Relaties
alle pijlers
Weinig/geen vrienden kletstopic
dinsdag 5 januari 2021 10:58
Ik zie het onderwerp hier zo vaak voorbij komen dat ik dacht dat anderen misschien ook wel behoefte hebben om hun ei kwijt te kunnen. Niet perse zozeer over het hebben van weinig vrienden (mag uiteraard wel) of als doel om vriendinnen te zoeken, maar gewoon om het bespreken van dagelijkse dingetjes of even spuien van wat dan ook.
Mij situatie: ik ben nu 35 en ik merk dat ik uit 'eerdere levensfases' geen echte vrienden heb overgehouden. Op de basisschool/middelbare had ik geen hechte vriendschappen en ik ben sinds mijn studietijd bovendien vaak verhuisd. Tijdens mijn studie altijd wel goede vriendschappen gehad maar die zijn bijna allemaal verwaterd. Volgens mij heeft dit verschillende oorzaken, zoals afstand, uit elkaar groeien qua interesses of minder prioriteit van een kant. Ik besef me wel goed dat bij al mijn verwaterde vriendschappen ik de gemeenschappelijke factor ben, dus mijn gedrag/karakter er zeker mee te maken heeft. Ik ben bijvoorbeeld geen groepspersoon en ik haal dus ook geen voldoening uit afspreken in groepen, terwijl dat in sommige vriendschappen wel de norm is.
Ik voel me niet echt eenzaam, ik heb een relatie en prima band met familie, maar het voelt toch soms kwetsbaar en alleen. Ik heb wel wat mensen die ik af en toe app en 1/2 keer per jaar zie, maar daar blijft het bij.
In topics over dit onderwerp zie ik vaak tips voorbij komen om nieuwe mensen te ontmoeten, maar daar zit het hem niet in. Normaal gesproken ontmoet ik genoeg mensen via sport, werk, zwangerschapsgym, maar alles blijft hangen op niveau kennissen.
Anyway, daar hoeft het wat mij betreft dus niet over te gaan maar ik zie wel als er mensen aan willen sluiten.
Mij situatie: ik ben nu 35 en ik merk dat ik uit 'eerdere levensfases' geen echte vrienden heb overgehouden. Op de basisschool/middelbare had ik geen hechte vriendschappen en ik ben sinds mijn studietijd bovendien vaak verhuisd. Tijdens mijn studie altijd wel goede vriendschappen gehad maar die zijn bijna allemaal verwaterd. Volgens mij heeft dit verschillende oorzaken, zoals afstand, uit elkaar groeien qua interesses of minder prioriteit van een kant. Ik besef me wel goed dat bij al mijn verwaterde vriendschappen ik de gemeenschappelijke factor ben, dus mijn gedrag/karakter er zeker mee te maken heeft. Ik ben bijvoorbeeld geen groepspersoon en ik haal dus ook geen voldoening uit afspreken in groepen, terwijl dat in sommige vriendschappen wel de norm is.
Ik voel me niet echt eenzaam, ik heb een relatie en prima band met familie, maar het voelt toch soms kwetsbaar en alleen. Ik heb wel wat mensen die ik af en toe app en 1/2 keer per jaar zie, maar daar blijft het bij.
In topics over dit onderwerp zie ik vaak tips voorbij komen om nieuwe mensen te ontmoeten, maar daar zit het hem niet in. Normaal gesproken ontmoet ik genoeg mensen via sport, werk, zwangerschapsgym, maar alles blijft hangen op niveau kennissen.
Anyway, daar hoeft het wat mij betreft dus niet over te gaan maar ik zie wel als er mensen aan willen sluiten.
woensdag 6 januari 2021 09:05
Oh, dat herken ik ook wel een beetje. Dat ik me soms erg bewust ben van mezelf.amby schreef: ↑05-01-2021 20:11Als ik niet comfortabel ben met mensen dan ga ik ook heel vaak denken aan hoe m’n gezicht eruit moet zien voor mijn gesprekspartner op dat moment. En of ik wel adequaat reageer, voldoende interesse toon etc. En dan volg ik natuurlijk het gesprek niet meer omdat m’n gedachte afgedreven zijn.
woensdag 6 januari 2021 09:10
Jufjoke schreef: ↑06-01-2021 09:04Patatje, ik herken me volledig in je OP. En in veel andere reacties ook.
