Relaties
alle pijlers
Wie van ons ziet het nou verkeerd?
dinsdag 9 juni 2009 om 22:59
Vanavond onenigheid gehad met m'n man. Hij zei iets, ik gaf op dat moment al aan het niet zo leuk te vinden, hij mompelt half een soort van excuus en dat het een grapje was en ik me vooral niet zo op moest winden.
Dit is er gezegd:
(eerst normaal gesprek met wat grapjes over en weer)
man (grijns op z'n gezicht): vanavond neuken? (zegt hij vaker op die manier, is een soort "running gag" tussen ons, hij is veel romantischer als het zo overkomt...)
ik (net zo'n grote grijns op m'n gezicht): nope, zit er niet in vanavond
man (vrij neutraal gezicht, de grijns was er vanaf in ieder geval): ow... ijskast, koelkast, kouwe doos!
ik (niet blij, zeker geen grijns op m'n gezicht): oh! (stilte) dat vind ik niet zo leuk, dat je zoiets zegt...
man (chagrijnig hoofd): nou ja, maak je niet zo druk, was maar een grapje hoor...
Half uurtje later zit ik alleen in de woonkamer, en ineens merk ik dat wat hij zei me toch wel heel hard geraakt heeft. Verstandelijk weet ik dat hij het niet gemeen bedoelde, dat het inderdaad vast een grapje is geweest, maar toch heeft het me gekwetst en het halfbakken excuus was naar mijn gevoel precies dat: halfbakken. Voor ik het in de gaten heb zit ik tranen met tuiten te huilen.
Kwartiertje later ga ik naar beneden, waar man zit te computeren. Ongetwijfeld met roodbehuilde ogen, maar ik wil kalm aangeven dat ik me gekwetst voel en dat ik graag heb dat hij dat niet meer zegt. Dat lukt me maar deels omdat man meteen in de verdediging gaat. Hij heeft immers al sorry gezegd en gezegd dat het maar een grapje was.
Ik probeer uit te leggen waarom het me kwetst als hij zoiets zegt. Ons sexleven is niet zoals we het graag allebei zouden zien (ik wil minder vaak als hij, daar komt het zo'n beetje op neer), maar we zijn ons daarvan bewust en doen allebei ons best. Ik probeer vaker in de stemming te komen, hij probeert me niet te pushen maar te helpen in de stemming te komen (en dit hoeft goddank niet iedere keer hoor). Verder swingen we, gaan we af en toe naar parenclubs, BDSM is ons niet onbekend, kortom: de kwaliteit zit wel snor maar de kwantiteit laat te wensen over.
Komt nog bij dat ik in de WIA zit na een ernstig auto-ongeluk, heb lichamelijk nogal wat beperkingen en dat helpt ook niet echt. En hij is ook al ruim een jaar ziek thuis na een licht herseninfarct waar hij clusterhoofdpijn aan over heeft gehouden.
We zitten dus niet in een makkelijke situatie, maar we praten er over en doen allebei ons best.
En ja... als ik dan, ook al is het een grapje, uitgemaakt wordt voor vrieskist, koelkast en kouwe doos in één adem... Dan doet me dat pijn!
Bovenstaande heb ik ook geprobeerd aan man uit te leggen, en hij reageert daar boos op dat IK zonodig ons sexleven er bij moet slepen en dat het allemaal niet zo bedoeld was en hij heeft toch al sorry gezegd en en en...
En nu? Zitten we naast elkaar te zwijgen. Hij kijkt met koptelefoon op funniest video's op z'n pc, nadat hij eerder de hond in recordtempo heeft uitgelaten en supersnel gedoucht heeft.
Pfft.... weet zelf ook niet zo goed wat ik er mee aan moet. Ik geloof hem als hij zegt me niet te willen kwetsen, maar het wil er bij mij niet in dat hij niet snapt dat die opmerkingen kwetsend (kunnen) zijn. Laat ik me teveel meeslepen? Is hij op dit vlak een ongevoelige hork?
