Relaties
alle pijlers
Zijn Koerdische moeder accepteert mij niet
zondag 6 september 2009 om 18:37
Hallo!
Ik ben echt ten einde raad. Sinds 4 maanden woon ik in Turkije, en ik ontmoet de liefde van m'n leven. Een koerd. Het was van beide kanten liefde op het eerste gezicht. Hij heeft een grote familie, 11 broers en 2 zussen. 3 van Z'n broers en hij zijn hier een restaurant begonnen een jaar of 10 geleden, wat andere broers zijn gaan studeren en weer andere zijn ook restaurants begonnen. Z'n moeder woont met z'n zussen in een dorp in het oosten van Turkije. Mijn vriend woont hier met z'n broers samen en 2 van z'n broers zijn getrouwd en hebben kinderen, ze wonen met zijn allen in een huis. Ik heb een appartementje voor mezelf en hij brengt heel veel tijd bij me door. De bedoeling was, om van de winter naar het dorp te gaan om me aan zijn moeder voor te stellen. Hij zou eerst gaan, over mij vertellen en dat kon ik ook komen. Ze weet wel wat van ons af, maar geen details. Ze broer stond van de week op de stoep bij hun thuis en mijn vriend was bij mij. Ze broer was er maar 1 avondje vanwege z'n werk en heeft m'n vriend dus niet gezien. Dit heeft hij aan ze moeder verteld, dat mijn vriend niet meer thuis woont, en dat hij alleen nog maar aan mij denkt en niet aan zijn familie. Zijn moeder belde mijn vriend op en verbood hem om met mij om te gaan, anders had ze geen zoon meer. Sindsdien wil ze niet meer met hem praten. Puur om het feit dat ik Europese ben en zoals hun het zeggen, Europese meisjes zijn vies. Ze accepteert het absoluut niet, maar ik wil het er niet bij laten zitten. Mijn vriend heeft vandaag al ze broers gebeld en ze hebben allemaal gezegd dat het onmogelijk is, dat we samen zijn en uiteindelijk ooit willen trouwen. Wij willen elkaar absoluut niet kwijt, maar hij wil ze familie ook niet kwijt. Familie is het allerbelangrijkste in deze cultuur. Ik weet echt niet wat we moeten doen, me vriend zegt tegen me, ga terug naar Nederland en vergeet me. Ik kan het niet, hij is de ware ik weet het en voel het aan alles. En hij heeft hetzelfde maar hij kan ook ze familie niet kwijt raken. Wat kunnen we doen, want ze familie is heel duidelijk geweest over dit. Hij raakt ze kwijt als we samen blijven...
Ik ben echt ten einde raad. Sinds 4 maanden woon ik in Turkije, en ik ontmoet de liefde van m'n leven. Een koerd. Het was van beide kanten liefde op het eerste gezicht. Hij heeft een grote familie, 11 broers en 2 zussen. 3 van Z'n broers en hij zijn hier een restaurant begonnen een jaar of 10 geleden, wat andere broers zijn gaan studeren en weer andere zijn ook restaurants begonnen. Z'n moeder woont met z'n zussen in een dorp in het oosten van Turkije. Mijn vriend woont hier met z'n broers samen en 2 van z'n broers zijn getrouwd en hebben kinderen, ze wonen met zijn allen in een huis. Ik heb een appartementje voor mezelf en hij brengt heel veel tijd bij me door. De bedoeling was, om van de winter naar het dorp te gaan om me aan zijn moeder voor te stellen. Hij zou eerst gaan, over mij vertellen en dat kon ik ook komen. Ze weet wel wat van ons af, maar geen details. Ze broer stond van de week op de stoep bij hun thuis en mijn vriend was bij mij. Ze broer was er maar 1 avondje vanwege z'n werk en heeft m'n vriend dus niet gezien. Dit heeft hij aan ze moeder verteld, dat mijn vriend niet meer thuis woont, en dat hij alleen nog maar aan mij denkt en niet aan zijn familie. Zijn moeder belde mijn vriend op en verbood hem om met mij om te gaan, anders had ze geen zoon meer. Sindsdien wil ze niet meer met hem praten. Puur om het feit dat ik Europese ben en zoals hun het zeggen, Europese meisjes zijn vies. Ze accepteert het absoluut niet, maar ik wil het er niet bij laten zitten. Mijn vriend heeft vandaag al ze broers gebeld en ze hebben allemaal gezegd dat het onmogelijk is, dat we samen zijn en uiteindelijk ooit willen trouwen. Wij willen elkaar absoluut niet kwijt, maar hij wil ze familie ook niet kwijt. Familie is het allerbelangrijkste in deze cultuur. Ik weet echt niet wat we moeten doen, me vriend zegt tegen me, ga terug naar Nederland en vergeet me. Ik kan het niet, hij is de ware ik weet het en voel het aan alles. En hij heeft hetzelfde maar hij kan ook ze familie niet kwijt raken. Wat kunnen we doen, want ze familie is heel duidelijk geweest over dit. Hij raakt ze kwijt als we samen blijven...