Hier dus precies hetzelfde. Ik sluit niet makkelijk vriendschap en ben ook tamelijk introvert. Omdat ik een baan heb waarbij ik veel buiten mijn introverte comfort zone moet stappen, heb ik niet de behoefte om daarnaast erg veel sociale netwerken te onderhouden. Overigens vind ik mijn baan wel heel leuk.
Ik ben 44, heb een man, een zoon en een hond. Een redelijke band met familie en hier en daar wat contacten. Maar echte goede vrienden...mwah.
Ja dat heb ik ook, het valt me mee hoe ik mijn netwerk tijdens werk kan onderhouden als introvert of zelfs (online) meetings kan doen gewoon om contacten te onderhouden zonder concreet doel. Maar dan zit ik ook wel de rest van de avond als een zombie op de bank. Doordeweeks met vrienden afspreken was ik dus al nooit van, en bij dingen zoals uitgaan ben ik na een half uurtje ook gesloopt (en dan zit je meteen weer met groepsinteractie). Ik snap dus ook wel waarom ik niet echt leuk ben als vriendin voor veel mensen
woensdag 6 januari 2021 09:10
Ik heb een vriendin waar ik mee wandel. Kende haar destijds nauwelijks, het is echt op haar initiatief ontstaan. Gelukkig maar, zelf ben ik daar niet echt sterk in. Dat is gezellig, maar de klik is net niet goed genoeg voor een hechte vriendschap. Terwijl het geregeld samen wandelen wel heel prettig is.
Ik denk dat ik gewoon niet echt zo'n allemansvriendje ben. Ik geef me ook niet makkelijk helemaal.
Ik denk dat ik gewoon niet echt zo'n allemansvriendje ben. Ik geef me ook niet makkelijk helemaal.
woensdag 6 januari 2021 09:16
Dat herken ik vooral. Ik ben denk ik gewoon heel selectief in met wie ik om ga. Ik herken het dan ook niet als mensen het over vrienden hebben die ze eigenlijk vooral heel irritant vinden. Dan zijn het imo al geen vrienden en ga ik daar ook geen tijd in investeren.Jufjoke schreef: ↑06-01-2021 09:10Ik heb een vriendin waar ik mee wandel. Kende haar destijds nauwelijks, het is echt op haar initiatief ontstaan. Gelukkig maar, zelf ben ik daar niet echt sterk in. Dat is gezellig, maar de klik is net niet goed genoeg voor een hechte vriendschap. Terwijl het geregeld samen wandelen wel heel prettig is.
Ik denk dat ik gewoon niet echt zo'n allemansvriendje ben. Ik geef me ook niet makkelijk helemaal.
Ik ben in tegenstelling tot veel van de schrijvers hier wel extravert. Ik praat graag met andere mensen en geniet echt van gezelligheid. Dat dan weer wel. Dus ik vind het maar niks dat ik nergens heen kan nu en niks kan meemaken.
woensdag 6 januari 2021 09:55
Ja ik sluit ook aan. Ik heb een grote vriendenkring in Zuidoost Engeland waar ik vaak kom (behalve dit jaar natuurlijk) en hier in Nederland heb ik 1 beste vriendin. Die ik nu zij een vaste relatie heeft veel minder zie. En zij woont ook nog eens aan de andere kant van het land.
Ik merk wel dat ik het niet zo erg meer mis. Heb veel hobby's, spreek mijn Engelse vrienden zeer regelmatig online en kan me ook uitstekend alleen vermaken.
Ik heb wel n aantal keer oproepjes geplaatst voor nieuwe vriendinnen in de buurt maar op 1 of andere manier is er altijd wel weer iets waardoor dat op niks uitloopt. En ik merk dat ik daar dus ook intussen een beetje klaar mee ben, dat steeds tijd investeren terwijl het uiteindelijk nergens toe leidt.
Ik heb ook nog eens hele specifieke hobby's (Engelse maritieme geschiedenis en industrieel erfgoed) en hou ook meer van diepere gesprekken dan van kletspraat over niks. Dus dat maakt het ook wat lastiger. Ook omdat ik dus regelmatig in de UK zit en mijn hele leven hier ook wel n beetje daar op is ingesteld. En dat moet een ander maar net interessant vinden. Ik overweeg ook op den duur te emigreren, dus of ik hier blijf op de langere termijn dat weet ik sowieso niet.
