Zo ontzettend eenzam

26-11-2020 22:15 38 berichten
Hallo allemaal,

Tijdje afwezig geweest.. maar ik moet het ergens van me af schrijven.

Ik ben nu een tijdje gestopt met serieus daten ( heb 2 vaste scharrels en dat is goed zo).

Ik heb mijn werk nog gewoon (buiten de deur) en ik sport nog en heb mijn zoontje.
Genoeg te doen nog, ondanks de corona dus!

Zeker.. maar veel avonden thuis alleen zitten is zwaar, en het erge is..

Mijn vriendinnen kregen lovers, net na de zomer, sindsdien hadden ze geen tijd meer om af te spreken, en al het contact komt vanaf mij.

Paar weken geleden laten weten dat het niet goed met me gaat, ik heb moeite met het zoveel alleen zijn, er niet echt op uit kunnen gaan etc.
Ik heb een historie met depressie, zelfs op de paaz gezeten jaren terug.

Op een gegeven moment dacht ik, ik stop zelf is met contact zoeken, omdat alles uit mij kwam, en je raadt het al..inmiddels heb ik ze 3 weken niet gehoord, geen appje niks!
En ik heb het echt moeilijk.. ik begin steeds dieper te zakken en me ellendig te voelen, gelukkig herken ik de gevoelens zelf als het echt de verkeerde kant op gaat, en dat is nu niet het geval.

Ik ben sterk, en zal ook nooit zomaar breken.. ik zeg dus tegen vriendinnen, mijn ouders en collega's dat het niet goed gaat, en ik het enorm zwaar heb.
De enige respons die ik krijg is, snap ik..het is ook een moeilijke tijd.

En nu heb ik besloten er dan maar echt helemaal alleen doorheen te komen (met mijn kleine mannetje natuurlijk), maar dat ik niemand heb om even alles eruit te laten is moeilijk..

Dus hier ben ik dan...

Dit is ook de reden waarom ik voorlopig niet date, ik ben op dit moment niet de persoon die ik normaal ben en wil zijn, en kan nu even een ander niet geven wat die verdiend, ik kan het mezelf al niet..

Meer jeetje..wat is dit moeilijk...
Alle reacties Link kopieren
Maar je zegt wel twee scharrels te hebben. Zie je die ook niet meer ?
Af en toe, niet iedere week..

Eentje worsteld ook heel erg met zichzelf dus die al 3 weken niet gezien, de andere is druk.

Aangezien ik ook grotere deel van de week met een kind zit, blijven er niet veel avonden over om af te spreken met de scharrels, en die hebben niet altijd maar tijd als ik roep haha :)
Alle reacties Link kopieren
Gewoon hier schrijven en kletsen.
En van mij een :hug:
Alle reacties Link kopieren
Ach wat rot, dikke knuffel vanaf hier. Tip: geef je vrienden duidelijk aan wat je nodig hebt. Dus niet “ik heb het zwaar”, maar “zou je wat vaker willen bellen? Ik heb meer contact nodig”.

Heel veel mensen leggen namelijk niet de link van de klacht (“eenzaam”) naar dat ze daar iets mee moeten of kunnen doen. Dus vraag wat je nodig hebt. Kan even een drempel zijn, maar je zult merken dat mensen het dan gaan geven.

Succes he!!
Heb je zo'n slechte relatie met jezelf dat je je alleen niet kunt vermaken?

Ik heb iemand een heel leven gekend die altijd maar de aandacht zocht en nooit eens alleen kon zijn en als ze dat wel was dan liep ze tegen zichzelf te kletsen.
Ik ben tot de conclusie gekomen dat als het zo met je gesteld is er iets fundamenteel mis is met hoe je tegen jezelf aankijkt en er geen sprake is van enige zelfliefde. Het lijkt me zinnig om daar eens mee aan de slag te gaan en daardoor wat dichter bij jezelf te komen te staan, want als je altijd anderen nodig hebt om je goed te voelen dan vraagt dat om situaties waar je nu in zit.

