Fetisjes - Wat en aan wie vertel jij het?

Heey allemaal,

Ik vraag me af hoe open jullie zijn over je seksuele geaardheid en fantasien. Onder een fetisj versta ik seksuele opwinding dat iemand verkrijgt vanwege een voorwerp of activiteit wat een normale variatie is op seks. Ik vind afwijking namelijk zo een naar woord. En voor mij is een fetisj heel normaal, ik snap dat ik er geil van word omdat ik dat zelf ervaar. Nu begrijp ik dat anderen het misschien niet opwindend vinden, maar dat is niet erg.

Ik vind het vooral storend dat mensen altijd heel erg hun oordeel hebben erover. "Dat is toch smerig.", "Dat hoort niet bij seks.", "Dan ben je echt ziek in je hoofd. " zijn allerlei opmerkingen die ik te horen krijg inclusief mijn eigen familie als het erover gaat. Ik voel me dan erg afgewezen, en niet echt meer gewaardeerd. Omdat dat soort uitspraken erop wijzen dat die mensen me daarom zouden verstoten, terwijl ik meer ben dan mijn seksuele voorkeuren. Het is natuurlijk wel iets dat mij o.a. definieert als seksueel persoon.

Ik heb het ook nooit echt geuit dat ik dat soort dingen geil vind, alleen soms probeer ik er voorzichtig objectief het in een conversatie te slippen om te kijken hoe de ander reageert. Als diegene niet open ervoor staat, zeg ik er niks over. Aan de ene kant is dat logisch maar het is ook niet eerlijk dat ik niet eerlijk en open uit naar vrienden en familie hoe ik erover denk, want ik denk namelijk dat ze dan meer begrip kunnen ontwikkelen, als ik het uitleg aan ze. En wat het precies maakt dat datgene me opwindt. Zo leren ze iemand kennen die daarop kickt. En als ik ervan hou, is dat toch prima. Ik laat me dan te veel leiden door anderen.

Maar goed, ik merk wel dat veel mensen best bekrompen zijn. Zo was er een vriendin van mij die biseksueel is en van wurgseks houdt, maar dingen als puppy play, anale seks en plasseks totaal gestoord vindt. Dus dat geeft voor mij aan dat ze niet open staat voor andere dingen, terwijl ik haar niet afwijs om haar biseksualiteit en wurgseksfantasie, maar zelf word ik er niet opgewonden van.

Hoe staan jullie erin? Hoe open ben je en aan wie vertel je wat?

Edit: ik denk trouwens dat ik ermee kan zitten, omdat mijn ouders niet zo ruimdenkend zijn, ze vinden het al vreemd als iemand op hetzelfde geslacht valt, terwijl dat tegenwoordig toch aardig geaccepteetd wordt in Nederland. Dus dat ik waarschijnlijk in mijn opvoeding al een soort afwijzing heb ervaren