Ik ben zelf wel lid van NMLK en doe daar regelmatig activiteiten mee. . Museumbezoek, wandelen, hapje eten, festival. Dan ben je toch de hort op maar heb je niet de 'verplichtingen van een vriendschap. Je doet de activiteit samen, hebt als het goed is n paar gezellige uurtjes en gaat weer naar huis. En het zorgt er voor dat ik er toch regelmatig ff met meer mensen op uit ben. Maar ga er ook net zo graag zelf op uit, of blijf gewoon lekker thuis.
Ik zit er niet zo mee maar soms mis ik het natuurlijk ook weleens. Ik herken ook echt heel veel in alle posts hier.
Ik merk wel dat ik het niet zo erg meer mis. Heb veel hobby's, spreek mijn Engelse vrienden zeer regelmatig online en kan me ook uitstekend alleen vermaken.
Ik heb wel n aantal keer oproepjes geplaatst voor nieuwe vriendinnen in de buurt maar op 1 of andere manier is er altijd wel weer iets waardoor dat op niks uitloopt. En ik merk dat ik daar dus ook intussen een beetje klaar mee ben, dat steeds tijd investeren terwijl het uiteindelijk nergens toe leidt.
Ik heb ook nog eens hele specifieke hobby's (Engelse maritieme geschiedenis en industrieel erfgoed) en hou ook meer van diepere gesprekken dan van kletspraat over niks. Dus dat maakt het ook wat lastiger. Ook omdat ik dus regelmatig in de UK zit en mijn hele leven hier ook wel n beetje daar op is ingesteld. En dat moet een ander maar net interessant vinden. Ik overweeg ook op den duur te emigreren, dus of ik hier blijf op de langere termijn dat weet ik sowieso niet.
Ik ben zelf wel lid van NMLK en doe daar regelmatig activiteiten mee. . Museumbezoek, wandelen, hapje eten, festival. Dan ben je toch de hort op maar heb je niet de 'verplichtingen van een vriendschap. Je doet de activiteit samen, hebt als het goed is n paar gezellige uurtjes en gaat weer naar huis. En het zorgt er voor dat ik er toch regelmatig ff met meer mensen op uit ben. Maar ga er ook net zo graag zelf op uit, of blijf gewoon lekker thuis.
Ik zit er niet zo mee maar soms mis ik het natuurlijk ook weleens. Ik herken ook echt heel veel in alle posts hier.
woensdag 6 januari 2021 14:08
Ik ben ook vrij selectief in met wie ik graag om ga. Sommige mensen kan ik sowieso maar in kleine dosis hebben, omdat ze bijv. heel hoog of heel laag in hun energie zitten en ik dat ga proberen te compenseren. Kan alsnog af en toe wel gezellig zijn, maar ik hoef niet wekelijks op de koffie zeg maar. Er zijn ook wel mensen met wie ik misschien een vriendschap op zou kunnen bouwen, maar die ik bewust wat op afstand hou daarom. Best tegenstrijdig misschien, meer vrienden willen en dan zo kritisch zijn. 
Ik vind het ook wel fijn om een beetje in dezelfde belevingswereld te zitten. Niet alleen voor de gemeenschappelijke grond om goeie gesprekken te kunnen hebben, maar ook het gevoel dat je een beetje dezelfde drives hebt in het leven.
Ik vind het ook wel fijn om een beetje in dezelfde belevingswereld te zitten. Niet alleen voor de gemeenschappelijke grond om goeie gesprekken te kunnen hebben, maar ook het gevoel dat je een beetje dezelfde drives hebt in het leven.
woensdag 6 januari 2021 17:51
TO: Ik ben net zo oud als jij en heb weinig vriendschappen. Op de basisschool had ik er best veel. Er was bijna altijd wel iemand die ik kon vragen. Op de middelbare en het MBO vond ik geen aansluiting en werd veel gepest. Ik had hele andere interesses. Mijn oude vriendinnen veranderden in die periode ook. Vanaf het moment dat er andere meiden bij ons groepje kwamen werd ik steeds meer genegeerd. Mede om die reden hoef ik niet meer zo nodig een groepje. Ik paste er niet meer tussen en had daarna een aantal jaren niemand om mee af te spreken. Eerst wel geprobeerd in de zin van clubjes. Leuke activiteiten, maar ik voelde verder geen connectie met die mensen. Toen ik ging werken vond ik weer een paar leuke contacten die in vriendschap uitmonden. Hoewel sommigen al voorbij zijn. Ik heb er ook nog een paar die helaas niet in mijn provincie wonen.
