Relaties
alle pijlers
Weinig/geen vrienden kletstopic
dinsdag 5 januari 2021 10:58
Ik zie het onderwerp hier zo vaak voorbij komen dat ik dacht dat anderen misschien ook wel behoefte hebben om hun ei kwijt te kunnen. Niet perse zozeer over het hebben van weinig vrienden (mag uiteraard wel) of als doel om vriendinnen te zoeken, maar gewoon om het bespreken van dagelijkse dingetjes of even spuien van wat dan ook.
Mij situatie: ik ben nu 35 en ik merk dat ik uit 'eerdere levensfases' geen echte vrienden heb overgehouden. Op de basisschool/middelbare had ik geen hechte vriendschappen en ik ben sinds mijn studietijd bovendien vaak verhuisd. Tijdens mijn studie altijd wel goede vriendschappen gehad maar die zijn bijna allemaal verwaterd. Volgens mij heeft dit verschillende oorzaken, zoals afstand, uit elkaar groeien qua interesses of minder prioriteit van een kant. Ik besef me wel goed dat bij al mijn verwaterde vriendschappen ik de gemeenschappelijke factor ben, dus mijn gedrag/karakter er zeker mee te maken heeft. Ik ben bijvoorbeeld geen groepspersoon en ik haal dus ook geen voldoening uit afspreken in groepen, terwijl dat in sommige vriendschappen wel de norm is.
Ik voel me niet echt eenzaam, ik heb een relatie en prima band met familie, maar het voelt toch soms kwetsbaar en alleen. Ik heb wel wat mensen die ik af en toe app en 1/2 keer per jaar zie, maar daar blijft het bij.
In topics over dit onderwerp zie ik vaak tips voorbij komen om nieuwe mensen te ontmoeten, maar daar zit het hem niet in. Normaal gesproken ontmoet ik genoeg mensen via sport, werk, zwangerschapsgym, maar alles blijft hangen op niveau kennissen.
Anyway, daar hoeft het wat mij betreft dus niet over te gaan maar ik zie wel als er mensen aan willen sluiten.
Mij situatie: ik ben nu 35 en ik merk dat ik uit 'eerdere levensfases' geen echte vrienden heb overgehouden. Op de basisschool/middelbare had ik geen hechte vriendschappen en ik ben sinds mijn studietijd bovendien vaak verhuisd. Tijdens mijn studie altijd wel goede vriendschappen gehad maar die zijn bijna allemaal verwaterd. Volgens mij heeft dit verschillende oorzaken, zoals afstand, uit elkaar groeien qua interesses of minder prioriteit van een kant. Ik besef me wel goed dat bij al mijn verwaterde vriendschappen ik de gemeenschappelijke factor ben, dus mijn gedrag/karakter er zeker mee te maken heeft. Ik ben bijvoorbeeld geen groepspersoon en ik haal dus ook geen voldoening uit afspreken in groepen, terwijl dat in sommige vriendschappen wel de norm is.
Ik voel me niet echt eenzaam, ik heb een relatie en prima band met familie, maar het voelt toch soms kwetsbaar en alleen. Ik heb wel wat mensen die ik af en toe app en 1/2 keer per jaar zie, maar daar blijft het bij.
In topics over dit onderwerp zie ik vaak tips voorbij komen om nieuwe mensen te ontmoeten, maar daar zit het hem niet in. Normaal gesproken ontmoet ik genoeg mensen via sport, werk, zwangerschapsgym, maar alles blijft hangen op niveau kennissen.
Anyway, daar hoeft het wat mij betreft dus niet over te gaan maar ik zie wel als er mensen aan willen sluiten.
donderdag 7 januari 2021 12:36
Ik denk dat dat komt omdat we afwijken van de norm. Onze hele samenleving is daar op ingericht. Het voelt alsof we er niet bij horen. Ik snap het ook niet helemaal. Geen kinderen hebben is voor mij vrijheid.minnimouse schreef: ↑07-01-2021 12:06Dat is idd zo en dat snap ik ook wel, maar het voelt soms wel eenzaam.
