Seks
alle pijlers
Vind jij een SV ook zo vervelend?
woensdag 8 juli 2009 12:51
Erger jij je er ook zo aan?
'iedereen' doet maar wat met een ander.
Het lijkt erop dat iedereen tegenwoordig maar een SV'tje heeft.
Wat doe je de maatschappij en vooral je eventuele partner wel niet aan?
Het moet toch niet gekker worden. Lol hebben met een ander terwijl je ook thuis op de bank had kunnen zitten. Er zijn toch genoeg soaps op TV om je samen te kunnen vermaken.
En in die soaps doet ook al iedereen het met iedereen.
Al die vrije sex! Vreselijk toch?
N.B. Deze topic is alleen voor discussie over het hebben van een SV, zodat het minnaarstopic daarvan verschoond blijft.
'iedereen' doet maar wat met een ander.
Het lijkt erop dat iedereen tegenwoordig maar een SV'tje heeft.
Wat doe je de maatschappij en vooral je eventuele partner wel niet aan?
Het moet toch niet gekker worden. Lol hebben met een ander terwijl je ook thuis op de bank had kunnen zitten. Er zijn toch genoeg soaps op TV om je samen te kunnen vermaken.
En in die soaps doet ook al iedereen het met iedereen.
Al die vrije sex! Vreselijk toch?
N.B. Deze topic is alleen voor discussie over het hebben van een SV, zodat het minnaarstopic daarvan verschoond blijft.
anoniem_38662 wijzigde dit bericht op 08-07-2009 12:54
Reden: Toevoeging ;-)
Reden: Toevoeging ;-)
% gewijzigd
Geloof me nou maar, ik heb er een studie van gemaakt
woensdag 2 maart 2011 16:16
Ik heb voor het eerst in mijn leven een sv, hoewel ik meer ook fijn zou vinden. Ik voel me bijzonder op mijn gemak bij hem. We spreken elkaar (d.m.v. sms/msn/tel) dagelijks en hebben zeker 2x per week seks met elkaar. Soms vind ik het moeilijk omdat hij soms best dingen van mij wilt weten waarvan ik vind dat het niet nodig is omdat het "enkel voor de sex is" (zijn eigen woorden) maar hij daarin tegen toch open en eerlijkheid verwacht. Opzich geen probleem zou je denken maar ik ben bang dat ik mezelf te veel zal gaan hechten en dat doet alleen maar pijn als hij niet meer mijn sv zou willen zijn. Dus ja, idd soms lastig
donderdag 3 maart 2011 00:09
quote:minimoeras schreef op 28 maart 2010 @ 03:01:
Tja goed ben ik weer.
Dank Viva angel 5.
Ik ben een SV'er en ja zo erg is het ook weer niet!
het is gewoon relax..
Maar voordat ik weer verkeerd zit... of het niet begrijp..
Gooi ik het in de groep..
Totaal heb ik 6 SV'ers.
De een in relatie met zijn vriendin, de ander wil geen relatie. Maar totaliteit probeer ik het af te maken. Want ik ben er al 5 jaar mee bezig.
En wil wat meer vastigheid.
Ik hoop dat het begrepen wordt en ik bij deze topic niet verkeerd zit.Maar een woord goed voor: Kun je zelf wel invullen he?
Tja goed ben ik weer.
Dank Viva angel 5.
Ik ben een SV'er en ja zo erg is het ook weer niet!
het is gewoon relax..
Maar voordat ik weer verkeerd zit... of het niet begrijp..
Gooi ik het in de groep..
Totaal heb ik 6 SV'ers.
De een in relatie met zijn vriendin, de ander wil geen relatie. Maar totaliteit probeer ik het af te maken. Want ik ben er al 5 jaar mee bezig.
En wil wat meer vastigheid.