Dit is er gezegd:
(eerst normaal gesprek met wat grapjes over en weer)
man (grijns op z'n gezicht): vanavond neuken? (zegt hij vaker op die manier, is een soort "running gag" tussen ons, hij is veel romantischer als het zo overkomt...)
ik (net zo'n grote grijns op m'n gezicht): nope, zit er niet in vanavond
man (vrij neutraal gezicht, de grijns was er vanaf in ieder geval): ow... ijskast, koelkast, kouwe doos!
ik (niet blij, zeker geen grijns op m'n gezicht): oh! (stilte) dat vind ik niet zo leuk, dat je zoiets zegt...
man (chagrijnig hoofd): nou ja, maak je niet zo druk, was maar een grapje hoor...
Half uurtje later zit ik alleen in de woonkamer, en ineens merk ik dat wat hij zei me toch wel heel hard geraakt heeft. Verstandelijk weet ik dat hij het niet gemeen bedoelde, dat het inderdaad vast een grapje is geweest, maar toch heeft het me gekwetst en het halfbakken excuus was naar mijn gevoel precies dat: halfbakken. Voor ik het in de gaten heb zit ik tranen met tuiten te huilen.
Kwartiertje later ga ik naar beneden, waar man zit te computeren. Ongetwijfeld met roodbehuilde ogen, maar ik wil kalm aangeven dat ik me gekwetst voel en dat ik graag heb dat hij dat niet meer zegt. Dat lukt me maar deels omdat man meteen in de verdediging gaat. Hij heeft immers al sorry gezegd en gezegd dat het maar een grapje was.
Ik probeer uit te leggen waarom het me kwetst als hij zoiets zegt. Ons sexleven is niet zoals we het graag allebei zouden zien (ik wil minder vaak als hij, daar komt het zo'n beetje op neer), maar we zijn ons daarvan bewust en doen allebei ons best. Ik probeer vaker in de stemming te komen, hij probeert me niet te pushen maar te helpen in de stemming te komen (en dit hoeft goddank niet iedere keer hoor). Verder swingen we, gaan we af en toe naar parenclubs, BDSM is ons niet onbekend, kortom: de kwaliteit zit wel snor maar de kwantiteit laat te wensen over.
Komt nog bij dat ik in de WIA zit na een ernstig auto-ongeluk, heb lichamelijk nogal wat beperkingen en dat helpt ook niet echt. En hij is ook al ruim een jaar ziek thuis na een licht herseninfarct waar hij clusterhoofdpijn aan over heeft gehouden.
We zitten dus niet in een makkelijke situatie, maar we praten er over en doen allebei ons best.
En ja... als ik dan, ook al is het een grapje, uitgemaakt wordt voor vrieskist, koelkast en kouwe doos in één adem... Dan doet me dat pijn!
Bovenstaande heb ik ook geprobeerd aan man uit te leggen, en hij reageert daar boos op dat IK zonodig ons sexleven er bij moet slepen en dat het allemaal niet zo bedoeld was en hij heeft toch al sorry gezegd en en en...
En nu? Zitten we naast elkaar te zwijgen. Hij kijkt met koptelefoon op funniest video's op z'n pc, nadat hij eerder de hond in recordtempo heeft uitgelaten en supersnel gedoucht heeft.
Pfft.... weet zelf ook niet zo goed wat ik er mee aan moet. Ik geloof hem als hij zegt me niet te willen kwetsen, maar het wil er bij mij niet in dat hij niet snapt dat die opmerkingen kwetsend (kunnen) zijn. Laat ik me teveel meeslepen? Is hij op dit vlak een ongevoelige hork?
Iets anders
woensdag 10 juni 2009 om 11:36
Ik lees nu eigenlijk je tweede post, en ik haal daaruit dat je al eerder voor vrieskist/koelkast uitgemaakt bent. Blijkbaar heb jij vaker weinig behoefte aan sex gehad? Ik zou haast zeggen dat er een patroon is, maar je man is gelukkig anders dan je eerdere (en foute) relaties.
Denk je niet, dat als jij accepteert dat je libido lager ligt dan jij en je man zouden willen, jij die opmerkingen niet meer als kwetsend ervaart? Het wordt voor je man zo op zijn tenen lopen als hij steeds (tijdens het grappen) moet opletten wat hij wel of niet zegt, terwijl je libido het probleem lijkt te zijn.
Misschien slaat het nergens op hoor, maar waarom zou je er een probleem van maken, als acceptatie meer oplost?