donderdag 7 januari 2021 12:39
Ik heb een lichte antipathie tegen die ouders ontwikkelt met hun irritante bakfietsen.amby schreef: ↑07-01-2021 12:26Voor mij ook herkenbaar. Op zich hebben m’n meeste vrienden (nog) geen kinderen, maar voel me bijv. in m’n kinderrijke wijk ook niet erg geaccepteerd. Dan is er bijv. Sint Maarten met de kids terwijl de ouders in een partytent glühwein staan te drinken. Drie keer raden wie er wel van een drankje houdt, maar niet uitgenodigd wordt. :p
We hebben een eigen beweging nodig. Misschien zoiets: de beweging van bewust kinderloze bakfietshaters :p
donderdag 7 januari 2021 12:41
donderdag 7 januari 2021 12:44
Zijn dan we als kinderlozen ook echt minder sociaal of niet in staat tot betekenisvolle connecties met anderen?
donderdag 7 januari 2021 12:47
Ja, dit is voor mij herkenbaar. Die vriendin waar ik mee wandel had in het begin ook de neiging om me aan allerlei ongeschreven regels te houden. En me aan te spreken op het feit dat zij te vaak initiatief nam en ik te weinig (ze was me inderdaad meestal voor) of dat ik te weinig de wandelroute bepaalde. Daar heb ik dus geen zin in. Ik wil me niet in allerlei bochten wringen om mensen tevreden te houden als het gaat om regeltjes die ik belachelijk vind of niet eens ken. Dan houdt het voor mij snel op. Ik wil niet 'aangesproken worden op mijn gedrag' omdat zij vaak als eerste appt.
What you see is what you get. Ik doe graag mee, maar niet als ik me aan allerlei onzin moet conformeren.
Dat heb ik ook gezegd, in niet te onaardige bewoordingen. En dat is gelukkig ook overgekomen.
donderdag 7 januari 2021 12:52
Misschien is het een verwachtingspatroon die wij niet snappen omdat we er geen ervaring mee hebben. Ik ben inmiddels ook te oud om nog te willen conformeren aan de verwachtingen van anderen. Ik word er ook zeker niet gelukkig van.Jufjoke schreef: ↑07-01-2021 12:47Ja, dit is voor mij herkenbaar. Die vriendin waar ik mee wandel had in het begin ook de neiging om me aan allerlei ongeschreven regels te houden. En me aan te spreken op het feit dat zij te vaak initiatief nam en ik te weinig (ze was me inderdaad meestal voor) of dat ik te weinig de wandelroute bepaalde. Daar heb ik dus geen zin in. Ik wil me niet in allerlei bochten wringen om mensen tevreden te houden als het gaat om regeltjes die ik belachelijk vind of niet eens ken. Dan houdt het voor mij snel op. Ik wil niet 'aangesproken worden op mijn gedrag' omdat zij vaak als eerste appt.
What you see is what you get. Ik doe graag mee, maar niet als ik me aan allerlei onzin moet conformeren.
Dat heb ik ook gezegd, in niet te onaardige bewoordingen. En dat is gelukkig ook overgekomen.
Het gekke is dat ik dit forum dan wel weer heel leuk vind. Terwijl hier toch qua conformisme niet anders is dan in real life.
Ik hou ook wel gewoon van schrijven dat is er waarschijnlijk een onderdeel van.
donderdag 7 januari 2021 13:29
Ik weet niet of dat in het algemeen zo is. Maar bij mij speelt ook Autisme mee. Ik begrijp anderen vaak niet en andersom.
Jufjoke
donderdag 7 januari 2021 om 12:47
Maat schreef: ↑07-01-2021 10:23
Dat is dus ook één van mijn problemen met vriendengroepen: de ongeschreven regeltjes. En in jouw geval hardop uitgesproken. Ik trek dat gewoon niet. Dat ik me braaf aan de regeltjes moet houden. Het kost me teveel.
Ja, dit is voor mij herkenbaar. Die vriendin waar ik mee wandel had in het begin ook de neiging om me aan allerlei ongeschreven regels te houden. En me aan te spreken op het feit dat zij te vaak initiatief nam en ik te weinig (ze was me inderdaad meestal voor) of dat ik te weinig de wandelroute bepaalde. Daar heb ik dus geen zin in. Ik wil me niet in allerlei bochten wringen om mensen tevreden te houden als het gaat om regeltjes die ik belachelijk vind of niet eens ken. Dan houdt het voor mij snel op. Ik wil niet 'aangesproken worden op mijn gedrag' omdat zij vaak als eerste appt.