maandag 7 september 2009 om 10:42
Je zit in een hele moeilijke situatie. Het voelt vreselijk dat andere mensen die jou helemaal niet kennen, jou lot bepalen. Ook ik ken de turkse cultuur van nabij en als je dit voort wilt zetten heb je een hele lange adem nodig, en dan zul je nog niet weten wat de uitkomst is. Tatlitatli beschrijft de turkse cultuur enorm goed, dus dat ga ik niet herhalen. Wel wil ik mijn eigen ervaring met je delen. Ik ben inmiddels al weer 5 jaar samen met een turkse man ( heb hem daar leren kennen, sinds twee jaar woont hij in nederland, vorig jaar zijn we getrouwd). Afgelopen zomer heb ik voor het eerst mijn schoonouders ontmoet! Waarom na zo'n lange tijd? Omdat zijn ouders er moeite mee hadden dat hij een relatie met mij had. Niet om het leeftijdsverschil tussen ons, niet om het feit dat ik geen moslim ben, niet omdat ik westers ben, maar omdat ik een gescheiden vrouw was met twee kinderen. Daar wordt in de turkse cultuur (soms) nogal raar tegen aan gekeken. En ik begreep zelf ook wel dat ik geen ideaal schoondochter materiaal was. Mijn man heeft er steeds voor gestreden dat hij een relatie met mij kon hebben, en tevens de relatie met zijn ouders kon behouden. Wij hebben dus nooit iets geforceerd, en gewoon gewacht tot zijn ouders er klaar voor waren om mij te ontmoeten. Als hij na 4 maanden wel de boel geforceerd had, dan waren wij nu niet meer bij elkaar want dan hadden zijn ouders de relatie gelijk afgekeurd en hun oordeel uitgesproken. Mijn man had dan de keuze moeten maken tussen mij en zijn ouders, en wij wilden allebei niet in die situatie komen. Manlief heeft altijd gezegd dat het goed zou komen, maar dat het veel tijd zou vergen. Hij is ondertussen gewoon zijn gang gegaan, en op een gegeven moment naar Nederland gekomen. Zijn ouders wisten van onze relatie en ook dat we serieus waren. Wel heb ik de afgelopen 5 jaar kennis gemaakt met zijn broers, die allemaal erg positief over mij waren en dit ook aan zijn ouders doorgaven. Maar ik krijg niet de indruk dat zijn broers achter jullie relatie staan??