Ik zou het leuk vinden om wat meer mensen te hebben die aansluiten bij (een aantal van) mijn interesses. Verder ben ik geen groepsmens en behoorlijk introvert. Mijn laatst voorbije vriendschap is stuk gegaan omdat zij dat niet begreep.
Ik zou het leuk vinden om wat meer mensen te hebben die aansluiten bij (een aantal van) mijn interesses. Verder ben ik geen groepsmens en behoorlijk introvert. Mijn laatst voorbije vriendschap is stuk gegaan omdat zij dat niet begreep.
donderdag 7 januari 2021 08:42
Ik denk wel dat sociale media, maar ook series en films ons een onrealistisch idee geven van vriendschappen. Maar elke dag hechte vriendschappen onderhouden met een half dozijn mensen terwijl je ook nog een baan en een gezin hebt (a la Friends) is natuurlijk niet hoe het in elkaar steekt voor de meesten.
donderdag 7 januari 2021 08:54
Ik zie dat ook en heb ook daar ervaring mee, althans met de groep van mijn voormalige vriend. Als je met 20 in een groep zit, ben je echt niet met iedereen beste vrienden, en je ziet dat sommigen binnen zo'n groep soms helemaal niet goed met elkaar gaan. Het ziet er van de buitenkant toch vaak leuker uit dan dat het echt is, is mijn ervaring.
donderdag 7 januari 2021 09:02
Ha! Ik zou bijna zeggen dat Friends misschien wel de aanstichter is geweest tot die social pressure. Er zijn daarna nog zoveel van die series geweest met allemaal dezelfde soort picture perfect acteurs.amby schreef: ↑07-01-2021 08:42Ik denk wel dat sociale media, maar ook series en films ons een onrealistisch idee geven van vriendschappen. Maar elke dag hechte vriendschappen onderhouden met een half dozijn mensen terwijl je ook nog een baan en een gezin hebt (a la Friends) is natuurlijk niet hoe het in elkaar steekt voor de meesten.
donderdag 7 januari 2021 09:07
Ik heb daar zelf geen ervaring mee. Ik zie het wel van een afstandje. Het lijkt mij ook wel ingewikkeld. Hoe doe je dat? Gaat daar niet al je tijd aan op? Volgens mij moet je daar heel sociaal vaardig voor zijn en verder geen leven hebben.viamia schreef: ↑07-01-2021 08:54Ik zie dat ook en heb ook daar ervaring mee, althans met de groep van mijn voormalige vriend. Als je met 20 in een groep zit, ben je echt niet met iedereen beste vrienden, en je ziet dat sommigen binnen zo'n groep soms helemaal niet goed met elkaar gaan. Het ziet er van de buitenkant toch vaak leuker uit dan dat het echt is, is mijn ervaring.
donderdag 7 januari 2021 09:14
Ik zie dat bij sommige kennissen. Grote vriendengroep en geregeld is er onderling wel iets. Ik vraag me inderdaad af of dat nou wel zo leuk is.viamia schreef: ↑07-01-2021 08:54Ik zie dat ook en heb ook daar ervaring mee, althans met de groep van mijn voormalige vriend. Als je met 20 in een groep zit, ben je echt niet met iedereen beste vrienden, en je ziet dat sommigen binnen zo'n groep soms helemaal niet goed met elkaar gaan. Het ziet er van de buitenkant toch vaak leuker uit dan dat het echt is, is mijn ervaring.
Maar ieder zijn ding, ik zou dat zelf ook niet willen.
donderdag 7 januari 2021 09:15
Ik heb nogal een wankele psychische gezondheid sinds ik ben geboren. Soms gaat het een paar jaar goed, en dan verdwijn ik ineens van de aarbol voor een jaar of langer. Dat maakt vriendschappen onderhouden behoorlijk lastig. Daarbij heb ik altijd de neiging gehad om me volledig op 1 vriendin te storten, alles te geven, en niet realiserend dat ik er weinig voor terug kreeg. Tot ik me dat wel realiseerde of ik weer in crisis kwam. Dat lag natuurlijk ook bij mij, dat deed ik zelf.
Op dit moment weer 3 jaar zware psychische problematiek, en geen enkele vriendschap meer over. Door beide kanten, ik ben geen erg goede vriendin als ik zo overweldigd wordt door mijn problemen, de anderen weten niet hoe ze er mee om moeten gaan en laten maar niks meer horen na een tijdje.