What you see is what you get. Ik doe graag mee, maar niet als ik me aan allerlei onzin moet conformeren.
Dat heb ik ook gezegd, in niet te onaardige bewoordingen. En dat is gelukkig ook overgekomen.
Herkenbaar. Een single-vriendin vond ook dat ik te weinig initatief nam, zij was me ook meestal voor. Maar áls ik dan iets voorstelde had ze geen tijd of geen zin. Vooral de laatste jaren van de vriendschap. Ze heeft het verbroken vorig jaar, al appt ze nog wel. We spreken niet meer af. Ze zei ook heel vaak af en had steeds kritiek over hoe ik mijn leven inricht. Op den duur leek ze wel een psycholoog. Ze heeft ook bekend dat onze afspraken het doel hadden een man voor haar te vinden. Ons contact was maar bijzaak. En dat ze er al 6 jaar geen zin meer in had, maar ze moest met me afspreken van haar begeleiding. Als leerdoel voor haar. Omdat ze verder geen single-vriendinnen heeft met beperking. Toch nodigde ze me daarna nog uit voor haar verjaardag. Dat ging ik niet doen en dat vond ze raar. Ik vind het dan weer raar iemand uit te nodigen waar je geen vrienden (meer) mee wilt zijn. Ik mis haar niet zoals ze de laatste jaren was.
donderdag 7 januari 2021 13:42
Wat een bizar verhaal eigenlijk een vriendin die met jou afspreekt als leerdoel. Dat vind ik gewoon heel beledigend.hondenmens schreef: ↑07-01-2021 13:29Ik weet niet of dat in het algemeen zo is. Maar bij mij speelt ook Autisme mee. Ik begrijp anderen vaak niet en andersom.
Jufjoke
donderdag 7 januari 2021 om 12:47
Maat schreef: ↑07-01-2021 10:23
Dat is dus ook één van mijn problemen met vriendengroepen: de ongeschreven regeltjes. En in jouw geval hardop uitgesproken. Ik trek dat gewoon niet. Dat ik me braaf aan de regeltjes moet houden. Het kost me teveel.
Ja, dit is voor mij herkenbaar. Die vriendin waar ik mee wandel had in het begin ook de neiging om me aan allerlei ongeschreven regels te houden. En me aan te spreken op het feit dat zij te vaak initiatief nam en ik te weinig (ze was me inderdaad meestal voor) of dat ik te weinig de wandelroute bepaalde. Daar heb ik dus geen zin in. Ik wil me niet in allerlei bochten wringen om mensen tevreden te houden als het gaat om regeltjes die ik belachelijk vind of niet eens ken. Dan houdt het voor mij snel op. Ik wil niet 'aangesproken worden op mijn gedrag' omdat zij vaak als eerste appt.
What you see is what you get. Ik doe graag mee, maar niet als ik me aan allerlei onzin moet conformeren.
Dat heb ik ook gezegd, in niet te onaardige bewoordingen. En dat is gelukkig ook overgekomen.
Herkenbaar. Een single-vriendin vond ook dat ik te weinig initatief nam, zij was me ook meestal voor. Maar áls ik dan iets voorstelde had ze geen tijd of geen zin. Vooral de laatste jaren van de vriendschap. Ze heeft het verbroken vorig jaar, al appt ze nog wel. We spreken niet meer af. Ze zei ook heel vaak af en had steeds kritiek over hoe ik mijn leven inricht. Op den duur leek ze wel een psycholoog. Ze heeft ook bekend dat onze afspraken het doel hadden een man voor haar te vinden. Ons contact was maar bijzaak. En dat ze er al 6 jaar geen zin meer in had, maar ze moest met me afspreken van haar begeleiding. Als leerdoel voor haar. Omdat ze verder geen single-vriendinnen heeft met beperking. Toch nodigde ze me daarna nog uit voor haar verjaardag. Dat ging ik niet doen en dat vond ze raar. Ik vind het dan weer raar iemand uit te nodigen waar je geen vrienden (meer) mee wilt zijn. Ik mis haar niet zoals ze de laatste jaren was.