Af en toe vond ik het heel erg moeilijk om met iemand een relatie te hebben zonder zijn ouders te kennen, maar het kon gewoon niet anders. In mei zijn we voor het eerst naar zijn dorp geweest en heb ik zijn ouders ontmoet. Het was een hele fijne en warme ontmoeting en ik hoor er nu helemaal bij. Zijn vader vertelde me dat ik nu als een dochter voor hem was. Ik ben blij dat wij deze situatie met de nodige tact en met respect naar zijn ouders toe hebben aangepakt. En voordat je nu blij wordt van een verhaal met een positieve uitkomst: dit zijn mensen uit het zuiden van turkije. De zoons hebben allemaal gestudeerd, vader leest iedere dag de krant en weet wat er in de wereld te koop is. Er is echt een enorm groot verschil tussen het zuiden van turkije en oost turkije! Het lijken wel twee compleet verschillende landen af en toe. En Koerden en Turken zijn ook echt heel anders. Misschien moeten jullie gewoon eens met zijn tweetjes daar naar toe gaan( ja, is moeilijk je reist niet zo even naar Oost Turkije- moeilijk maar niet onmogelijk) zodat jij kunt zien waar hij vandaan komt. Vergis je niet in de levensomstandigheden die daar heersen, dat is niet te vergelijken met de turkse badplaatsen. Wij hebben toen ook een reisje gemaakt naar de omgeving waar hij vandaan kwam en dat was echt een eye-opener voor mij. Ik begreep ineens veel beter waarom sommige dingen moeilijk lagen. Maar hij komt uit een familie waarin men zelf de partner mag kiezen. In veel plaatsen in Turkije is dat nog steeds niet het geval, en zeker niet in Oost Turkije. Ik ken een vrouw die in dezelfde situatie als jou zat. Schoonmoeder dreigde ook het contact te verbreken, en zoon hield voet bij stuk. Op een gegeven nam moeders toch weer contact op met zoon, omdat ze een voorstel had. Zoon moest maar fijn met een meisje uit het dorp trouwen, daar kon hij dan in de winter mee wonen. In de zomer, als hij in het toerisme moest werken, dan kon hij wel bij zijn nederlandse vriendin wonen en daar een relatie mee hebben!!!! Jij kunt wel keihard roepen dat je wilt vechten, maar soms is er niets om voor te vechten en dit ga je echt verliezen. En dan kennen jullie elkaar nog maar 4 maanden. Ik vind eerlijk gezegd wel dat jullie allebei een beetje hard van stapel lopen en dat je geen rekening houdt met de turkse cultuur. Misschien moet je gewoon maar eens genieten van elkaar, zonder aan de verre toekomst te denken. Leer eerst elkaar en het land maar eens wat beter kennen. Ook krijg ik uit je bericht een beetje de indruk dat jij de strijd aan wilt gaan met zijn familie. Maar dat is toch helemaal jou plek niet. Dat is toch iets wat hij moet doen, en misschien ook niet nu maar op een veel later tijdstip. Ik wens jullie beide heel veel wijsheid toe.
Af en toe vond ik het heel erg moeilijk om met iemand een relatie te hebben zonder zijn ouders te kennen, maar het kon gewoon niet anders. In mei zijn we voor het eerst naar zijn dorp geweest en heb ik zijn ouders ontmoet. Het was een hele fijne en warme ontmoeting en ik hoor er nu helemaal bij. Zijn vader vertelde me dat ik nu als een dochter voor hem was. Ik ben blij dat wij deze situatie met de nodige tact en met respect naar zijn ouders toe hebben aangepakt. En voordat je nu blij wordt van een verhaal met een positieve uitkomst: dit zijn mensen uit het zuiden van turkije. De zoons hebben allemaal gestudeerd, vader leest iedere dag de krant en weet wat er in de wereld te koop is. Er is echt een enorm groot verschil tussen het zuiden van turkije en oost turkije! Het lijken wel twee compleet verschillende landen af en toe. En Koerden en Turken zijn ook echt heel anders. Misschien moeten jullie gewoon eens met zijn tweetjes daar naar toe gaan( ja, is moeilijk je reist niet zo even naar Oost Turkije- moeilijk maar niet onmogelijk) zodat jij kunt zien waar hij vandaan komt. Vergis je niet in de levensomstandigheden die daar heersen, dat is niet te vergelijken met de turkse badplaatsen. Wij hebben toen ook een reisje gemaakt naar de omgeving waar hij vandaan kwam en dat was echt een eye-opener voor mij. Ik