Denk je niet, dat als jij accepteert dat je libido lager ligt dan jij en je man zouden willen, jij die opmerkingen niet meer als kwetsend ervaart? Het wordt voor je man zo op zijn tenen lopen als hij steeds (tijdens het grappen) moet opletten wat hij wel of niet zegt, terwijl je libido het probleem lijkt te zijn.
Misschien slaat het nergens op hoor, maar waarom zou je er een probleem van maken, als acceptatie meer oplost?
woensdag 10 juni 2009 om 11:38
quote:Spijker schreef op 10 juni 2009 @ 08:10:
Ik denk dat als er iets niet helemaal goed zit, dat je er dan even niet van die grapjes (hee, neuken?) over moet maken. Dat kan je wel bedoelen als een luchtige manier om erover te praten, maar het is op het randje en kan, zoals je ziet, ook net verkeerd vallen.Hier ben ik het wel helemaal mee eens zeg! Als er een probleem is en je wilt dat dat serieus wordt genomen, moet je er zelf ook serieus mee omgaan. Niet grappen, maar de ander "kwalijk" nemen dat die er dan ook om grapt.
Ik denk dat als er iets niet helemaal goed zit, dat je er dan even niet van die grapjes (hee, neuken?) over moet maken. Dat kan je wel bedoelen als een luchtige manier om erover te praten, maar het is op het randje en kan, zoals je ziet, ook net verkeerd vallen.Hier ben ik het wel helemaal mee eens zeg! Als er een probleem is en je wilt dat dat serieus wordt genomen, moet je er zelf ook serieus mee omgaan. Niet grappen, maar de ander "kwalijk" nemen dat die er dan ook om grapt.
woensdag 10 juni 2009 om 14:19
quote:wanda_p schreef op 10 juni 2009 @ 13:42:
Ik vraag me wel eens af wat voor verwachtingen mensen hebben over hun seksleven. Jullie zijn allebei invalide, gaan naar parenclubs, doen aan BDSM en nog is het blijkbaar niet genoeg.
Parrrdon??!?? Omdat wij allebei "invalide" zijn zoals jij het noemt, mogen wij niet doen wat wij (WIJ dus, niet jij, niet de gemiddelde Nederlander, niet de gemiddelde "invalide" maar WIJ) leuk vinden? En wat heeft onze sexuele voorkeur met GENOEG te maken? Onze sexuele voorkeur en hoe wij daar invulling aan geven, heeft te maken met kwaliteit en zoals ik al eerder schreef: daar schort het in ONZE ogen niet aan. De kwantiteit, daar zijn we het niet altijd over eens.
Maar echt... ik krijg bij jouw post het gevoel dat "invaliden" maar blij moeten zijn met wat ze hebben/krijgen en niet mogen wensen/verlangen/werken aan meer... Bah...
Ik vraag me wel eens af wat voor verwachtingen mensen hebben over hun seksleven. Jullie zijn allebei invalide, gaan naar parenclubs, doen aan BDSM en nog is het blijkbaar niet genoeg.
Parrrdon??!?? Omdat wij allebei "invalide" zijn zoals jij het noemt, mogen wij niet doen wat wij (WIJ dus, niet jij, niet de gemiddelde Nederlander, niet de gemiddelde "invalide" maar WIJ) leuk vinden? En wat heeft onze sexuele voorkeur met GENOEG te maken? Onze sexuele voorkeur en hoe wij daar invulling aan geven, heeft te maken met kwaliteit en zoals ik al eerder schreef: daar schort het in ONZE ogen niet aan. De kwantiteit, daar zijn we het niet altijd over eens.
Maar echt... ik krijg bij jouw post het gevoel dat "invaliden" maar blij moeten zijn met wat ze hebben/krijgen en niet mogen wensen/verlangen/werken aan meer... Bah...
Iets anders
woensdag 10 juni 2009 om 14:36
quote:Madhe schreef op 10 juni 2009 @ 14:29:
Babsjuh, nu vraag ik het me ook af. Moet je ongesteld worden?Hahaha, nee ook dat zit er niet in... Dankzij de mirena menstrueer ik momenteel niet. Maar hormonen blijven in m'n lichaam wel bezig natuurlijk, dat wel. Maar ik snap gewoonweg niet wat "invalide" zijn te maken heeft met BDSM/parenclubs/genoeg van wat dan ook.