Ik mis het niet. Ik heb een partner en voldoende (vervullende) sociale contacten binmen mijn familie, die er allemaal begrip voor hebben als het even niet gaat en er radiostilte is, of ik niet op een verjaardag kan komen. Partner heeft een aantal vrienden, daar spreken we ook regelmatig als stelletjes mee af.
Die enorme sociale kring kan voor velen ook een 'moetje' zijn, merk ik in mijn omgeving. Verplicht alle verjaardagen af en zelf ook een kringverjaardag organiseren waar je geen hol aan vind... Mensen die je niet mag voor de vorm uitnodigen, wetende dat die met een smoesje afzegt. Wat vermoeiend! Ik snap daar dus niks van.
Ik heb beperkte energie, en geef die aan de mensen om wie ik geef. Een groot feest is vaak dan ook niet aan mij besteed, daar moet ik dagen van tevoren rust voor nemen en dagen erna weer bijkomen, terwijl ik de persoon zelf niet eens spreek.
Ik sta wel open voor een nieuwe vriendschap, maar op dit moment ontmoet ik alleen mensen in therapie, en dat zijn voor mij persoonlijk niet de beste vriendschappen - het is een valkuil om dan alleen voor de ander te zorgen en steeds over mijn grenzen heen te gaan. Als ik weer beter functioneer kan ik wellicht nadenken over het uitbreiden van mijn vriendenkring
Op dit moment weer 3 jaar zware psychische problematiek, en geen enkele vriendschap meer over. Door beide kanten, ik ben geen erg goede vriendin als ik zo overweldigd wordt door mijn problemen, de anderen weten niet hoe ze er mee om moeten gaan en laten maar niks meer horen na een tijdje.
Ik mis het niet. Ik heb een partner en voldoende (vervullende) sociale contacten binmen mijn familie, die er allemaal begrip voor hebben als het even niet gaat en er radiostilte is, of ik niet op een verjaardag kan komen. Partner heeft een aantal vrienden, daar spreken we ook regelmatig als stelletjes mee af.
Die enorme sociale kring kan voor velen ook een 'moetje' zijn, merk ik in mijn omgeving. Verplicht alle verjaardagen af en zelf ook een kringverjaardag organiseren waar je geen hol aan vind... Mensen die je niet mag voor de vorm uitnodigen, wetende dat die met een smoesje afzegt. Wat vermoeiend! Ik snap daar dus niks van.
Ik heb beperkte energie, en geef die aan de mensen om wie ik geef. Een groot feest is vaak dan ook niet aan mij besteed, daar moet ik dagen van tevoren rust voor nemen en dagen erna weer bijkomen, terwijl ik de persoon zelf niet eens spreek.
Ik sta wel open voor een nieuwe vriendschap, maar op dit moment ontmoet ik alleen mensen in therapie, en dat zijn voor mij persoonlijk niet de beste vriendschappen - het is een valkuil om dan alleen voor de ander te zorgen en steeds over mijn grenzen heen te gaan. Als ik weer beter functioneer kan ik wellicht nadenken over het uitbreiden van mijn vriendenkring
donderdag 7 januari 2021 09:40
Ik denk dat dit het belangrijkste is, toch. Zolang je tevreden bent met de situatie. Wel heftig dat je zo veel hebt moeten meemakenGreenLadyFern schreef: ↑07-01-2021 09:15Ik mis het niet. Ik heb een partner en voldoende (vervullende) sociale contacten binmen mijn familie, die er allemaal begrip voor hebben als het even niet gaat en er radiostilte is, of ik niet op een verjaardag kan komen. Partner heeft een aantal vrienden, daar spreken we ook regelmatig als stelletjes mee af.
donderdag 7 januari 2021 09:43
Uh ja precies wat je zegt. Ik hoorde er ook maar half bij en werd op een gegeven moment buitengesloten, juist omdat ik te weinig bij activiteiten en dergelijke was. Ik kwam af en toe mee met ex, maar ook vaak niet. Mij was letterlijk gezegd "ja mensen die denken dat ze dus maar de helft van de tijd aanwezig hoeven te zijn zullen nooit echt onderdeel zijn van de groep". Dus in dit specifieke geval herkende ik wel heel erg wat je zei. En het typische was, ik dacht altijd dat ik graag een vriendengroep had willen hebben. Ik ben daar dus wel aardig van genezen..
