem_400131 wijzigde dit bericht op 06-08-2020 16:25
0.06% gewijzigd
donderdag 6 augustus 2020 15:49
Mijn moeder had ook altijd spijt. Van hoe het had kunnen zijn. Wat ze ons had aangedaan. Tot ik haar vertelde dat ik haar liever alleen gelukkig zag, dan ongelukkig in een relatie met mijn vader. Net als ik dat voor mijn vader liever zie.
Er was niet vóór niets een reden dat je bent gescheiden. Blijkbaar zijn jullie betere “partners” als er geen relatie aanhangt.
En als kind van gescheiden ouders kan ik zeggen dat ik dat 100x belangrijker vind en vond dan dat mijn ouders samen waren. Echt, de sfeer die in huis ging was echt niet slecht, maar het gevoel of zo ontbrak. En dat voelde ik wel. Daar had ik meer last van dan de scheiding.
Nu zijn we bijna 30 jaar verder en mijn moeder wordt nog uitgenodigd voor kerst bij mijn vader en zijn vrouw. Mijn ouders hebben nog heel veel contact en op verjaardagen is het heel gezellig.
Er was niet vóór niets een reden dat je bent gescheiden. Blijkbaar zijn jullie betere “partners” als er geen relatie aanhangt.
En als kind van gescheiden ouders kan ik zeggen dat ik dat 100x belangrijker vind en vond dan dat mijn ouders samen waren. Echt, de sfeer die in huis ging was echt niet slecht, maar het gevoel of zo ontbrak. En dat voelde ik wel. Daar had ik meer last van dan de scheiding.
Nu zijn we bijna 30 jaar verder en mijn moeder wordt nog uitgenodigd voor kerst bij mijn vader en zijn vrouw. Mijn ouders hebben nog heel veel contact en op verjaardagen is het heel gezellig.
donderdag 6 augustus 2020 15:49
Hey, fijn om je te lezen.Mabido schreef: ↑06-08-2020 15:38Tvp
Ik had ook liever het gezin dat ik met mijn ex was begonnen willen voortzetten.
We zijn al jaren uit elkaar maar met momenten heb ik het er moeilijk mee.
Ook ik heb een nieuwe partner, maar ik blijf een soort 'gemis' voelen. Alsof ik in een plan B zit na het mislukken van mijn huwelijk.
In mijn geval wilde ik niet perse scheiden.
Ik weet natuurlijk niet hoe het verder zou verlopen tussen ons. Maar de breuk was niet mijn keus. Ik was nog niet op dat punt beland. De keuze werd voor mij gemaakt. Daar heb ik het met momenten nog moeilijk mee.
Kun je het bespreken met je huidige partner? Of met iemand anders in je omgeving?
Ik bespreek het met mijn partner, hij weet dat ik er last van heb.. gaat in golfbewegingen. Wat hij niet weet is dat ik soms zelfs twijfel aan onze relatie omdat ik hem soms te kort vind doen met mijn 'plan B' gevoel zoals jij het noemt.
Daarnaast bespreek ik het met een vriendin.. die vindt dat ik zelfs eens met een professional moet gaan praten.
Maar wat kan een therapeut me vertellen wat de weemoed minder maakt.. gedane zaken nemen geen keer.. denk dat dit gewoon het kruis is wat ik moet dragen?
Het speelt nu ook meer op omdat ex grote stappen maakt in zijn nieuwe relatie..
En het stomme is, een relatie met hem zou niet meer werken, dat weet ik. Maar dat gevoel van spijt, weemoed en terug in de tijd willen... dat raak ik maar niet kwijt
donderdag 6 augustus 2020 15:52
Ik snap wat je schrijft. Weet denk ik ook zeker dat onze kinderen het fijn hebben ondanks dat we uit elkaar zijn. Omgang is heel goed, relatie tussen ons vieren loopt ook gesmeerd.Hecamel schreef: ↑06-08-2020 15:49Mijn moeder had ook altijd spijt. Van hoe het had kunnen zijn. Wat ze ons had aangedaan. Tot ik haar vertelde dat ik haar liever alleen gelukkig zag, dan ongelukkig in een relatie met mijn vader. Net als ik dat voor mijn vader liever zie.