Kun je er iets meer over vertellen? Deed ze een soort van therapie en waarom zou ze dan via jou een man kunnen vinden?
Misschien ben ik op een bepaalde manier ook wel autistisch. Ik word er niet persé ongelukkig van. Ik hou wel echt van mensen die ook anders zijn. Ik vind ze gewoon leuker, interessanter, aantrekkelijker zelfs: de durf om anders te zijn.
donderdag 7 januari 2021 14:04
Nee. Kinderloos/vrij betekent niet automatisch minder sociaal. Er zijn genoeg redenen waarom iemand geen kinderen heeft/wil.
Als je wel kinderen hebt, zul je wel vaker meer diverse contacten hebben, omdat je ivm je kinderen al met meer verschillende mensen in aanraking komt. Als je meer mensen tegen komt, is de kans ook groter dat je mensen tegen komt waarmee het klikt. Naast dat je meer vluchtige contacten hebt, zoals ouders van kinderen waar jouw kinderen mee spelen of andere ouders die aan het wachten zijn tot de zwemles voorbij is. Meer contacten betekent dus ook niet, dat dit allemaal diepgaande contacten zijn.
Voor sommige mensen is het hebben van kinderen juist een beperking van hun sociale contacten, omdat je minder makkelijk af kunt spreken.
Maar misschien is het wel zo dat introverte mensen of mensen die heel druk in hun hoofd zijn, er vaker voor kiezen om geen kinderen te nemen, omdat het teveel zal zijn. Mogelijk zijn dit sowieso mensen die minder behoeften hebben aan gezelschap. Dus er zal heus wel een correlatie zijn, maar geen causaal verband.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
donderdag 7 januari 2021 14:13
Goed verhaal. Ik denk dat het klopt wat je zegt. Voor mij zijn er veel redenen. Een enorme verantwoordelijkheid die ik niet aan wil gaan. Vrijheid die ik niet wil opgeven, tijd alleen waar ik niet zonder kan en nog wel wat ,minder belangrijke, redenen.dianaf schreef: ↑07-01-2021 14:04Nee. Kinderloos/vrij betekent niet automatisch minder sociaal. Er zijn genoeg redenen waarom iemand geen kinderen heeft/wil.
Als je wel kinderen hebt, zul je wel vaker meer diverse contacten hebben, omdat je ivm je kinderen al met meer verschillende mensen in aanraking komt. Als je meer mensen tegen komt, is de kans ook groter dat je mensen tegen komt waarmee het klikt. Naast dat je meer vluchtige contacten hebt, zoals ouders van kinderen waar jouw kinderen mee spelen of andere ouders die aan het wachten zijn tot de zwemles voorbij is. Meer contacten betekent dus ook niet, dat dit allemaal diepgaande contacten zijn.
Voor sommige mensen is het hebben van kinderen juist een beperking van hun sociale contacten, omdat je minder makkelijk af kunt spreken.
Maar misschien is het wel zo dat introverte mensen of mensen die heel druk in hun hoofd zijn, er vaker voor kiezen om geen kinderen te nemen, omdat het teveel zal zijn. Mogelijk zijn dit sowieso mensen die minder behoeften hebben aan gezelschap. Dus er zal heus wel een correlatie zijn, maar geen causaal verband.
donderdag 7 januari 2021 14:22
Geen kinderen kan wel de reden waarom het lastiger is om nieuwe mensen te leren kennen of waardoor vriendschappen verwateren. Ik zie bijvoorbeeld dat mijn moeder bevriend is met andere moeders van mijn basisschoolklasgenoten. Die kwamen elkaar elke dag tegen bij het ophalen/wegbrengen, besloten met een groepje te gaan tennissen, aerobics te doen enz. enz.
En als volwassene kom je gewoon niet zo snel nieuwe mensen tegen. Misschien eens een nieuwe collega (of meerdere als je zelf ergens anders gaat werken), misschien bij een nieuwe relatie, maar bijvoorbeeld niet zoals op de middelbare school of op het vervolgonderwijs, waar je vaak wisselde van samenstelling in een klas.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
donderdag 7 januari 2021 14:31
Aan de andere kant heb je zonder kinderen natuurlijk wel veel meer tijd om nieuwe hobby’s te ontdekken. Je kan even makkelijker naar een clubje toe en hoeft niet steeds oppas te regelen.