Ik hoop dat het begrepen wordt en ik bij deze topic niet verkeerd zit.Maar een woord goed voor: Kun je zelf wel invullen he?
donderdag 3 maart 2011 09:38
@All: ook op minnaartopic vinden dit soort discussies plaats over de moraal achter een sv tov de relatie thuis. Daarom ben ik het topic "slapende lust" begonnen.
Ik denk dat die moraal sterk afhangt van de rol en het soort relatie die je zelf hebt. Zelf ben ik bijv een ex-nr 1 na een stiekeme verhouding die mijn ex erop na hield. Toch probeerde ik me (later) te verdiepen in hoe zoiets kan gebeuren. En waarom dit op grote schaal voorkomt (m/v).
De grote impact die het heeft als het uitkomt/opgebiecht wordt mag iedereen bekend zijn en ligt grotendeels in het geschonden vertrouwen, respect en oneerlijkheid. Dus het argument dat je partner niet lijdt onder wat verzwegen wordt gaat niet op. Is net zo'n drogreden als "iedereen rijdt 's nachts door rood als er niemand op de weg is (tenzij flitspaal of politie te zien is)".
Zolang de partner het niet weet/merkt/tekortkomt is er niks "verkeerds aan"?
Het valt me op dat steeds meer mensen het niet meer per definitie als "verkeerd" zien, of zelf een sv hebben/willen of daarvoor openstaan, het wordt steeds "geaccepteerder" lijkt het wel en ikzelf kan het (onder omstandigheden) ook heel goed begrijpen.
Ik denk dat als een zaadje eenmaal geplant is voor een ander (interesse/fantasie/seksuele spanning/aantrekking voor een ander voelen) je dat bijna niet meer kan keren en (weer opnieuw) voelen voor je partner. Vertrouwd en voorspelbaar is het tegenovergestelde van spannend. En momenteel is die (leuke) spanning nogal belangrijk (overgewaardeerd of terecht?!).
Niet iedere nr 1 zal dit zomaar prijsgeven en openstaan voor een open relatie, ook niet als je eerlijk bent. Vaak merken mensen pas dat ze behoefte hebben aan dat spannende (seksueel met een ander), als ze dat ondervinden. Dan heb je dus al iemand op het oog, terwijl de ander vanuit het niks daar misschien niets voor voelt, vasthoudt aan het "sprookje" van Ware Liefde voor Altijd. En dat is zijn/haar goed recht, als dat voorheen voor de "vreemdwillende partner" ook de insteek van de relatie was en er geen signalen of open gesprekken waren dat die daar inmiddels anders over denkt.
En zo kan het voorkomen dat mensen die zeggen: "ik zou dat nooit doen" en anderen (ver)oordelen, dit toch ook zelf ooit op hun bord krijgen, ook als je daar zelf niet naar op zoek bent of afwijst voor jezelf en je eigen relatie.
En als een partner helemaal niet open staat voor gesprekken en blind is voor wat zijn/haar nr 1 aangeeft te missen in de relatie, dan heb je beiden al een andere invulling van wat een "goede relatie" inhoudt en neem je je partners behoeften ook niet heel serieus. Als je allebei verschillende opvattingen krijgt over die exclusiviteit dan botst dat. Daar is niet 1,2,3 een oplossing voor.
Het is een heel moeilijke kwestie in het dilemma eigenbelang tegenover gezamenlijk belang. Met de toegenomen druk van "eigen verantwoordeijkheid" krijg je ook dat mensen meer individueel zich gerechtvaardigd voelen hun eigen behoeften te (mogen) vervullen (hun "eigen geluk" te moeten en dus ook mogen volgen). Of dat per saldo werkelijk toevoegt aan je geluk valt nog te bezien. Als eigenliefde tegenover liefde voor een ander (en evt gezin) komt te staan is dat best een heel verwarrend en lastig iets.