Er was niet vóór niets een reden dat je bent gescheiden. Blijkbaar zijn jullie betere “partners” als er geen relatie aanhangt.
En als kind van gescheiden ouders kan ik zeggen dat ik dat 100x belangrijker vind en vond dan dat mijn ouders samen waren. Echt, de sfeer die in huis ging was echt niet slecht, maar het gevoel of zo ontbrak. En dat voelde ik wel. Daar had ik meer last van dan de scheiding.
Nu zijn we bijna 30 jaar verder en mijn moeder wordt nog uitgenodigd voor kerst bij mijn vader en zijn vrouw. Mijn ouders hebben nog heel veel contact en op verjaardagen is het heel gezellig.
Maar ik wil dit eigenlijk helemaal niet. Ik wil geen gescheiden vrouw zijn. De tekst bijv ''Dan zijn jullie bij papa'' went maar niet.
Dát gevoel. Dat raak ik niet kwijt en heb er last van.
donderdag 6 augustus 2020 15:55
ViaViva2020 schreef: ↑06-08-2020 15:52Ik snap wat je schrijft. Weet denk ik ook zeker dat onze kinderen het fijn hebben ondanks dat we uit elkaar zijn. Omgang is heel goed, relatie tussen ons vieren loopt ook gesmeerd.
Maar ik wil dit eigenlijk helemaal niet. Ik wil geen gescheiden vrouw zijn. De tekst bijv ''Dan zijn jullie bij papa'' went maar niet.
Dát gevoel. Dat raak ik niet kwijt en heb er last van.
Aah zo, ja snap ik.
Dan denk ik toch dat praten met een professional kan helpen. Het is toch een soort rouwproces waar je doorheen gaat. Ook mensen met rouw hebben soms hulp nodig. Daarmee draai je de situatie niet terug, maar kan je er wel beter mee om leren gaan.
donderdag 6 augustus 2020 16:05
donderdag 6 augustus 2020 16:09
Ik noem het spijt, weemoed.Hecamel schreef: ↑06-08-2020 15:55Aah zo, ja snap ik.
Dan denk ik toch dat praten met een professional kan helpen. Het is toch een soort rouwproces waar je doorheen gaat. Ook mensen met rouw hebben soms hulp nodig. Daarmee draai je de situatie niet terug, maar kan je er wel beter mee om leren gaan.
Het zien als rouwen... zo heb ik het nog niet eerder bekeken.. dankjewel daarvoor.
Maar 10 jaar rouwen, is dat niet een beetje lang?
donderdag 6 augustus 2020 16:11
Nee, dat denk ik niet.. ik weet al zijn onhebbelijkheden ook nog. Zie nu nog steeds zaken waarvan ik denk 'dat is niet leuk'milena1 schreef: ↑06-08-2020 16:05Zou dat niet een soort nostalgie zijn doordat de scherpste randjes van de reden van scheiden er af zijn, misschien in combinatie met het soort idealiseren wat we allemaal wel eens doen met dingen uit het verleden, omdat positieve/leuke herinneringen uiteindelijk toch de sterkste zijn?
Maar dat heeft mijn huidige vriend ook: dingen die niet leuk zijn.
In elke relatie is er iets.
Achteraf gezien hebben wij het in ons geval helemaal verkeerd aangepakt en was het mi niet nodig geweest.
donderdag 6 augustus 2020 16:12
Ik kijk er niet van op dat je zolang rouwt. Ik rouw ook al jaren in stilte.ViaViva2020 schreef: ↑06-08-2020 16:09Ik noem het spijt, weemoed.
Het zien als rouwen... zo heb ik het nog niet eerder bekeken.. dankjewel daarvoor.
Maar 10 jaar rouwen, is dat niet een beetje lang?
Uiteindelijk kan je toch niks doen met dat gevoel, zeker niet als je ziet dat je ex allang verder is en dat zelfde gevoel helemaal niet deelt.
donderdag 6 augustus 2020 16:16
Lijkt alsof ik mezelf lees. Wat fijn, die herkenning.Mabido schreef: ↑06-08-2020 15:59Ik vind het zielig voor mijn partner dat hij voor mij als een plan B voelt. Echt als hij in mijn hoofd kon kijken...ik schaam me ervoor, terwijl hij alles voor mij over heeft.