Breng eens een bezoek aan de praktijkondersteuner van je huisarts en vraag daar of er iets voor je gedaan kan worden, in de vorm van een coach ofzo. Gesprekken met de praktijkondersteuner kunnen ook al van betekenis zijn.
Miss een vriendin of familie uitnodigen voor iets leuks? Coronaproof uiteraard. Is er iets wat je leuk zou vinden om te doen? Mijn schoonmoeder is alleen en zij vertelde onlangs dat ze ook merkte dat ze toch echt zelf heel actief moet zijn met mensen uitnodigen en die vinden dat vervolgens hartstikke leuk. Maar zitten anders idd ook prima met hun man op de bank. Schoonma heeft verschillende clubjes en vriendinnen om zich heen verzameld. En doet ook nieuwe vriendschappen op. Ze ‘gebruikt’ deze mensen eigenlijk soort van als gezelschap, als je het negatief bekijkt. Ik denk wel dat je het ook gezellig en positief moet proberen te maken dan. Een stortvloed van negativiteit zitten de meeste mensen niet op te wachten, al kan je natuurlijk prima af en toe je gevoel uiten.
anoniem_640b840dd4f90 wijzigde dit bericht op 26-11-2020 22:35
27.81% gewijzigd
Misschien iets chatten op sensor? Misschien kan je ergens een nieuw contact zoeken.
Je kan ook terecht bij het Oranjefonds voor een maatje, misschien dat dat iets voor je is.

https://www.maatjesgezocht.nl/ik-zoek-een-maatje
Ik kan prima alleen zijn, ik doe alles sinds mijn zoontje er is al alleen, en dat is al meer dan 5 jaar.
Ik kan mezelf dus ook prima vermaken.

Alleen nu is het zo, vanaf 8 uur, 5 avonden per week, alleen.. vervolgens de weekenden.. vanaf 5 uur 's middags..alleen, met bijv amper plannen voor de volgende dag ( niet altijd)

Vriendinnen heb ik al zo vaak uitgeprobeerd te nodigen, maar geen tijd, want ze willen naar vriendje..
Het gaat er om 2 op dit moment, ik heb geen hele grote vriendenkring.

Ik heb ze verteld dat ik me heel eenzaam voel, het moeilijk heb met ineens zoveel alleen te zijn etc.. ze gaven aan het te begrijpen en dat was het.

Misschien moet ik ze vragen vaker appje te sturen, maar is het iets raars om soms gewoon is te verwachten van goede vriendinnen dat ze gewoon is vragen hoe het met je gaat...

Het ene weekend kan ik dus ook echt genieten van de avonden alleen, maar soms is het echt zwaar.. en ik kan het ook nergens even uitstorten ofzo..
Alle reacties Link kopieren
Eerst dacht ik: wat verdomd rot dat je je zo eenzaam voelt. Maar als ik dan lees met hoeveel mensen jij contact hebt/graag wil hebben vind ik het bizar.

Zoals cateautje hierboven al zegt: zoek een goede relatie met jezelf. En zorg voor therapie voor jezelf, dit is gewoon niet ok voor jou.

Ja, ik ken eenzaamheid in mijn leven maar dat hang niet van contact met anderen af. Klinkt gek, maar eenzaamheid zit echt in jezelf (tenzij je mijn oma bent die ik iedere maand zie).

Met de huidige situatie begrijpen mijn echte vriendinnen dat er weinig van komt om af te spreken.

Sterkte
Cateautje schreef:
26-11-2020 22:31
Heb je zo'n slechte relatie met jezelf dat je je alleen niet kunt vermaken?