Denk dat vertrouwen en openheid dan toch minstens geprobeerd moet worden, en als je inschat dat je nr 1 daar zich zeer gekwetst bij zal voelen, zou dat een proces (moeten) zijn, dat je met geduld en begrip voor andermans mening/behoefte/overtuiging aan kan gaan. En dat geduld is er meestal niet (meer) als er al dingen met een ander gaande of op handen zijn (dan wordt het eigenbelang een belangrijker drijfveer op voorhand en motief voor het "aankaarten" of verborgen houden "om de ander niet te kwetsen").
Als single (en in mijn omgeving met famile en vrienden) maak ik nu ook kennis met de andere kant van het verhaal. Ik denk dat je nooit ervanuit mag/kan gaan dat als je ooit verliefd was en over ging in houden van, dat dat voor altijd en vanzelfsprekend zo blijft, dat jij en je partner nooit meer gevoelens voor een ander krijgt/kan krijgen, omdat je nu eenmaal ooit koos om met diegene je leven door te brengen..
Ik denk dat nu het maatschappelijk al decennia mogelijk is om te scheiden of samen te wonen zonder getrouwd te zijn, een onafwendbare trend is ingezet om die overtuiging van "De Ene Ware Perfecte Liefde Voor Altijd" te veranderen. Dat je alert blijft en die liefde dan ook blijft onderhouden ipv vanzelfsprekend vertrouwen en leunen op eenmaal gemaakte beloften of keuzen. Dat geldt voor beide partners natuurlijk. Ik denk dus dat het beeld van wat "goed en slecht is" aan verandering onderhevig is (naar cultuur, maatschappelijke opvattingen en eigen ervaringen of in je directe omgeving). Als de 1 er nog heilig in gelooft en de ander niet heb je toch een probleem samen.
En staat er heel wat op het spel, als die verschillen blijven. Voor de 1 reden om uit elkaar te gaan, voor de ander om (alsnog) stiekem eigen behoeften te vervullen, voor de ander een gezamenlijke ontwikkeling (bjiv open relatie, gebaseerd op juist veel vertrouwen in de ander en eerlijkheid).
Ik denk dat die moraal sterk afhangt van de rol en het soort relatie die je zelf hebt. Zelf ben ik bijv een ex-nr 1 na een stiekeme verhouding die mijn ex erop na hield. Toch probeerde ik me (later) te verdiepen in hoe zoiets kan gebeuren. En waarom dit op grote schaal voorkomt (m/v).
De grote impact die het heeft als het uitkomt/opgebiecht wordt mag iedereen bekend zijn en ligt grotendeels in het geschonden vertrouwen, respect en oneerlijkheid. Dus het argument dat je partner niet lijdt onder wat verzwegen wordt gaat niet op. Is net zo'n drogreden als "iedereen rijdt 's nachts door rood als er niemand op de weg is (tenzij flitspaal of politie te zien is)".
Zolang de partner het niet weet/merkt/tekortkomt is er niks "verkeerds aan"?
Het valt me op dat steeds meer mensen het niet meer per definitie als "verkeerd" zien, of zelf een sv hebben/willen of daarvoor openstaan, het wordt steeds "geaccepteerder" lijkt het wel en ikzelf kan het (onder omstandigheden) ook heel goed begrijpen.
Ik denk dat als een zaadje eenmaal geplant is voor een ander (interesse/fantasie/seksuele spanning/aantrekking voor een ander voelen) je dat bijna niet meer kan keren en (weer opnieuw) voelen voor je partner. Vertrouwd en voorspelbaar is het tegenovergestelde van spannend. En momenteel is die (leuke) spanning nogal belangrijk (overgewaardeerd of terecht?!).
Niet iedere nr 1 zal dit zomaar prijsgeven en openstaan voor een open relatie, ook niet als je eerlijk bent. Vaak merken mensen pas dat ze behoefte hebben aan dat spannende (seksueel met een ander), als ze dat ondervinden. Dan heb je dus al iemand op het oog, terwijl de ander vanuit het niks daar misschien niets voor voelt, vasthoudt aan het "sprookje" van Ware Liefde voor Altijd. En dat is zijn/haar goed recht, als dat voorheen voor de "vreemdwillende partner" ook de insteek van de relatie was en er geen signalen of open gesprekken waren dat die daar inmiddels anders over denkt.