Mijn moeder heeft veel contacten. Zij heeft ook enkele single vrienden, stellen zonder/met kinderen, verschillende collega’s, hobby en diverse andere mensen als vrienden. Waar het mij eerder lastig leek om al die verschillende contacten te hebben. Zie ik er nu toch steeds meer de meerwaarde van in. Zelf ben ik nu soms hele dagen met de kinderen alleen. Dan mis ik toch wel iemand op de koffie. Of een keer een ander perspectief.
Mijn schoonouders hebben weinig contacten. Ze zijn ook erg weinig flexibel. En kunnen zich heel lastig in ons verplaatsen. Mijn doem scenario is eigenlijk om net zo worden als zij zijn. Ik denk dat verschillende Contacten je ook laten zien dat het soms anders kan.
Het is dan wel de vraag ben je niet flexibel door dat je weinig contacten hebt of heb je weinig contacten door dat je niet flexibel bent?
Mijn moeder heeft veel contacten. Zij heeft ook enkele single vrienden, stellen zonder/met kinderen, verschillende collega’s, hobby en diverse andere mensen als vrienden. Waar het mij eerder lastig leek om al die verschillende contacten te hebben. Zie ik er nu toch steeds meer de meerwaarde van in. Zelf ben ik nu soms hele dagen met de kinderen alleen. Dan mis ik toch wel iemand op de koffie. Of een keer een ander perspectief.
Mijn schoonouders hebben weinig contacten. Ze zijn ook erg weinig flexibel. En kunnen zich heel lastig in ons verplaatsen. Mijn doem scenario is eigenlijk om net zo worden als zij zijn. Ik denk dat verschillende Contacten je ook laten zien dat het soms anders kan.
Het is dan wel de vraag ben je niet flexibel door dat je weinig contacten hebt of heb je weinig contacten door dat je niet flexibel bent?
donderdag 7 januari 2021 14:35
Ik kom idd zelden mensen tegen. Ik heb ook geen echte hobby’s. Ik sport wel maar ook dat doe ik liever in mn eentje.dianaf schreef: ↑07-01-2021 14:22Geen kinderen kan wel de reden waarom het lastiger is om nieuwe mensen te leren kennen of waardoor vriendschappen verwateren. Ik zie bijvoorbeeld dat mijn moeder bevriend is met andere moeders van mijn basisschoolklasgenoten. Die kwamen elkaar elke dag tegen bij het ophalen/wegbrengen, besloten met een groepje te gaan tennissen, aerobics te doen enz. enz.
En als volwassene kom je gewoon niet zo snel nieuwe mensen tegen. Misschien eens een nieuwe collega (of meerdere als je zelf ergens anders gaat werken), misschien bij een nieuwe relatie, maar bijvoorbeeld niet zoals op de middelbare school of op het vervolgonderwijs, waar je vaak wisselde van samenstelling in een klas.
Het is heel dubbel. Ik ben niet hoe goed met meerdere mensen maar ik hou wel heel erg van één op één contact. En echte gesprekken. Die echt ergens over gaan en diepgang hebben.
Het is een soort van hou me vast maar raak me niet aan. In de zin dat ik soms ook afstand nodig heb zonder dat iemand zich daardoor gekwetst voelt.
donderdag 7 januari 2021 14:41
Appelgroen, als je niet flexibel bent, moet de ander of exact hetzelfde willen als jij of juist wel flexibel zijn.
Weinig contacten hebben kan zoveel aanleidingen hebben. Ik ben bijvoorbeeld verhuisd naar de andere kant van het land en dan ben je ineens 99% van je contacten kwijt. Opbouwen van een nieuwe vriendenkring kost gewoon tijd.
Maat, ik spreek bijna alleen 1-op-1 af. Een enkele keer met een bevriend stel of met een set vriendinnen. Maar 1-op-1 is vaak gewoon het makkelijkst.