Babsjuh, nu vraag ik het me ook af. Moet je ongesteld worden?Hahaha, nee ook dat zit er niet in... Dankzij de mirena menstrueer ik momenteel niet. Maar hormonen blijven in m'n lichaam wel bezig natuurlijk, dat wel. Maar ik snap gewoonweg niet wat "invalide" zijn te maken heeft met BDSM/parenclubs/genoeg van wat dan ook.
Iets anders
woensdag 10 juni 2009 om 15:09
Dan lijkt het er op dat ik de vraag niet goed begrijp: hoezo "wanneer is genoeg eindelijk genoeg?" en hoe past dat in mijn/onze sexuele voorkeur? Wat heeft dat te maken met BDSM/parenclubben/weetikveelwat?
Wat man en ik doen (en dus niet hoe vaak) is gegroeid in een relatie van inmiddels alweer ruim 10 jaar. Samen stappen gezet, dingen verkend, en niet omdat het zo nodig moest, niet omdat ik me schuldig voelde omdat mijn libido lager ligt (voel ik me bij vlagen wel, maar da's niet de reden van het stappen zetten/dingen verkennen) maar omdat onze nieuwsgierigheid en interesses nu eenmaal dicht bij elkaar liggen. Tja, ze bestaan kennelijk: stellen die elkaar niet hoeven te "dwingen" of overhalen om te swingen of aan BDSM te doen. Ik weet niet waar het vandaan komt, maar het lijkt soms of mensen dat niet willen of kunnen geloven. En dat vind ik jammer, want ik ben me er heus wel van bewust dat er een heleboel stellen zijn waarvan de sexuele voorkeur of avontuurlijkheid op sexueel vlak niet helemaal op elkaar aansluit en dat kan voor flinke spanningen in zo'n relatie zorgen. Maar wij kennen DIE spanningen dan weer niet, en daar ben ik blij om. Maar omdat onze sexuele voorkeuren wat buiten de standaard vallen lijkt men soms niet te willen geloven dat wij dit allebei echt leuk vinden, echt graag willen.
Wat man en ik doen (en dus niet hoe vaak) is gegroeid in een relatie van inmiddels alweer ruim 10 jaar. Samen stappen gezet, dingen verkend, en niet omdat het zo nodig moest, niet omdat ik me schuldig voelde omdat mijn libido lager ligt (voel ik me bij vlagen wel, maar da's niet de reden van het stappen zetten/dingen verkennen) maar omdat onze nieuwsgierigheid en interesses nu eenmaal dicht bij elkaar liggen. Tja, ze bestaan kennelijk: stellen die elkaar niet hoeven te "dwingen" of overhalen om te swingen of aan BDSM te doen. Ik weet niet waar het vandaan komt, maar het lijkt soms of mensen dat niet willen of kunnen geloven. En dat vind ik jammer, want ik ben me er heus wel van bewust dat er een heleboel stellen zijn waarvan de sexuele voorkeur of avontuurlijkheid op sexueel vlak niet helemaal op elkaar aansluit en dat kan voor flinke spanningen in zo'n relatie zorgen. Maar wij kennen DIE spanningen dan weer niet, en daar ben ik blij om. Maar omdat onze sexuele voorkeuren wat buiten de standaard vallen lijkt men soms niet te willen geloven dat wij dit allebei echt leuk vinden, echt graag willen.
Iets anders
woensdag 10 juni 2009 om 15:17
quote:Babsjuh schreef op 10 juni 2009 @ 15:09:
Dan lijkt het er op dat ik de vraag niet goed begrijp: hoezo "wanneer is genoeg eindelijk genoeg?" en hoe past dat in mijn/onze sexuele voorkeur? Wat heeft dat te maken met BDSM/parenclubben/weetikveelwat?