begreep ineens veel beter waarom sommige dingen moeilijk lagen. Maar hij komt uit een familie waarin men zelf de partner mag kiezen. In veel plaatsen in Turkije is dat nog steeds niet het geval, en zeker niet in Oost Turkije. Ik ken een vrouw die in dezelfde situatie als jou zat. Schoonmoeder dreigde ook het contact te verbreken, en zoon hield voet bij stuk. Op een gegeven nam moeders toch weer contact op met zoon, omdat ze een voorstel had. Zoon moest maar fijn met een meisje uit het dorp trouwen, daar kon hij dan in de winter mee wonen. In de zomer, als hij in het toerisme moest werken, dan kon hij wel bij zijn nederlandse vriendin wonen en daar een relatie mee hebben!!!! Jij kunt wel keihard roepen dat je wilt vechten, maar soms is er niets om voor te vechten en dit ga je echt verliezen. En dan kennen jullie elkaar nog maar 4 maanden. Ik vind eerlijk gezegd wel dat jullie allebei een beetje hard van stapel lopen en dat je geen rekening houdt met de turkse cultuur. Misschien moet je gewoon maar eens genieten van elkaar, zonder aan de verre toekomst te denken. Leer eerst elkaar en het land maar eens wat beter kennen. Ook krijg ik uit je bericht een beetje de indruk dat jij de strijd aan wilt gaan met zijn familie. Maar dat is toch helemaal jou plek niet. Dat is toch iets wat hij moet doen, en misschien ook niet nu maar op een veel later tijdstip. Ik wens jullie beide heel veel wijsheid toe.
maandag 7 september 2009 om 22:15
quote:Pluta schreef op 07 september 2009 @ 10:13:
Toch heb ik het idee dat dit minder speelt bij autochtone ouders. Zijn toch over het algemeen wat ruimdenkender. Mijn moeder in ieder geval wel. Die heeft zich bijvoorbeeld verdiept in de Islam om te weten wat het ongeveer inhoudt. Voor jou is het natuurlijk wel super dat het goed is afgelopen. Het kan dus wel...
... bij jouw moeder.
Maar je zal de Wilders stemmers de kost moeten geven.
Of ouders die het boek Not without my daughter geven aan hun dochter. Op hun trouwdag ofzo.
Of familie die nooit ophouden met je partner Die Turk te noemen.
Of de buren die als grapje een gordijn omslaan alsof het een hoofddoek is, of nooit ophouden gebroken Nederlands te praten.
Enz enz enz.
Omdat wij gewend zijn aan die zg grapjes en goede bedoelingen , wil het nog niet zeggen dat autochtonen minder erg zijn.
Misschien is het juist makkelijker als er vanuit de familie vanaf de eerste seconde duidelijk geroepen wordt dat ze je niet moeten.
Toch heb ik het idee dat dit minder speelt bij autochtone ouders. Zijn toch over het algemeen wat ruimdenkender. Mijn moeder in ieder geval wel. Die heeft zich bijvoorbeeld verdiept in de Islam om te weten wat het ongeveer inhoudt. Voor jou is het natuurlijk wel super dat het goed is afgelopen. Het kan dus wel...
... bij jouw moeder.
Maar je zal de Wilders stemmers de kost moeten geven.
Of ouders die het boek Not without my daughter geven aan hun dochter. Op hun trouwdag ofzo.
Of familie die nooit ophouden met je partner Die Turk te noemen.
Of de buren die als grapje een gordijn omslaan alsof het een hoofddoek is, of nooit ophouden gebroken Nederlands te praten.
Enz enz enz.
Omdat wij gewend zijn aan die zg grapjes en goede bedoelingen , wil het nog niet zeggen dat autochtonen minder erg zijn.
Misschien is het juist makkelijker als er vanuit de familie vanaf de eerste seconde duidelijk geroepen wordt dat ze je niet moeten.
dinsdag 8 september 2009 om 12:15
Ja, hij heeft de knoop doorgehakt, er viel niets meer tegen te doen. Ze broer was zelfs al bezig om een ticket voor me te boeken naar Nederland, slaat werkelijk nergens op, want ik ga echt niet weg omdat hun het willen. Maar ja me ex kan niets meer doen, er valt niet tegenin te gaan, anders sturen ze m terug naar het dorp, en komtie er niet meer vandaan... Kben helemaal kapot
dinsdag 8 september 2009 om 13:05
Wat vind ik dit erg voor je. Heb je al wel vrienden daar waar je je verdriet bij kwijt kunt? Dat hoop ik maar voor je. Het is zo ontzettend onrechtvaardig, ook voor hem. Jij wordt negatief beoordeeld door zijn moeder, een vrouw die jou niet eens kent.