Weinig contacten hebben kan zoveel aanleidingen hebben. Ik ben bijvoorbeeld verhuisd naar de andere kant van het land en dan ben je ineens 99% van je contacten kwijt. Opbouwen van een nieuwe vriendenkring kost gewoon tijd.
Maat, ik spreek bijna alleen 1-op-1 af. Een enkele keer met een bevriend stel of met een set vriendinnen. Maar 1-op-1 is vaak gewoon het makkelijkst.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
donderdag 7 januari 2021 14:44
Ik dacht/denk juist dat het makkelijker is om nieuwe mensen te ontmoeten/vriendschappen te sluiten als je juist geen kinderen hebt.dianaf schreef: ↑07-01-2021 14:22Geen kinderen kan wel de reden waarom het lastiger is om nieuwe mensen te leren kennen of waardoor vriendschappen verwateren. Ik zie bijvoorbeeld dat mijn moeder bevriend is met andere moeders van mijn basisschoolklasgenoten. Die kwamen elkaar elke dag tegen bij het ophalen/wegbrengen, besloten met een groepje te gaan tennissen, aerobics te doen enz. enz.
En als volwassene kom je gewoon niet zo snel nieuwe mensen tegen. Misschien eens een nieuwe collega (of meerdere als je zelf ergens anders gaat werken), misschien bij een nieuwe relatie, maar bijvoorbeeld niet zoals op de middelbare school of op het vervolgonderwijs, waar je vaak wisselde van samenstelling in een klas.
Ik heb wel kinderen, maar de contacten/praatjes die ik heb met andere moeders/vaders op het schoolplein of mbt speelafspraakjes brengt niets, ik vind deze mensen geen 'vrienden' materiaal, zij mij wellicht ook niet
Maar daar heb ik dus geen behoefte aan, en zijn voor mij echt de verplichte beleefdsheids-praatjes.Had ik geen kinderen gehad, had ik waarschijnlijk meer tijd voor sport en hobby's, dus meer de deur uit en zou ik meer onder de mensen komen, en ook meer mensen met dezelfde interesses door deze sport/hobby, wat er dus nu niet is.
donderdag 7 januari 2021 14:48
Wat zou je dan gaan doen als je geen kinderen had?glitglam schreef: ↑07-01-2021 14:44Ik dacht/denk juist dat het makkelijker is om nieuwe mensen te ontmoeten/vriendschappen te sluiten als je juist geen kinderen hebt.
Ik heb wel kinderen, maar de contacten/praatjes die ik heb met andere moeders/vaders op het schoolplein of mbt speelafspraakjes brengt niets, ik vind deze mensen geen 'vrienden' materiaal, zij mij wellicht ook niet
Had ik geen kinderen gehad, had ik waarschijnlijk meer tijd voor sport en hobby's, dus meer de deur uit en zou ik meer onder de mensen komen, en ook meer mensen met dezelfde interesses door deze sport/hobby, wat er dus nu niet is.
donderdag 7 januari 2021 14:51
Dit vind ik erg herkenbaar. Af en toe snak ik naar aandacht en contact. Maar ik heb soms ook periodes, dat ik niet eens op een appje kan reageren. Dat het contact mij teveel is.
donderdag 7 januari 2021 14:52
KAN een manier zijn hè.glitglam schreef: ↑07-01-2021 14:44Ik dacht/denk juist dat het makkelijker is om nieuwe mensen te ontmoeten/vriendschappen te sluiten als je juist geen kinderen hebt.
Ik heb wel kinderen, maar de contacten/praatjes die ik heb met andere moeders/vaders op het schoolplein of mbt speelafspraakjes brengt niets, ik vind deze mensen geen 'vrienden' materiaal, zij mij wellicht ook niet
Had ik geen kinderen gehad, had ik waarschijnlijk meer tijd voor sport en hobby's, dus meer de deur uit en zou ik meer onder de mensen komen, en ook meer mensen met dezelfde interesses door deze sport/hobby, wat er dus nu niet is.
De kerk is trouwens ook een goede manier. Natuurlijk is het persoonlijk, want het moet wel klikken. Maar de kans op een klik is groter, dan wanneer je altijd thuis zit. Alhoewel je ook via internet prima vrienden kunt maken. Ik vind het zelf vooral lastig om vriendinnen van mijn eigen leeftijd te vinden met dezelfde interesses, geen kinderen en die open staan voor vriendschappen.