Wat man en ik doen (en dus niet hoe vaak) is gegroeid in een relatie van inmiddels alweer ruim 10 jaar. Samen stappen gezet, dingen verkend, en niet omdat het zo nodig moest, niet omdat ik me schuldig voelde omdat mijn libido lager ligt (voel ik me bij vlagen wel, maar da's niet de reden van het stappen zetten/dingen verkennen) maar omdat onze nieuwsgierigheid en interesses nu eenmaal dicht bij elkaar liggen. Tja, ze bestaan kennelijk: stellen die elkaar niet hoeven te "dwingen" of overhalen om te swingen of aan BDSM te doen. Ik weet niet waar het vandaan komt, maar het lijkt soms of mensen dat niet willen of kunnen geloven. En dat vind ik jammer, want ik ben me er heus wel van bewust dat er een heleboel stellen zijn waarvan de sexuele voorkeur of avontuurlijkheid op sexueel vlak niet helemaal op elkaar aansluit en dat kan voor flinke spanningen in zo'n relatie zorgen. Maar wij kennen DIE spanningen dan weer niet, en daar ben ik blij om. Maar omdat onze sexuele voorkeuren wat buiten de standaard vallen lijkt men soms niet te willen geloven dat wij dit allebei echt leuk vinden, echt graag willen.
Als mijn vriend en ik weinig sex zouden hebben, maar hij werd wel fanatiek als we in een parenclub zouden zijn of zouden swingen, en sex met zijn tweeën op een normale manier zit er amper in, zou ik hem ook een koelkast vinden naar mij toe. En dan doen die zaken er zeker aan toe als we het over de kwantiteit hebben.
En ik noem het even normaal, niet over vallen svp.. ik bedoel dus gewoon sex zonder allerlei extra opties.
Dan lijkt het er op dat ik de vraag niet goed begrijp: hoezo "wanneer is genoeg eindelijk genoeg?" en hoe past dat in mijn/onze sexuele voorkeur? Wat heeft dat te maken met BDSM/parenclubben/weetikveelwat?
Wat man en ik doen (en dus niet hoe vaak) is gegroeid in een relatie van inmiddels alweer ruim 10 jaar. Samen stappen gezet, dingen verkend, en niet omdat het zo nodig moest, niet omdat ik me schuldig voelde omdat mijn libido lager ligt (voel ik me bij vlagen wel, maar da's niet de reden van het stappen zetten/dingen verkennen) maar omdat onze nieuwsgierigheid en interesses nu eenmaal dicht bij elkaar liggen. Tja, ze bestaan kennelijk: stellen die elkaar niet hoeven te "dwingen" of overhalen om te swingen of aan BDSM te doen. Ik weet niet waar het vandaan komt, maar het lijkt soms of mensen dat niet willen of kunnen geloven. En dat vind ik jammer, want ik ben me er heus wel van bewust dat er een heleboel stellen zijn waarvan de sexuele voorkeur of avontuurlijkheid op sexueel vlak niet helemaal op elkaar aansluit en dat kan voor flinke spanningen in zo'n relatie zorgen. Maar wij kennen DIE spanningen dan weer niet, en daar ben ik blij om. Maar omdat onze sexuele voorkeuren wat buiten de standaard vallen lijkt men soms niet te willen geloven dat wij dit allebei echt leuk vinden, echt graag willen.
Als mijn vriend en ik weinig sex zouden hebben, maar hij werd wel fanatiek als we in een parenclub zouden zijn of zouden swingen, en sex met zijn tweeën op een normale manier zit er amper in, zou ik hem ook een koelkast vinden naar mij toe. En dan doen die zaken er zeker aan toe als we het over de kwantiteit hebben.
En ik noem het even normaal, niet over vallen svp.. ik bedoel dus gewoon sex zonder allerlei extra opties.
woensdag 10 juni 2009 om 15:21
quote:Babsjuh schreef op 10 juni 2009 @ 14:19:
[...]
Parrrdon??!?? Omdat wij allebei "invalide" zijn zoals jij het noemt, mogen wij niet doen wat wij (WIJ dus, niet jij, niet de gemiddelde Nederlander, niet de gemiddelde "invalide" maar WIJ) leuk vinden? En wat heeft onze sexuele voorkeur met GENOEG te maken? Onze sexuele voorkeur en hoe wij daar invulling aan geven, heeft te maken met kwaliteit en zoals ik al eerder schreef: daar schort het in ONZE ogen niet aan. De kwantiteit, daar zijn we het niet altijd over eens.