Is zijn familie gelovig? Misschien dat hij de situatie voor kan leggen aan een imam of een hoja( ik weet niet of je dat zo schrijft) en dat die een goed woordje kan doen bij zijn moeder. Soms schijnt dat te helpen.Hij heeft er trouwens wel goed aan gedaan om aan de relatie een eind te maken als hij weet dat het uiteindelijk toch niet kan/mag. Hij had je ook een aantal jaren aan het lijntje kunnen houden en pas als er een bruid voor hem gevonden was de relatie met jou verbreken.
Ik wens je in ieder geval heel veel sterkte met je verdriet.
Is zijn familie gelovig? Misschien dat hij de situatie voor kan leggen aan een imam of een hoja( ik weet niet of je dat zo schrijft) en dat die een goed woordje kan doen bij zijn moeder. Soms schijnt dat te helpen.Hij heeft er trouwens wel goed aan gedaan om aan de relatie een eind te maken als hij weet dat het uiteindelijk toch niet kan/mag. Hij had je ook een aantal jaren aan het lijntje kunnen houden en pas als er een bruid voor hem gevonden was de relatie met jou verbreken.
Ik wens je in ieder geval heel veel sterkte met je verdriet.
dinsdag 8 september 2009 om 13:33
Echte vrienden kan ik ze niet noemen, maar vriendinnen in Nederland kennen de situatie en ze steunen me wel, al is t klote dat ze niet ff langs kunnen komen! Dus over het algemeen probeer ik het zelf te doen, zal veel alleen zijn de aankomende tijd, maar het is niet anders. Ja het is vreselijk dat ik bij voorbaat al negatief beoordeeld word, en dat de rest van de broers ook niet kunnen helpen, volgens mij zijn ze als de dood voor moeder. Ze accepteerd zelfs niet eens een turkse, dus laat staan dat ze mij ooit zal accepteren, ja dan houd het toch wel op. Over de imam heb ik ook nagedacht en ik weet zeker dat ze er naar zal luisteren, maar het feit dat ik sowieso niet gelovig ben, zal de imam ook niet aanspreken om mij te helpen. Me ex heeft gister een 'knop' omgezet en z'n gevoel uitgeschakeld en toen was het over. En nu is ie weg.. Als hij een andere oplossing had geweten, waren we er zeker uitgekomen, maar wat we ook zouden proberen, het einde zal altijd hetzelfde blijven.. Het is vreselijk deze 'onmogelijke liefde'
zaterdag 12 september 2009 om 14:59
Kim, hoe is het nu met je? Heb je je ex nog gezien of gesproken sinds hij de relatie heeft beeindigd? Ik kan me voorstellen dat als je verliefd bent op elkaar en het kan om wat voor reden dan ook niets worden, maar je woont wel in dezelfde plaats dat het moeilijk is om helemaal geen contact meer te hebben
dinsdag 15 september 2009 om 22:00
dinsdag 15 september 2009 om 23:28
Ik snap het niet zo goed, je doet net alsof je hem niet ziet? Je zei zelf dat jullie samen oud wilden worden, dat het gevoel zo diep zat? Ik snap dan niet hoe het zomaar ineens over kan zijn. Helemaal naar 0,0 contact. Heb je het nog wel af kunnen sluiten door met hem een soort van exit-gesprek te voeren of niet? Anders lijkt het mij, als ik naar mezelf kijk dan, heel erg lastig om het af te sluiten...
Wens je heel veel sterkte toe in ieder geval!
Wens je heel veel sterkte toe in ieder geval!
woensdag 16 september 2009 om 09:32
Ja we hebben zeker een exit gesprek gehad, was echt heel moeilijk, maar ik wilde het wel zo, anders kan ik het zelf ook niet afsluiten.