Ik heb nu niet veel vriendinnen en een paar erbij zou wel leuk zijn. Dan hoef je je ei ook niet altijd bijdezelfde kwijt.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
donderdag 7 januari 2021 14:53
Ze woont half begeleid en haar begeleiding is bang dat ze vereenzaamt. Daarom zitten ze haar achter de broek dat ze moet afspreken met mensen. Zo vroeg ze mij vaak om naar het café te gaan. Ik had al vaak uitgelegd dat cafés mijn ding niet zijn, maar dat leek ze steeds te vergeten. Om van het gezeur af te zijn ging ik een paar keer mee, maar voor mij had het geen meerwaarde. Toen bleek dat die ideeën niet van haar kwamen, maar ze dit telkens MOEST vragen. Ik snap ook niet waarom ze via mij een man zou vinden. Toen ik vroeg of we niet weer eens konden gaan zwemmen zoals voorheen zag ze daar het doel niet van. Waarom blijven zwemmen als er geen leuke man is? Zij deed dat echt om iemand te ontmoeten terwijl ik het als ontspanning zag. Volgens haar vonden haar ouders mij wel een veilig iemand omdat ik geen feestbeest ben en er weinig mis kon gaan. Terwijl ze zelf zegt dat ze dit juist saai vind aan me. Zouden haar ouders haar niet vertrouwen?, denk ik dan. Ze heeft wel meer vage verhalen.Maat schreef: ↑07-01-2021 13:42Wat een bizar verhaal eigenlijk een vriendin die met jou afspreekt als leerdoel. Dat vind ik gewoon heel beledigend.
Kun je er iets meer over vertellen? Deed ze een soort van therapie en waarom zou ze dan via jou een man kunnen vinden?
Misschien ben ik op een bepaalde manier ook wel autistisch. Ik word er niet persé ongelukkig van. Ik hou wel echt van mensen die ook anders zijn. Ik vind ze gewoon leuker, interessanter, aantrekkelijker zelfs: de durf om anders te zijn.
donderdag 7 januari 2021 15:04
Jammer dat we dat niet gewoon even aan en uit kunnen zetten als a.s. vrijdag ben ik in een super aanhankelijke bui en sta ik open voor alles. Tot die tijd ben ik onbereikbaar. En nog beter iemand die daar helemaal ok mee is.Appelgroen schreef: ↑07-01-2021 14:51Dit vind ik erg herkenbaar. Af en toe snak ik naar aandacht en contact. Maar ik heb soms ook periodes, dat ik niet eens op een appje kan reageren. Dat het contact mij teveel is.
Ik trouwens ook helemaal niet van lang en veel appen ondanks dat ik graag schrijf. Ik lees veel liever een email met een uitgebreid verhaal waar ik dan ook een goed verhaal op kan terugschrijven.
Ik bel ook veel liever maar niet out of the blue. Vreselijk als je overvallen wordt. Dus ik neem standaard niet op.
donderdag 7 januari 2021 15:07
Nee! Het wordt steeds erger! Ben je niet ontzettend boos geworden toen je hier achter kwam?hondenmens schreef: ↑07-01-2021 14:53Ze woont half begeleid en haar begeleiding is bang dat ze vereenzaamt. Daarom zitten ze haar achter de broek dat ze moet afspreken met mensen. Zo vroeg ze mij vaak om naar het café te gaan. Ik had al vaak uitgelegd dat cafés mijn ding niet zijn, maar dat leek ze steeds te vergeten. Om van het gezeur af te zijn ging ik een paar keer mee, maar voor mij had het geen meerwaarde. Toen bleek dat die ideeën niet van haar kwamen, maar ze dit telkens MOEST vragen. Ik snap ook niet waarom ze via mij een man zou vinden. Toen ik vroeg of we niet weer eens konden gaan zwemmen zoals voorheen zag ze daar het doel niet van. Waarom blijven zwemmen als er geen leuke man is? Zij deed dat echt om iemand te ontmoeten terwijl ik het als ontspanning zag. Volgens haar vonden haar ouders mij wel een veilig iemand omdat ik geen feestbeest ben en er weinig mis kon gaan. Terwijl ze zelf zegt dat ze dit juist saai vind aan me. Zouden haar ouders haar niet vertrouwen?, denk ik dan. Ze heeft wel meer vage verhalen.