Maar echt... ik krijg bij jouw post het gevoel dat "invaliden" maar blij moeten zijn met wat ze hebben/krijgen en niet mogen wensen/verlangen/werken aan meer... Bah...Natuurlijk mogen jullie doen wat jullie willen. Ik vraag me alleen af of je (en je man) wel realistisch bent. Als je alle twee lichamelijke beperkingen hebt moet je misschien gewoon accepteren dat je minder vaak seks hebt? Als de kwaliteit goed is, is de kwantiteit dan niet een beetje bijzaak?
[...]
Parrrdon??!?? Omdat wij allebei "invalide" zijn zoals jij het noemt, mogen wij niet doen wat wij (WIJ dus, niet jij, niet de gemiddelde Nederlander, niet de gemiddelde "invalide" maar WIJ) leuk vinden? En wat heeft onze sexuele voorkeur met GENOEG te maken? Onze sexuele voorkeur en hoe wij daar invulling aan geven, heeft te maken met kwaliteit en zoals ik al eerder schreef: daar schort het in ONZE ogen niet aan. De kwantiteit, daar zijn we het niet altijd over eens.
Maar echt... ik krijg bij jouw post het gevoel dat "invaliden" maar blij moeten zijn met wat ze hebben/krijgen en niet mogen wensen/verlangen/werken aan meer... Bah...Natuurlijk mogen jullie doen wat jullie willen. Ik vraag me alleen af of je (en je man) wel realistisch bent. Als je alle twee lichamelijke beperkingen hebt moet je misschien gewoon accepteren dat je minder vaak seks hebt? Als de kwaliteit goed is, is de kwantiteit dan niet een beetje bijzaak?
woensdag 10 juni 2009 om 15:29
woensdag 10 juni 2009 om 15:29
quote:HoiPippiLangkous schreef op 10 juni 2009 @ 15:01:
Ik snap wandaP wel. Niet omdat je invalide bent maar mijn vraag is wel, wanneer is genoeg eindelijk genoeg?Dat is ook wat ik bedoelde. Als de kwaliteit van je seksleven goed is zou ik niet zo'n punt maken van de kwantiteit. Als jij lichamelijke klachten hebt kan je man daar toch begrip voor opbrengen? Ik neem aan dat jij ook niet vraagt of hij wil neuken als hij een hoofdpijnbui heeft.
Ik snap wandaP wel. Niet omdat je invalide bent maar mijn vraag is wel, wanneer is genoeg eindelijk genoeg?Dat is ook wat ik bedoelde. Als de kwaliteit van je seksleven goed is zou ik niet zo'n punt maken van de kwantiteit. Als jij lichamelijke klachten hebt kan je man daar toch begrip voor opbrengen? Ik neem aan dat jij ook niet vraagt of hij wil neuken als hij een hoofdpijnbui heeft.
woensdag 10 juni 2009 om 15:35
quote:Reiger100 schreef op 10 juni 2009 @ 09:19:
Babsjuh, heb je er niet aan gedacht dat niet alleen jij, maar ook je man gekwetst kan zijn? Als ik aan mijn man zou vragen "neuken vanavond? " en hij zou antwoorden "nope, zit er niet in" dan zou ik me behoorlijk afgewezen voelen, zelfs al zou ik in eerste instantie een grapje gemaakt hebben. Je antwoord zou op mij in elk geval behoorlijk kil overgekomen zijn.
Maar vind je ' neuken vanavond?' ook niet een beetje kil overkomen dan? Een kille vraag leidt vaak tot een kil antwoord.
En wellicht dat die kille vraag voortkomt uit (kwantiteit) frustratie van hem, maar voer dáár dan een gesprek over (en/of a accepteren dat je partner een lager libido heeft) in plaats van je geliefde een koelkast te noemen en geirriteerd te reageren als je partner aangeeft dit (mi terecht) geen leuke opmerking te vinden.
TO, aangezien je schrijft dat het om de kwantiteit gaat, hoe groot is dat verschil tussen jullie dan?
Babsjuh, heb je er niet aan gedacht dat niet alleen jij, maar ook je man gekwetst kan zijn? Als ik aan mijn man zou vragen "neuken vanavond? " en hij zou antwoorden "nope, zit er niet in" dan zou ik me behoorlijk afgewezen voelen, zelfs al zou ik in eerste instantie een grapje gemaakt hebben. Je antwoord zou op mij in elk geval behoorlijk kil overgekomen zijn.