donderdag 7 januari 2021 09:54
Zeker is dat het belangrijkste! Ik denk dat de sociale druk om veel vrienden te hebben vaak wel meespeelt bij mensen die ontevreden zijn met hun sociale kring. Sociale normen heb ik echt allang achter me gelaten
Dankjewel, binnenkort start ik weer een nieuwr behandeling. Hopelijk geeft dat wat lange termijn verbetering
donderdag 7 januari 2021 10:02
Misschien weet ik ook niet wat ik wil/kan of mag verwachten van volwassen vriendschappen. Tijdens mijn studie had ik nogal alles of niets vriendschappen. Ik had bijna altijd wel 1 persoon die ik bijna elke dag zag en mee smste (pre app tijd 
) tussendoor. Daar zit ik nu natuurlijk niet meer op te wachten maar als je iemand tegenwoordig enigszins frequent wil spreken moet je al bij elkaar in de buurt wonen.
Daarnaast merkte ik dat veel oudere vriendschappen op een gegeven moment neerkwamen op alleen nog 'goed nieuws updates'. Contact zoeken bij aankondigen van bruiloften, zwangerschappen etc., maar toen ik qua gezondheid door een moeilijkere periode ging en wel wat gezelschap kon gebruiken gaf bijna niemand thuis. Dat vond ik erg pijnlijk.
Verder vind ik het ergens ook wel normaal/gezond dat vriendschappen verwateren, je blijft je ontwikkelen en je verliest nou eenmaal raakvlakken met elkaar of er komt gewoon teveel afstand om het goed te onderhouden. Daarom verbaas ik me altijd wel over hoe veel mensen jeugdvrienden in hun leven blijven houden.
) tussendoor. Daar zit ik nu natuurlijk niet meer op te wachten maar als je iemand tegenwoordig enigszins frequent wil spreken moet je al bij elkaar in de buurt wonen. Daarnaast merkte ik dat veel oudere vriendschappen op een gegeven moment neerkwamen op alleen nog 'goed nieuws updates'. Contact zoeken bij aankondigen van bruiloften, zwangerschappen etc., maar toen ik qua gezondheid door een moeilijkere periode ging en wel wat gezelschap kon gebruiken gaf bijna niemand thuis. Dat vond ik erg pijnlijk.
Verder vind ik het ergens ook wel normaal/gezond dat vriendschappen verwateren, je blijft je ontwikkelen en je verliest nou eenmaal raakvlakken met elkaar of er komt gewoon teveel afstand om het goed te onderhouden. Daarom verbaas ik me altijd wel over hoe veel mensen jeugdvrienden in hun leven blijven houden.
donderdag 7 januari 2021 10:10
Dat heb ik ookamby schreef: ↑05-01-2021 20:11Als ik niet comfortabel ben met mensen dan ga ik ook heel vaak denken aan hoe m’n gezicht eruit moet zien voor mijn gesprekspartner op dat moment. En of ik wel adequaat reageer, voldoende interesse toon etc. En dan volg ik natuurlijk het gesprek niet meer omdat m’n gedachte afgedreven zijn.
Is bij mij gewoon onzekerheid. Vroeger (als kind) was ik heel verlegen en onzeker. Nu minder maar dat onzekere blijft wel.
Ik heb ook niet veel vrienden en dat ligt ook deels aan mezelf weet ik. Ik ben geen allemansvriend en denk vaak zwart-wit. Als iemand weinig contact zoekt vind ik dat getuigen van desinteresse en hoeft het voor mij (bij wijze van) al niet meer. Ik probeer dat wel een beetje los te laten.
Ik ben 36, getrouwd, geen kinderen. Ik ben graag op mezelf maar moet eerlijk toegeven dat ik weleens contacten mis. Paar keer verhuisd en ook het krijgen van geen kinderen zorgt er toch wel (onbedoeld) voor dat levens andere richtingen opgaan.