Nog zoiets: feestbeesten! Wat zou ik dat graag zijn. Ik vind feestjes vreselijk. Hoe groter hoe erger!
donderdag 7 januari 2021 15:33
Ik zie mezelf later misschien wel 3 golden retrievers in een bakfiets vervoeren of zo
dus de bakfietsen an sich haat ik niet zo. Maar ouders trekken wel naar elkaar toe. Vind het wel een interessante vraag of je mét of zonder kinderen makkelijker vrienden maakt. Wat ik hier in de buurt zie is dat kinderen bij elkaar de deur plat lopen, en zodoende zijn er ook relaties tussen de ouders ontstaan. Lijkt me overigens vreselijk om de hele tijd buurkinderen in m’n huis te hebben, dat ik zelf veel downtime zonder menselijk contact nodig heb is ook één van de redenen dat ik geen kinderen wil.
Voor veel mensen zijn kinderen (logischerwijs) het centrum van hun universum, en dan kan het wel fijn zijn natuurlijk om ook om te gaan met andere mensen met kinderen. We voelen ons als mensen vaak aangetrokken tot mensen die hetzelfde zijn als onszelf. Voor mij is dat niet anders, ik zie mezelf ook niet echt besties worden met een kersverse moeder.
donderdag 7 januari 2021 15:43
Ik vind honden (eigenlijk alle dieren wel) echt leuk maar ik moet er niet aan denken om ze in mijn huis te hebben. Arrgghh veel te druk, veel te veel moeten en daarnaast: over straat met zo'n zakje om de poep van mijn hond op te ruimen? Nooit, nee, gewoon niet!! Een blokhut in de vrije natuur, de honden in hun hok and let nature do it's thing... dat zou een optie zijn.amby schreef: ↑07-01-2021 15:33Ik zie mezelf later misschien wel 3 golden retrievers in een bakfiets vervoeren of zo
Maar ouders trekken wel naar elkaar toe. Vind het wel een interessante vraag of je mét of zonder kinderen makkelijker vrienden maakt. Wat ik hier in de buurt zie is dat kinderen bij elkaar de deur plat lopen, en zodoende zijn er ook relaties tussen de ouders ontstaan. Lijkt me overigens vreselijk om de hele tijd buurkinderen in m’n huis te hebben, dat ik zelf veel downtime zonder menselijk contact nodig heb is ook één van de redenen dat ik geen kinderen wil.
Voor veel mensen zijn kinderen (logischerwijs) het centrum van hun universum, en dan kan het wel fijn zijn natuurlijk om ook om te gaan met andere mensen met kinderen. We voelen ons als mensen vaak aangetrokken tot mensen die hetzelfde zijn als onszelf. Voor mij is dat niet anders, ik zie mezelf ook niet echt besties worden met een kersverse moeder.
Je maakt een goed punt: kinderen zijn vaak wel goed in contact maken (ik niet als kind). De barrière om op iemand af te stappen is best groot. Ik heb echt een hele duidelijke aanleiding nodig. Online heb ik daar helemaal geen moeite mee.
donderdag 7 januari 2021 15:55
Ik vind katten ook leuk, maar die zijn weer niet zo dol op vervoerd worden in een bakfiets denk ik.Maat schreef: ↑07-01-2021 15:43Ik vind honden (eigenlijk alle dieren wel) echt leuk maar ik moet er niet aan denken om ze in mijn huis te hebben. Arrgghh veel te druk, veel te veel moeten en daarnaast: over straat met zo'n zakje om de poep van mijn hond op te ruimen? Nooit, nee, gewoon niet!! Een blokhut in de vrije natuur, de honden in hun hok and let nature do it's thing... dat zou een optie zijn.
Je maakt een goed punt: kinderen zijn vaak wel goed in contact maken (ik niet als kind). De barrière om op iemand af te stappen is best groot. Ik heb echt een hele duidelijke aanleiding nodig. Online heb ik daar helemaal geen moeite mee.