Wat deel jij er precies over met je partner? Ik lees dat hij weet dat je er last van hebt, maar wat durf je hem wel te vertellen?
Als mijn partner zou weten dat ik terug verlang naar mijn oude gezin zou hij onmiddellijk stoppen met ons. Maar na mijn echtscheiding voelde elke nieuwe relatie als een slap aftreksel van wat ik had en wilde.
Ik ben wel tevreden over onze relatie, hij is lief, zorgzaam, interessant etc. Maar het blijft niet wat ik voor ogen had en mijn gevoel werkt niet mee.
Hier dus precies hetzelfde.
Huidige partner weet dat ik het soms echt voel als een bij elkaar geraapt zooitje, dat ik de verbinding mis.
Hij gaat er goed mee om moet ik zeggen, het is namelijk ook niet dat ik ex terug zou willen. ik heb gewoon spijt van mijn verleden. Maar dat slaat nergens op want die kan ik niet veranderen...
Als jouw ex op de stoep zou staan, zou je dan weer voor hem gaan? Denk je dat dat gaat werken?
Dat denk ik in mijn geval namelijk van niet.
Ik heb het trouwens ook wel eens aan ex gevraagd, of er nog een kans zou zijn tussen ons. Hij vond het dapper maar wuifde het weg.
En hoelang heb je al je huidige vriend?
donderdag 6 augustus 2020 16:24
Deels herkenbaar, maar van een andere kant. Ik ben een kind van gescheiden ouders. Toen ze scheidden was ik 21, nu 35. Mijn vader is hertrouwd, maar ik heb er geen goed contact mee. Dat ben ik gewend geraakt, al zit ik nog wel met vragen. Moeder woont samen met onze vroegere buurman. Met hen is het contact goed, we bellen bijna dagelijks. Maar mijn weemoed gaat vooral naar mijn ouderlijk huis. Het moest toen verkocht worden en we vonden alle 3 ook dat dat dorp ons weinig meer te bieden had. Qua voorzieningen, verwaterde contacten. Ik woon met veel plezier in mijn huidige dorp, 10 km verderop. En toch mis ik dingen van toen. Die we achtergelaten hebben maar waar ik eigenlijk nog langer van had willen genieten.
donderdag 6 augustus 2020 16:27
ViaViva2020 schreef: ↑06-08-2020 16:11Nee, dat denk ik niet.. ik weet al zijn onhebbelijkheden ook nog. Zie nu nog steeds zaken waarvan ik denk 'dat is niet leuk'
Maar dat heeft mijn huidige vriend ook: dingen die niet leuk zijn.
In elke relatie is er iets.
Achteraf gezien hebben wij het in ons geval helemaal verkeerd aangepakt en was het mi niet nodig geweest.
Mag ik vragen wat je dan wél had willen/ kunnen/ moeten doen? Hier is het gras soms groener bij de buren (drukke heftige levensfase) en het is soms echt bikkelen om alles goed en overeind te houden. Dit topic lezende besef ik me ook maar weer wat mijn fijne gezin me waard is.
Heb overigens geen plannen om te scheiden maar ben oprecht benieuwd wat je dan wél denkt dat je had moeten doen?
Everything will be okay in the end. If it's not okay, it's not the end.
donderdag 6 augustus 2020 16:30
Jeetje, ja... andere kant inderdaad.hondenmens schreef: ↑06-08-2020 16:24Deels herkenbaar, maar van een andere kant. Ik ben een kind van gescheiden ouders. Toen ze scheidden was ik 21, nu 35. Mijn vader is hertrouwd, maar ik heb er geen goed contact mee. Dat ben ik gewend geraakt, al zit ik nog wel met vragen. Moeder woont samen met onze vroegere buurman. Met hen is het contact goed, we bellen bijna dagelijks. Maar mijn weemoed gaat vooral naar mijn ouderlijk huis. Het moest toen verkocht worden en we vonden alle 3 ook dat dat dorp ons weinig meer te bieden had. Qua voorzieningen, verwaterde contacten. Ik woon met veel plezier in mijn huidige dorp, 10 km verderop. En toch mis ik dingen van toen. Die we achtergelaten hebben maar waar ik eigenlijk nog langer van had willen genieten.