Ik heb iemand een heel leven gekend die altijd maar de aandacht zocht en nooit eens alleen kon zijn en als ze dat wel was dan liep ze tegen zichzelf te kletsen.
Ik ben tot de conclusie gekomen dat als het zo met je gesteld is er iets fundamenteel mis is met hoe je tegen jezelf aankijkt en er geen sprake is van enige zelfliefde. Het lijkt me zinnig om daar eens mee aan de slag te gaan en daardoor wat dichter bij jezelf te komen te staan, want als je altijd anderen nodig hebt om je goed te voelen dan vraagt dat om situaties waar je nu in zit.

Breng eens een bezoek aan de praktijkondersteuner van je huisarts en vraag daar of er iets voor je gedaan kan worden, in de vorm van een coach ofzo. Gesprekken met de praktijkondersteuner kunnen ook al van betekenis zijn.
Wat heeft dit te maken met jezelf niet kunnen vermaken en ontbrekende zelfliefde???
Ik kan mezelf heel goed vermaken en alleen zijn, tegelijkertijd geniet ik heel veel van contact met anderen. Dus ja, nu het spontane van contacten weg is, mis ik dat nu enorm en ik worstel daar behoorlijk mee. En dit is mijn aard. Ik hou gewoon van mensen en dieren om me heen. Ik bedoel maar, als ukkie stond ik op straat iedereen uit te nodigen voor de koffie. Dan konden wij gezellig kletsen terwijl mams het huishouden deed of zo. ;-D

Met je oplossing ben ik het wel eens. Vooral omdat je bekend bent met depressies en je dit gewoon niet alleen hoeft te doen.
Hands_On schreef:
26-11-2020 22:40
Eerst dacht ik: wat verdomd rot dat je je zo eenzaam voelt. Maar als ik dan lees met hoeveel mensen jij contact hebt/graag wil hebben vind ik het bizar.

Zoals cateautje hierboven al zegt: zoek een goede relatie met jezelf. En zorg voor therapie voor jezelf, dit is gewoon niet ok voor jou.

Ja, ik ken eenzaamheid in mijn leven maar dat hang niet van contact met anderen af. Klinkt gek, maar eenzaamheid zit echt in jezelf (tenzij je mijn oma bent die ik iedere maand zie).

Met de huidige situatie begrijpen mijn echte vriendinnen dat er weinig van komt om af te spreken.

Sterkte
Lees jij een ander topic dan ik? Ze wil graag aandacht van 2 vriendinnen en haar ouders. Ze heeft aan collega's aangegeven dat ze contact mist.
Hebben mijn collega's ook op het werk aangegeven. Met als gevolg dat meerdere collega's elkaar nu vaker zien / appen / bellen / gaan wandelen of wat dan ook.

Eenzaamheid is inderdaad een emotie en die zit in jezelf. En verder is het nonsens, want ja eenzaamheid hangt wel degelijk samen met contacten met anderen. En sommige mensen voelen zich nog eenzaam tijdens dit contact. Daarnaast zijn wij mensen nog steeds een diersoort die fysieke en mentale aandacht nodig heeft om te kunnen overleven, laat staan om gewoon te leven. Je sociale omgeving is gewoon heel erg belangrijk, ook al lijkt dit in de huidige solistische maatschappij minder te zijn.
Dory, begin in ieder geval met schrijven. Alles dat je kwijt wilt, alles wat je dwars zit, alles dat je leuk hebt gevonden, alles over hoe je dag was, schrijf het op. Ga er elke avond voor zitten en laat de inkt vloeien. Je zult merken dat het dan veel rustiger wordt daarbinnen.
Alle reacties Link kopieren
Misschien kan je aangeven bij deze vriendinnen dat je best wel down bent en dat het je goed zou doen als ze eens wat vaker een kopje thee komen drinken of misschien standaard elke week samen sporten etc? Dat je niet verwacht dat ze elke dag op de stoep staan maar een uurtje langs komen voor jou al fijn voelt. Wellicht kan je ook 1x per week na werk bij je ouders gaan eten? Misschien meedoen aan bepaalde initiatieven of vrijwilligersdingen waardoor je weer nieuwe mensen ontmoet.