Heb hier en daar wel wat contacten maar echte vrienden valt mee.
donderdag 7 januari 2021 10:23
Dat is dus ook één van mijn problemen met vriendengroepen: de ongeschreven regeltjes. En in jouw geval hardop uitgesproken. Ik trek dat gewoon niet. Dat ik me braaf aan de regeltjes moet houden. Het kost me teveel.viamia schreef: ↑07-01-2021 09:43Uh ja precies wat je zegt. Ik hoorde er ook maar half bij en werd op een gegeven moment buitengesloten, juist omdat ik te weinig bij activiteiten en dergelijke was. Ik kwam af en toe mee met ex, maar ook vaak niet. Mij was letterlijk gezegd "ja mensen die denken dat ze dus maar de helft van de tijd aanwezig hoeven te zijn zullen nooit echt onderdeel zijn van de groep". Dus in dit specifieke geval herkende ik wel heel erg wat je zei. En het typische was, ik dacht altijd dat ik graag een vriendengroep had willen hebben. Ik ben daar dus wel aardig van genezen..
donderdag 7 januari 2021 10:24
Herkenbaar ook. Ik kwam op zeker moment in een soort vriendenclubje terecht via een collega van mijn werk. Dat bleek echter vooral te gaan om elke zaterdag lam worden in de kroeg en daar had ik geen behoefte aan. Ik ging dus ook niet vaak mee, omdat het altijd zo eindigde. Het was zelfs zo toen ik n keer mijn verjaardag vierde en iedereen dan maar had uitgenodigd, dat ze wel kwamen maar vooral als indrinken om erna weer de stad in te gaan. En toen ik een keer 1 op 1 had afgesproken met iemand in die groep had die onaangekondigd ook de rest uitgenodigd. ook echt niet tof. Er bleken ook sub appgroepjes in die groep te zijn waardoor er ook vaak dingen werden georganiseerd waar ik als ' randverschijnsel' dan ook niet voor werd gevraagd. Want ja ik was toch niet gezellig omdat ik niet mee zoop. Die groep werd zo meer een frustratie dan gezellig sociaal contact.viamia schreef: ↑07-01-2021 09:43Uh ja precies wat je zegt. Ik hoorde er ook maar half bij en werd op een gegeven moment buitengesloten, juist omdat ik te weinig bij activiteiten en dergelijke was. Ik kwam af en toe mee met ex, maar ook vaak niet. Mij was letterlijk gezegd "ja mensen die denken dat ze dus maar de helft van de tijd aanwezig hoeven te zijn zullen nooit echt onderdeel zijn van de groep". Dus in dit specifieke geval herkende ik wel heel erg wat je zei. En het typische was, ik dacht altijd dat ik graag een vriendengroep had willen hebben. Ik ben daar dus wel aardig van genezen..
Ik ben toen op zeker moment helemaal uit die groep gestapt want was het spuugzat. Contact met die collega is sindsdien ook gestopt.
Voor mij ook geen groepjes meer. Je zei dat mooi viamia. Ik ben daar ook echt van genezen.
donderdag 7 januari 2021 10:27
Ik heb ook geen kinderen. Ik merk dat dat een barrière is. Vrienden die kinderen hebben gekregen, trekken naar andere vrienden met kinderen. Het is ook een ander leven dan ik wil dus ik snap het ook wel.minnimouse schreef: ↑07-01-2021 10:10Dat heb ik ook
Is bij mij gewoon onzekerheid. Vroeger (als kind) was ik heel verlegen en onzeker. Nu minder maar dat onzekere blijft wel.
Ik heb ook niet veel vrienden en dat ligt ook deels aan mezelf weet ik. Ik ben geen allemansvriend en denk vaak zwart-wit. Als iemand weinig contact zoekt vind ik dat getuigen van desinteresse en hoeft het voor mij (bij wijze van) al niet meer. Ik probeer dat wel een beetje los te laten.
Ik ben 36, getrouwd, geen kinderen. Ik ben graag op mezelf maar moet eerlijk toegeven dat ik weleens contacten mis. Paar keer verhuisd en ook het krijgen van geen kinderen zorgt er toch wel (onbedoeld) voor dat levens andere richtingen opgaan.
Heb hier en daar wel wat contacten maar echte vrienden valt mee.
donderdag 7 januari 2021 12:06
Dat is idd zo en dat snap ik ook wel, maar het voelt soms wel eenzaam.
donderdag 7 januari 2021 12:26
Voor mij ook herkenbaar. Op zich hebben m’n meeste vrienden (nog) geen kinderen, maar voel me bijv. in m’n kinderrijke wijk ook niet erg geaccepteerd. Dan is er bijv. Sint Maarten met de kids terwijl de ouders in een partytent glühwein staan te drinken. Drie keer raden wie er wel van een drankje houdt, maar niet uitgenodigd wordt. :p