Maar vind je ' neuken vanavond?' ook niet een beetje kil overkomen dan? Een kille vraag leidt vaak tot een kil antwoord.
En wellicht dat die kille vraag voortkomt uit (kwantiteit) frustratie van hem, maar voer dáár dan een gesprek over (en/of a accepteren dat je partner een lager libido heeft) in plaats van je geliefde een koelkast te noemen en geirriteerd te reageren als je partner aangeeft dit (mi terecht) geen leuke opmerking te vinden.
TO, aangezien je schrijft dat het om de kwantiteit gaat, hoe groot is dat verschil tussen jullie dan?
woensdag 10 juni 2009 om 15:48
quote:HoiPippiLangkous schreef op 10 juni 2009 @ 15:39:
Nou dan zij wij al 17 jaar 'een beetje kil'. Wij zeggen ook weleens 'kom, we gaan neuken' om dan de daad bij het woord te voegen. Niet romantisch, wel lachen Dat hoeft inderdaad niet kil te zijn en is ook lachen, maar als mijn vriend (al dan niet door lichamelijke beperking) een lager libido zou hebben en als ik weet dat hij zich daar (zoals TO) wel eens schuldig over voelt, zou ik toch op een andere manier laten blijken dat ik zin heb dan te zeggen 'neuken vanavond?' en opmerkingen te maken als 'koelkast'.........
Nou dan zij wij al 17 jaar 'een beetje kil'. Wij zeggen ook weleens 'kom, we gaan neuken' om dan de daad bij het woord te voegen. Niet romantisch, wel lachen Dat hoeft inderdaad niet kil te zijn en is ook lachen, maar als mijn vriend (al dan niet door lichamelijke beperking) een lager libido zou hebben en als ik weet dat hij zich daar (zoals TO) wel eens schuldig over voelt, zou ik toch op een andere manier laten blijken dat ik zin heb dan te zeggen 'neuken vanavond?' en opmerkingen te maken als 'koelkast'.........
woensdag 10 juni 2009 om 15:50
quote:wanda_p schreef op 10 juni 2009 @ 15:29:
[...]
Dat is ook wat ik bedoelde. Als de kwaliteit van je seksleven goed is zou ik niet zo'n punt maken van de kwantiteit. Als jij lichamelijke klachten hebt kan je man daar toch begrip voor opbrengen? Ik neem aan dat jij ook niet vraagt of hij wil neuken als hij een hoofdpijnbui heeft.Verder helemaal eens met Wanda en Pippi.
[...]
Dat is ook wat ik bedoelde. Als de kwaliteit van je seksleven goed is zou ik niet zo'n punt maken van de kwantiteit. Als jij lichamelijke klachten hebt kan je man daar toch begrip voor opbrengen? Ik neem aan dat jij ook niet vraagt of hij wil neuken als hij een hoofdpijnbui heeft.Verder helemaal eens met Wanda en Pippi.
woensdag 10 juni 2009 om 16:21
woensdag 10 juni 2009 om 16:28
quote:CharlotteC schreef op 10 juni 2009 @ 15:35:
[...]
"Maar vind je ' neuken vanavond?' ook niet een beetje kil overkomen dan? "
Niet noodzakelijk, dat hangt van de context en de toon/lichaamstaal af.
Ik zou het zelf ook wel eens op die manier (schertsend dus) aan mijn man durven te vragen, of hij aan mij. Maar bij ons is het geen beladen onderwerp, vandaar dat we er niets achter zouden zoeken.
Als de man van het zo formuleert, kan er van alles aan de hand zijn, bijvoorbeeld:
- Het kan puur een badinerende manier zijn om te vragen of TO vanavond met hem wil vrijen (en dan krijgt hij door haar antwoord het deksel op de neus en is gekwetst en uit dat door een inderdaad kwestende opmerking terug te maken - wat uiteraard ook niet goed is).
- Het kan een beetje een cynische manier om aan te geven dat hij vragende partij is (en dus de underdog) en in dat geval zit hem dus iets niet lekker en moet TO daar voorzichtig mee omgaan (het kan heel gevoelig liggen als je door je partner steeds afgewezen wordt, ik heb dat zelf ervaren in mijn eerste huwelijk).