Hou wel rekening met het feit dat dit jaar voor velen een zwaar jaar is geweest. Daarnaast moet je soms ook niet te hoge verwachtingen hebben van mensen, levensfases veranderen ook.
Alle reacties Link kopieren
@Dory: het is niet raar om iets te verwachten, zelfs best natuurlijk. Maarrrrr.......mensen gedragen zich zelden zoals je verwacht. Echt een van de grootste lessen die ik heb geleerd is dat als je duidelijk vraagt wat je wil, het veel vaker krijgt dan wanneer je het verwacht. Het scheelt dus een hoop teleurstelling. En het maakt je milder: andere mensen bedoelen het vaak niet kwaad, maar zijn met hun eigen levens, liefdes, zorgen, werk, naasten, huis et cetera bezig. En bijna iedereen heeft het zwaar, dus dan is het lastiger spontaan te bedenken dat iemand iets nodig heeft.

Overigens lijkt me het niet gek dat je je eenzaam voelt. Ik hoor dat heel veel om me heen en heb er zelf ook bij vlagen last van, en dan woon ik nog samen.
DoryNemo91 schreef:
26-11-2020 22:40
Ik kan prima alleen zijn, ik doe alles sinds mijn zoontje er is al alleen, en dat is al meer dan 5 jaar.
Ik kan mezelf dus ook prima vermaken.

Alleen nu is het zo, vanaf 8 uur, 5 avonden per week, alleen.. vervolgens de weekenden.. vanaf 5 uur 's middags..alleen, met bijv amper plannen voor de volgende dag ( niet altijd)

Vriendinnen heb ik al zo vaak uitgeprobeerd te nodigen, maar geen tijd, want ze willen naar vriendje..
Het gaat er om 2 op dit moment, ik heb geen hele grote vriendenkring.

Ik heb ze verteld dat ik me heel eenzaam voel, het moeilijk heb met ineens zoveel alleen te zijn etc.. ze gaven aan het te begrijpen en dat was het.

Misschien moet ik ze vragen vaker appje te sturen, maar is het iets raars om soms gewoon is te verwachten van goede vriendinnen dat ze gewoon is vragen hoe het met je gaat...

Het ene weekend kan ik dus ook echt genieten van de avonden alleen, maar soms is het echt zwaar.. en ik kan het ook nergens even uitstorten ofzo..
Ik snap het best hoor. Ik vind het ook een beetje onzinnig om tegen iemand die in de praktijk 80/90 % vd tijd alleen is te vragen of je wel alleen kan zijn en dat het met een gebrek aan eigenliefde te maken heeft.
Ga het simpelweg maar eens gewoon doen, week in week uit, jaar in jaar uit. Als je enige volwassen gesprek die week met de kassavrouw is.

En nee, persoonlijk vind ik het niet teveel verwacht en ben ik zelf ook aardig terug moeten komen wat je kunt verwachten van mensen. Maar in praktijk blijken mensen vooral heel erg met zichzelf bezig. En onder andere omstandigheden zou ik zeggen: trek erop uit, ga bij een hobbyclub, ga sporten, naar het theater. Maar dat is het antwoord ook niet. Dus nieuwe contacten maken is niet zo makkelijk. Dat was trouwens al niet makkelijk, want ook voor corona zijn mensen vooral druk met hun eigen leven. Maar het was wel mogelijk meer afleiding te zoeken met andere mensen.

Ik hoop dat je het forum gebruikt om wat meer van je af te schrijven. Dat je verder op tijd aan de bel trekt als je wél verder afglijd, dat je hoop blijft houden dat het weer beter gaat worden én dat je probeert wat praktische tips toe te passen door vrienden letterlijk te vragen waar ze met een kleine moeite jou een groot plezier mee kunnen doen.
DoryNemo91 schreef:
26-11-2020 22:26
Af en toe, niet iedere week..