En zo kan het voorkomen dat mensen die zeggen: "ik zou dat nooit doen" en anderen (ver)oordelen, dit toch ook zelf ooit op hun bord krijgen, ook als je daar zelf niet naar op zoek bent of afwijst voor jezelf en je eigen relatie.
En als een partner helemaal niet open staat voor gesprekken en blind is voor wat zijn/haar nr 1 aangeeft te missen in de relatie, dan heb je beiden al een andere invulling van wat een "goede relatie" inhoudt en neem je je partners behoeften ook niet heel serieus. Als je allebei verschillende opvattingen krijgt over die exclusiviteit dan botst dat. Daar is niet 1,2,3 een oplossing voor.
Het is een heel moeilijke kwestie in het dilemma eigenbelang tegenover gezamenlijk belang. Met de toegenomen druk van "eigen verantwoordeijkheid" krijg je ook dat mensen meer individueel zich gerechtvaardigd voelen hun eigen behoeften te (mogen) vervullen (hun "eigen geluk" te moeten en dus ook mogen volgen). Of dat per saldo werkelijk toevoegt aan je geluk valt nog te bezien. Als eigenliefde tegenover liefde voor een ander (en evt gezin) komt te staan is dat best een heel verwarrend en lastig iets.
Denk dat vertrouwen en openheid dan toch minstens geprobeerd moet worden, en als je inschat dat je nr 1 daar zich zeer gekwetst bij zal voelen, zou dat een proces (moeten) zijn, dat je met geduld en begrip voor andermans mening/behoefte/overtuiging aan kan gaan. En dat geduld is er meestal niet (meer) als er al dingen met een ander gaande of op handen zijn (dan wordt het eigenbelang een belangrijker drijfveer op voorhand en motief voor het "aankaarten" of verborgen houden "om de ander niet te kwetsen").
Als single (en in mijn omgeving met famile en vrienden) maak ik nu ook kennis met de andere kant van het verhaal. Ik denk dat je nooit ervanuit mag/kan gaan dat als je ooit verliefd was en over ging in houden van, dat dat voor altijd en vanzelfsprekend zo blijft, dat jij en je partner nooit meer gevoelens voor een ander krijgt/kan krijgen, omdat je nu eenmaal ooit koos om met diegene je leven door te brengen..
Ik denk dat nu het maatschappelijk al decennia mogelijk is om te scheiden of samen te wonen zonder getrouwd te zijn, een onafwendbare trend is ingezet om die overtuiging van "De Ene Ware Perfecte Liefde Voor Altijd" te veranderen. Dat je alert blijft en die liefde dan ook blijft onderhouden ipv vanzelfsprekend vertrouwen en leunen op eenmaal gemaakte beloften of keuzen. Dat geldt voor beide partners natuurlijk. Ik denk dus dat het beeld van wat "goed en slecht is" aan verandering onderhevig is (naar cultuur, maatschappelijke opvattingen en eigen ervaringen of in je directe omgeving). Als de 1 er nog heilig in gelooft en de ander niet heb je toch een probleem samen.
En staat er heel wat op het spel, als die verschillen blijven. Voor de 1 reden om uit elkaar te gaan, voor de ander om (alsnog) stiekem eigen behoeften te vervullen, voor de ander een gezamenlijke ontwikkeling (bjiv open relatie, gebaseerd op juist veel vertrouwen in de ander en eerlijkheid).
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
woensdag 9 maart 2011 09:09
Ik ben best wel verbaasd over het gemak waarmee mensen aangeven dat "iedereen wel een geheim heeft" , "niet voor niets zoveel mensen het doen" etc....
Een vertrouwde en veilige relatie geeft een totaal ander gevoel dan de spanning en adrenaline van het nieuwe en het "stiekeme". Dat alleen al geeft een ongelijke strijd.
Wat niet weet wat niet deert......
Ik kies voor mijn eigen geluk.....etc.
Het is voornamelijk het foute gedrag proberen te rechtvaardigen en je straatje "schoon te willen vegen".
Behandel de ander zoals je zelf behandeld wil worden, dat vind ik nog steeds een goed referentiekader.
Inmiddels ben ik zelf door schade en schande wijs geworden, want ook mijn partner is op de roze wolk beland en vond dat hij er wel een minnares bij kon hebben, toen de relatie tussen ons niet goed liep.
Pas als de roze wolk ontploft en die spanning plaats maakt voor een hele andere soort van spanning: namelijk de verwoesting die vreemdgaan aanricht in/met je vaste relatie, komt het besef dat stiekem gedrag, liegen en een gebrek aan respect voor je vaste partner niet werkt.
En toch........blijkt steeds weer dat mensen die vreemdgaan in de negeerstand gaan, kop in het zand steken, niet onder ogen willen zien waar ze mee bezig zijn: met vooral destructrief gedrag.
Maar ja, dat verboden snoepgoed........
En alles wat daarna komt is "mosterd". De schade is dan al aangericht, het vertrouwen bij de vaste partner stuk, verdriet en pijn aan alle kanten.
En dan de "spijt" factor en alle andere dooddoeners als mijn gedrag verdient geen schoonheidsprijs, ik schaam me dood, ik zat in een verslaving, ik deed de dingen in ontkenning....
Ik herinner me dat deze topic is "geopend" omdat er voor- en tegenstanders waren op het "minnaar" topic. Mensen die "tegen" vreemdgaan waren werden vriendelijk verzocht de minnaars en minnaressen met rust te laten en hier hun mening te deponeren.
Maar ook dit topic, en de titel roept dit ook wel op, heeft inmiddels een geheel andere wending gekregen.
Een vertrouwde en veilige relatie geeft een totaal ander gevoel dan de spanning en adrenaline van het nieuwe en het "stiekeme". Dat alleen al geeft een ongelijke strijd.
Wat niet weet wat niet deert......
Ik kies voor mijn eigen geluk.....etc.
Het is voornamelijk het foute gedrag proberen te rechtvaardigen en je straatje "schoon te willen vegen".
Behandel de ander zoals je zelf behandeld wil worden, dat vind ik nog steeds een goed referentiekader.
Inmiddels ben ik zelf door schade en schande wijs geworden, want ook mijn partner is op de roze wolk beland en vond dat hij er wel een minnares bij kon hebben, toen de relatie tussen ons niet goed liep.
Pas als de roze wolk ontploft en die spanning plaats maakt voor een hele andere soort van spanning: namelijk de verwoesting die vreemdgaan aanricht in/met je vaste relatie, komt het besef dat stiekem gedrag, liegen en een gebrek aan respect voor je vaste partner niet werkt.
En toch........blijkt steeds weer dat mensen die vreemdgaan in de negeerstand gaan, kop in het zand steken, niet onder ogen willen zien waar ze mee bezig zijn: met vooral destructrief gedrag.
Maar ja, dat verboden snoepgoed........
En alles wat daarna komt is "mosterd". De schade is dan al aangericht, het vertrouwen bij de vaste partner stuk, verdriet en pijn aan alle kanten.
En dan de "spijt" factor en alle andere dooddoeners als mijn gedrag verdient geen schoonheidsprijs, ik schaam me dood, ik zat in een verslaving, ik deed de dingen in ontkenning....
Ik herinner me dat deze topic is "geopend" omdat er voor- en tegenstanders waren op het "minnaar" topic. Mensen die "tegen" vreemdgaan waren werden vriendelijk verzocht de minnaars en minnaressen met rust te laten en hier hun mening te deponeren.
Maar ook dit topic, en de titel roept dit ook wel op, heeft inmiddels een geheel andere wending gekregen.