Nu zijn/ waren onze kinderen nog erg klein dus ze weten niet beter (hoe erg ook maar misschien ook weer niet?)
donderdag 6 augustus 2020 16:31
Dit.
Maar als je van de buitenkant naar jou kijkt, zou men dat dan ook niet van jou kunnen zeggen? Dat je allang verder bent?
donderdag 6 augustus 2020 16:34
Hier piept een beetje door dat je denkt/hoopt dat hij zelfde gevoel van 'het had anders kunnen zijn' naar jou toe ook heeft?ViaViva2020 schreef: ↑06-08-2020 16:31Dit.
Maar als je van de buitenkant naar jou kijkt, zou men dat dan ook niet van jou kunnen zeggen? Dat je allang verder bent?
donderdag 6 augustus 2020 16:36
We waren te jong, zaten in de zogenoemde tropenjaren, niet beseffen wat je weggooit, het allemaal niet serieus nemen, consequenties niet overzien en totaal niet in de gaten wat je op je hals haalt.Caretaker schreef: ↑06-08-2020 16:27Mag ik vragen wat je dan wél had willen/ kunnen/ moeten doen? Hier is het gras soms groener bij de buren (drukke heftige levensfase) en het is soms echt bikkelen om alles goed en overeind te houden. Dit topic lezende besef ik me ook maar weer wat mijn fijne gezin me waard is.
Heb overigens geen plannen om te scheiden maar ben oprecht benieuwd wat je dan wél denkt dat je had moeten doen?
Wat we precies allemaal gezegd en gedaan hebben laat ik even in het midden maar was er maar iemand geweest die ons wakker had geschud.
Hadden we maar geknokt voor ons gezin, waren we maar in therapie gegaan, hadden we maar gepraat met mensen die daadwerkelijk gescheiden waren.
Nu spreek ik even niet voor ex; ik was koppig, blind en stronteigenwijs.
En ik vind mezelf ook ondankbaar.
Als ik kijk hoe we het nu op poten hebben, hebben het goed voor elkaar.
Maar toch.
Dat knagende klote gevoel.
donderdag 6 augustus 2020 16:40
Zeker. Maar dat heeft hij niet. Hij heeft een paar stappen genomen waarvan de serieuze aard van zijn nieuwe relatie heel duidelijk is.Luci_Morgenster schreef: ↑06-08-2020 16:34Hier piept een beetje door dat je denkt/hoopt dat hij zelfde gevoel van 'het had anders kunnen zijn' naar jou toe ook heeft?
Daarbij, wij zouden ook niet meer werken samen. Er is te veel gebeurd.
Maar toch die spijt/weemoed/rotgevoel wat ik maar niet kwijtraak.
donderdag 6 augustus 2020 16:48
Het is eigenlijk best 'sterk' dat je dergelijke gevoelens bij jezelf toelaat. Veel mensen prenten zich na scheiding expres een heel negatief beeld van hun ex in om los te komen. Gaan tegen iedereen te keer over hun ex. Zonder ex te gaan haten/minachten kunnen ze het idee dat het voorbij is niet verdragen.
Misschien is iedereen ook maar gemaakt om 1 keer zo'n grote liefde te hebben in hun leven. Die ontmoet je meestal voor je 35ste. Degene met wie je je gezin bent begonnen. De liefde van je leven eigenlijk. Na je 40ste komen die fase en dat soort gevoelens voor een ander jammergenoeg niet meer terug.
Ik heb ook weemoed naar die tijd en naar zo'n belangrijk iemand in mijn leven. Maar ik ben ook enorm blij dat ik 'bevrijd' ben van mijn grootste liefde. Het is gewoon een andere lvevensfase nu voor mij, met andere voorwaarden voor het samenzijn en andere perspectieven.
Misschien is iedereen ook maar gemaakt om 1 keer zo'n grote liefde te hebben in hun leven. Die ontmoet je meestal voor je 35ste. Degene met wie je je gezin bent begonnen. De liefde van je leven eigenlijk. Na je 40ste komen die fase en dat soort gevoelens voor een ander jammergenoeg niet meer terug.
Ik heb ook weemoed naar die tijd en naar zo'n belangrijk iemand in mijn leven. Maar ik ben ook enorm blij dat ik 'bevrijd' ben van mijn grootste liefde. Het is gewoon een andere lvevensfase nu voor mij, met andere voorwaarden voor het samenzijn en andere perspectieven.
anoniem_63ab5705e222a wijzigde dit bericht op 06-08-2020 16:54
0.17% gewijzigd
donderdag 6 augustus 2020 16:50
Ik weet niet of ik opnieuw voor mijn ex zou gaan. Hij heeft me namelijk ontzettend veel pijn gedaan. Ik denk het niet. Hij was ook niet perfect en mijn huidige partner past echt veel beter bij me dan mijn ex. Maar de relatie met mijn huidige partner voelde al in het begin voor mij als een 'tijdelijk iets' terwijl ik met mijn ex begon met een gevoel van 'dit is voor altijd'. Zeker toen de kinderen kwamen.ViaViva2020 schreef: ↑06-08-2020 16:16Lijkt alsof ik mezelf lees. Wat fijn, die herkenning.
Hier dus precies hetzelfde.
Huidige partner weet dat ik het soms echt voel als een bij elkaar geraapt zooitje, dat ik de verbinding mis.
Hij gaat er goed mee om moet ik zeggen, het is namelijk ook niet dat ik ex terug zou willen. ik heb gewoon spijt van mijn verleden. Maar dat slaat nergens op want die kan ik niet veranderen...
Als jouw ex op de stoep zou staan, zou je dan weer voor hem gaan? Denk je dat dat gaat werken?
Dat denk ik in mijn geval namelijk van niet.
Ik heb het trouwens ook wel eens aan ex gevraagd, of er nog een kans zou zijn tussen ons. Hij vond het dapper maar wuifde het weg.
En hoelang heb je al je huidige vriend?
Ik heb daarna nooit meer bij iemand het gevoel gehad dat het voor 'altijd' zou kunnen zijn.
Mijn partner en ik zijn 8 jaar samen nu. Ik hou absoluut van hem, maar ohh wat had ik graag mijn oude gezinnetje willen voort zetten.
Samen de achtbaan in stappen, toppen en dalen bereiken en aan het einde van de rit de achtbaan hand in hand verlaten.
(Niet citeren aub).
donderdag 6 augustus 2020 16:56
Antoon69 schreef: ↑06-08-2020 16:48Het is eigenlijk best 'sterk' dat je dergelijke gevoelens bij jezelf toelaat. Veel mensen prenten zich na scheiding expres een heel negatief beeld van hun ex in om los te komen. Gaan tegen iedereen te keer over hun ex. Zonder ex te gaan haten/minachten kunnen het idee dat het voorbij is niet verdragen.
Misschien is iedereen ook maar gemaakt om 1 keer zo'n grote liefde te hebben in hun leven. Die ontmoet je meestal voor je 35ste. Degene met wie je je gezin bent begonnen. De liefde van je leven eigenlijk. Na je 40ste komen die fase en dat soort gevoelens voor een ander jammergenoeg niet meer terug.
Ik heb ook weemoed naar die tijd en naar zo'n belangrijk iemand in mijn leven. Maar ik ben ook enorm blij dat ik 'bevrijd' ben van mijn grootste liefde. Het is gewoon een andere lvevensfase nu voor mij, met andere voorwaarden voor het samenzijn en andere perspectieven.
mabido wijzigde dit bericht op 08-02-2021 12:22
15.23% gewijzigd
donderdag 6 augustus 2020 16:59
@ To.. therapie kan helpen. Maar ik denk serieus dat sommige mensen hun pijnpunt voor altijd blijven mee dragen ondanks therapie.
Mag ik vragen waarom je je ex-man toch hebt gevraagd of er nog een kans was tussen jullie?
Wat als hij positief had gereageerd?
Hoe zie jij je toekomst met je huidige partner dan?
Mag ik vragen waarom je je ex-man toch hebt gevraagd of er nog een kans was tussen jullie?
Wat als hij positief had gereageerd?
Hoe zie jij je toekomst met je huidige partner dan?