Eentje worsteld ook heel erg met zichzelf dus die al 3 weken niet gezien, de andere is druk.
Misschien heeft die andere op zijn beurt ook weer andere scharrels en heeft hij het daar druk mee.
Alle reacties Link kopieren
Cateautje schreef:
26-11-2020 22:31
Heb je zo'n slechte relatie met jezelf dat je je alleen niet kunt vermaken?

Ik heb iemand een heel leven gekend die altijd maar de aandacht zocht en nooit eens alleen kon zijn en als ze dat wel was dan liep ze tegen zichzelf te kletsen.
Ik ben tot de conclusie gekomen dat als het zo met je gesteld is er iets fundamenteel mis is met hoe je tegen jezelf aankijkt en er geen sprake is van enige zelfliefde. Het lijkt me zinnig om daar eens mee aan de slag te gaan en daardoor wat dichter bij jezelf te komen te staan, want als je altijd anderen nodig hebt om je goed te voelen dan vraagt dat om situaties waar je nu in zit.

Breng eens een bezoek aan de praktijkondersteuner van je huisarts en vraag daar of er iets voor je gedaan kan worden, in de vorm van een coach ofzo. Gesprekken met de praktijkondersteuner kunnen ook al van betekenis zijn.
Nou cateautje, ben het deels met je eens. Maar kan me ook voorstellen dat als je vriendinnen om je heen had en wat scharrels en opeens valt dat weg, dat je dan toch mist wat je gewend was. En dat voelt als eenzaamheid. Heb ik ook bij tijd en wijle. Soms sociaal gezien lekker veel op de planning en soms niet. En soms mis is het dan en soms totaal niet, omdat ik bankhangen met mezelf heerlijk vind.
Heeft niet altijd te maken met gebrek aan zelfliefde hoor. Mensen zijn gewoon gemaakt voor sociaal contact, in meer of mindere mate misschien, maar ieders behoefte is anders.

En ik vind in jezelf of tegen jezelf praten geen teken van gebrek aan zelfliefde. Sterker nog, het merendeel van de mensen doen dit (sowieso meer dan die ervoor uit durven te komen) en is juist heel gezond. Niks mis mee en mensen zouden zich daar niet zo voor moeten schamen. Vind het juist getuigen van jezelf zien als beste vriend/vriendin. Toch fijn als je wat met jezelf te bespreken hebt. Schept orde in je hoofd, maakt je rustig. Meer overzicht met dingen. Echt helemaal niks mis mee en zal daar ook nooit iemand om veroordelen.

En TO, dikke knuffel. Het is in deze tijd extra naar om je zo te voelen. En ook dat je je niet gehoord voelt door je vriendinnen. Ik weet niet hoe jullie vriendschap is, maar misschien kan je concreet bespreken dat je ze mist en dat je merkt dat er weinig oog meer is voor de vriendschap nu ze een relatie hebben? En vragen hoe zij dat zien?
So wie so vind ik het zelf heel lastig altijd dat veel vrouwen elkaar sterk opzoeken. Maar zodra er een kerel om de hoek komt kijken, ze hun vrouwen vriendinnen droppen als ballast. Nooit gesnapt en zal het ook nooit snappen.

Ik begrijp heus wel dat je tijd wil vrijmaken voor je liefje. Maar dat betekent toch niet dat er niks anders meer bestaat op de wereld? Nou, voor sommige vrouwen kan dat blijkbaar. Sorry, maar dat soort vriendschappen kan ik missen als kiespijn.
Overigens eigen projectie hoor. Misschien zijn jouw vriendinnen niet zo.
raindance schreef:
27-11-2020 00:08
Nou cateautje, ben het deels met je eens. Maar kan me ook voorstellen dat als je vriendinnen om je heen had en wat scharrels en opeens valt dat weg, dat je dan toch mist wat je gewend was. En dat voelt als eenzaamheid. Heb ik ook bij tijd en wijle. Soms sociaal gezien lekker veel op de planning en soms niet. En soms mis is het dan en soms totaal niet, omdat ik bankhangen met mezelf heerlijk vind.
Heeft niet altijd te maken met gebrek aan zelfliefde hoor. Mensen zijn gewoon gemaakt voor sociaal contact, in meer of mindere mate misschien, maar ieders behoefte is anders.