Inderdaad, ik begrijp ook nog steeds niet dat het ineens helemaal over kan zijn, maar zodra er weer contact komt tussen ons, krijgt hij problemen, met broers en z'n moeder...
Inderdaad, ik begrijp ook nog steeds niet dat het ineens helemaal over kan zijn, maar zodra er weer contact komt tussen ons, krijgt hij problemen, met broers en z'n moeder...
woensdag 16 september 2009 om 09:55
Ik heb niet alles gelezen, dus misschien staat het al ergens uitgelegd. Maar hoe kan het, dat je dit niet hebt zien aankomen? Je kent iemand en zijn situatie toch enigszins, wanneer je besluit een leven te gaan delen, of wanneer je huis en haard achterlaat voor iemand? Dit soort kluwen-families (waarin mensen, wat ze ook zeggen, onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn en blijven) zie je vooral (juist) in Turkije. Hij moet geweten hebben (en jij dus ook) dat zijn moeder het nooit zou accepteren, hebben jullie daar ooit over gesproken samen? Hoe hadden jullie je precies voorbereid hierop? Dit soort principes zitten zo diep, die kun en mag je niet met een korrel zout nemen. Het is bijna hetzelfde als vallen voor een homo en denken: het loopt wel los, of hij draait wel bij, of de natuur past zich wel aan.
Iets wat vier dagen bloedt en niet doodgaat is niet te vertrouwen.
woensdag 16 september 2009 om 11:46
@ VC: Ze verhuisde daarheen, en toen kende ze hem nog niet
@ Kim: Nogmaals: vind het echt heel klote voor je. En misschien moet je maar zo denken dat je zo een slappeling beter kwijt dan rijk kunt zijn als hij niet eens tegen zn moeder in durft te gaan mbt jullie relatie. Ik zou dat ticket aangepakt hebben en verscheurd hebben. Is hij toch weer wat geld kwijt, die broer. Hoe durft hij. Dus jij moet maar uit Turkije vertrekken omdat het over is? Ja daaaaag gewoon lekker je ding blijven doen hoor!
@ Kim: Nogmaals: vind het echt heel klote voor je. En misschien moet je maar zo denken dat je zo een slappeling beter kwijt dan rijk kunt zijn als hij niet eens tegen zn moeder in durft te gaan mbt jullie relatie. Ik zou dat ticket aangepakt hebben en verscheurd hebben. Is hij toch weer wat geld kwijt, die broer. Hoe durft hij. Dus jij moet maar uit Turkije vertrekken omdat het over is? Ja daaaaag gewoon lekker je ding blijven doen hoor!
vrijdag 18 september 2009 om 22:31
Ja ik heb ook verteld dat zodra hij met een ticket aan zou komen dat ik ermee naar ze broer zou gaan en het voor zijn neus zou verscheuren. Niets meer van gehoord verder.
Ik ga zeker niet weg hier en blijf me ding doen ondanks wat die hele familie ervan vind en als ze hem weg willen sturen omdat ik hier ben, dan doen ze dat maar!
Ik ga zeker niet weg hier en blijf me ding doen ondanks wat die hele familie ervan vind en als ze hem weg willen sturen omdat ik hier ben, dan doen ze dat maar!
donderdag 18 februari 2010 om 22:26
Hey Kim,
Ik zie nu pas dit topic. Heel vervelende situatie. Hoe gaat het nu met je? Woon je nog steeds in Turkije? In welke plaats, als ik vragen mag? (woon ook in TR, vandaar)
Ben je een beetje over je liefdesverdriet heen? Heb je nog contact gehad met je ex? Heeft hij nog eens contact met jou opgenomen om te vragen hoe het nu met jou gaat?
Ik wens je alle goeds.
Ik zie nu pas dit topic. Heel vervelende situatie. Hoe gaat het nu met je? Woon je nog steeds in Turkije? In welke plaats, als ik vragen mag? (woon ook in TR, vandaar)
Ben je een beetje over je liefdesverdriet heen? Heb je nog contact gehad met je ex? Heeft hij nog eens contact met jou opgenomen om te vragen hoe het nu met jou gaat?
Ik wens je alle goeds.