Voor ons buitenstaanders is de context en de toon moeilijk te beoordelen. Maar ik wilde alleen maar aangeven dat de man van TO misschien ook gekwetst was.
"Een kille vraag leidt vaak tot een kil antwoord. "
Een kille vraag geeft aan dat er een probleem is, en een kil antwoord daarop maakt het probleem alleen maar groter. Overigens zei TO dat ze het zelf als een grapje opvatte, en niet als een kille vraag.
"En wellicht dat die kille vraag voortkomt uit (kwantiteit) frustratie van hem, maar voer dáár dan een gesprek over (en/of a accepteren dat je partner een lager libido heeft) in plaats van je geliefde een koelkast te noemen en geirriteerd te reageren als je partner aangeeft dit (mi terecht) geen leuke opmerking te vinden."
Mee eens, maar dat geldt voor TO ook. Wat ik hiervoor al zei: als je vindt dat je partner een kille vraag stelt, geeft dat aan dat er een probleem is en dat maak je door een kil antwoord alleen maar erger.
Als ik TO was, zou ik naar mijn man toegaan en hem voorstellen om wederzijds oprechte excuses aan te bieden.
[...]
"Maar vind je ' neuken vanavond?' ook niet een beetje kil overkomen dan? "
Niet noodzakelijk, dat hangt van de context en de toon/lichaamstaal af.
Ik zou het zelf ook wel eens op die manier (schertsend dus) aan mijn man durven te vragen, of hij aan mij. Maar bij ons is het geen beladen onderwerp, vandaar dat we er niets achter zouden zoeken.
Als de man van het zo formuleert, kan er van alles aan de hand zijn, bijvoorbeeld:
- Het kan puur een badinerende manier zijn om te vragen of TO vanavond met hem wil vrijen (en dan krijgt hij door haar antwoord het deksel op de neus en is gekwetst en uit dat door een inderdaad kwestende opmerking terug te maken - wat uiteraard ook niet goed is).
- Het kan een beetje een cynische manier om aan te geven dat hij vragende partij is (en dus de underdog) en in dat geval zit hem dus iets niet lekker en moet TO daar voorzichtig mee omgaan (het kan heel gevoelig liggen als je door je partner steeds afgewezen wordt, ik heb dat zelf ervaren in mijn eerste huwelijk).
Voor ons buitenstaanders is de context en de toon moeilijk te beoordelen. Maar ik wilde alleen maar aangeven dat de man van TO misschien ook gekwetst was.
"Een kille vraag leidt vaak tot een kil antwoord. "
Een kille vraag geeft aan dat er een probleem is, en een kil antwoord daarop maakt het probleem alleen maar groter. Overigens zei TO dat ze het zelf als een grapje opvatte, en niet als een kille vraag.
"En wellicht dat die kille vraag voortkomt uit (kwantiteit) frustratie van hem, maar voer dáár dan een gesprek over (en/of a accepteren dat je partner een lager libido heeft) in plaats van je geliefde een koelkast te noemen en geirriteerd te reageren als je partner aangeeft dit (mi terecht) geen leuke opmerking te vinden."
Mee eens, maar dat geldt voor TO ook. Wat ik hiervoor al zei: als je vindt dat je partner een kille vraag stelt, geeft dat aan dat er een probleem is en dat maak je door een kil antwoord alleen maar erger.
Als ik TO was, zou ik naar mijn man toegaan en hem voorstellen om wederzijds oprechte excuses aan te bieden.
woensdag 10 juni 2009 om 16:30
quote:wuiles schreef op 10 juni 2009 @ 16:21:
De vraag "Wie van ons ziet het verkeerd?" veronderstelt dat één van jullie gelijk zou hebben en de ander niet. Het lijkt me dat jullie het allebei niet handig hebben aangepakt. De vraag is nu of je het samen kunt oplossen zonder hem hier nog jaren aan te gaan herinneren.Daar ben ik het helemaal mee eens.
De vraag "Wie van ons ziet het verkeerd?" veronderstelt dat één van jullie gelijk zou hebben en de ander niet. Het lijkt me dat jullie het allebei niet handig hebben aangepakt. De vraag is nu of je het samen kunt oplossen zonder hem hier nog jaren aan te gaan herinneren.Daar ben ik het helemaal mee eens.