En ik vind in jezelf of tegen jezelf praten geen teken van gebrek aan zelfliefde. Sterker nog, het merendeel van de mensen doen dit (sowieso meer dan die ervoor uit durven te komen) en is juist heel gezond. Niks mis mee en mensen zouden zich daar niet zo voor moeten schamen. Vind het juist getuigen van jezelf zien als beste vriend/vriendin. Toch fijn als je wat met jezelf te bespreken hebt. Schept orde in je hoofd, maakt je rustig. Meer overzicht met dingen. Echt helemaal niks mis mee en zal daar ook nooit iemand om veroordelen.

En TO, dikke knuffel. Het is in deze tijd extra naar om je zo te voelen. En ook dat je je niet gehoord voelt door je vriendinnen. Ik weet niet hoe jullie vriendschap is, maar misschien kan je concreet bespreken dat je ze mist en dat je merkt dat er weinig oog meer is voor de vriendschap nu ze een relatie hebben? En vragen hoe zij dat zien?
Er is wel iets mis mee als je gesprekken voert met mensen die niet aanwezig zijn.
Cateautje schreef:
27-11-2020 00:34
Er is wel iets mis mee als je gesprekken voert met mensen die niet aanwezig zijn.
Als jezelf niet aanwezig bent terwijl je tegen jezelf praat, dan is er inderdaad iets mis.
Verder zijn er heel veel mensen die hardop denken, en dus veel in zichzelf praten. Niets mis mee.
Net als tegen de foto van je overleden moeder of zo praten, ook niets mis mee.
En als je in een God gelooft en je praat ermee, ook niets mis mee.

Je tip om te beginnen met schrijven was dan wel een hele goede.

@TO hierboven wordt al aangegeven dat je je verwachting gewoon duidelijk mag uitspreken. Als een vriendin tegen mij zegt dat ze het lastig heeft en zich eenzaam voelt, ergens tussendoor, dan 'hoor' ik dat anders dan dat ze zegt "Genie, ik heb last van eenzaamheid. Het zou me helpen als wij vaker contact hebben". In het eerste geval hoor ik wat iedereen om me heen zegt (incl. ikzelf soms). In het tweede geval ga ik actief met haar bedenken wat ik kan bieden.

En er zijn ook best veel online communities die gericht zijn op meer contact krijgen. Zou dat iets voor je zijn?
Alle reacties Link kopieren
Kun je nog wat structuur in bouwen?

1x per week bij je ouders eten?
Met je kindje afspreken dat zij 1x per week een kindje mee naar huis mag nemen die ook mag blijven eten/
1x per week een vriendin (of stel) uitnodigen om bij je te komen eten.

Misschien heb je ook iets aan NMLK.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
GenieInABottle schreef:
27-11-2020 01:46
Als jezelf niet aanwezig bent terwijl je tegen jezelf praat, dan is er inderdaad iets mis.


Ik vind dat knap.
https://www.vriendin.nl/vriendschap-gezocht/

Geen idee of dit iets is, maar is zoiets niet een idee? E zijn vast meer van zulke sites.

Nieuwe contacten opdoen. Als de vriendinnen nooit meer tijd hebben (maken) en zelf niets laten boren, dan zou ik daar ook klaar mee zijn.
Schrijf hier vaker mee, lezen, netflixen, spelletjes, wandelen (dat laatste kan natuurlijk niet als je kind in bed ligt, maar regelmatig wat wandelen helpt vaak wel voor je stemming, althans bij mij)
Verder geen idee wat je leuk vindt om te doen.
Een keer een avond balen dat je alleen bent is niet erg. Als je 7 avonden in de week baalt, dat is uiteraard niet goed.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven